Περιοδικό Πολιτικής Και Πολιτισμικής Παρέμβασης
Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική
Αρχική σελίδα
Προτάσεις
Τεύχη
Αρθρα
Αναζήτηση διαλόγου
Αναζήτηση - άρθρα/τεύχη
Σύνδεσμοι
Πληροφορίες
Ρεσάλτο Blog
Αναζήτηση
::
Κατάλογος Μελών
Εγγραφή
::
Σύνδεση
::
Προφίλ
Πολιτισμός-Παιδεία-Γλώσσα
Δημοσίευση απάντησης
Όνομα μέλους
Θέμα
Περιεχόμενο
Emoticons
Περισσότερα Emoticons
Χρώμα γραμματοσειράς:
Προεπιλογή
Βαθύ Κόκκινο
Κόκκινο
Πορτοκαλί
Καφέ
Κίτρινο
Πράσινο
Λαδί
Κυανό
Μπλέ
Βαθύ Μπλέ
Λουλακί
Βιολετί
Λευκό
Μαύρο
Μέγεθος γραμματοσειράς:
Μικροσκοπικό
Μικρό
Κανονικό
Μεγάλο
Τεράστιο
Να κλείσουν τα Tags
[quote="ΘΑΛΕΙΑ"][size=24][color=red][b]Γιουροβίζιον: Το ΚΙΤΣ του πλανητικού ντοπαρίσματος[/b][/color][/size] [img]http://enimerwsi.gr/wp-content/uploads/2013/05/425f9808c5ce392c71522c8e275eba48_L.jpg[/img] [size=18][b] [color=red]Στήθηκε και φέτος το πλανητικό τελετουργικό υπερθέαμα της «καλλιτεχνικής» κακογουστιάς. Η «γοητεία» της χολιγουντιανής «μουσικής» αρένας: Η αρένα της παγκόσμιας «ελεύθερης αγοράς»…[/color] [color=olive]Υψηλά νούμερα τηλεθέασης μας πληροφορούν κάποια ιστολόγια: 44, 8% 54,8%! Στο νεανικό κοινό….[/color] [color=blue]Εάν μέσα σΆ αυτή τη ΦΡΙΚΗ που ζούμε υπάρχουν τέτοια ποσοστά τηλεθέασης, τότε οι δυνάστες μας παίζουν καλά το παιχνίδι της αποκτήνωσής μας…[/color] [color=brown]Η παλιά συνταγή «άρτος και θεάματα» έχει πλήρως υποκατασταθεί από τα υπέρ-θεάματα. Το ψωμί μάς το έχουν κυριολεκτικά αφαιρέσει…[/color] Το ενθαρρυντικό είναι ότι πολλά ιστολόγια δεν «υπέκυψαν» σΆ αυτό το «καλλιτεχνικό» ΚΙΤΣ… [color=indigo] Αναδημοσιεύουμε δύο παλιά μας κείμενα για αυτό το ντοπάρισμα της Γιουροβίζιον (Μάιος 2009). Βρίσκονται ΕΔΩ:[/color] http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?p=20592#20592[/b][/size] [size=24][color=red][b]Γιουροβίζιον: Η παράκρουση και το ντοπάρισμα της νεοταξικής εξαθλίωσης[/b][/color][/size] [img]http://citypressblog.files.wordpress.com/2009/05/ce95cea5cea1ce9fce92ce99cea3ce99ce9fce9d2009.png[/img] [b] Το ντοπάρισμα, η ύπνωση και η χειραγώγηση των ανθρώπων και πραγμάτων αποτελούν συστατικά στοιχεία του καθεστωτικού θεάματος. [/b] [b]Η κινητήρια δύναμη[/b] του αυτοκρατορικού (σήμερα) θεάματος είναι η [b]"γοητεία"[/b] που ασκούν στο κοινό τα είδωλα-εμπορεύματα-θεάματα. Μέσω αυτής της «γοητείας» επιχειρείται η μαζική από-πολιτικοποίηση της κοινωνικής ζωής, η πνευματική νάρκωση, η ολοκληρωτική ισοπέδωση της αισθητικής και της Τέχνης, η ψυχολογική εκτόνωση και η υποδούλωση κάθε κριτικής συνείδησης. Σε όλα τα χολιγουντιανά θεάματα, και πιο υπερτονισμένα στην τελετουργική παράκρουση της γιουροβίζιον, διακρίνουμε ορατά όλα αυτά τα χαρακτηριστικά. [b]Τα είδωλα[/b] αυτών των διαγωνισμών καθηλώνουν το σύμπαν, προσδίδοντας στον ακρωτηριασμό της σκέψης και στην ισοπέδωση της αισθητικής και της «ψυχής» των ανθρώπων, την ολοκληρωτική μορφή της παγκόσμιας αγοράς και των «αξιών» της. [b] Αυτός ο αγοραίος ολοκληρωτισμός[/b] λειτουργεί όχι μόνο σαν μια χοάνη πολτοποίησης της καλλιτεχνικής δημιουργίας και της αισθητικής, αλλά και ως παράγοντας σταθεροποίησης της υπάρχουσας κατάστασης, ως παράγοντας της εξωφρενικής χειραγώγησης των πολιτών: [size=18][color=red]αναισθησιογόνο και ασπιρίνη αφύπνισης της εξασθενημένης αίσθησης για ζωή, αλλά και «γοητευτική» ένεση εμβολιασμού και μπολιάσματος των κοινωνιών και των ανθρώπων, ιδιαίτερα της νεολαίας, με το όπιο των «αξιών» και του «γούστου» της πλανητικής αγοραίας ζούγκλας. [/color][/size] [b]Αυτή η παθιασμένη συσπείρωση του πλήθους,[/b] η επιδοτούμενη με πακτωλούς χρημάτων από τα κράτη και τους σπόνσορες των πολυεθνικών, ένα και μόνο στόχο έχει: [b]Να ερεθίζει τη νοσηρή διέγερση, να διοχετεύει την ενέργεια της νεολαίας σε αγοραίες συναισθηματικές εκφορτίσεις και να την καναλιζάρει στα «πρότυπα» και «ιδανικά» του αχαλίνωτου ανταγωνισμού των κατασκευασμένων «ειδώλων» της ζούγκλας της καπιταλιστικής χυδαιότητας και υποκολτούρας.