Περιοδικό Πολιτικής Και Πολιτισμικής Παρέμβασης


Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική
Οι «άριστοι» του Μίκη: Η δικτατορία των «εκλεκτών»

< Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας | Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας > 
Συγγραφέας Μήνυμα
Ροβεσπιέρος
Site Admin


Ένταξη: 13 Σεπ 2006
Δημοσιεύσεις: 3102

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Μάϊ 24, 2010 11:41 am    Θέμα δημοσίευσης: Οι «άριστοι» του Μίκη: Η δικτατορία των «εκλεκτών» Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Οι «άριστοι» του Μίκη: Η δικτατορία των «εκλεκτών»



Το μυθικό ιδεολογικό σύμπαν της Νέας Τάξης βρικολακιάζει τις «αριστοκρατικές» Θεωρίες του Νίτσε: τη δικτατορία των «εκλεκτών», των «αρίστων»!!!
Πάνω στα μοναρχικά λέπια των "εκλεκτών", των "πεφωτισμένων" και των «αρίστων» αντιφεγγίζουν τα ιδεαλιστικά χρώματα του ολοκληρωτισμού, ο φιλοσοφικός «ρεαλιστικός» δαρβινισμός κάθε φασισμού.

Η θεωρία των «αρίστων» είναι τα μοναρχικά λέπια της Νέας Τάξης με ωραιοποιημένους ηθικισμούς. Είναι το «υπέροχο ξανθό κτήνος» του Νίτσε…
Αυτή τη «θεωρία» των «αρίστων», των «ειδώλων» (τα ειδωλολατρικά μοναρχικά λέπια της Νέας Τάξης) ασπάζεται ενθέρμως ο Μίκης (το είδωλο)….
Θα συνεχίσουμε επΆ αυτού.
Διαβάστε το παρακάτω εξαιρετικό κείμενο από το «Κλασσικοπερίπτωση».
http://klassikoperiptosi.blogspot.com/2010/05/blog-post_24.html


"ΟΠΟΙΟΣ ΚΑΤΟΥΡΑΕΙ ΣΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ ΤΟ ΒΡΙΣΚΕΙ ΣΤΟ ΑΛΑΤΙ"




Την παραπάνω ελληνική παροιμία σκεφτήκαμε όταν διαβάζαμε στο σημερινό φύλλο της εφημερίδας "Το παρόν" ότι ο Μίκης Θεοδωράκης θεωρεί πως το:

"μέγιστο λάθος μας είναι ότι περιφρονούμε τους αρίστους και επιλέγουμε μετριότητες και συχνά ανίκανους".


Πρόκειται για ένα ρεπορτάζ αναφερόμενο στις τελευταίες δηλώσεις που έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης με αφορμή την παρουσίαση δύο βιβλίων του νέου φίλου του Β. Μαρκεζίνη.

Ο Μίκης θεωρώντας τον Β. Μαρκεζίνη "υπόδειγμα σύγχρονου Έλληνα που αποδεικνύει έμπρακτα τους πνευματικούς θησαυρούς που διαθέτει σήμερα η χώρα μας και που δυστυχώς το εθνικό μας κόμπλεξ τους υποχρεώνει να χαρίζουν τα δώρα τους στους ξένους" και αφού διάβασε όπως αναφέρει "με ψυχική αγωνία " τα δύο νέα βιβλία του ( "Επικοινωνιακή διπλωματία και διπλωματία βάθους" "και " Σκιές απο την Αμερική") ανακάλυψε ότι η "διαίσθησή" του "για τις "εθνικές τραγωδίες που είναι μπροστά μας" μεταβλήθηκε σε βεβαιότητα:

"επειτα απο τις επιστημονικές αναλύσεις ενός σοφού Έλληνα , που στο βάθος μας καλεί να αλλάξουμε νοοτροπία και να γυρίσουμε την πλάτη στην μετριότητα και την ανικανότητα που μας διαφεντεύουν και να αναζητήσουμε τη σωτηρία της πατρίδας μας στους δεκάδες αρίστους ,ξεπερνώντας τις καταστροφικές αναστολές που τους τοποθέτησαν στη ναφθαλίνη ,αυτούς που ζουν παραμερισμένοι ανάμεσά μας, που συμβαίνει να διαθέτουν την πολυτιμότερη για μένα ιδιότητα : είναι βαθύτατα Έλληνες και ασυμβίβαστοι πατριώτες. Διότι τελικά περί αυτού πρόκειται : πρέπει να σώσουμε την πατρίδα μας και απο την οικονομική κρίση αλλά και απο τα προδοτικά σχέδια που εξυφαίνονται στο σκότος απο δυνάμεις και πρόσωπα που χρησιμοποιούν αυτήν ακριβώς την κρίση εις βάρος των πιο ιερών εθνικών μας συμφερόντων."

Δεν είναι ότι διαφωνούμε με τις αυταπόδεικτες γενικές διαπιστώσεις του Μίκη
ή πιο σωστά του προσφάτως επαναπατρισθέντος Έλληνα σοφού, είναι ότι λίγες ημέρες μετά τα σφιχταγκαλιάσματα με τον Ερντογάν και τον Παπανδρέου στο σπίτι του, τον ακούμε να μας "μαλώνει" που τόσα χρόνια αν και ευφυείς και πολιτικά ευαισθητοποιημένοι -όπως αναφέρει μεταξύ των άλλων- εν τούτοις επιλέγουμε τους ξεγάνωτους τενεκέδες και εξ αυτών των συνειδητά λαθεμένων "κομπλεξικών" επιλογών μας κινδυνεύουμε.

Το πρώτο "μάγγωμα" ήρθε όταν είδαμε να χρησιμοποιεί την ίδια ακριβώς ορολογία που χρησιμοποίησε τις πρώτες μετεκλογικές ημέρες ο κατοχικός μας πρωθυπουργός όταν προσπαθούσε να μας πείσει ότι αυτός δεν είναι σαν τους άλλους αφού μέσω των περίφημων "βιογραφικών" τα υπουργεία θα στελεχωθούν επιτέλους με τους "αρίστους και όχι με τους αρεστούς".

Φυσικά η πραγματικότητα κατέστησε σκουπίδια όλα εκείνα τα προεκλογικά και μετεκλογικά επικοινωνιακά μπιχλιμπίδια που με "αμερικλάνικο" σερβίτσιο μας σερβίριζε απο τις τηλεοράσεις.

Μέσα σε λίγους μόνο μήνες ο διάδοχος του Καραμανλή στον λουστραρισμένο θρόνο, άρχισε να τινάζει απο το σακάκι πότε με διακριτικό τρόπο και πότε με αιφνίδιες αμερικανο-πατριωτικές χοντροκοπιές την σοσιαλιστική και "Ανδρεϊκή" πρασινόσκονη που τον είχαν πασπαλίσει οι νεοταξίτες χορηγοί του.

Οι προθέσεις φάνηκαν και το χυδαίο ξεπούλημα των "πιο ιερών εθνικών μας συμφερόντων" δεν ήταν πια "διαίσθηση" αλλά "βεβαίότητα" του τι συμβαίνει.Η Ελλάδα των κακών λαϊκών επιλογών βάδιζε πλέον προς τον Μαλθουσιανό "παράδεισο" των "αρίστων" και των "σοφών".

Αν λοιπόν αξιότιμε κύριε Θεοδωράκη εμείς στείλαμε στην εξουσία ανίκανους και μετριότητες, εσείς γιατί τους δέχεστε στο σπίτι σας και συντρώγετε μαζί τους με φιλοξενούμενο μάλιστα συνδαιτημόνα τον θρασύτατο σουλτάνο-εκπρόσωπο του νεο-οθωμανισμού;

Αν η αποτυπωμένη χαρά σας στην αναμνηστική φωτογραφία ήταν ειλικρινής, τότε μάλλον η καινούργια αναθεωρημένη πολιτική σας εκτίμηση εκτιμά ότι η σημερινή κατοχική κυβέρνηση ως κυβέρνηση αρίστων και ικανών θα είναι αυτή που θα σώσει την πατρίδα μας και που θα μας απελευθερώσει απο τα παλιά κόπλεξ και τις καταστροφικές αναστολές ώστε να βαδίσουμε με επιτυχή πορεία στο δρόμο που χάραξε η "Νέα Τάξη Πραγμάτων".

Ούτε εσείς κύριε Θεοδωράκη, ούτε κανείς άλλος μπορεί in vitro και εκ του ασφαλούς να μας πεί με ποιά κριτήρια θα βαθμονομήσουμε την κλίμακα της ικανότητας και της "πατριωτικής επάρκειας", ώστε να μην ...παραμερίζονται οι άριστοι που ζουν και υπάρχουν ανάμεσά μας.


Το λέμε αυτό με την πεποίθηση
ότι όντως τα πολιτικο-κοινωνικά κριτήρια μεγάλης μερίδας του λαού δεν βασίζονταν στις πραγματικές αξίες που με το αίμα τους διαφύλαξαν οι πρόγονοί μας και μας παρέδωσαν ως παρακαταθήκη, αλλά σε εκείνες τις κίβδηλες αξίες με τις οποίες μας εκπαιδευαν τόσα χρόνια τα σχολεία και οι τηλεοράσεις.

Τόσα χρόνια λοιπόν που βλέπατε αυτή την υπόγεια λειτουργία των "δυνάμεων του σκότους" ,τι πράξατε εσείς οι διορατικοί και λεπτοί στα αισθήματα άνθρωποι του πνεύματος και της τέχνης ώστε να μας διασώσετε με αποτελεσματικό τρόπο απο τα νύχια των κακών παιδαγωγών;
Η παρακμή αυτού του λαού δεν πραγματοποιήθηκε μέσα σε λίγα χρόνια ούτε και οι ηθικές του αντιστάσεις αμβλύνθηκαν ξαφνικά ώστε να "γυρίσει την πλάτη στους αρίστους".


Οι άριστοι κύριε Θεοδωράκη δεν είναι αυτοί που υπαινίσεσθε και σίγουρα δεν βρίσκονται σε ελιτίστικες παρέες "αδικημένων" και "παραγνωρισμένων" ούτε είναι μόνο λίγες "δεκάδες" όπως λέτε αλλά πολύ περισσότεροι.

Οι άριστοι θα φανούν αργά η γρήγορα και θα είναι αυτοί που θα προέλθουν όχι απο το ανακάτεμα των υφισταμένων πολιτικών ιζημάτων αλλά απο τον λαό και το καμίνι της εθνικής δοκιμασίας το οποίο θα ξεχωρίσει το χρυσάφι απο το χώμα των Βρυξελλών ή της Αμερικής.


_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
ΘΑΛΕΙΑ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Μάϊ 24, 2010 2:35 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Η μυθολογία των «εκλεκτών» και των «αρίστων»



Η μυθολογία των «εκλεκτών» και των «αρίστων» (με τα συνακόλουθα «μερεμέτια» τούς μύθους της «αξιοκρατίας»), δεν είναι καινούργια. Σε κάθε παρακμιακή εποχή «αναδυόντουσαν», μέσα από τις αναθυμιάσεις της σήψης, οι ηθικιστικές μυθολογίες των «αρίστων», των «εκλεκτών» των «ηθικών», των «εντίμων» κ.λπ…

Ιδιαίτερα, αυτά τα ρητορικά σχήματα απάτης, κυριαρχούσαν και καταδυνάστευαν την κοινωνική και πολιτική ζωή, όταν τα καθεστώτα βρίσκονταν σε βαθιά σήψη και ταυτόχρονα υπήρχε η απειλή της εξέγερσης των «καταραμένων» (λαός).

Έτσι με αυτή την ηθική ρητορική επιχειρούσε το καθεστώς της σήψης να αναπαλαιωθεί ανακατεύοντας τη σήψη του με τα «υλικά» των καθαρτήριων μύθων και των «εκλεκτών», καθώς επίσης και για να αναχαιτίσει, νοθεύσει και χειραγωγήσει την εξέγερση των ΜΗ ΕΚΛΕΚΤΩΝ πληβείων…

Αυτές οι θεωρίες φτάσανε σε μορφές παράνοιας στα ολοκληρωτικά και φασιστικά καθεστώτα.

Το ίδιο το υπόβαθρο του ναζισμού στηριζόταν στους «αρίστους» της «¶ριας Φυλής»!!!

Όλοι οι δικτάτορες στην ιστορία περί «εκλεκτών» και «αρίστων» γάβγιζαν αναθεματίζοντας τη σήψη και αυτό-προβαλλόμενοι ως «εκλεκτοί σωτήρες» και «Μεσσίες» που θα «καθάριζαν» τα «άρρωστα κύτταρα του εθνικού οργανισμού»…

Σήμερα, πάλι, αρχίζει να παίζει αυτό το εφιαλτικό τραγουδάκι από παντού: Από επιχειρηματίες (Βγενόπουλος π.χ.), πολιτικάντηδες όλων των χρωμάτων, από τα ΜΜΕ, ιδιαίτερα από τα «είδωλά» τους και από τους «εκλεκτούς» διανοούμενους (τα «υπέρ-είδωλα»): Από το Γιανναρά μέχρι το Μίκη (πλήρης ταύτιση)!!!

Το φιλοσοφικό βάθρο αυτής της μυθολογίας των «εκλεκτών» και «αρίστων» το θεμελίωσε ο Νίτσε στο «ξανθό κτήνος».

Παραθέτουμε μια παλιά μας ανάλυση γιΆ αυτό το νιτσεϊκό «αξίωμα». Τη θεωρούμε απαραίτητη για να αντιληφθούμε σε βάθους τους μύθους της απάτης και τα μοναρχικά λέπια τους

Το νιτσεϊκό "ξανθό κτήνος"



Το μυθικό ιδεολογικό σύμπαν του καπιταλιστικού συστήματος ενσωματώνει όλα τα χρώματα του ιδεαλισμού. Η έννοια του κράτους διαλεκτικά συνδέει και ενσωματώνει την έννοια της "λαϊκής κυριαρχίας" με αυτήν της δικτατορίας των "εκλεκτών".

Πάνω στα μοναρχικά λέπια των "εκλεκτών" και "πεφωτισμένων" αντιφεγγίζουν τα ιδεαλιστικά χρώματα της αστικής δημοκρατίας.

Απλώς το παιχνίδι εδώ (αστική δημοκρατία) είναι πιο ελκυστικό, πιο δύσκολο και περίπλοκο, πιο σοφιστικό για τους υπέρμαχους της κρατικής εξουσίας.

Γιατί εκεί που ο φιλοσοφικός "ρεαλιστικός" δαρβινισμός, ξεκινώντας από τη βιολογική αρχή "πόλεμος όλων εναντίον όλων", παράγει την αρχή της εξουσίας και κατόπιν την ανάγει άμεσα σε απόλυτη ηθική αρχή, οι "δημοκρατικοί" απολογητές της ίδιας αστικής εξουσίας εμφανίζονται υποχρεωμένοι να πλασάρουν στην αγορά των ιδεών προφανείς αντιφάσεις ή ωραιόλογες ταυτολογίες, συσκοτίζοντας με μια δημοκρατική φρασεολογία το ΩΜΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ότι οι κανόνες με τους οποίους παίζεται το παιχνίδι στο επίπεδο της πολιτικής και το ηθικιστικό παιχνίδι στο επίπεδο της φιλοσοφίας, δικαιώνουν πάντοτε αυτούς που έχουν τη δύναμη να επιβάλλουν τους κανόνες του παιχνιδιού: Γιατί η εξουσία δεν είναι ποτέ παράνομη.

Ο Νίτσε δραπετεύοντας από το εγελιανό οικοδόμημα αντικατέστησε την αφηρημένη πνευματοκρατία με έναν αντιπνευματικό βιολογισμό. Ανακάλυψε το δικό του "απόλυτο": Το "υπέροχο ξανθό κτήνος"!

Η σκέψη του διαμορφώνεται υπό την πίεση μιας ανυπέρβλητης αντινομίας. Μεταφέροντας την πάλη από την ιστορία στη φύση, κάνει αφαίρεση του πραγματικού εκείνου χώρου μέσα στον οποίο και χάρις στον οποίο, γεννήθηκε η φιλοσοφική σκέψη.

Αποτέλεσμα: Ο δαρβινικός αριστοκρατισμός να απωθεί την "πολιτική" που θολώνει τη "φύση", αλλά συγχρόνως παράγει την ιδεολογία και την πολιτική τόσο αναπόφευκτα όσο η φύση την ιστορία.

Η νιτσεϊκή κριτική του σοσιαλισμού δεν αναφέρεται στην επιστημονική θεωρία του μαρξισμού, συνακόλουθα ούτε στο μαρξιστικό κλάδο του κινήματος. Αναφέρεται στις απώτερες ρίζες κάθε νεότερης ιδεολογίας: το χριστιανισμό. Η απόρριψη του σοσιαλισμού δεν είναι παρά η μερικότερη συνέπεια της απόρριψης του χριστιανισμού.

Για το Νίτσε
η εμφάνιση του χριστιανισμού σημαίνει το θάνατο του αρχαϊκού μύθου και την εισβολή του πνεύματος, δηλαδή της αρρώστιας, στη φύση.

Το πνεύμα, κατά το Νίτσε είναι αρρώστια.
Η χριστιανική ηθική κωδικοποίησε την ιδεολογία των "αδύνατων". Η ρίζα της χριστιανικής αγάπης εντοπίζεται, σύμφωνα με το Νίτσε, στο ανήμπορο απωθημένο μίσος του αδύνατου κατά του δυνατού. Όλη η ιστορία της σκέψης θεωρείται δηλητηριασμένη από το όπιο αυτού του χριστιανοπληβειακού μίσους που έχει διαστραφεί σε αγάπη, σε ασκητική και ηθική.

Η αφετηρία της νιτσεϊκής μυθολογίας είναι η θεμελιώδης ιδέα ότι η μνησικακία των αδύνατων γίνεται πνεύμα επειδή δεν μπορεί να γίνει πράξη.

Φυσικά συμβαίνει το αντίθετο.
Με την αντίστροφη, όμως, αυτή τοποθέτηση, ο Νίτσε περιφρονώντας τους πληβείους, στιγματίζει και το πνεύμα της εξέγερσής τους.

Έτσι το πνεύμα είναι πληβειακή και όχι αριστοκρατική ιδιότητα, εκδήλωση αδυναμίας και όχι δύναμης, αρρώστιας και όχι υγείας. Γι αυτό το λόγο οι αξίες που θεσμοποιούνται, οι ηθικές κρίσεις κλπ, απηχούν την "πνευματική", δηλαδή την "ανίσχυρη" πλευρά του κόσμου, η οποία υπονόμευε την "ισχυρή" και την κατέκτησε, τρυπώνοντας από την κερκόπορτα της ηθικής, της συμπόνιας και των χριστιανικών αισθημάτων.

Για τον Νίτσε η βαθιά αρρώστια του κόσμου είναι η μεταρσίωση της μνησικακίας των δούλων σε ηθική.

Στην ιδεαλιστική μυθολογία του Νίτσε το "πνεύμα", ο χριστιανισμός, ο σοσιαλισμός και ο "όχλος" ΤΑΥΤΙΖΟΝΤΑΙ.

Και ταυτίζονται γιατί είναι η εξέγερση των κολασμένων. Για το Νίτσε, η εξέγερση των κολασμένων είναι το πνεύμα της μιζέριας, της ασχήμιας και της κατάρας. Ενώ αντίθετα τα κατηγορήματα του "αριστοκρατικού" είναι η ομορφιά, η αφέλεια και η απλότητα, η αυτοκυριαρχία και η υπερηφάνεια.

Ο αντιχριστιανισμός του Νίτσε δεν έχει στόχο την εξουσιαστική πραγματικότητα του χριστιανισμού και την υποτακτικότητα που κρύβεται μέσα στη διπλή έννοια ("εσωτερικής"-"εξωτερικής") της χριστιανοπροτεστάντικης ελευθερίας.

Ο Νίτσε κτυπά εκείνη την επικίνδυνη, αδέσποτη "ουσία" του:


Το πνεύμα της ανταρσίας των φτωχών και καταπιεσμένων. Το πνεύμα εκείνο που όλες οι εξουσίες κοσμικές και θεολογικές, όπως και οι διαχειριστές των αριστερών ιδεών, ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΑΝ ΛΥΣΣΑΛΕΑ. Και ο Λούθηρος, όπως και ο Νίτσε αυτό κτυπούσαν στο χριστιανισμό: Το πνεύμα της ανταρσίας στις πιο καταραμένες και μυστικές εκφάνσεις.

