Περιοδικό Πολιτικής και Πολιτισμικής Παρέμβασης


Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική

» Διεθνή Θέματα
» Πολιτική-οικονομία
» Εθνικό-Mεταναστευτικό
» Τρομοκρατία
» Ορθοδοξία και κοινωνία
» ΜΜΕ
» Ιστορία
» Φιλοσοφία
» Παιδεία
» Τέχνες και γράμματα
» Ιδεολογικά ζητήματα


Τελευταίες Δημοσιεύσεις

Η αποκρουστικά αμφιλεγόμενη όψη της Ελλην. Διπλωματίας
Γεωπολιτική - Επιστήμη

Όταν ο κυρ-Παντελής ψάχνει πολιτικά τον εαυτό του...
Ορθοδοξία - Κοινωνία

Η διαφαινόμενη ήττα της Ουκρανίας γίνεται ήττα της Δύσης
Γεωπολιτική - Επιστήμη

Η άθλια στάση της Ελληνικής Κυβέρνησης απέναντι στη Ρωσία
Πολιτική - Oικονομία

1821... στην κλίνη της παραχάραξης & αφυδάτωσης...
Καταγγελίες

Η Επανάσταση του ΄21 υπό διωγμό και η αποδόμηση της Ιστορίας
Ιστορία - Φιλοσοφία

"Ξεπλένουμε" την Τουρκία! Κανονικά πια...
Εθνικό - Μεταναστευτικό

«Woke culture»: Αφύπνιση; Ή ο πλήρης εκφασισμός;
Πολιτισμός-Παιδεία-Γλώσσα

Διαμαρτυρία για την Αφίσα διαφήμισης Ντοκιμαντέρ
Ορθοδοξία - Κοινωνία

Η αντι/Ρωσική υστερία προετοιμάζει τον Πυρηνικό όλεθρο
Γεωπολιτική - Επιστήμη

Μαρίνος Αντύπας: Ο Χριστιανός επαναστάτης της αγάπης
Ιστορία - Φιλοσοφία

Δήμος Μούτσης: Θα σου πάρω βιολιά κι ένα ντέφι γλυκό να σου
Πολιτισμός-Παιδεία-Γλώσσα

Tέμπη ένας χρόνος μετά, το δεύτερο έγκλημα! Παναγιώτης Γερογ
Καταγγελίες

Τα Τέμπη ως οδηγός συνειδητοποίησης
Πολιτική - Oικονομία

«Γάμος» Ομοφυλόφιλων, μία προσέγγιση στο θέμα
Ορθοδοξία - Κοινωνία

Κοιμήθηκε ο αγωνιστής π. Βασίλειος Βολουδάκης
Ορθοδοξία - Κοινωνία

H Ευρωπαϊκή Αγροτική Εξέγερση
Πολιτική - Oικονομία

ΠΕΡΙ ΣΙΩΝΙΣΤΩΝ ΝΕΟ-ΝΑΖΙ
Καταγγελίες

ΟΙ ΑΓΡΟΤΕΣ ΣΤΑ ΜΠΛΟΚΑ - ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΓΙΑ ΝΕΟ ΚΙΛΕΛΕΡ
Καταγγελίες

Ο συβαριτισμός της φτώχειας και η στρατηγική της Ελίτ
Πολιτική - Oικονομία

Fatih Terim: Γιατί Ήρθε στην Ελλάδα ο Αδαής Νταής των Γηπέδω
Γενικές Συζητήσεις

Η ιδιωτικοποίηση της Παιδείας τμήμα του σχεδίου της Υπερεθνι
Πολιτισμός-Παιδεία-Γλώσσα

