Να ζωντανέψουμε τη φλόγα των ιστορικών μας αγώνων

[Παλαίμαχος]

Να ανάψουμε και να ζωντανέψουμε τη φλόγα των ιστορικών μας αγώνων



Δεν υπάρχουν πλέον άλλα περιθώρια για ειρηνοφιλίες, δημοκοπίες, εκλογικά λόγια, προσκοπικές λαμπαδηδρομίες και κομματικές παρελάσεις…

Χωρίς αγωνιστικές κινητοποιήσεις και οργάνωση στο δρόμο, χωρίς ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ με τα ευρω-ανδρείκελα και τους μηχανισμούς τους δεν γίνεται τίποτα.

Η ΟΡΓΗ του λαού για να ξεχυθεί στο δρόμο και να γίνει χείμαρρος ανατρεπτικός πρέπει να υπάρξουν τα «πολιτικά έμβολα» και οι «οργανωτικοί ιμάντες» του ΓΕΝΙΚΟΥ ξεσηκωμού και της ΣΥΓΚΡΟΥΣΗΣ με το δικτατορικό καθεστώς των ευρω-ανδρεικέλων.

Αυτοί οι «ιμάντες» και τα «έμβολα» παλιότερα (ακόμα και στα πρώτα μεταδικτατορικά χρόνια) υπήρχαν μέσα στους οργανωμένους «ιστούς» του εργατικού κινήματος, του φοιτητικού κινήματος, καθώς και μέσα στα ίδιες τις αριστερές οργανώσεις.

Σήμερα, με τις ευλογίες, αλλά και τις συστηματικές, χρόνιες και εναγώνιες προσπάθειες της ενσωματωμένης «αριστεράς», τα ΠΑΝΤΑ έχουν καταλυθεί και ισοπεδωθεί.

Ο λαός κοχλάζει από ΟΡΓΗ, αλλά αυτός ο βρασμός της ΟΡΓΗΣ δεν βρίσκει το «έμβολο» και τον «κύλινδρο» να κινηθεί και να ξεχυθεί ανατρεπτικά στο δρόμο.

Παλιότερα, ισχυρές οργανωτικά και δυναμικές «πρωτοπορίες» μέσα στο εργατικό και φοιτητικό κίνημα αποτελούσαν τους καταλύτες της λαϊκής αγανάκτησης, καταλύτες που υπερφαλάγγιζαν τις γραφειοκρατικές ηγεσίες των συνδικάτων και των κομμάτων ή τις εξανάγκαζαν να συμμετέχουν στους άγριους και βίαιους λαϊκούς αγώνες…

Στη δεκαετία του 1960, ιδιαίτερα μετά τις εκλογές της βίας και νοθείας το 1961, η Ελλάδα βρισκόταν σε καθολικό αγωνιστικό αναβρασμό και ο λαός έγραψε λαμπρές ιστορίες αγωνιστικού ηρωισμού και σύγκρουσης με το τότε κράτος και παρακράτος της Δεξιάς…

Η αντιδικτατορική πάλη ήταν η συνέχεια και ο επόμενος διαλεκτικός κύκλος της αγωνιστικότητας και του ηρωισμού του ελληνικού λαού…

Το ίδιο και στα πρώτα μεταδικτατορικά χρόνια: Η αγωνιστικό νήμα δεν ανακόπηκε, και παρά τα πυροσβεστικά παιχνίδια της ειρηνόφιλης «αριστεράς», ο ελληνικός λαός με πρωτοπόρους τους εργαζόμενους και τους φοιτητές ΣΥΓΚΡΟΥΣΤΗΚΕ, πολλές φορές (σχεδόν καθημερινά) και βίαια με τις «αύρες» του Κωνσταντίνου Καραμανλή και το κράτος καταστολής του…

Μετά ήρθε το κράτος του ΠΑΣΟΚ το οποίο αξιοποιώντας τα εγκλήματα του δεξιού κράτους και τα «αντιδεξιά» σύνδρομα, ευνούχισε, διέφθειρε και ισοπέδωσε τα ΠΑΝΤΑ: Ήταν η εποχή που η Νέα Τάξη Πραγμάτων εφορμούσε, υπονόμευε τις εσωτερικές εθνικές μας λειτουργίες (σταθερά και ανεπαίσθητα στην αρχή) και καθιστούσε το ΠΑΣΟΚ την αιχμή του νεοταξικού δόρατος στον τόπο μας.

