Ο λαός δεν κοιμάται, στέλνει τα ηχηρά μηνύματά του

[ΜΟΥΡΑΛΩΦ]

Ο λαός δεν κοιμάται, στέλνει τα ηχηρά μηνύματά του



Προδότη και δωσίλογο αποκάλεσε μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων τον πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου κατά την άφιξή του στο Α' Νεκροταφείο όπου πραγματοποιήθηκε η κηδεία του Λάκη Σάντα.

Δεν υπάρχει πιο ξεκάθαρο πολιτικό μήνυμα από τέτοιες ανοικτές και δημόσιες αποδοκιμασίες του πρωθυπουργού μιας χώρας από το λαό του με τις χαρακτηριστικές φράσεις: «Προδότη» και «δωσίλογε».

Όταν ένα μέρος του λαού σπάει το «κάδρο» της καθεστωτικής «νομιμότητας» και το «φράγμα» της τρομοκρατίας, προβαίνοντας σε τέτοιες γενναίες εκδηλώσεις εναντίον του πρωθυπουργού (με «φράκτες» περιφρούρησης γύρω του) αυτό σημαίνει ότι η ΟΡΓΗ στο σύνολο της κοινωνίας κοχλάζει και είναι έτοιμη να ξεχυθεί σαν λάβα…

Το θάρρος μιας μερίδας ανθρώπων για να εκδηλωθεί τόσο ανοικτά και με τέτοια χαρακτηριστικά σημαίνει ότι στηρίζεται και τροφοδοτείται από μια πλημμυρίδα λαϊκής οργής, αποτυπώνει, σαν συνισταμένη, τις εκρηκτικές διεργασίες ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας.

Αυτό επιβεβαιώνεται από τα άπειρα κρούσματα, τείνουν να γίνουν καθημερινά, που εκδηλώνονται εναντίον κάθε κυβερνητικού κομισάριου, αλλά και κάθε πολιτικού του καθεστώτος.

Πλέον όλοι αυτοί δεν τολμούν να εμφανιστούν ΠΟΥΘΕΝΑ, ακόμα και με τους «θώρακες» των αστυνομικών φρουρών…

Ο λαός δεν κοιμάται!!!



Τέτοιες εκδηλώσεις δείχνουν περίτρανα και κατηγορηματικά ότι ο λαός αρχίζει να παίρνει την κατάσταση στα χέρια του και να χαρακτηρίζει τους κυβερνήτες και τους καθεστωτικούς πολιτικούς με το πραγματικό τους όνομα: «Προδότες» και «δωσίλογοι»…

Ο λαός δεν κοιμάται, όπως κάποιοι, τρομαγμένοι από την οργή του, προσπαθούν να μας πείσουν…

Όταν ο λαός διατυπώνει τόσο καθαρά τα πράγματα, σημαίνει ΟΧΙ μόνο ότι δεν κοιμάται, αλλά είναι και πολύ ευφυής, ότι βρίσκεται η ευφυΐα του σε ΚΙΝΗΣΗ δυναμική και εκρηκτική.

Οι χαρακτηρισμοί «δωσίλογοι» και «προδότες» σηματοδοτούν αυτή τη λαϊκή ευφυΐα, αλλά και τον εκρηκτικό δυναμισμό της.

Σηματοδοτούν, επίσης, τελεσίδικα και τούτο: την καθεστωτική ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ και κατάρρευση, τη δειλία, αλλά και το «πτώμα» όλων των κομμάτων της αντιπολίτευσης.

