Ο επιθανάτιος ρόγχος της κυβέρνησης και της «αριστεράς»...

[ΘΥΜΙΟΣ]

Ο επιθανάτιος ρόγχος της κυβέρνησης και της «αριστεράς»…



Η κυβέρνηση αυτή, της κακουργηματικής κατεδάφισης των πάντων και της ολοκληρωτικής εξόντωσης του ελληνικού λαού, δεν χρειάζεται τη λαϊκή ΕΞΕΓΕΡΣΗ για να σωριαστεί και να κατεδαφιστεί: Ένα μικρό τράνταγμα χρειάζεται να πέσει, όπως πέφτει ένας σάπιος καρπός…

Αλλά ούτε αυτό το μικρό τράνταγμα υπάρχει διότι η «Αντιπολίτευση», η «αριστερή», περιμένει να πέσει από μόνη της, όπως ο σάπιος καρπός…

Και αυτή είναι τραγωδία μας. Διότι όταν ένα καθεστώς πέφτει από μόνο του, σαν σκουληκιασμένος καρπός, γεννάει ΕΚΤΡΩΜΑΤΑ: Νέα χαλύβδινα στεφάνια για να συγκρατήσουν το σάπιο περιεχόμενο του βαρελιού, την ολοκληρωτική σήψη του δωσίλογου καθεστώτος του 4ου Ράιχ…

Δεν υπάρχει πιο κραυγαλέο σημάδι που να ακτινοβολεί τόσο εκτυφλωτικά την ΑΝΥΠΑΡΞΙΑ της Αριστεράς, έστω μιας υποτυπώδους μορφής της.

Και μια αναιμική αριστερά θα είχε γκρεμίσει αυτήν, την έτοιμη να καταρρεύσει από μόνη της, κυβέρνηση. Με ένα απλό τράνταγμα: Μια πανελλαδική λαϊκή κινητοποίηση και οργάνωση της λαϊκής ΟΡΓΗΣ στο δρόμο, μια ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΓΓΙΑ και όχι γιορτινές παρελάσεις για το θεαθήναι…

Ακόμα και πάνω στον δρόμο της εκλογικής απάτης θα μπορούσε η «αντιπολίτευση» να γκρεμίσει αυτήν την κυβέρνηση, με μία αποχώρησή της από την κατοχική Βουλή και ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ των βουλευτών της από την κοινοβουλευτική τους ιδιότητα…

Ούτε αυτό το κάνει, διότι και αυτό, στις σημερινές συνθήκες, της εκρηκτικά συμπιεσμένης λαϊκής ΟΡΓΗΣ, μπορεί να αποτελέσει τη σπίθα της ΓΕΝΙΚΗΣ ανάφλεξης…

ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ δεν κάνει η «αριστερή» Αντιπολίτευση και ο ΣΥΡΙΖΑ ιδιαίτερα που διεκδικεί τη διαχείριση του κατοχικού καθεστώτος: Κάνουν «αντιπολίτευση» ΜΟΝΟ από τα ΜΜΕ, από τους άμβωνες των «νταβάδων»!!!



Κάνουν «αντιπολίτευση» από τους χώρους εκείνους που ΕΛΕΓΧΟΥΝ τις πολιτικές καταστάσεις και απεργάζονται την εκκόλαψη των νέων πολιτικών εκτρώσεων…

Εάν εξακολουθούμε ακόμα να πιστεύουμε ότι αυτή η «αντιπολίτευση» που περιμένει ΠΟΤΕ θα πέσει από μόνος του ο σάπιος καρπός στο έδαφος των πολιτικών μαγειρείων του καθεστώτος (διεθνών και εγχώριων «νταβάδων») έχει, έστω και ελάχιστο ίχνος και γεύση, Αριστεράς, ΤΟΤΕ είμαστε άξιοι της μοίρας μας.