[/b] Το [size=18]«μαζικό άτομο»[/size] εσωτερικεύει το τελετουργικό αυτό εμπορικό θέαμα και ταυτίζεται με τα «είδωλά» του και τους μηχανισμούς εξουσίας αυτών των ειδώλων… [b]Τέτοιου είδους θεάματα,[/b] που ξεπερνούν σε αποτροπιασμό, σε έκταση και σε πνευματική θηριωδία τις ταυρομαχίες του Μεσαίωνα, αντιπροσωπεύουν τον πιο ολοκληρωτικό κορεσμό των μαζών, που πραγματώνεται χάρη στη χειραγώγηση των συναισθημάτων, των παθών και των πνευμάτων.[size=18] Αποτελούν τη δολοφονία κάθε καλλιτεχνικής δημιουργίας, την πολτοποίηση κάθε ιστορικής κληρονομιάς, την μακάβρια ισοπέδωση κάθε κοινωνικού και αισθητικό κριτηρίου.[/size] [size=18][color=brown]Αποτελούν την «ποίηση» του νεοταξικού εφιάλτη…[/color][/size] [b]Αυτό που δολοφονείται ανελέητα είναι η Τέχνη και η Αισθητική, καθώς και η ιστορική και εθνική διαφορετικότητα των κοινωνιών. Αλλά πάνω σε αυτά θα επανέλθουμε… [/b] [size=12][/size][size=12][/size][size=12][/size][size=12][/size] [size=24][color=red][b]Λίγα λόγια περί Τέχνης[/b][/color][/size] [img]http://www.vecerniskola.cz/Picasso,%20Girl%20Before%20a%20Mirror.JPG[/img] [b]H γιουροβίζιον δεν έχει καμία σχέση με την καλλιτεχνική δημιουργία. Απεναντίας αποτελεί την ακραία μορφή του εκφυλισμού της. [/b] Γα να το αντιληφτούμε αυτό γίνεται απαραίτητο να συμπυκνώσουμε τη διαλεκτική του εκφυλισμού της Τέχνης, με τη συνοπτική μορφή των παρατηρήσεων: [size=18]Πρώτη παρατήρηση:[/size] Η Τέχνη είναι μια κοινωνική λειτουργία και ως τέτοια φορέας ιδεολογίας. Αποτυπώνει δηλαδή το ιστορικό και κοινωνικό γίγνεσθαι και τους [b]αντιφατικούς δείκτες[/b] της συνείδησης αυτού του γίγνεσθαι. Κάθε έργο Τέχνης το διαπερνάει ένα σύστημα Ιδεών, συχνά αντιφατικών μορφών… [size=18]Δεύτερη παρατήρηση:[/size] Η ιδεολογία της κυρίαρχης τάξης, ιδίως στην εποχή των καπιταλιστικών μονοπωλίων, έχει εξασφαλισμένους αφάνταστα ευνοϊκούς όρους για να διαποτίζει την Τέχνη, να επηρεάζει αποφασιστικά τις κατευθύνσεις της και να διαμορφώνει τα γούστα και τις αισθητικές προτιμήσεις του κοινού. [size=18]Τρίτη παρατήρηση:[/size] Αυτή η δύναμη της κυρίαρχης τάξης είναι πιο κτυπητή και πιο καταλυτική στα είδη εκείνα της Τέχνης, που η παραγωγή τους έχει χαρακτήρα συλλογικό και προϋποθέτει κινητοποίηση και συμμετοχή τεράστιων υλικών μέσων, τεχνικών και κοινωνικών μηχανισμών, που δεν μπορεί να τους διαθέτει ατομικά ο καλλιτέχνης. [b]Και εδώ βρισκόμαστε στην ουσία του προβλήματος.[/b] Στην υποταγή της Τέχνης στη θεμελιώδη καπιταλιστική λειτουργία:[b] δηλαδή στη λειτουργία εκείνη που επιβάλει και αναπαράγει το χωρισμό του παραγωγού από τα μέσα παραγωγής.[/b] Ο δημιουργός πλέον βρίσκεται αποξενωμένος, αποκομμένος από τους υλικούς όρους της πνευματικής εργασίας. Οι υλικοί όροι της εργασίας του καλλιτέχνη, τα μέσα της καλλιτεχνικής παραγωγής είναι περιβεβλημένα με τη μορφή του κεφαλαίου. [size=18]Τέταρτη παρατήρηση:[/size] Η οθόνη αποτελεί τον καταλύτη σε αυτή την εξέλιξη της ολοκληρωτικής υποταγής και ολοκληρωτικής εμπορευματοποίησης της Τέχνης και των δημιουργών. [b]Ο κινηματογράφος[/b] αντιπροσωπεύει ένα μέσο που ξεπερνάει κατά πολύ όλα τα άλλά καλλιτεχνικά μέσα. Ταυτόχρονα ο κινηματογράφος αποτελεί, λόγω της εκπληκτικής λαϊκής εξάπλωσης, ένα ισχυρότατο [b]«εργαλείο»[/b] προπαγάνδας και κατήχησης. Αυτό το μέσο περνάει σχεδόν ολοκληρωτικά στην εξουσία των γιγάντιων μονοπωλίων, των χορηγών και των σπονσόρων, καθώς και των κρατικών μηχανισμών τους. Η κινηματογραφικές παραγωγές απαιτούν τεράστιους υλικούς πόρους και τεχνικά μέσα. Τα στούντιο, τα τεχνικά και χρηματικά μέσα, οι αίθουσες προβολής, τα μέσα διαφήμισης ανήκουν στα μεγάλα καπιταλιστικά μονοπώλια. Το γεγονός αυτό καθορίζει το είδος και την ποιότητα, την ιδεολογική και αισθητική στάθμη των πρακτέων έργων: οι ταινίες που πρόκειται να παραχθούν πρέπει να υπηρετούν, ή τουλάχιστον να μην αντιστρατεύονται, τα συμφέροντα της καπιταλιστικής τάξης. [b]Έτσι,[/b] το μεγαλύτερο μέρος της κινηματογραφικής παραγωγής είναι μια τεράστια επιχείρηση αποκτήνωσης και διαφθοράς του κοσμάκη. Κάθε τι που έχει σχέση με τα ζωτικά ανθρώπινα ενδιαφέροντα, τα μεγάλα αισθήματα και τις ανθρωπιστικές ιδέες, με γενικότερα κοινωνικά ζητήματα, που ενδεχομένως θα παρακινούσαν σε σκέψεις και θα προκαλούσαν κοινωνικές εξάρσεις- απωθούνται συστηματικά από την οθόνη. Ακόμα και τα καλύτερα έργα του