Όταν η λαϊκή οργή πλέον ξεπετιέται από κάθε κοινωνικό πόρο με τέτοια ορμή και εκδηλώνεται τόσο ευανάγνωστα με τους χαρακτηρισμούς: «δωσίλογοι» και «προδότες», ΚΑΙ τα κόμματα παίζουν στη Βουλή το θέατρο των σκυλοκαυγάδων τους, αυτό αποτελεί τη μεγαλύτερη απόδειξη της δικής τους χρεοκοπίας και σήψης, την απόδειξη ότι αυτά είναι που κοιμούνται, ότι αυτά βρίσκονται στον «ύπνο του θανάτου»…

Αν υπήρχε, έστω και ένα ζωντανό κόμμα, μετά από όλα αυτά που βιώνουμε και μετά από τέτοιες λαϊκές εκδηλώσεις, θα έπρεπε να έχει φύγει από τη Βουλή και να καταγγείλει αυτό το καταγέλαστο τσίρκο της απάτης…

Το να παραμένει σήμερα κανείς στη Βουλή και μάλιστα να τη στηρίζει, να στηρίζει αυτή την απάτη του δικτατορικού πλαισίου, του τόσου μοχθηρού και δωσίλογου κατά της Ελληνικής κοινωνίας, αυτό σημαίνει ότι είναι και ο ίδιος προδότης και δωσίλογος…

Αυτό πλέον ο ελληνικός λαός το έχει αντιληφθεί…

ΔΕΝ ΚΟΙΜΑΤΑΙ…

Αυτοί που κοιμούνται είναι οι πολιτικοί και τα κόμματα…

Δεν είναι σε θέση ούτε το θάνατό τους να διαγνώσουν…

[ΠΑΛΑΙΜΑΧΟΣ]

«Τζιτζιφιόγκοι»: Μπαρουτοκαπνισμένοι και μη…



ΣΗΜΕΡΑ, κάτω από την επιδερμίδα της καλοαναθρεμμένης πασοκικής παρασιτίας κατακάθεται το ξύγκι του πιο αποτρόπαιου πολιτικού αμοραλισμού, της αχαλίνωτης διπροσωπίας, της εκτυφλωτικής φαυλοηλιθιότητας, της χυδαιότητας και της μοχθηρής κακογουστιάς.

Αν παρατηρήσει κανείς όλον αυτό τον κυβερνητικό θίασο που παίζει στην πολιτική σκηνή θα τον πιάσει ναυτία η οποία θα πολλαπλασιάζεται από την οργή. Ιδιαίτερα όταν βλέπει το παρασιτικό λίπος των «εκσυγχρονισμένων» να κομπάζει περί τεχνοκρατών «τζιτζιφιόγκων» και ...μπαρουτοκαπνισμένων πολιτικών ανδρών!!!

Ένας λοιπόν «μπαρουτοκαπνισμένος» της λιπαρής πασοκικής αχρειότητας, ο κ. Ρέππας, στιγμάτισε τους τεχνοκράτες «τζιτζιφιόγκους»!!!

Τέτοιο κυνικό θράσος υποκρισίας της παρασιτικής «εκσυγχρονισμένης» πασοκικής αυθάδειας δύσκολα συναντάς.

Ο μπαρουτοκαπνισμένος «τζιτζιφιόγκος» Ρέππας, κατηγορεί τους τεχνοκράτες «τζιτζιφιόγκους», τα υποπροϊόντα των «τζιτζιφιόγκων» της «εκσυγχρονιστικής» αχρειότητας.

Το πασοκικό καράβι βυθίζεται και ο κάθε ένας για να διασωθεί ατομικά ξερνάει όλη τη σήψη της πτώσης τους: Καταθλιπτική πολιτική κενότητα, θεαματική υποκρισία και απάτη, υπέρμετρη φιλαυτία, υπερβολική ευκαμψία, απέραντο αμοραλισμό, απίστευτη χυδαιότητα και πολιτική κακογουστιά…

Το «μπαρουτοκαπνισμένο» παράσιτο αποποιείται δολίως την έννοια του «τζιτζιφιόγκου» για να το παίξει «πολιτικός άνδρας»!!!

