Ο Ιερώνυμος χέρι-χέρι με τον Πρωθυπουργό της κατοχής

[ΘΑΛΕΙΑ]

Ο Ιερώνυμος χέρι-χέρι με τον Πρωθυπουργό της κατοχής



Όταν η Ελλάδα πυρπολείται ολοκληρωτικά ΚΑΙ η κορυφή της Εκκλησίας δίνει άφεση αμαρτιών στον εκτελεστή της πυρπόλησης, τότε η πρόκληση απέναντι στον ελληνικό λαό και η περιφρόνησή του παίρνουν αποτρόπαιες διαστάσεις αυθάδειας.

Δεν είχαμε καμία αυταπάτη για το νέο Αρχιεπίσκοπο.

Από την πρώτη στιγμή είχαμε υπογραμμίσει το νεοταξικό του ρόλο, την αποκατάσταση της Εκκλησιαστικής Τάξης…

Ήταν αυτός και ο λόγος που τον υμνούσε όλο το νεοταξικό κατεστημένο, με σημαιοφόρους τους άσπονδους και υστερικούς εχθρούς της Ορθοδοξίας…

Αλλά ο Ιερώνυμος προκαλεί βαναύσως και χωρίς καμία ευσέβεια και συστολή.

Δεν καθαγιάζει απλώς τη θηριώδη επιθετική αυθάδεια της κατοχικής κυβέρνησης εναντίον του ελληνικού λαού και τον σκανδαλώδη δωσιλογισμό της, αλλά και διαλαλεί σημειολογικά και με στραταρχική ΑΣΕΒΕΙΑ, αυτόν τον καθαγιασμό.

Τέτοια ΚΥΝΙΚΗ συμπεριφορά είναι να συναγελάζεσαι και να φωτογραφίζεσαι ΣΗΜΕΡΑ με έναν Πρωθυπουργό που εκτελεί τα «συμβόλαια θανάτου» της ελληνικής κοινωνίας, του ελληνικού έθνους και της Ορθοδοξίας…

Η φωτογραφία είναι από το δείπνο που παρέθεσε στην οικογενειακή του οικία, στην Πάρο, το βράδυ της Κυριακής ο υπουργός Εσωτερικών Γιάννης Ραγκούσης και στο οποίο παρακάθισαν ο πρωθυπουργός και ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος.

Τη φωτογραφία την πήραμε από:
http://press-gr.blogspot.com/2010/08/blog-post_1396.html

[Κολλητήρι]

Ο ηδονισμός των εξουσιών



Ο Αρχιεπίσκοπος και ο Πρωθυπουργός (σύμβολο του εθνοκτόνου δωσιλογισμού και όλων των νεοταξικών διαστροφών) ΧΑΡΙΕΝΤΙΖΟΝΤΑΙ!!!
Φαίνεται να το γλεντάνε και να ηδονίζονται για την ΚΑΤΟΧΗ μας και τη ΔΙΑΛΥΣΗ των πάντων…
Ο Κουναλάκης λείπει από την …παρέα.
Η Φωτογραφία από:
http://taxalia.blogspot.com/2010/08/blog-post_1143.html

[Επισκέπτης]

Φωτιά και τσεκούρι στου προσκυνημένους!!!! ειπε ο μεγάλος Θεόδωρος Κολοκοτρώνης μήπως πρέπει να το επαναλλάβουμε και σήμερα.........

[Κυπριανός Χριστοδουλίδης]

ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΕΝΩΜΕΝΟΙ

Θαυμάστε τους! Θαυμάστε τους ενωμένους του πολιτισμού και τον πολιτισμό της τρόϊκας και του οικουμενισμού.

Δεν λυπάμαι κανένα άλλο, παρά μόνο τον απλό άνθρωπο, τον απλό λαό, κι αυτόν ακόμη τον εαυτό μου. Που τις Κυριακές "λούζεται" τις ευχές του μνημονευομένου επισκόπου, χωρίς να ξέρει που τον οδηγεί αυτή η "μνήμη επισκόπου".

Το μάθημα είναι γνωστό :

Ο καθένας έχει την ψυχή του χώρια και οι πεποιθήσεις μας, είναι προσωπική (ατομική) υπόθεση. Όσο για τις μαϊμούδες που μας μιλάνε για κοινωνία και "κοινωνικό γεγονός" έχουμε τα απτά παραδείγματα της καθημερινής μας πραγματικότητας. Πραγματικότητας ευλογημένης από τον πολιτισμό που ενώνει και μιας πατρίδας χαμένης.