Αυτοί που μας κρύβουν τις λέξεις

[Κυπριανός Χριστοδουλίδης]

"«Ελάτε να σας δείξω- όσοι αγαπάτε λέξεις ορφανές, κρυμμένες σ’ ερημιές, σε ξεχασμένους τόπους...» . Για αυτές τις ξεχασμένες λέξεις θα ήθελα να μιλήσουμε. Λέξεις, όπως αγάπη, σπουδή, ομορφιά, αδελφός, τις οποίες έκρυψε η αναζήτηση της ευτυχίας."

Αυτά μας είπε ο μακαριώτατος - στους δασκάλους κλπ - με την ευκαιρία της έναρξης της νέας σχολικής χρονιάς (*).

Να μιλήσουμε για "ξεχασμένες" λέξεις;
Να μιλήσουμε για λέξεις κρυμμένες, κυρίως όμως γι΄ αυτούς που τις κρύβουν;

Σωστά, να μιλήσουμε. Αλλά αν το κάνουμε θα μας κλείσουν το στόμα, θα μας αγνοήσουν εντελώς. Στην καλύτερη περίπτωση, θα μας ρίξουν στα "μπάζα" του διαδικτύου. Στη χειρότερη ... , ας το αφήσουμε καλύτερα, μέρες (των Διδύμων) που είναι.

Γιατί; Διότι αυτοί που λένε αυτές τις μεγάλες κουβέντες, είναι εκείνοι που σκόπιμα κρύβουν και ιδιοτελώς ξεχνούν τις λέξεις. Όπως για παράδειγμα τη λέξη αλήθεια - ή τη λέξη μετάνοια - που φρόντισε ο μακαριώτατος να κρύψει επιμελώς σκεπάζοντάς την με την αγάπη, με την ομορφιά, με τον αδελφό και άλλα σμιλέμματα.

Αυτά να τα κρατήσει για την αφεντιά του και για τους παρακοιμώμενους που έχει δίπλα του. Αν τολμά, ας αγγίξει τη λέξη αλήθεια.

(*) Βλ. ιστολόγιο ΑΚΤΙΝΕΣ, ανάρτηση με θέμα "Μήνυμα αρχιεπισκόπου προς τους εκπαιδευτικούς με την ευκαιρία της νεας σχολικής χρονιάς", 09/09/2010.