Ζούμε ένα νοσηρό πολιτικό αδιέξοδο

[Παλαίμαχος]

Ζούμε ένα νοσηρό πολιτικό αδιέξοδο


Καθημερινά η δικτατορία του ψεύδους των «νταβάδων» (υπερατλαντικών και εγχώριων), μέσω των μεγάλων λαρυγγιών τους (ΜΜΕ), μας βομβαρδίζουν με μια αχαλίνωτη εκλογολογία και δημοσκοπολαγνεία.
Αυτή η υστερική εκλογολαγνεία δεν αποσκοπεί μόνο στην επικάλυψη των πολιτικών αδιεξόδων του καθεστώτος. Αποσκοπεί και σε κάτι άλλο ακόμα: Να συσκοτίσει και να τυφλώσει την ελληνική κοινωνία, ώστε να πιστέψει ότι με τις πρόωρες εκλογές θα λυθούν τα προβλήματα.

Το γενικό πολιτικό αδιέξοδο προσπαθούν να το εστιάσουν σε αδιέξοδο μόνο της Ν.Δ. Επιχειρείται δηλαδή η μετάθεση του γενικού πολιτικού αδιέξοδου στη Ν.Δ. αποκλειστικά. Πάνω σε αυτή την κατεύθυνση κινείται όλος ο προπαγανδιστικός μηχανισμός του συστήματος και των πολιτικών κομμάτων-υποτελών των «νταβάδων».
ΚΑΜΙΑ λύση δεν μπορούν να δώσουν οι εκλογές στα αδιέξοδα και στην κρίση. Η κρίση δεν είναι κρίση απλώς κοινοβουλευτική ή κυβερνητικής διαχείρισης, είναι κρίση ΣΥΝΟΛΙΚΗ του πολιτικού συστήματος, κρίση πολιτικής κυριαρχίας του καθεστώτος.
Οι εκλογές είναι το «εργαλείο», μέσω του οποίου, οι πλανητικοί μηχανισμοί και τα εγχώρια τσιράκια τους, θα επιχειρήσουν να αναδιατάξουν και να υποτάξουν ολοκληρωτικά το πολιτικό σκηνικό. Γι’ αυτό η δικτατορία του ψεύδους τους, βομβαρδίζει την ελληνική κοινωνία με επιλεγμένα και διατεταγμένα σκάνδαλα και αφόρητη σκανδαλολογία, με τρομοκρατικές πράξεις αποσταθεροποίησης (κουκουλοφόροι κ.λπ), με καθημερινές δημοσκοπήσεις και νοσηρή εκλογολογία. Κατασκευάζουν ένα πνιγηρό κλίμα νοσηρής πολιτικής ασφυξίας, έτσι, ώστε ο ελληνικός λαός, όταν κληθεί να ψηφίσει να είναι ναρκωμένος από τον ακατάπαυστο βομβαρδισμό των πολιτικών μολότοφ και των πολιτικών καπνογόνων…

Ίσως για πρώτη φορά στην ιστορία υπάρχει ολοκληρωτική, δραματικά ολοκληρωτική, απουσία πολιτικών αντιπαραθέσεων και προτάσεων. Αυτό που κυριαρχεί και κατακλύζει τα πάντα σαν νεροποντή είναι η υστερία των «ελεγκτών» της κοινής γνώμης, οι δημοσκοπήσεις, η εκλογολογία και η υποταγή των πάντων στη δικτατορία του πολιτικού θέματος των ΜΜΕ. Είναι οι δικτάτορες εισαγγελείς των «νταβάδων» που εκλέγουν και αποφασίζουν για τη ψήφο του ελληνικού λαού.

Αντιλαμβάνεται, λοιπόν, κανείς, ότι οι εκλογικές διαδικασίες είναι μια απάτη πολλαπλών «κεφαλών» σήμερα. Το εκλογικό σώμα πάντα υπόκειται στις χειραγωγήσεις του κεφαλαίου, μέσω των κομμάτων στο παρελθόν, μέσω του τηλεθεάματος σήμερα. Γι’ αυτό σήμερα είναι πολλαπλά χειραγωγημένο από την εκλογική απάτη.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες οι εκλογές οδηγούν στους δρόμους που θέλουν οι «νταβάδες»: Στην άλωση και των τελευταίων ψηγμάτων των Ιδεών και της Πολιτικής.
Δηλαδή τι θα αλλάξει αν πέσει ο Καραμανλής και στη θέση του έρθει ο Γ. Παπανδρέου; Μόνο αθεράπευτα ηλίθιοι μπορεί να πιστεύουν ότι το διεφθαρμένο μέχρι το μεδούλι ΠΑΣΟΚ, που δεν άφησε τίποτα όρθιο στην κυβερνητική του θητεία και δεν έχει ΟΥΔΕΜΙΑ, έστω φραστική εναλλακτική πρόταση διαχείρισης, θα κυβερνήσει καλύτερα.
Σε επίπεδο προγραμματικό, οικονομικής και κοινωνικής διαχείρισης είναι πανομοιότυπο με τη Ν.Δ.
Σε επίπεδο απάτης είναι χειρότερο: διαβρώνει πιο αποτελεσματικά τις ιδέες και την κοινωνική συνείδηση.
Σε επίπεδο «εθνικών θεμάτων» ξεπερνάει σε δωσιλογισμό και αμερικανική δουλικότητα τη Ν.Δ. παρασάγγες.
Αν τα συνθέσουμε όλα αυτά το σημερινό ΠΑΣΟΚ και το «εκσυγχρονιστικό» του παρακράτος του είναι δέκα φορές χειρότερα από τη Ν.Δ.: είναι το πιο δουλικό εξάρτημα των ΗΠΑ και η πλέον αποκρουστική γκριμάτσα της νεοτξικής ισοπέδωσης…
Γίνεται ακόμα πιο εφιαλτική αυτή η κυβερνητική επιλογή αν συνδυασθεί με το φρενοβλαβές, προβοκατόρικο εξάρτημα του πλανητικού ιμπεριαλισμού: Τον ΣΥΡΙΖΑ.

