Ο ΑΓΩΝΑΣ φέρνει την ΑΝΑΣΤΑΣΗ.

[ΡΕΣΑΛΤΟ]

Ο ΑΓΩΝΑΣ φέρνει την ΑΝΑΣΤΑΣΗ.

ΑΓΩΝΑΣ ενάντια στη μόλυνση της παρακμής.

ΑΓΩΝΑΣ για διεκδίκηση Ζωής.

ΑΓΩΝΑΣ αδυσώπητος εναντίον εκείνων που παίζουν το ΤΕΛΟΣ μας:
Του πλανητικού ιμπεριαλισμού, της αυτοκρατορικής Νέας Τάξης, των εγχώριων υπαλλήλων της και κυρίως εναντίον των νέων γενιτσάρων και προσκυνημένων με τις «προοδευτικές» και «αριστερές» προβιές.

ΑΓΩΝΑΣ για να προχωρήσουμε σε «νέες συνθέσεις» ξεπερνώντας την καπιταλιστική αποσύνθεση και τις ιδεολογικό-πολιτικές της αγκυλώσεις.

ΑΓΩΝΑΣ για να ενωθούν και να γονιμοποιηθούν όλα τα έμβρυα ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ που κυοφορούνται στα σπλάχνα της ελληνικής κοινωνίας.

Γι’ αυτό πρέπει να ηχήσουν ξανά οι σάλπιγγες :

Το ποίημα είναι του Σικελιανού.
Το απήγγειλε ο ίδιος ο ποιητής στην κηδεία του Κωστή Παλαμά


Ηχήστε οι σάλπιγγες... Καμπάνες βροντερές,
δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα...
Βογκήστε τύμπανα πολέμου... Οι φοβερές
σημαίες, ξεδιπλωθείτε στον αέρα !

Σ' αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα ! Ένα βουνό
με δάφνες αν υψώσουμε ως το Πήλιο κι ως την Όσσα,
κι αν το πυργώσουμε ως τον έβδομο ουρανό,
ποιόν κλεί, τι κι αν το πεί η δικιά μου γλώσσα;

Μα εσύ Λαέ, που τη φτωχή σου τη μιλιά,
Ήρωας την πήρε και την ύψωσε ως τ' αστέρια,
μεράσου τώρα τη θεϊκή φεγγοβολιά
της τέλειας δόξας του, ανασήκωσ' τον στα χέρια

γιγάντιο φλάμπουρο κι απάνω από μας
που τον υμνούμε με καρδιά αναμμένη,
πες μ' ένα μόνο ανασασμόν: "Ο Παλαμάς !",
ν' αντιβογκήσει τ' όνομά του η οικουμένη !

Ηχήστε οι σάλπιγγες... Καμπάνες βροντερές,
δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα...
Βογκήστε τύμπανα πολέμου... Οι φοβερές
σημαίες, ξεδιπλωθείτε στον αέρα !

Σ' αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα ! Ένας λαός,
σηκώνοντας τα μάτια του τη βλέπει...
κι ακέριος φλέγεται ως με τ' άδυτο ο Ναός,
κι από ψηλά νεφέλη Δόξας τονε σκέπει.

Τι πάνωθέ μας, όπου ο άρρητος παλμός
της αιωνιότητας, αστράφτει αυτήν την ώρα
Ορφέας, Ηράκλειτος, Αισχύλος, Σολωμός
την άγια δέχονται ψυχή την τροπαιοφόρα,

που αφού το έργο της θεμέλιωσε βαθιά
στη γην αυτήν με μιαν ισόθεη Σκέψη,
τον τρισμακάριο τώρα πάει ψηλά τον Ίακχο
με τους αθάνατους θεούς για να χορέψει.

Ηχήστε οι σάλπιγγες... Καμπάνες βροντερές,
δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα...
Βόγκα Παιάνα ! Οι σημαίες οι φοβερές
της Λευτεριάς ξεδιπλωθείτε στον αέρα !