Ποιος, ο Ρέππας και όλοι αυτοί οι «μπαρουτοκαπνισμένοι» της «εκσυγχρονιστικής» μετάλλαξης, οι οποίοι, σε όλη τους την κυβερνητική και πασοκική θητεία, δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ατόφιοι «τζιτζιφιόγκοι»…

Προθυμότατα και με υπερβάλλοντα ζήλο δεν υπάκουαν στην πολιτική των κυβερνήσεών τους, είτε με Ανδρέα, είτε με Σημίτη, είτε σήμερα με ΓΑΠ

Προθυμότατα και φανατικά, και μάλιστα ως υπουργοί, δεν υιοθετήσαν κάθε μέτρο που πρότεινε η τρόικα;

Μαζί όλοι δεν σήκωσαν τα χέρια ψηφίζοντας το Μνημόνιο και τη δικτατορική κατοχή της χώρας μας από τους διεθνείς μηχανισμούς του χρήματος;

ΟΛΟΙ τους, «μπαρουτοκαπνισμένοι» και τεχνοκράτες ««τζιτζιφιόγκοι», δεν εκτέλεσαν με κυνισμό και μοχθηρία τα «συμβόλαια θανάτου» της Ελλάδας και του ελληνικού λαού;

ΟΛΟΙ μαζί δεν αποτέλεσαν την ηχώ των μεγάλων ψευδών του πρωθυπουργού τους και της μεγάλης απάτης του εναντίον του ελληνικού λαού;

Ο Ρέππας ειδικά φορούσε και στραταρχικές πανοπλίες αλαζονείας και αυθάδειας εναντίον των απεργών: Τις πανοπλίες του μπαρουτοκαπνισμένου «τζιτζιφιόγκου», του μπαρουτοκαπνισμένου δωσίλογου….

Έχει απύθμενο θράσος ο άνθρωπος: Το θράσος του μπαρουτοκαπνισμένου υπηρέτη και λακέ των μεγάλων αφεντικών…

Ένα άλλο είδος γλοιωδέστατων «τζιτζιφιόγκων» (Μπαρουτοκαπνισμένων και «νεοσσών») είναι οι «τζιτζιφιόγκοι»- «παπαγάλοι» των ΜΜΕ.

Διαβάστε επ’ αυτού ένα πολύ εύστοχο σχόλιο από το Νίκο Μπογιόπουλο:
http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=6230692&publDate=6/5/2011

Απλώς «παπαγάλοι»



Είναι οι ίδιοι που όταν ο Παπανδρέου έλεγε ότι «λεφτά υπάρχουν», έβγαιναν στις εφημερίδες και στα κανάλια τους και έλεγαν: «Πολύ σωστά τα λέει ο Παπανδρέου, λεφτά υπάρχουν»...

Είναι οι ίδιοι που όταν οι του Παπανδρέου αμέσως μετά το «λεφτά υπάρχουν» ισχυρίζονταν - με την ίδια ευκολία - το ακριβώς αντίθετο, ότι «δεν υπάρχει σάλιο», εκείνοι - με την ίδια ευκολία επίσης - έβγαιναν και έλεγαν: «Πολύ σωστά τα λένε οι του Παπανδρέου, δεν υπάρχει σάλιο»...

Είναι οι ίδιοι που όταν ο Παπανδρέου έλεγε ότι το ΔΝΤ είναι «καταστροφή» σε όποια χώρα πηγαίνει, εκείνοι έβγαιναν και έλεγαν: «Πολύ σωστά τα λέει ο Παπανδρέου, το ΔΝΤ είναι καταστροφή»...

Είναι οι ίδιοι που όταν ο Παπανδρέου - αμέσως μετά από «το ΔΝΤ είναι καταστροφή» - έλεγε το ακριβώς αντίθετο, ότι το ΔΝΤ είναι «αναγκαίο», εκείνοι έβγαιναν και έλεγαν: «Πολύ σωστά τα λέει ο Παπανδρέου, το ΔΝΤ είναι αναγκαίο»...

