ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: «Ο κόμπος έφτασε στο χτένι»

[Ορ(γ)ισμένοι εργαζόμενοι]

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: «Ο κόμπος έφτασε στο χτένι»




Ως πότε θα κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε;
Ως πότε θα επιτρέπουμε να παίζουν με την νοημοσύνη μας;
Ως πότε θα αρκούμαστε σε «ένα κομμάτι ψωμί»... “όποτε και όταν”;
Ως πότε θα είμαστε εμείς τα θύματα;
Ως πότε θα επιτρέπουμε να αδιαφορούν για τις ανάγκες μας;
Ως πότε θα ανεχόμαστε τα παιχνίδια στις πλάτες μας;
Ως πότε θα επιτρέπουμε να γίνονται «δείπνα» και «ημερίδες» με τα δεδουλευμένα μας;



Εδώ οι «επενδυτές»... Εκεί οι «επενδυτές»... Που είναι οι «επενδυτές»; Το «τρίμηνο», που είχε ζητήσει η εργοδοσία για να τα βρει με τους ...μεσσίες «επενδυτές», πέρασε.

Αλλά η κοροϊδία συνεχίζεται και η υπομονή μας εξαντλήθηκε.

Για μια ακόμη φορά το τελευταίο διάστημα παραμένουμε απλήρωτοι για ενάμιση μήνα, και καλούμαστε να ζούμε με ''ενέσεις'' σε ακαθόριστο χρόνο των 300-500 ευρώ, που τις καταβάλουν μόνο και μόνο για να μην εξεγερθούν οι ''Άθλιοι της Φειδίου''.

Έχουμε όμως και επιπλέον ''δώρα'' της εργοδοσίας, όπως εξαγγελίες για ''μη καταβολή επιδομάτων'' (με πρώτο στη λίστα αυτό των αδειών!) και φυσικά σειρά απολύσεων όταν η κυβέρνηση ανάψει το ''πράσινο φως'' και λύσει τα θηρία.

Αυτοί μιλάνε για “αριθμούς” που δήθεν... δε βγαίνουν.

Εμείς μιλάμε για τις ζωές των παιδιών μας και τις δικές μας! Μιλάμε για χρέη που συσσωρεύονται. Μιλάμε για νοίκια και δόσεις δανείων που παραμένουν απλήρωτα. Μιλάμε για αδυναμία κάποιων να πληρώσουν γιατρούς! Λένε το ποτάμι βίαιο και ορμητικό. Την κοίτη που το συγκρατεί δεν την βλέπει κανείς;

«Ο κόμπος έφτασε στο χτένι»! Μια πρέπει και είναι η απάντηση στον άνθρωπο που περιμένει πως και πώς να αλλάξει το εργασιακό καθεστώς (ευγενική χορηγία της ντόπιας εξουσιαστικής ελίτ και του ΔΝΤ) για να κάνει περισσότερες και φθηνότερες απολύσεις: Αγώνας διαρκείας χωρίς καμία έκπτωση. Μια πρέπει και είναι η απάντηση στον άνθρωπο που, βολεμένος πίσω από τη σιγουριά των πολυτελών ακινήτων και αυτοκινήτων του, είχε πει ενώπιον στελεχών πως «από το να πεινάσουν τα παιδιά μου καλύτερα να πεινάσουν τα δικά σας». Συσπείρωση και οργισμένος αγώνας διαρκείας!

Είναι –ίσως - η τελευταία μας ευκαιρία. Ή θα μπει τώρα φρένο στην τρομοκρατία της εργοδοσίας ή σε λίγους μήνες ή εβδομάδες θα μετράμε απώλειες και θα προσπαθούμε μάταια να σώσουμε ό,τι έχει απομείνει όρθιο. Αγώνας διαρκείας ΤΩΡΑ.

Υψώνουμε – σήμερα κιόλας - τη φωνή και το ανάστημά μας.

Κινητοποιούμε την αραχνιασμένη ΕΣΗΕΑ. Απαιτούμε την κήρυξη 24ωρης προειδοποιητικής απεργίας και την άμεση καταβολή του ΣΥΝΟΛΟΥ των δεδουλευμένων μας. Απομονώνουμε «συμβιβασμένους» και «συναλλασσόμενους» και τους αντιμετωπίζουμε ως τέτοιους. Κάνουμε γνωστή τη μάχη που δίνουμε μέσα από τα δεκάδες blogs στο internet αλλά και με πανό διαμαρτυρίας έξω από την εφημερίδα.

Ενημερώνουμε για την κατάσταση της «Α» την «Επιθεώρηση Εργασίας» με επώνυμες ή και ανώνυμες καταγγελίες.

Ζητάμε την αλληλεγγύη συναδέλφων, πολιτικών φορέων ή και αυτόνομων ομάδων τους οποίους ενημερώνουμε για το που μας έχουν φτάσει λανθασμένες επιλογές και τραγικά λάθη της εργοδοσίας. Αγώνας διαρκείας μέχρι την τελική ΝΙΚΗ!


ΥΓ1: Είναι δεδομένο πως στη περίπτωση της «Απογευματινής» του πρώην μεγαλοεργολάβου δημοσίων έργων και εκδότη Κ.Ι.Σαραντόπουλου το γνωμικό: «χέρι που σε ταΐζει, δεν το δαγκώνεις» δεν μπορεί να ισχύει σε καμία περίπτωση για... ευνόητους λόγους!!!

