Τα επιλεκτικά ερωτικά σκάνδαλα

[ΘΑΛΕΙΑ]

Τα επιλεκτικά ερωτικά σκάνδαλα

Η ροζ φιλολογία και η εμπορία του μαζικού ηδονοβλεπτισμού έχουν εισαχθεί και αυτά στο πολιτικό οπλοστάσιο, δείχνοντας τον δραματικό ξεπεσμό της ιδεολογικής και πολιτικής αντιπαράθεσης.

Αυτό το «όπλο» δοκιμάστηκε στην Ελλάδα, από τους «νταβάδες» και από την «αριστερο-μητσοτακική» Συμμαχία εναντίον του Ανδρέα Παπανδρέου. Θυμάστε το σκανδαλοθηρικό υλικό των φωτογραφιών που κυκλοφορούσαν το 1988-89.

Γύρω, επίσης, από τον Κλίντον παίχτηκε υστερικά η λαγνεία του μαζικού ηδονοβλεπτισμού.

Τώρα έχουμε τις «αποκαλύψεις» για την ερωτική δραστηριότητα του Σίλβιο Μπερλουσκόνι.


Αν μελετήσουμε όλες αυτές τις πολιτικές εμπορίες των ερωτικών σκανδάλων θα διαπιστώσουμε τρία πράγματα:

α). Την επιλεκτική αποκάλυψή τους. Αυτό το χυδαίο «δολοφονικό» όπλο χρησιμοποιείται πάντα επιλεκτικά εναντίον των πολιτικών που κάποια κέντρα αποφάσισαν την καρατόμησή τους. Ενώ όλος ο πολιτικός κόσμος βρίθει από τέτοιου είδους σκάνδαλα (προϊόν της σήψης του και της αχαλίνωτης πτώσης των πολιτικών και ηθικών αξιών), ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΟΝΤΑΙ επιλεκτικά ανάλογα με τις ανάγκες και στόχους των οικονομικών ελίτ εξουσίας σε μια δοσμένη συγκυρία.

Και μόνο η χρησιμοποίηση τέτοιων πρακτικών αποκαλύπτει την ολοκληρωτική απουσία πολιτικών «όπλων» και τη φαιά φιλοσοφία αυτών που τα χρησιμοποιούν, ανεξάρτητα αν υποδύονται «προοδευτικά» ή «αριστερά» προσωπεία. Επιχειρείται δηλαδή να «αποβληθεί» ένα πολιτικό πρόσωπο ΟΧΙ με βάση την πολιτική του και την ιδεολογική του υπόσταση, αλλά με βάση την κρεβατοκάμαρα του…

β). Θα διαπιστώσουμε επίσης την αβυσσαλέα υποκρισία του πολιτικού και πνευματικού κατεστημένου. Τον προκλητικό φαρισαϊσμό τους. Ωρύονται για ηθικές αξίες ενώ είναι όλοι βουτηγμένοι (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) στο βούρκο. Ωρύονται για «έρωτες» και «ανθρώπινες σχέσεις», όταν οι ίδιοι έχουν κάνει την πορνεία και τις ποικίλες διαστροφές υπέρτατες αξίες…

γ). Τέλος θα διαπιστώσουμε μια βάναυση παραποίηση της πραγματικότητα και εξίσου βάναυση και χυδαία επικάλυψη της παθολογίας των καπιταλιστικών σχέσεων, οι οποίες, αυτές και μόνο γεννούν και γιγαντώνουν την πολιτική και ψυχική εξαθλίωση και όλα αυτά τα νοσηρά συμπτώματα που δήθεν καυτηριάζουμε.

Θα το αναλύσουμε αυτό περισσότερο.


O φετιχισμός του ατόμου, το ίδιο όπως ο φετιχισμός του εμπορεύματος επικαλύπτει την πραγματικότητα των ανθρωπίνων σχέσεων. Γύρω από τα ερωτικά σκάνδαλα (το ερέθισμα-φετίχ) προβάλλεται η λαγνεία του μαζικού ηδονοβλεπτισμού, η διαφημιστική, δηλαδή, ιδεολογία της εμπορίας των σεξουαλικών φαντασιώσεων.