Η λύση δεν είναι οι εκλογές. Η μοναδική λύσει που μπορεί να αναχαιτίσει τους πλανητικούς σχεδιασμούς είναι η ανάπτυξη των λαϊκών κινημάτων. Μόνο τα λαϊκά κινήματα (οι προϋποθέσεις όχι μόνο υπάρχουν, αλλά είναι και «εκρηκτικές») θα πυροδοτήσουν την πολιτική σκέψη και τη συνείδηση του ελληνικού λαού. Θα τον απεγκλωβίσουν από το δηλητηριώδες ναρκωτικό του τηλεθεάματος και θα αλλάξουν τους κοινωνικούς συσχετισμούς.
Μπορεί μια ανάπτυξη των κινημάτων να μην επιφέρει θεαματικά αποτελέσματα (απουσιάζει παντελώς το πολιτικό υποκείμενο), αλλά θα βάλει ισχυρές βάσεις για το αύριο και το σπουδαιότερο: Θα αναπτύξει τις ιδέες, θα απεγκλωβίσει τη σκέψη από τους «ελεγκτές» των ΜΜΕ και θα οδηγήσει σε πιο ορθότερες εκλογικές επιλογές…

Αύριο θα προσπαθήσουμε να σκιαγραφήσουμε τις ενδεχόμενες παραλλαγές των πολιτικών μας εξελίξεων.

_________________
Θέλησαν να μας εξοντώσουν,
αλλά δεν τα κατάφεραν.
Εμαστε ακόμα ζωντανοί κι αυτό
είναι το κυριότερο.

[Μαρία Σεφέρου]

Το Σύνταγμα θα έπρεπε ν' απαγορεύει τη διενέργεια εκλογών πριν από την παρέλευση τετραετίας, όπως συμβαίνει στα ευνομούμενα δημοκρατικά κράτη.
Άλλωστε, σε μια μονίμως καταρρακωμένη οικονομία σαν τη δική μας, οι παχυλές προεκλογικές επιδοτήσεις των κομμάτων είναι πρόκληση στον υποσιτιζόμενο λαό.
Προσωπικά θα προτιμούσα να κοπούν εντελώς αυτές οι επιδοτήσεις για φιέστες, εκλογικά κέντρα ώστε να παραμυθιάζουν τον κόσμο, κ.λπ., και οι υποψήφιοι να παρουσιάζουν το προφίλ τους από την κρατική τηλεόραση. Αν οι οπαδοί τους μαζέψουν χρήματα, όπως μάζεψαν για τον Obama, ας κάνουν περισσότερες διαφημίσεις.
_________________
Η μεγαλύτερη απώλεια στον κόσμο είναι η διαφορά μεταξύ αυτού που είμαστε κι αυτού που θα μπορούσαμε να γίνουμε.

[Παλαίμαχος]

ΟΙ ενδεχόμενες παραλλαγές των πολιτικών εξελίξεων


Η πολιτική κατάσταση είναι τόσο αδιέξοδη και νοσηρά ρευστή και αντιφατική που δεν μπορεί κανείς να υπολογίσει με ακρίβεια την εξέλιξή της. Μπορεί ωστόσο να αναδείξει τους καθοριστικούς όρους της εξέλιξής της.
Ποιοι είναι αυτοί οι γενικοί καθοριστικοί όροι;

Η βαθιά εθνική κρίση: Οικονομική κατάσταση, διεθνής κατάσταση, ανοικτά εθνικά μέτωπα, ψυχροπολεμική ρευστότητα στις διεθνείς σχέσεις και εξαρτήσεις.

Η πολιτική κρίση: Κρίση της κυρίαρχης τάξης και του κυβερνητικού της συστήματος. Τα κόμματα όχι μόνο δεν εμπνέουν και δεν παράγουν ιδέες, αλλά προκαλούν και συσσωρεύουν την οργή και την αηδία του ελληνικού λαού.

Κρίση αντιπροσώπευσης του εργατικού και λαϊκού κινήματος. Το αντίπαλο «ταξικό δέος», δηλαδή η εργατική τάξη και ο εργαζόμενος λαός βρίσκονται σε κατάσταση δραματικά ανίσχυρη. Οι «αριστερές» ηγεσίες έχουν αποσυντεθεί. Η πλειονότητα αυτών των ηγεσιών έχει ενσωματωθεί πλήρως στο καπιταλιστικό καθεστώς. Το ΠΑΣΟΚ που έχει εγκλωβίσει μεγάλες εργατικές και λαϊκές δυνάμεις έχει μεταλλαχθεί στην πλέον μακάβρια γκριμάτσα της Νέας Τάξης και ο ΣΥΡΙΖΑ σε σκέτο «πρακτορείο» της.
Η ηγεσία του ΚΚΕ, ούτε τη ρεφορμιστική στρατηγική δεν προωθεί πλέον. Έχει μείνει, απλώς, στα ταξικά λόγια και συμπεριφέρεται με κομμουνιστική υπαλληλική νοοτροπία, όπως οι φοβισμένοι καριερίστες και μανδαρίνοι των δογμάτων, οι οποίοι νοιάζονται μόνο για την κομματική τους θεσούλα, τα εισοδήματά τους και πάνω απ’ όλα για τη ζωούλα τους. Είναι τεράστιες οι ευθύνες της ηγεσίας του ΚΚΕ για το σημερινό κατάντημα του εργατικού κινήματος…
Όλοι, λοιπόν, έχουν συντελέσει τα μέγιστα στον ιδεολογικό, πολιτικό και οργανωτικό παροπλισμό της εργατικής τάξης και του ελληνικού λαού. Ίσως ποτέ άλλοτε στην ιστορία η εργατική τάξη δεν είχε φτάσει σε τέτοια δραματικά επίπεδα αγωνιστικής, ιδεολογικής, πολιτικής και οργανωτικής πτώσης.
Η εισβολή των αλλοδαπών δούλων αποσάθρωσε και διέλυσε κυριολεκτικά τις κατακτήσεις της και την πρωτοπορία της. Σήμερα στέκεται παντελώς ανίσχυρη, πολιτικά και οργανωτικά, να παίξει το δικό της ρόλο στις εξελίξεις.
Και είναι αυτός ο καθοριστικός λόγος της πολιτικής μας τραγωδίας.