Μακαριστός π. Ιωάννης Ρωμανίδης*: Η σοδομιτική αμαρτία ήταν
Ορθοδοξία - Κοινωνία

Καμιά νομιμοποίηση του "δικαιωματισμού"
Πολιτική - Oικονομία

Οι Στόχοι της γενικής επίθεσης της Υπερεθνικής Ελίτ
Γεωπολιτική - Επιστήμη

Πούτιν: «Ήμουν αφελής σχετικά με τη Δύση»
Γεωπολιτική - Επιστήμη

Ο αυτοχειριασμός του 41% - Ελληνική δυστοπία,κατατονία
Πολιτική - Oικονομία

Περί «γενεών»: Καθεστωτικό τέχνασμα απάτης
Πολιτική - Oικονομία

Μισός αιώνας από την κατάληψη του Πολυτεχνείου
Γενικές Συζητήσεις

Ο Πόλεμος Ισραήλ - Παλαιστίνης και τα «Σάπια Σανίδια»
Ορθοδοξία - Κοινωνία

ΚΑΛΕΣΜΑ ΜΕΚΕΑ: ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ
Καταγγελίες

H πορεία της Ρωσίας μετά την επιχείρηση στην Ουκρανία
Γεωπολιτική - Επιστήμη

Φτου ξελευθερία
MME - Τρομοκρατία - Μ.Κ.Ο.

H ματωμένη Παλαιστίνη, ο γελοίος ραγιάς που λέγεται Ελλάδα,
Καταγγελίες

Ελλάδα Πατρίδα μου. Πατρίδα μου Παλαιστίνη.
Ιστορία - Φιλοσοφία

H ματωμένη Παλαιστίνη, ο γελοίος ραγιάς που λέγεται Ελλάδα,
Γεωπολιτική - Επιστήμη

Θα κάνουμε πόλεμο και με το Ιράν, αγαπητοί κύριοι;
Καταγγελίες

Για τους Αριστερούς που (δήθεν) «έπεσαν από τα σύννεφα»
Πολιτική - Oικονομία

Ξεχαρβαλωμένη χώρα, ανοχύρωτη πολιτεία
Πολιτική - Oικονομία

Πόλεμος: η συνέχιση της πολιτικής με τα μέσα του εμπρησμού
Καταγγελίες

Η Παναγία: Το «φως που καίει» την ελληνική «ψυχή»
Ορθοδοξία - Κοινωνία

4η Αυγούστου 1936... Λαοί χωρίς μνήμη, δεν έχουν μέλλον!
Ιστορία - Φιλοσοφία

Ο Μιχάλης πλήρωσε την 7 Απρίλη 1999...
Καταγγελίες

Το κίνημα για ελεύθερες παραλίες πρέπει να λοιδορηθεί.Γιατί;
MME - Τρομοκρατία - Μ.Κ.Ο.

Νέα καταπάτηση του Συντάγματος απ' την κυβέρνηση.
Οικολογία - Περιβάλλον

Μια καληνύχτα σε Σύριζα-Κιναλ, μια καλημέρα σε Σπαρτιάτες-Νί
Πολιτική - Oικονομία

Ραγιάς και κατατονικός, χρεοκόπος και πελατοκεντρικός...
Πολιτική - Oικονομία

Ας μιλήσουμε για την προπαγάνδα-Επιπτώσεις στις εκλογές
MME - Τρομοκρατία - Μ.Κ.Ο.

Πιθανή απόσυρση και άλλων όπλων από το Αιγαίο
Εθνικό - Μεταναστευτικό

Η στρατηγική εξαΰλωσης της Αριστεράς/Κεντροαριστεράς
Πολιτική - Oικονομία

[Μάκης Τριανταφυλλόπουλος: Η μεγάλη και σύνθετη απάτη]

Του Θύμιου Παπανικολάου
ΡΕΣΑΛΤΟ-τεύχος 2

 