Είναι οι ίδιοι που όταν ο Παπανδρέου έλεγε ότι «δεν πάμε στο ΔΝΤ», εκείνοι έβγαιναν και έλεγαν: «Πολύ σωστά τα λέει ο Παπανδρέου που δεν πάμε στο ΔΝΤ»...

Είναι οι ίδιοι τώρα, που όπως ακριβώς οι του Παπανδρέου ζητούν και τα ρέστα (!), όπως οι του Παπανδρέου για να καλύψουν τα ψεύδη μιας προαποφασισμένης πολιτικής αντιλέγουν με θράσος «και τι θέλατε, να σας ενημερώσουμε για τις διαβουλεύσεις με το ΔΝΤ;», εκείνοι βγαίνουν - με το ίδιο θράσος - και λένε: «Πολύ σωστά τα λέει ο Παπανδρέου, τι θέλατε, αυτού του τύπου οι διαβουλεύσεις μπορεί να γίνονται δημόσια;»...

Ολοι αυτοί, είτε στην κουστουμαρισμένη είτε στην «κάζουαλ» εκδοχή τους, ανήκουν σε ένα σινάφι που καμώνεται την «ακομμάτιστη», την «αντικειμενική», την «πλουραλιστική», την «αδέκαστη» άμα τε και «αταξική» δημοσιογραφία.

Ο υπόλοιπος κόσμος, πάντως, τους γνωρίζει και τους περιγράφει με το πραγματικό τους όνομα και με την πραγματική τους ιδιότητα: «Παπαγάλοι».

[ΘΥΜΙΟΣ]

«Ο λαός κοιμάται»: Τα αναθέματα των ηθικολόγων παρατηρητών


Πληθαίνουν τα αναθέματα εναντίον του ελληνικού λαού που κοιμάται!

Ηθικολόγοι παντός είδους και όλων των χρωμάτων της ίριδας, κομματικοί υπάλληλοι, δημοσιογράφοι και διανοούμενοι που το παίζουν ανεξάρτητοι και πολλοί άλλοι χύνουν τα ποτάμια της ηθικής τους αγανάκτησης εναντίον του ελληνικού λαού που έχει «χαζέψει», «καταπίνει τα πάντα», δεν ξεσηκώνεται με τόσες και τόσες συμφορές που έχουν σπείρει τα κατοχικά ανδρείκελα της κυβέρνησης.

Διαβάσαμε και την παρακάτω ομοβροντία από το φίλο Στάθη που οδύρεται και αυτός για το λαό που κοιμάται:

«αλλά κι ένας λαός που, ως επί το πλείστον Συβαρίτης και Αβδηρίτης, όλα τα μασάει - όσα, αυτοί που του τα φάγανε, του σερβίρουν. Κουτόχορτο κι άλλα τέτοια εδέσματα πράσινης ανάπτυξης...»

Μόνο που ο φίλος Στάθης δεν μας είπε αυτός που δεν κοιμάται(!) και δεν τρώει «κουτόχορτο» γιατί δεν κατεβαίνει στο δρόμο;

Γιατί δεν κατέβηκε στις σκληρές απεργίες, στην Κερατέα και σε πολλά άλλα που ο λαός αγωνιζόταν;

ΓΙΑΤΙ όταν υπήρχαν δυναμικές λαϊκές κινητοποιήσεις δεν λάμβανε ΕΝΕΡΓΑ μέρος και δεν σάλπιζε με την πέννα του γενική έφοδο και αγωνιστική στήριξη του λαού που αγωνιζόταν;

Είναι εύκολο να κατηγορούμε εμείς οι «ξύπνοι» το λαό που «κοιμάται», από τις αναπαυτικές πολυθρόνες των ηθικολογικών σημειωματάριών μας…