Η μικροαστική πτώχευση και εξαθλίωση. Τα μικρομεσαία στρώματα της πόλης και του χωριού έχουν μπει στα αδιέξοδα τούνελ της οικονομικής τους καταστροφής και της κοινωνικής τους εξαθλίωσης. Αυτό τα οδηγεί σε μια όλο και πιο επιθετική στάση απέναντι στο τωρινό σύστημα και το πολιτικό καθεστώς.

Ο αλλοδαπός εφιάλτης. Οι στρατιές των αλλοδαπών που έχουν εισβάλει και εξακολουθούν να εισβάλουν προσδίδουν ακόμα πιο εκρηκτική διάσταση σε όλα τα παραπάνω. Μέσα στις σημερινές συνθήκες της κρίσης θα αποτελέσουν ένα επιπρόσθετο συντελεστή «έκρηξης» ΟΧΙ εναντίον του συστήματος, αλλά εναντίον της ελληνικής κοινωνίας συνολικά. Ένα «μαστίγιο» του καθεστώτος εναντίον του ελληνικού λαού…

Βρισκόμαστε, συνεπώς, μπροστά σε μια βαθιά αντιφατική κατάσταση. Σχεδόν όλοι οι συντελεστές που περιγράψαμε συνθέτουν αυτό που αποκαλούμε «επαναστατική κατάσταση»: Την κατάσταση που θέτει στην ημερησία διάταξη τον αγώνα για την αναχαίτιση των νεοταξικών επιθέσεων, ακόμα την προώθηση των αγώνων για την ανατροπή του καπιταλιστικού καθεστώτος.
Από την άλλη, ωστόσο, έχουμε και έναν συντελεστή που ΑΠΟΚΛΕΙΕΙ κάθε δυνατότητα, τουλάχιστον προς το παρόν, για έναν τέτοιο επαναστατικό αγώνα: Την παντελή απουσία ενός ΠΟΛΙΤΙΚΑ συνειδητού και οργανωμένου εργατικού κινήματος, δηλαδή σοσιαλιστικού κινήματος.

Απουσιάζει παντελώς το αντίπαλο «ταξικό δέος»! Και όχι μόνο εθνικά, αλλά και διεθνώς…

Το κεφάλαιο, οι ποικίλοι «νταβάδες» του και τα όργανά τους «παίζουν» προς το παρόν χωρίς συνειδητό και οργανωμένο ταξικό αντίπαλο, χωρίς τον κίνδυνο μιας γενικής, συνειδητής αμφισβήτησης του καθεστώτος τους.
Παίζουν έτσι ανενόχλητοι οι «νταβάδες» και οι πολύχρωμοι «μπράβοι» τους, μέσα στις διαιρέσεις τους και τους ανταγωνισμούς τους, προσπαθώντας να επιβάλει ο κάθε ένας τα συμφέροντά του και τους πολιτικούς τους υπηρέτες. Ταυτόχρονα, μέσα από αυτά τα «παιχνίδια» διαλύουν περαιτέρω την ελληνική κοινωνία και θωρακίζουν το σύστημά τους από τις αυριανές κοινωνικές εκρήξεις, οι οποίες θα έρθουν αναπόφευκτα. Και αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά…