                        Ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος, αποτελεί ένα μαζικό προϊόν παρηγοριάς και λαϊκών ψευδαισθήσεων. Έχει κατασκευαστεί δηλαδή και εμφανίζεται ως λαϊκός ήρωας, που βαδίζει πάνω στα χνάρια των κλασικών υπεράνθρωπων: του Μοντεχρίστου, του Ροκαμβόλ, του Αρσέν Λουπέν, του Ταρζάν κλπ. Φυσικά με την ανάλογη προσαρμογή στα πρότυπα της αγοράς, της τηλεοπτικής αγοράς.
            Το κατασκευασμένο αυτό προϊόν των τηλεοπτικών αστέρων (ιδιαίτερα των τηλεοπτικών λαϊκών ηρώων) δεν αντανακλά μόνο την παθολογία της κοινωνικής καταπίεσης στη γενική, ιστορική της μορφή, αλλά και την παθολογία της σύγχρονης, συγκεκριμένης βαρβαρότητας της εμπορευματοποιημένης αγοράς και των ΜΜΕ. Τέτοιου είδους παθογόνα συμπτώματα αποκαλύπτουν  τον δικτατορικό ολοκληρωτισμό του τηλεοπτικού θεάματος και τον εισαγγελικό φασιστικό λόγο των τηλεοπτικών σταρ. Η ανάλυσή τους βγάζει στην επιφάνεια και τη βροντώδη υποκρισία των ελίτ του τηλεοπτικού θεάματος: Είναι κάτοχοι μεγάλων προνομίων, ασκούν μέρος της οικονομικής και πολιτικής εξουσίας και αυτοπροβάλλονται συγχρόνως ως κοινωνικά αδέσμευτοι και πολιτικά αμερόληπτοι. Είναι εξουσία ιδιαίτερα ισχυρή στις σύγχρονες κοινωνίες, μεσάζοντες, ελεγκτές της  γνώμης και νομιμοποιοί  της κοινωνικής τάξης πραγμάτων και αυτοπροβάλλονται, αυτοί οι σύγχρονοι ιεροεξεταστές, σαν εχθροί της εξουσίας!!!
            Ο Τριανταφυλλόπουλος είναι η πιο ακραία και ύπουλη μορφή του τηλεοπτικού ολοκληρωτισμού. Και αυτό γιατί καλύπτει την απάτη με την ιδεολογία του λαϊκού ήρωα. Ο Κακαουνάκης μπορεί να αποτυπώνει την «αισθητική» του τηλεοπτικού ολοκληρωτισμού, αλλά είναι αυθεντικός, δεν κρύβει αυτό που είναι. Ο Μάκης είναι κάλπικος παράς. Είναι τηλεοπτικό εργαλείο του συστήματος, όργανο μηχανισμών εξουσίας (οικονομικών και πολιτικών) και αυτοπροβάλλεται σαν εχθρός του συστήματος και της εξουσίας, σαν προστάτης των αδύνατων…
            Θα προσπαθήσω, πολύ συνοπτικά, να αποκαλύψω τη μεγάλη και σύνθετη απάτη.

Η ιδεολογία του λαϊκού ήρωα

            Το δομικό  βάθρο του λαϊκού μυθιστορήματος είναι το μανιχαϊκό σύμπαν όπου συγκρούονται δύο αντίθετες δράσεις: του καλού και του κακού. Το πραγματικό όμως στοιχείο του λαϊκού μυθιστορήματος που είναι η κοινωνία και οι δυστυχίες της «αιχμαλωτίζεται» από το φανταστικό στοιχείο που είναι η δράση του καλού και του κακού. Η ιδεολογία συνεπώς του λαϊκού ήρωα είναι η υποταγή της κοινωνίας στη γοητευτική εξουσία του ήρωα, η υποκατάσταση της κοινωνικής ενέργειας από τη φανταστική δράση του λαϊκού ήρωα.
            Στο λαϊκό μυθιστόρημα η κοινωνία, παρά το γεγονός ότι αναστατώνεται, παραμένει διαρκώς σε ισορροπία. Ο λαός παραμένει αδρανής, δεν έχει καμιά δυνατότητα ενεργού συμμετοχής. Η σύγκρουση του καλού και του κακού περνάει πάνω από το λαό, είναι μια σύγκρουση που αφορά μόνο τους ήρωες. Οι πληβείοι, οι προλετάριοι, οι καταπιεσμένοι, οι αθώοι και όλοι όσοι υποφέρουν υφίστανται παθητικά τόσο την εγκληματική δραστηριότητα των καταχραστών όσο και τη διορθωτική δράση των ευεργετών-λαϊκών ηρώων. Δηλαδή απέναντι στους καταπιεσμένους, τους φτωχούς και τους αθώους βρίσκεται η εξουσία, είτε του καλού είτε του κακού. Έτσι, ο λαϊκός ήρωας, μέσα στον οργασμό της αρετής του και της ναρκισσιστικής του έξαψης, επιβάλλει ένα πεπρωμένο μυστικοπάθειας που εμφανίζει τις κοινωνικές αντιφάσεις ως διακανονισμό λογαριασμών μεταξύ των δυνάμεων του καλού και του κακού.
            Γίνεται σαφές ότι η ιδεολογία του λαϊκού ήρωα οδηγεί στον εφησυχασμό, τη μοιρολατρία, την πολιτική ύπνωση. Ο λαϊκός ήρωας προσφέρει στους κοινωνικά εξαθλιωμένους και στα θύματα της εκμετάλλευσης το ναρκωτικό χάπι της παρηγοριάς. Τους παρηγορεί με φανταστικές δραπετεύσεις και με εικόνες δικαιοσύνης που χειρίζονται άλλοι, έτσι ώστε να ξεχάσουν  ότι στην πραγματικότητα η δικαιοσύνη τους έχει αφαιρεθεί. Το ατέλειωτο παρόν της κοινωνικής σήψης και εξαθλίωσης, του ανθρώπινου πόνου και της δυστυχίας «αντισταθμίζονται» από τη δραστηριότητα του λαϊκού ήρωα. Έτσι η φανταστική δραστηριότητα αντικαθιστά την παθητικότητα και το ανίσχυρο άτομο αναζητά τις λύσεις από τα χέρια της εξουσίας του ήρωα, βρίσκει δηλαδή παρηγοριά στο ονειρικό και φανταστικό…

Ο τηλεοπτικός ήρωας

            Σήμερα που τα πάντα έχουν υποκατασταθεί από την τηλεοπτική εικόνα και από το θεατρικό τελετουργικό του εμπορευματοποιημένου λόγου του θεάματος, δεν θα μπορούσε παρά να αλλάξει μορφή και ο λαϊκός ήρωας: να γίνει κι αυτός τηλεοπτικός. Εξάλλου, όταν συστατικό στοιχείο του θεάματος είναι ο άνθρωπος-εμπόρευμα, ο πολιτικός-εμπόρευμα, το «είδωλο»- εμπόρευμα (δηλαδή η εμπορευματική τους αξία και όχι η αξία χρήσης τους), δεν θα μπορούσε να είναι ο λαϊκός ήρωας παρά εμπόρευμα. Ένας λοιπόν σύγχρονος Μοντεχρίστος δεν θα μπορούσε παρά να είναι ένας τηλεοπτικός σταρ, μια μυθοποιημένη τηλεοπτική κατασκευή. Η ιδεολογία του τηλεοπτικού ήρωα δεν διαφέρει από αυτή του κλασικού: είναι η ιδεολογία της παρηγορητικής κατήχησης, της πνευματικής ύπνωσης και πολιτικής αδράνειας. Η διαφορά βρίσκεται στο χρωματισμό. Σήμερα αποτυπώνονται πιο ακραία, πιο ολοκληρωτικά τα στοιχεία αυτής της ιδεολογίας.
            Ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος είναι μια τέτοια μυθοποιημένη κατασκευή. Λειτουργεί τηλεοπτικά στα πρότυπα των λαϊκών ηρώων. Εμφανίζεται σαν εκδικητής της κοινωνικής διαφθοράς και αδικίας, ενισχύει την εξουσία του και την επενδύει με το ηθικό ένδυμα της αποστολής. Φυσικά όλα αυτά τα υποτάσσει, με το αζημίωτο, στην  εμπορευματική λογική της πώλησης, δηλαδή της ακροαματικότητας. Πρέπει να πωλήσει το προϊόν…
            Ο ίδιος ο Μάκης και το τηλεοπτικό του θέαμα εξυπηρετούν το σύστημα, προϊόν του οποίου είναι και το οποίο θέλει δήθεν να κτυπήσει. Ο Τριανταφυλλόπουλος όχι μόνο δεν αναιρεί το σύστημα, αλλά λειτουργεί σαν κοιλάδα των δακρύων και των ανθρώπινων πόνων. Λειτουργεί σαν παρηγορητικό κατευναστικό της λαϊκής δυστυχίας και οργής, σαν εκτονωτική ασφαλιστική δικλίδα του συστήματος. Η δημοσιογραφική του πράξη δεν συνειδητοποιεί τους πολίτες, δεν προτείνει την κινητοποίηση της λαϊκής αυτενέργειας, δεν προτείνει δηλαδή απελευθερωτικές και πραγματικά δημοκρατικές πρακτικές. Αυτό που προτείνεται είναι: η παθητικότητα και η μοιρολατρική αποδοχή του υπάρχοντος και η ψευδαίσθηση ότι μια καλή εξουσία σαν τη δική του θα διορθώσει τα πράγματα. Η ιδεολογική του πρόταση συνοψίζεται σε τούτο: «Περιμένετε  την εξουσία του καλού, η οποία θα σας σώσει και θα καθαρίσει την κοινωνία από τις βρομιές της». Να γιατί η ιδεολογία του λαϊκού ήρωα αναιρεί και αυτή τον άνθρωπο, όπως κάθε εξουσία. Καμιά εξουσία δεν εμπιστεύεται τον άνθρωπο και τη λαϊκή ενέργεια. Ο εισαγγελικός, ηθικολογικός και αφοριστικός λόγος του Μάκη είναι ο λόγος της εξουσίας στην πιο διαστροφική της μορφή: το φασισμό. Όλοι οι δικτάτορες στην ιστορία αυτοπροβλήθηκαν σαν «οδηγοί», «σωτήρες» και  «τιμωροί» της διαφθοράς  και αποκαλούσαν αυτούς που ήθελαν να εξοντώσουν  «διεφθαρμένους» και «άρρωστα κύτταρα» της κοινωνίας…
            Οι ίδιες οι τηλεοπτικές εκπομπές του Τριανταφυλλόπουλου δεν παρεκκλίνουν από τα πρότυπα των αχαλίνωτων διαστροφών της εμπορευματοποίησης: της ακροαματικότητας και του θεάματος. Δηλαδή όχι μόνο δεν αναιρούν την ισοπεδωτική λογική του καταναλωτικού θεάματος, αλλά αποτελούν  την υπερτονισμένη έκφραση αυτού του θεάματος.  Οι εκπομπές του, συνεπώς, ως ιδεολογική λειτουργία φετιχοποιούν τα άτομα και εμφανίζουν την κοινωνική σήψη και διαφθορά  ως έργο ατομικό. Αποκρύπτουν δηλαδή, όπως το σύνολο του τηλεοπτικού θεάματος, το εξής ουσιαστικό: ότι τα πρωτοφανή σκάνδαλα, η ανηθικότητα, η διαφθορά, η χυδαιότητα, η πολιτική αθλιότητα  και διαστροφή δεν είναι έργο ατομικό αλλά κοινωνικό. Στα πρόσωπα καταγράφονται τα εξωτερικά συμπτώματα της νόσου.
            Ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος, λοιπόν, αυτός ο τηλεοπτικός Μοντεχρίστος (αν και σήμερα έχει ξεθωριάζει το ηρωικό του είδωλο, τον έχουν πλέον πάρει χαμπάρι), όχι μόνο δεν αναιρεί, όχι μόνο δεν αναδεικνύει, αλλά αντίθετα υπερτονίζει την ύπουλη λογική του τηλεοπτικού θεάματος, μια λογική που αλλοτριώνει τον άνθρωπο από τις βαθύτερες σκέψεις του και τα αισθήματά του, που τον κρατάει σε αδράνεια και λειτουργεί υπνωτικά. Μια λογική που δολοφονεί ανελέητα τη σκέψη.