Εάν συνεχίζουμε ακόμα να πιστεύουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ή το ΚΚΕ μπορεί να δώσουν μια οποιαδήποτε πολιτική λύση η τροχιά προς την κατεύθυνση των λαϊκών κινημάτων, ΤΟΤΕ έχουμε χάσει κάθε κοινωνική και πολιτική πυξίδα, κάθε αγωνιστική και σοσιαλιστική ΠΑΙΔΕΙΑ…

Αυτά τα κόμματα και ιδιαίτερα ο ΣΥΡΙΖΑ, στηρίζουν με νύχια και με δόντια αυτό το καθεστώς, το κατοχικό καθεστώς, δεν θέλουν ΟΧΙ μόνο να το γκρεμίσουν, αλλά ούτε και να το φέρουν σε «δύσκολη θέση». Απλώς αναμένουν καρτερικά ΠΟΤΕ θα πέσει ο σάπιος κυβερνητικός του καρπός, για να κερδοσκοπήσουν ΕΚΛΟΓΙΚΑ και για να «διαπραγματευτούν» τη σωτηρία του και τη διαχείρισή του, μέσα από αναπαλαιώσεις της σήψης του, μέσα από νέα εκτρωματικά πολιτικά σχήματα…

Αυτά τα κόμματα δεν έχουν ΚΑΜΙΑ, απολύτως καμία, σχέση, με ΑΡΙΣΤΕΡΑ. Και αν εξακολουθούμε να τα αντιμετωπίζουμε σαν Αριστερά, νέες, ακόμα πιο εφιαλτικές, συμφορές μας περιμένουν…

[ΘΑΛΕΙΑ]

Και η «αισθητική» τους είναι επιθανάτιος ρόγχος: Η φαιά των δωσίλογων μαϊμούδων…



Πριν από τρία περίπου χρόνια (Αύγουστος 2010) είχαμε γράψει το άρθρο:
«ΚΙΤΣ: Η φαιά “αισθητική” της αγοράς».

Τα βασικά σημεία που αναλύαμε ήταν:

α). Το κιτς βρίσκεται μέσα στο μεδούλι του καπιταλιστικού συστήματος: στην κυρίαρχη αγορά και την κερδοσκοπική απληστία της
β). Κάθε εξουσία είναι οργανικά δεμένη με το κιτς. Κολυμπάει μέσα στην κακογουστιά, όπως το ψάρι μέσα στο νερό.
γ). Εξουσία και Ομορφιά (Ιδέες, Τέχνη) είναι έννοιες ασυμβίβαστες.
δ). Τα ΜΜΕ (τα τηλεοπτικά κυρίως) αποτελούν τη βιομηχανία του κιτς.

Γράφαμε μεταξύ άλλων:

«Θα μπορούσαμε να πούμε, με μια δόση ειρωνείας, ότι το «Μουσείο» της φρενοβλαβούς κακογουστιάς είναι τα ΜΜΕ: Αυτά αποτελούν σήμερα το τελετουργικό υπερθέαμα του κιτς, τα λαρύγγια της νεοταξικής κακογουστιάς και μόλυνσης.
Θα μπορούσαμε, ακόμα να προσδώσουμε στο κιτς και την «ιδιότητα» του φαιόμετρου: το μέτρο που καταγράφει τις διακυμάνσεις και το βαθμό του φασισμού της καθεστωτικής πολιτικής και των πολιτικών της.
Ο Καρατζαφέρης, ο Άδωνις, ο Πάγκαλος, καθώς και άλλοι κλόουν της πολιτικής μας ζωής αποτελούν απλώς τις ακραίες κακόγουστες γκριμάτσες.
Δεν θα μπορούσαν να υπάρξουν αυτά τα «πολιτικά κόπρανα» αν ολόκληρη η πολιτική του καθεστώτος και οι πολιτικοί του δεν ήταν παραγωγοί και έμποροι της μόλυνσης και της ανοησίας, αν δεν ήταν εστίες και σημαιοφόροι του κιτς.
Το ίδιο δεν θα μπορούσαν να υπάρξουν τα ποικίλα κόπρανα των καναλιών, αυτή η αποκρουστική υποκουλτούρα της χυδαιότητας και της πορνείας των μεσημεριανών (κυρίως) εκπομπών, αν το σύνολο των ΜΜΕ, με τους τηλε-στάρ επικεφαλής, δεν αποτελούσαν τις κεντρικές εστίες παραγωγής και κατανάλωσης της μόλυνσης, συνακόλουθα και του κιτς».

