Περί «στημένων» ιστολογίων...

[ΕΞΟΡΙΣΤΟΣ]

Περί «στημένων» ιστολογίων
Ή
Ο ζόφος του διαδικτύου



Μια γνωστή ρήση (Σπινόζα) λέει: «Δεν κλαίμε ούτε γελάμε, προσπαθούμε να καταλάβουμε».

Πρέπει, λοιπόν, να μη θρηνούμε για το χαώδες και αντιφατικό καθεστώς του ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ, αλλά να «προσπαθούμε να καταλάβουμε» και κυρίως να μάθουμε να διακρίνουμε τις αυθεντικές φωνές από τις κάλπικες και να δίνουμε τη μάχη των ιδεών και του ήθους…

Αναμφίβολα το στοιχείο που κατακλύζει ΚΥΡΙΑΡΧΙΚΑ το διαδίκτυο είναι η κοινωνική, πολιτική, πνευματική και ηθική σήψη του καθεστώτος: Στο διαδίκτυο όλα αυτά παίρνουν αποτρόπαιες μορφές ακριβώς γιατί «απελευθερώνονται» από κάθε κοινωνικό έλεγχο και ηθική αναστολή, από κάθε φραγμό και συστολή…

Ο κόσμος του «εικονικού» δεν είναι κόσμος «αγίων». Είναι ένας κόσμος που βγήκε και οικοδομήθηκε πάνω στα βάθρα του κόσμου που ζούμε. Αντανακλά αυτά τα βάθρα, απελευθερώνει τις «ατέλειες», τις διαστροφές και την αυθάδεια της ΠΑΡΑΚΜΗΣ του πραγματικού κόσμου, τα διογκώνει και συχνά τα δαιμονοποιεί.

Στο διαδίκτυο η σήψη και η αθλιότητα του κόσμου που ζούμε παίρνουν πιο δραματικές και μοχθηρές μορφές.

ΩΣΤΟΣΟ, δίπλα σ’ αυτή τη σκοτεινή και μακάβρια κυρίαρχη όψη του διαδικτύου, ΥΠΑΡΧΕΙ και αναπτύσσεται, όπως σε όλα τα κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα, και η ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ άρνηση της κυρίαρχης κατάστασης: Ο ΑΓΩΝΑΣ ενάντια στη σήψη, την παρακμή και την ΥΠΟΤΑΓΗ…

Εκκολάπτεται και εδραιώνεται και το ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ του διαδικτύου το οποίο συνίσταται σε τούτο: Στην ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ των κραυγών και των ψιθύρων της κοινωνίας…

Το διαδίκτυο, δηλαδή, συμβάλει στην απελευθέρωση του φιμωμένου, από το μονοπώλιο της εξουσίας, ΛΟΓΟΥ των απλών ανθρώπων, των σκεπτόμενων και συνειδητών φωνών.

Αυτή η «απελευθέρωση» των σκεπτόμενων και ανησυχούντων ανθρώπων, των θυμωμένων φωνών της κοινωνίας, αποτελεί ιστορικής σημασίας «επαναστατική τομή», έστω με τις πολλές πλάνες και τις «παιδικές αρρώστιες» της…

Και είναι αυτή η απελευθέρωση της λαϊκής κρίσης που τρομάζει τις εξουσίες, οι οποίες επιχειρούν, αξιοποιώντας τη βρωμιά τη δική τους και της διαδικτυακής τους προέκτασης, να φιμώσουν το διαδίκτυο: Να φιμώσουν ουσιαστικά τις αυθεντικές φωνές της κοινωνίας και όχι τα καθεστωτικά τους παραρτήματα…

Το ερέθισμα για όλα αυτά μας το έδωσε ένα κείμενο που διαβάσαμε στο ιστολόγιο «Τρικλοποδιά».

Ξεχωρίζουμε ένα απόσπασμα:

«Τα περισσότερα blogs είναι στημένα από το καθεστώς! Μιλάνε για πατρίδα, ποντάροντας στο πατριωτικό συναίσθημα αλλά είναι στημένα… Προσπαθούν, πολύ απλά να απορροφήσουν την λαϊκή αγανάκτηση. Μέσα σε αυτά τα blogs υπάρχουν πράκτορες και βαλτοί δημοσιογράφοι που παρακολουθούν τα πάντα…».
Ολόκληρο το κείμενο ΕΔΩ:
http://www.triklopodia.com/2012/08/sex.html

Πράγματι σήμερα αποτελεί κοινοτυπία η διαπίστωση ότι τα περισσότερα blogs είναι «στημένα». Γίνεται ορατό και δια γυμνού οφθαλμού ότι οι μηχανισμοί του καθεστώτος, οι δημοσιογράφοι των «νταβάδων» και οι μυστικές υπηρεσίες κάνουν πάρτι στο διαδίκτυο…

Ωστόσο, η ΓΕΝΙΚΕΥΣΗ και απλοποίηση αυτού το γεγονότος, αποτελεί σοβαρό πολιτικό σφάλμα, διότι μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά: Πολλά ιστολόγια που δίνουν γενναία τον αγώνα για την υπεράσπιση της Σκέψης, των Ιδεών και του Ήθους, παρ’ όλες τις συγχύσεις και τις ατέλειές τους…

Πρέπει, συνεπώς, να ΜΑΘΟΥΜΕ να ξεχωρίζουμε το αυθεντικό και γόνιμο, δυνητικά επαναστατικό, στοιχείο του διαδικτύου, διότι και η σωστή καταγγελία περί στημένων ιστολογίων, δεν αποτελεί εχέγγυο ότι δεν είσαι και εσύ «στημένος»…

Με αυτό το σκεπτικό θα αναδημοσιεύσουμε κάποια ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΑ (από τα πολλά) κείμενά μας, τα οποία πιστεύουμε ότι συμβάλλουν σε μια βαθύτερη κατανόηση του ζητήματος.

Θα αρχίσουμε με τα παρακάτω:

Φλεβάρης 2008, ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?p=15570#15570


Ελευθερία της έκφρασης
και η ανωνυμία

Στο όνομα της «ελευθερίας» έχουν διαπραχτεί τα μεγαλύτερα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Στο όνομα της «ελευθερίας της «έκφρασης» επιβλήθηκε το «τέρας» τα σημερινής πληροφορικής παραπληροφόρησης. Στο όνομα της «ελευθερίας της έκφρασης» χειραγωγούνται σήμερα τα πάντα και επιβάλλεται ο αυτοκρατορικός ιμπεριαλιστικός εφιάλτης που απειλεί με αποδόμηση τη συνοχή της σκέψης, και αυτούς ακόμα τους μηχανισμούς της λογικής.
Δεν αποτελεί, συνεπώς, αυτή η έννοια μαγική πανάκεια. Είναι ένα αφηρημένο σχήμα που μέσα σε αυτό χωράνε τα πάντα και το περιεχόμενό του γεμίζει από τις ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ κοινωνικές σχέσεις που κυριαρχούν. Η «ελευθερία της έκφρασης» σήμερα αποτελεί το συνώνυμο της «ελευθερίας της αγοράς». Είναι «ελευθερία» των τιμών και των συναλλαγών, είναι η «ελευθερία» για την «ανελευθερία» των κοινωνιών, για την ΥΠΟΤΑΓΗ των λαών στη «φιλοσοφία» και τα πρότυπα της ασύδοτης αγοράς.
Και είναι γνωστό ότι όσο πιο «ελεύθερη» είναι αγορά τόσο περισσότερο σκλάβοι είναι οι άνθρωποι. Όσο πιο «ελεύθερη» είναι η αγοραία «ελευθερία έκφρασης» τόσο χειραγωγούμενες είναι οι Ιδέες και η έκφρασή τους.

