Το «έγκλημα» του Λάκη δεν αθωώνει το «έγκλημα» Καρατζαφέρη

[ΘΑΛΕΙΑ]

Το «έγκλημα» του Λάκη δεν αθωώνει το «έγκλημα» Καρατζαφέρη


Για το Λαζόπουλο έχουμε γράψει πάρα πολλά και από παλιά. Για το ΡΕΣΑΛΤΟ αποτελεί ένα καθεστωτικό γρανάζι «αριστερής» διαστροφής: Και αυτό δεν αποτελεί τωρινή μας «ανακάλυψη».
Στα παρακάτω λινκ ο καθένας μπορεί να διαβάσει τις τεκμηριωμένες αναλύσεις για το Λαζόπουλο, για το τι είναι σάτιρα, ποια η φιλοσοφία του, το ήθος του και ποιος ο ρόλος του.
Η αηδία, όμως για το Λαζόπουλο δεν πρέπει να μας τυφλώνει και να σιωπούμε μπροστά στο εξίσου μακάβριο καθεστώς των αγωγών και της ποινικοποίησης του Λόγου οποιουδήποτε. Αυτό το καθεστώς οδηγεί στην φίμωση των πάντων και αυτοί που στο τέλος θα την πληρώσουν, δεν θα είναι οι υπάλληλοι του καθεστώτος, αλλά αυτοί που αντιμάχονται το καθεστώς και τα είδωλά του.
Η αηδία και η οργή, όπως έχουμε αναλύσει πολλές φορές, είναι κακός κλειδούχος της σκέψης. Και δεν είδαμε κανένα να στηλιτεύει τη φαιά φιλοσοφία του Καρατζαφέρη που αποτυπώνεται μέσα από την αγωγή εναντίον του Λαζόπουλου…

Τα λινκ:

http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=2694

http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=2374




http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=2751


http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=2041

http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=1976



Ένα κακό δεν αποτελεί δικαίωση ενός άλλου. Τα εγκλήματα δεν συμψηφίζονται.
Το έγκλημα που διαπράττει ο Λαζόπουλος δεν μπορεί να δικαιώσει, ούτε να συμψηφιστεί με το έγκλημα της φίμωσης, των αγωγών και της ποινικοποίησης του λόγου. Τα μέσα καταπολέμησης των κοινωνικών και πολιτικών εγκλημάτων είναι κοινωνικά και πολιτικά. Δεν μπορεί ποτέ να αναθέτεις στο καθεστώς της βαρβαρότητας και στους μηχανισμούς αυτού του καθεστώτος να ορίζουν και να αποφασίζουν για το τι είναι «ελευθερία», «Λόγος», «σάτιρα», «τέχνη», «ιδεολογικός- πολιτικός χαρακτηρισμός», «πολεμική» κ.λπ.
Μια τέτοια πρακτική, αν επεκταθεί, δεν θα αφήσει τίποτα και κανένα ΕΞΩ από τη δικτατορία του Ποινικού Δικαίου. Θα ρίξει στην πυρά τα πάντα. Θα ανυψώσει το καθεστωτικό δίκαιο υπεράνω της κοινωνίας και τους εισαγγελείς ρυθμιστές των πάντων.
Το καθεστώς των αγωγών και του ποινικού κώδικα πάντα το προωθούν οι ίδιοι οι μηχανισμοί του συστήματος για να τρομοκρατήσουν και να φιμώσουν τις ενοχλητικές φωνές ή τους αντιπάλους του καθεστώτος.

Σήμερα έχει γίνει της μόδας αυτό το καθεστώς. Προλειαίνει το έδαφος για τις αυριανές φιμώσεις, ΟΧΙ βεβαίως των ειδώλων και των ανθρώπων του συστήματος, αλλά των αντιπάλων του συστήματος: Των ενοχλητικών λόγων και πρακτικών.