Η σκηνοθεσία του θεάματος

            Η πιο ακραία μορφή εκφυλισμού της σκέψης είναι το τηλεοπτικό θέαμα, η «τηλεοπτική σκέψη». Εδώ ο «πνευματικός ερασιτεχνισμός» και η ναρκισσιστική επιδειξιμανία, αυτά τα συμπτώματα μιας ρημαγμένης, εξασθενημένης και τεμαχισμένης σκέψης, παίρνουν ολοκληρωτική μορφή. Η «τηλεοπτική σκέψη» δεν είναι σκέψη. Είναι η ισοπέδωση και η διάλυση της σκέψης. Είναι η ιδεολογία της ρωγμής και της πώλησης των τεμαχίων της σκέψης. Δηλαδή η ιδεολογία της ομοιογενοποίησης και της αποσάθρωσης των διανοητικών μηχανισμών και λειτουργιών: Η ιδεολογική ταυτότητα της πλανητικής καπιταλιστικής βαρβαρότητας.
            Οι εκπομπές του Τριανταφυλλόπουλου είναι «τηλεοπτική σκέψη». Είναι εκπομπές πλήρως υποταγμένες στους νόμους της αγοράς και της ακροαματικότητας. Και δική του επιδίωξη είναι το εντυπωσιακό, το θεαματικό, η δραματοποίηση των γεγονότων: μια σκηνοθεσία-προϊόν και αποτύπωμα του αχαλίνωτου ανταγωνισμού που υπάρχει ανάμεσα στα κανάλια και στους τηλεοπτικούς σταρ για εντυπωσιασμό, υπερθέαμα και δραματοποίηση. Η επιλογή και το μέγα και ετερόκλητο πλήθος των προσκεκλημένων είναι συστατικά στοιχεία αυτού του τελετουργικού σκηνικού. Στοιχεία που δεν υποβάλλουν  μόνο καταναγκαστικούς χρονικούς περιορισμούς στους ομιλητές, αλλά τους εμφανίζουν σαν διακοσμητικές γλάστρες της εξουσίας του τηλεπαρουσιαστή. Είναι αυτός που καθορίζει τα πάντα, επιβάλλει τα πάντα, μιλάει πάντα…Κάτω από τέτοιες συνθήκες, η πιθανότητα να ειπωθεί κάτι σημαντικό είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Κάθε «σκεπτόμενη σκέψη» λογοκρίνεται και ισοπεδώνεται βάρβαρα.
            Αυτή η σκηνοθεσία του θεάματος, του εντυπωσιασμού και της δραματοποίησης δεν λογοκρίνει μόνο αθέατα και βίαια τη σκέψη, αλλά χρησιμοποιεί τους καλεσμένους σαν άλλοθι δημοκρατικότητας και κυρίως σαν άλλοθι για το μονόλογο και τη ναρκισσιστική επίδειξη του τηλεπαρουσιαστή. Η τηλεοπτική οθόνη γίνεται ένας καθρέπτης του νάρκισσου, ένας χώρος εξουσιαστικής κυριαρχίας και προβολής του τηλεοπτικού αστέρα. Αυτό που αναδεικνύει ο Μάκης, προβάλλει δραματικά και πουλάει είναι η εξουσία του. Μια εξουσία που ξεσκεπάζει επιλεκτικά (ανάλογα με τα οικονομικά και πολιτικά παιχνίδια που παίζονται στις κορυφές της εξουσίας) τα σκάνδαλα και τη διαφθορά προσώπων –αναλώσιμα υλικά του παιχνιδιού. Και αυτή την εξουσία του, γρανάζι ισχυρών οικονομικών και πολιτικών κέντρων, την επενδύει με το ένδυμα της ηρωικής αποστολής, με την ιδεολογία δηλαδή του λαϊκού ήρωα. Αυτό είναι διπλή απάτη. Από τη μια ξεγελάει τους αλλοτριωμένους θεατές του τηλεοπτικού θεάματος και από την άλλη δεν επιτρέπει καμιά κινητοποίηση  ούτε της λαϊκής οργής ούτε της σκέψης. Ακινητοποιεί παρηγορητικά τους πολίτες, ακινητοποιεί  και τη σκέψη. Ένας μόνος δρα και ένας μόνο σκέφτεται: ο Μάκης  Τριανταφυλλόιπουλος! Και αν κανείς τολμήσει στις εκπομπές να αρθρώσει κριτικό λόγο εναντίον του, ο «δημοκρατικός» Μάκης του αφαιρεί βάναυσα και με αλαζονική έπαρση  το λόγο.