Αν όμως προσπαθούσαμε να κάνουμε πράξη τις ηθικές παρατηρήσεις μας θα διαπιστώναμε το αλφάβητο της ΚΙΝΗΣΗΣ, τις προϋποθέσεις της λαϊκής κίνησης, τούτο το απλό: Ότι σε ατομικό επίπεδο ΤΙΠΟΤΑ δεν μπορεί να κατεβεί στο δρόμο, ότι ένας λαός δεν κινητοποιείται ως άτομα…

Όποιος κατηγορεί το λαό ότι «κοιμάται» ή τρώει «κουτόχορτο», στην καλύτερη περίπτωση, αγνοεί τους απλούς κοινωνικούς και πολιτικούς νόμους της λαϊκής κίνησης.

Και στη χειρότερη: Κοιμάται και τρώει κουτόχορτο ο ίδιος και επιχειρεί να δικαιολογήσει τη δική του αδράνεια και ενσωμάτωση στο σύστημα κατηγορώντας τους άλλους και μεταθέτοντας τα δικά του ελαττώματα και τη δική του δειλία στο λαό…

Αυτά τα ηθικά αναθέματα εναντίον του λαού που «κοιμάται» είναι παμπάλαια και πολύ γνωστά.

Τα έχουμε αναλύσει διεξοδικά εδώ και πολλά χρόνια.

Παραπέμπουμε ενδεικτικά σε άρθρο μας γραμμένο τον Ιούνιο του 2009:
Ρίχνουν στους εργαζόμενους και τους λαούς τα αναθέματα
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=3438

Και σε ένα πρόσφατο:
«Ο λαός κοιμάται»: το σόφισμα των χειραγωγών και υπνωτιστών του λαού
ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?p=26985#26985

Αναδημοσιεύουμε το «αλφάβητο» από το κείμενο του 2009




Οι ιμάντες της κίνησης

Οι ιμάντες της λαϊκής κίνησης και δράσης είναι οι συνεκτικοί κοινωνικοί ιστοί, τα κοινωνικά και πολιτικά κύτταρα, τα συλλογικά έμβρυα μέσα σε μια κοινωνία. Αυτά ξεκινούν από έμβρυα κοινωνικών πυρήνων και ομάδων και φτάνουν μέχρι πλατύτερες συλλογικότητες, σε συνδικαλιστικές, πολιτικές οργανώσεις και κόμματα.

Και η πιο αυθόρμητη λαϊκή εκδήλωση δεν είναι εντελώς και «καθαρά» αυθόρμητη. Στηρίζεται σε οργανωμένες πρωτοβουλίες μιας «βάσης», σε κάποια οργανωτικά κύτταρα. Χωρίς οργάνωση, έστω στην εμβρυακή της μορφή των οργανωμένων πρωτοβουλιών καμία κινητοποίηση δεν μπορεί να γίνει.

Έξω από ιστούς συλλογικότητας (κοινωνικούς, ιδεολογικούς, πνευματικούς, πολιτικούς), έξω δηλαδή από «οργάνωση» (έστω στην υποτυπώδη μορφή του εμβρύου) τα άτομα, ως μονάδες δεν μπορούν να κινηθούν και να ενεργοποιηθούν.

Το άτομο κινείται μόνο με τη «δύναμη» μιας συλλογικής οντότητας. Το άτομο σαν μονάδα είναι ένα «τίποτα», πλήρως υποταγμένο στις ποικίλες εξουσίες, στους φόβους του, στις επαγγελματικές εξαρτήσεις του, στους εκβιασμούς και την πολιτική τρομοκρατία. Τα φράγματα αυτά σπάνε μόνο όταν νιώσει τη δύναμη μιας οργανωμένης συλλογικότητας.

