ΚΚΕ: Πίσω στους νεκρούς του παρελθόντος

[ΑΝΤΥΠΑΣ]

ΚΚΕ: Πίσω στους νεκρούς του παρελθόντος για να μη μιλήσει
για τους ζωντανούς του σήμερα και του αύριο

Όταν ένα κόμμα, μέσα στη θύελλα των εξελίξεων που έρχονται, συνεδριάζει με κεντρικό θέμα το 20ο συνέδριο του 1956, το γεγονός και μόνο αυτό δείχνει ότι το κόμμα αυτό είναι νεκρό και συντηρείται μόνο από το νόμο της αδράνειας.
Αν είναι ποτέ δυνατόν, ένα Συνέδριο Κομμουνιστικού Κόμματος, να μην ανοίγει τη συζήτηση πάνω στα φλέγοντα προβλήματα του καιρού μας, πάνω στους εφιάλτες που απειλούν τις κοινωνίες και τους λαούς, αλλά αντίθετα να πνίγει κάθε προβληματισμό στα πολιτικά καθήκοντα του σήμερα, κάτω από τη θλιβερή και αποστεωμένη αναβίωση και δικαίωση των σταλινικών μυθολογιών.
Η ηγεσία του ΚΚΕ εξαφάνισε το σήμερα, τη «συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης» με το τέχνασμα των ιδεολογικών αφαιρέσεων. Δηλαδή με την ιδεολογική σχηματοποίηση της ιστορίας και την ανάσταση των βρικολάκων.

Τίποτα δε είναι πιο αντίθετο στο πνεύμα του μαρξισμού, στην ιστορικοδιαλεκτική του μέθοδο σκέψης, από το να τέμνομαι το «σταλινικό κύκλωμα», να τεμαχίζουμε και να κομματιάζουμε την ιστορική εξέλιξη και να απομονώνουμε ένα «ιστορικό τεμάχιο» (το 20ο Συνέδριο), σαν τον καθοριστικό παράγοντα της Σοβιετικής εξέλιξης. Αλλά γι’ αυτά έχουμε ήδη γράψει πολλά.
ΕΔΩ
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=2812


Αυτό που θέλουμε να επισημάνουμε εδώ είναι η επίσημη κηδεία της μαρξιστικής διαλεκτικής στην πολιτική μέθοδο και πράξη της ηγεσίας του ΚΚΕ: Στον αφανισμό των καθηκόντων του σήμερα και στη φίμωση κάθε συζήτησης πάνω σε αυτά που ταλανίζουν την ανθρωπότητα και την Ελλάδα ιδιαίτερα.
Κανένας προβληματισμός, καμία προσυνεδριακή συζήτηση, καμία επεξεργασία, καμία ανάδειξη των τεράστιων και κεντρικών ζητημάτων που απορρέουν από τον πλανητικό ιμπεριαλισμό και την επιθανάτια αγωνία του.
Χωρίς αυτή τη «συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης» πώς θα διεξαχθεί ο αγώνας εναντίον του καπιταλισμού, πώς θα οικοδομηθούν οι «σκαλωσιές» για το σοσιαλισμό; Το σπουδαιότερο: με ποιο «οπλισμό» τα στελέχη και τα μέλη του ΚΚΕ θα συμμετάσχουν τους αγώνες, χωρίς να έχουν στοιχειωδώς συμμετάσχει, όχι μόνο σε μια συζήτηση των προβλημάτων, αλλά ούτε καν στην ανάδειξή τους;
Εδώ, πλέον ακτινοβολεί εκτυφλωτικά η βαθιά σταλινική αντίληψη της ηγεσίας του ΚΚΕ. Αυτή της κομματικής αυθεντίας και του αλάθητου της ηγεσίας: αυτή αποφασίζει για τα πάντα, για την εργατική τάξη χωρίς την εργατική τάξη, για τα στελέχη και τα μέλη του χωρίς αυτά.
Ο Σταλινισμός είναι ακριβώς αυτό: Η υποκατάσταση της αστικής αυθεντίας με την «κομμουνιστική» αυθεντία της Κεντρικής Επιτροπής!!!

