ΣΥΝ: η «ποίηση» του καιροσκοπισμού

[Παλαίμαχος]

ΣΥΝ: η «ποίηση» του καιροσκοπισμού

Ο καιροσκοπισμός στην πολιτική αργά ή γρήγορα πληρώνεται ακριβά. Αυτό ισχύει σε μεγαλύτερο βαθμό σε κόμματα και οργανώσεις που σφετερίζονται τις αριστερές ιδέες και παραδόσεις. Σε αυτά τα κόμματα ο καιροσκοπισμός (οπορτουνισμός) αποτελεί την καρκινώδη εστία της αποσύνθεσής τους. Ακριβώς, διότι ο οπορτουνισμός είναι ασυμφιλίωτα αντίθετος με τη φύση και τη λειτουργία της αριστερής θεωρίας και πρακτικής, συνακόλουθα και του αριστερού ήθους.
Ο Συνασπισμός αποτελεί το πιο οπορτουνιστικό «αριστερό» συνονθύλευμα: την «ποίηση» του καιροσκοπισμού. Αυτός είναι και ο κυριότερος λόγος που αυτό το «κομματικό νεφέλωμα» έχει μεταλλαχτεί στην πλέον αιχμηρή γκριμάτσα των νεοταξικών ιδεολογημάτων και του κοσμοπολιτισμού. Τέτοια καιροσκοπικά συνονθυλεύματα είναι «σουρωτήρια», εύκολα ελεγχόμενα ιδεολογικά, αλλά και πρακτικά από τα ισχυρά κέντρα εξουσίας.
Ο Συνασπισμός δεν είναι απλώς ένα κλασσικό ρεφορμιστικό και οπορτουνιστικό «αριστερό» κόμμα. Βρίσκεται σκάλες πιο κάτω. Είναι ένα κόμμα πλαγκτόν με πληθώρα καιροσκοπικούς μικρό-οργανισμούς. Εκεί μέσα βρίσκεις όλα τα είδη της πολιτικής αγοράς, όλες τις καιροσκοπικές «αριστερές» φυλές και διαστροφές. Αυτός ο «πλουραλισμός» του σούπερ μάρκετ, ο διαφημισμένος ως «δημοκρατική υγεία» και «πολιτική δυναμική», αποτελεί την γενεσιουργό πολιτική αιτία της νομοτελειακής αποσύνθεσής του.
Φυσικά αποτελεί χαρακτηριστικό ιδίωμα του παρακμασμένου οπορτουνισμού να βλέπει ρόδινα όνειρα την ώρα που πεθαίνει. Δεν είναι, συνεπώς, παράξενο, η ηγεσία του Συνασπισμού, όχι μόνο να μην διακρίνει ότι ο ήλιος της έχει δύσει, αλλά να «νιώθει», αυτή την ώρα της δύσης, ότι είναι και πανίσχυρη. Μπερδεύει τις κρίσεις ακμής με τις κρίσεις παρακμής…
Ο Συνασπισμός, μοιραία, έχει μπει στην τελική φάση της πλήρους αποσύνθεσής του. Αυτό το νομοτελειακό «γεγονός», κάποιοι νηφάλιοι και έμπειροι, συνακόλουθα και πιο διορατικοί του Συνασπισμού, ο Κουβέλης και τάση του, το έχουν συνειδητοποιήσει.
