Περιοδικό Πολιτικής Και Πολιτισμικής Παρέμβασης


Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική
Το καθεστωτικό φρενοκομείο

< Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας | Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας > 
Συγγραφέας Μήνυμα
ΜΟΥΡΑΛΩΦ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Μάϊ 19, 2011 11:51 am    Θέμα δημοσίευσης: Το καθεστωτικό φρενοκομείο Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Το καθεστωτικό φρενοκομείο



Η κατάρρευση και η αποσύνθεση του καθεστώτος έχει οδηγήσει τον κόσμο του (πολιτικό, δημοσιογραφικό, ακαδημαϊκό κ.λπ) σε μια κατάσταση καταθλιπτικής κενότητας και βλαβερής ηλιθιότητας.

Η ίδια η αποσύνθεση του καθεστώτος, ο δωσιλογισμός του και η μοχθηρία του εναντίον της ελληνικής κοινωνίας έχουν οδηγήσει την ελληνική κοινωνία, ως σύνολο, στο αντίστροφο: στην ΟΡΓΗ η οποία πυροδοτεί την κοινωνική ευφυΐα.

Η καθεστωτική ηλιθιότητα και η κοινωνική εξυπνάδα αναπτύσσονται, σε πυρετικούς ρυθμούς, ΚΑΙ ΥΠΟΣΚΑΠΤΟΥΝ θανάσιμα τις δυνάμεις του καθεστώτος: Το καθεστώς κτυπιέται απΆ έξω από την αναπτυσσόμενη «λαϊκή ευφυΐα» και υπονομεύεται εσωτερικά, από την εξίσου αναπτυσσόμενη, ηλιθιότητα των δυνάμεών του.

Θα καταγράψουμε μερικά δείγματα της μελοδραματικής ηλιθιότητας των καθεστωτικών δυνάμεων:


ΓΑΠ και ο πασοκικός θίασος.



Εδώ το θέμα το έχουμε εξαντλήσει σε πολλά άρθρα, καθώς και πολλοί άλλοι. Σήμερα οι πάντες μιλούν ΟΧΙ για το θηριώδες και ωμό ψεύδος του ΓΑΠ και της παρέας του, ΑΛΛΑ και για τη δραματική πολιτική μηδαμινότητά τους, την καλοαναθρεμμένη έκφραση της φτώχειας των πνευματικών τους πόρων, τη βουλητική τους ανεπάρκεια, την ανικανότητά τους και την «εύθυμη» αναισθησία τους: κατρακυλούν και καταρρέουν και αυτοί βλέπουν ρόδινα όνειρα…

Σε κυβερνητικό επίπεδο συμπυκνώνεται και απαστράπτει η μοχθηρία και βλακεία ΟΛΩΝ των παρασιτικών εκβλαστήσεων του καθεστώτος: Είναι η συνισταμένη όλων των δυνάμεων του καθεστώτος.


Αντιπολίτευση



Οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης είναι οι συνιστώσες. Εδώ διαχέεται και επιμερίζεται η καθεστωτική ηλιθιότητα, συνακόλουθα μετριάζεται και εμφανίζεται με χρώματα λιγότερο έντονα.

Η αντιπολίτευση, επίσης, έχει και το πλεονέκτημα να εκτοξεύει και κάποιες ρητορικές ρουκέτες και κούφια λόγια εναντίον της κυβέρνησης επικαλύπτοντας έτσι, σε κάποιο βαθμό, τη δική της πολιτική ανυπαρξία και κενότητα.

Ωστόσο, σήμερα, δεν μπορεί να σωθεί ούτε από αυτήν την πλεονεκτική θέση. Και το δικό της ψεύδος, αλλά και η αθεράπευτη ηλιθιότητά της ακτινοβολούν, ακριβώς γιατί και η αντιπολίτευση είναι μέρος της γενικής σήψης και της καθεστωτικής κατάρρευσης, αλλά και διότι η «λαϊκή ευφυΐα» έχει αναπτυχθεί πυρετωδώς από την κοινωνική οργή.