Και το Συνέδριο αυτό ακριβώς ανανέωσε, σε μια εποχή, που πολλά μέλη και στελέχη του ΚΚΕ, ζώντας την πραγματικότητα του σήμερα προχωρούν ξυπόλητα μέσα στα αγκάθια, πιέζονται και πνίγονται από τα «επίμαχα ζητήματα» της εποχής μας.
Η ηγεσία του ΚΚΕ, με αυτό το Συνέδριο επιχείρησε να στοκάρει κάθε πόρο σκέψης και προβληματισμού των μελών και στελεχών, με το «γύψο» των σταλινικών μυθολογιών. Μιλώντας και ερεθίζοντας τη συζήτηση για το χρεοκοπημένο παρελθόν αφανίζουμε και ξεχνάμε το παρόν και το μέλλον.
Όλο αυτό το Συνέδριο, μοιάζει να «στήθηκε» για να εξοβελιστούν τα μεγάλα και κεντρικά σύγχρονα ζητήματα: από τους μεγάλους εθνικούς κινδύνους που μας απειλούν, τα τεράστια και νέα κοινωνικά ζητήματα, μέχρι το μεταναστευτικό εφιάλτη και τη διάλυση της ελληνικής κοινωνίας.

Τα μέλη και τα στελέχη του ΚΚΕ γνωρίζουν τους στεναγμούς και τις αγωνίες τις εργατικές τάξης και του λαού. Ακούνε τις κραυγές της απόγνωσης από τον αφανισμό τους, που τους προκαλεί η εισβολή των αλλοδαπών. Ζούνε και αναπνέουν μέσα στην κόλαση των «γκέτο», της ανεργίας, της απορύθμισης και διάλυσης όλων των κοινωνικών και «εργατικών» ιστών της ελληνικής κοινωνίας.
Μια συζήτηση, συνεπώς, πάνω στα προβλήματα, και καθήκοντα και τις τακτικές του σήμερα θα προκαλούσε σεισμικές δονήσεις στον κομματικό μηχανισμό του ΚΚΕ. Τέτοιου είδους συζητήσεις πάνω στη «συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης» πάντα φιμωνόντουσαν από τη γραφειοκρατία του κόμματος. Σήμερα, ούτε καν, γραφειοκρατικά δεν θίχτηκαν, ακριβώς γιατί ο έλεγχος θα χανόταν, λόγω της εκρηκτικής φύσης των προβλημάτων.
ΣΗΜΕΡΑ, έπρεπε να ριχτούν εκ νέου τα ιδεολογικά μπετόν του σταλινισμού για να θωρακιστεί το κόμμα από τις ανησυχίες.

Το κόμμα έχει θέσεις σε όλα, δεν χρειάζονται συζητήσεις και επεξεργασίες!!!

Και φυσικά οι θέσεις του κόμματος είναι γνωστές: Αυτές της Νέας Τάξης. Σε όλα τα κεντρικά ζητήματα της εποχής μας, κυρίως στο μεταναστευτικό και στην παραγωγή των αυτοκρατορικών ιδεολογημάτων («εθνικισμοί», «ρατσισμοί» κ.λπ). Καθημερινά ο «Ριζοσπάστης», μα βομβαρδίζει με τις θέσεις του πλανητικού κεφαλαίου.
Πιστός στη σταλινική μέθοδο: Χωρίζει τα φαινόμενα από το ιστορικό τους έδαφος και τα κάνει αφηρημένα, συχνά και ηθικά, σχήματα με απόλυτη και γενική ισχύ…

[Ροζ δεκανίκι]

Μιλούν "ιδεολογικά" για να μη μιλήσουν πολιτικά

Ένα συνέδριο κόμματος, και μάλιστα μαρξιστικού, "κλείνει" κάποια ζητήματα, που τέθηκαν την προηγούμενη περίοδο στον προσυνεδριακό διάλογο, και καταθέτει τη γραμμή που εκπονήθηκε στο μαζικό κίνημα όπου και θα κριθεί. Η ζωή θα δείξει όπως έλεγαν σε κάθε ευκαιρία τα στελέχη της ιστορικής αριστεράς.

Πεποίθησή μου όμως είναι ότι το 18ο Συνέδριο του ΚΚΕ δεν χάραξε πολιτική για το κίνημα και μόνο επιφανειακά "έκλεισε" ζητήματα. Στην πραγματικότητα άνοιξε τον ασκό του αιόλου. Και αυτό θα φανεί τους επόμενους μήνες.

Ένα μόνο παράδειγμα: μελέτησαν, λένε, πολύ το "σοσιαλισμό στην ΕΣΣΔ" και τις συνθήκες της ανατροπής του. Αφήνω για την ώρα τα συγκεκριμένα συμπεράσματά τους και αποδέχομαι προς χάριν της συζήτησης ότι είναι βάσιμα και ολοκληρωμένα.

