Η αξιοπιστία και η οξυδέρκεια Λαφαζάνη

[ΠΑΛΑΙΜΑΧΟΣ]

Η αξιοπιστία και η οξυδέρκεια Λαφαζάνη


Από Σίβυλλα:
http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.gr/2015/09/blog-post_260.html

Ένας αριστερός πολιτικός με αναφορές στο μαρξισμό, κατά τεκμήριο, ξεχωρίζει για τη θεωρητική του κατάρτηση και τις πολιτικές του γνώσεις, συνακόλουθα για την πολιτική του διορατικότητα και οξυδέρκεια, καθώς και για την αξιοπιστία του και το ήθος του…

Μια ζωή ο Λαφαζάνης κινείται στην ουρά των γεγονότων: Πάντα τα οπίσθιά τους φωτογράφιζε…

Στο ΣΥΡΙΖΑ συμμετείχε με υπερβάλλοντα ζήλο, δίχως ποτέ να καταλάβει το τι εστί ΣΥΡΙΖΑ.

Αν συγκεντρώσει κανείς τις δηλώσεις του θα διαπιστώσει: Πολιτική οξυδέρκεια ΜΗΔΕΝ…

Και από αξιοπιστία ΜΗΔΕΝ…

ΟΙ δύο παραπάνω δηλώσεις του είναι μια μικρή, ελάχιστη, απόδειξη…

Και κάτι άλλο ακόμα αναδεικνύουν οι εκάστοτε δηλώσεις του: Ηχηρή δημαγωγία (μάλλον ο Κύρκος τους σημάδεψε όλους)…

Φυσικά ούτε η δημαγωγία είναι Αριστερά…

Και να μην το ξεχάσουμε: Χθες εγκωμίασε (έγλειψε), οπορτουνιστικά, το «σώμα» των δημοσιογράφων που «είναι εργαζόμενοι» και δεν έχουν καμία σχέση με τα διαπλεκόμενα αφεντικά τους…

Αμάθεια ή χοντρό γλείψιμο…

Μπορεί να μας πει κάποιους δημοσιογράφους που να έρχονται σε ρήξη με τα αφεντικά τους, να γράφουν αντίθετα από αυτά που θέλουν τα αφεντικά τους και να αποκαλύπτουν τις διαπλοκές των αφεντικών τους;;;

Η δημοσιογραφία σήμερα είναι η Πέμπτη Φάλαγγα του καθεστώτος: Τα σύγχρονα τανκς…

ΟΙ ελάχιστες εξαιρέσεις που υπάρχουν, κυρίως αρθρογράφων επώνυμων, αποτελούν συνειδητή επιλογή των αφεντικών, χρησιμοποιούνται ως άλλοθι…

Το πεδίο της δημοσιογραφίας είναι πλήρως ΥΠΟΤΑΓΜΕΝΟ στους μαφιόζους του χρήματος και οι δημοσιογράφοι είναι τα γρανάζια αυτής της δικτατορικής μηχανής…

Όποιο γρανάζι δεν λειτουργεί σύμφωνα με των «κώδικα» της δημοσιογραφικής χούντας αποβάλλεται…

Ο Λαφαζάνης ο «αριστερός» τα αγνοεί όλα αυτά;

ΟΧΙ δεν τα αγνοεί. Τόσο αμαθής και ηλίθιος δεν μπορεί να είναι. Απλώς είναι μέγας καιροσκόπος και ποτισμένος από τις …αβρότητες της αστικής «ευγένειας» και της υποκριτικής κοινοβουλευτικής ηθικής…

ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΡΗΞΗ δεν μπορεί να έρθει ο Λαφαζάνης με το καθεστώς και με τον διεθνή ιμπεριαλισμό…

Εδώ ούτε με την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπόρεσε να έρθει σε ΡΗΞΗ…

Η ηγεσία τον ΑΠΑΒΑΛΕ για να κατασκευάσει το καθεστώς μια νέα «αριστερή» εφεδρεία…

Όποιος δεν το βλέπει αυτό, θέλει να τρέφεται με αυταπάτες και «αριστερά» όνειρα…

[Ροβεσπιέρος]

ΜΜΕ: Η «σύνθεση» της ιμπεριαλιστικής αχρειότητας



Αφιερώνουμε στον «αριστερό» Λαφαζάνη, ένα απόσπασμα από παλιό μας άρθρο, γραμμένο τον Ιούλιο του 2009. Βρίσκεται εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?p=21009#21009

Από την άλλη τα συνδικαλιστικά όργανα του δημοσιογραφικού κλάδου, όλοι αυτοί οι γραφειοκράτες συνδικαλιστές κρύβονται πίσω από το επιχείρημα του «εργαζόμενου δημοσιογράφου». Ταυτίζουν δηλαδή το δημοσιογράφο με τον «προλετάριο», με το «μισθωτό δούλο». Με αυτή την ταχυδακτυλουργία ξεγελούν τους εαυτούς τους και εξαπατούν τον ελληνικό λαό. Φυσικά δεν τον εξαπατούν, αγωνίζονται να τον εξαπατήσουν. Ο ελληνικός λαός τους έχει κατατάξει εκεί που ανήκουν και δεν θέλει ούτε ζωγραφιστούς να τους δει…

Με τέτοια απλοϊκά σχήματα του «εργαζόμενου δημοσιογράφου» παρακάμπτεται το πιο ουσιαστικό: η φύση και η λειτουργία της δημοσιογραφικής εργασίας, καθώς και ο κοινωνικός και πολιτικός ρόλος του δημοσιογράφου.