Όταν π.χ. ο Σαμαράς μιλάει ότι η Ελλάδα έχει Σύνταγμα, κυβέρνηση, κόμματα και κοινοβούλιο, οι πάντες γελούν με το βλακώδες αυτό ανέκδοτο.

Εδώ έχουμε κατοχή, ένα κοινοβούλιο το οποίο παρέχει το διακοσμητικό ντεκόρ της «εκτέλεσης» της Ελλάδας και του λαού της, με τα κόμματα να ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΟΥΝ με την παρουσία τους (και τα λογύδριά τους) αυτές τις κοινοβουλευτικές «εκτελέσεις», ένα Σύνταγμα το οποίο έχει γίνει κουρελόχαρτο από τις δυνάμεις κατοχής, ΚΑΙ έρχεται ο Σαμαράς να μιλήσει για Σύνταγμα, Κοινοβούλια, και τα λοιπά…

Από τη μια ο Σαμαράς το παίζει «αντιμνημονιακός» και από την άλλη ΠΑΡΑΣΙΩΠΑ, σκανδαλωδώς, τούτο: Ότι το Μνημόνιο έχει καταργήσει παντελώς το Σύνταγμα!!!

Και από πάνω μας λέει ότι έχουμε Σύνταγμα και Κοινοβούλιο!!!!

Δεν εμπαίζει, ο Σαμαράς, απλώς τον ελληνικό λαό, αλλά τον εμπαίζει με τα ίδια μοτίβα της κυβερνητικής ηλιθιότητας…

Το «τραγικό» στοιχείο της βλακείας συνίσταται στην κραυγαλέα διάσταση μεταξύ των λόγων και της πράξης.

Όταν στην πράξη νομιμοποιείς το Μνημόνιο, την κατοχή της Ελλάδας από τις μαφίες του χρήματος και την κατάργηση του Συντάγματος και στα λόγια μιλάς εναντίον του Μνημονίου και περί Συντάγματος, Δημοκρατίας, Βουλής κ.λπ, τότε εξαπατάς, συνακόλουθα λες και βλακείες γιατί η απάτη μόνο με βλακείες μπορεί να επικαλυφτεί…

Αυτές οι φόρμες της καθεστωτικής ηλιθιότητας σήμερα δεν πουλάνε, γίνονται αντιληπτές ΑΜΕΣΑ. Για τους λόγους που εξηγήσαμε παραπάνω.

Ο Αντώνης Σαμαράς,
παρά τα «πνευματικά» του προσόντα, συνθέτει και ανακυκλώνει και αυτός την καθεστωτική βλακεία, ακριβώς γιατί βρίσκεται ΕΝΤΟΣ των ΤΕΙΧΩΝ αυτής της βλακείας.

Όταν κτυπάς δήθεν από τη μια το Μνημόνιο (δίχως να θίγεις στο παραμικρό ότι αυτό έχει καταλύσει το Σύνταγμα) και από την άλλη ζητάς διαπραγμάτευση με την τρόικα για άλλη «διαχείριση» του νέου Μνημονίου τότε λες καραμπινάτη ηλιθιότητα…

Το ίδιο, βλακώδες είναι το να σχίζεις τα ιμάτιά σου εναντίον της ΤΥΠΙΚΗΣ συναίνεσης (κυβερνητική σύμπραξη), ΟΤΑΝ έχεις ΣΥΝΑΙΝΕΣΕΙ ΠΡΑΚΤΙΚΑ σε ΟΛΑ ( στην ίδια την κατοχή μας και σε όλα τα μέτρα της κατοχικής κυβέρνησης) και ΟΤΑΝ ΣΥΝΑΙΝΕΙΣ στις ΕΝΤΟΛΕΣ της ΕΕ και των εντολοδόχων της διεθνούς μαφίας του χρήματος, ζητώντας απλώς μια άλλη «διαχείριση»…

Το ίδιο βλακώδες είναι το να ζητάς στα λόγια «ανυπακοή» (όπως η ηγεσία του ΚΚΕ και άλλοι) και στην ΠΡΑΞΗ να κάνεις κομματικές παρελάσεις και να λιθοβολείς αφοριστικά και συκοφαντικά κάθε πράξη «ανυπακοής» η οποία εκδηλώνεται…


ΜΜΕ


Εδώ η καθεστωτική ηλιθιότητα παίρνει αποκρουστικές μορφές αυθάδους κοροϊδίας.