Γρανάζι του καθεστώτος

            Η μεγάλη ακροαματικότητα του Τριανταφυλλόπουλου δεν στηρίζεται μόνο στην εκμετάλλευση και στην εμπορία των κοινωνικών αδικιών και της ανθρώπινης δυστυχίας (αυτό το κάνουν όλοι), αλλά στο γεγονός ότι εμφανίζεται ως κοινωνικός εισαγγελέας και εκδικητής: ως η οργισμένη φωνή των λαϊκών ανθρώπων, ως μια λυτρωτική ατομική ηρωική προσφορά σε μια μαζική οργή και δυστυχία.
            Στον Τριανταφυλλόπουλο βρίσκει καταφύγιο ο εξουθενωμένος και ατομικοποιημένος  άνθρωπος. Ο κοινωνικά και πολιτικά αλλοτριωμένος. Όλοι αυτοί που τσαλαπατιούνται και υποφέρουν από την εκμετάλλευση και καταπίεση της καπιταλιστικής εξουσίας και δεν πιστεύουν ούτε σε αυτή την κοινωνία ούτε στους θεσμούς της (κράτος, κόμματα, Δίκαιο κλπ.), αλλά και ούτε διακρίνουν κάποια εναλλακτική απελευθερωτική πολιτική λύση.
            Αυτή την κατάσταση και ο «κοινωνικός θυμός» που απορρέει από αυτή εμπορεύεται, νοθεύει και καναλιζάρει στα αδιέξοδα της ιδεολογίας του λαϊκού ήρωα ο Μάκης. Έτσι όχι μόνο δεν αποτελεί καμιά απειλή για το σύστημα (αν το απειλούσε στο ελάχιστο θα είχε εξοβελιστεί), αλλά έχει καταστεί και χρήσιμο και αποτελεσματικό εργαλείο στήριξής του: αποπροσανατολίζει και εξαπατά πιο αποτελεσματικά και ταυτόχρονα χρησιμοποιείται από τα ισχυρά κέντρα της εξουσίας ως μεταπράτης των ιδεολογικών και πολιτικών τους επιδιώξεων.
            Ενδεικτικά θα παραθέσω κάποια συγκεκριμένα γεγονότα (από τα άπειρα που υπάρχουν) πολύ αποκαλυπτικά.
            Τρομοκρατία. Στο θέατρο της μεγάλης απάτης που παίχτηκε γύρω από την εξάρθρωση της «17Ν»και του «ΕΛΑ» ο  Μάκης στήριξε πιο «πειστικά» το ιδεολογικό και πολιτικό πλαίσιο των διωκτικών αρχών και τους «σχεδιασμούς» του  φίλου του Χρυσοχοϊδη. Αν οι δημοσιογράφοι  (άλλοι συνειδητά, άλλοι ασυνείδητα) είχαν μετατραπεί, στην πλειονότητά τους, σε «βαποράκια» των διωκτικών αρχικών και μυστικών υπηρεσιών (προανήγγειλαν ακόμα και τα ονόματα των συλληφθέντων), ο Μάκης επιτελούσε και έναν άλλο πιο σπουδαίο ρόλο: Στήριζε, από «αριστερή σκοπιά», ιδεολογικά και πολιτικά τη σκευωρία. Κατέβαλε «φιλότιμες προσπάθειες» να αποδείξει ότι η «17Ν» ήταν μια αριστερή οργάνωση και τα μέλη της (αυτά τα παγιδευμένα και αναλώσιμα υλικά των διωκτικών αρχών) ήταν αριστεροί αγωνιστές. Έλεγε δηλαδή αυτά που λέγανε οι διωκτικές αρχές και άφησε στο απυρόβλητο τις κραυγαλέες αντιφάσεις και τα μεγάλα πολιτικά ερωτηματικά αυτής της υπόθεσης. Το ίδιο έπραξε και με τη δίκη του δήθεν ΕΛΑ. Και εκεί έδωσε χείρα βοηθείας (αυτός ο μέγας ρεπόρτερ που ανακαλύπτει με απίστευτη ευκολία τον καταζητούμενο πράκτορα Γιοσάκη) στο Χρυσοχοϊδη και τον Τσιγαρίδα! Οι τόσες καταγγελίες για το ρόλο του Τσιγαρίδα στην υπόθεση, τα τόσα στοιχεία για το βίο και την πολιτεία αυτού του ατόμου, για τις «υψηλές»διασυνδέσεις του, όλα αυτά και άλλα πολλά τα αγνόησε και τα παρασιώπησε σκανδαλωδώς…