Η τεχνολογική πρόοδος οδηγεί προς δύο αντίθετες κατευθύνσεις: ή στην υποταγή του ανθρώπου στα πράγματα και στην τεχνολογία ή στην απελευθέρωσή του από τα πράγματα και την τεχνολογία. Εξαρτάται από ΠΟΙΟΥΣ και ΠΩΣ χρησιμοποιούνται τα επιτεύγματα της επιστήμης.
Και εδώ φτάνουμε στο κρίσιμο ερώτημα. Από ποιους και πώς χρησιμοποιείται σήμερα η πληροφορική και το ΙΝΤΕΡΝΕΤ; Η απάντηση είναι εύκολη, αλλά δεν την κατανοούμε πάντα σε όλο το βάθος. Τα επιτεύγματα της επιστήμης και της πληροφορικής χρησιμοποιούνται σήμερα για την πλήρη καθυπόταξη και τον ολοκληρωτικό έλεγχο και αλλοτρίωση του ανθρώπου.
Ο διαδυκτιακός «διάλογος» είναι υποταγμένος πλήρως στις δυνάμεις της κυρίαρχης αγοράς και ψυχολογίας. Γι αυτό και οι σοβαροί πολιτικοί ή πνευματικοί διάλογοι δεν έχουν «ακροαματικότητα» και δεν είναι ελκυστικοί στην αγοραία ψυχολογία. Αυτό που ελκύει είναι η «μονομαχία» και η ναρκισσιστική «άποψη» και «νεύρωση» των ατομικοτήτων, ο πνευματικός χουλιγκανισμός. Ο διαδυκτιακός χώρος είναι πλήρως προσαρμοσμένος και αναπαράγει τη «φιλοσοφία» και τα «πρότυπα» του τηλεθεάματος. Ελέγχεται και χειραγωγείται από αυτή την
«τηλεοπτική ιδεολογία

Φυσικά το ΙΝΤΕΡΝΕΤ, όπως και κάθε τεχνολογικό επίτευγμα πρέπει να χρησιμοποιηθούν και από οργανωμένες συλλογικότητας για την προαγωγή της σκέψης, για την σωστή ενημέρωση, ΚΟΝΤΡΑ στον οδοστρωτήρα της ισοπέδωσης. Αυτό όμως δεν μπορεί να γίνει με τους όρους και τους κανόνες του παιχνιδιού των κυρίαρχων δομών εξουσίας. Δεν μπορεί να γίνει με την ΥΠΟΤΑΓΗ στο κατώτατο παρανομαστή της συνείδησης, στα κλισέ της διασπασμένης και αλλοτριωμένης σκέψης που μας επιβάλλουν. Δεν μπορεί να γίνει με την πολτοποίηση των ιδεών και του διαλόγου, στο όνομα μιας ψεύτικης και εικονικής ελευθερίας του λόγου. Οι διαδυκτιακοί χώροι κατά κανόνα δολοφονούν τη σκέψη, αποδομούν τους μηχανισμούς της, κατασκευάζουν μια νεολαία που ικανοποιείται με την «ατάκα» και τους «εξυπνακισμούς» και απωθείται από τη μελέτη και την πειθαρχεία που απαιτείται για να σκέφτεσαι. Γι αυτό και οι χώροι αυτοί έχουν γεμίσει προβοκάτορες και έμμισθους. Ο ρόλος τους είναι να μην επιτρέπουν συλλογισμούς, να ερεθίζουν την ποδοσφαιροποίηση του «διαλόγου, να καταστρέφουν τη διαλεκτική της σκέψης.
Πρέπει να αντισταθούμε σε όλα αυτά, όχι όμως με το να υποκλιθούμε στη λογική τους.
Μια σημαντική μορφή αντίστασης είναι το «κίνημα των Μπλόκερς»!!!!
Ανεξάρτητα από τις ατέλειες της «παιδικής αρρώστιας» αυτού του κινήματος και τα αναπόφευκτα κρούσματα της διαστροφής ορισμένων, το «κίνημα των μπλόκερς» είναι η μόνη βάση ιντερνετικής αντίστασης στον αυτοκρατορικό ολοκληρωτισμό, το θεμέλιο για μια πραγματική εναλλακτική ενημέρωση, η μαγιά οικοδόμησης λαϊκών, εναλλακτικών, αμεσοδημοκρατικών μορφών εξουσίας.
Βρισκόμαστε ακόμα στην αρχή, σε σπαργανώδη κατάσταση. Από δω απορρέουν και οι «παιδικές ασθένειες», οι συγχύσεις και κυρίως οι «αντιγραφές» μεθόδων της εξουσίας. Είναι αναπόφευκτο να αναπαράγουμε αυτό που υπάρχει και κυριαρχεί, αυτό που πρέπει να κτυπηθεί και να κατεδαφιστεί. Και πάνω σε αυτή τη σύγχυση πρέπει οι Μπολόκερς να δώσουν μεγάλη μάχη. Πρέπει να επιβάλλουν οι ίδιοι (το κίνημα μπλόγκερς) το ήθος της ανατρεπτικής λογικής και των μεγάλων ανθρώπινων αξιών. Να επιβάλλουν τους όρους του πραγματικού διαλόγου, τις πρακτικές αφύπνισης της ανθρώπινης προσωπικότητας και απελευθέρωσής της από τα ιδεολογικά και ηθικά δεσμά του συστήματος.

ΣΥΣΤΑΤΙΚΟ στοιχείο αυτού του «Κινήματος» είναι η ανωνυμία!!!

Οι καπιταλιστικές κοινωνικές σχέσεις αιχμαλωτίζουν σε τέτοιο βαθμό τον άνθρωπο που δεν είναι ελεύθερος να εκφραστεί. Δέχεται ποικίλους εκβιασμούς στην καθημερινή του ζωή, βρίσκεται εγκλωβισμένος σε πολυεδρικές μορφές ομηριών που δεν μπορεί επώνυμα να εκφραστεί στο ελάχιστο. Είναι ελάχιστοι εκείνοι που διαλέγουν το δρόμο του «επαγγελματία επαναστάτης», το δρόμο των ρήξεων χωρίς να φοβούνται το προσωπικό κόστος. Οι μεγάλες στρατιές των ανθρώπων δεν είναι ΠΟΤΕ δυνατόν να επιλέξουν το δρόμο του «μοναχικού καβαλάρη». Και είναι αυτές οι «στρατιές» που πρέπει να μπουν στο δρόμο του αγώνα και να συμμετάσχουν ενεργά στη διαμόρφωση της συλλογικής δράσης. Η ΑΝΩΝΥΜΙΑ είναι το μέσον γι αυτή τη μαζική απελευθερωτική λειτουργία.
ΚΑΙ σε αυτή την ανωνυμία βρίσκεται η μεγάλη δύναμη του κινήματος των μπλόγκερ…




Περί ανωνυμίας

Αναμφίβολα η ανωνυμία γίνεται και η «κουκούλα» διαστροφικών μορφών βίας και σήψης. Αυτά όμως δεν οφείλονται στην ανωνυμία, αλλά στο σύστημα που τα παράγει και κυριαρχούν στην κοινωνική ζωή με τις λεπτοδουλεμένες «μάσκες» της εξουσιαστικής «νομιμότητας» και καθεστωτικής ιεραρχίας.
Τέτοιου είδους «κουκουλοφόροι» πρέπει ασφαλώς να καταπολεμούνται ανελέητα. Και όσο η σήψη ενός συστήματος θα βαθαίνει τόσο και θα πολλαπλασιάζονται αυτά τα κρούσματα των «διαστροφών» είτε ανώνυμα, είτε καλυμμένα με δομές και πρόσωπα (επώνυμα) της εξουσίας.
Εξάλλου, όταν μιλούμε για ανωνυμία, δεν εννοούμε τη Βαβυλωνία της «ανωνυμίας», αλλά την αντιπαράθεση ιδεών και απόψεων, την Ενημέρωση εκ των κάτω. Και αυτά έχουν ιδεολογική και πολιτική ταυτότητα. Η αστυνομική ταυτότητα αποκρύπτεται. Η ιδεολογική και πολιτική ταυτότητα (η αντίληψη και η άποψη) αποτελούν συστατικό στοιχείο και της Ενημέρωσης και του διαλόγου. Αποτελούν την «εξουσία» των ιδεών και όχι την εξουσία των «εκλεκτών» (επώνυμων). Και είναι βασικό αυτό γιατί ΠΟΤΕ δεν μπορεί να γίνει «επώνυμος» εκείνος που συγκρούεται ανελέητα με τις δομές της κυρίαρχης εξουσίας. Γνωρίζουμε ότι οι ενοχλητικές και ανατρεπτικές ιδέες εξορίζονται από τους καθεστωτικούς μηχανισμούς. Σήμερα φιμώνονται κυριολεκτικά. Η διαλεκτική συνεπώς της ανωνυμίας με ταυτότητα (ιδεολογική και πολιτική) υπονομεύει τη δικτατορία της ιεραρχίας των επώνυμων, δηλαδή τη δικτατορία των «εκλεκτών» του συστήματος.
Θα μπορούσαμε, συνεπώς, να σχηματοποιήσουμε την επαναστατική πράξη της ανωνυμίας ως εξής:

Αντικαθιστώ την κοινωνική μελαγχολία με το θάρρος της άποψης, την αμφιβολία με τη βεβαιότητα της σύγκρουσης Ιδεών, την απελπισία του σήμερα με την ελπίδα του αύριο, τις διαστροφές της «κουκούλας» με το ΗΘΟΣ, το σκεπτικισμό με την πίστη σε οράματα, τις σοφιστείες με την ψυχρότητα της ηρεμίας, τα κλαψιάρικα ουρλιαχτά με τη νηφάλια τεκμηρίωση, την έπαρση με την ταπεινοφροσύνη…


ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ…

[Ροβεσπιέρος]

Απρίλιος 2008
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=2309



ΟΧΙ στη θεοποίηση των Μπλόγκερς

Μια εικονική πραγματικότητα που παίζονται πολλά παιχνίδια

Προβάλλεται συχνά ότι η λεγόμενη «μπλογκόσφαιρα» είναι ένας εναλλακτικός, ανεξάρτητος τρόπος πληροφόρησης, απέναντι στα παραδοσιακά μέσα (έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ, τηλεόραση κ.τ.λ.). Μεγάλη πλάνη! Η «μπλογκόσφαιρα» καθορίζεται κι αυτή, όπως τα πάντα, από τους νόμους της αγοράς και την κυρίαρχη ιδεολογία της. Αν οι άνθρωποι της «μπλογκόσφαιρας» είχαν την «εναλλακτική» συνείδηση, δηλαδή τη συνείδηση της αμφισβήτησης του συστήματος και των δομών του αυτό ΠΡΩΤΑ και ΚΥΡΙΑ θα είχε εκφραστεί σε κοινωνικό επίπεδο και ΟΧΙ στον εικονικό κόσμο του ιντερνέτ.
Τα γεγονότα, που ζούμε με τα ιστολόγια σήμερα δείχνουν ότι συχνά οι άνθρωποι που διευθύνουν τα παραδοσιακά αστικά ΜΜΕ είναι οι ίδιοι που προσπαθούν να χειραγωγήσουν την κοινωνική συνείδηση και στο επίπεδο του Διαδικτύου. Οι φωνές των μεμονωμένων καλοπροαίρετων ανθρώπων, μπλόγκερς ή μη, θα χάνονται και στο διαδίκτυο, όπως και στον απτό κόσμο, όσο παραμένουν μεμονωμένοι και δεν οργανώνονται στο κοινωνικό ρεύμα που θα ανατρέψει την εξουσία των χειραγωγών συνειδήσεων.
Και όσο δεν υπάρχει αυτό το «κοινωνικό ρεύμα», ένα δηλαδή Κοινωνικό Κίνημα αμφισβήτησης των χειραγωγών της εξουσίας, το διαδίκτυο θα αλώνεται από του ποικίλους χειραγωγούς.
Μέσα σε αυτούς τους κρυφούς και εικονικούς χώρους οι πρώτοι που δρουν οργανωμένα είναι τα ποικίλα συμφέροντα, τα υπαλληλάκια τους και η πληθώρα των διαπλεκόμενων δομών εξουσίας: Από θεσμικά κέντρα εξουσίας, μέχρι εξωθεσμικά, από κρατικές και κομματικές υπηρεσίες μέχρι μυστικές υπηρεσίες όλων των αποχρώσεων. Και φυσικά όλες οι υπαρκτές ή ανύπαρκτες ομαδούλες όλων των χρωμάτων της ίριδας και όλων των μεταμφιέσεων εξαπάτησης.

Όποιος έχει μια σχετική πείρα, παρακολουθεί συστηματικά το χώρο και διαθέτει πολιτικό κριτήριο, αμέσως διαπιστώνει την πληθώρα των ποικίλων μεταμφιέσεων, τις «μάσκες» που κρύβουν το αληθινό πολιτικό πρόσωπο πολλών μπλόγκερς. Ακόμα διαπιστώνει και τα πρακτορικά παιχνίδια που παίζονται ή τις διαστροφές πολλών που εμφανίζονται με διαφορετικά μπλοκ. Όπως σε μια διαδυκτιακή συζήτηση εμφανίζεται ένα πρόσωπο με πολλές και διαφορετικού πολιτικού χρώματος «περσόνες», το ίδιο γίνεται και μέσα στο χάος της «μπλογκόσφαιρας».
Αυτό δεν έχει καμιά σχέση με την εναλλακτική ενημέρωση, ούτε με το στρατηγικό πολιτικό αίτημα της εποχής: Την ανάπτυξη ενός έντιμου, ειλικρινούς και ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥ διαλόγου για να αποτινάξουμε την κυριαρχία των χειραγωγών της εξουσίας και των πρακτόρων τους.

Προσοχή, λοιπόν, στις διασυνδέσεις μέσω αυτού του ιντερνετικού χάους.

Αυτά σαν κίνητρο για παραπέρα συζήτηση.



[b]Νοέμβριος 2008
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?p=18634#18634