Είναι ελάχιστα τα άτομα που υπερβαίνουν τα ατομικά τους όρια και ρισκάρουν τα πάντα. Και αυτά αποτελούν και στις πιο μαύρες εποχές τα προζύμια οικοδόμησης των συλλογικών κυττάρων και οργανωμένων πρωτοβουλιών.
Αυτά είναι αλφαβητικά ζητήματα για όποιον έχει στοιχειωδώς μελετήσει την ιστορική κίνηση και τους νόμους των λαϊκών κινητοποιήσεων.

Είναι, συνεπώς, άθλιες σοφιστείες να αναθεματίζεται ο λαός που μένει αδρανής όταν όλοι υποτάχθηκαν στη πλανητική Νέα Τάξη και υπηρέτησαν το στρατηγικό της σχέδιο: Τον εκφυλισμό, την ισοπέδωση και καταστροφή κάθε συνεκτικού ιμάντα συλλογικής κίνησης.

Ο εκφυλισμός των κομμάτων

Ο εκφυλισμός και η αποσύνθεση των κομμάτων συνετέλεσε σε μια γενική απορύθμιση όλων των κοινωνικών ιστών συνοχής και δράσης. Τα κόμματα μεταλλάχτηκαν σε μηχανισμούς-γρανάζια της καθεστωτικής ισορροπίας, συνακόλουθα σε «μπράβους» των πλανητικών ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών και ιδεολογημάτων: Σε ανοικτούς, καλυμμένους και μεταμφιεσμένους…

Το μεγάλο κακό προήλθε από τη μετάλλαξη της Αριστεράς, η οποία αποτελούσε το «κύρος» και τον κεντρικό «οργανωτικό ιμάντα» των λαϊκών κινητοποιήσεων.

Είναι τεραστίων διαστάσεων αυτές οι καταστροφικές συνέπειες της νεοταξικής ενσωμάτωσης της σοσιαλδημοκρατίας, του ευρωκομουνισμού και σταλινισμού. Από οργανωτές των κινημάτων γίνανε καταστροφείς κάθε οργανωτικής βάσης αυτών των κινημάτων, κάθε ιστού και εμβρύου ζωντανής συλλογικότηατας.

Από τη στιγμή που ένα κόμμα ενσωματώνεται στο εκλογικό παιχνίδι, μοιραία γίνεται ένας εκλογικός μηχανισμός εδραίωσης του καθεστώτος, με κομματικούς ποδοσφαιρικούς στρατούς, με οπαδούς και αφισοκολλητές. Στη σημερινή εποχή της πλανητικής ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας μετατρέπονται, μέσα από αυτές τις καπιταλιστικές εκλογικές λειτουργίες, σε διακοσμητικά εξαρτήματα απάτης του συστήματος.

Η καπιταλιστική αυτή εκλογική λειτουργία βάλει ευθέως εναντίον των ανατρεπτικών κοινωνικών και πολιτικών λειτουργιών και συμβάλλει στην καταστροφή κάθε αυθεντικής οργάνωσης και συλλογικότητας.

Οι εκλογικές λειτουργίες είναι το αντίθετο από τις επαναστατικές λειτουργίες που προωθούν την αυτενέργεια των λαϊκών μαζών, την ενεργητική τους συμμετοχή και οργάνωσή τους: Στοιχεία που μόνο με αυτά συνειδητοποιούνται τα πλατιά λαϊκά στρώματα.

Μέσα από την δράση του φτάνει ο λαός σε ανώτερα επίπεδα συνείδησης. Η κομματική χειραγώγηση και η εκλογική λογική κατασκευάζουν θεατές και ψηφοφόρους, πειθήνιους στρατούς των κομματικών φέουδων και όχι ενεργητικούς και σκεπτόμενους αγωνιστές.