ΟΣΟΙ, συνεπώς, χρησιμοποιούν αυτά τα δόλια και εφιαλτικά μέσα (αγωγές-ποινικό δίκαιο), ανεξάρτητα από το τι λένε και από πού προέρχονται είναι γρανάζια του συστήματος, αναπαράγουν το τρομοκρατικό μεδούλι της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, στρώνουν το έδαφος στις καθεστωτικές διώξεις και φιμώσεις των λαϊκών κινημάτων και των «ενοχλητικών» λόγων…
Η φιλοσοφία των αγωγών και της ποινικοποίησης του λόγου είναι η φιλοσοφία του «γύψου». Είναι η φιλοσοφία που θέλει το λαό στο «γύψο»: Είναι η φαιά φιλοσοφία και πρακτική.
Με αυτή τη φιλοσοφία είναι διαποτισμένος ο Καρατζαφέρης και οι όμοιοί του.
Με αυτή τη φιλοσοφία είναι διαποτισμένοι και οι σταρ του τηλεθεάματος και τα «είδωλά», όπως ο Λαζόπουλος. Ακριβώς γιατί η φιλοσοφία της φίμωσης αποτελεί τη λογική, την πεμπτουσία των ΜΜΕ.
Τα ΜΜΕ, όπως έχουμε αναλύσει διεξοδικά, ασκούν την πλέον σύγχρονη και εφιαλτική φίμωση της κοινωνίας, μια βία αόρατη και τρομοκρατική, καλυμμένη πίσω από τα νόθα ιδεολογήματα του πλουραλισμού και της «ελευθερίας της άποψης».
Ο Λαζόπουλος και ο Καρατζαφέρης είναι δύο καθεστωτικοί ηθοποιοί με διαφορετικά ερμηνευτικά χρώματα. Δύο γρανάζια του καθεστώτος που επιτελούν το ίδιο έργο, με διαφορετικό ρόλο και χρώμα.
Ο Λαζόπουλος είναι η σατιρική ευφυία που έγινε μωρία γιατί ασπάστηκε την καταθλιπτική πνευματική και ηθική μηδαμινότητα της νεοταξιλής παρακμής. Σήμερα αποτελεί την καλοαναθρεμμένη έκφραση του «αριστερού» κήρυκα της καπιταλιστικής παρακμής με ένδυμα τη δήθεν σάτιρά του: Νευρικές εκτονώσεις της ανέχειας των πνευματικών του πόρων, ανακυκλώσεις των κοπράνων της σήψης μέσα από τη ματιά του ηθικά, «αριστερού» ευνούχου.
Ο Καρατζαφέρης είναι η «αυθεντική» έκφραση της καπιταλιστικής παρακμής. Το σκύβαλο αυτής της σήψης και της πνευματικής και ηθικής μηδαμινότητάς της. Αυτός δεν είχε ποτέ πνευματικούς και ηθικούς πόρους: Ένας πολιτικός τυχοδιώκτης και κλόουν ήταν πάντα του συστήματος. Και εδώ λαθεύει πολιτικά ο Λαζόπουλος, όταν τον παρομοιάζει με το Χίτλερ και τη ναζιστική ιδεολογία. Δεν είχε ποτέ ιδέες ο Καρατζαφέρης. Έμπορας ιδεών και της ηθικής είναι: Από τον Παττακό και τους χουντικούς, το Βασιλιά κ.λπ ΜΕΧΡΙ τους αριστερούς και τους ακροαριστερούς. Από την Ορθοδοξία μέχρι τους Μωαμεθανούς και τους Δωδεκαθεϊστές…
Και οι δύο, συνεπώς, αποτελούν δύο αναλώσιμα καθεστωτικά γρανάζια του τηλεθεάματος και της απάτης. Το ένα γρανάζι δίνει άλλοθι στο άλλο. Και τα δύο μαζί μας εξαπατούν και μας ναρκώνουν, έτσι ώστε να μη βλέπουμε ότι στρώνουν το δρόμο του νεοταξικού ολοκληρωτισμού, με το να τυφλώνουν με την αηδία που προκαλούν. Γιατί είναι τύφλωση να σιωπούμε πάνω στα εγκλήματα και των δύο. Είναι τύφλωση να μη βλέπουνε, ακόμα και να δικαιώνουμε το καθεστώς των αγωγών, επειδή στρέφονται εναντίον του Λαζόπουλου.
Το έγκλημα Λαζόπουλου, μας τυφλώνει και σιωπούμε στο έγκλημα του Καρατζαφέρη και των αγωγών γενικότερα…