Η «δημοκρατία» της κουκούλας…


Εάν, υποθετικά μιλώντας, μαθαίναμε τα πρόσωπα των μπλόγκερ θα βρισκόμασταν μπροστά σε μια πελώρια αρνητική έκπληξη. Θα διαπιστώναμε, ότι ελάχιστοι θα ήταν οι αυθεντικοί μπλόγκερ, οι οποίοι χρησιμοποιούν το μέσο αυτό για να εκφράσουν μια ανησυχία, μια κοινωνική παρατήρηση και άποψη ή να μεταφέρουν μια «πνιγμένη» είδηση.
Αυτό που θα διαπιστώναμε, θα ήταν τούτο: μια εικόνα γεμάτη από έναν πολιτικό, κομματικό και προπάντων δημοσιογραφικό υπόκοσμο. Άτομα «εγκάθετα» ποικίλων μηχανισμών, άτομα με ποικίλα συμπλέγματα που βρήκαν πεδίο να εκτοξεύσουν τις εκδικητικές τους μνησικακίες και τα προσωπικά τους απωθημένα, άτομα «αρουραίοι των υπονόμων» που το μόνο που έχουν μάθει είναι να εκτελούν «συμβόλαια δολοφονίας»: συκοφάντησης και λιθοβολισμού προσώπων, εκβιασμών, ανακύκλωσης ύβρεων και ψευδολογιών.
Είναι αυταπάτη να πιστεύει κανείς ότι τα μπλογκ είναι μια μορφή «άμεσης δημοκρατίας». Στα μπλογκ αποτυπώνονται, στο πολλαπλάσιο και δραματικά διογκωμένα, όλα τα σηπτικά νοσήματα της κοινωνίας. Μέσα σε ένα κόσμο αγοραίας διάβρωσης, μέσα σε έναν κόσμο που τα πλοκάμια της μαφιόζικης αλητείας απλώνονται, σαν ιστός της αράχνης, ασφυκτικά σε όλους τους κοινωνικούς και πολιτικούς τομείς, μέσα σε ένα καθεστώς που το ασήμαντο γίνεται σημαντικό, το «κατακάθι», γίνεται «αξία» και η «αλητεία», «ελεύθερη άποψη», μέσα σε ένα τέτοιο κόσμο, τα μπλογκ αποτελούν την πλέον εφιαλτική μορφή αυτού του κόσμου. Ακριβώς, γιατί η ανωνυμία και το κοινωνικά και πολιτικά ανεξέλεγκτο «απελευθερώνει» ολοκληρωτικά όλα τα νοσήματα του καθεστωτικού σύμπαντος. Κάθε «μαφιόζος» και κάθε «κατακάθι» γίνεται «Θεός», έξω και υπεράνω από κάθε έλεγχο και πειθαρχεία, έξω και υπεράνω από κάθε λαϊκή εξάρτηση και ευθύνη.
Η κόλαση είναι στρωμένη με καλές προθέσεις. Αυτό που καθορίζει τις «καλές προθέσεις» είναι η «ποιότητα» της πραγματικότητας που ζούμε, η «ποιότητα» των «Ιδεών» και «Αξιών» που ζούμε. Και αυτό που ζούμε είναι η ζούγκλα των κοινωνικών «κατακαθιών», των πολιτικών απατεώνων, των «νταβάδων» και των εγκάθετων μαφιόζων τους, η ζούγκλα της προβοκατόρικης αλητείας των ποικίλων μυστικών υπηρεσιών. Αυτή η ζούγκλα επιβάλλεται και στην μπλογκόσφαιρα, ακόμα πιο ασύδοτη και εφιαλτική από αυτό που βιώνουμε στην πραγματική ζωή και στα ΜΜΕ.
Κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις καμιά «δημοκρατία» δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί στον εικονικό κόσμο του ιντερνέτ. Αντίθετα αυτός ο εικονικός κόσμος αποτελεί το πεδίο της ολοκληρωτικής ισοπέδωσης της δημοκρατίας, του ολοκληρωτικού εξευτελισμού της. Την ολοκληρωτική αντικατάστασή της με τη χυδαιότητα, τη βρισιά, το ψέμα και τη συκοφαντία: Με τον ισοπεδωτικό κανιβαλισμό, το ολοκληρωτικό λιτζάρισμα ανθρώπων και ιδεών, αξιών και συνειδήσεων…
Η δημοκρατία και ιδιαίτερα η «άμεση δημοκρατία» προϋποθέτει ευθύνη λόγων και έργων, πρόσωπο και όχι μάσκα, φως και όχι τα σκοτάδια των υπονόμων. Κάθε είδους κουκουλοφόρου αποτελεί τον «ταγματασφαλίτη» εναντίον της κοινωνίας, των ιδεών και της δημοκρατίας
Η μπλοκόσφαιρα έχει γεμίσει από ποικιλόχρωμους κουκουλοφόρους…




Νοέμβριος 2008
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?p=18767#18767

Η Ανωνυμία απελευθερώνει τις ιδέες και δεν αποτελεί μέσον τρομοκρατίας των ιδεών



Οι ιδέες είναι πολύπλοκα και λεπτά «εργαλεία». Πρέπει, συνεπώς, όσοι καταπιάνονται με ιδέες, αφενός να έχουν ιδέες και πεποιθήσεις και αφετέρου να τις σέβονται. Διαφορετικά πέφτουν στη μικρολογία, τα υπονοούμενα και συχνότατα στις ύβρεις και στους προσωπικούς λιθοβολισμούς.
Αυτοί που μεταμφιέζονται και εμφανίζονται με πολλαπλά προσωπεία και κουκούλες στερούνται όχι μόνο από ιδέες, αλλά και από ηθική υπόσταση.
Έργο όλων αυτών δεν είναι η προαγωγή των ιδεών, η διαπάλη των ιδεών, ούτε η σωστή ενημέρωση. Αυτοί οι αρουραίοι (έμμισθοι ή ψυχωτικοί) λερώνουν και διαφθείρουν τις ιδέες και επιβάλλουν ένα καθεστώς «προσωπικών» του χειρίστου είδους: Τη φαιά Πανούκλα της αμάθειας και της λάσπης…
Η «ανωνυμία» ή η χρησιμοποίηση «ψευδώνυμου» απαιτούν μεγαλύτερη υπευθυνότητα, ηθικό μεγαλείο και σεβασμό των ιδεών και της Ενημέρωσης. Χρησιμοποιούνται σαν προστατευτικές ασπίδες απέναντι στις διώξεις και τις τρομοκρατικές απειλές των ποικίλων μηχανισμών εξουσίας. Αποτελούν «μέσα» απελευθέρωσης των ιδεών από τις ποικίλες αγχόνες της εξουσίας, «μέσα» απελευθέρωσης του λαού να εκφράσει τις ιδέες του, τις αγωνίες του και τις απόψεις.
Η ανωνυμία ή το ψευδώνυμο είναι ένα μέσο για να σπάσει το μονοπώλιο της εξουσίας και το λόγου που καταδικάζει στη σιωπή κάθε «ενοχλητική ιδέα» και κάθε άποψη του απλού, κοινού ανθρώπου. Ένα ανατρεπτικό μέσο εναντίον της καθεστωτικής εξουσίας των «επώνυμων», των «αυθεντιών», των «ειδώλων» του καθεστώτος.
Η ανωνυμία στα μπλογκ βοηθάει και «τσιγκλάει» τον απλό και «ανώνυμο» άνθρωπο να εκφραστεί και να ενεργοποιηθεί πολιτικά.
Η ανωνυμία, συνεπώς είναι απελευθέρωση και έκφραση των ιδεών και της λαϊκής άποψης.
Δεν είναι μέσον δημοσιογραφικής ανόδου (εξ ορισμού καθεστωτικό), δεν είναι μέσον «ξεκαθαρίσματος λογαριασμών», δεν είναι μέσο ισοπέδωσης και δολοφονίας των ιδεών, σπίλωσης και λιθοβολισμού, ύβρεων και συκοφαντιών. Τότε λειτουργεί σαν την «κουκούλα» του σπιούνου, σαν «όργανο» της καθεστωτικής τρομοκρατίας και προβοκάτσιας.
Πολλά, για να μην πούμε η πλειονότητα των μπλογκ, κυρίως αυτά των «δημοσιογράφων», λειτουργούν σαν «κουκουλοφόροι». Αναπαράγουν τις χειρότερες μορφές της καθεστωτικής σήψης και των ΜΜΕ, καλυπτόμενοι με την ανωνυμία τους. Αποτελούν «προεκτάσεις» καθεστωτικών μηχανισμών (κομμάτων και ποικίλων υπηρεσιών), λειτουργούν μαφιόζικα στον ενδοκαθεστωτικό «πόλεμο», χρησιμοποιώντας στο πολλαπλάσιο το βωμολόχο και υβριστικό λεκτικό αυτού του πολιτικού και δημοσιογραφικού υπόκοσμου. Με δύο λόγια: Ανακυκλώνουν στο πολλαπλάσιο όλα τα κόπρανα της εξουσιαστικής αυθάδειας του κόσμου που υπηρετούν και αναλώνονται σε «μονομαχίες» μεταξύ των «μπράβων» της εξουσίας.
Γι αυτό όλοι αυτοί οι ψυχωτικοί της εξουσιαστικής αναρρίχησης κατασκευάζουν πολλαπλά πλογκ με διαφορετικά ιδεολογικά και πολιτικά στίγματα. Δεν έχουν καμιά αρχή και κανένα ηθικό φραγμό. Είναι αδίστακτοι μπράβοι της τρομοκρατίας, της βρισιάς, της συκοφαντίας και της ΑΠΑΤΗΣ.
Αυτοί οι μεταμφιεσμένοι απατεώνες δολοφονούν κάθε ιδέα και προβοκάρουν συνειδητά ή ασυνείδητα την μπλοκόσφαιρα. Παρέχουν το άλλοθι και το τεκμήριο για την αυριανή φίμωση των ιδεών και της λαϊκής έκφρασης: Είναι εκκρίματα και σκύβαλα της καπιταλιστικής εξουσίας, σαλτιμπάγκοι της δημοσιογραφίας, νευρωτικοί και ψυχωτικοί του χρήματος και της εξουσίας που προσφέρουν μεγάλες υπηρεσίες στους μηχανισμούς καταστολής, αν δεν αποτελούν και συνειδητά γρανάζια τους.
Το ΡΕΣΑΛΤΟ, από τη αρχή έχει δηλώσει, ότι ο αγώνας εναντίον των ποικίλων μαφιόζων και προβοκατόρων είναι πρωταρχικής σπουδαιότητας, και στο βαθμό που θα μπορέσει θα ξεσκεπάσει αυτόν τον υπόκοσμο…


