Περιοδικό Πολιτικής και Πολιτισμικής Παρέμβασης
Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική
Κατηγορίες Άρθρων
» Διεθνή Θέματα
» Πολιτική-οικονομία
» Εθνικό-Mεταναστευτικό
» Τρομοκρατία
» Ορθοδοξία και κοινωνία
» ΜΜΕ
» Ιστορία
» Φιλοσοφία
» Παιδεία
» Τέχνες και γράμματα
» Ιδεολογικά ζητήματα
» Διεθνή Θέματα
» Πολιτική-οικονομία
» Εθνικό-Mεταναστευτικό
» Τρομοκρατία
» Ορθοδοξία και κοινωνία
» ΜΜΕ
» Ιστορία
» Φιλοσοφία
» Παιδεία
» Τέχνες και γράμματα
» Ιδεολογικά ζητήματα
Η αποκρουστικά αμφιλεγόμενη όψη της Ελλην. Διπλωματίας
Γεωπολιτική - Επιστήμη
Όταν ο κυρ-Παντελής ψάχνει πολιτικά τον εαυτό του...
Ορθοδοξία - Κοινωνία
Η διαφαινόμενη ήττα της Ουκρανίας γίνεται ήττα της Δύσης
Γεωπολιτική - Επιστήμη
Η άθλια στάση της Ελληνικής Κυβέρνησης απέναντι στη Ρωσία
Πολιτική - Oικονομία
1821... στην κλίνη της παραχάραξης & αφυδάτωσης...
Καταγγελίες
Η Επανάσταση του ΄21 υπό διωγμό και η αποδόμηση της Ιστορίας
Ιστορία - Φιλοσοφία
"Ξεπλένουμε" την Τουρκία! Κανονικά πια...
Εθνικό - Μεταναστευτικό
«Woke culture»: Αφύπνιση; Ή ο πλήρης εκφασισμός;
Πολιτισμός-Παιδεία-Γλώσσα
Διαμαρτυρία για την Αφίσα διαφήμισης Ντοκιμαντέρ
Ορθοδοξία - Κοινωνία
Η αντι/Ρωσική υστερία προετοιμάζει τον Πυρηνικό όλεθρο
Γεωπολιτική - Επιστήμη
Μαρίνος Αντύπας: Ο Χριστιανός επαναστάτης της αγάπης
Ιστορία - Φιλοσοφία
Δήμος Μούτσης: Θα σου πάρω βιολιά κι ένα ντέφι γλυκό να σου
Πολιτισμός-Παιδεία-Γλώσσα
Tέμπη ένας χρόνος μετά, το δεύτερο έγκλημα! Παναγιώτης Γερογ
Καταγγελίες
Τα Τέμπη ως οδηγός συνειδητοποίησης
Πολιτική - Oικονομία
«Γάμος» Ομοφυλόφιλων, μία προσέγγιση στο θέμα
Ορθοδοξία - Κοινωνία
Κοιμήθηκε ο αγωνιστής π. Βασίλειος Βολουδάκης
Ορθοδοξία - Κοινωνία
H Ευρωπαϊκή Αγροτική Εξέγερση
Πολιτική - Oικονομία
ΠΕΡΙ ΣΙΩΝΙΣΤΩΝ ΝΕΟ-ΝΑΖΙ
Καταγγελίες
ΟΙ ΑΓΡΟΤΕΣ ΣΤΑ ΜΠΛΟΚΑ - ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΓΙΑ ΝΕΟ ΚΙΛΕΛΕΡ
Καταγγελίες
Ο συβαριτισμός της φτώχειας και η στρατηγική της Ελίτ
Πολιτική - Oικονομία
Fatih Terim: Γιατί Ήρθε στην Ελλάδα ο Αδαής Νταής των Γηπέδω
Γενικές Συζητήσεις
Η ιδιωτικοποίηση της Παιδείας τμήμα του σχεδίου της Υπερεθνι
Πολιτισμός-Παιδεία-Γλώσσα
Μακαριστός π. Ιωάννης Ρωμανίδης*: Η σοδομιτική αμαρτία ήταν
Ορθοδοξία - Κοινωνία
Καμιά νομιμοποίηση του "δικαιωματισμού"
Πολιτική - Oικονομία
Οι Στόχοι της γενικής επίθεσης της Υπερεθνικής Ελίτ
Γεωπολιτική - Επιστήμη
Πούτιν: «Ήμουν αφελής σχετικά με τη Δύση»
Γεωπολιτική - Επιστήμη
Ο αυτοχειριασμός του 41% - Ελληνική δυστοπία,κατατονία
Πολιτική - Oικονομία
Περί «γενεών»: Καθεστωτικό τέχνασμα απάτης
Πολιτική - Oικονομία
Μισός αιώνας από την κατάληψη του Πολυτεχνείου
Γενικές Συζητήσεις
Ο Πόλεμος Ισραήλ - Παλαιστίνης και τα «Σάπια Σανίδια»
Ορθοδοξία - Κοινωνία
ΚΑΛΕΣΜΑ ΜΕΚΕΑ: ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ
Καταγγελίες
H πορεία της Ρωσίας μετά την επιχείρηση στην Ουκρανία
Γεωπολιτική - Επιστήμη
Φτου ξελευθερία
MME - Τρομοκρατία - Μ.Κ.Ο.
