ΕΦΥΓΕ ΚΑΙ Η ΜΙΤΣΙ ΚΟΥΓΙΟΥΜΤΖΟΓΛΟΥ

[Στεφ. Ληναίος]

ΕΦΥΓΕ ΚΑΙ Η ΜΙΤΣΙ ΚΟΥΓΙΟΥΜΤΖΟΓΛΟΥ


Φεύγουν σιγά-σιγά από τη ζωή και οι τελευταίοι θεατράνθρωποι, εκπρόσωποι της μεταπολεμικής εποχής που αγάπησαν, πόνεσαν και υπηρέτησαν με ήθος και με πάθος το Νεοελληνικό μας Θέατρο.

Η Μίτσι Κουγιουμτζόγλου έφυγε πλήρης ημερών, στις 12 Ιουλίου και έμεινε για πάντα στο χώμα της Θεσσαλονίκης, της ιδιαίτερης πατρίδας της.

Νομίζω ότι λίγοι ξέρουν πόσα έζησε και πόσα έπραξε στη ζωή της. Ηθοποιός, Καθηγήτρια της Γερμανικής γλώσσας, μεταφράστρια, ερευνήτρια, μητέρα, γιαγιά και, ταυτόχρονα, ένας μαχόμενος πνευματικός άνθρωπος.Από τα χρόνια της κατοχής, στις πρώτες γραμμές της αντίστασης μέχρι και τις τελευταίες μέρες της ζωής της, υπέρμαχος της Δημοκρατίας και της Ανθρώπινης Αξιοπρέπειας.

Δεν δίδαξε μόνο Γερμανικά στους αμέτρητους μαθητές της αλλά τους πότισε και με τις ιδέες της ανθρωπιάς και της αξιοπρέπειας.

Δεν μετέφρασε απλώς σπουδαίους ξένους συγγραφείς αλλά απέδωσε με τα τέλεια Ελληνικά της και το βαθύτερο νόημά τους.

Δεν συνεργάστηκε τυπικά με τα θέατρα που ερμήνευσαν τα έργα αλλά στάθηκε δίπλα τους, χάρηκε με τις επιτυχίες τους και λυπήθηκε με τις ατυχίες τους.

Αγάπησε τους Ηθοποιούς με πάθος και προσπαθούσε, πάντα, να δίνει τις μεταφράσεις της στους θιάσους που εκτιμούσε ιδιαίτερα και είταν σίγουρη ότι θα ερμηνεύσουν τα έργα με σεβασμό στους συγγραφείς και τα μηνύματά τους.

Δεν είταν ποτέ απόλυτη με όλους τους σκηνοθέτες που εκτιμούσε.Τους άφηνε ελεύθερους να δουλέψουν τη μετάφρασή της,ενώ,πολλές φορές απέσυρε το έργο της όταν διαπίστωνε ότι ‘ασελγούσαν’ πάνω του..

Και κάθε τόσο καλούσε στο σπίτι της όλους τους φίλους της και με το κλασσικό, πλούσιο και γνήσιο χαμόγελό της, γέμιζε τη ζωή μας αισιοδοξία.

Μακάρι οι νέοι άνθρωποι του Θεάτρου να την έχουν παράδειγμα για μίμηση

16.7.09