Η ροζ φιλολογία γύρω από τον Μπερλουσκόνι σήμερα και η γλυκερή ηθική φλυαρία (άκρως υποκριτική) προσωποποιούν το σκάνδαλο. Έτσι, επικαλύπτεται η παθολογία των καπιταλιστικών σχέσεων εξουσίας, οι οποίες παραμορφώνουν και εξαθλιώνουν την ανθρώπινη ευαισθησία, ακρωτηριάζουν την ανθρώπινη ύπαρξη, διασπούν το μυαλό από την καρδιά.

Η σκανδαλολογία λειτουργεί πάντα ως παραισθησιογόνο παραπλάνησης: Προσωποποιεί το «έγκλημα» και το εμφανίζει ως έργο «κακών» και «διεφθαρμένων» υποκειμένων, ως ατομική «διαστροφή».

Η φαρισαϊκή ροζ φιλολογία γύρω από τον Παπανδρέου, Κλίντον (παλαιότερα) και Μπερλουσκόνι (σήμερα), επικαλύπτει τα εξής ουσιαστικά:

Πρώτον: Ότι αυτός ο κόσμος της κατανάλωσης και της κατοχής δίνει στον «έρωτα» και την «αγάπη» την ταυτότητα της αγοράς: Τη διαστρεμμένη ταυτότητα της «ψυχής του εμπορεύματος».

Δεύτερον: Ότι η δίψα για χρήμα και εξουσία και η αχαλίνωτη σεξουαλική απληστία διατρέχουν τον ίδιο δρόμο: Δεν εκτιμούν την ιδιαίτερη ποιότητα, την ιδιαίτερη «ερωτική χρηστική αξία» του σεξουαλικού αντικειμένου. Έτσι, η σεξουαλική ηδονή που χάνει τον ειδικό χαρακτήρα της και την ποιότητά της μετριέται κυρίως με όρους χρήματος και απόδοσης, δηλαδή με ποσοτικές έννοιες.

Οι σεξουαλικές «επιδόσεις» των πολιτικών και κάθε ανθρώπου της εξουσίας αποκαλύπτουν πρωτίστως τις σχέσεις εξουσίας και της αχαλίνωτης σεξουαλικής απληστίας. Αποκαλύπτουν ότι με το χρήμα και την εξουσία μπορεί να κάνεις όλες τις «κούκλες-εμπορεύματα» να χορεύουν: Είναι ο χορός γύρω από την παντοδυναμία, την ισχύ...

Αυτά, φυσικά, δεν έχουν καμία σχέση με την ικανότητα για αγάπη και έρωτα. Είναι σχέσεις που καθορίζονται από τις απαιτήσεις της απόδοσης, της κατοχής και της δύναμης. Σχέσεις που καταστρέφουν την ευαισθησία και την ικανότητα για αισθήματα.

Oι σεξουαλικές δραστηριότητες των ανθρώπων της εξουσίας βρίσκονται στον αντίποδα των γνήσιων ερωτικών σχέσεων. Αποτυπώνουν την καταναλωτική απληστία και την παθογένεια της εξουσίας. O έρωτας και η εξουσία δεν μπορούν να συνυπάρξουν...

Και μόνο το γεγονός ότι η "αριστερά" δεν αναδεικνύει αυτήν την απάτη και την οργιώδη υποκρισία, αλλά αντίθετα συμμετέχει ενεργά σε αυτό το θέατρο του σεξουαλικού στριπτίζ, αποδείχνει περίτρανα ότι δεν έχει καμία, απολύτως καμία, σχέση με την αριστερή θεωρία και πράξη…

[Ροβεσπιέρος]

Αναδημοσιεύουμε δύο σχετικά κείμενα, γραμμένα την περίοδο του «σκανδάλου Κλίντον».
Περιέχονται στη συλλογή κειμένων: «Θρύμματα του Έρωτα».