κινηματογράφου –προϊόντα εξελιγμένης καλλιτεχνικής συνείδησης- έχουν, τις πιο πολλές φορές, θέματα με ατομικές, μεμονωμένες ψυχολογικές περιπτώσεις, ή ανάγονται στο μακρινό παρελθόν ή είναι ανώδυνα παιχνίδια της φαντασίας, «καθαρή τέχνη», σχήματα και χρώματα και κινήσεις και μουσική, ωραία, κατάλληλα για την ικανοποίηση των στιγμιαίων αναγκών ενός εκλεπτυσμένου αισθητικού ματιού… [size=18] Πέμπτη παρατήρηση:[/size] Ωστόσο, βλέπουμε και ταινίες πραγματικά αριστουργηματικές, όπου το κοινωνικό ζήτημα ανατέμνεται σωστά και εμφανίζεται με τα κύρια και αληθινά χαρακτηριστικά του. Αυτή η αντίφαση έχει τις αιτίες της: [size=18]α).[/size] Η αναρχία που διέπει την καπιταλιστική ζωή και η σχετική αδυναμία των εξουσιών. Ο έλεγχος πάνω στις διάφορες εκδηλώσεις της ζωής- και τη Τέχνης- δεν μπορεί να είναι πάντα τόσο σφιχτός, ώστε να μην είναι δυνατή πότε-πότε μια διαρροή της αλήθειας. [size=18]β).[/size] Τα ατομικά συμφέροντα μιας επιχείρησης δεν βρίσκονται πάντα σε αρμονία με τα γενικά συμφέροντα της τάξης. Η αναρχία και η αντιφατικότητα της καπιταλιστικής κοινωνίας εκδηλώνεται και με το γεγονός ότι μια ατομική καπιταλιστική επιχείρηση είναι δυνατόν να επιδιώξει και να βγάλει κέρδος, παράγοντας ένα έργο με αντικαπιταλιστικές θέσεις, εκμεταλλευόμενη ένα δυνατό αριστερό ρεύμα σε μια συγκεκριμένη στιγμή. [size=18]γ).[/size] Τέλος ένα έργο με σωστές θέσεις δεν μπορεί να είναι μόνο αντικαπιταλιστικό. Θα είναι, μοιραία και εναντίον των γραφειοκρατικών, εκφυλισμένων «αριστερών» κατεστημένων, εναντίον των διαχειριστών των αριστερών ιδεών. Έτσι δίνει τη δυνατότητα να αξιοποιηθεί, σχετικά, από το καπιταλιστικό καθεστώς. [size=18]Τελευταία παρατήρηση:[/size] Σήμερα η κινηματογραφική οθόνη έχει διασταλεί σε πλανητική οθόνη, μέσω της τηλεόρασης. Εδώ πλέον έχουμε την ολοκληρωτική κυριαρχία των υπερεθνικών μονοπωλίων και της πλανητικής ιμπεριαλιστικής αυτοκρατορίας: [b]Των ΗΠΑ. [/b] [size=18][color=red]Ζούμε την εφιαλτική εποχή της Νέας Τάξης, μια εποχή αυτοκρατορικού ολοκληρωτισμού και ισοπέδωσης των πάντων: κοινωνιών, εθνών, της ιστορίας, των αγωνιστικών παραδόσεων, του πνεύματος και των ιδεών, της Τέχνης και της Αισθητικής, των συναισθημάτων και των αξιών. Ζούμε την εποχή της αποδόμησης της σκέψης και της βαρβαρότητας της υποκουλτούρας και της αποκτήνωσης.[/color][/size] [size=18]Σήμερα [/size]ζούμε την ολοκληρωτική δικτατορική δυναστεία του εμπορικού υπερθεάματος, το [b]ΦΑΣΙΣΜΟ[/b] των κοπράνων του τηλεθεάματος, τον οχετό της ισοπεδωτικής αυθάδειας της καταναλωτικής ακαθαρσίας και κακογουστιάς. [size=18][color=brown]Προϊόν και «εργαλείο» αυτής της νέας φασιστικής φρενοβλάβειας είναι [b]η Γιουροβίζιον:[/b] Εργαλείο πλήρως υποταγμένο και καθοδηγούμενο από αυτούς που παίζουν το τέλος μας… [/color][/size] [size=12][/size][size=12][/size][size=12][/size][size=12][/size][size=12][/size][size=12][/size][size=12][/size][size=12][/size][size=12][/size][size=12][/size][size=12][/size][size=12][/size] [size=12][/size][/quote]
Επιλογές
HTML
Ενεργό
BBCode
Ενεργό
Smilies
Ενεργά
Απενεργοποίηση HTML σ' αυτή τη δημοσίευση
Απενεργοποίηση BBCode σ' αυτή τη δημοσίευση
Απενεργοποίηση Smilies σ' αυτή τη δημοσίευση
*** Αυτή η Δημοσίευση θα εξετασθεί και θα μείνει κρυφή μέχρι την έγκρισή της. ***
Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες
Μετάβαση στη:
Επιλέξτε μια Δημόσια Συζήτηση
----------------
Πολιτική Δημοσίευσης
Ανακοινώσεις
Ευρετήριο
----------------
Ειδήσεις
Πολιτική - Oικονομία
Εθνικό - Μεταναστευτικό
Ορθοδοξία - Κοινωνία
Πολιτισμός-Παιδεία-Γλώσσα
Ιστορία - Φιλοσοφία
MME - Τρομοκρατία - Μ.Κ.Ο.
Οικολογία - Περιβάλλον
Γεωπολιτική - Επιστήμη
Καταγγελίες
Χιούμορ - Σάτιρα
Γενικές Συζητήσεις
Ανασκόπηση Θέματος
Συγγραφέας
Μήνυμα
ΘΑΛΕΙΑ
Δημοσιεύθηκε: Κυρ Μάϊ 19, 2013 9:59 am
Θέμα δημοσίευσης:
Γιουροβίζιον: Το ΚΙΤΣ του πλανητικού ντοπαρίσματος
Στήθηκε και φέτος το πλανητικό τελετουργικό υπερθέαμα της «καλλιτεχνικής» κακογουστιάς. Η «γοητεία» της χολιγουντιανής «μουσικής» αρένας: Η αρένα της παγκόσμιας «ελεύθερης αγοράς»…
Υψηλά νούμερα τηλεθέασης μας πληροφορούν κάποια ιστολόγια: 44, 8% 54,8%! Στο νεανικό κοινό….
