Δεν πριονίζουμε το κλαδί πάνω στο οποίο καθόμαστε

[ΘΑΛΕΙΑ]

Δεν πριονίζουμε το κλαδί
πάνω στο οποίο καθόμαστε



Ένα από τα ουσιαστικά χαρακτηριστικά της κοινωνικής αποσύνθεσης και της διαλυμένης σκέψης είναι ο σεχταριστικός μηδενισμός.

Οι σεχταριστές κάθε ποικιλίας και χρώματος έχουν ένα ιδεατό μοντέλο στον εγκέφαλό τους και βάση αυτού αφορίζουν και μηδενίζουν τους πάντες και τα πάντα.

Ουσιαστικά βρίσκονται έξω από την κοινωνία και τη ζωή, στη σφαίρα του καθαρού και αφηρημένου λόγου και από αυτό το ύψος της «έδρας» τους και της αυτό-αναγορευμένης «αυθεντίας» τους καρατομούν και λιθοβολούν αυτούς που βρίσκονται και παλεύουν μέσα στην κοινωνία και τη ζωή.

Το να κάθεσαι, όμως, στην άκρη ενός χείμαρρου και να προσπαθείς να «διδάξεις» τα φουσκωμένα νερά, είσαι ένας νοσηρά αθεράπευτος ελιτίστας και δραματικά δειλός γιατί τρέμεις να κολυμπήσεις. Αυτοί που φοβούται να κολυμπήσουν για να μην βρέξουν τον «καθαρό λόγο» τους, τις αφηρημένες αρχές τους και τα εγκεφαλικά τους σχήματα είναι παντελώς ανίκανοι να δούνε και πέρα από τη μύτη τους.

Κάθονται, απλώς, στην ακροποταμιά και μηδενίζουν τους πάντες και τα πάντα, μη μπορώντας να διακρίνουν ΟΧΙ μόνο το ΟΛΟΝ μιας πραγματικότητας, αλλά και κάτι ακόμα πιο σημαντικό: Ότι πριονίζουν το κλαδί πάνω στο οποίο κάθονται και οι ίδιοι…

Οι μηδενιστές με τη σεχταριστική τους ματιά πάντα βλέπουν το φύλλο και χάνουν το δάσος. Και πάντα λειτουργούν ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ υπέρ των κατεστημένων εξουσιών, έχοντας την αυταπάτη ότι τις πολεμάνε…

Η σκέψη των μηδενιστών είναι διαποτισμένη, μέχρι το μεδούλι, από τον εξαμβλωματικό ιδεαλισμό του φορμαλισμού. Δεν καταπιάνονται ποτέ με το όλο της πραγματικότητας και τη δυναμική της εξέλιξης, αλλά με εγκάρσιες τομές της.

Το χειρότερο: Επιλέγουν την «εγκάρσια τομή» που βολεύει τα εγκεφαλικά τους σχήματα, και εκεί, επιχειρούν να «ανακαλύψουν» τα «όπλα» της γενικής μηδενιστικής τους επίθεσης.

Οι φορμαλιστές της «προόδου», π.χ., απομονώνουν και ταξινομούν κάποια «μελανά» χαρακτηριστικά της Εκκλησίας, τα ξεκαρφώνουν από το ιστορικό γίγνεσθαι και από τη δυναμική της κοινωνικής εξέλιξης και μηδενίζουν αφοριστικά το σύνολο της Ορθοδοξίας, το σύνολο των ανθρώπων της Εκκλησίας, την κοινωνική, ιστορική και πνευματική δυναμική της Ορθοδοξίας.

Είναι πολύ εύκολο από την κοινωνική και ιστορική πολυπλοκότητα της Ορθόδοξης παράδοσης και πρακτικής, να απομονώσεις και να ταξινομήσεις «εγκλήματα» της εκκλησιαστικής γραφειοκρατίας και να αφορίσεις μηδενιστικά ολόκληρο, όχι απλώς το δέντρο, αλλά το δάσος της Ορθοδοξίας: Αυτό που επιχειρεί να κάνει σήμερα η Νέα Τάξη…

Σε τέτοια μηδενιστικά, σεχταριστικά τεχνάσματα ασκούνται και πολλοί που ορκίζονται στην Ορθοδοξία: Η άλλη όψη του νομίσματος…

Και αυτοί, λοιπόν, οι νέοι «προφήτες» του «καθαρού» Ορθόδοξου λόγου αποσπούν από την κοινωνική δυναμική της περίπλοκης ιστορικής πράξης της Ορθοδοξίας κάποια εξωτερικά «ελαττώματα», τα ταξινομούν, τα μετατρέπουν σε «ουσίες», σε απόλυτα φετίχ (ειδωλολατρία) δίχως μάνα και πατέρα ΚΑΙ με βάση αυτά μηδενίζουν τους πάντες και τα πάντα.

Αυτός, όμως, ο φορμαλιστικός μηδενισμός δεν έχει καμία σχέση με το ζωντανό λόγο και τη ζωντανή κοινωνική και ιστορική πράξη της Ορθοδοξίας. Εδώ το γάντι της Ορθόδοξης ιστορίας και της αγωνιστικής, κοινωνικής της πρακτικής δεν αναποδογυρίζεται απλώς, αλλά γίνεται «δέρμα» αποσπασμένο από τα δάκτυλα και αποξηραμένο έως την ολοκληρωτική αφαίρεση.

Η Ορθοδοξία, όπως και κάθε σύστημα Πίστης, ιδεών και ηθικής, δεν είναι «καθαρός λόγος». Είναι Λόγος μέσα στην κοινωνία και στον κόσμο, δηλαδή παρεμβατικός, λόγος ΔΡΑΣΗΣ.

Η Ορθοδοξία δεν δρα και δεν λειτουργεί σε μιαν άδεια σκηνή της ιστορίας. Δεν είναι έξω από την ιστορία και την κοινωνία. Συνεπώς, ως Λόγος και Πράξη κοινωνική υπόκειται στους νόμους της ιστορικής εξέλιξης, καθορίζεται από την κοινωνία μέσα στην οποία δρα και λειτουργεί, δέχεται τους σφυγμούς, τους πόνους, τις λαϊκές αγωνίες και τις αγωνιστικές προσδοκίες των λαών.

Και είναι ακριβώς, αυτή η ιστορική, αγωνιστική δυναμική του Λόγου και της Πράξης της Ορθοδοξίας που την έχουν καταστήσει σπονδυλική στήλη και νευρικό σύστημα των κοινωνιών και των λαών [size=18]ΚΑΙ ΟΧΙ τα εγκεφαλικά κατασκευάσματα των «πνευματικά ανησυχούντων» μηδενιστών του έργου της. [/size]

Η Ορθοδοξία και η Εκκλησία δεν είναι υπόθεση μιας δράκας «εκλεκτών» της «πνευματικής γυάλας», αλλά ολόκληρης της κοινωνίας και των λαών. Μέσα εδώ, στην ενότητα Εκκλησίας-λαού (αντικειμενική ενότητα) δίνεται η μάχη. Γιατί οποιοσδήποτε αγώνας έξω από τα προβλήματα του λαού είναι «πνευματική» ξιφασκία, «ναυμαχία σε μια σκάφη νερό»…

Και είναι αυτή η στενή σύνδεση-ενότητα της Ορθοδοξίας με την κοινωνία και τους λαούς, με την ιστορία τους και τις αγωνιστικές εξάρσεις τους που έχουν θέσει την Ορθόδοξη Εκκλησία στο στόχαστρο των ηγεμόνων του πλανήτη: Της Νέας Τάξης.

Αν η Ορθοδοξία ήταν μια απλή ασχολία «πνευματικά ανησυχούντων» κανέναν δεν θα απασχολούσε.

Έχει τεθεί στο στόχαστρο της διεθνούς, ιμπεριαλιστικής κακουργίας ΑΚΡΙΒΩΣ γιατί είναι μια βαθιά χαραγμένη ιστορική συνείδηση των κοινωνιών, μια ακατάλυτη δύναμη ενότητας με το λαό, ένας πανίσχυρος ιστός…

ΣΗΜΕΡΑ, το έχουμε αναπτύξει πολλές φορές, η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι το γρανιτένιο μετερίζι αγώνα εναντίον του αφανισμού μας.

Γι’ αυτό επιχειρούν, με νύχια και με δόντια, εκ των έξω, αλλά και ΕΚ ΤΩΝ ΕΣΩ να τη διαλύσουν.

Γι’ αυτό όλο το κατεστημένο, πολιτικό και εκκλησιαστικό, επιχειρεί να εξοντώσει και να αφανίσει τους αγωνιστές κληρικούς και ιδιαίτερα τις ηγετικές φυσιογνωμίες της Ορθοδοξίας που υψώνουν το ανάστημά τους ενάντια στη Νέα Τάξη: Πατέρα Μεταλληνό, π. Σαράντο, π. Ζήση και πολλούς άλλους…

Εδώ βρίσκεται το ουσιαστικό και ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΟ ΚΡΙΤΗΡΙΟ: Στον αγώνα ζωής και θανάτου που διεξάγεται ανάμεσα στις δυνάμεις της Νέας Τάξης και τα γραφειοκρατικά παραρτήματά της στην εκκλησιαστική γραφειοκρατία ΜΕ τις δυνάμεις της κοινωνικής, λαϊκής, συνακόλουθα και Ορθόδοξης ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ.

Πάνω σε αυτήν την αγωνιστική, εθνική και κοινωνική βάση πρέπει να κρίνουμε καταστάσεις και πρόσωπα και ΟΧΙ στη βάση των σχημάτων του εγκεφάλου μας ή στη βάση επεισοδιακών προσωπικών λαθών που μπορεί να υπάρχουν.

ΟΥΔΕΙΣ ΑΓΙΟΣ ΚΑΙ ΟΥΔΕΙΣ ΑΛΑΝΘΑΣΤΟΣ…

Όσοι κτυπούν σήμερα αυτούς που σηκώνουν τα βάρη του αγώνα εναντίον της Νέας Τάξης ευθυγραμμίζονται, άθελά του, με τις δυνάμεις εκείνες (εντός και εκτός της Εκκλησίας) που θέλουν να καταλύσουν την Ορθοδοξία, αυτό το μετερίζι του αγώνα: Πριονίζουν το κλαδί πάνω στο οποίο κάθεται ολόκληρη η ελληνική κοινωνία…

Και το χειρότερο: Αναπαράγουν τις κατηγορίες και τις συκοφαντίες του κατεστημένου εναντίον των αγωνιστών κληρικών, διογκώνοντας και δαιμονοποιώντας, τυχόν ατέλειες της ανθρώπινης ύπαρξης…

Ας μη χάνουμε και εδώ το δάσος πίσω από το δέντρο…

[Κυπριανός Χριστοδουλίδης]

Εν απολογία

Αγαπητή Θάλεια,

Επειδή μπορεί κι εγώ ακουσίως να βρίσκομαι στη μεριά των μηδενιστών με σεχταριστική ματιά, με σκέψη διαποτισμένη μέχρι το μεδούλι από τον εξαμβλωματικό ιδεαλισμό του φορμαλισμού - σαν υπερβολικό μου φαίνεται ο "ιδεαλισμός του φορμαλισμού", ταυτόχρονα δυο -ισμοί φορτώνουν πολλά - θα ήθελα να πώ, χωρίς διάθεση αντιλεγόμενου γραφιά, ότι το να προτείνεις στο πιστό εκκλησίασμα να βγεί έξω από το ναό, γιατί μνημονεύεται επίσκοπος αιρετικός, δεν αποτελεί φυγή. Ούτε και προσπάθεια να διδάξεις τα νερά του χείμαρου που να ορμήσουν.

Απλά είναι τα πράγματα. Όχι λόγια παχειά και άπρακτα. Όλοι έξω με ένα πανώ : Να φύγουν οι προσκυνημένοι μνημονευτές επίσκοποι. Τότε να δούμε τι θα έκαναν οι μητροπολίτες και τότε θα έλεγα το "άξιος" στους μπροστάρηδες.

[Ροβεσπιέρος]

Λυπάμαι φίλε Κυπριανέ, αλλά μάλλον δεν διάβασες καλά το κείμενο...

Όσον αναφορά για το "φορμαλιστικός ιδεαλισμός" είναι φιλοσοφικός όρος, καθιερωμένος...

Αλλά η ουσία του κειμένου είναι άλλη: Στο πριόνισμα που κάνεις και ΕΣΥ σε αυτούς που δρούνε, λειτουργούνε και ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΜΑΧΗΤΙΚΑ εναντίον της Νέας Τάξης...

Αυτά και δεν θα επανέλθω σε "ατάκες", αλλά μόνο σε ΑΠΟΨΕΙΣ και επιχειρηματολογίες ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ και ΟΧΙ του "καθαρού λόγου": ΙΔΕΑΛΙΣΜΟΣ!!!
_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)

[ΘΑΛΕΙΑ]

Η φιλοσοφία της σέχτας
Ή οι άρρωστοι εκδότες πιστοποιητικών φρονημάτων



Τολμήσαμε εμείς οι «αμαρτωλοί» να μπούμε σε «ξένα χωράφια», να αναπτύξουμε μια άποψη για τον κοινωνικό ρόλο της Ορθοδοξίας και οι «κλειδοκράτορες» της ιδιοκτησίας των «χωραφιών» αντί απαντήσουν στις απόψεις και να μας υποδείξουν με επιχειρήματα το «λάθος», μας χίμηξαν και μας αφόρισαν…

Λυπούμαστε που δεν τους ζητήσαμε την άδεια να μιλήσουμε, ούτε και πιστοποιητικό χριστιανοσύνης!!!

Γνωρίζουμε, όμως, ότι όποιος νιώθει δυνατός και έχει και γνώσεις αντικρούει με επιχειρήματα τον «άλλο», ξέρει να τον ακούει, να διαβάζει τα κείμενα και δεν ουρλιάζει αφοριστικά.

Ούτε μπήκαμε σε χωράφια θεολογικά, ούτε μιλήσαμε σαν απολογητές και ερμηνευτές της Ορθοδοξίας, ούτε σαν αυθεντίες- πληρεξούσιοι του χριστιανισμού που βαπτίζουν χριστιανό όποιον αυτοί θέλουν (όπως κάποιοι περίεργοι και λίαν ύποπτοι τύποι από το ιστολόγιο που αφορίζει τους πάντες και τα πάντα…)

Μιλήσαμε απλώς για το κοινωνικό και πολιτικό βάρος της Ορθοδοξίας, μιλήσαμε για την κοινωνική και πολιτική δύναμη της Ορθοδοξίας και τις επιδιώξεις της Νέας Τάξης, δηλαδή καθαρά πολιτικά.

Και φυσικά αναλύσαμε τη λογική της σέχτας (μια λογική που διαπερνάει πολλούς και όλων των χρωμάτων) πάλι με κοινωνικούς και πολιτικούς όρους

Φαίνεται, όμως για τους υστερικούς της «καθαρής» ιδέας (Γιανναράδες από άλλη οπτική γωνία) ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΟΜΙΛΟΥΜΕ.

Θα μπορούσαμε, λοιπόν, να τους πούμε και εμείς ότι πρέπει να «κλειδώσουν» το στόμα τους πάνω στα ζητήματα της οικονομίας, της κοινωνίας και της πολιτικής, γιατί δεν είναι τα «χωράφια» τους και τα αγνοούν παντελώς.

Και είναι τέτοια δραματική τους η άγνοια που δεν μπορούν ούτε να κατανοήσουν τα γραφτά των άλλων, αν δεν μιλάνε με όρους ευαγγελίου. Είναι τόσο γνωστικά ραχιτική που ταυτίζουν την έννοια «ιστός της κοινωνίας» με το κράτος και προσάπτουν σε εμάς ιδιοκτησιακή αντίληψη της Ορθοδοξίας, όταν μας απαγορεύουν να μιλάμε γι’ αυτήν!!!!!!!

Τέτοια σύγχυση και τόσο τυφλό μένος στους «αμαρτωλούς» του ΡΕΣΑΛΤΟ…

Το χειρότερο, ωστόσο είναι άλλο. Η φαιά φιλοσοφία τους: Η φιλοσοφία που επιχειρεί να βάλει φίμωτρο σε κάθε έναν που δεν ταιριάζει στην προκρούστεια κλίνη των εγκεφαλικών σχημάτων τους.

Είναι γνωστή αυτή η φιλοσοφία: Είναι η φιλοσοφία του Χίτλερ και του Στάλιν, της Νέας Τάξης σήμερα…

Αυτοί λοιπόν που αδυνατούν να αρθρώσουν ένα επιχείρημα εναντίον των όσων γράψαμε και απλώς μας απαγορεύουν να ομιλούμε για θέματα της «ειδικότητάς» τους (χωρίς την «θεϊκή» άδειά τους), το παίζουν Ορθόδοξοι παπαγάλοι των πατερικών κειμένων…

Τέτοια νοσηρή διανοητική μιζέρια, ναρκισσιστική εγωπάθεια και φασιστική νοοτροπία…

Και εμείς οι «αμαρτωλοί» και «άσχετοι» ρωτάμε: Είναι αυτό Ορθοδοξία;

Δεν θα ασχοληθούμε περισσότερο με αυτούς του περίεργους τύπους που προφανώς επιδιώκουν, πουλώντας τρέλα, να βγούνε από την αφάνεια και να γίνουν «χρήσιμοι ηλίθιοι» των νεοταξικών μηχανισμών…

Θαυμάστε το σχόλιο του κατηγόρου μας από το «Κλασσικοπερίπτωση»:
http://klassikoperiptosi.blogspot.com/2010/06/blog-post_19.html



Christos.Kotsaris είπε...

Πριν λίγο καιρό είχα κάνει κάποιο σχόλιο για τον ΑΜΚΑ και το γεγονός πως δεν αποτελεί πραγματικό κίνδυνο, και πως υπάρχουν σημαντικότερα ζητήματα. Η απάντηση του κλασσικοπερίπτωση δε με κάλυψε αλλά δεν απάντησα γιατί δεν έκρινα πως υπήρχε λόγος.

Είμαι της άποψης πως όταν κάποιος αναλαμβάνει να "υπερασπιστεί" τον Χριστιανισμό, θα πρέπει και ο ίδιος να είναι Χριστιανός...

Απαντήστε μου σε κάτι:

Στο μπλογκ σας υπάρχουν "100" αναρτήσεις για τον ΑΜΚΑ και καμία ανάρτηση που να δοξάζει τον Κύριο(εκτός αν δεν την έχω βρει εγώ). Που είναι τα μηνύματα αγάπης και ελπίδας που πρέπει να δίνει ένας Χριστιανός; Που είναι οι συμβουλές που πρέπει να δίνει για μια χριστιανική ζωή; Γιατί ασχολείστε όλη την ώρα με το τι κάνει ο "εχθρός" και δε κοιτάτε ποτέ τι κάνουμε "εμείς";

Και ακόμα περισσότερο, γιατί δημοσιεύετε τέτοια κείμενα σαν αυτό εδώ;

Ο συγγραφέας του κειμένου καλά θα κάνει να καταλάβει πως η Ορθοδοξία δεν είναι ένα ανθρώπινο σύστημα πίστης. Δεν τη στηρίζουμε επειδή μας βολεύει, ούτε είναι στο χέρι μας είτε να την πριονίσουμε είτε να την γιγαντώσουμε. Δεν είμαστε οι ιδιοκτήτες της.

Δε θα μας πει ο Θύμιος τι είναι η Ορθοδοξία και τι δεν είναι. Μας το έχει πει ο Χριστός 2000 χρόνια πριν. Ο σκοπός της Ορθοδοξίας δεν είναι να αποτελεί συνδετικό ιστό κράτους. Η Ορθοδοξία αποτελεί κοινωνία Χριστιανών. Ο λόγος που την πολεμούν είναι επειδή είναι κοινωνία Χριστιανών, και όχι επειδή "πολεμά την νέα τάξη".

Και πάνω απ'όλα, κανείς Χριστιανός δε πρέπει να δέχεται να μιλά κανείς για την Ορθοδοξία με εντελώς κοσμικούς όρους, και χωρίς να δοξολογεί τον Κύριο. Η Ορθοδοξία δεν είναι κομμουνισμός ή σοσιαλισμός. Δεν είναι ανθρώπινο κατασκεύασμα, και πρέπει να υπάρχει σεβασμός όταν κάποιος αναφέρεται σε αυτήν. Τα ίδια έκαναν και οι Ιουδαίοι της εποχής του Κυρίου, ταύτιζαν την πίστη τους με το κοσμικό κράτος. Μην επαναλαμβάνετε αυτή τη πλάνη.

[Ροβεσπιέρος]

Το παραμιλητό των ιεροεξεταστών



Κανένας δεν μπορεί να βγει έξω από τον εαυτό του.
Το ίδιο το παραλήρημα ενός τρελού δεν περιέχει τίποτα που ο άρρωστος να μην έλαβε από τον εξωτερικό κόσμο.
Το παραλήρημα, απλώς είναι τα παραμορφωμένα και αλλοιωμένα συντρίμμια της πραγματικότητας.
Αυτά τα συντρίμμια σε πολλούς παίρνουν τη μορφή της Ιεράς Εξέτασης…

Τους συμπονάμε όλους αυτούς γιατί υποφέρουν αφάνταστα…
Δεν θα ασχοληθούμε…
Εξάλλου μας πήραν την «άδεια» και μας απαγόρευσαν να μιλάμε...

Παραπέμπουμε, απλώς, η δεοντολογία το προστάζει και στην απάντηση του «Κλασσικοπερίπτωση»:

Το "Ρεσάλτο" και η "Κλασσικοπερίπτωση" στο στόχαστρο των οπαδών της Γαβριηλίας
ΕΔΩ:
http://klassikoperiptosi.blogspot.com/2010/06/blog-post_20.html

_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)

[Εξόριστος]

Η ΑΓΑΠΗ δεν είναι το μοιρολόγι: «Σφάξε με να αγιάσω»!



Είναι να γελά κανείς, αλλά και να θλίβεται με τη νοσηρή αυτοϊκανοποίηση και τη μιζέρια κάποιων σεχτών: Πολιτικών και θεολογικών…

Είναι τόσο απογειωμένες στον κόσμο των καθαρών ιδεών και των φαντασιώσεών τους, τόσο έξω από την κοινωνία και τη ζωή, που δεν αντιλαμβάνοντα ούτε τα πιο απλά πράγματα: Ότι δεν μπορεί να «κατασκευάσεις» τίποτα μέσα σε μια γυάλα, ΕΞΩ από τη ζωντανή πραγματικότητα, ΔΙΧΩΣ να έχεις ΚΑΜΙΑ, απολύτως καμιά ΔΡΑΣΗ και απήχηση στο κοινωνικό σώμα: Και το «θεολογικό σώμα» είναι κοινωνικό σώμα, δεν είναι «σώμα» ΕΞΩ από την κοινωνία, ΕΞΩ από το ιστορικό γίγνεσθαι, στο ΥΠΕΡΠΕΡΑΝ…

ΑΥΤΟ όμως που δεν διακρίνουν αυτές οι παντελώς τυφλές σέχτες είναι τούτο: ΟΤΙ ΟΛΟΙ, ΟΛΟΙ ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ, βρισκόμαστε μέσα στα σαγόνια του καρχαρία.

Βρίσκονται στα σαγόνια του καρχαρία και αυτές οι σέχτες ξιφομαχούν υστερικά, σαν υπερφυσικοί μπούληδες, για να την «αγιότητα» της γερόντισσας Γαβριηλίας, την καρατόμηση της Εκκλησίας και των αγωνιστών-ιερωμένων και μοναχών, καθώς και για το αν η Ορθοδοξία είναι «Εκκλησία» ή «Θρησκεία»!!!!

Τέτοια επαφή με τα πράγματα έχουν οι άνθρωποι, τέτοιες αγκυλώσεις, αλλά και τόση πνευματική μιζέρια και παρακμιακό ατομικισμό.

Το ίδιο γίνεται και στις πολιτικές σέχτες: Αλληλοσπαράζονται για το ποια είναι το μαντρόσκυλο της ιδεολογικής παρθενίας…

Και ένα αστείο παράδειγμα από το χώρο μας:

Στον Ισπανικό Εμφύλιο σοβιετικά πλοία ξεκίνησαν να παραδώσουν εφόδια βοήθειας στους Ισπανούς αγωνιστές που πολεμούσαν κατά του φασισμού.

Μια τροτσκιστική σέχτα άρχισε, σε ένα πατάρι, να καυγαδίζει άγρια: Ήταν σωστό να σπάσουν την απεργία των λιμενεργατών τα πλοία του εργατικού κράτους ή όχι!!!!

Τα πλοία πήγαν στην Ισπανία, ξεφόρτωσαν, γύρισαν πίσω και αυτοί ακόμα συνεδρίαζαν, δίχως να έχουν καταλήξει πουθενά!!!!!!


ΣΗΜΕΡΑ, πάνε τα θηρία να καταβροχθίσουν τα πάντα (κοινωνίες, θρησκείες, Εκκλησίες, λαούς, ιστορικές μνήμες και σύμβολα, τα ΠΑΝΤΑ) και κάποιοι είναι προσκολλημένοι στα αγιοποιημένα τους είδωλα, στην υστερία κατά της Εκκλησίας ή στον «καυγά» το τι είναι η Ορθοδοξία: Εκκλησία ή θρησκεία!!!

Δεν μπορούν να διακρίνουν (μιλάμε για τους αγνούς και καλόπιστους), γιατί υπάρχουν και οι διατεταγμένοι που εκτελούν «υπηρεσίες», ότι αν δεν αναχαιτιστεί η Νεοταξική ΛΑΙΛΑΠΑ, αύριο δεν θα υπάρχει ούτε καν το «αντικείμενο» του καυγά τους: ΟΥΤΕ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ΟΥΤΕ ΘΡΗΣΚΕΙΑ.

Θα υπάρχει μόνο η «Εκκλησία» και η «θρησκεία» της αυτοκρατορίας του χρήματος…

Είναι να γελάς και να θλίβεσαι με αυτό τον «πνευματικό αυνανισμό», αλλά και με την αμηχανία πολλών ιστολογίων…

ΑΓΑΠΕΣ και «φιλίες» του δόγματος «σφάξε με να αγιάσω» δεν ΥΠΑΡΧΟΥΝ…

ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ σε πόλεμο και δεν μπορούμε να χαϊδεύουμε κεφάλια…

ΟΥΤΕ να προσπαθούμε να ισορροπούμε, σαν σχοινοβάτες, ανάμεσα στα εμπόλεμα στρατόπεδα…

_________________
Όποιος δεν θέλει να είναι το φερέφωνο του ισχυρού ΔΕΝ πρέπει ΚΑΙ να αποδέχεται την εικόνα που προβάλλει και επιβάλλει ο ισχυρός για τον εαυτό του!