Ολόκληρο το άρθρο μπορείτε να το διαβάσετε ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=4814

Το Μάιο του 2013 αναπτύξαμε παραπέρα την ανάλυση του ΚΙΤΣ, τις θηριώδεις και διαστροφικές διαστάσεις του. Εμπλουτίσαμε και το «φάκελο» των σημαιοφόρων του ΚΙΤΣ.
ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=7486

Πριν από ένα μήνα ασχοληθήκαμε συγκεκριμένα με τον Άδωνι.

Επειδή ο τύπος αυτός έχει σπάσει τα κοντέρ, θα αναδημοσιεύσουμε ξανά το κείμενο:

Άδωνις: Η απληστία του νεόπλουτου και η φρενοβλάβεια του ΚΙΤΣ



Σε εποχές σήψης και παρακμής το γελοίο, το γλοιώδες, αλλά και η θηριώδης κακογουστιά παίρνουν απαίσιες μορφές, απαστράπτουσες στα πρόσωπα των νεόπλουτων της πολιτικής εξουσίας και των τηλεοπτικών κοπράνων.

Τηλεοπτικά κόπρανα (τα υποπροϊόντα της απληστίας του τηλεοπτικού νεοπλουτισμού) και οι νεόπλουτοι πολιτικοί γίνονται ένα κράμα, κράμα που καταγράφει με τα πιο γκρίζα χρώματα την τραγωδία της παρακμής: Τη μωρία του λογικού, την «αισθητική» βαρβαρότητα, τη χυδαιότητα και την καταθλιπτική ηθική μηδαμινότητα.

Ζούμε πραγματικά μια παράνοια ραχιτικών πολιτικών «αναστημάτων», τόσο ραχιτικών που εύκολα μεταμφιέζονται σε ασπόνδυλα όντα, σε σκουλήκια που σέρνονται, γλιστράνε, κολλάνε, πάντα με οδηγό τα ατομικά τους συμφέροντα. Γι αυτό προκαλούν και τι σιχασιά ενός σκουληκιού…

Δεν υπάρχει πιο αηδιαστικό να γλείφεις εκεί που έφτυνες…

Αυτή η σχιζοφρενική παθογένεια της σήψης, της κωλοτούμπας, της χυδαιότητας, της κενότητας πολιτικού λόγου, του γλειψίματος, της γελοιότητας, της ανηθικότητας και του λεκτικού κανιβαλισμού έχει γίνει ΚΑΘΕΣΤΩΣ: Διαπερνάει το σύνολο του πολιτικού κόσμου, ιδιαίτερα βοούσα στους σαλτιμπάγκους του κυβερνητικού δωσιλογισμού και στους γενίτσαρους των ΜΜΕ…



Περίοπτη θέση στην εξέδρα των γλοιωδέστατων νεόπλουτων και πολιτικών σαλτιμπάγκων κατέχει ο Άδωνις Γεωργιάδης: Από τις πιο αηδιαστικές, γραφικές και φρενοβλαβείς φιγούρες που αποτυπώνουν το ΟΝΕΙΔΟΣ, τη ΦΡΙΚΗ και το ΚΙΤΣ του κατοχικού καθεστώτος…

Γι αυτόν τον τύπο που τσιρίζει από τα κανάλια των «νταβάδων» σχεδόν καθημερινά, έχουμε γράψει πολλά…
Εδώ απλώς θα παραθέσουμε το παρακάτω βίντεο που έβαλε στο σημερινό του σημείωμα ο Νίκος Μπογιόπουλος.

http://www.enikos.gr/mpogiopoulos/184369,E_oxi_fysika__.html

Σ’ αυτό αποτυπώνονται όλα τα παραπάνω, τα πάντα…

http://www.youtube.com/watch?v=qyxpKmguxwE