Εάν μέσα σΆ αυτή τη ΦΡΙΚΗ που ζούμε υπάρχουν τέτοια ποσοστά τηλεθέασης, τότε οι δυνάστες μας παίζουν καλά το παιχνίδι της αποκτήνωσής μας…
Η παλιά συνταγή «άρτος και θεάματα» έχει πλήρως υποκατασταθεί από τα υπέρ-θεάματα. Το ψωμί μάς το έχουν κυριολεκτικά αφαιρέσει…
Το ενθαρρυντικό είναι ότι πολλά ιστολόγια δεν «υπέκυψαν» σΆ αυτό το «καλλιτεχνικό» ΚΙΤΣ…
Αναδημοσιεύουμε δύο παλιά μας κείμενα για αυτό το ντοπάρισμα της Γιουροβίζιον (Μάιος 2009). Βρίσκονται ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?p=20592#20592
Γιουροβίζιον: Η παράκρουση και το ντοπάρισμα της νεοταξικής εξαθλίωσης
Το ντοπάρισμα, η ύπνωση και η χειραγώγηση των ανθρώπων και πραγμάτων αποτελούν συστατικά στοιχεία του καθεστωτικού θεάματος.
Η κινητήρια δύναμη
του αυτοκρατορικού (σήμερα) θεάματος είναι η
"γοητεία"
που ασκούν στο κοινό τα είδωλα-εμπορεύματα-θεάματα. Μέσω αυτής της «γοητείας» επιχειρείται η μαζική από-πολιτικοποίηση της κοινωνικής ζωής, η πνευματική νάρκωση, η ολοκληρωτική ισοπέδωση της αισθητικής και της Τέχνης, η ψυχολογική εκτόνωση και η υποδούλωση κάθε κριτικής συνείδησης. Σε όλα τα χολιγουντιανά θεάματα, και πιο υπερτονισμένα στην τελετουργική παράκρουση της γιουροβίζιον, διακρίνουμε ορατά όλα αυτά τα χαρακτηριστικά.
Τα είδωλα
αυτών των διαγωνισμών καθηλώνουν το σύμπαν, προσδίδοντας στον ακρωτηριασμό της σκέψης και στην ισοπέδωση της αισθητικής και της «ψυχής» των ανθρώπων, την ολοκληρωτική μορφή της παγκόσμιας αγοράς και των «αξιών» της.
Αυτός ο αγοραίος ολοκληρωτισμός
λειτουργεί όχι μόνο σαν μια χοάνη πολτοποίησης της καλλιτεχνικής δημιουργίας και της αισθητικής, αλλά και ως παράγοντας σταθεροποίησης της υπάρχουσας κατάστασης, ως παράγοντας της εξωφρενικής χειραγώγησης των πολιτών:
αναισθησιογόνο και ασπιρίνη αφύπνισης της εξασθενημένης αίσθησης για ζωή, αλλά και «γοητευτική» ένεση εμβολιασμού και μπολιάσματος των κοινωνιών και των ανθρώπων, ιδιαίτερα της νεολαίας, με το όπιο των «αξιών» και του «γούστου» της πλανητικής αγοραίας ζούγκλας.
Αυτή η παθιασμένη συσπείρωση του πλήθους,
η επιδοτούμενη με πακτωλούς χρημάτων από τα κράτη και τους σπόνσορες των πολυεθνικών, ένα και μόνο στόχο έχει:
Να ερεθίζει τη νοσηρή διέγερση, να διοχετεύει την ενέργεια της νεολαίας σε αγοραίες συναισθηματικές εκφορτίσεις και να την καναλιζάρει στα «πρότυπα» και «ιδανικά» του αχαλίνωτου ανταγωνισμού των κατασκευασμένων «ειδώλων» της ζούγκλας της καπιταλιστικής χυδαιότητας και υποκολτούρας.
Το
«μαζικό άτομο»
εσωτερικεύει το τελετουργικό αυτό εμπορικό θέαμα και ταυτίζεται με τα «είδωλά» του και τους μηχανισμούς εξουσίας αυτών των ειδώλων…
Τέτοιου είδους θεάματα,
που ξεπερνούν σε αποτροπιασμό, σε έκταση και σε πνευματική θηριωδία τις ταυρομαχίες του Μεσαίωνα, αντιπροσωπεύουν τον πιο ολοκληρωτικό κορεσμό των μαζών, που πραγματώνεται χάρη στη χειραγώγηση των συναισθημάτων, των παθών και των πνευμάτων.
Αποτελούν τη δολοφονία κάθε καλλιτεχνικής δημιουργίας, την πολτοποίηση κάθε ιστορικής κληρονομιάς, την μακάβρια ισοπέδωση κάθε κοινωνικού και αισθητικό κριτηρίου.
Αποτελούν την «ποίηση» του νεοταξικού εφιάλτη…
Αυτό που δολοφονείται ανελέητα είναι η Τέχνη και η Αισθητική, καθώς και η ιστορική και εθνική διαφορετικότητα των κοινωνιών.
Αλλά πάνω σε αυτά θα επανέλθουμε…
Λίγα λόγια περί Τέχνης
H γιουροβίζιον δεν έχει καμία σχέση με την καλλιτεχνική δημιουργία. Απεναντίας αποτελεί την ακραία μορφή του εκφυλισμού της.
Γα να το αντιληφτούμε αυτό γίνεται απαραίτητο να συμπυκνώσουμε τη διαλεκτική του εκφυλισμού της Τέχνης, με τη συνοπτική μορφή των παρατηρήσεων:
Πρώτη παρατήρηση:
Η Τέχνη είναι μια κοινωνική λειτουργία και ως τέτοια φορέας ιδεολογίας. Αποτυπώνει δηλαδή το ιστορικό και κοινωνικό γίγνεσθαι και τους
αντιφατικούς δείκτες
της συνείδησης αυτού του γίγνεσθαι. Κάθε έργο Τέχνης το διαπερνάει ένα σύστημα Ιδεών, συχνά αντιφατικών μορφών…
Δεύτερη παρατήρηση:
Η ιδεολογία της κυρίαρχης τάξης, ιδίως στην εποχή των καπιταλιστικών μονοπωλίων, έχει εξασφαλισμένους αφάνταστα ευνοϊκούς όρους για να διαποτίζει την Τέχνη, να επηρεάζει αποφασιστικά τις κατευθύνσεις της και να διαμορφώνει τα γούστα και τις αισθητικές προτιμήσεις του κοινού.