Όταν παρακάμπτεις και παρασιωπάς αυτά τα ουσιώδη δεν μπορείς ΠΟΤΕ να αντιταχθείς και να αντισταθείς στο ελάχιστο απέναντι στη φασιστική δικτατορία και λειτουργία των ΜΜΕ.

Το έχουμε υπογραμμίσει πολλές φορές. Το πεδίο της δημοσιογραφίας έχει ιδιαιτερότητες. Είναι εξαρτημένο και υποταγμένο στους νόμους της αγοράς περισσότερο από κάθε άλλο πεδίο πολιτισμικής παραγωγής. Είναι ένα πεδίο που συμμορφώνεται ακαριαία με την επικύρωση της αγοράς και ολοκληρωτικά υποταγμένο στους «νονούς» της αγοράς.

Δεν είναι, όμως, μόνο αυτό το γεγονός: Δηλαδή ότι το δημοσιογραφικό πεδίο είναι ολοκληρωτικά υποταγμένο στους οικονομικούς και καθεστωτικούς εξαναγκασμούς.

Είναι και κάτι άλλο που συντελεί (χωρίς καταναγκασμούς) στη διάβρωση και στη δουλεία των δημοσιογράφων: Η σπουδαιότητα και η εξουσία που αποκτούν και οι ίδιοι μέσα στην κοινωνία από το γεγονός ότι κατέχουν το μονοπώλιο στα εργαλεία παραγωγής και διάδοσης της πληροφορίας και της ψυχαγωγίας.

Δια μέσου αυτών των εργαλείων οι δημοσιογράφοι αποκτούν το μονοπώλιο στην πρόσβαση των πολιτών, καθώς και των άλλων πολιτισμικών παραγωγών, επιστημόνων, πολιτικών, διανοουμένων κ.λπ.

Έτσι, αν και «κατέχουν μια κατώτερη (όπως λέει ο Πιερ Μπουρτιέ), κυριαρχημένη θέση μέσα στα πεδία πολιτισμικής παραγωγής, ασκούν μια εξαιρετική μορφή κυριαρχίας, έχουν εξουσία πάνω στα μέσα της δημόσιας έκφρασης, δημόσιας ύπαρξης, δημόσιας γνωστοποίησης, πρόσβασης στη δημόσια φήμη (πράγμα που, για ορισμένους πολιτικούς και ορισμένους διανοούμενους αποτελεί κεφαλαιώδες διακύβευμα). Γι’ αυτό το λόγο και περιβάλλονται (τουλάχιστον οι πιο ισχυροί) από μια ευυποληψία η οποία συνήθως είναι δυσανάλογη με τις διανοητικές τους ικανότητες…»

Με δύο λόγια. Οι άνθρωποι που συμμετέχουν μέσα στο δημοσιογραφικό πεδίο (δημοσιογράφοι) ασκούν εξουσία και χειραγωγούνται ως μεταπράτες της εξουσίας των ισχυρών οικονομικών ελίτ. Δηλαδή, είναι εξίσου χειραγωγούμενοι, όσο και χειραγωγοί. Χειραγωγούμενοι από τον οικονομικό και πολιτικό εξαναγκασμό και χειραγωγοί (εξουσιαστές) της κοινωνίας. «Χειραγωγούν μάλιστα πολύ καλύτερα, συνήθως, όσο περισσότερο χειραγωγούμενοι είναι οι ίδιοι και όσο μικρότερη επίγνωση έχουν ότι χειραγωγούν» (Μπουρτιέ).

Χωρίς να συνειδητοποιηθεί αυτός ο ρόλος του δημοσιογράφου, ο ρόλος του ανδρεικέλου της καπιταλιστικής εξουσίας, ο ρόλος του «μπράβου» του καθεστώτος, τότε αυτά περί «εργαζόμενου» είναι κοπανιστός αέρας για την επιβίωση των ποικίλων συνδικαλιστών.

Γιατί ο συνδικαλισμός που δεν θέτει αυτά τα ουσιώδη και δεν οργανώνεται εναντίον αυτού του ρόλου και της λειτουργίας της δημοσιογραφικής εξουσίας, είναι κρατικός συνδικαλισμός, συνδικαλισμός των «νονών» των ΜΜΕ…


_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)