Δυστυχώς, αργήσαμε να συνειδητοποιήσουμε αυτή τη νέα κατάσταση της πλανητικής, ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας: Μια βαρβαρότητα που έλαμψε εκτυφλωτικά, επί Σημίτη, με το «εκσυγχρονιστικό» κράτος και παρακράτος…

Μέσα σ’ αυτά τα χρόνια της νεοταξικής επέλασης και του πράσινου παρακράτους και με τις ευλογίες της ολοκληρωτικά μεταλλαγμένης «αριστεράς», δεν έμεινε ΤΙΠΟΤΑ ΟΡΘΙΟ.

Κονιορτοποιήθηκαν, ιδιαίτερα οι κοινωνικοί και εθνικοί αρμοί, οι οργανωτικές δομές των λαϊκών κινημάτων, οι αγωνιστικές τους παραδόσεις, καθώς και το ιστορικό πνεύμα της λαϊκής ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ…

Παλιά για κάθε διεκδίκηση δίναμε μεγάλες αγωνιστικές μάχες και συγκρουόμασταν ρωμαλέα και ηρωικά με τις καθεστωτικές δυνάμεις: Π.χ το 114, τα Ιουλιανά, ιστορικοί απεργιακοί αγώνες, Πολυτεχνείο, κ.λπ αποτελούν ιστορικά ορόσημα λαϊκών αγώνων…

ΣΗΜΕΡΑ μας ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΝ ολοκληρωτικά, αλώνουν και ξεπουλούν την Ελλάδα, μας έχουν βάλει στο φέρετρο και ετοιμάζονται να μας θάψουν και ΑΚΟΜΑ να ΞΕΣΗΚΩΘΟΥΜΕ…

ΣΗΜΕΡΑ η λαϊκή ΟΡΓΗ είναι χίλιες φορές μεγαλύτερη, πιο διογκωμένη και συμπιεσμένη από τότε και ΕΜΕΙΣ ακόμα να ΞΕΣΗΚΩΘΟΥΜΕ…

Φυσικά δεν φταίει ο λαός. Φταίει η ολοκληρωτική ΑΠΟΥΣΙΑ εκείνων των πολιτικών και οργανωτικών συντελεστών που θα ΠΥΡΟΔΟΤΗΣΟΥΝ τη λαϊκή ΟΡΓΗ…

ΣΗΜΕΡΑ απουσιάζουν δραματικά τα «πολιτικά έμβολα» και οι «οργανωτικοί ιμάντες» της Κίνησης και της ΑΝΑΦΛΕΞΗΣ της κοινωνικής οργής…

Τα «αριστερά» κόμματα και οργανώσεις, τα Συνδικάτα και οι παρατάξεις της Νεολαίας, ΣΗΜΕΡΑ αποτελούν τους άθλιους εμπόρους της λαϊκής εξαθλίωσης και αγανάκτησης, τα πυροσβεστικά, αλλά προδοτικά «όργανα» του καθεστώτος, γι αυτό ο κόσμος τα σιχαίνεται, τα έχει γνωρίσει πολύ καλά…

Η κατάσταση, βεβαίως, δεν είναι αδιέξοδη και απελπιστική. Αργά ή γρήγορα ο λαός θα εκραγεί τυφλά και θα συνδεθεί, έστω με μεγάλο κόστος, με τις αγωνιστικές και επαναστατικές μας παραδόσεις.

Ένας άλλος αισιόδοξος παράγοντας είναι ότι αρχίζει να εκκολάπτεται και να αναπτύσσεται ένα φάσμα οργανωμένων δυνάμεων σε όλο το κοινωνικό και πολιτικό «στερέωμα» που συνειδητοποιούν τη στρατηγική κατεύθυνση: Τον αγώνα και τη σύγκρουση στο δρόμο…

Ιδιαίτερα αισιόδοξο είναι ότι μέσα στο ΚΚΕ, αλλά και σε άλλες «αριστερές» καταστάσεις, καθώς και μέσα στο πλήθος των «αντιμνημονιακών», εκτρέφονται έμβρυα που συγκρούονται με τις κατεστημένες πολιτικές και βλέπουν σαν τη μόνη διέξοδο την οργάνωση της λαϊκής ΟΡΓΗΣ στο ΔΡΟΜΟ και την ΑΝΑΣΤΥΛΩΣΗ των αγωνιστικών μας παραδόσεων…