Φεβρουάριος 2009[/b]
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=3150

Ο πόλεμος των μπλογκ και
οι πνιγηρές αναθυμιάσεις του

Όταν στη ζωντανή πραγματικότητα παίζονται πολλά παιχνίδια, μέχρι και κατασκευές «εξεγέρσεων» και ποικίλων τρομοκρατικών ομάδων, είναι εύκολο να αντιληφθούμε το τι μπορεί να παίζεται στην εικονική πραγματικότητα του ιντερνέτ.

Έχουμε από πολύ παλιά επισημάνει τούτο: «Μέσα σε αυτούς τους κρυφούς και εικονικούς χώρους οι πρώτοι που δρουν οργανωμένα είναι τα ποικίλα συμφέροντα, τα υπαλληλάκια τους και η πληθώρα των διαπλεκόμενων δομών εξουσίας: Από θεσμικά κέντρα εξουσίας, μέχρι εξωθεσμικά, από κρατικές και κομματικές υπηρεσίες μέχρι μυστικές υπηρεσίες όλων των αποχρώσεων. Και φυσικά όλες οι υπαρκτές ή ανύπαρκτες ομαδούλες όλων των χρωμάτων της ίριδας και όλων των μεταμφιέσεων εξαπάτησης».

Όποιος έχει στοιχειώδεις ιστορικές γνώσεις και πολιτικές εμπειρίες είναι σε θέση να γνωρίζει ότι η προβοκάτσια είναι ένα από τα βασικά όπλα των διωκτικών και κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους εναντίον των λαϊκών κινημάτων και των οργανώσεών τους: μικρών και μεγάλων.

Σήμερα σε μια περίοδο βαθιάς κρίσης και σήψης, σε μια περίοδο διεθνών ανακατατάξεων και πολιτικών ανατροπών, σε μια περίοδο δραματικής ιδεολογικής και ηθικής πτώσης και πολιτικής αστάθειας και ρευστότητας, ο εικονικός χώρος, με δεδομένο την τραγική κατάσταση των λαϊκών κινημάτων, «εικονίζει» όχι μόνο όλα αυτά, αλλά και τη σηπτική επιδημία του καθεστώτος. Πρωταρχικά και κύρια αντανακλά και αποτυπώνει όλα τα βρώμικα παιχνίδια των ποικίλων και πολυεδρικών μηχανισμών της προβοκάτσιας.

Η προβοκάτσια και η στρατολόγηση προβοκατόρων έχει εδώ και πολλά χρόνια αναχθεί σε «επιστήμη» από τις ποικίλες μυστικές υπηρεσίες και τα πολύχρωμα παραρτήματά τους που δρουν, σαν ένα τεράστιο δίκτυο αράχνης, πάνω στην ελληνική κοινωνία.

ΣΗΜΕΡΑ, αυτός ο προβοκατόρικος «ιστός της αράχνης» έχει πάρει αποκρουστικές, εφιαλτικές μορφές στη μπλογκόσφαιρα. Έχει γίνει βρόχος στο λαιμό. Είναι πολυπλόκαμος και πολυεδρικός. Οι ιστοχώροι αποτελούν ένα από τα πλέον «προνομιακά πεδία» των μηχανισμών προβοκάτσιας. Ένα πεδίο που οργιάζουν οι προβοκάτορες, όλων των ειδών και όλων των χρωμάτων.

Τα ζωντανά κινήματα είναι σχεδόν ανύπαρκτα, η ιδεολογική και πολιτική θολούρα εφιαλτική, οι εμπειρίες υποτυπώδεις, η ενεργητική πολιτική πράξη αναιμική και τα ανυποψίαστα «θύματα» πολλά.

Ο άγριος πόλεμος που έχει ξεσπάσει ανάμεσα σε διάφορα μπλοκ και ο οποίος θα συνεχιστεί ακόμα πιο άγρια, αποτελεί το σύμπτωμα αυτής της νοσηρά εφιαλτικής κατάστασης. Αποτελεί την επιθετική αιχμή των μηχανισμών της προβοκάτσιας και των ποικίλων, περίπλοκων διαπλοκών της, για τη χειραγώγηση και τον έλεγχο της μπλοκόσφαιρας.

Οι θρήνοι, όμως, και τα αναθέματα δεν βγάζουν πουθενά και το χειρότερο οδηγούν στην απελπισία της μοιρολατρικής απάθειας. Σήμερα ζούμε ένα ΓΕΝΙΚΟ εφιάλτη: Αυτό της νεοταξικής ισοπέδωσης. Και το μόνο όπλο μας είναι η δράση μας, σε όλους τους τομείς: Η δράση που θα συνδυάζει τη νηφαλιότητα της γνώσης (θεωρητικής, ιστορικής, πολιτικής) ΜΕ την οργή της «πράξης».
Μια τέτοια «δράση» (παρέμβαση) θα γονιμοποιηθεί καταλυτικά με την ανάπτυξη των μαζικών κινημάτων, η οποία είναι αντικειμενικά αναπόφευκτη. Τότε όλα τα παιχνίδια των προβοκατόρικων μηχανισμών θα μοιάζουν με τη μάταια προσπάθεια να αδειάσεις ένα ωκεανό με ένα νεροπότηρο.
Πρέπει να «κολυμπήσουμε», λοιπόν, μέσα στο θυελλώδες πέλαγος της μπλοκόσφαιρας με πυξίδα και σωσίβια: και αυτά δεν μπορεί να είναι άλλα από τη γνώση και το πολιτικό κριτήριο.
Ο Αγώνας και εδώ είναι πολιτικός. Και τα αλάθευτα κριτήρια ενός τέτοιου αγώνα είναι ιδεολογικά, πολιτικά και της πράξης: Της ιντερνετικής πράξης επί του προκειμένου.

Θα κάνουμε πιο συγκεκριμένα αυτά τα κριτήρια, στη βάση των συνοπτικών παρατηρήσεων.