Τρίτη παρατήρηση:
Αυτή η δύναμη της κυρίαρχης τάξης είναι πιο κτυπητή και πιο καταλυτική στα είδη εκείνα της Τέχνης, που η παραγωγή τους έχει χαρακτήρα συλλογικό και προϋποθέτει κινητοποίηση και συμμετοχή τεράστιων υλικών μέσων, τεχνικών και κοινωνικών μηχανισμών, που δεν μπορεί να τους διαθέτει ατομικά ο καλλιτέχνης.
Και εδώ βρισκόμαστε στην ουσία του προβλήματος.
Στην υποταγή της Τέχνης στη θεμελιώδη καπιταλιστική λειτουργία:
δηλαδή στη λειτουργία εκείνη που επιβάλει και αναπαράγει το χωρισμό του παραγωγού από τα μέσα παραγωγής.
Ο δημιουργός πλέον βρίσκεται αποξενωμένος, αποκομμένος από τους υλικούς όρους της πνευματικής εργασίας. Οι υλικοί όροι της εργασίας του καλλιτέχνη, τα μέσα της καλλιτεχνικής παραγωγής είναι περιβεβλημένα με τη μορφή του κεφαλαίου.
Τέταρτη παρατήρηση:
Η οθόνη αποτελεί τον καταλύτη σε αυτή την εξέλιξη της ολοκληρωτικής υποταγής και ολοκληρωτικής εμπορευματοποίησης της Τέχνης και των δημιουργών.
Ο κινηματογράφος
αντιπροσωπεύει ένα μέσο που ξεπερνάει κατά πολύ όλα τα άλλά καλλιτεχνικά μέσα. Ταυτόχρονα ο κινηματογράφος αποτελεί, λόγω της εκπληκτικής λαϊκής εξάπλωσης, ένα ισχυρότατο
«εργαλείο»
προπαγάνδας και κατήχησης.
Αυτό το μέσο περνάει σχεδόν ολοκληρωτικά στην εξουσία των γιγάντιων μονοπωλίων, των χορηγών και των σπονσόρων, καθώς και των κρατικών μηχανισμών τους.
Η κινηματογραφικές παραγωγές απαιτούν τεράστιους υλικούς πόρους και τεχνικά μέσα. Τα στούντιο, τα τεχνικά και χρηματικά μέσα, οι αίθουσες προβολής, τα μέσα διαφήμισης ανήκουν στα μεγάλα καπιταλιστικά μονοπώλια.
Το γεγονός αυτό καθορίζει το είδος και την ποιότητα, την ιδεολογική και αισθητική στάθμη των πρακτέων έργων: οι ταινίες που πρόκειται να παραχθούν πρέπει να υπηρετούν, ή τουλάχιστον να μην αντιστρατεύονται, τα συμφέροντα της καπιταλιστικής τάξης.
Έτσι,
το μεγαλύτερο μέρος της κινηματογραφικής παραγωγής είναι μια τεράστια επιχείρηση αποκτήνωσης και διαφθοράς του κοσμάκη. Κάθε τι που έχει σχέση με τα ζωτικά ανθρώπινα ενδιαφέροντα, τα μεγάλα αισθήματα και τις ανθρωπιστικές ιδέες, με γενικότερα κοινωνικά ζητήματα, που ενδεχομένως θα παρακινούσαν σε σκέψεις και θα προκαλούσαν κοινωνικές εξάρσεις- απωθούνται συστηματικά από την οθόνη.
Ακόμα και τα καλύτερα έργα του κινηματογράφου –προϊόντα εξελιγμένης καλλιτεχνικής συνείδησης- έχουν, τις πιο πολλές φορές, θέματα με ατομικές, μεμονωμένες ψυχολογικές περιπτώσεις, ή ανάγονται στο μακρινό παρελθόν ή είναι ανώδυνα παιχνίδια της φαντασίας, «καθαρή τέχνη», σχήματα και χρώματα και κινήσεις και μουσική, ωραία, κατάλληλα για την ικανοποίηση των στιγμιαίων αναγκών ενός εκλεπτυσμένου αισθητικού ματιού…
Πέμπτη παρατήρηση:
Ωστόσο, βλέπουμε και ταινίες πραγματικά αριστουργηματικές, όπου το κοινωνικό ζήτημα ανατέμνεται σωστά και εμφανίζεται με τα κύρια και αληθινά χαρακτηριστικά του. Αυτή η αντίφαση έχει τις αιτίες της:
α).
Η αναρχία που διέπει την καπιταλιστική ζωή και η σχετική αδυναμία των εξουσιών. Ο έλεγχος πάνω στις διάφορες εκδηλώσεις της ζωής- και τη Τέχνης- δεν μπορεί να είναι πάντα τόσο σφιχτός, ώστε να μην είναι δυνατή πότε-πότε μια διαρροή της αλήθειας.
β).
Τα ατομικά συμφέροντα μιας επιχείρησης δεν βρίσκονται πάντα σε αρμονία με τα γενικά συμφέροντα της τάξης. Η αναρχία και η αντιφατικότητα της καπιταλιστικής κοινωνίας εκδηλώνεται και με το γεγονός ότι μια ατομική καπιταλιστική επιχείρηση είναι δυνατόν να επιδιώξει και να βγάλει κέρδος, παράγοντας ένα έργο με αντικαπιταλιστικές θέσεις, εκμεταλλευόμενη ένα δυνατό αριστερό ρεύμα σε μια συγκεκριμένη στιγμή.
γ).
Τέλος ένα έργο με σωστές θέσεις δεν μπορεί να είναι μόνο αντικαπιταλιστικό. Θα είναι, μοιραία και εναντίον των γραφειοκρατικών, εκφυλισμένων «αριστερών» κατεστημένων, εναντίον των διαχειριστών των αριστερών ιδεών. Έτσι δίνει τη δυνατότητα να αξιοποιηθεί, σχετικά, από το καπιταλιστικό καθεστώς.