Η ηγεσία του ΣΥΝ και οι μικροσκοπικοί, οπορτουνιστικοί οργανισμοί διαστροφής που σιτίζονται εντός του ΣΥΡΙΖΑ πιστεύουν ότι είναι λέοντες και όχι χαμαιλέοντες. Πιστεύουν ότι ήρθε η ώρα να «ηγεμονεύσουν» στα καθεστωτικά, πολιτικά παιχνίδια που παίζονται. Ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται. Βλέπουν οι άμοιροι προοπτικές ηγεμονικής διαπραγμάτευσης με το κυρίαρχο κυβερνητικό κατεστημένο την ώρα που καταρρέουν οι ίδιοι, αλλά και το κατεστημένο πολιτικό οικοδόμημα, εντός του οποίου βρίσκονται σαν «τσόντα».
Και πάνω σε αυτό τον άξονα έχουν ξεσπάσει οι μεγάλες διαμάχες σήμερα στο εσωτερικό του Συνασπισμού.
Οι διαμάχες αυτές φαίνονται να οξύνονται για τις «καρέκλες». Οι «καρέκλες» είναι το σύμπτωμα. Η αιτία είναι άλλη: Στο πώς βλέπει ο καθένας το ρόλο του ΣΥΝ στο νέο πολιτικό σκηνικό που θα διαμορφωθεί.
Οι πιο ρεαλιστές και διορατικοί αντιλαμβάνονται ότι τα περιθώρια των ελιγμών έχουν στενέψει απελπιστικά. Δεν μπορούν να συνεχίζουν να παίζουν τις κουμπάρες με τον κεντρικό, συγγενικό τους βραχίονα: Το ΠΑΣΟΚ.
Η ηγεσία του ΣΥΝ, δεν διαφωνεί ως προς το στρατηγικό στόχο, αλλά στις τακτικές. Θέλει να αναπαλαιωθεί η «μεγάλη δημοκρατική παράταξη» με όρους ηγεμονικούς για τον ΣΥΝ. Θέλει διαπραγμάτευση με το ΠΑΣΟΚ με υψηλά εκλογικά ποσοστά, δηλαδή με άλλους εκλογικούς συσχετισμούς.
Δηλαδή οι διαμάχη δεν αφορά το στόχο, αλλά το δρόμο προς το στόχο. Ο ΣΥΝ, συνολικά θέλει πιο ενεργό ρόλο στην καθεστωτική, κυβερνητική αναρρίχηση, αλλά οι απόψεις διίστανται στο πώς θα επιτευχθεί αυτό.
Οι μεν βλέπουν ότι η καθυστερήσεις στη σύμπηξη μετώπου με το ΠΑΣΟΚ οδηγούν σε μεγαλύτερη αποσύνθεση τον ΣΥΝ, συνακόλουθα σε πιο ασθενικές θέσεις διαπραγμάτευσης και οι άλλοι βλέπουν το εντελώς αντίθετο: Ότι οι καθυστερήσεις και ο συνακόλουθος, εκλογικός ανταγωνισμός με το ΠΑΣΟΚ, οδηγούν τον ΣΥΝ σε αύξηση των ποσοστών του, συνακόλουθα σε πιο ισχυρές διαπραγματευτικές θέσεις.
Ο Αλαβάνος και η παρέα του θέλουν να καρπωθούν ένα εκλογικό ποσοστό, κόντρα στο ΠΑΣΟΚ, πιπιλίζοντας την καραμέλα του δικομματισμού και μετά να παίξουν ηγεμονικά με το ΠΑΣΟΚ στην κυβερνητική διαχείριση του συστήματος. Δηλαδή μετά να ενταχθούν με άλλους εκλογικούς συσχετισμούς στο δικομματισμό: Σε αυτό που φτύνανε…
Η αποθέωση του καιροσκοπισμού και της απάτης!!!