H ματωμένη Παλαιστίνη, ο γελοίος ραγιάς που λέγεται Ελλάδα,
Καταγγελίες
Ελλάδα Πατρίδα μου. Πατρίδα μου Παλαιστίνη.
Ιστορία - Φιλοσοφία
H ματωμένη Παλαιστίνη, ο γελοίος ραγιάς που λέγεται Ελλάδα,
Γεωπολιτική - Επιστήμη
Θα κάνουμε πόλεμο και με το Ιράν, αγαπητοί κύριοι;
Καταγγελίες
Για τους Αριστερούς που (δήθεν) «έπεσαν από τα σύννεφα»
Πολιτική - Oικονομία
Ξεχαρβαλωμένη χώρα, ανοχύρωτη πολιτεία
Πολιτική - Oικονομία
Πόλεμος: η συνέχιση της πολιτικής με τα μέσα του εμπρησμού
Καταγγελίες
Η Παναγία: Το «φως που καίει» την ελληνική «ψυχή»
Ορθοδοξία - Κοινωνία
4η Αυγούστου 1936... Λαοί χωρίς μνήμη, δεν έχουν μέλλον!
Ιστορία - Φιλοσοφία
Ο Μιχάλης πλήρωσε την 7 Απρίλη 1999...
Καταγγελίες
Το κίνημα για ελεύθερες παραλίες πρέπει να λοιδορηθεί.Γιατί;
MME - Τρομοκρατία - Μ.Κ.Ο.
Νέα καταπάτηση του Συντάγματος απ' την κυβέρνηση.
Οικολογία - Περιβάλλον
Μια καληνύχτα σε Σύριζα-Κιναλ, μια καλημέρα σε Σπαρτιάτες-Νί
Πολιτική - Oικονομία
Ραγιάς και κατατονικός, χρεοκόπος και πελατοκεντρικός...
Πολιτική - Oικονομία
Ας μιλήσουμε για την προπαγάνδα-Επιπτώσεις στις εκλογές
MME - Τρομοκρατία - Μ.Κ.Ο.
Πιθανή απόσυρση και άλλων όπλων από το Αιγαίο
Εθνικό - Μεταναστευτικό
Η στρατηγική εξαΰλωσης της Αριστεράς/Κεντροαριστεράς
Πολιτική - Oικονομία
[Μετατρέπουν την ελληνική κοινωνία σε εφιαλτική ζούγκλα]
Γράφει: Ο Θύμιος Παπανικολάου
ΡΕΣΑΛΤΟ. Τεύχος-24
Σύμφωνα με τον Μαρξ, οι κοινωνικές παραγωγικές δυνάμεις κάτω από την πίεση των σχέσεων παραγωγής μπορούν να μεταμορφωθούν σε δυνάμεις καταστροφής. Αυτό, η ιστορία το έχει επιβεβαιώσει δραματικά με τις παγκόσμιες πολεμικές ανθρωποσφαγές και επιβεβαιώνεται καθημερινά.
Το ίδιο ισχύει και για τις ατομικές ενστικτώδεις δυνάμεις. Και αυτές κάτω από την πίεση της βίας και της απελπισίας γίνονται καταστροφικές. Και όσο θα απλώνεται και θα βαθαίνει η καπιταλιστική βία (που παίρνει σήμερα εφιαλτικές διαστάσεις με τον νεοταξικό ολοκληρωτισμό), τόσο και πιο πολλές αντιδράσεις αυτοάμυνας και τυφλής βίας θα προκαλεί.