Οι μόνες παραλλαγές, λοιπόν, που μπορεί να υπάρξουν στην παρούσα φάση είναι αυτές των «νταβατζήδικων» (πλανητικών και εγχώριων») παιχνιδιών.
Εδώ δίνεται η μάχη. Οι «νταβάδες» θέλουν να ανασυντάξουν και να αναπαλαιώσουν το σάπιο τους πολιτικό τοπίο. Οι εκλογές το ταχύτερο δυνατόν είναι το «εργαλείο» τους. Δεν μπορεί να ξέρουν τι θα προκύψει αύριο, μέσα στον τυφώνα της παγκόσμιας κρίσης και της εθνικής οργής που συσσωρεύεται.
Οι εκλογές τώρα οδηγούν σε μια κοινοβουλευτική ισορροπία και ακυβερνησία, συνθήκη που επιτρέπει στους «νταβάδες» να προωθήσουν τα σενάρια της αρεσκείας τους. Με πρώτο και κυρίαρχο τον παραμερισμό του Κ. Καραμανλή και την επαναφορά στην απόλυτη υποταγή μας στις ΗΠΑ.
Γι’ αυτό όλα τα ΜΜΕ των «νταβάδων», οι Αμερικανοί και οι κομματικοί ιμάντες τους σε όλα τα κόμματα μιλούν υστερικά για εκλογές τώρα. Και πρώτος και καλύτερος ο Αλαβάνος. Αριστερός, δήθεν, που θεοποιεί τις εκλογές και μάλιστα κάτω από τόσο νοσηρές συνθήκες…
Δεν θέλουν να ρίξουν τον Καραμανλή πραξικοπηματικά (εύκολα θα μπορούσαν να το κάνουν), έτσι θα τον ηρωποιήσουν, αλλά να τον σύρουν σε εκλογές σίγουρης ήττας.
Η φράξια Καραμανλή (υπάρχουν και άλλες φράξιες αντίπαλες μέσα στη Ν.Δ.) προσπαθεί με νύχια και με δόντια να μη συρθεί σε εκλογές ήττας. Υπολογίζει στο χρόνο της κρίσης και στο πρακτικό ξεμπρόστιασμα των «νταβάδων». Και η αλήθεια είναι ότι η ελληνική κοινωνία έχει αρκετά κατανοήσει τους λόγους που θέλουν να ρίξουν τον Καραμανλή.
Το τι θα γίνει δεν μπορεί να το προβλέψει κανείς. Αυτό που φαίνεται καθαρά σε κάθε έναν που δεν είναι εξαρτημένος, κομματικά αγκυλωμένος και «εγκάθετος» των «νταβάδων είναι τούτο: Οι «νταβάδες» και ιδιαίτερα οι Αμερικανοί «νταβάδες» παίζουν χωρίς «ταξικό δέος», προσπαθώντας να ρίξουν τον Καραμανλή (τους λόγους τους έχουμε αναλύσει πολλές φορές) και επιβάλλοντας ένα καθεστώς κομματικών προτεκτοράτων των ΗΠΑ. Έτσι θα λύσουν, χωρίς τριβές ΟΛΑ τα εθνικά και λοιπά ζητήματα και θα στεγανοποιήσουν το παρακράτος των μυστικών τους υπηρεσιών, θωρακίζοντάς το από κάθε λαϊκή, μελλοντική απειλή…

_________________
Θέλησαν να μας εξοντώσουν,
αλλά δεν τα κατάφεραν.
Εμαστε ακόμα ζωντανοί κι αυτό
είναι το κυριότερο.

[Μαρία Σεφέρου]

Παλαίμαχε,

Ωραία τα αναλύεις, σχολιάζοντας με αντικειμενικότητα και διεισδυτικότητα όλες τις φανερές και κρυφές πτυχές της παρούσας κρίσης.

Τι προτείνεις όμως;
Τι μπορεί ο αδύναμος και ανοργάνωτος πολίτης να κάνει για ν' αποτρέψει τη χειρότερη κρίση που έρχεται;

Γράφουν και επισημαίνουν οι μπλόγκερς, με ψευδώνυμα συνήθως, αλλά είναι όλα μεμονωμένες και επομένως ατελέσφορες προσπάθειες...

Εκείνο που χρειαζόμαστε είναι ένας Έλληνας "Obama", αν και ο λαός μας δε σκύβει το κεφάλι σε κανένα ντόπιο Μεσσία. Προτιμάει να υποτάσσεται σε ξένη μπότα...
_________________
Η μεγαλύτερη απώλεια στον κόσμο είναι η διαφορά μεταξύ αυτού που είμαστε κι αυτού που θα μπορούσαμε να γίνουμε.

[Παλαίμαχος]

Αγαπητή Σεφέρου φαίνεται ότι έχετε επηρεαστεί από τις τελετουργικές φιέστες υπέρ του Ομπάμα. Στο μόνο που διαφέρει από τους προγενέστερους είναι το χρώμα. Και αυτό το εμπορεύτηκαν οι πλανητικοί μηχανισμοί για να πείσουν τους αφελείς υπηκόους της υφηλίου ότι κάτι θα αλλάξει.
Κανένας Ομπάμα ή Μεσσίας δεν καθορίζει την πολιτική των ΗΠΑ. Όλοι αυτοί είναι πιόνια, θλιβερά πιόνια των ισχυρών οικονομικών κέντρων εξουσίας…
Κάτι άλλο που επίσης με ξένισε είναι η περιφρονητική αντίληψη που έχετε για τον ελληνικό λαό: Προτιμάει ξένους Μεσσίες και τα λοιπά…
Αγαπητή μου, κρίνετε με την αριστοκρατική λογική των καθεστωτικών μηχανισμών και μάλιστα των «ακραίων»: Εκείνων που πιστεύουν ότι ένας μεγάλος ηγέτης, Μεσσίας θα μας σώσει!!!
Γι’ αυτό, όταν ο λαός ο εγκλωβισμένος μέσα στις μυλόπετρες των μηχανισμών αρχίζει να αντιδρά και να αμφισβητεί την νομιμότητα του καθεστώτος κατηγορείται ΤΟΤΕ σαν παράνομος. Όσο λειτουργεί στην καπιταλιστική νομιμότητα είναι πρόβατο και ζητάει Μεσσίες, όταν αντιδρά γίνεται «αντάρτης» παράνομος. Λύστε πρώτα αυτή την αντίφασή σας πριν αποφανθείτε, σαν εισαγγελέας, για τον ελληνικό λαό.
Επειδή, αγαπητή μου φίλη, διαπνέεστε από αυτή την αντίληψη δεν βλέπετε και τη δυναμική των λαϊκών κινημάτων, τη διέξοδο προς τα εκεί.
Ζητάτε συνταγές. Δεν υπάρχουν συνταγές, ούτε εύκολες και άμεσες λύσεις.
Η μόνη διέξοδος είναι να συμβάλλουμε στην ανάπτυξη και στον εξοπλισμό των κοινωνικών διεργασιών που συντελούνται μέσα στην ελληνική κοινωνία, συνακόλουθα στην οικοδόμηση συνειδητών κινημάτων και οργανώσεων που να τα εκφράζουν.
Το πώς θα γίνει αυτό είναι θέμα μεγάλης συζήτησης.
Προς το παρόν μπαίνει άμεσα η σύνδεση των διεργασιών αντίστασης και των ρυακιών που υπάρχουν σκόρπια μέσα στην ελληνική κοινωνίας.
Επίσης η παρέμβαση μέσα στους μαζικούς χώρους, κοινωνικούς και πολιτικούς, γιατί ΠΑΝΤΟΥ υπάρχουν διαφοροποιήσεις, ριζοσπαστικοποιήσεις και προβληματισμοί.
Τέλος η προώθηση ιδεών και αντιλήψεων που να αμφισβητούν ΣΥΝΟΛΙΚΑ το σύστημα, που να οικοδομούν στρατηγικές και οράματα ..
Αυτά πολύ γενικά

