Σχετικά με το Μίκη:ΟΥΔΕΙΣ υπεράνω κριτικής

[ΘΑΛΕΙΑ]

ΟΥΔΕΙΣ υπεράνω κριτικής



Δεν μπορεί να υπάρξει κίνηση ιδεών, συνακόλουθα και σκέψη, ΕΚΕΙ που κατασκευάζεται η δικτατορία των «ιερών τεράτων» και των «αυθεντιών»: Οι Πάπες, οι Στάλιν και γενικά κάθε «αλάθητο».

Το παρακάτω κείμενο το αλιεύσαμε από το «Τρωκτικό».

Μια «αναγνώστρια» (σε μας γνωστή η πηγή), με γλυκερές ηθικολογίες αγιοποιεί το Μίκη και απαιτεί, ούτε λίγο, ούτε πολύ, να το βουλώσουμε και να μην ασκούμε κριτική γιατί είναι «ημίθεος»!!!

Η γνωστή συνταγή του Στάλιν και το γνωστό «αλάθητο» του Πάπα…

Απαντά πολύ εύστοχα κάποιος «αναγνώστης»…

Δεν έχουμε να προσθέσουμε τίποτα περισσότερο.

Μόνο θα προκαλέσουμε: Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα.

Όποιος είναι μεγάλος και έχει απόψεις αντικρούει τις κριτικές και τις πολεμικές και ΔΕΝ ζητά «φίμωτρα»

Εμείς έχουμε γράψει άπειρα κείμενα πάνω στις απόψεις του «ειδώλου»: άλλοτε επαινετικά και άλλοτε κριτικά.

Παραθέτουμε τις κριτικές μας και ΠΡΟΚΑΛΟΥΜΕ σε απάντηση τους αγιογράφους!!!

Ο Μίκης και οι κακές συναναστροφές
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=4603

Οι «άριστοι» του Μίκη: Η δικτατορία των «εκλεκτών
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=4572

Οι θριαμβολογίες των «Ιών»
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=4568

ΕΡΝΤΟΓΑΝ: Απόσπασε και την «υπογραφή» του Μίκη!
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=4540

Μεγάλο το πολιτικό ολίσθημα του Μίκη
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=4021

Το «οχυρό» Μίκης Αλώθηκε
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=3539

Παραθέτουμε τις επιστολές από το ΤΡΩΚΤΙΚΟ:
http://troktiko.blogspot.com/2010/06/blog-post_9324.html

Σχετικά με τον Μίκη !!!

"Βγαίνουν μερικοί κατά καιρούς και καταφέρονται εναντίον του Μίκη Θεοδωράκη!
Αλήθεια, τί έχουν κάνει αυτοί για την Ελλάδα, για τους Έλληνες, για την οικουμένη για να έχουν το θράσος (γιατί περί αυτού πρόκειται) να αναφέρονται καν στο πρόσωπό του;...

Πόσο έχουν αγωνιστεί, έχουν πονέσει, έχουν φτάσει πολλές φορές κοντά στο θάνατο για να κάνουν πιο ελεύθερο αυτόν τον τόπο;

Πόσα έχουν θυσιάσει από την προσωπική τους ζωή και την καριέρα τους για να υπάρχει για όλους μας το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης;

Πόσο έχουν δοξάσει αυτήν την χώρα σε όλο τον κόσμο ώστε να κρίνουν τον πιο διάσημο παγκοσμίως Έλληνα εν ζωή;

Αλήθεια, πόσοι από αυτούς που γράφουν εναντίον του έχουν διαβάσει για τη ζωή του; Γιατί είμαι σίγουρη ότι αν είχαν έστω μία ιδέα για όσα έχει βιώσει αυτός ο άνθρωπος για να έχουν τώρα αυτοί το δικαίωμα να εκφράζουν ελεύθερα τη γνώμη τους δεν θα επεδείκνυαν τόσο θράσος και έπαρση στα άρθρα τους!

Αλλά δεν είναι μόνο η αντιστασιακή του δράση που μάς επιβάλλει έναν απέραντο σεβασμό στο πρόσωπό του. Το μεγαλείο της ψυχής του και ο άκρατος συναισθηματισμός του είναι τα χαρακτηριστικά που -κατά την ταπεινή μου άποψη- σμίλεψαν το είναι του και χάραξαν την πορεία του σε αυτή τη ζωή.

Αλήθεια πόσοι εξόριστοι στην Μακρόνησο αλλά και σε άλλα "θέρετρα" του Αιγαίου είχαν τις ψυχικές αντοχές να συνθέτουν συμφωνίες; Πόσοι επικηρυγμένοι από τους Γερμανούς προτίμησαν να διανυκτερεύουν στον κήπο του Ζαππείου σκεπασμένοι με εφημερίδες αντί να καταφύγουν στο βουνό, προκειμένου να αισθάνονται κοντά στην αγαπημένη τους;

Προσδοκούν κάποιοι από τον Μίκη, που έγραψε τα αριστουργήματα που έγραψε, να σκέφτεται και να ενεργεί σύμφωνα με την κοινή λογική και όχι με την καρδιά του. Δεν μπορεί να το κάνει!
Και αγκαλιάζεται με τον Ερντογάν και τον Παπανδρέου όχι επειδή επικροτεί τις πολιτικές τους αλλά διότι πάντοτε ήταν και θα είναι υπέρμαχος της ελληνοτουρκικής φιλίας αλλά και όλων των λαών!

Ο άνθρωπος αυτός ήταν πάντοτε υπεράνω κάθε παγιωμένης άποψης και κομματισμού. Υπηρέτησε πιστά ένα ιστορικό κόμμα για χρόνια έως τη στιγμή που αυτό δεν το αντιπροσώπευε άλλο. Συμμάχησε με άλλα κόμματα όχι επειδή άλλαζε άποψη και θέση αλλά επειδή στις συγκεκριμένες χρονικές συγκυρίες αυτό θεωρούσε ότι ήταν το σωστό.

Δεν του αποδίδω το αλάθητο αλλά σίγουρα ό,τι έκανε είχε ως γνώμονα πάντοτε το συμφέρον της χώρας. Εξάλλου, όπως ο ίδιος έχει πει, πάνω από τις δύο μεγάλες του αγάπες -τη θάλασσα και την μουσική- είχε πάντοτε ως μεγαλύτερη αγάπη την Ελλάδα!

Ας σταματήσουν λοιπόν μερικοί να τον κρίνουν χωρίς να προσπαθήσουν πρώτα να τον καταλάβουν! Και αν δεν μπορούν να διαβάσουν όσα έχουν γραφτεί γι'αυτόν και από αυτόν, ας αφουγκραστούν τα τραγούδια του και τις μελωδίες του!

Δυστυχώς στη χώρα μας επιπλέουν πολλοί φελλοί. Ασχοληθείτε με αυτούς και αφήστε ήσυχους τους ανθρώπους που στη ζωή τους δεν έκαναν τίποτε άλλο από το να υπηρετούν αξίες και ιδανικά! Εξάλλου τίποτε από όσα λέτε δεν μπορεί να τούς αγγίξει για τον απλούστατο λόγο ότι είστε μηδαμινοί μπροστά τους!

Και κλείνω με αυτό: Επειδή είχα την απέραντη χαρά και την ακόμα μεγαλύτερη τιμή να τον συναντήσω και να μιλήσω μαζί του (με δέχτηκε στο σπίτι του έπειτα από μία απλή παράκληση του συζύγου μου) σάς πληροφορώ ότι είναι ένας βαθύτατα γλυκός και απλός άνθρωπος , χωρίς ίχνος έπαρσης και αλαζονίας! Μάς υποδέχθηκε σαν συγγενής και δεν αναφέρθηκε στην μισή ώρα που συνομιλήσαμε ούτε μία φορά στο πρόσωπό του. Ίσα- ίσα που αναφερόταν συνεχώς στην Ελλάδα. Το μόνο που είπε για τον ίδιο ήταν πως υπάρχουν φορές που αισθάνεται ότι οι Έλληνες δεν τον αγαπάμε!

ΚΥΡΙΕ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ, ΜΗΝ ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΕΣΤΕ! ΑΠΛΑ, ΑΝΗΚΕΤΕ ΣΕ ΕΝΑΝ ΛΑΟ ΠΟΥ "ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΕ" ΤΟΝ ΣΩΚΡΑΤΗ, ΕΞΟΣΤΡΑΚΙΣΕ ΤΟΝ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗ ΚΑΙ ΦΥΛΑΚΙΣΕ ΤΟΝ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ!
ΠΡΕΠΕΙ ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΕΣΤΕ ΠΟΛΥ ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΣ ΠΟΥ ΚΑΠΟΙΟΙ ΣΑΣ ΚΑΤΑΚΡΙΝΟΥΝ.
ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΣΑΣ ΑΓΑΠΑΜΕ.
ΚΑΙ ΕΓΩ ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΙ!!!"

ΑΝΑΓΝΩΣΤΡΙΑ

-------------------------------------------------------------------------------------

"Ωραία η αγιογραφία της αναγνώστριας που έπλεξε το εγκώμιο του Μίκη Θεοδωράκη.

Η απάντηση στις ύβρεις για τους "οχθρούς" και στο ιερό δέος της για τον "ιερομάρτυρα" είναι σύντομη και απλή. Κανένας άνθρωπος που διατυπώνει δημόσιες απόψεις και συμμετέχει στην δημόσια και πολιτική ζωή δεν βρίσκεται υπεράνω κριτικής.

Όσοι έχουν διαφορετική αντίληψη και θέλουν να επιβάλλουν μια ιδιότυπη "ασυλία από την κριτική" στις απόψεις των ινδαλμάτων τους, είναι απλώς εχθροί της ελευθερίας και εχθροί της δημοκρατίας.

Αρκετά με τους φανατισμένους τυφλούς οπαδούς που αντί να σκέπτονται για τον εαυτό τους, προτιμούν να αναθέτουν αυτό το βαρύ φορτίο στις αγαπημένες τους αυθεντίες. Κάποτε πρέπει και οι νεοέλληνες, κατά το περίφημο ρητό για τον διαφωτισμό "να τολμήσουμε να σκεφτόμαστε για τον εαυτό μας".

Όση δυσαρέσκεια κι αν προκαλέσουμε σε ανώριμους οπαδούς και φανατικούς προσήλυτους."

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ

[ΘΑΛΕΙΑ]

ΜΙΚΗΣ : Ο πολιτισμός των Ιερών τεράτων ή αλλιώς το ευγενές ακαταλόγιστον.
Το πήραμε από:
http://paganeli.wordpress.com/



Στο βιβλίο του Ιώβ της Παλαιάς Διαθήκης στο κεφάλαιο 40 παρ.15-24 γίνεται αναφορά στο ιερό τέρας, το Λεβιάθαν. Το τέρας Λεβιάθαν ήταν ένας φρικτός θαλάσσιος δράκοντας.

Το ιερό κείμενο προέτρεπε καθαρά τους πιστούς να προσέχουν να μην ξυπνήσουν το ιερό τέρας. Ακολούθησαν και άλλες μυθολογικές προσεγγίσεις που είχαν σαν σκοπό την διαχείριση του κινδύνου.

Έτσι έχουμε τον Οδυσσέα ο οποίος διέφυγε της Σκύλας, που ήταν και αυτή ένα γιγάντιο θαλάσσιο τέρας, τον θησέα που σκοτώνει και αυτός ένα επίσημο (κρατικό) τέρας τον Μινώταυρο, και πάμε σε παραλλαγή του μύθου του Αγίου Γεωργίου, που φονεύει τον δράκο ο οποίος εθρέφετο με νεαρές παρθένες.

Η μορφοποίηση της σχέσης του ανθρώπου με το δαιμονικό σε μύθο ή δοξασία έχει άπειρες εκδοχές.

Το δαιμονικό συχνά λατρευόταν. Ξεκινώντας απο μια άρνηση – διαχείριση του κινδύνου, ο άνθρωπος συχνά περνούσε σε μια συμμαχία με το δαιμονικό ή το φοβερό. Και εδώ πάλι οι αναφορές άπειρες. Ο Φάουστ ίσως η γνωστότερη.
Φτάνουμε λοιπόν στις μέρες μας. Οι προκαταλήψεις τέλειωσαν, οι αφελείς δοξασίες εγκαταλήφθηκαν, η αναφορά στο μυθολογικό υπόστρωμα του πολιτισμού ολοένα και λιγοστεύει.

Όμως κάποιες λέξεις και κάποιοι όροι παραμένουν και αντλούν τη νοηματική τους ενάργεια απο το λησμονημένο μυθολογικό ασυνείδητο ή παρελθόν.

Ένας τέτοιος όρος είναι η φράση “ιερό τέρας”. Αποδίδεται σε προσωπικότητες οι οποίες έχουν σημαδέψει την εποχή τους με το έργο τους και τις πράξεις τους κατά τρόπο τέτοιο, ώστε να έχει δημιουργηθεί μια μυθολογία γύρω απο το άτομό τους. Αλιευσα δυο ορισμούς στο αγγλόφωνο διαδίκτυο.

Ο πρώτος είναι πιο σφαιρικός και ουδέτερος.
a venerable or popular public figure who is considered above criticism or attack despite eccentricity, controversy, etc.
“Μια σεβάσμια ή δημόσια φιγούρα που θεωρείται υπεράνω κριτικής ή επιθέσεων παρά την εκκεντρικότητά της και των αντικρουόμενων απόψεων για αυτήν”.

Ο δεύτερος ορισμός είναι πιο κοντά στην επικοινωνιακή και μιντιακή εκδοχή του σήμερα.
α celebrity whose eccentricities or indiscretions are easily forgiven by admirers.

Μια διασημότητα της οποίας οι εκκεντρικότητες ή ακρότητες συγχωρούνται εύκολα απο τους θαυμαστές.

Καταλαβαίνουμε όλοι ότι υπάρχουν διαβαθμίσεις και προϋποθέσεις στην απόδοση του χαρακτηρισμού. Η Παξινού ήταν ιερό τέρας, η συμπαθής Γεωργία Βασιλειάδου όχι.
Μετά από όλα αυτά διάφορα ερωτήματα ανακύπτουν.

Ποιά η ανάγκη μας, εμάς τον απλών ανθρώπων, να ανατρέχουμε σε ιερά τέρατα;

Εκτός των απλοϊκών ερμηνειών για ταύτιση του άσημου με το διάσημο υπάρχει μια απόδοση αναγνώρισης προσφοράς και σοφίας στο ιερό τέρας. Λειτουργεί σαν σημείο αναφοράς και διαμεσολαβητής μνήμης. Είναι γεγονός ότι χρειαζόμαστε τη μνήμη. Αρκεί να μην συμπορεύεται με μια αδυναμία επεξεργασίας του νέου και καταλήγει να γίνεται “λιβάνισμα”, αναμάσημα και το κυριότερο, να αποτελέσει μηχανισμό αδυναμίας δημιουργίας νέων ζωντανών μύθων.

Το λιβάνισμα έχει μια βασική τραγική συνέπεια.

Είναι ότι το ιερό πρόσωπο δεν προστατεύεται λόγω της υπερκατανάλωσης (κατ΄ουσίαν χρήσης) του μυθικού φορτίου που κουβαλάει απο διάφορους όψιμους συχνά θαυμαστές. Η όποια βαρύτητα της εν ζωή παρουσίας του χάνεται σιγά σιγά.

Διότι ακόμη και εδώ ισχύει “το πολύ το κύριε ελέησον το βαριέται κι ο παπάς”.

Μια άλλη συνέπεια είναι ότι συχνά τέτοιες προσωπικότητες λειτουργούν σαν τις μαύρες τρύπες στο σύμπαν. Ρουφάνε τα πάντα. Πολλές φορές εν αγνοία τους. Αυτό το τελευταίο το τονίζω.

Και οι δύο συνέπειες ενοχλούν τους θαυμαστές, που σιγά σιγά μετατρέπονται σε απλούς θεατές και καταλήγουν επικριτές.

Η Ελλάδα έχει πολλά ιερά τέρατα. Έχουμε λατρέψει πολλά.
Εγώ πάντως δεν θα ξεχάσω την συγκλονιστική συναυλία του Μίκη Θεοδωράκη στο γήπεδο Καραϊσκάκη μόλις έπεσε η Χούντα.
Επίσης όμως δεν θα σχολιάσω την χθεσινή του δήλωση περί αποχώρησης απο ΔΝΤ-ΕΕ -ΝΑΤΟ κρατικοποίησης μέρους της εκκλησιαστικής περιουσίας και του τραπεζικού συστήματος.

Έχουν περάσει 36 χρόνια. Μέχρι και εγώ άρχισα να ασπρίζω. Και μια και νοιώθω τυχερός που έζησα σε μια εποχή με πολλά ιερά τέρατα, λέω να σταμaτήσω εδώ.

Αυτά τα ολίγα.