Σήμερα αυτές οι «δημοσιογραφικές πόρνες», οι ύαινες της καθεστωτικής προπαγάνδας, αρχίζουν να επιτίθενται λυσσασμένα εναντίον της «αποτυχίας» του Μνημονίου.

Πριν ένα χρόνο, με τη ίδια λύσσα, υποστήριζαν το Μνημόνιο, γιατί θα μας «έβγαζε από την κρίση»!!!!

Τώρα υποστηρίζουν την αναγκαιότητα μιας συναινετικής κυβέρνησης η οποία θα εφαρμόσει το νέο Μνημόνιο!!!!

Τα μίσθαρνα και παρασιτικά αυτά όργανα του καθεστώτος δεν κρατούν πλέον ούτε τα προσχήματα. ΔΙΑΛΑΛΟΥΝ ανοικτά τη βλακεία τους: γι αυτή εξάλλου πληρώνονται…

Το χαρακτηριστικότερο δείγμα είναι ο Πρετεντέρης.

Ωρύεται σήμερα για την «αυθάδεια» του Όλι Ρεν ο οποίος παρεμβαίνει απροσχημάτιστα στα εσωτερικά της χώρας!!!

Πριν ένα χρόνο, όμως, δικαίωνε τις ωμές παρεμβάσεις στα εσωτερικά μας του Τρισέ και του Αλμούνια!!!

Διαβάστε το εύστοχο κείμενο του Νίκου Μπογιόπουλου:
http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=6254017&publDate=19/5/2011

Τόσο ξεδιάντροποι και φρενοβλαβείς της βλακείας είναι τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ.

Φαίνεται ότι έχουν τέτοια πώρωση καθεστωτικής ηλιθιότητας που δεν μπορούν να διακρίνουν τίποτα και το χειρότερο: Προσλαμβάνουν τη δική τους βλακεία σαν βλακεία του ελληνικού λαού…

Η βλακεία που επελαύνει σε όλον τον καθεστωτικό κόσμο, στις δυνάμεις του και στους γενιτσάρους του ΑΠΟΤΕΛΕΙ τον ισχυρότερο συντελεστή Εσωτερικής ΥΠΟΝΟΜΕΥΣΗΣ του καθεστώτος.

Χρειάζεται μόνο ένα απλό εξωτερικό κτύπημα από το λαό για να καταρρεύσει αυτό το καθεστώς ολοκληρωτικά…
Επιστροφή στην κορυφή
ΡΕΠΟΡΤΕΡ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Μάϊ 19, 2011 3:47 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Οργουελιανή βαβέλ
Από τα πιο εύστοχα και ευρηματικά κείμενα του Στάθη


Ομιλούμε αυτές τις ημέρες περί «συναίνεσης». Ομιλεί για «συναίνεση» ο Παπανδρέου, ομιλεί για «συναίνεση» η Τρόικα, ομιλεί για «συναίνεση» κι ένα μέρος του Τύπου, ενώ στην πραγματικότητα.

εννοείται αλλά και υποδεικνύεται αν δεν υπαγορεύεται η υποταγή ενός μέρους σε ένα άλλο.

Οταν άλλο διακηρύσσεται και άλλο επιδιώκεται δεν έχουμε να κάνουμε με κάποιο είδος διαστροφής των λέξεων, αλλά με απλή κυβερνητική επί των ανθρώπων. Δεν είναι λοξίες οι λέξεις, λαοπλάνα είναι η εξουσία...

......................................................
Το φαινόμενο είναι ευρύτερο. Αίφνης ο Καντάφι, λόγου χάριν, κατηγορείται για «εγκλήματα κατά της ανθρωπότητος», ήτοι δολοφονίες αμάχων, δηλαδή για το ίδιο ακριβώς που κάνουν και οι «σύμμαχοι» που έχουν επέμβει στη χώρα του.