Πρώτη παρατήρηση: Το πρώτο «σωσίβιο» είναι η «ιδεολογία» κάθε ιστοχώρου, δηλαδή η βαθύτερη φιλοσοφία του. Είναι τέτοια η διαπλεκόμενη περιπλοκή των προβοκατόρικων μηχανισμών που η εξωτερική τους παρατήρηση και αξιολόγηση ξεγελάει. Μπορεί να συγκρούονται σε επιμέρους ζητήματα και άλλα να μεταμφιέζονται, αλλά να έχουν την ίδια «ρίζα» και τους ίδιους «νταβάδες».
Η προσέγγιση και η αξιολόγηση δεν πρέπει να γίνεται από τις «εξωτερικές όψεις», αλλά από την εσώτερη λογική και φιλοσοφία τους. Με αυτό το κριτήριο θα διαπιστώσουμε τούτο το ουσιώδες: Ότι πολλοί ιστοχώροι εξωτερικά φαίνονται διαφορετικοί, αλλά προωθούν τη νεοταξική λογική και τα πλανητικά, αυτοκρατορικά ιδεολογήματα. Π.χ., πολλοί διαχωρίζονται, σε επιμέρους ζητήματα, από τους «Ιούς», αλλά η φιλοσοφία τους είναι η ίδια, καθώς, συχνά, και οι θέσεις τους πάνω στα κεντρικά και μεγάλα ζητήματα της εποχής μας.
Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι τα «νταβατζίδικα» μπογκ, λόγω των ανταγωνιστικών συμφερόντων των «νταβάδων» και των πολιτικών τους παιχνιδιών τους, συγκρούονται σε «εξωτερικά σημεία». Η λογική τους είναι, όμως, κοινή: Η καθεστωτική λογική των «νταβάδων»
Το ίδιο συμβαίνει και στα μπλογκ των κομματικών διαπλοκών…
Το ιδεολογικό, φιλοσοφικό «πρόσωπο» των μπλογκ (εξωτερικά καλυμμένο συχνά), αποτελεί τον θεμελιώδη λίθο της αξιολόγησής του…

Παρατήρηση δεύτερη: Οι πολιτικές θέσεις. Ένα άλλο κριτήριο είναι οι πολιτικές θέσεις που προωθεί κάθε μπλογκ πάνω στα φλέγοντα και καταλυτικά, κοινωνικά, εθνικά, πολιτικά και πολιτισμικά ζητήματα της εποχής μας, τα οποία απορρέουν από τον οδοστρωτήρα της παγκοσμιοποίησης.
Από μόνο του, φυσικά αυτό το κριτήριο, μπορεί να οδηγήσει στην εξαπάτηση. Σήμερα, πολλοί μεταμφιέζονται και σφετερίζονται πολιτικά τα προβλήματα αυτά. Αλλά, μία πρώτη οριοθέτηση στη βάση μιας κεντρικής διαχωριστικής γραμμής: «υπέρ της Νέας Τάξης, κατά της Νέας Τάξης», βοηθάει πολύ στο να αξιολογήσουμε τα πράγματα και να δούμε ποιοι έχουν μια ενιαία πολιτική αντίληψη εναντίον της ιμπεριαλιστικής Νέας Τάξης και ποιοι μερική αντίληψη ή νόθα…

Παρατήρηση τρίτη: Η ανυπαρξία καθαρής πολιτικής αντίληψης.
Η έλλειψη πολιτικής είναι και αυτό πολιτική θέση. Πολλοί ιστοχώροι δεν διατυπώνουν ανοικτά και καθαρά τις απόψεις τους. Σπερμολογούν, αποδέχονται, ακόμα και σφετερίζονται, απόψεις άλλων. Εμφανίζονται με έναν ύπουλο πλουραλισμό: φιλοξενούν και προωθούν απόψεις με κάποιες εξωτερικές ομοιότητες, αλλά με ριζικά διαφορετικές φιλοσοφίες και αντιλήψεις, στο όνομα όχι μόνο του αντινεοταξικού αγώνα, αλλά και του αντι-ιμπεριαλιστικού. Με άλλα λόγια: Προβάλλουν θετικά διαφορετικά ποιοτικά περιεχόμενα, δίχως να ξεκαθαρίζουν τη δική τους θέση και δίχως κανένα δικό τους σχολιασμό.
Τέτοια μπλογκ εξ ορισμού είναι ύποπτα. Παίζουν κάποιο παιχνίδι.
Δεν αναφερόμαστε εδώ στα καθαρά δημοσιογραφικά μπλογκ. Αυτά λειτουργούν στη βάση των αστικών κανόνων της δημοσιογραφίας: άλλα προβάλλουν όλες τις απόψεις, όπως το «Τρωκτικό» και άλλα επιλεκτικά, ανάλογα με τις κομματικές τους δεσμεύσεις ή τις «νταβατζίδικες». Αυτή η «κλασσική», αστική αντίληψη της ενημέρωσης είναι γνωστή και ορατή…
Αναφερόμαστε σε μπλογκ που θέλουν να αποτελούν «εστίες» άποψης και αγώνα και είναι «μικτά»: αστικής δημοσιογραφίας και αγωνιστικής άποψης και πράξης).

Παρατήρηση τέταρτη: Η θέση απέναντι στα λαϊκά κινήματα.
Καταλυτικό πολιτικό κριτήριο είναι η θέση που παίρνει κανείς, άμεσα ή έμμεσα, απέναντι στις λαϊκές εκδηλώσεις, διαμαρτυρίες και μαζικά κινήματα. Αυτό το κριτήριο ανάγεται στα ιδεολογικά κριτήρια, αλλά το παραθέτουμε ξεχωριστά.
Σε πολλά μπλογκ, τα οποία εμφανίζονται εναντίον της Νέας Τάξης, οι λαϊκές κινητοποιήσεις προκαλούν αλλεργία. Όταν αντιμετωπίζεις το λαό σαν αντικείμενο και όχι ως υποκείμενο των εξελίξεων, διέπεσαι από βαθιά καθεστωτική αντίληψη και νοοτροπία. Καμία αλλαγή και κανένας αγώνας δεν μπορεί να γίνει με το λαό στο περιθώριο ή υποχείριο…

Πέμπτη παρατήρηση: η συγκεκριμένη πολιτική και οργανωτική πρακτική.
Οι ιδεολογικές και πολιτικές σου αντιλήψεις, η καθαρότητα και η αυθεντικότητα των απόψεών σου, καθορίζουν και τις πρακτικές σου. Όσοι έχουν απόψεις και θέλουν κάτι να πουν (οι αυθεντικοί ανώνυμοι μπλόγκερ) δεν αποτελούν «δοχεία» Βαβυλωνίας, ούτε επιζητούν επαφές για τις επαφές και διασυνδέσεις άνευ αρχών. Επιδιώκουν φυσικά να προωθήσουν τις απόψεις τους παντού, αλλά μέχρι εκεί…
Υπάρχουν πολλοί, που ενώ ζούνε με αναπαραγωγές κειμένων ή ερμαφρόδιτες ιδεούλες επιδιώκουν μανιωδώς την προβολή τους και τη θεμελίωσή τους στο στερέωμα της μπλοκόσφαιρας: Αυτός είναι ο μοναδικός στόχος και όχι η παραγωγή και η διαπάλη των ιδεών, η αγωνιστική προσφορά απόψεων.
Κατά κανόνα αυτά τα μπλογκ είναι αυτά των «μεταμφιέσεων», των διφορούμενων αντιλήψεων, αυτά που λειτουργούν με «φιλοξενίες» αντίθετων απόψεων και αναλώνονται σε «επαφές» και «διασυνδέσεις». Είναι ιστοχώροι της ερμαφρόδιτης προβοκάτσιας…

Τελευταία παρατήρηση: ο υπερβάλλον ζήλος.
Μερικά, διακριτικά χαρακτηριστικά της «θεωρίας» και «πρακτικής» των προβοκατόρων είναι:
Ο υπερβάλλον «επαναστατικός οίστρος».
Οι ηχηροί ήχοι: αφοριστικές αντικαθεστωτικές φράσεις και υστερικοί αναθεματισμοί…
Κομπάζουσα ηθικολογία, υβρεολόγιο και προσωπικοί χαρακτηρισμοί.
Σπερμολογίες και τεμαχισμός της σκέψης. Τουφεκιές και κρότοι μεγαλοστομίας, χωρίς καμία σύνθεση επιχειρημάτων και πειθαρχία της σκέψης.

Πάντα οι προβοκάτορες σκούζουν με αφρούς εναντίον του καθεστώτος και συχνά εναντίον αυτών που υπηρετούν…

Εάν, υποθετικά μιλώντας, εμφανιζόντουσαν τα πρόσωπα πολλών από τους μπλόγκερ, θα πέφταμε από τα σύννεφα.