_________________
Θέλησαν να μας εξοντώσουν,
αλλά δεν τα κατάφεραν.
Εμαστε ακόμα ζωντανοί κι αυτό
είναι το κυριότερο.

[Επισκέπτης]

[Ροβεσπιέρος]

Δεν αφήνεις τις εξυπναδούλες περί πράσινων, κόκκινων και μπλε; ξέχασες το ροζέ!!!
Μπορείς να αρθρώσεις υποτυπωδώς πολιτικό λόγο και να μας εκθέσεις την άποψή σου;
Τα άλλα στις μπαρόβιες παρεούλες...
_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)

[ΓΙΑΝΝΗΣΜ]

[ΜΟΥΡΑΛΩΦ]

http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=5000788&publDate=18/3/2009



Αυταπάτες καλλιεργεί ο ΣΥΡΙΖΑ με τα περί «δημοκρατικής αστυνομίας»

Την αυταπάτη ότι οι κατασταλτικοί μηχανισμοί του αστικού κράτους μπορούν να λειτουργήσουν προς όφελος των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων καλλιεργεί ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Χτες, ο πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέκος Αλαβάνος, και ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Φώτης Κουβέλης, έδωσαν συνέντευξη Τύπου αναφορικά με τη λειτουργία της Ελληνικής Αστυνομίας.
Δημοσιοποίησαν τις προτάσεις και τις θέσεις τους με γνώμονα, όπως είπαν, να υπάρξει μια αστυνομία «αποτελεσματική και ταυτόχρονα δημοκρατική. Δημοκρατική στην άσκηση των καθηκόντων της στο πλευρό του πολίτη και όχι απέναντι από τον πολίτη. Για μας αποτελεί προϋπόθεση η διαμόρφωση των προϋποθέσεων αποτελεσματικής και ταυτόχρονα δημοκρατικής συμπεριφοράς της αστυνομίας, με σεβασμό βεβαίως στην προστασία των δικαιωμάτων του πολίτη».
Δηλαδή, ο ΣΥΡΙΖΑ λέει ότι ο κατασταλτικός μηχανισμός που υπάρχει ακριβώς για να επιβάλλει τους νόμους και το δίκαιο της άρχουσας τάξης και να προστατεύει τα συμφέροντά της, μπορεί να σέβεται τα δικαιώματα των εργαζομένων. Μία ερμηνεία αυτών που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πως πρέπει να υπάρχει μια αστυνομία που θα προστατεύει τους πολίτες από το έγκλημα του κοινού ποινικού δικαίου. Ομως, είναι γνωστό ότι βασική αποστολή των κατασταλτικών μηχανισμών είναι η καταστολή του λαϊκού κινήματος. Γι' αυτό το λόγο υπάρχει. Αλλωστε, το λέει ο ίδιος ο Αλέκος Αλαβάνος στη χτεσινή συνέντευξη: «...Αδιαφανείς μηχανισμοί που χρησιμοποιούνται για την καθυπόταξη των εργαζομένων και της νεολαίας». Αφού αυτή είναι η πραγματικότητα, πώς λοιπόν προτείνουν αυτοί οι μηχανισμοί να είναι φιλικοί προς τους εργάτες και τους νέους; Πολύ περισσότερο, πώς προτείνουν - επειδή ακριβώς συμβαίνει το παραπάνω - αυτοί οι «στεγανοί και αδιαφανείς μηχανισμοί» να ενσωματωθούν σε «πολυδύναμα αστυνομικά τμήματα με σκοπό τη στήριξη του πολίτη», όπως αναφέρεται σε μία ανάμεσα σε πολλές άλλες προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ για την Ελληνική Αστυνομία; Μήπως αν ενσωματωθούν στα πολυδύναμα θα πάψουν να παίζουν το ρόλο που παίζουν ως κατασταλτικός αντιδραστικός αντιλαϊκός μηχανισμός; `Η μήπως με τέτοιες προτάσεις συμβάλλουν στο κλίμα δημιουργίας δυνατοτήτων φιλικής σχέσης των ανθρώπων του μόχθου με έναν εχθρικό σ' αυτούς μηχανισμό;
Είπαν ακόμα ότι τα όσα συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα εγκυμονούν «μεγάλες αρνητικές συνέπειες σε βάρος της κοινωνικής συνοχής». Αλήθεια, για ποια κοινωνική συνοχή κάνουν λόγο; Για την υποταγή των εργατών στους καπιταλιστές, άντε την «ειρηνική συνύπαρξή» τους; Για κοινωνική συνοχή δε μιλούν εδώ και πολύ καιρό όσοι ενισχύουν τα μέτρα καταστολής, εκείνοι που αποφασίζουν να βγάλουν σκυλιά στις περιπολίες; Εκείνοι που ζητούν την άρση του απορρήτου των καρτοκινητών; Εκείνοι που μόλις χτες πήραν νέα αυταρχικά μέτρα με πρόσχημα τις σπασμένες βιτρίνες και τα γκαζάκια;


Κ. Π.