Η διαλεκτική της βίας
Η τυφλή βία και η άγρια επιθετικότητα που εκτονώνεται στη καταστροφή είναι προϊόν της ωμής βίας και καταπίεσης που βρίσκονται με τη λεπτή τους μορφή στους πειθαρχικούς μηχανισμούς εξουσίας και στις ιεραρχίες της κοινωνίας. Η εξουσία είναι αυτή που παράγει, αναπαράγει και συσσωρεύει την επιθετικότητα και το μίσος. Τα εκκρίματα του «πολιτισμού» της αγοράς, δηλαδή η εξαθλίωση, η βία και βαρβαρότητα, είναι αυτά που παράγουν την ανασφάλεια, το άγχος, το φόβο, την επιθετικότητα και το μίσος. Και τη βία που δέχεται κανείς από τα πάνω τη μεταβιβάζει προς τα κάτω, σύμφωνα με τον απλό μηχανισμό «μετατόπισης του αντικειμένου». Η βία που προέρχεται από τα πάνω γεννάει μίσος, που εκτονώνεται προς τα κάτω και γεννάει και εκεί μίσος. Οι άπειρες περιπτώσεις ωμότητας που καθημερινά ζούμε σε πολυεδρική διάσταση, ένταση και έκταση δεν είναι παρά τα ολοφάνερα συμπτώματα μιας κοινωνίας, που αρνείται στα μέλη της την άμεση ικανοποίηση των αναγκών τους και τα εξαναγκάζει από φόβο να προσαρμοστούν.
Αυτές οι ενστικτώδεις, τυφλές δυνάμεις αντίστασης στην ισοπεδωτική καπιταλιστική βαρβαρότητα γίνονται καταστροφικές γιατί δεν υπάρχει το πολιτικό υποκείμενο που θα δώσει στις ψυχικές ορίζουσες αυτής της καταστροφικής μανίας (ψευδής συνείδηση) τις κοινωνικές ορίζουσες της συνειδητής πολιτικής πράξης. Με άλλα λόγια να στρέψει την ενστικτώδη τυφλή ενέργεια κατά του καθεστώτος που τη γεννάει, σε συνειδητή απόρριψή του. Έτσι η βία που γεννιέται από τη βαρβαρότητα της παγκοσμιοποίησης και διαχέεται μαζικά παντού, μένει τυφλή και καταστροφική. Σήμερα δε, αξιοποιείται από τους μηχανισμούς του συστήματος (κατασταλτικούς, ιδεολογικούς και πολιτικούς) και στρέφεται εναντίον της κοινωνίας, των Κινημάτων και της πολιτικής σκέψης.
Οι κουκουλοφόροι και πολλές άλλες μορφές «οργάνωσης» της εξαθλιωμένης και σμπαραλιασμένης νεολαίας (από τους οργανωμένους ποδοσφαιρικούς στρατούς μέχρι την ποικιλία της καθημερινής χυδαίας αφισοκολλητικής ρύπανσης, των φωτιών και των βανδαλισμών) αποτελούν τα όργανα των μηχανισμών της εξουσίας. Τα επιδοτούμενα τάγματα «εφόδου» της Νέας Τάξης: Οι ασυνείδητοι και αφελείς «μπράβοι» του Νεοταξικού ολοκληρωτισμού, του νέου φασισμού.
Διευκρίνηση: Το πλατύ φάσμα των εξαθλιωμένων νέων που εξεγείρεται τυφλά και καταστροφικά δεν είναι επιδοτούμενο. Δεν αποτελεί η νεολαία αυτή προβοκάτορες. Προβοκάτορες και επιδοτούμενοι είναι αυτοί που οργανώνουν, καθοδηγούν και στρέφουν αυτήν την τυφλή και καταστροφική βία κατά της ελληνικής κοινωνίας, κατά των κινημάτων, κατά των εθνικών παραδόσεων και συμβόλων, στο όνομα (!) των επαναστατικών ιδεών...
Ο εισαγόμενος αλλοδαπός κατακλυσμός
Σήμερα η κατάσταση, ιδιαίτερα στην Ελλάδα, έχει γίνει αφόρητη. Τα όργανα της νεοφασιστικής, παγκοσμιοποιημένης εξουσίας έχουν μετατρέψει την Ελλάδα σε ζούγκλα. Το «όλοι εναντίον όλων» επικρέμεται σαν άμεση απειλή.