Υ.Γ. Και μη θεοποιούμε το ιντερνέτ. Καμιά λύση δεν μπορεί να δώσει το ιντερνέτ, μια εικονική πραγματικότητα ποικίλων μασκοφόρων!!!
Μπορεί να συνεισφέρει σε ενημέρωση και σε διασυνδέσεις, αλλά τίποτα παραπάνω. Ο χώρος αυτός, χωρίς τα γρανιτένια βάθρα των λαϊκών κινημάτων, αναπαράγει ακόμα σε μεγαλύτερο βαθμό την καπιταλιστική Βαβυλωνία και τα προβοκατόρικα παιχνίδια των πανίσχυρων καθεστωτικών μηχανισμών. Επιτρέπει ακόμα και στους «άρρωστους» να παίζουν τους «επαναστάτες»!!!
Έχουμε γράψει πολλές φορές γι’ αυτόν τον εικονικό χώρο…
ΟΣΟΙ, όμως, βγάζουν αλλεργικά σπυράκια από τις λαϊκές κινητοποιήσεις, έστω και αν αυτές αξιοποιούνται κομματικά, αυτοί είναι αδύνατον να διακρίνουν καμιά διέξοδο και πάντα θα αιχμαλωτίζονται από τους καθεστωτικούς Μεσσίες και τους τυχοδιώκτες λαοπλάνους. Και φυσικά θα φετιχοποιούν το ιντερνέτ, όπως το κάνουν όλοι οι μεταμφιεσμένοι και όλων των χρωμάτων σήμερα…

_________________
Θέλησαν να μας εξοντώσουν,
αλλά δεν τα κατάφεραν.
Εμαστε ακόμα ζωντανοί κι αυτό
είναι το κυριότερο.

[Κόκκινο φεγγάρι]

Το ΚΚΕ θέλει να γίνει... ΟΜΛΕ

Κρατώ από την εντυπωσιακή παρέμβαση του Παλαίμαχου την αναφορά του στο ΚΚΕ.

Πράγματι μόνο "ταξικά" λόγια είναι χωρίς συγκεκριμενοποίηση στην καθημερινότητά μας. Ενδεικτική είναι αυτή η "λαϊκή συμμαχία" που υποτίθεται ότι προωθούν αλλά από κανένα κείμενό τους δεν βγαίνει άκρη τι εννοούν και πώς θα γίνει, αν εννοούν κάτι και αν θέλουν να γίνει.

Διάβασα πολύ προσεκτικά και την τελευταία ομιλία της Παπαρήγα στο "Σπόρτιγκ". Είπε διάφορα σαν "τίτλους" αλλά έμοιαζε να απουσιάζει το... κείμενο!

Να παραδεχτούμε -είπε και ξαναείπε- ότι δεν έχουμε προχωρήσει τη λαϊκή συμμαχία, ότι η γραμμή δεν έχει περάσει στον κόσμο. Αλλά περνάει μια γραμμή που... δεν υπάρχει;

Αφήστε πια την πολιτική ανυπακοή, που πρώτοι και σωστά νομίζω, προώθησαν. "Χάθηκε" κάπου στη διαδρομή! Την ξέχασαν και ασχολούνται πια μόνο με τον... Στάλιν.

Και δυστυχώς όποιος ασχολείται μόνο με "θεωρητικά" και "παγκόσμια"¨προβλήματα χωρίς τη διαλεκτική σύνδεσή τους με τα καθημερινά ζητήματα της ταξικής πάλης και την πολιτική παρέμβαση στη συγκυρία είναι (ή καταλήγει να είναι) αριστερίστικη γκρούπα.

Φοβάμαι ότι για όποιον γνωρίζει δυο τρία πράγματα από την ιστορία της αριστεράς το συμπέρασμα είναι εύκολο: η ομάδα που έχει σήμερα τα ηνία του ΚΚΕ θάλει να το κάνει ΟΜΛΕ!

Αλλά η ΟΜΛΕ υπήρξε... λόμπι κριτικής του ΚΚΕ και αυτό καθόρισε τις επιτυχημένες ή όχι παρεμβάσεις της για μια ολόκληρη δεκαετία. Και όταν η ίδια η ζωή έθεσε το "δια ταύτα", το "τι κάνουμε" τώρα, άρχισε να διασπάται. Και έγινε το ΚΚΕμ-λ, το Μ-Λ ΚΚΕ και άλλα... μικρότερα. Και συνεχίζουν να είναι λόμπι κριτικής αλλά πια επηρεάζουν λιγότερο, καταδεικνύοντας και αυτά την ανυπαρξία αριστερής πολιτικής.