Η ολοκληρωτική κατάρρευση των ευρω-ανδρεικέλων, αλλά και ο εκλογικός κρετινισμός και η αθεράπευτη σήψη των «αριστερών» ηγεσιών θα θρέψουν και θα γιγαντώσουν τα νέα πολιτικά και οργανωτικά «έμβολα» των αγώνων και των συγκρούσεων του λαού στο ΔΡΟΜΟ…

ΓΡΗΓΟΡΑ θα ηχήσουν και πάλι οι σάλπιγγες της αγωνιστικής ιστορίας μας και θα πιάσουμε τα επαναστατικά νήματα των παραδόσεών μας…

_________________
Θέλησαν να μας εξοντώσουν,
αλλά δεν τα κατάφεραν.
Εμαστε ακόμα ζωντανοί κι αυτό
είναι το κυριότερο.

[Ροβεσπιέρος]

Λαϊκή Εξουσία ή αφανισμός!
Γράφει: Ο Νίκος Μπογιόπουλος



Αυτοί που είναι υπεύθυνοι για τα παιδιά που λιποθυμούν από την πείνα στα σχολεία...
*
Αυτοί που με την πολιτική τους έχουν γεμίσει τους δρόμους, τα παγκάκια, τα πάρκα, τις εισόδους των πολυκατοικιών και των καταστημάτων με αστέγους...
*
Αυτοί που έχουν οδηγήσει τον έναν στους δύο νέους στην ανεργία και τον άλλον στο εργασιακό σκλαβοπάζαρο...
*
Αυτοί που κούρσεψαν από τους γέροντες τις συντάξεις, τα επιδόματα, τα δώρα, την αξιοπρέπεια...
*
Αυτοί που έχουν το θράσος να αποκαλούν «γιορτή» (!) τις συγκεντρώσεις των απόρων γύρω από τα καζάνια των συσσιτίων...
*
Αυτοί που κατάντησαν τους ανθρώπους να κρέμονται από τους σκουπιδοτενεκέδες, να ψάχνουν κάτω από τους πάγκους των λαϊκών αγορών, να σέρνονται αναζητώντας ένα κομμάτι ψωμί μέσα στα σκουπίδια...
*
Αυτοί που οδήγησαν το 50% του ελληνικού λαού πέρα από το κατώφλι του κοινωνικού αποκλεισμού, να στέκεται στην ουρά της επαιτείας για μισό τσουβάλι πατάτες, αυτοί που έφεραν το υπόλοιπο 50% στον προθάλαμο της φτώχειας, της ανημπόριας και της δυστυχίας...
*
Αυτοί που δεν υπάρχει φόρος, χαράτσι, αυθαιρεσία, που να μην τα έχουν επιβάλει στην πλάτη της λαϊκής οικογένειας...
*
Αυτοί που στη θέση των μικρομάγαζων που κλείνουν γέμισαν κάθε πόλη και κάθε χωριό με τις φωτεινές επιγραφές των «σαράφηδων» για να βάζουν οι ξεκληρισμένοι ενέχυρο από τις βέρες τους μέχρι τα χρυσά δόντια τους...
*
Αυτοί που κόβουν τους μισθούς και αυξάνουν 6 φορές (!) την τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος,
που έχουν επιβάλει 6 διαφορετικούς φόρους (!) για τα υποθηκευμένα στις τράπεζες σπίτια,
που αυξάνουν τα διόδια και τις τιμές των εισιτηρίων στα λεωφορεία,
που διπλασίασαν την τιμή της βενζίνης,
που έχουν εξαναγκάσει εκατομμύρια ανθρώπους να ζουν χωρίς πετρέλαιο θέρμανσης μέσα στο κρύο και στο χιονιά...
*
Αυτοί που μετέτρεψαν το δημόσιο χρέος, που οι ίδιοι δημιούργησαν, σε πρόσχημα της δημόσιας και διεθνούς μετατροπής ενός ολόκληρου λαού σε πειραματόζωο της πιο στυγνής επιδρομής της κεφαλαιοκρατικής βαρβαρότητας...
*
είναι αυτοί που έχουν το θράσος να ποζάρουν
σαν «σωτήρες» και
σαν «πατριώτες»!
*
Αυτοί,
οι «σωτήρες» και
οι «πατριώτες»
είναι οι ίδιοι
*
α) που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο κυβερνούν από την εποχή του Κωλέττη και του Μαυροκορδάτου και που όποτε τα συμφέροντα των ταξικών τους προϊσταμένων περιλάμβαναν ακόμα και τον ωμό σφαγιασμό του λαού,
δεν είχαν καμία αναστολή να παραμερίζουν και να παραδίδουν την «Αρχή» από στρατηγούς και λοχίες, μέχρι σε συνταγματάρχες και εσχάτως σε δοτούς πρωθυπουργούς - τραπεζίτες!
*
β) Που μετά από σαράντα ολόκληρα χρόνια της μεταπολίτευσης και της «νέας δημοκρατίας» τους, της «αλλαγής» και των «καλύτερων ημερών» τους, της «απαλλαγής» και της «επανίδρυσής» τους, της «ήπιας προσαρμογής», της ΕΟΚ, της ΟΝΕ και του ευρώ τους,
μετά από την τόση καταστροφή που επέφεραν, μετά από τον τόσο πόνο που προκάλεσαν, πάνω στα ερείπια που οι ίδιοι δημιούργησαν, συνεχίζουν (!) να
χορεύουν ακόμα και υπό τους ήχους του ρέκβιεμ της καταισχύνης τους, να
πουλούν σαν «ηρωισμό» τον τιποτένιο θεατρινισμό των διαρκών τους μεταμφιέσεων, να
μεγαλορρημονούν για τα «θριαμβευτικά» Βατερλό των «κόκκινων γραμμών» τους και να
προβάρουν πάνω στην πασαρέλα της πολιτικής τους σαπίλας τα κοστούμια του μαυρογιαλουρισμού, της εναλλαγής και της βρωμερής συνδιαλλαγής τους!
*
γ) Που σε αυτή τη χώρα των κατεστραμμένων, των πτωχευμένων, των λεηλατημένων Ελλήνων του μόχθου, έχουν εξασφαλίσει
για τους τραπεζίτες ένα Ενεργητικό που ξεπερνά τα 700 δισ. ευρώ,
για τα μονοπώλια που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα και για την κάστα του ΣΕΒ ένα Ενεργητικό πάνω από 500 δισ. ευρώ,
για τους «ελβετόψυχους» βιομήχανους, εφοπλιστές και κομπραδόρους ένα κομπόδεμα ύψους - κατά «Σπίγκελ» - 600 δισ. ευρώ κατατεθειμένο στις θυρίδες της Γενεύης,
μια διαρκή κατ' έτος ροή χρήματος ύψους 500 δισ. ευρώ μέσω των «οφ σορ» εταιρειών της πλουτοκρατίας!
*
δ) Που μειώνουν τον κατώτερο μισθό κατά τουλάχιστον 20% και λένε σε μας και στα παιδιά μας ότι θα ζούμε με 490 ευρώ το μήνα, δηλαδή με 16 ευρώ τη μέρα! Δηλαδή, μας «παρέχουν» τις εξής επιλογές:
`Η να πάρουμε το δρόμο της ξενιτιάς για να ζούμε στην προσφυγιά όπως εξαναγκάζονται από τους δικούς «μας» αφέντες να ζουν οι εξαθλιωμένοι μετανάστες στη Μανωλάδα,
ή να μείνουμε εδώ και να ζούμε «μετανάστες» στον τόπο μας με ένα μεροκάματο που, όπως αποφάσισαν τα μονοπώλια, οι κεφαλαιοκράτες, η ντόπια και η ξένη τρόικα, θα είναι μικρότερο κι απ' αυτό που - πριν δύο χρόνια - έδιναν στους μετανάστες οι «δουλέμποροι» της Μανωλάδας!
***
Ο ελληνικός λαός βρίσκεται μπροστά σε ένα από τα πιο κρίσιμα σταυροδρόμια της Ιστορίας του:
`Η θα απαντήσει με ένα ξερό «ΟΧΙ», θα σηκωθεί όρθιος και θα γίνει πανευρωπαϊκός και παγκόσμιος φάρος της αντίστασης για την ανατροπή του συνόλου της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, διεκδικώντας και επιβάλλοντας
τη δική του λαϊκή εξουσία,
που θα διαγράψει μονομερώς το χρέος,
θα αποδεσμεύσει την Ελλάδα από το εκτελεστικό απόσπασμα της ΕΕ και
θα πάρει στα χέρια του τον πλούτο που ο εργάτης παράγει σε αυτήν τη χώρα κοινωνικοποιώντας τα μέσα παραγωγής,
ή
θα γίνει θεατής του ίδιου του του παραναλώματος και του αφανισμού του.

Πηγή:
http://www1.rizospastis.gr/columnPage.do?publDate=7/2/2012&columnId=1821

_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)