Τελευταία παρατήρηση:
Σήμερα η κινηματογραφική οθόνη έχει διασταλεί σε πλανητική οθόνη, μέσω της τηλεόρασης.
Εδώ πλέον έχουμε την ολοκληρωτική κυριαρχία των υπερεθνικών μονοπωλίων και της πλανητικής ιμπεριαλιστικής αυτοκρατορίας:
Των ΗΠΑ.
Ζούμε την εφιαλτική εποχή της Νέας Τάξης, μια εποχή αυτοκρατορικού ολοκληρωτισμού και ισοπέδωσης των πάντων: κοινωνιών, εθνών, της ιστορίας, των αγωνιστικών παραδόσεων, του πνεύματος και των ιδεών, της Τέχνης και της Αισθητικής, των συναισθημάτων και των αξιών. Ζούμε την εποχή της αποδόμησης της σκέψης και της βαρβαρότητας της υποκουλτούρας και της αποκτήνωσης.
Σήμερα
ζούμε την ολοκληρωτική δικτατορική δυναστεία του εμπορικού υπερθεάματος, το
ΦΑΣΙΣΜΟ
των κοπράνων του τηλεθεάματος, τον οχετό της ισοπεδωτικής αυθάδειας της καταναλωτικής ακαθαρσίας και κακογουστιάς.
Προϊόν και «εργαλείο» αυτής της νέας φασιστικής φρενοβλάβειας είναι
η Γιουροβίζιον:
Εργαλείο πλήρως υποταγμένο και καθοδηγούμενο από αυτούς που παίζουν το τέλος μας…
Ροβεσπιέρος
Δημοσιεύθηκε: Κυρ Μάϊ 19, 2013 8:12 am
Θέμα δημοσίευσης:
To ΚΙΤΣ της χυδαίας ευχαρίστησης
Να θυμίσουμε για το «γενναίο της υποταγής» στους ευρω-τοκογλύφους και τον «αντιρατσισμό» τους (Ψαριανό) μια φωτογραφία και ένα παλιό μας κείμενο (Ιούλιος 2012): Εδώ απαστράπτει το ΚΙΤΣ των παρά φύση επιμειξιών και της χυδαίας ευχαρίστησης…
Το κείμενο ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?p=29347#29347
Ο «πολιτισμός» της κτηνωδίας και της χυδαίας ευχαρίστησης…
ΌλΆ οι χορτάτοι έτσι χολιάζουν
Και οι σπουδαίες κοιλιές ναρκώνουν από φούσκωση,
Το παχνί τους τουμπάρισε,
Ανησυχία βασιλεύει στο σάπιο χοιροστάσι τους
(Α. Μπλοκ, «Οι χορτάτοι»)
Η φωτογραφία αυτή έχει κυκλοφορήσει πλατιά στο διαδίκτυο. Την κρατήσαμε για να την σχολιάσουμε μόλις βρούμε λίγο χρόνο και ηρεμία από τις απανωτές κατακεφαλιές που τρώμε από τα ποικίλα ευρω-χουντικά ανδρείκελα
.
Στα μικροσκοπικά πολιτικά μορμολύκεια του καθεστώτος αποτυπώνονται πιο έντονα και ευδιάκριτα τα χαρακτηριστικά της παχυδερμικής αυθάδειας και κραιπάλης, της νοσηρής αυτοϊκανοποίησης και της χυδαίας ευχαρίστησης.
Σε αυτά τα παράσιτα, η καλοαναθρεμμένη επιδερμίδα τους δεν μπορεί να επικαλύψει το ξύγκι του νοσηρού και παρακμασμένου ατομικισμού τους:
Το λίπος που εκτράφηκε, διογκώθηκε και παστώθηκε από το σκουληκίσιο στριφογύρισμά τους γύρω από την οικονομική εξουσία των «νταβάδων»…
Στα πρόσωπα αυτών των νεόπλουτων της πολιτικής εξουσίας απαστράπτει πιο μοχθηρά ολόκληρη η κακογουστιά του σάπιου συστήματος που υπηρετούν δουλικά, όλη η φαιά αισθητική του κιτς της καπιταλιστικής αγοράς και της κερδοσκοπικής αναισχυντίας και απληστίας.
Ο ελληνικός λαός στενάζει και βογκά από τη δωσίλογη πολιτική τους, η Ελλάδα λεηλατείται και ρίχνεται στα τάρταρα της ολικής καταστροφής και τα κτήνη σαρκάζουν με αυτοϊκανοποίηση και χυδαία ευχαρίστηση: Η αυθάδεια της αυτοϊκανοποιημένης κτηνωδίας των δωσίλογων, της κακογουστιάς τους και της ανοησίας τους…
Ροβεσπιέρος
Δημοσιεύθηκε: Σαβ Μάϊ 18, 2013 8:45 am
Θέμα δημοσίευσης:
Το ΚΙΤΣ της …σχιζοφρένειας!
Μας διέφυγε το ΚΙΤΣ της …σχιζοφρένειας…
Αυτό είναι διάχυτο σε όλον τον κόσμο της πολιτικής, δημοσιογραφικής και CIA «αλητείας»…
Γίνεται πιο απαστράπτων στους επαγγελματίες «αντιρατσιστές» και εθνομηδενιστές, «αριστερών» γιλέκων…
Σημαιοφόροι αυτοί οι άθλιοι της ΔΗΜΑΡ…
Τυπικό στίγμα, από τα πλέον κακόγουστα και μακάβρια ο Ψαριανός.
Αυτός λοιπόν ο «ντούρος» εθνομηδενιστής που η ελληνική σημαία και κάθε εθνικό σύμβολο τού προκαλούσε αλλεργία και τα ήθελε στην πυρά σκούζει για την παραποίηση της ελληνικής σημαίας από τα παρακρατικά μορμολύκεια της Χρυσής Αυγής!!!
Η αβυσσαλέα υποκρισία αυτού του εθνομηδενιστικού «λίπους» καθιστά την πολιτική κακογουστιά πιο αποκρουστική:
το φαιόμετρο του ΚΙΤΣ …σπάει!!!
Διαβάστε την ερώτηση του Ψαριανού στη Βουλή:
«Στα καινούργια γραφεία της Χρυσής Αυγής στην Αθήνα, που βρίσκονται στην λεωφόρο Μεσογείων 131, υπάρχει αναρτημένη στο μπαλκόνι του πενταόροφου κτιρίου Ελληνική Σημαία, η οποία στο κέντρο έχει τον μαίανδρο – σύμβολο του κόμματος της Χρυσής Αυγής.
Πρόκειται σαφώς για παραποίηση της Ελληνικής Σημαίας κάτι που σύμφωνα με το άρθρο 181 του ποινικού κώδικα περί προσβολής συμβόλων του Ελληνικού κράτους, τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι 2 (δύο) ετών.
Κατόπιν τούτου, ερωτώνται οι αρμόδιοι Υπουργοί:
- Σε ποιες ενέργειες προτίθενται να προβούν για την αποκατάσταση του Εθνικού Συμβόλου δεδομένου ότι πρόκειται για επίσημα γραφεία ενός κόμματος που εκπροσωπείται στην Βουλή των Ελλήνων;».
http://www.skai.gr/news/politics/article/232373/psarianos-i-hrusi-augi-parapoiise-tin-elliniki-simaia-1/
Το «ένα κομμάτι πανί» που ήταν μέχρι χθες, γι αυτούς τους πολιτικούς κροκόδειλους, ΤΩΡΑ γίνεται εθνικό σύμβολο…
Οι ύαινες που δίνανε άλλοθι στο κάψιμο των εθνικών συμβόλων τώρα ωρύονται για την …προσβολή
τους…
ΑΥΤΟΙ που κατασκεύασαν και επιδότησαν πολιτικά το «δαίμονα» της παρακρατικής συμμορίας, τον προβοκάτορα του καθεστώτος, τώρα τον χρησιμοποιούν για να σκεπάσουν τις δικές τους ακαθαρσίες και να επικαλύψουν το ΦΑΣΙΣΜΟ που ζούμε από τους ίδιους:
παρασιτικά ανδρείκελα των μεγάλων ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ, των ΚΟΙΝΩΝ αφεντικών που έχουν με τους άλλους παίχτες του καθεστωτικού μπιλιάρδου…
Πράγματι αυτή είναι η «αισθητική» της δωσίλογης σχιζοφρένειας…
Παλαίμαχος
Δημοσιεύθηκε: Παρ Μάϊ 17, 2013 2:15 pm
Θέμα δημοσίευσης: ΚΙΤΣ: Έχει πάρει θηριώδεις και διαστροφικές διαστάσεις
ΚΙΤΣ: Έχει πάρει θηριώδεις και διαστροφικές διαστάσεις
Τον Αύγουστο του 2010 είχαμε δημοσιεύσει ένα άρθρο με τον τίτλο: «ΚΙΤΣ:
Η φαιά «αισθητική» της αγοράς».
Προσδίδαμε στο κιτς και την «ιδιότητα» του φαιόμετρου: του μέτρο που καταγράφει τις διακυμάνσεις και το βαθμό του φασισμού της καθεστωτικής πολιτικής και των πολιτικών της.
Πολλά από τα παραδείγματα του κειμένου ήταν παρμένα από τη συγκυρία και τα πρωταγωνιστικά πρόσωπα εκείνης της περιόδου.
Σήμερα το «φαιόμετρο» του ΚΙΤΣ έχει σπάσει όλα «θερμόμετρα» και πάρει παρανοϊκές διαστάσεις ΟΛΩΝ των διαστροφών:
Από πολιτικές και δημοσιογραφικές μέχρι ψυχολογικές…
Σήμερα έχουμε και το ΚΙΤΣ της παρακρατικής Χρυσής Αυγής,
αλλά και τα θεατρικά παιχνίδια του ΚΙΤΣ που παίζει το φασιστικό καθεστώς και τα «δημοκρατικά» του κόμματα με το «σκιάχτρο» που δημιούργησαν (τους λόγους τους έχουμε αναλύσει σε πολλά κείμενα).
Έχουμε και το ΚΙΤΣ των πραξικοπημάτων της δωσίλογης κυβέρνησης και των ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΕΩΝ:
Φυσικά και τις αποτυπώσεις του και σε νέα πρόσωπα, καθώς και σε πιο φρενοβλαβή μοτίβα των ΜΜΕ…
Έχουμε και το ΚΙΤΣ των εργατοπατέρων.
Πάντα το είχαμε, αλλά σήμερα «ρέει» πιο ορμητικά στο ποτάμι της «Φαιάς Πανούκλας»…
Το ίδιο πιο χειμαρρώδες
έχει γίνει και το ΚΙΤΣ της «αριστεράς» του κεφαλαίου και της «ξύλινης» γλώσσας του ΚΚΕ…
Ξεχάσαμε και το ΚΙΤΣ των δημοτικών αρχόντων, το οποίο νοσηρά απαστράπτει σήμερα, ιδιαίτερα των διαβόητων δημάρχων: Καμίνη και Μπουτάρη…
ΟΛΕΣ οι διαστροφές του ΚΙΤΣ, σήμερα βρίσκονται σε έξαρση:
Ακριβώς γιατί η βάση του ΚΙΤΣ βρίσκεται σε παροξυσμό: Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ του 4ου Ράιχ και των δωσίλογων ανδρεικέλων του…
Με αυτές τις παρατηρήσεις αναδημοσιεύουμε το παλιό μας κείμενο, τη βάση, κατά την άποψή μας, ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ, των όσων ζούμε:
Σε επίπεδο ΑΙΣΘΗΤΙΚΗΣ…
ΚΙΤΣ: Η φαιά «αισθητική» της αγοράς
Έχει πάρει τέτοιες τερατώδεις διαστάσεις σήμερα η μόλυνση της καπιταλιστικής αγοράς σε όλες τις πολυεδρικές της διαστάσεις (οικονομική, πολιτική, δημοσιογραφική, ηθική κ.λπ) που νιώθεις να τσούζουνε τα μάτια σου και να βουίζουνε τα αυτιά σου, καθώς και πνιγηρή δύσπνοια και ναυτία.
Η «αισθητική» αυτής της μόλυνσης είναι σημαντικό στοιχείο έρευνας και πολύ αποκαλυπτικό. Η αγορά και τα υποπροϊόντα της, η μόλυνση, τα κόπρανά της και η ανοησία έχουν και την ανάλογη αισθητική.
Περιεχόμενο και μορφή είναι αλληλένδετα.
Μια μεγάλη ιδέα αποτυπώνεται και αισθητικά ωραία.
Η ανοησία, η χυδαιότητα και γενικά κάθε μολυσματική κατάσταση έχουν και την ανάλογη αισθητική. Το να επιχειρήσεις να αποκρύψεις και να λουστράρεις τη μόλυνση με ωραία φόρμα είναι η αυθάδεια της κακογουστιάς.
Αυτήν την αυθάδη αποκορύφωση του κιτς ζούμε σήμερα στη νεοταξική εποχή της ισοπέδωσης των πάντων.
Η υποκουλτούρα αποτελεί τη θεότητα της πλανητικής αγοράς, αλλά και το
ΕΡΓΑΛΕΙΟ
ακρωτηριασμού των λαών, καταρράκωσης και ισοπέδωσης των κοινωνιών.
Η «αισθητική» του ασύδοτου και αχαλίνωτου αγοραίου «πολιτισμού»,
δηλαδή η φρενοβλαβής κακογουστιά της μολυσματικής υποκουλτούρας και ανοησίας, δεν αποτελεί απλώς το σήμα κατατεθέν αυτού του κόσμου, του καπιταλιστικού κόσμου, αλλά και τη «χοάνη» πολτοποίησης και ισοπέδωσης των πάντων:
Ανθρώπων και ιδεών, της Ιστορίας, της σκέψης, των παραδόσεων, της αγωνιστικής μνήμης, των μεγάλων δημιουργημάτων του ανθρωπίνου πνεύματος, των ηθικών αξιών, κάθε συλλογικής συνείδησης…
Αυτό φαίνεται πιο ευδιάκριτα στο καθεστώς αυτού του αγοραίου καπιταλιστικού κόσμου
, στην πολιτική των κομμάτων του καθεστώτος, στους πολιτικούς υπηρέτες και στα προπαγανδιστικά φερέφωνα του καθεστώτος και των κομμάτων του (ΜΜΕ).
Θα μπορούσαμε να πούμε, με μια δόση ειρωνείας, ότι το «Μουσείο» της φρενοβλαβούς κακογουστιάς είναι τα ΜΜΕ:
Αυτά αποτελούν σήμερα το τελετουργικό υπερθέαμα του κιτς, τα λαρύγγια της νεοταξικής κακογουστιάς και μόλυνσης.
Θα μπορούσαμε, ακόμα να προσδώσουμε στο κιτς και την «ιδιότητα» του φαιόμετρου:
το μέτρο που καταγράφει τις διακυμάνσεις και το βαθμό του φασισμού της καθεστωτικής πολιτικής και των πολιτικών της.
Ο Καρατζαφέρης, ο ¶δωνις, ο Πάγκαλος, καθώς και άλλοι κλόουν της πολιτικής μας ζωής αποτελούν απλώς τις ακραίες κακόγουστες γκριμάτσες.
Δεν θα μπορούσαν να υπάρξουν αυτά τα «πολιτικά κόπρανα» αν ολόκληρη η πολιτική του καθεστώτος και οι πολιτικοί του δεν ήταν παραγωγοί και έμποροι της μόλυνσης και της ανοησίας, αν δεν ήταν εστίες και σημαιοφόροι του κιτς.
Το ίδιο δεν θα μπορούσαν να υπάρξουν τα ποικίλα κόπρανα των καναλιών,
αυτή η αποκρουστική υποκουλτούρα της χυδαιότητας και της πορνείας των μεσημεριανών (κυρίως) εκπομπών, αν το σύνολο των ΜΜΕ, με τους τηλε-στάρ επικεφαλής, δεν αποτελούσαν τις κεντρικές εστίες παραγωγής και κατανάλωσης της μόλυνσης, συνακόλουθα και του κιτς.
Φυσικά μην πιστέψουμε ότι η κακογουστιά είναι «προσωπικό ελάττωμα», μια προσωπική διαστροφή. Υπάρχουν πολλά άτομα με καλό γούστο που κυλίστηκαν στη λάσπη του κιτς.
Τα πρόσωπα διαμορφώνουν και τις ιδέες τους και την αισθητική τους ανάλογα με τον τρόπο ζωής τους και με το τι υπηρετούν.
Το κιτς βρίσκεται μέσα στο μεδούλι του καπιταλιστικού συστήματος: στην κυρίαρχη αγορά και την κερδοσκοπική απληστία της.
Κάθε εξουσία είναι οργανικά δεμένη με το κιτς. Κολυμπάει μέσα στην κακογουστιά, όπως το ψάρι μέσα στο νερό.
Η δημαγωγία και ο λαϊκισμός είναι πιο οι γνωστές φόρμες του κιτς.
Ωστόσο, υπάρχει κάτι βαθύτερο από αυτό.
Είναι η οργανική έχθρα της εξουσίας προς κάθε ιδέα και κάθε τι το ωραίο.
Οι Ιδέες, η Ομορφιά, η Τέχνη υπάρχουν μόνο όταν βρίσκονται σε διαρκή σύγκρουση με τις νόρμες της εξουσίας.
Εξουσία και Ομορφιά (Ιδέες, Τέχνη) είναι έννοιες ασυμβίβαστες.
Η πολιτική εξουσία δεν μπορεί να συμβιβαστεί με την Ομορφιά γιατί απειλείται θανάσιμα, νιώθει τρόμο μπροστά στην Ομορφιά.
Εδώ βρίσκεται η ρίζα της κακογουστιάς κάθε εξουσίας: Οικονομικής, πολιτικής, δημοσιογραφικής κ.λπ…
Σήμερα που αυτές οι εξουσίες είναι βαθιά μολυσμένες από τη σήψη και παρακμή του συστήματος και ολοκληρωτικά υποταγμένες στις διεθνείς μαφίες του χρήματος, η κακογουστιά παίρνει και τις ανάλογες αποκρουστικές και θηριώδεις διαστάσεις. Τις διαστάσεις του υπερθεάματος της Νέας Εποχής, της πλανητικής βαρβαρότητας.
ΓιΆ αυτό και οι δωσίλογοι και γενίτσαροι αυτής της Νέας Εποχής παράγουν τόσο πηχτά κύματα κακογουστιάς και ανοησίας.
Για συγκεκριμένα παραδείγματα συνέχεια ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=4814