ΧΡΗΜΑ ΚΑΙ ΣΕΞ


O καπιταλιστικός «πολιτισμός», που διόγκωσε την ευημερία και τον πλούτο, γιγάντωσε και την ψυχική εξαθλίωση και ασθένεια: Επέβαλε στους ανθρώπους την παραίτηση από τα ένστικτά τους και τις συναισθηματικές ανάγκες τους. Το χρήμα διάβρωσε τα πάντα...

«Στο χρήμα -λέει ο Μαρξ- η αξία των πραγμάτων χωρίζεται από την ουσία τους». Δηλαδή η αξία των πραγμάτων δεν είναι η χρήση τους (ουσία), αλλά η ανταλλακτικότητά τους (χρήμα).

Αυτές οι εξουσιαστικές ανταλλακτικές σχέσεις, οι οποίες ισοπεδώνουν κάθε ποιοτική διάκριση, κάθε ιδιαίτερη και ειδική χρηστική αξία, οδηγούν τις ανθρώπινες σχέσεις σε πλήρη χρεοκοπία. Αυτή η ψυχαναγκαστική υποταγή στις ανταλλακτικές σχέσεις του χρήματος αναπτύσσει μιαν ανθρώπινη φύση άκρατα υπολογιστική, καθώς και την έχθρα προς τις αισθήσεις, αναπτύσσει τη συναισθηματική αδιαφορία.

Το νευρωτικό μαρτύριο του σύγχρονου ανθρώπου είναι ότι όσο η φυσική του ζωή και ψυχική του υπόσταση μετατρέπονται σε «αντικείμενο» αξιοποίησης, δηλαδή ανταλλακτική αξία, τόσο πιο εχθρικός γίνεται ο ίδιος στα αισθήματα και «αναίσθητος».

Η σεξουαλικότητα παίρνει κι αυτή τη μορφή των «αφηρημένων» ανταλλακτικών σχέσεων της «τυπικής ισότητας» και, άρα, της συναισθηματικής αδιαφορίας.

Γίνεται στοιχείο εργασίας, σαν την ίδια την εργασία: Ευτελής, μηχανική, μετρημένη με κατηγορίες απόδοσης, που είναι ξένες προς την ουσία της ηδονής.

Η σεξουαλικότητα υποτάσσεται στη λειτουργία της πώλησης. Η πίεση για ομοιομορφία και τυποποίηση των προϊόντων, που εντείνεται, περιλαμβάνει και τη βιομηχανική παραγωγή του σεξ, δηλαδή τη σεξουαλική εμπορευματική παραγωγή. Η σεξουαλική ανάγκη και η προσφορά ικανοποίησής της χάνουν τον ειδικό χαρακτήρα τους. Μετατρέπονται σε μιαν αφηρημένη ανταλλακτική σχέση που έχει ως γενικό ισοδύναμο την «κούκλα του σεξ».

«Η κούκλα του εμπορεύματος, προικισμένη με σεξουαλική υπόσταση, κρατάει μπροστά στον καταναλωτή τον καθρέπτη της εξωτερικής της επιφάνειας, ώσπου να τον κάνει ν' αναγνωρίσει μέσα του τον εαυτό τον.

Κατά τη διάρκεια αυτής της παντομίμας, που δεν τη συνειδητοποιεί, ο καταναλωτής αφαιρεί όλα όσα του θυμίζουν ακόμη τα ατομικά του και αναλλοίωτα προσωπικά και χαρακτηρολογικά στοιχεία, για να καθαρθεί μέσα στο πυρ της τυποποιημένης μαζικής παραγωγής και της αντίστοιχης ανταλλακτικής αξίας...» (Μίχαελ Σνάιντερ, Νεύρωση και πάλη των τάξεων).