Αυτή η χρήση των εννοιών και των λέξεων σαν να έχουν δύο πρόσωπα όπως ο Ιανός - όμως μονά-ζυγά δικά μας και τα δυο, έχει κάνει το ψέμα εύκολο και τον έλεγχο της πολιτικής σχεδόν αδύνατον...

Ζούμε σε μια κοινωνία στην οποίαν ο δημόσιος λόγος (και διάλογος) είναι από χέρι υπονομευμένος. Διότι η ορολογία του συντίθεται κυρίως από κατά συνθήκη ψεύδη, από ψευδεπίγραφες έννοιες κι από παρενδεδυμένες λέξεις.

Η κυρίαρχη ιδεολογία έχει επιβάλει στερεότυπα που άλλα λένε κι άλλα εννοούν, ευφημισμούς αλλά και δυσωνυμίες, με αποτέλεσμα μια βαβέλ ασυνεννοησίας και κατά συνέπειαν αποκολοκύνθωσης σε μαζική κλίμακα-

- μωραίνει το σύστημα ους βούλεται απολέσαι.
Επί παραδείγματι:


λέμε «προσωπικά δεδομένα». Δεν υπάρχουν «προσωπικά δεδομένα», υπάρχει γενικό φακέλλωμα, στο οποίον έχουν πρόσβαση οι πάντες: αστυνομία, μυστικές υπηρεσίες, τράπεζες, διαφημιστικές εταιρείες, ασφαλιστικές τοιαύτες και πας τις όστις τυγχάνει ενδιαφερόμενος.

Λέμε, «ανθρώπινα δικαιώματα». Δεν υπάρχουν παρά ως πρόσχημα προπαγάνδας και «ανθρωπιστικών επεμβάσεων» - άλλος ένας όρος κι αυτός λούφας και παραλλαγής κάτω απ' τον οποίον κρύβονται ο ιμπεριαλισμός και η αποικιοκρατία.

Τα «ανθρώπινα δικαιώματα» στην εργασία δεν υπάρχουν• στην υγεία, αργοπεθαίνουν• στην ασφάλιση, έχουν πάρει σύνταξη - μειωμένη κι ατιμωτική. Στην εκπαίδευση, σβήνουν και στην ελευθερία του λόγου, τυλίγονται σε μια κόλλα χαρτί από το πλείστον των ΜΜΕ και βεβαίως από το υπερόπλο της τηλεόρασης.


Λέμε: «ελεύθερη αγορά» και (θα έπρεπε να) εννοούμε το σκλάβωμα των ανθρώπων. Αλλά ούτε η ίδια η αγορά είναι «ελεύθερη», αιχμάλωτη είναι της μη πραγματικής οικονομίας, του τραπεζικού συστήματος και των υπερεθνικών μεγάλων εταιρειών. Των μονοπωλίων και των τραστ.

Λέμε: «απελευθέρωση της εργασίας» και συμβαίνει αποθηρίωση του κεφαλαίου. Πρόκειται για την προοδευτική κι εν τέλει οριστική κατάργηση των εργατικών κατακτήσεων ενός αιώνα - του τρομερού 20ού Αιώνα. Πρόκειται για την κατάλυση του πολιτισμού της εργασίας, της τέχνης που αυτός ο πολιτισμός παρήγαγε καθώς και των ελπίδων που γέννησε για μια ανθρωπότητα ανθρωπιστική. Διαδικασία που με τη σειρά της συνοδεύεται από πλήθος αντίστοιχων τραβεστί νεολογισμών όπως η «ευέλικτη εργασία», οι «απασχολήσιμοι», η «διαχείριση ανθρώπινου δυναμικού» κι άλλα πονηρά παρόμοια.




*****
Ορολογίες της πλάκας και της υποκρισίας, η σημειολογία μιας εξουσίας που μεταλλάσσει τις (αστικές έστω) δημοκρατίες σε τυραννίδες. Κλισέ που έχουν αναχθεί σε φετίχ της μαζικής μας αποβλάκωσης. Με τα οποία οι άνθρωποι σκέφτονται χωρίς καν να το συνειδητοποιούν, έτσι με τη δύναμη της αδράνειας.