Η μαζική εισαγωγή της μαύρης εργασίας έδωσε γιγάντιες διαστάσεις στη φτώχεια και την εξαθλίωση: ντόπιων και ξένων. Η νέα εισαγώγιμη δουλεία έριξε στην καταστροφή, στη φτώχεια και στην αθλιότητα, νέα μεγάλα τμήματα του ελληνικού πληθυσμού. Τα εκατομμύρια των εισαγόμενων αλλοδαπών δούλων δεν προκάλεσαν μόνο μια καταστροφή ανάλογη σε εκατομμύρια των Ελλήνων εργαζόμενων, αλλά επέβαλαν όρους δουλείας στο σύνολο της ελληνικής κοινωνίας.
Όταν εισάγεις ό,τι το πιο καθυστερημένο και αντιδραστικό (υστερικά αντικομμουνιστικό), πρόθυμο να δουλέψει για ένα ξεροκόμματο, χωρίς ασφάλεια, χωρίς ωράρια, χωρίς καμιά αγωνιστική ή εθνική συνείδηση, τότε αλώνεις τα πάντα και επιβάλλεις τη φρίκη μιας νέας δουλείας: ντόπιων και εισαγόμενων.
Αυτή τη δουλεία που αποτελεί «ευλογία» για τους πλουτοκράτες, γιατί συσσωρεύει αχαλίνωτα τα κέρδη τους, αλλά κόλαση για την ελληνική κοινωνία, γιατί τη διαλύει ιστορικά, εθνικά, πολιτισμικά και την αποσαθρώνει κυριολεκτικά, την εμφανίζουν τα φερέφωνα του καθεστώτος και οι «αριστεροί» αμερικανοτσολιάδες σαν ...ανθρωπιστική μέριμνα(!) υπέρ των πεινασμένων αλλοδαπών, των νέων δούλων!!! Και οποιαδήποτε αντίδραση απέναντι σε αυτή την φρίκη τη χαρακτηρίζουν «ρατσιστική» και όχι αντίδραση αυτοάμυνας, έστω τυφλή, των κολασμένων. Η αυτοάμυνα των κατεστραμμένων και απελπισμένων δυσφημίζεται σαν «ρατσιστική»! Πλήρες αναποδογύρισμα της πραγματικότητας και κυνική ισοπέδωση της επαναστατικής θεωρίας.
Μέσα σε μια τέτοια κόλαση οικονομικής και κοινωνικής αθλιότητας η κοινωνία αποσαθρώνεται εντελώς και οι μορφές της τυφλής βίας διαχέονται παντού και παίρνουν εκρηκτική διάσταση.
Συνοπτικά:
α) Η εισαγόμενη δουλεία σέρνει μοιραία μαζί της και την εισαγόμενη εγκληματικότητα. Δεν χρειάζεται κανείς να είναι «φιλόσοφος» για να καταλάβει ότι τα «ανοικτά σύνορα» στους σύγχρονους αλλοδαπούς δούλους, είναι πρώτα από όλα ανοικτά σύνορα σε ό,τι το πιο τυχοδιωκτικό και εγκληματικό στοιχείο.
β) Μέσα σε μια τέτοια κόλαση κοινωνικής αποσάθρωσης και εξαθλίωσης διογκούνται, στο πιο ευαίσθητο τμήμα της κοινωνίας, την νεολαία, οι ενστικτώδεις βίαιες αντιδράσεις. Συνακόλουθα σφυρηλατούνται και οι αλυσίδες καθοδήγησης και διοχέτευσης αυτής της τυφλής βίας εναντίον των λαϊκών κινημάτων και της ελληνικής κοινωνίας γενικότερα. Γεμίσαμε από κουκουλοφόρους και από «συμμορίες» βανδαλιστών χωρίς ιστορικό προηγούμενο. Γεγονότα όπως το κάψιμο αγωνιστικών εθνικών συμβόλων, βανδαλισμοί κατά της Εκκλησίας και πολλά παρόμοια δεν υπήρχαν πριν από μερικά χρόνια. Αυτά είναι τα «φρούτα» της Νέας Εποχής...
γ) Μια άλλη εφιαλτική μορφή είναι αυτή της βίας των πολυπολιτισμικών «γκέτο». Η ελληνική κοινωνία έχει γεμίσει από πολυπολιτισμικές «μαφίες» που αλληλοσφάζονται, λεηλατούν και τρομοκρατούν περιοχές και συνοικίες των Αθηνών, καθώς και τοπικές κοινωνίες.