Το ΚΚΕ όμως μπορεί να είναι... λόμπι κριτικής του... εαυτού του; Και πότε θα παράγει αριστερή πολιτική; Όταν... συνδεθεί με τις μάζες; Και τι θα απογίνουν όλη αυτή τη... μεταβατική περίοδο οι μάζες που ήδη είναι συνδεδεμένες μαζί του;

Ερωτήματα που νομίζω ότι έχουν ενδιαφέρον αλλά δεν βλέπω να απασχολούν τα μέλη του ΚΚΕ, όπως τουλάχιστον δείχνει ο προσυνεδριακός διάλογος.

Εκεί όλο για τον Στάλιν, τον Μπουχάριν και τον Πλεχάνοφ λένε. Για τους εργάτες, τους αγρότες και τους φοιτητές, εδώ, σήμερα, πότε θα μιλήσουν και ποιοι;

[Μαρία Σεφέρου]

Αγαπητέ Παλαίμαχε,

Δεν εντυπωσιάζομαι από φιέστες. Εντυπωσιάστηκα όμως από τον εμπνευσμένο λόγο του Obama που κάλεσε όλο το λαό σε συμμετοχή και υπευθυνότητα για έξοδο από την κρίση. Γι' αυτό μπήκα στον κόπο να τον μεταφράσω και να τον αναρτήσω στο blog μου.

Γιατί οι Έλληνες διαπρέπουν στο εξωτερικό και υποφέρουν στην Ελλάδα; Δύσκολα θα βρεις φτωχό Έλληνα στο εξωτερικό, ενώ θα βρεις πολλούς φτωχούς μεταξύ των ντόπιων στη χώρα που τους φιλοξενεί. Απλά εδώ είμαστε χαλαροί, και φτύνουμε τους νόμους, πρώτα η εξουσία, κι από κοντά ο λαός. Γι' αυτό μίλησα για "ξένη μπότα".

Κανένας Μεσσίας δε μπορεί να σώσει καμία χώρα, και ο Obama δεν ισχυρίστηκε κάτι τέτοιο. Ένας "Μεσσίας" όμως μπορεί να καθοδηγήσει τη χώρα του σωστά, να λάβει σωτήριες αποφάσεις, να εμπνεύσει, να ενώσει, να δώσει ελπίδα στο λαό, και να τον κάνει να δώσει τον καλύτερο εαυτό του για την έξοδο από μια κρίση.

Αν δεν παίζει κανένα ρόλο ο ηγέτης μιας χώρας, τότε δεν τους χρειαζόμαστε. Ας φωνάξουμε τους αναρχικούς να φτιάξουν τον κόσμο.

Ο κόσμος, όμως, δεν φτιάχνεται ούτε από "πρόβατα" ούτε από κουκουλοφόρους με μολότωφ.
Ο κόσμος φτιάχνεται - και είναι δυστυχώς πολύ μακριά αυτό το όνειρο - όταν η ΑΡΕΤΗ γίνει το ιδανικό του κάθε ανθρώπου. Βαρέθηκα ν' ακούω τα περί "ταξικής πάλης", αριστερών, δεξιών και δε συμμαζεύεται. Σε μια κοινωνία ώριμων και ενάρετων ανθρώπων οι τάξεις δεν αντιπαλεύουν η μια την άλλη, αλλά συνεργάζονται αρμονικά όπως τα μέλη του ανθρωπίνου σώματος. Οι τάξεις είναι μέλη ενός σώματος - του ενιαίου κοινωνικού σώματος.
Επομένως εκεί που καταλήγω είναι ότι χωρίς ΑΡΕΤΗ, καμία ταξική πάλη, καμία επανάσταση, κανένας Μεσσίας δε μπορεί να οδηγήσει μια κοινωνία σε ευημερία, τάξη, ασφάλεια, δικαιοσύνη, ισότητα.
Χωρίς ΑΡΕΤΗ, οι πολιτικοί θα διαφθείρονται και θα διαφθείρουν, οι δικαστικοί θα δικάζουν άδικα και μεροληπτικά, οι δημόσιοι υπάλληλοι κάθε βαθμίδας θα λουφάζουν και θα παρανομούν, οι επιχειρηματίες θα φοροδιαφεύγουν, οι αναρχικοί θα καίνε και θα ρημάζουν, κ.ο.κ., πράγμα που συμβαίνει διαχρονικά και μας έχει φτάσει στο σημερινό θλιβερό κατάντημα. Χωρίς ΑΡΕΤΗ όλοι είναι ανεύθυνοι, σκέπτονται ανεύθυνα, ενεργούν ανεύθυνα και εις βάρος του κοινωνικού συνόλου, νομίζοντας ότι έτσι εξυπηρετούν καλύτερα το ατομικό τους συμφέρον.

Κατά την ταπεινή μου άποψη ΔΕΙ ΔΗ ΑΡΕΤΗΣ, και άνευ αυτής το όνειρο για ένα καλύτερο μέλλον στη χώρα μας και παγκοσμίως είναι μια χίμαιρα!

Αυτά τα ολίγα, αγαπητέ Παλαίμαχε, και ίσως να τα ξαναπούμε σε κάποιο άλλο θέμα. Επί του προκειμένου δεν έχω να προσθέσω τίποτε άλλο, όσο κι αν προκληθώ.
_________________
Η μεγαλύτερη απώλεια στον κόσμο είναι η διαφορά μεταξύ αυτού που είμαστε κι αυτού που θα μπορούσαμε να γίνουμε.

[Ροβεσπιέρος]

ΔΕΝ αξίζει το κόπο να προκληθείτε!!!
Κάθεν νοήμων αντιλαμβάνεται το χάος...
τι να σας εξηγήσουμε περί ηγετών!!!
Και πόσο τυφλωμένη είστε.
Μα, και οι Έλληνες πολιτικοί πολλάκις έχουν καλέσει το λαό να λύσουν μαζί τα προβλήματα!!!
Και πώς ανακατεβετε και τους κουκουλοφόρους και μάλιστα εδώ μέσα που το ζήτημα έχει αναλυθεί όσο πουθενά αλλού...
ΧΑΟΣ απύθμενο...
_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)

[Παλαίμαχος]

Ας μου επιτραπεί μόνο μια ερώτηση.