[Κολοκοτρώνης]

Οι διεθνείς πιέσεις υπήρχαν πάντοτε, από το 1793 όταν ο Ρήγας και οι σύντροφοί του αποφάσισαν ότι μόνο με δικές τους ενέργειες χωρίς την βοήθεια των Αυστριακών θα απελευθερώνονταν από τον Τουρκικό ζυγό. Είναι γνωστή η φράση του Λάμπρου Κατσώνη, αναφερόμενος στην Αικατερίνη της Ρωσίας, όταν συνθηκολόγησε η Τουρκία με την Ρωσία που είπε «η Αικατερίνη έβαλε την υπογραφή της ο Λάμπρος όμως δεν έβαλε την δική του» και συνέχισε τον αγώνα με επιδρομές κατά των Τουρκικών πλοίων.

Αυτά τα βλέπουμε σήμερα, με την Ευρωπαϊκή Ένωση να μην μπορεί να μας προστατεύσει από την επιβουλή των διαφόρων γειτόνων μας, καθώς η ενδοτικότητα της Ελληνικής διπλωματίας κρίνεται επιεικώς ως ανεπαρκέστατη στις διάφορες προκλήσεις.

Όλα αυτά μέσα από το πρίσμα της σύγχρονης Ελληνικής Δημοκρατίας που η Ελλάδα δεν ανήκει πλέον στους Έλληνες. Διότι όλοι μα όλοι φρόντισαν να γίνει η ειρηνική κατάληψη της χώρας μας από 5-6 εκατομμύρια ταλαίπωρους κάθε φυλής. Με τη λεγόμενη «λίστα» εκλέγονται οι βουλευτές μας που κόβουν νόμους οι οποίοι στρέφονται κατά του λαού τελικά, όπως προκύπτει από το αποτέλεσμα όλων των μεγεθών. Που να πρωτοαναφερθεί κανείς στην Παιδεία, στην Οικονομία, στον Πολιτισμό, στην Εξωτερική Πολιτική όλα ένα ατελείωτο αίσχος.

Ας ρίξουμε όμως μια ματιά στο Σύνταγμα του Ρήγα Φεραίου που δεν προβλέπονταν ούτε κόμματα, ούτε Εθνοσωτήρες. Μήπως σήμερα έφθασε η ώρα να το απαιτήσουμε πλέον. Φυσικά μην περιμένετε από τους πολιτικούς να ενεργήσουν, διότι αν εφαρμόσουμε ένα παρόμοιο Σύνταγμα με του Ρήγα οι μισοί πολιτικοί θα πάνε στο σπίτι τους και οι άλλοι μισοί στην φυλακή ή στην εξορία εκτός των συνόρων.

Παρακάτω αναγράφονται τα κεφάλαια του Συντάγματος καθώς και δύο από τα άρθρα.

ΡΗΓΑ ΤΟΥ ΦΙΛΟΠΑΤΡΙΔΟΣ

ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΟΙΚΗΣΙΣ
ΤΩΝ ΚΑΤOΙΚΩΝ ΤΗΣ ΡΟΥΜΕΛΗΣ,
ΤΗΣ Μ. ΑΣΙΑΣ, ΤΩΝ ΜΕΣΟΓΕΙΩΝ ΝΗΣΩΝ
ΚΑΙ ΤΗΣ ΒΛΑΧΟΜΠΟΓΔΑΝΙΑΣ

ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ
έλευθερία, ίσοτιμία, αδελφότης
ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ

Συμβούλους προκομμένους μέ πατριωτισμόν
νά βάλωμεν, είς όλα νά δίδουν όρισμόν.
'Ο νόμος νά 'ναι πρώτος καί μόνος όδηγός
καί τής πατρίδος ένας νά γίνη άρχηγός.

ΡΗΓΑΣ ΘΟΥΡΙΟΣ

ΤΑ ΔΙΚΑΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Άρθρ. 9. - Ό νόμος έχει χρέος νά διαφεντεύη τήν κοινήν ελευθερίαν όλου τού έθνους καί εκείνην του κάθε ανθρώπου, κατοίκου είς ταύτην τήν αυτοκρατορίαν, εναντίον της καταθλίψεως καί της δυναστείας τών διοικητών· όταν αυτοί διοικούν καλώς, νά τούς διαφεντεύη· εί δέ κακώς, νά τούς αποβάλη.

ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΝΟΜΟΘΕΤΗΜΕΝΗΣ ΠΡΑΞΕΩΣ ΚΑΙ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΕΩΣ

ΤΑΞΙΣ ΚΑΙ ΤΡΟΠΟΙ ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΙ ΠΑΡΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Άρθρ. 1. - Ή Έλληνική Δημοκρατία είναι μία, μ' όλον όπου συμπεριλαμβάνει είς τόν κόλπον της διάφορα γένη καί θρησκείας· δέν θεωρεί τάς διαφοράς τών λατρειών μέ έχθρικόν μάτι· είναι άδιαίρετος, μ' όλον όπου ποταμοί καί πελάγη διαχωρίζουν ταίς έπαρχίαις της, αί όποίαι όλαι είναι ένα συνεσφιγμένον αδιάλυτον σώμα.

ΠΕΡΙ ΔΙΑΙΡΕΣΕΩΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΤΑΞΕΩΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ

ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΠΡΩΤΩΝ ΣΥΝΑΘΡΟΙΣΕΩΝ

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΑΡΑΣΤΗΣΕΩΣ

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΕΚΛΕΚΤΙΚΩΝ ΣΥΝΑΘΡΟΙΣΕΩΝ

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΝΟΜΟΔΟΤΙΚΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ

ΠΕΡΙ ΣΥΝΕΔΡΙΩΝ ΤΟΥ ΝΟΜΟΔΟΤΙΚΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ

ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΕΡΓΩΝ ΤΟΥ ΝΟΜΟΔΟΤΙΚΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΠΩΣ ΝΑ ΓΙΝΩΝΤΑΙ ΟΙ ΝΟΜΟΙ

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΤΙΤΛΟΥ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΡΟΣΤΑΓΩΝ

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΟΥ ΔΙΟΙΚΗΤΗΡΙΟΥ

ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΟΥ ΔΙΟΙΚΗΤΗΡΙΟΥ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟΝ ΣΩΜΑ

ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΔΙΟΙΚΗΤΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΑΡΧΙΚΩΝ ΣΩΜΑΤΩΝ

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΚΑΘΑΙΡΕΤΙΚΟΥ ΚΡΙΤΗΡΙΟΥ

ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΔΟΣΙΜΑΤΩΝ

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΘΗΣΑΥΡΟΥ

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΛΗΞΕΩΣ ΤΩΝ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΩΝ

ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΝ

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΣΧΕΣΕΩΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕ ΤΑ ΞΕΝΑ ΕΘΝΗ

ΠΕΡΙ ΕΓΓΥΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΟΣ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΝ ΤΟΥΤΩΝ

Μια σύγχρονη εφαρμογή Συνταγματικού περιεχομένου μελετημένη από διακεκριμένους Συνταγματολόγους, μεταπτυχιακούς φοιτητές των πολιτικών επιστημών, κάθε λογής διανοητές αλλά και απλούς ανθρώπους, μπορεί να δώσει το ποθούμενο αποτέλεσμα.

Ας μην ξεχνάμε ότι είμαστε υπόδουλοι και εξαρτημένοι.
_________________
«Γιατί κ' η αναρχία ομοιάζει την σκλαβιά»

Θούριος Ρήγα Βελεστινλή

[Κωνσταντίνος]

http://kostasxan.blogspot.com/2009/04/onlar-olu-getirmek.html


Onlar ölü getirmek – Φέρνουν τον νεκρό…
Η νύχτα της μεγάλης προσμονής

Νύχτα Μεγάλης Παρασκευής και η μυσταγωγία έχει ξεχυθεί στους δρόμους. Το δράμα των χριστιανών κορυφώνεται και όλοι θλιμμένοι κοιτάζουν προς τα κάτω, στη γη που πρόκειται να δεχθεί το φθαρτό σώμα τους όταν ο θάνατος θα τους επισκεφθεί.
Τέτοιες ημέρες, όλοι μας, σκεφτόμαστε την μηδαμινότητά μας, αλλά και ελπίζουμε στο αύριο, στην ανάσταση και στη σωτηρία μας.
Έτσι λοιπόν και σήμερα, σε μία επαρχιακή πόλη, σε μία μικτή συνοικία χριστιανών και μουσουλμάνων, μπορούσε πολύ εύκολα κανείς να διακρίνει –ακόμη και μέσα στο σκοτάδι- τις συγκεντρωμένες παρέες των μουσουλμάνων να συζητούν σε «πηγαδάκια» και να κοιτάζουν με αδημονία προς τη μία κατεύθυνση του δρόμου. Καθισμένες, στο πεζοδρόμιο, μουσουλμάνες συζητούσαν χαμηλόφωνα, όπως συμβαίνει στις κηδείες.