Τότε όμως γιατί δεν τοποθετούνται (και αυτή τη φορά εγκαίρως όχι μετά 20 έτη) για το σύστημα που υπάρχει στην... Κίνα;

Τι σύστημα είναι αυτό; Είναι... σοσιαλισμός; Είναι καπιταλισμός; Είναι... κάτι άλλο; Είναι παράδειγμα προς μίμηση ή προς αποφυγήν για τους λαούς;

Το ΚΚΕ παρά την τόσο... ολοκληρωμένη -όπως διατείνεται- άποψη για τον "υπαρκτό σοσιαλισμό" δεν τόλμησε να τοποθετηθεί για την Κίνα. Προφανώς θα μιλήσει... εν καιρώ, αν και όταν το σύστημα της Κίνας... ανατραπεί και το ΚΚΚ διαλυθεί κατά πώς έγινε με την κάποτε ΕΣΣΔ και το κάποτε ΚΚΣΕ.

Εν ευθέτω χρόνω αξίζει να συζητήσουμε και για άλλα ζητήματα που οι "αναλύσεις" των καθεστωτικών εφημερίδων έχουν κυριολεκτικά "θάψει". Λχ πόσο "σταλινικό" είναι ένα κόμμα που χαρακτηρίζει "ιμπεριαλιστικό" τον κατά Στάλιν "μεγάλο αντιφασιστικό πόλεμο";

Με λίγα, για την ώρα, λόγια, ισχυρίζομαι ότι ο "σταλινισμός" του ΚΚΕ είναι προσχηματικός: ένας τρόπος να διαχωριστούν πρόβατα από ερίφια. Και για την ηγεσία του ΚΚΕ, επιθυμητά... "ερίφια" είναι αυτοί που πάνε, ανεξαρτήτως απόψεων, με τα νερά της.

Και τα "νερά" της ηγεσίας του ΚΚΕ πάνε... πέρα δώθε σαν τα νερά στη Χαλκίδα αλλά χωρίς την κανονικότητα των νερών του Ευρίπου!

Άμεση (ιστορική) συνέπεια; Το 1956 δεν είχε δίκιο ο "παππούς" τους ο Κολιγιάννης αλλά ο... ξωπεταγμένος Ζαχαριάδης!

Μετά τη μεταπολίτευση, δεν είχε δίκιο ο "μπαμπάς" τους ο Φλωράκης αλλά οι... εξωκομματικοί Χοντζέας και Ιορδανίδης της τότε ΟΜΛΕ!

Σαράντα χρόνια μετά από τη διάσπαση του ΚΚΕ το 1968, η ηγετική ομάδα του αποφάσισε ότι κανείς τότε δεν είχε δίκιο!

Αυτές οι ακροβασίες υποτίθεται ότι κάνουν το ΚΚΕ πιο συμπαγές ώστε να αντέξει στους δύσκολους καιρούς που έρχονται..

Στις σημερινές συνθήκες, οι πιέσεις θα έρθουν βεβαίως από τα "δεξιά", από τις δυνάμεις της αριστεράς που έχουν αποδεχτεί ότι πορεύονται εντός της νέας παγκόσμιας Τάξης και ο καταλύτης θα είναι η άρνηση της ηγεσίας του ΚΚΕ να παρέμβει πολιτικά.

Για αυτό το ζήτημα όμως θα πρέπει να μιλήσουμε διεξοδικότερα.

[Επισκέπτης]

Η απορία μου είναι πραγματική και η ερώτηση δεν είναι προβοκατόρικη: Αν δεν θεωρείται αυθεντία η Κεντρική Επιτροπή, τότε πώς θα βγάζουμε άκρη; Ποια είναι δηλαδή η αντιπρόταση στην αυθεντία της Κεντρικής Επιτροπής; Ρωτάω για να μάθω από εσάς που είστε πολυ πιο διαβασμένοι.