            Επίθεση στους θεσμούς. Και οι πλέον ανυποψίαστοι αρχίζουν να αντιλαμβάνονται ότι στο στόχαστρο των ισχυρών πολυεθνικών κέντρων εξουσίας και της νέας ιμπεριαλιστικής αυτοκρατορίας είναι τα έθνη κράτη, οι πυλώνες της αστικής δημοκρατίας και οι θεσμοί της: Κοινοβούλιο, κόμματα, συνδικάτα, Δικαιοσύνη, στρατός, Εκκλησία κλπ Η σκανδαλολογία είναι ένα από τα πιο αποτελεσματικά όπλα αυτών των στρατηγικών σχεδιασμών, ένα όπλο καταρράκωσης των πάντων που ανοίγει το δρόμο σε λύσεις χειρότερες και από αυτή του Μπερλουσκόνι.
            Ο Ιεραπόστολος κατά της διαφθοράς Μάκης βρίσκεται στην πρώτη γραμμή στις  μεθοδευμένες και ΕΝΟΡΧΗΣΤΡΩΜΕΝΕΣ επιθέσεις κατά των θεσμών. Τη μία ξεσπούν ενορχηστρωμένα και αφηνιασμένα τα σκάνδαλα της Εκκλησίας. Ανοίγουν οι οχετοί των μυστικών υπηρεσιών και οι σταρ της δημοσιογραφίας στέκονται υπεράνω αυτής της σήψης (οι πλέον διεφθαρμένοι που προσκυνάνε τις κατουρημένες ποδιές των αφεντικών τους το παίζουν αμόλυντοι) και εμφανίζουν τα υλικά που τους διοχετεύονται από τα κέντρα και τα παράκεντρα της εξουσίας ως «δημοσιογραφική έρευνα». Μόνο που ποτέ δεν εξήγησαν πώς ξαφνικά «ανακάλυψαν» και όλοι μαζί τον ορυμαγδό των «αποκαλύψεων»: οι περισσότερες γνωστά αναμασήματα χιλιοειπωμένων πραγμάτων…
            Το ίδιο επιχειρείται σήμερα με τα κόμματα και τους πολιτικούς. Ο Μάκης σέρνει και εδώ πρώτος το χορό της φαιάς φιλοσοφίας: «όλοι είναι ίδιοι». Και επενδύει αυτή τη φιλοσοφία που στοχεύει να κρατάει σε ομηρία την πολιτική, αλλά και την κοινωνία ολόκληρη, με την αποκάλυψη δήθεν των διεφθαρμένων: Αποκαλύψεις που στρέφονται στα πεδία των αναλώσιμων υλικών και όχι στη ρίζα του προβλήματος. Οι ισχυροί οικονομικοί και πολιτικοί κύκλοι μένουν στο απυρόβλητο. Όπως στο απυρόβλητο μένει και η μήτρα των σκανδάλων, της σήψης και της διαφοράς.
            Γρανάζι αυτών των ισχυρών κέντρων εξουσίας και εκτελεστικό, έμμισθο όργανο των αφεντικών του είναι ο Μάκης. Και μάλιστα με υψηλότατες αμοιβές και λοιπές απολαβές. Προσβάλει λοιπόν τη νοημοσύνη μας, αλλά και την αισθητική μας να το παίζει προστάτης των αδικημένων και απόστολος της ηθικής…

Powered by Etomite CMS.