ΥΓ2: Δηλώνουμε τη συμπαράστασή μας στους συναδέλφους της «Ελευθεροτυπίας», του «Δ.Ο.Λ.» καθώς και στους εργαζομένους όλων των ''μαγαζιών'' που πλήττονται από τα νέα α-ήθη των εργοδοτών. Μόνο με την αλληλεγγύη θα καταφέρουμε να βαδίσουμε αποφασιστικά, μακρυά από τον εργασιακό μεσαίωνα που μας οδηγούν και θα πετύχουμε τη ΝΙΚΗ.

Ορ(γ)ισμένοι εργαζόμενοι στην «Απογευματινή».

[Α-ΤΥΠΟΣ]

Σε όλα τα ΜΜΕ οι ίδιες "κινήσεις". Τυχαίο; Δεν νομίζω!



Απλήρωτοι στην "Απογευματινή", στην "Αυγή", στην "Αυριανή"...

Περικοπές κυριακάτικων στα ΝΕΑ, την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ...

Προς μαζικές απολύσεις στο ΕΘΝΟΣ και σε πολλά κανάλια.

Είναι απλώς η οικονομική κρίση όπως θέλουν να λένε τα αφεντικά των ΜΜΕ ή μήπως κάτι περισσότερο;

Κατά τη γνώμη μου αυτές οι αντεργατικές κινήσεις που -διόλου τυχαία- δεν θίγουν τη δημοσιογραφική ελίτ, τις τηλεπερσόνες και τις καθεστωτικές γραφίδες αλλά τον απλό κόσμο της δημοσιογραφικής εργασίας, πέρα από τον περιορισμό του "κόστους" (που για όλους τους καπιταλιστές είναι πάντα περιορισμός του κόστους της εργασίας) έχουν ευρύτερους στόχους.

Την ταχύτατη "προετοιμασία" της κοινής γνώμης για τη σύντομη, μέσα στο καλοκαίρι, επικράτηση του νεο-μεσαίωνα που θα εξαφανίσει όλες τις κατακτήσεις του κόμου της εργασίας στη χώρα μας.

Τη διαμόρφωση, με την εγκαθίδρυση ενός πέπλου φόβου για την επιβίωση στους εργσζόμενους στα ΜΜΕ, ενός ακόμη πιο υποτακτικού στις καπιταλιστικές απαιτήσεις τοπίου.



Ο νεο-μεσαίωνας στα ΜΜΕ είναι το όχημα για την επερχόμενη "εξαφάνιση" και των τελευταίων δημοσιογραφικών προσπαθειών αντίστασης στα σχέδια των ιμπεριαλιστών στην περιοχή.

Ακόμη και η προβληματική δημοσιογραφία των τελευταίων ετών θεωρείται από τα ξένα κέντρα και τους πραίτορές τους στην Ελλάδα... επικίνδυνη!

Ακόμη και οι ψηφίδες κριτικής και οι νησίδες ανεξαρτησίας πρέπει να εξοβελιστούν.

Το μέλλον θέλουν να έχει ΜΜΕ χωρίς οποιαδήποτε αναφορά σε κινητοποιήσεις πολιτών -εκτός από τις ελεγχόμενες γνωστών και μη εξαιρετέων ΜΚΟ.

Θέλουν ΜΜΕ χωρίς "δυσάρεστες" αναφορές, έστω και ως απλή καταγραφή, των παραβάσεων και παραβιάσεων στο Αιγαίο ή την ευρύτερη περιοχή.

Θέλουν ΜΜΕ που θα ανοίγουν ούτε χαραμάδα στην πληροφόρηση αλλά θα είναι ολοκληρωτικά αφοσιωμένα στην παραπληροφόρηση.

Έτσι θεωρούν ότι θα περάσουν στη νέα μεταπολίτευση που προφανώς -με τη γνωστή αντιστροφή που ήδη υπηρετούν οι τηλεαστέρες- θα κριθεί... μη δημοκρατική και για αυτό... δημοκρατικότατα θα επιτρέπεται η αναστολή άρθρων του Συντάγματος και οι κυβερνήσεις "προσώπων" που θα εκτελούν πιο ανεμπόδιστα τις εντολές των "ελεγκτών".

Η πειθάρχηση σε αυτήν την κατεύθυνση είναι όρος επιβίωσης όχι για τα ΜΜΕ αλλά για τις τοπικές διευθυντικές ελίτ που ελπίζουν στα κόκαλα που θα τους πετάξουν τα υπερθενικά κέντρα των αποφάσεων.

Με απλά λόγια, θα υποστηρίξουν και την κατοχή της χώρας και τα Τάγματα Ασφαλείας που ήδη συγκροτούνται για να κινηθούν κατά όσων αντιδρούν και τις "εθνικές δυνάμεις" στον "εμφύλιο" πόλεμο κατά του κόσμου της εργασίας.

Το είπαμε και πριν: στόχος τους είναι η επιβίωση των ίδιων και του συστήματός τους μέσα από τα νέα Σχέδια Μάρσαλ που θα μοιράσουν οι νικητές.

Για αυτό όλα τα ΜΜΕ σαν ένας... άνθρωπος, σαν τμήματα ενός... ενιαίου ομίλου, προχωρούν στις ίδιες πάνω κάτω κινήσεις.

Και δεν είναι διόλου τυχαίο ότι την "εξυγίανση" των ΜΜΕ που "πλήττονται από την χρηματοπιστωτική κρίση" την αναλαμβάνουν οι ίδιοι άνθρωποι που διαμόρφωσαν τα εχθρικά για τον κόσμο της εργασίας σημερινά ΜΜΕ.