[Ροβεσπιέρος]

Φίλε μου θα σου απαντήσει κάποιος από το ΡΕΣΑΛΤΟ.
Θα περιμένεις όμως δύο ή τρεις ημέρες...
_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)

[Εξόριστος]

Δεν υπάρχει αλάθητο

«και τέλος ας πούμε χωρίς περιστροφές:
Οι πλάνες που έγιναν από ένα εργατικό κίνημα
αληθινά επαναστατικό, είναι ιστορικά
πολύ πιο γόνιμες και πολύτιμες από το
αλάθητο της καλύτερης κεντρικής Επιτροπής»
Ρόζα Λούξεμπουργκ

Καμία Κεντρική Επιτροπή δεν είναι αυθεντία. Ούτε αυτός είναι ο ρόλος μιας επαναστατικής Κ.Ε. «Αυθεντία» την έκανε το σταλινικό αλάθητο.
Η Κ.Ε. είναι ένα όργανο συντονισμού και καθοδήγησης αυστηρά στηριγμένο και υποταγμένο στη πλατιά εσωτερική δημοκρατία και συνειδητή πειθαρχεία της πρωτοπορίας της εργατικής τάξης.
Τι σημαίνει αυτό; Πρώτα απ’ όλα πολιτική σκέψη στο σύνολο του κόμματος και εκούσιος συντονισμός συνειδητών πολιτικών πράξεων ολοκλήρου του κόμματος. Για να υπάρξουν αυτές οι συνειδητές πολιτικές και οργανωτικές λειτουργίες και η εκούσια θέληση και πειθαρχία ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ απαιτείται η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ συμμετοχή ολόκληρου του εργατικού κινήματος και της πρωτοπορίας του στις ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ πάνω στο πρόγραμμα, τις τακτικές και τη δράση του κόμματος.
Με πιο απλά λόγια: Στο εσωτερικό ενός πραγματικά κομμουνιστικού κόμματος συντελείται ο πιο ανοικτός και ανεμπόδιστος δημοκρατικός διάλογος και η ενεργητική, συνειδητή συμμετοχή στις αποφάσεις. Τότε και μόνο τότε κατακτάται ο συγκεντρωτισμός στη δράση, δηλαδή η συνειδητή πειθαρχία, η οποία αποτελεί την ελεύθερη συγκατάθεση της σοσιαλιστικής αυτοπειθαρχίας.
Το σύνολο, συνεπώς, του κόμματος είναι αυτό που επεξεργάζεται και επικυρώνει ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ τα ιδεολογικά και πολιτικά ζητήματα και καθορίζει τα πολιτικά καθήκοντα κάθε ιστορικής περιόδου: Μέσα από έναν αληθινό και πλατιά δημοκρατικό διάλογο, ο οποίος καταλήγει στο ΑΝΩΤΑΤΟ κομματικό όργανο, το ΣΥΝΕΔΡΙΟ.
Σε αυτό το ανώτατο όργανο, το ΣΥΝΕΔΡΙΟ παίρνονται οι αποφάσεις σε όλα τα φλέγοντα ζητήματα, καθορίζονται τα πολιτικά καθήκοντα και οι κατευθυντήριες τακτικές.
Το έργο της Κ.Ε. που εκλέγεται συνίσταται σε τούτο: Να συντονίζει και να υλοποιεί τα καθήκοντα και τις γραμμές που αποφασίστηκαν.
ΚΑΙ ΟΧΙ ΝΑ ΥΠΟΚΑΘΙΣΤΑ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ, συνακόλουθα και το κόμμα και να εμφανίζεται ως «αυθεντία».
Ο σταλινισμός έχει καταργήσει αυτή τη διαλεκτική ανάμεσα στην εργατική τάξη και την ηγεσία του, ανάμεσα στο λαϊκό κίνημα, το κόμμα, την Κ.Ε.

ΕΧΕΙ καταστήσει τα ΣΥΝΕΔΡΙΑ γραφειοκρατικά διακοσμητικά ντεκόρ ΦΙΜΩΣΗΣ και ΑΠΑΤΗΣ, όπως και το αστικό κοινοβούλιο...

Σε αυτό το Συνέδριο π.χ. ετέθησαν τα μεγάλα ζητήματα της εποχής μας, άνοιξε καμιά πλατιά,
δημοκρατική συζήτηση με την εργατική τάξη και την ελληνική κοινωνία πάνω σε όλα όσα ζούνε και αντιμετωπίζουν;
Μια οριοθετημένη συζήτηση πάνω στα λείψανα του παρελθόντος έγινε ΜΟΝΟ…
Αυτά τα λίγα.
Η βιβλιογραφία είναι μεγάλη. Τα έργα του Λένιν ανεπανάληπτα…

_________________
Όποιος δεν θέλει να είναι το φερέφωνο του ισχυρού ΔΕΝ πρέπει ΚΑΙ να αποδέχεται την εικόνα που προβάλλει και επιβάλλει ο ισχυρός για τον εαυτό του!