Υφυπουργός για τη διαφθορά με ρεκόρ υποθέσεων στο αρχείο...

[Κλασσικοπερίπτωση]

Κλασσικοπερίπτωση:
http://www.klassikoperiptosi.blogspot.gr/2015/09/blog-post_59.html

«Η ..καλή μέρα απο το πρωί φαίνεται» - Υφυπουργός για την διαφθορά ο εισαγγελέας με το ρεκόρ υποθέσεων στο... αρχείο



Εντάξει θα μου πει κάποιος υπάρχουν και άλλα ίσως χειρότερα δείγματα των προθέσεων της «δεύτερης φοράς ...αριστερά» διακυβέρνησης.

Ωστόσο όταν τοποθετείς σαν αρμόδιο για την πάταξη της διαφθοράς έναν εισαγγελέα, που όπως καταγγέλθηκε σε άρθρο της "Ελευθεροτυπίας" του 2009 , ήταν πρωταθλητής στο "θάψιμο" ...περίεργων υποθέσεων, τότε είναι προφανές ότι οι προθέσεις σου στην καλύτερη περίπτωση είναι η "πάταξη" της ...παλιότερης διαφθοράς και η συγκάλυψη της νέας αναδυόμενης διαπλοκής.

Ας δούμε τι έγραφε η "Ελευθεροτυπία" τον Ιούλιο του 2009 για τον σημερινό υφυπουργό:

Ο εισαγγελέας με το ρεκόρ υποθέσεων στο... αρχείο
Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΖΕΡΒΑ

Η πορεία του Δημ. Παπαγγελόπουλου από τα υπόγεια της Ευελπίδων, όπου υπηρέτησε επί χρόνια ως εισαγγελέας εκτέλεσης ποινών, μέχρι τον 15ο όροφο της οδού Κατεχάκη, στη θέση του διοικητή της ΕΥΠ, πέρασε από πολλούς σταθμούς και από μεγάλα κύματα.

Ο χαμηλών τόνων εισαγγελικός λειτουργός φαίνεται ωστόσο πως είχε την ευχέρεια να ελίσσεται καλά και να επιλέγει σωστά.

Οι κύριες υποθέσεις, με έντονο πολιτικό ενδιαφέρον, που χειρίστηκε κατά το διάστημα της εισαγγελικής του θητείας, φαίνεται ότι καθόρισαν και την εξέλιξή του. Επειτα από μήνυση του Κ. Λαλιώτη κατά του Κων. Μηστοτάκη, ερεύνησε την περίφημη υπόθεση ΜΑΥΟ, σχετικά με παράνομες χρηματοδοτήσεις του κόμματος της Ν.Δ. Η δικογραφία αρχειοθετήθηκε ελλείψει στοιχείων.

Την ίδια τύχη είχαν και οι καταγγελίες για το σπίτι που έκτισε στο Πόρτο Γερμενό ο μετέπειτα εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Γ. Σανιδάς.

Το 2003
εξελέγη από τους συναδέλφους του (όταν ίσχυε ακόμη ο θεσμός της αυτοδιοίκησης) προϊστάμενος της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών.

Εκεί έπαιξε καθοριστικό ρόλο στον χειρισμό (βλέπε απραξία) της έρευνας για το σκάνδαλο των υποκλοπών.

Επί 11 μήνες ο κ. Παπαγγελόπουλος διενεργούσε προσωπικά, για λόγους εθνικής ασφάλειας, προκαταρκτική εξέταση για το σοβαρό αυτό ζήτημα. Κάθε 4 μήνες ζητούσε τυπικά από τον τότε προϊστάμενό του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Δ. Λινό, παράταση της μυστικής έρευνας. Επί της ουσίας όμως δεν ήταν εκείνος που τη διενεργούσε. Ολα ήταν στα χέρια της ΕΥΠ. Η ελληνική κοινωνία δεν έμαθε όμως ποτέ τα πορίσματά της.

Χρειάστηκε να αναλάβει έργο η ΑΔΑΕ για να αποκαλυφθούν οι διαστάσεις του σκανδάλου.

Και μια σημαντική λεπτομέρεια: η αυτοκτονία Τσαλικίδη είχε αξιολογηθεί τότε ως μια κοινή υπόθεση, όταν όλοι γνώριζαν ότι σχετιζόταν άμεσα με τις υποκλοπές.

Λίγο πριν λήξει η διετής θητεία του, το 2005, η κυβέρνηση έσπευσε με φωτογραφική διάταξη να παρατείνει διά νόμου, για ένα χρόνο, τη θητεία όλων των προϊσταμένων στις μεγάλες εισαγγελίες της χώρας! Προφανής σκοπός της φωτογραφικής διάταξης, όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων, ήταν να μη φύγει η υπόθεση των υποκλοπών από τα χέρια του συγκεκριμένου εισαγγελέα.

Ο κ. Παπαγγελόπουλος ενεπλάκη μάλιστα, άλλη μία φορά στη θητεία του, με την ΕΥΠ: στην υπόθεση της απαγωγής των Πακιστανών. Κατ'αρχάς έβαλε τη μήνυση στο σωρό, επί τουλάχιστον 5 μήνες. Χρειάστηκε να πάρει δημοσιότητα το θέμα στο BBC, για να βγει η υπόθεση από τη ναφθαλίνη. Υστερα από έρευνα μηνών, η μηνυτήρια αναφορά του προέδρου της πακιστανικής κοινότητας, για απαγωγές και μυστικές ανακρίσεις τουλάχιστον 25 ομοεθνών του, κατέληξε σε άσκηση διώξεων κατά στελεχών της ΕΥΠ!

Η δικογραφία είναι από το 2006 στην ανάκριση και παραπαίει, οδεύοντας οριστικά στο αρχείο. Το αξιοπερίεργο είναι ότι κάποιοι από τους κατηγορούμενους είναι τώρα υφιστάμενοι του κ. Παπαγγελόπουλου στην ΕΥΠ.

Μετά τη λήξη της θητείας του ως προϊσταμένου, ο κ. Παπαγγελόπουλος τοποθετήθηκε αμέσως στη νεοπαγή θέση του εισαγγελέα, αρμόδιου για το οργανωμένο έγκλημα. Οταν πλησίαζε να λήξει και εκεί η θητεία του, επελέγη ως αντικαταστάτης του Δημ. Ασπρογέρακα, στη θέση του εποπτεύοντος την αντιτρομοκρατική υπηρεσία.

Τώρα από τη νέα του θέση ασκεί εκ του νόμου εποπτεία και έρευνα τόσο σε θέματα εθνικής όσο και εσωτερικής ασφάλειας (τρομοκρατία, οργανωμένο έγκλημα). Δεν είναι λίγοι πάντως εκείνοι, ακόμη και μέσα στη Δικαιοσύνη, που μιλούν για επικίνδυνη εκτροπή του ρόλου της ΕΥΠ και αναβάθμισή της σε βραχίονα αντιμετώπισης «εσωτερικών κινδύνων».