δ) Μια άλλη μορφή βίας που παράγεται από τα παραπάνω και ιδιαίτερα από τη βία των πολυπολιτισμικών «μαφιών», τη λεηλασία, τους βανδαλισμούς και την τρομοκρατία των αλλοδαπών «συμμοριών», είναι η βία της αυτοάμυνας των Ελλήνων. Πράξεις βίας αυθόρμητες και τυφλές εναντίον των αλλοδαπών. Θα μιλήσουμε παρακάτω πάνω σε αυτό.
ε) Τέλος υπάρχει και μια «ειδική» βία: Η οργανωμένη βία του αλβανικού εθνικισμού. Θα μείνουμε εδώ λίγο περισσότερο.
Τα αλβανικά εθνικιστικά «τάγματα» τρομοκρατίας
Έχουμε αναλύσει διεξοδικά, από τα πρώτα τεύχη του ΡΕΣΑΛΤΟ, ότι ο αυτοκρατορικός ιμπεριαλισμός των ΗΠΑ χρησιμοποιεί, για την αποδόμηση των κοινωνιών, ιδιαίτερα των Βαλκανίων, την παλιά καλή συνταγή του «διαίρει και βασίλευε». Αναμοχλεύει πάθη, ερεθίζει συμφέροντα, προκαλεί έριδες, εξαγοράζει και υποκινεί κάθε πρόστυχο και τυχοδιωκτικό στοιχείο. Συγκεντρώνει γύρω του όλα τα κοινωνικά περιττώματα για να διασπάσει τις τάξεις και τους λαούς, να προκαλέσει συγκρούσεις και να έρθει στο τέλος ως «ειρηνευτής» και «προστάτης» για να επιβάλει την επικυριαρχία του.
Το προνομιακό «υλικό» της πλανητικής εξουσίας για τη διάλυση των Βαλκανίων και την υπονόμευση του ελληνικού εθνικού κράτους είναι οι Αλβανοί. Το τι έγινε στη Γιουγκοσλαβία είναι αποκαλυπτικό. Οι εξαθλιωμένες, διασκορπισμένες και εθνικιστικά επιθετικές μάζες των Αλβανών αποτελούν το κοινωνικό και πολιτικό υλικό αποδόμησης των εθνικών κρατών και τη μεγάλη απειλή για την ελληνική κοινωνία. Η ουτσεκάδικη μαφία αποτελεί το στρατιωτικό μοχλό αυτού του νεοταξικού στρατηγικού σχεδίου. Το «αριστερό-νεοφιλελεύθερο» μωσαϊκό που αντανακλά όλα τα χρώματα της πολιτικής ίριδας δεν αποτελεί μόνο τον ιδεολογικό παραγωγό και απολογητή αυτής της στρατηγικής υπονόμευσης του έθνους-κράτους, αλλά συγκαλύπτει επιμελώς και τα εγκλήματα του αλβανικού εθνικισμού και ιδιαίτερα τη διείσδυση της ουτσεκάδικης μαφίας.
Οι αλβανικές προκλήσεις, οι βιοπραγίες, η αυθάδεια και τα εγκλήματα των Αλβανών περνάνε μέσα από τα ιδεολογικά φίλτρα του καθεστώτος: του «αντιεθνικισμού» και «αντιρατσισμού». Τα πάντα συγκαλύπτονται και όποιος τολμήσει να θέσει το πρόβλημα και τους κινδύνους που μας απειλούν αμέσως στιγματίζεται από την ιδεολογική αστυνομία του καθεστώτος και τα «αριστερά» φερέφωνα των αυτοκρατορικών ιδεολογημάτων σαν «ρατσιστής», «φασίστας» κ.λπ.
Αλβανικές επιθέσεις στα σχολεία
Υπάρχουν άπειρες μαρτυρίες που βεβαιώνουν ότι σε πολλά σχολεία δρουν ανενόχλητες «συμμορίες» Αλβανών, τρομοκρατώντας και καταστρέφοντας. «Συμμορίες» που οργιάζουν στα σχολεία και τρομοκρατούν γειτονιές.