«Ανταγωνισμός». Λένε «ανταγωνισμός» ως να επρόκειτο για το πλαίσιο του υγιώς επιχειρείν, ενώ πρόκειται για τον νόμο της ζούγκλας, όπου ο ισχυρότερος τρώει τον ασθενέστερο, ώσπου ο κάθε κλάδος της οικονομίας (εθνικής και διεθνικής) να μονοπωληθεί.

Λένε ότι ο ανταγωνισμός ρίχνει τις τιμές - βεβαίως! μέχρι να οδηγήσει στο μονοπώλιο, οπότε θα τις αυξάνει μόνο του πλέον το τέρας τραστ κατά το δοκούν.

Λένε «κρατισμός» και μέμφονται το κράτος αυτοί που το έχουν στα χέρια τους, πλουτίζουν απ' αυτό, κρατικοδίαιτοι και διαπλεκόμενοι, ενώ ταυτοχρόνως το ξεχαρβαλώνουν και το κάνουν σαν τα μούτρα τους:

δυσλειτουργικό για τον λαό, αντιπαραγωγικό για το επιχειρείν και εχθρικό για όσους δεν είναι πελάτες της κομματοκρατίας.
..............................................
«Λαϊκισμός» - η αίσχιστη μομφή κατά του ίδιου του λαού από τους ποπουλιστές και τους δημαγωγούς που τον λεηλατούν και τον καταδυναστεύουν -το «κάτσε καλά» εναντίον όσων δεν έχουν γίνει ακόμα φυτά, θύματα της προπαγάνδας τους.

Με κορυφαίον τον «εκσυγχρονισμό» που σημαίνει ακριβώς το αντίθετο: την επιστροφή των εργαζομένων, αυτών που παράγουν τον πλούτο, στην εποχή του Ντίκενς, στο μεροδούλι-μεροφάι, στο μαμ-κακά-και νάνι.

Χέρι-χέρι, διαφήμιση και προπαγάνδα στη σύγχρονη Βαβέλ άλλα λένε και άλλα εννοούν.

Λένε «πολυπολιτισμός» κι εννοούν τη δημιουργία χρήσιμων και προσοδοφόρων γκέτο μέσα στις πόλεις.

Λένε «αυτοπροσδιορισμός» κι ανοίγουν την πόρτα για τον διαμελισμό χωρών και τον διχασμό λαών. Μιλάμε για Μη-Κυβερνητικές Οργανώσεις που όμως λαμβάνουν κυβερνητικές χρηματοδοτήσεις.

Λένε «πολιτική ορθότης» και στο όνομά της έχουν εξαπολύσει την πιο ιταμή αλλά και αποτελεσματική ιδεολογική τρομοκρατία από την εποχή της Ιεράς Εξέτασης.

Ο καθένας, αν είναι αντιιμπεριαλιστής μπορεί να κατηγορηθεί για αντιαμερικανισμό. Αν είναι πατριώτης για εθνικισμό. Αν είναι αντισιωνιστής, για αντισημιτισμό. Αν ξέρει πέντε γράμματα, για αρχαιολαγνεία και προγονοπληξία.

Μια οργουελιανή βαβέλ, μια διαρκής καφκική δίκη προθέσεων και ιδεών -οι άνθρωποι έχουν καθιερώσει τα «εγκλήματα γνώμης» - τα ονομάζουν «εγκλήματα μίσους» κι όποιον πάρει ο χάρος (λες κι είναι, λόγου χάριν, κακό να μισείς τον ναζισμό).

Επ' αυτού μάλιστα εξομοιώνουν τον κομμουνισμό με τον φασισμό και τρέχα γύρευε να βρεις οκτάωρο, Πικάσο και Ιησού Χριστό.

Ομως το μεγάλο τους επίτευγμα είναι το «διαίρει και βασίλευε» ήγουν η αξιοποίηση των παθολογιών.