Επειδή η «αρετή» κλείνεται σε όλες τις πτώσεις, σαν εκθεσούλα στο δημοτικό, με γενική κατάληξη:

«Χωρίς ΑΡΕΤΗ όλοι είναι ανεύθυνοι, σκέπτονται ανεύθυνα, ενεργούν ανεύθυνα και εις βάρος του κοινωνικού συνόλου, νομίζοντας ότι έτσι εξυπηρετούν καλύτερα το ατομικό τους συμφέρον.».

Θα ρωτήσω: Πώς κατακτάται η αρετή, πώς θα γίνουν οι άνθρωποι ενάρετοι και γιατί ΠΟΤΕ δεν το έζησε η ανθρωπότητα;
Και το σπουδαιότερο: Γιατί βαδίζουμε από το κακό στο χειρότερο και η αρετή, όσο κυριαρχούν οι σιδερένιοι νόμοι της παγκόσμιας καπιταλιστικής αγοράς, τείνει στην εξαφάνιση; ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΤΑΙ ακόμα και από τους οίκους του Θεού…

Μένω μόνο σε αυτό, γιατί όλες οι γλυκερές, βλακώδεις ηθικολογίες του κειμένου καταλήγουν στην «αρετή».

Η οποία φυσικά θα μας έρθει από το Θεό, αφού πιστέψουμε σε αυτόν. Μόνο που και εδώ πάλι απομακρύνεται η …αρετή: Ούτε ο Θεός μας την φέρνει και οι «ευσεβείς» ακόμα απομακρύνονται από το Θεό.
Τι φταίει;;;

_________________
Θέλησαν να μας εξοντώσουν,
αλλά δεν τα κατάφεραν.
Εμαστε ακόμα ζωντανοί κι αυτό
είναι το κυριότερο.

[ΘΑΛΕΙΑ]

Μαθήματα για αρχάριους


Είναι πράγματι εξωφρενικό να διαβάζεις τέτοιες απλοϊκές υποκριτικές ηθικολογίες περί «αρετής»: Χαρακτηριστικό δείγμα της δραματικής ιδεολογικής και πολιτικής ένδειας και της ακρωτηριασμένης κοινωνικής συνείδησης.
Αυτό ακριβώς το γεγονός που δείχνει το πόσο τραγικά έχει αλωθεί η σκέψη και έχει συρρικνωθεί και αποχρωματιστεί η συνείδηση, με αναγκάζουν να γράψω λίγα λόγια, όσο μπορώ πιο απλά και συνοπτικά, για να τα καταλάβουν και οι αμύητοι στη θεωρία και στην πολιτική πρακτική.
Πάντα βέβαια, για οικονομία χώρου, σε μορφή συνοπτικών παρατηρήσεων:

Πρώτη παρατήρηση. Οι έννοιες δεν είναι υπεριστορικές αφαιρέσεις. Οι αφηρημένες χρήσεις των ανθρωπιστικών εννοιών (αρετή, αγάπη, αλληλεγγύη , υπευθυνότητα κ.λπ) δεν αποτελούν μόνο το καταφύγιο των αδύνατων, αλλά το μέσον της εξαπάτησης από την πλευρά των κυρίαρχων τάξεων. Η ηθικολογία, δηλαδή ο αφηρημένος ηθικός λόγος αποτελεί ένα από τα όπλα του καθεστώτος για να κρατά στη σκλαβιά τους υποτελείς του…

Δεύτερη παρατήρηση. Η ηθική αποτελεί κοινωνικό προϊόν και το περιεχόμενό της διαφέρει ριζικά από τα τάξη σε τάξη. Διαφορετική π.χ είναι η «αλήθεια» των κυρίαρχων αφεντάδων από την αλήθεια των δούλων και καταπιεσμένων. Διαφορετικό και το περιεχόμενο των εννοιών «αρετή», «αγάπη», «υπευθυνότητα» κ.λπ.
Για τους κυρίαρχους εξουσιαστικούς μηχανισμούς η «αρετή» και η «υπευθυνότητα» είναι η υποταγή του λαού στις αξίες του συστήματος, δηλαδή σήμερα, στις αξίες και τις απαιτήσεις της αγοράς.
Για τους εργαζόμενους και αυτούς που πολεμούν τους δυνάστες είναι το εντελώς αντίθετο: Ανυπακοή στους κατεστημένους οικονομικούς, νομικούς και ηθικούς κανόνες και αγώνας για ένα άλλο κόσμο που οι «ανθρωπιστικές αξίες» θα γίνουν πράξη. Δηλαδή οι έννοιες της αρετής, της υπευθυνότητας κ.λπ θα γεμίσουν με το πραγματικό ανθρωπιστικό τους περιεχόμενο και δεν θα αποτελούν το υποκριτικό τσόφλι της απάτης.

Τρίτη παρατήρηση. Θεμέλιο, συνεπώς της ηθικής δεν είναι η αφηρημένες κατηχήσεις, αλλά η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ στη συλλογική πολιτική πράξη. Μια πράξη που θέλει να καταργήσει την αλλοτριωμένη πράξη και την αλλοτριωμένη συνείδηση που της αντιστοιχεί. Μόνο μέσα από τους συλλογικούς αγώνες του λαού εναντίον των κατεστημένων αλυσίδων του (και των ηθικών αλυσίδων του) οικοδομούνται οι ανθρωπιστικές αξίες και αποκτούν το πραγματικό τους περιεχόμενο οι έννοιες της «αρετής», της «αλληλεγγύης», της «υπευθυνότητας» κ.λπ.

Τέταρτη παρατήρηση. Οι συλλογικοί αγώνες του λαού για ένα καλύτερο αύριο αναστυλώνουν, επαναφέρουν στο προσκήνιο πρακτικά και επαναπροσδιορίζουν τις ηθικές αξίες. Μέσα από αυτούς τους αγώνες σφυρηλατείται η «αρετή», η «αλληλεγγύη», η «υπευθυνότητα» κ.λπ, στη βάση της συλλογική αγωνιστικής πρακτικής. Μέσα από τους ιστορικούς λαϊκούς αγώνες ζωντανεύουν και εδραιώνονται οι ηθικές κατακτήσεις της ανθρωπότητας (που και αυτές αποτελούν το προϊόν άλλων ιστορικών αγώνων του παρελθόντος), μετουσιώνονται στους σύγχρονους αγώνες και εμπλουτίζονται με τα ιδανικά των νέων αγώνων.
Γι’ αυτό δεν είναι τυχαίο, ότι η «αρετή», η «αλληλεγγύη», η «αγάπη» και κάθε ηθική αξία λειτούργησαν και λειτουργούν, ακριβέστερα έφτασαν σε ιστορικές κορυφώσεις, μέσα στους μεγάλους ιστορικούς αγώνες της ανθρωπότητας: Εθνικούς και κοινωνικούς.
Μέσα στις αγωνιστικές συλλογικότητες, μέσα στους αγώνες των εργαζομένων και των λαών εναντίων των δυναστών τους έχουν γραφτεί οι καλύτερες σελίδες της αρετής, της υπευθυνότητας, της αλληλεγγύης, της αυτοθυσίας, της θυσίας για ιδέες, για μια άλλη καλύτερη ζωή, για το σύνολο.
Σε εποχές κοινωνικής απραξίας και ακινησίας υπερισχύει πάντα ο ατομικισμός, ο εγωισμός, η απληστία, η ανευθυνότητα, όλα τα κακά των κυρίαρχων, παρακμασμένων τάξεων, όλες οι «αρρώστιες» της εξουσιαστικής αυθάδειας, όλα τα «αμαρτωλά» ήθη και έθιμα της δικτατορίας της αγοράς.

Τελευταία παρατήρηση. Στα Μέτωπα των κοινωνικών αγώνων οικοδομούνται, σφυρηλατούνται και διασώζονται οι πραγματικές ηθικές αξίες. Μέσα στην αγωνιστική πράξη για την αποτίναξη του νεοταξικού ζυγού, σήμερα, θα αναγεννηθούν και θα ζωντανέψουν οι ανθρώπινες ηθικές αξίες (ιστορική κατάκτηση των αγώνων της ανθρωπότητας), και θα εμπλουτισθούν με τα ιδανικά των νέων αγώνων για την απελευθέρωση του ανθρώπου από τα σύγχρονα δεσμά.
Και αυτή είναι η αισιόδοξη προοπτική για τη ζωή, τον άνθρωπο και τις ηθικές αξίες του. Οι αγώνες αποτελούν αντικειμενικό γεγονός αναπόφευκτο ιστορικά. Συνεπώς υπάρχει ελπίδα για τη ζωή και τις ηθικές αξίες της.
ΟΣΟΙ, όμως δεν μπορούν να διακρίνουν αυτή την αντικειμενική ιστορική νομοτέλεια των κοινωνικών αγώνων και μιλούν αφηρημένα για «αρετή» κ.λπ, αυτοί αναζητούν τη σωτηρία στους Μεσσίες και στο Θεό. Δηλαδή γίνονται κήρυκες της μοιρολατρικής αποδοχής του κατεστημένου, καλυπτόμενοι πίσω από κούφιες, ρητορικές φράσεις περί «αρετής» και τα τοιαύτα.
ΟΙ ανθρώπινες αξίες, αλλά και οι έννοιες δολοφονούνται καθημερινά και ανελέητα από τη Νέα Τάξη και το καθεστώς της, σήμερα. Η σωτηρία του ανθρώπου, των ηθικών του κατακτήσεων, αλλά και των εννοιών βρίσκεται στη συλλογική, αγωνιστική πράξη για μια άλλη κοινωνία όπου οι άνθρωποι θα πάρουν τη ζωή στα χέρια τους.
ΜΟΝΟ μέσα σε αυτόν τον αγώνα ζωής και θανάτου του ανθρώπου η αρετή θα αποκτήσει το πραγματικό της περιεχόμενο. Και αυτό είναι εφικτό, δεν είναι η ονειροπόληση περί αρετής και αναζήτηση της αρετής από τα χέρια εκείνων που τη δολοφονούν αγρίως: τα χέρια της εξουσίας…

[Ροβεσπιέρος]

Αγαπητή, Μαρία Σεφέρου, εδώ δεν δημοσιεύονται τα πάντα.
Αποψεις, π.χ. που υποστηρίζουν ότι η "αρετή" και οι "ἡθικές αξίες" "βγαίνουν από μέσα μας" ή ότι οι "άνθρωποι οι κακοί κτίσανε τον καπιταλισμό" και τα παρόμοια, εδώ δεν ασχολούμαστε, ούτε τα δημοσιεύουμε.
ΟΧΙ μόνο γιατί τα θεωρούμε αποπροσανατολιστικά και ζητήματα που έχουν επιλυθεί από την Επιστήμη, αλλά και από τη ζωή, αλλά και για να σας προφυλάξουμε από τη χλεύη.
Δεν είναι δυνατόν στο ΡΕΣΑΛΤΟ να ξεστομίζονται τέτοια πράγματα...
_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)