Τα ΜΜΕ, σε διατεταγμένη υπηρεσία, όχι μόνο αποκρύπτουν την αλήθεια και τις μαρτυρίες, αλλά επιχειρούν να φορτώσουν τους βανδαλισμούς αυτών των αλβανικών «συμμοριών» (αποτελούμενων και από εξωσχολικά στοιχεία) στο κίνημα των μαθητών. Το ίδιο πράττουν και τα κόμματα που δήθεν νοιάζονται για το μαθητικό κίνημα. Απλώς κερδοσκοπούν αγρίως πάνω στο μαθητικό κίνημα, οδηγώντας το σε εξευτελισμό και αποσύνθεση. Γιατί όταν αποκρύπτεις τη διείσδυση των συμμοριών στα σχολεία που με άλλοθι την «κατάληψη» βιαιοπραγούν και καταστρέφουν, τότε υπονομεύεις το μαθητικό κίνημα, το εγκαταλείπεις βορά των καθεστωτικών ιδεολογικών μηχανισμών δυσφήμισής του.
Όσα έγιναν στο γυμνάσιο του Παγκρατίου είναι αποκαλυπτικά. Το πολιτικό, δημοσιογραφικό και πνευματικό Ιερατείο προσπάθησε απεγνωσμένα να επικαλύψει και να παραποιήσει τα γεγονότα. Να αποκρύψει πριν από όλα την ουσία του συμβάντος: Ότι επρόκειτο για μια σχεδιασμένη ουτσεκάδικη, προβοκατόρικη κατά των μαθητικών καταλήψεων, επίθεση.
Οι κάτοικοι της γειτονιάς γνωρίζουν πολύ καλά τι έγινε. Οι μαρτυρίες άπειρες. Το ίδιο γνωρίζουν πολύ καλά τα συμβάντα οι καθηγητές, οι μαθητές, η αστυνομία, η κυβέρνηση, τα κόμματα και οι δημοσιογράφοι. Στην αρχή κάποια ψελλίσματα ακούστηκαν. Κατόπιν η υπόθεση τυλίχτηκε σε παραπολιτική και παραπλανητική ομίχλη και πνίχτηκε. Παρασιωπήθηκε επίσης παντελώς ότι στον περίγυρο του γυμνασίου την ώρα της αλβανικής επίθεσης το Άλσος Παγκρατίου ήταν κατεχόμενο από Αλβανούς!
Έχουμε, λοιπόν, μια πολιορκία του γυμνασίου από Αλβανούς, τρομοκρατία εναντίον των κατοίκων της περιοχής, λυσσαλέα καταστροφή των εσωτερικών χώρων του σχολείου, κάψιμο της ελληνικής σημαίας, ανάρτηση της αλβανικής και άλλα έκτροπα. Εάν όλα αυτά δεν αποτελούν μια ωμή τρομοκρατική επίθεση του αλβανικού εθνικισμού, τότε πράγματι, οι έννοιες έχουν χάσει κάθε σημασία...
Οι «αριστερές» ηγεσίες που «κόπτονται» και «βοούν» για το μαθητικό κίνημα σιώπησαν σκανδαλωδώς! Μια σιωπή που αμαυρώνει το μαθητικό κίνημα. Γιατί τέτοια γεγονότα συνδέονται απευθείας, στη συνείδηση του ελληνικού λαού, με το «κίνημα των καταλήψεων». Άλλο όμως κίνημα και άλλο πρακτικές «εγκατάλειψης» των κινημάτων στις «συμμορίες» και στα καθεστωτικά ή κομματικά παιχνίδια...
Η επίθεση κατά των Πακιστανών
Εδώ δεν γνωρίζουμε ακριβώς τα πραγματικά γεγονότα. Και δεν μπορούμε να έχουμε απολύτως καμιά εμπιστοσύνη στα «ιδεολογικά φίλτρα» του καθεστώτος, τα ΜΜΕ. Αυτά είναι ικανά να κατασκευάζουν «ειδήσεις» ή να τις παραποιούν για να ασκήσουν την αντιρατσιστική τους τρομοκρατική προπαγάνδα. Και όσο η λαϊκή αγανάκτηση θα οξύνεται εναντίον της αλλοδαπής άλωσης της ελληνικής κοινωνίας τόσο και θα μας «κατασκευάζουν» τέτοιου είδους γεγονότα για να ξεχύνουν, οι μηχανισμοί του καθεστώτος και τα ιδεολογικά τους φερέφωνα, τα ποτάμια της αντιρατσιστικής τους «αγανάκτησης». Και λέω θα «κατασκευάζουν», γιατί οι τρομοκρατικές ομάδες-συμμορίες της Νέας Τάξης υπάρχουν σε όλους τους «ακραίους» χώρους: Υπάρχουν και «αριστεροί» κουκουλοφόροι, υπάρχουν και «ακροδεξιοί»!!!