Η βραδιά δεν ήταν όπως όλες οι άλλες, που τα γέλια και οι φωνές των παιδιών ξεχύνονταν στους δρόμους και τους γέμιζαν με ζωή και χαρά. Όχι, σήμερα το βράδυ αυτοί οι άνθρωποι, μικροί και μεγάλοι, παιδιά και γέροντες, καθόντουσαν σε μία στάση φανερής προσμονής… Τα φώτα στα μπαλκόνια των σπιτιών των χριστιανών ήταν αναμμένα, σε ένδειξη της εκεί παρουσίας τους.
Ξαφνικά, ένα μικρό αγόρι έστριψε από την γωνία τρέχοντας και σιγο-φωνάζοντας «Onlar ölü getirmek, Onlar ölü getirmek…» (Φέρνουν το νεκρό, φέρνουν το νεκρό…)!!! Μετά από 1 λεπτό, έστριψε από τη γωνία του δρόμου ο Επιτάφιος της τοπικής ενορίας. Μπροστά πήγαιναν τα Λάβαρα και ακολουθούσαν τα Εξαπτέρυγα. Ακολουθούσε ο Επιτάφιος, όπου κείτονταν το σώμα του Ιησού Χριστού. Ξοπίσω, ο ιερέας με τους ψαλτάδες και ένα μικρό πλήθος κόσμου (70 με 80 άνθρωποι) ακολουθούσαν τα «ιερά»… Οι Άγιοι, οι Άγγελοι, ο κλήρος με τους ψάλτες και τους κοσμικούς, όλοι μαζί προχωρούσαν με αργό βηματισμό σε μία απόλυτη σιωπή που την «έσπαγαν» οι ψαλμοί…
Οι μουσουλμάνοι, όλες οι παρέες που βρισκόταν στα πεζοδρόμια αριστερά και δεξιά του δρόμου (άνδρες γυναίκες και παιδιά), σηκώθηκαν όρθιοι και κοίταξαν προς τον επιτάφιο, που ήταν γεμάτος με λουλούδια από κήπους σπιτιών και φτιαγμένος από τα χέρια των γυναικών από το προηγούμενο βράδυ…
Ο ιερέας σταμάτησε σε ένα σταυροδρόμι, από όπου όλοι οι μουσουλμάνοι μπορούσαν να βλέπουν και να ακούνε και άρχισε να ψάλλει… Όλος ο κόσμος, χριστιανοί και μουσουλμάνοι στεκόντουσαν ταπεινοί, χωρίς φωνή, με τα μάτια να κοιτάζουν τον Σταυρό που βρισκόταν στο επάνω μέρος του Επιταφίου…
«Ώ γλυκύ μου έαρ, γλυκύτατό μου τέκνο…»
Κάποια στιγμή ο ιερέας σταμάτησε τον ψαλμό, ευλόγησε προς όλες τις πλευρές και ο Επιτάφιος με τη θλιμμένη συνοδεία του συνέχισε στον δρόμο, με τον κόσμο να σιγοψάλλει. Μέσα στην ησυχία της νύχτας οι ψαλμοί συνέχιζαν να ακούγονται ενώ σε λίγο μόνο το φως των κεριών πρόδιδε την ύπαρξη του πλήθους που υπήρχε κάπου παραπέρα, θρηνώντας «τον νεκρό»…
Τον νεκρό, την ύπαρξη του οποίου γνώριζαν και σεβόντουσαν αυτοί οι μουσουλμάνοι… Τον νεκρό, που πολλοί από εμάς τους χριστιανούς υβρίζουμε, βασανίζουμε και σταυρώνουμε καθημερινά… Αυτόν τον νεκρό τον γνώριζαν οι αλλόθρησκοι και τον τιμούσαν…
Οι μουσουλμάνοι κοιτάχτηκαν μεταξύ τους, αποχαιρετήθηκαν και έφυγαν ο καθένας για το σπίτι του. Και τότε κατάλαβα πως η Ανάσταση γι αυτούς έχει ήδη αρχίσει…