Το καθοριστικό κριτήριο για ένα κόμμα είναι η συμπεριφορά του απέναντι στο λαό, το πώς τον αντιμετωπίζει. Τον αντιμετωπίζει σαν πραγματικό υποκείμενο της εξέλιξης, συνεπώς συμβάλει στην αυτενέργειά του, στο πλάτεμα της δραστηριότητάς του και της αυτό-οργάνωσής του, δηλαδή στην συνειδητοποίησή του ή τον αντιμετωπίζει σαν «εργαλείο» εξυπηρετικό, καλό για να πετύχει τους σκοπούς του, που σημαίνει ότι επιδιώκει τη χειραγώγησή του, τον κομματικό έλεγχο, την ιδεολογική του αφυδάτωση και την πολιτική του αποχαύνωση.

Οι ανατρεπτικοί ηγέτες, οι μεγάλοι ηγέτες αντιμετώπιζαν το λαό ως ιστορικό υποκείμενο και αποκτούσαν οργανικούς δεσμούς μαζί του. Μέσα από την οργανική αυτή σχέση βγαίνανε, σαν εκφραστές της λαϊκής αγωνιστικότητας, ηγέτες και συμβάλανε στην ανάπτυξη του επιπέδου συνείδησης και οργάνωσης των λαών. Δεν διοριζόντουσαν από πουθενά, ούτε από κομματικούς μηχανισμούς, ούτε από τους ποικίλους νταβάδες…

Ξεφύγαμε, όμως, από το θέμα. Εξάλλου το τι είναι και το πώς λειτουργούν και το πώς κατασκευάζονται τα κόμματα και αποκόμματα είναι γνωστό σήμερα.

Αυτά λοιπόν τα κόμματα και τα αποκόμματα έχουν ανελέητα διαλύσει κάθε μορφή και κάθε κύτταρο οργάνωσης και κινητοποίησης του λαού. Η μόνη μορφή κινητοποίησης που μας παρουσιάζουν είναι αυτή του οπαδού και του χειροκροτητή του δικού τους φέουδου. Οτιδήποτε βρίσκεται έξω από αυτά συντρίβεται και αφορίζεται τρομοκρατικά. Καμία λαϊκή αυτενέργεια και κανένα οργανικό έμβρυο δεν γίνεται αποδεκτό από αυτούς τους καταστροφείς των αυθεντικών, εθνικών και κοινωνικών, συλλογικών ιστών.

Πώς, συνεπώς κατηγορούμε τον ελληνικό λαό για αδράνεια. Τι μπορεί να κάνει, όπως είναι, χειροπόδαρα δεμένος και εγκλωβισμένος, μέσα στις τρομοκρατικές δαγκάνες των κομμάτων και των καθεστωτικών ροπαλοφόρων.

Το γεγονός, ότι ο ελληνικός λαός, διογκώνει την οργή του και την αηδία του για αυτά τα κόμματα της αποσύνθεσής, και της δικής του αποσύνθεσης, δείχνει ότι έχει πολύ ανεπτυγμένο το πολιτικό κριτήριο. Το ό,τι αυτή η οργή και αηδία δεν μπορούν ακόμα να πάρουν πολιτική έκφραση, σε αυτό δεν φταίει ο ελληνικός λαός, αλλά το δραματικά καθυστερημένο επίπεδο των πρωτοπόρων δυνάμεων, οι οποίες ακόμα δεν έχουν φτάσει σε ένα σημείο ενοποίησής τους και αξιόπιστης εμφάνισής τους.

Αν υπάρξει ένας τέτοιος οργανωτικός ιστός τότε η λαϊκή οργή θα οργανωθεί και θα γίνει λαϊκός χείμαρρος.

Βεβαίως με κομματικά, δήθεν πατριωτικά «φέουδα», που κατασκευάζονται καθαρά εκλογικά και εκ των άνω, μόνο και μόνο για να εμπορευτούν αυτό το πολιτικό κενό, δεν γίνεται τίποτα. Ακριβώς, γιατί ο ελληνικός λαός είναι πολύ πιο μπροστά από τους φεουδάρχες και αντιλαμβάνεται αμέσως τους πολιτικούς καιροσκόπους…