Το να πάει, βεβαίως, μια «ομάδα» να κτυπήσει κάποιους αλλοδαπούς είναι καθαρά τρομοκρατική πράξη, μια πράξη τυφλής βίας, κατά κανόνα ελεγχόμενης και κατευθυνόμενης. Τέτοιες πράξεις δεν είναι μόνο πολιτικά λάθος επειδή κτυπάνε το σαμάρι και όχι το γαϊδούρι, αλλά υπάγονται στη λογική της «ατομικής τρομοκρατίας», που σήμερα, αυτό το είδος της «τρομοκρατίας», είναι η τρομοκρατία των μυστικών υπηρεσιών, που μέσω αυτής ασκείται η πολιτική των μηχανισμών του κράτους και η ιδεολογική προπαγάνδα του καθεστώτος.
Τέτοιες πράξεις επικαλύπτουν το μέγα πρόβλημα του μεταναστευτικού-εποικιστικού εφιάλτη, χειραγωγούνται από τους μηχανισμούς του καθεστώτος και μεταθέτουν το «μίσος» στα θύματα. Δηλαδή τους ξένους. Συνακόλουθα μετατρέπουν ένα κοινωνικό και πολιτικό πρόβλημα σε πρόβλημα ρατσιστικό. Ακριβέστερα, επικαλύπτουν τις πολιτικές λύσεις με όρους «ρατσιστικού μίσους». Αυτό ακριβώς που επιδιώκει το καθεστώς. Να μην αναζητηθούν πολιτικές, κινηματικές, αυτό-οργανωτικές λύσεις, αλλά λύσεις τυφλής και ανεξέλεγκτης «φυλετικής» βίας.
Φυσικά, όσο η κατάσταση αυτή δεν αντιμετωπίζεται πολιτικά, όσο τα πολιτικά κόμματα και η λεγόμενη αριστερά θα αγνοούν το «πρόβλημα», μοιραία θα φτάσουμε σε τέτοια αυθόρμητα ξεσπάσματα τυφλής βίας και μίσους. Και οι «κατευθυνόμενες» γκρούπες-συμμορίες με τα ξυρισμένα κεφάλια «κεντρίζουν» τρομοκρατικά τα αντανακλαστικά αγανάκτησης της ελληνικής κοινωνίας προς την κατεύθυνση, όχι των συνειδητών πολιτικών λύσεων, αλλά προς την κατεύθυνση του «ρατσιστικού μίσους».
Τέτοια ζητήματα πρέπει να τα πάρει στους ώμους του ο ίδιος ο ελληνικός λαός με την αυτό-οργάνωσή του στις τοπικές κοινωνίες και στους χώρους δουλειάς. Προς αυτή την κατεύθυνση πρέπει να δουλέψουν οι συνειδητές δυνάμεις: Στο να βάλουν σε κίνηση τη λαϊκή αυτενέργεια και οργάνωση. Και σε αυτό τον τιτάνιο αγώνα θα ξεχωρίσει ή ήρα από το στάρι.
Κάθε υποκατάσταση του λαϊκού στοιχείου από μια χούφτα δήθεν «πρωτοπόρων» συμβάλλει στη δυσφήμηση κάθε λαϊκής αντίστασης, παίζει το παιχνίδι του συστήματος και των επαγγελματιών - αντιρατσιστών».
Αυτό-οργάνωση
Μετά από όσα αναφέραμε γίνεται καθαρό ότι καμιά «μέριμνα» δεν μπορούμε να περιμένουμε από τους μηχανισμούς του ελληνικού, νεοταξικού κράτους-προτεκτοράτου και τα «αντιρατσιστικά» (κομματικά, δημοσιογραφικά, «αριστερά») φερέφωνα του αμερικανισμού. Αυτά αποτελούν την πέμπτη φάλαγγα του πλανητικού ολοκληρωτισμού, τους ιδεολογικούς ροπαλοφόρους του συστήματος.
Οι γειτονιές πρέπει από μόνες τους να αυτό-οργανωθούν (το ίδιο και οι εργαζόμενοι στους χώρους δουλειάς τους). Η αυτοάμυνα ενός λαού δεν είναι ρατσισμός. Είναι η ΥΠΕΡΤΑΤΗ αξία της εθνικής του υπόστασης και της δημοκρατίας.