Κάθε τάξη, κλάδος, κατάσταση έχει την παθολογία της, οι γιατροί, οι γεωργοί, οι δημοσιογράφοι, ο δημόσιος τομέας.
Η ανάδειξη από τους κρατούντες Δυνατούς αυτών των παθολογιών σε γενικό χαρακτηριστικό της κάθε τάξης (π.χ. «οι γιατροί τα παίρνουν», «οι γεωργοί τεμπελιάζουν» και τα λοιπά) τις απονομιμοποιεί στη συνείδηση των άλλων, τις ξεφτιλίζει και τις καθιστά ευάλωτες στις ορέξεις των... «ελίτ».

Οπου «ελίτ» είναι μια ακόμη κρυπτωνυμία της αστικής τάξης, των εξ αυτής λαμόγιων και «νταβατζήδων».

Τέλος, το πιο οχληρό αλλά και πιο επικίνδυνο με όλο αυτό το έπος της αμερικανιάς στη σημειολογία που ελέγχει την κοινωνία είναι ότι υιοθετήθηκε (μάλιστα με την ευήθεια και τον ζήλο του νεοφώτιστου) από ένα μεγάλο μέρος της μη κομμουνιστικής αριστεράς• που κατέστησε έτσι εαυτήν παρακολούθημα των νεοφιλελεύθερων επιλογών, είτε αυτές εκφράζονταν υπό τη δορά μιας τάχα σοσιαλιστικής ρητορικής, είτε από τις υπαγορεύσεις των λύκων αυτοπροσώπως και φόρα παρτίδα.

Δώστε σε ορισμένους αριστερούς όρους όπως «φαντασιακό», «η αλήθεια του άλλου», «αφήγηση» (αντί για ιστορία), «αναστοχασμός» και πάρτε τους την ψυχή! Και αυτό ακριβώς έκαναν - τους πήραν την ψυχή!

Οπως και να 'χει, ένα τέταρτο του αιώνα αβάσταχτης ελαφρότητας περί το «τις βούλεται αγορεύειν» στην αγορά και στον δημόσιο βίο, ίσως η βλάβη να 'ναι πλέον ανήκεστος...

Αν όχι, θα το δούμε στους δρόμους.

Αν ανθίσει ξανά η ποίηση των ανθρώπων, θα ανθίσει στους δρόμους -στα σαλόνια πλέον τελείται μόνον η νεκρώσιμος ακολουθία όσων ζωγραφίσαν κάποτε στη ζωή μας μια «Κυριακή», μια «σχόλη».

Διότι, όταν ένας πρωθυπουργός βαφτίζει το ξεπούλημα «εκμηδενισμό της συμμετοχής του Δημοσίου», τότε οι λέξεις που βγαίνουν απ' το στόμα του έχουν φορέσει μαύρες κουκούλες και σκοτώνουν - τη λογική, τις ελπίδες, αλλά και τις όποιες πιθανότητες για μια στρατηγική συνεννόησης...

ΠΗΓΗ:
http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=19/05/2011&id=276661


Επιστροφή στην κορυφή
έκπληκτος
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Μάϊ 19, 2011 3:55 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
O Στάθης τώρα κατάλαβε τί σημαίνει "πολυπολιτισμός"; Τελευταίος και καταϊδρωμένος;
Επιστροφή στην κορυφή
Κυπριανός Χριστοδουλίδης



Ένταξη: 03 Δεκ 2009
Δημοσιεύσεις: 564
Τόπος: Αθήνα

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Μάϊ 19, 2011 5:11 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Λέξεις "πατσαβούρες"

Μετά τη θεσμοθέτηση του εγκεφαλικού θανάτου όλα τα ενδεχόμενα είναι πιθανά. Το μέγα ψέμα γίνεται μεγίστη φιλάνθρωπη αλήθεια και μάλιστα, με το "πατσαβούρι" της αγάπης.

Λοιπόν, τι να καθόμαστε και να το κουβεντιάζουμε ... .
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα

 
Μετάβαση στη:  
Μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης

Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες