Θυμάσαι Μαρία

[ΘΑΛΕΙΑ]

Ο Τρελλογιάννης «ανακαλύπτει» συχνά τις λεπτές χορδές μας. Φαίνεται ότι υπάρχουν κοινά αγωνιστικά βιώματα.
Τώρα «ανέσυρε» μια παλιά (από τα χρόνια της χούντας), πολύ στενή μας φίλη και συναγωνίστρια: Την Κατερίνα Γώγου.
http://trelogiannis.blogspot.com/2010/06/blog-post_5411.html



Θυμάσαι Μαρία

Θαρθεί καιρός που θ' αλλάξουν τα πράματα.

Να το θυμάσαι Μαρία.

Θυμάσαι Μαρία στα διαλείμματα εκείνο το παιχνίδι που τρέχαμε κρατώντας μια σκυτάλη;

Μη βλέπεις εμένα - μην κλαίς. Εσύ είσ' η ελπίδα.

Άκου! Θά' ρθει καιρός που τα παιδιά θα διαλέγουνε γονιούς και δε θα βγαίνουνε έτσι στην τύχη.

Δε θα υπάρχουνε πόρτες κλειστές με γυρμένους απ' έξω. Και τη δουλειά θα τη διαλέγουμε.

Δε θά' μαστε άλογα να μας κοιτάνε στα δόντια.

Οι άνθρωποι - σκέψου - θα μιλάνε με χρώματα κι άλλοι με νότες.

Να φυλάξεις μοναχά σε μια μεγάλη φιάλη με νερό, λέξεις σαν κι αυτές :

απροσάρμοστοι - καταπίεση - μοναξιά - τιμή - κέρδος - εξευτελισμός,

για το μάθημα της ιστορίας.

Είναι Μαρία - δε θέλω να λέω ψέματα - δύσκολοι καιροί.

Και θά' ρθουνε κι άλλοι.

Δεν ξέρω - μην περιμένεις κι απο μένα πολλά - τόσα έζησα, τόσα έμαθα, τόσα λέω κι απ' όσα διάβασα, ένα κρατάω καλά :

«Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος».

Θα την αλλάξουμε τη ζωή! Παρ' όλα αυτά Μαρία

Εκείνο που φοβάμαι πιό πολύ είναι μή γίνω "ποιητής".

Μην κλειστώ στο δωμάτιο ν' αγναντεύω τη θάλασσα κι απολησμονήσω.

Μην κλείσουν τα ράματα στις φλέβες μου κι από θολές αναμνήσεις κι ειδήσεις της ΕΡΤ

μαυρίζω χαρτιά και πλασάρω απόψεις.

Μή με αποδεχτεί η ράτσα που μας έλειωσε για να με χρησιμοποιήσει.

Μη γίνουν τα ουρλιαχτά μου μουρμούρισμα για να κοιμίζω τους δικούς μου.

Μη μάθω μέτρο και τεχνική και κλειστώ μέσα σ' αυτά για να με τραγουδήσουν.

Μην πάρω μεγάλα κυάλια για να φέρω πιό κοντά τις δολιοφθορές που δε θα παίρνω μέρος,

μη μέ πιάσουν στην κούραση παπάδες κι ακαδημαϊκοί και πουστέψω.

Έχουν όλους τους τρόπους αυτοί και την καθημερινότητα που συνηθίζεις, όλα έτσι πάν, σκυλιά μας έχουν κάνει να ντρεπόμαστε την αργία περήφανοι για την ανεργία.

Έτσι είναι. Μας περιμένουν στη γωνιά καλοί ψυχίατροι και κακοί αστυνόμοι.

Ο Μάρξ . . . τον φοβάμαι, το μυαλό μου δρασκελάει κι αυτόν

Αυτοί οι αλήτες φταίνε, δεν μπορώ γαμώτο να τελειώσω αυτό το γραφτό

Μπορεί . . . έ; . . . μιάν άλλη μέρα

απ' το "Ιδιώνυμο" της Κατερίνας Γώγου

[Ροβεσπιέρος]

Θα «κλείσουμε» απόψε με ένα «χαλαρωτικό» από το «Χαμομηλάκι»
http://hamomilaki.blogspot.com/2008/02/blog-post_8378.html



Η Ευτυχία είναι απλή

Η Ευτυχία είναι απλή, ρώτα παιδί να μάθεις.
Ανάγνωσε τη σκέψη του, μελέτα την καρδιά του,
άγγιξε την ψυχούλα του και θα βρεις θρονιασμένο
αυτό που τόσο λαχταράς, που τόσο σε μαγεύει
και που γι αυτό γεννήθηκες, μα τόσο σε παιδεύει.

Δες τη χαρά την άδολη στου δώρου το ξεδίπλωμα,
που η ευτέλειά του δε μετρά για τη δική του σκέψη,
αγνότητα στην έκπληξη, και στο ξεφωνητό του...
τ’ αγγίζει με τα μάτια του, με την καρδιά μιλάει,
κι απλώνοντας τα χέρια του γλυκοχαμογελάει.

Κοίτα στη σκέψη του παιδιού τον κόσμο πώς τον βλέπει.
Μια λακουβίτσα με νερό είναι γι΄ αυτό λιμνούλα
και καλοτάξιδο σκαρί η χάρτινη βαρκούλα.
Οι ευωδιές των λουλουδιών και οι απλές οι νότες,
σε γελαστό παιάνα, χαριτωμένο, αυθεντικό,
σε τραγουδάκι παιδικό, μεμιάς μετουσιώνονται,
για να υμνούν το ξέχωρο, της ομορφιάς το κάλλος.

Της σκέψης μας γυρίσματα μέσα σε κύκλο φαύλο.
Τα ένοχα τα θέλω μας, τα πρέπει μας με κόπο,
- σαν τοξοβόλοι αδέξιοι, άλλα κι αλλού χτυπάμε -,
τις σκέψεις τις πολύπλοκες, τις βαριοφορτωμένες
με χρώματα τις ντύνουμε μα πάντα γκρίζες βγαίνουν.

Κι αν κανονάρχες στη ζωή και καπετάνιους πρώτους,
επέλεξες και όρισες τους θησαυρούς της μάθησης,
τ’ αποτυπώματα σοφών, την επιστήμη όλη,
σε τόμους, σε πολύπτυχα, σε δεδομένα μύρια,
γι΄ αυτό που ψάχνεις άπληστα, μια στάλα ευτυχίας,
δε θα το βρεις, δεν είν’ εκεί και μάταια το ψάχνεις.

Η ευτυχία που ζητάς αλλού ‘ναι θρονιασμένη

Βρες το παιδάκι μέσα σου, ξαναζωντάνεψέ το,
και στοργικά απίθωσ΄ το στης εξοχής τον κήπο.
Στρώσε χαλάκι ευωδιαστό επάνω του να κάτσει
και πάνωθέ του σκιερό το μόσχο του ελάτου,
κι αυτό με κελαηδίσματα, σα σπίνος, σαν αηδόνι,
σαν τσιροπούλι της αυγής και σαν νυχτοπουλάκι,
με τραγουδάκια θα σου πει, λογάκια της αλήθειας,
για τα ουράνια χρώματα στον κόσμο της αγάπης,
για το καλό και τ΄ όμορφο, για της ζωής το δίκιο.

Θε να σου πουν τα μάτια του, της σκέψης χελιδόνια,
και το καθάριο, φωτεινό, το άδολό του βλέμμα,
η ζεστασιά της αγκαλιάς, τ' ακούραστο παιχνίδι,
ο φωτεινός ο κόσμος του, το γάργαρό του γέλιο,
η σπίθα στα ματάκια του -δυο λαμπερά πετράδια
απ΄ αργαστήρι ουράνιο με τέχνη δουλεμμένα-
για να ζυγιάσεις και μετά απλά να καταλάβεις:
H ευτυχία είναι απλή, σαν του παιδιού τη σκέψη.
_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)