Όταν μιλάμε, βεβαίως, για αυτο-οργάνωση εννοούμε πρωτοβουλίες κατοίκων της περιοχής. Μπορεί να αρχίσουν από ομάδες Περιφρούρησης και να φτάσουν σε Πολιτοφυλακές.
Τέτοιες πρωτοβουλίες έχουν τη στήριξη των κατοίκων της περιοχής, βγαίνουν από τον ίδιο το λαό της περιοχής και δημιουργούν έτσι ένα εναλλακτικό έμβρυο εξουσίας, λαϊκής εξουσίας.
Τέτοιες κινήσεις δεν έχουν καμιά σχέση με «ομάδες» ουρανοκατέβατες που πάνε και κτυπούν-τρομοκρατούν αλλοδαπούς.
Η τοπική κοινωνία θα αποφασίσει με τη συγκρότηση των ομάδων περιφρούρησης και των πολιτοφυλακών πώς θα ενεργήσει, ανάλογα με τις ανάγκες και τα προβλήματα.
Και αυτό το τοπικό δίκτυο θα αποκτήσει τα νήματα και τις οργανωτικές σχέσεις και με άλλες τοπικές κοινωνίες. Έτσι θα δημιουργηθεί ένα δίκτυο εναλλακτικής εξουσίας που θα στηρίζεται στη δημοκρατία εκ των κάτω, δηλαδή στην άμεση δημοκρατία, σε μια εξουσία των λαϊκών επιτροπών.
Τέτοιου είδους διαδικασίες αναπτύσσουν αλματωδώς την πολιτική συνείδηση, «καθαρίζουν» την πολιτική, δηλαδή οι πολιτικές δυνάμεις δίνουν εξετάσεις πάνω στη δημοκρατία των μαζών και βάζουν τις ΡΙΖΕΣ για επαναστατικές ανατροπές.
Φυσικά τέτοιες διαδικασίες θα κτυπηθούν λυσσασμένα από το σύστημα και τα κομματόσκυλά του. Αυτό όμως θα ξεσκεπάσει όλους τους πολιτικούς απατεώνες...
Μπορεί εύκολα να γίνει κατανοητό το τι θα συνέβαινε εάν η Αριστερά βάδιζε πάνω στις επαναστατικές παραδόσεις και έθετε το ζήτημα της αυτό-οργάνωσης μέσα στην εργατική τάξη και στις τοπικές κοινωνίες. Εάν δηλαδή προωθούσε τα όσα παραπάνω αναπτύξαμε: Τη συγκρότηση ομάδων περιφρούρησης των τοπικών κοινωνιών και Επιτροπές Αγώνα μέσα στην εργατική τάξη που θα αποφάσιζαν για τους όρους εργασίας και όλα τα δεινά που προκαλούνται από την απεργοσπαστική εισροή ξένων εργατών.
Θα βρισκόμασταν μπροστά σε μια κατάσταση επαναστατικού κοχλασμού, σε μια κατάσταση δυαδικής εξουσίας σε πανελλαδικό επίπεδο.
Καμιά δύναμη δεν θα ήταν ικανή να αναχαιτίσει ένα τέτοιο λαϊκό κίνημα. Φυσικά και καμιά κομματική γραφειοκρατική κλίκα δεν θα μπορούσε να μιλάει εξ ονόματος του λαού χωρίς αυτόν. Η εξουσία δεν θα βρισκόταν στα κομματικά και κρατικά γραφεία, αλλά στις Λαϊκές Επιτροπές, στα όργανα του λαού.
Τώρα έρχονται οι «αριστερές» εξουσίες να στιγματίζουν και κάθε αυθόρμητη λαϊκή αντίδραση σαν «ρατσιστική» και τα τοιαύτα. Τώρα έχουμε την αυτό-ανακήρυξη αυτών των κομματικών «εγκάθετων» σε φύλακες της δικής τους «αλήθειας», σε φορείς του «πολιτικά ορθού», σε φορείς χειραγώγησης του λαού.
Και μόνο το γεγονός ότι αυτή η «αριστερά» δεν προωθεί την αυτενέργεια των λαϊκών μαζών και την αυτό-οργάνωσή τους αποδεικνύει ότι δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την επαναστατική θεωρία και πρακτική της Αριστεράς...
Δεκέμβριος 2007