Ήδη, πολλοί από τους γνωστούς, δίνουν τη «γεύση»: εξετάστε από ποια εκτροφεία βγήκανε…


_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)

[Παλαίμαχος]

«Αντίλογος»: Κραυγαλέο δείγμα «στημένου» blog



Είναι να γελά κανείς με την προβοκατόρικη και βοούσα ανοησία κάποιων ιστολογίων τα οποία εκτελούν διατεταγμένη υπηρεσία από τις πιο κακοήθεις και δωσίλογες.

Η κακοήθης νεοπλασία της αβυσσαλέας και χοντροκομμένης ηλιθιότητάς τους κορυφώνεται και συμπυκνώνεται στο εξής: Αφορίζουν συλλήβδην και αθρόως όλα τα ιστολόγια που είναι εναντίον της ΕΕ και του ευρώ σαν χρηματοδοτούμενα από «ξένα συμφέροντα», «ύποπτα», «ανθελληνικά» και …πρακτορικά!!!

Εδώ πάει γάντι η ελληνική παροιμία: «Είπε ο γάϊδαρος τον πετεινό κεφάλα»…

Οι υμνητές της δωσίλογης ευρω-χουντικής κυβέρνησης, έχουν το θράσος, το θράσος του πράκτορα του καθεστώτος και του κουκουλοφόρου προβοκάτορα, να στιγματίζουν όσους εναντιώνονται στην κυβερνητική εργολαβία που έχουν αναλάβει, σαν «χρηματοδοτούμενους» και «πράκτορες» ξένων συμφερόντων και υπηρεσιών.

Μόνο που αυτοί οι αρουραίοι δεν μας λένε ποια συμφέροντα και από πού τα «πιάνουν» αυτοί που ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΙ στην κτηνωδία και στην αποτρόπαια κακουργία των ευρω-ληστών και διεθνών δημίων που έχουν μετατρέψει την Ελλάδα σε αποικία των μαφιόζων του χρήματος και έχουν βάλει τον ελληνικό λαό στο φέρετρο…

Αυτή είναι η κλασσική συνταγή των ελεεινών μισθοφόρων του ιντερνέτ, των εγκάθετων και των γενίτσαρων-προβοκατόρων και ρουφιάνων του καθεστώτος: Να σηκώνουν κύματα κουρνιαχτού από αοριστολογίες, αναπόδεικτες κατηγορίες, ταχυδακτυλουργίες και κυρίως αναπόδεικτους ΑΦΟΡΙΣΜΟΥΣ κατά πάντων…

Ένα τέτοιο ιστολόγιο εγκάθετων κυμβάλων είναι το «Αντίλογος»!!!



Αφορίζει τους πάντες και τα πάντα, όλους που δεν υποκλίνονται στην κυβέρνηση Σαμαρά:

«Τολμούν οι "σωτήρες" να λοιδορούν τον Σαμαρά , τους άλλους πολιτικούς αρχηγούς και τους Υπουργούς της κυβέρνησης , γιατί προσπαθούν να κρατήσουν την χώρα σε αυτόν τον Ευρωπαϊκό δρόμο χαρακτηρίζοντάς τον , "δρόμο προς τον όλεθρο"...».

Και μόνο αυτό το χωρίο αποκαλύπτει το «είδος» και το «χαρακτήρα», αλλά και την ηλιθιότητα του «στημένου» αυτού ιστολογίου.

Το «χαρακτήρα» της φρενοβλαβούς, διατεταγμένης υπηρεσίας του: ΟΣΟΙ αντιμάχονται την κυβέρνηση Σαμαρά, την ευρω-χούντα και τις αλυσίδες των δημίων μας είναι εξ ορισμού «ύποπτοι» και «χρηματοδοτούμενοι»…

«Καθαροί» είναι μόνο αυτοί που υμνούν την κυβέρνηση, το καθεστώς των ανδρεικέλων, την ΕΕ, το ευρώ και τους μαφιόζους του χρήματος…

Τέτοιο είναι το θράσος, αλλά και η απύθμενη βλακεία των εγκάθετων του καθεστώτος και των έμμισθων κουκουλοφόρων του διαδικτύου…

Ολόκληρο το κείμενο αυτών των υποπροϊόντων της κακοήθους νεοπλασίας βρίσκεται ΕΔΩ:
http://antilogos-gr.blogspot.com/2012/08/blogs.html

Δεν χρειάζεται να το σχολιάσουμε ιδιαίτερα: Απαστράπτει η δωσίλογη λευχαιμία του…

Μία μόνο παρατήρηση που αποκαλύπτει το «στημένο» ψεύδος τους.

Όλοι γνωρίζουν ότι το ΣΥΝΟΛΟ των δυνάμεων του καθεστώτος, των ισχυρών «νταβάδων, των ΜΜΕ, καθώς και τα περισσότερα ιστολόγια προπαγάνδιζαν και προπαγανδίζουν αφηνιασμένα τις κυβερνήσεις της ευρω-χρηματιστηριακής ελίτ, την ΕΕ, το ευρώ και τα συνακόλουθα…

Οι «χορηγοί», συνεπώς, βρίσκονται από την πλευρά των μηχανισμών του χρήματος και των «νταβάδων» που χρηματοδότησαν και χρηματοδοτούν αφειδώς πλήθος ιστολογίων, ΥΠΕΡ της ΕΕ και του Ευρώ, ΥΠΕΡ της παπαδήμιας συγκυβέρνησης, ΥΠΕΡ της νέας ευρω-δωσίλογης κυβέρνησης Σαμαρά…

Τα ιστολόγια που ΑΝΤΙΤΑΧΘΗΚΑΝ σε αυτήν την καθεστωτική πλύση εγκεφάλου είναι πολύ λίγα και ακόμα λιγότερα αυτά που ΤΕΚΜΗΡΙΩΝΑΝ με ατράνταχτα επιχειρήματα τον ΕΦΙΑΛΤΗ της ΕΕ, του ευρώ και λοιπά, καθώς και τους ιπποκόμους, εγχώριους εντολοδόχους τους.

Οι εγκάθετοι του «Αντίλογου», ΟΧΙ μόνο αναστρέφουν ξετσίπωτα την πραγματικότητα των ΜΜΕ και του διαδικτύου, αλλά το ίδιο ξεδιάντροπα συκοφαντούν, χωρίς ίχνος αποδείξεων (και απόρριψης, έστω ελάχιστα τεκμηριωμένης) τα ελάχιστα ιστολόγια που τεκμηρίωναν πολύπλευρα τον ΕΦΙΑΛΤΗ της αποικιοκρατικοποίησης της χώρας μας.

Το να ζητάς, βεβαίως, από κάθε είδος διατεταγμένου υπαλλήλου απόψεις και τεκμηρίωση είναι μέγιστη ΟΥΤΟΠΙΑ: Αυτοί απλώς ΣΥΚΟΦΑΝΤΟΥΝ τους πάντες, ανακατεύοντας τα ΠΑΝΤΑ…

Το ψεύδος τους παίρνει παρανοϊκές διαστάσεις όταν ισχυρίζονται ότι ιστολόγια και κόμματα κερδοσκόπησαν εκλογικά πάνω στη επαναφορά της δραχμής!!!

Όλα τα κόμματα και τα αποκόμματα (πλην του ΚΚΕ) τρομοκράτησαν ΕΚΛΟΓΙΚΑ πάνω στο ευρω-χουντικό δίλλημα: «Ευρω ή χάος», «ΕΕ ή χρεοκοπία» κ.λπ…

Ασφαλώς, οι συντάχτες του προβοκατόρικου κειμένου αναφέρονται στον Καζάκη: Μία μεμονωμένη περίπτωση την αναγάγουν σε ΓΕΝΙΚΟ κανόνα…

Και το σπουδαιότερο: Κτυπάνε τον Καζάκη εκεί που έχει δίκιο και τεκμηριώνει τη θέση του, χρησιμοποιώντας τον, δολίως, για να συκοφαντήσουν τους πάντες…

Η γνωστή και πάγια φιλοσοφία των προβοκατόρων, καθεστωτικών «πρακτόρων» και των μίσθαρνων οργάνων (κομμάτων και παρακρατικών μηχανισμών): Φωτογραφίζουν ένα αποτυχημένο (πολιτικά) παράδειγμα για να συκοφαντήσουν τις ορθές Ιδέες και κυρίως για να «κλειδώσουν» τους ΠΑΝΤΕΣ μέσα σ’ αυτό.

Εδώ έχουμε ένα άλλο είδους της λογικής του «συνωστισμού»: «Συνωστίζονται» όλοι όσοι αντιστέκονται στα ανδρείκελα της ευρω-χούντας (η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού), στο χώρο των «εχθρών» της Ελλάδας, στο χώρο των «ύποπτων» και πρακτόρων των «νταβάδων»…

ΑΙΔΩΣ ΑΧΡΕΙΟΙ…

Δεν βγάζετε, μοχθηρά υπαλληλάκια του καθεστώτος, την κουκούλα για να γελάσουμε;;;

_________________
Θέλησαν να μας εξοντώσουν,
αλλά δεν τα κατάφεραν.
Εμαστε ακόμα ζωντανοί κι αυτό
είναι το κυριότερο.

[Ροβεσπιέρος]

«Δημοσιογράφοι χωρίς σύνορα» = CIA



Ο Πλέον προνομιακός χώρος των μυστικών υπηρεσιών είναι ο ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΟΣ, κατ’ επέκταση και το διαδίκτυο: Αυτό πια είναι ΚΟΙΝΟΣ ΤΟΠΟΣ…

Όπου υπάρχουν μαζικοί μηχανισμοί πλύσης εγκεφάλου και χειραγώγησης της κοινής γνώμης εκτρέφονται και γιγαντώνονται και τα δίκτυα των μυστικών υπηρεσιών, και η έμμισθη ΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ των ισχυρών του χρήματος.

Τα ΜΜΕ είναι τα κανάλια αυτής της δράσης των μηχανισμών του χρήματος και των παρακρατικών τους οργάνων.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο λειτουργίας των ΜΜΕ και του διαδικτύου, οι «δομές» και τα «φίλτρα» της πληροφόρησης βρίσκονται στα χέρια των «νταβάδων» και κυρίως των αυτοκρατορικών μυστικών υπηρεσιών, με προεξέχουσα τη CIA…

Το πλήθος των δημοσιογραφικών «αστέρων», αλλά και απλών δημοσιογράφων, καθώς και μέγα πλήθος ιστολογίων ελέγχονται ΕΥΘΕΩΣ και ΠΛΑΓΙΩΣ από τις μυστικές υπηρεσίες: Αποτελούν τα «βαποράκια» τους…

Ένα τέτοιο «βαποράκι» είναι και οι «δημοσιογράφοι χωρίς σύνορα»: Η νεοταξική προπαγάνδα χωρίς σύνορα…

Κάθε ΜΚΟ «χωρίς σύνορα» είναι νεοταξική προπαγάνδα χωρίς σύνορα και αναστολές, είναι μίσθαρνα όργανα των πλανητικών μηχανισμών, χωρίς ΣΥΝΟΡΑ…

Διαβάστε το αποκαλυπτικό άρθρο του «Σίβυλλα»
http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.gr/2012/08/cia_6545.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ και ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=6687

_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)

[Επισκέπτης]

Ενδεικτικό (κατευθυνομένης δημοσιογραφίας) αυτών που γράφετε, είναι και η ακολουθούσα είδηση που μεταδόθηκε από την ελληνική έκδοση της Deutsche Welle στο ομώνυμο ιστολόγιο. Την "άποψη", που ζητά το ιστολόγιο να δώσουν οι αναγνώστες, τους την έστειλα και ήταν η εξής : http://kyprianoscy.blogspot.gr/2012/08/blog-post_7.html

Σύμφωνα με την είδηση,
"Ο νεαρός Σύρος διπλωμάτης Μοχάμεντ Χασάν Σαφέζ εξομολογείται ότι ο φόβος πολλών διπλωματικών υπαλλήλων για πράξεις εκδίκησης εναντίον συγγενών τους στη Συρία τους αποτρέπει να αποστασιοποιηθούν από το καθεστώς, παρά την εναντίωσή τους σε αυτό"(*). Αυτά και πολλά άλλα μετά την αυτομόλυση του Σύρου πρωθυπουργού Ριάντ Χιτζάμπ και την "αποσύνθεση του καθεστώτος Άσαντ" κατά το δημοσίευμα, όπου παραπέμπει ο αστερίσκος.

Μήπως λοιπόν μπορούν οι κ.κ. Ulrich Leidholdt και Άρης Καλτιριμτζής να μας απαντήσουν στο ερώτημα που θα τους υποβάλουμε; Είναι δε τούτο το εξής :
Με δεδομένο ότι "ο φόβος πολλών διπλωματικών υπαλλήλων για πράξεις εκδίκησης εναντίον συγγενών τους στη Συρία τους αποτρέπει να αποστασιοποιηθούν από το καθεστώς", ρωτάμε αν παρόμοιους φόβους έχουν και όσοι δεν αποστασιοποιούνται από το καθεστώς της παγκοσμιοποίησης; Δηλαδή της νέας τάξης πραγμάτων, που με οικονομικά και άλλα (κατά κανόνα ανθρωποκτονικά) μέσα εξαναγκάζει τους λαούς να υποτάσσονται στους διορισμένους (μάλλον εξαγορασμένους) και δια της ψήφου εκλεκτούς να εκφράσουν την ελευθερία και τη δημοκρατία;

Αλλά τι είδους ελευθερία και δημοκρατία είναι αυτή, όταν υποχρεωτικά κατευθύνεται από διορισμένα ανδρείκελα; Ποιος από αυτούς τολμά να καταγγείλει το μεθοδευμένο δια της ψήφου κάλπικο αποτέλεσμα; Αν οι υποψήφιοι δεν είναι σύμφωνοι με τις εντολές των εξουσιαστών της παγκοσμιοποίησης, αυτής της νέας μορφής αποικιοκρατίας, το μέλλον τους θα είναι ο αφανισμός τους. Που θα συμπαρασύρει και το λαό που τους στηρίζει και τους αναδεικνύει για να διαχειριστεί τα κοινά.

Αν θέλετε, συνεπώς, να είσαστε ακριβείς στις πληροφορίες που δίνετε σε όσους τυχόν θα σας διαβάσουν να λέτε τα πράγματα όπως έχουν κι από τις δυο τους όψεις. Αν το καθεστώς Άσαντ είναι αυταρχικό, το ίδιο αυταρχικό, μάλιστα σε υπερθετικό βαθμό - παγκοσμιότητα γαρ - είναι και το καθεστώς της νέας τάξης πραγμάτων. Όπου όποιος διαφωνεί, σκάβει το λάκκο του και δυστυχώς του λαού του. Οι νέοι εξουσιαστές της ανθρωπότητας δεν δυσκολεύονται καθόλου να μισθώσουν επαναστάτες, μάλιστα σε εποχές δύσκολες για την οικονομία. Να ζεις καθαρίζοντας τζάμια αυτοκινήτων ή αδειάζοντας τους κάδους απορριμάτων δεν έχει την ίδια αξιοπρέπεια με το να σκοτώνεσαι ή να σκοτώνεις για λόγους δημοκρατίας και ελευθερίας. Έτσι δεν είναι;

Εμείς οι Έλληνες τα ζήσαμε αυτά μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, όταν τα αγγλικά αεροπλάνα μας έριχναν όπλα μαζί με λίρες για να βγάλουμε τα μάτια μας. Το παράδειγμά μας καλό είναι να μη το συνεχίζουν άλλοι.

(*) http://www.dw.de/dw/article/0,,16149009,00.html