Το χρήμα, αν είναι το γενικό οικονομικό ισοδύναμο, μέσα στο οποίο παριστάνουν την ανταλλακτική τους αξία όλα τα νεκρά εμπορεύματα, η «κούκλα του σεξ» είναι το γενικό αισθητικό ισοδύναμο μέσα στο οποίο απεικονίζουν τη δυνατότητα ανταλλαγής τους όλα τα ζωντανά εμπορεύματα. Γι' αυτό και οι χρηματικές και πιστωτικές διαφημίσεις παίρνουν τη μορφή των σεξουαλικών διαφημίσεων. Αυτές εμφανίζουν το σεξ ακριβώς τόσο απλό και μοντέρνο, όσο και η κατοχή ομολόγων. Όποιος δεν τοποθετεί τα χρήματά του σε ομόλογα είναι καθυστερημένος, όπως ο σεξουαλικά στερημένος...




OΦΘAΛMOΠOPNIKEΣ KAΘHΛΩΣEIΣ



«Η ατομική ιδιοκτησία μάς έκανε τόσο ηλίθιους και μονόπλευρους, ώστε ένα αντικείμενο είναι δικό μας και το έχουμε, μόνο όταν υπάρχει για μας σαν κεφαλαίο ή το κατέχουμε άμεσα (...) Στη θέση κάθε πνευματικής και σωματικής αίσθησης βρίσκεται λοιπόν η απλή αποξένωση αυτής της αίσθησης, η αίσθηση του έχειν» (Μαρξ).

Η κοινωνία της καταναλωτικής υστερίας του όψιμου καπιταλισμού υλοποίησε κατά γράμμα τη μαρξιστική πρόταση: Στον ακέραιο κόσμο των πραγματικών αναγκών (των αξιών χρήσης) μπαίνει ο τεμαχισμένος κόσμος του εμπορευματικού φετίχ, που ο άνθρωπος μπορεί μόνο να τον «έχει», δηλαδή να τον «αγοράσει».

Η αίσθηση του «έχειν», της αγοραστικής πράξης, γίνεται «αίσθηση των αισθήσεων». Η αγάπη έχει πάρει την ταυτότητα της αγοράς. Το σώμα και η ψυχή του ανθρώπου έχουν πάρει τη διαστρεμμένη ταυτότητα της «ψυχής του εμπορεύματος».

Η παραμόρφωση και η εξαθλίωση της ανθρώπινης ευαισθησίας αυξάνεται ανάλογα με τη διαδικασία της πραγμοποίησης. Η καταναλωτική υστερία ευνουχίζει πλήρως τον άνθρωπο. Η παραγωγή ολοένα νέων αναγκών και ικανοποιήσεων (πραγμάτων) συμβαδίζει με την καταστροφή της ψυχοσεξουαλικής ικανότητας για ποιοτική ικανοποίηση των αναγκών, δηλαδή για ολοκληρωτική ικανοποίηση.

Το σεξουαλικό «στριπτίζ» του Κλίντον εκφράζει και σηματοδοτεί όλη αυτή την παθολογία της καπιταλιστικής εμπορευματικής κοινωνίας: Tο χυδαίο σεξουαλικό παζάρεμα, την αχαλίνωτη απληστία του χρήματος και της εξουσίας, τον ακρωτηριασμό του σώματος και τον ευνουχισμό του συναισθήματος, την ιδεολογία της μαζικής σεξουαλικής πώλησης, δηλαδή τις « επιδειξιομανείς και οφθαλμοπορνικές καθηλώσεις» (Μίχαελ Σνάιντερ: Νεύρωση και πάλη των τάξεων»).

Σε έναν κόσμο όπου η απόδοση, η κατοχή και η δύναμη αποτελούν θεότητες οι ανθρώπινες σχέσεις καταστρέφονται, η ψυχοσεξουαλική δομή ευνουχίζεται και η ικανότητα για αγάπη χάνεται.

Σε έναν τέτοιο κόσμο κατανάλωσης και κατοχής η σεξουαλικότητα απλώς καταναλώνεται μανιακά, και παίρνει το σχιζοφρενικό χαρακτηριστικό -όπως λένε οι ψυχαναλυτές- της «στοματικής μανίας»: Αποτύπωμα της καταναλωτικής μανίας...

Αποτύπωμα της παθολογίας της αμερικάνικης κοινωνίας είναι ο Κλίντον...

_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)