Το "υπέροχο ξανθό κτήνος" όσο και αν παραπέμπει στη φύση, δεν μπορεί να επιβιώσει έξω από την κοινωνία. Το "υπέροχο κτήνος" μέσα στη φύση δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ούτε "υπέροχο" ούτε "κτήνος". Είναι απλώς μια βιολογική μονάδα χωρίς ηθικό και αισθητικό χαρακτήρα. Αυτή η μονάδα περνώντας από τη φύση στην ιστορία γίνεται συλλογική οντότητα: Φασισμός, ήτοι η κτηνωδία κοινωνικοποιημένη...

Μέσα στις κοινότητες (οι οποίες υποτίθεται ότι ενσαρκώνουν την κυριαρχία του "πληβειακού" πάνω στο "αριστοκρατικό" στοιχείο, ΕΚΕΙ ΑΚΡΙΒΩΣ είναι που η εξουσία του ισχυρότερου κατοχυρώνεται με τη μορφή του κτήνους-Δικαίου.

Το κράτος (πολιτικό κτήνος)
δεν είναι η ένωση των αδύνατων εναντίον των δυνατών, είναι η άγραφη και de facto συμφωνία των δυνατών για μια μεταξύ τους ισορροπία και μια "λελογισμένη" χρησιμοποίηση της βίας.

Το κράτος είναι η νομιμοποίηση, η θεσμοποίηση και η ιδεολογικοποίηση της βίας του ισχυρότερου.
Μέσα στην πολιτισμένη και ηθικοποιημένη κοινωνία συνεχίζεται το παιχνίδι που άρχισε στη φύση. Αλλά έστω και αν το παιχνίδι έγινε περίπλοκο, εξακολουθούν να το κερδίζουν τα "θηρία": Είτε σαν αριστοκράτες, είτε σαν ιερείς, είτε σαν καπιταλιστές, είτε σαν ελίτ του πνεύματος και της πολιτικής.

Τελικά όλο το φιλοσοφικό οικοδόμημα του Νίτσε είναι το "πνεύμα" σήμερα της Νέας Τάξης των ελίτ του πλανητικού ολοκληρωτισμού: Ο σύγχρονος φασισμός που δε λέγεται πια φασισμός. Έχει πετάξει τις παλιές μάσκες στην αποθήκη του θεάτρου και εμφανίζεται με νέες "προοδευτικές", ακόμα και "αριστερές" μάσκες...

Και κυρίως με τις μάσκες των «εκλεκτών», των «αρίστων» και των «ειδώλων» που κατασκευάζει και εμπορεύεται…

Θα συνεχίσουμε για το ΣΗΜΕΡΑ…
Επιστροφή στην κορυφή
ΘΑΛΕΙΑ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Μάϊ 24, 2010 9:04 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Η σημερινή επιδημία των «αρίστων»



Η σημερινή επιδημία των μύθων περί «αρίστων» έχει «λιπανθεί» αφάνταστα από την καθολική και βαθιά σήψη.

Όταν ένα έδαφος δεν είναι οργωμένο και καθαρισμένο από τις αγριάδες και τις τσουκνίδες η σήψη των χόρτων λιπαίνει και θεριεύει τις αγριάδες, τις τσουκνίδες και όλων των ειδών τα ζιζάνια. Το ίδιο γίνεται και σε μια κοινωνία που είναι πνιγμένη στις «κοπριές» και απουσιάζει το αλέτρι των ιδεών και των κινημάτων.


Η γενικευμένη κοινωνική και πολιτική σήψη
«λιπαίνει» και θεριεύει όλους του μύθους, ιδιαίτερα τους μύθους που ανακυκλώνουν τη σήψη, την αναπαλαιώνουν και την χρωματίζουν με ωραίες ονομασίες και ηθικές αφαιρέσεις.

Έτσι, σήμερα, γίνεται της μόδας ξανά, ορμητικά και πολυδιάστατα, η «θεωρία» περί «αρίστων», «εκλεκτών», «έντιμων», «άφθαρτων» και «νέων» ανθρώπων.

Σύσσωμο το κοινωνικό, πολιτικό και πνευματικό κατεστημένο παίζει το ίδιο «καθαρτήριο» βιολί με αυτούς του μύθους.

1) Για «αξιοκρατία», «άριστους» κ.λπ μιλούν: Κυβέρνηση κόμματα και αποκόμματα…

2). Το ίδιο ψάλλουν και οι οικονομικοί «νονοί» του συστήματος: Τραπεζίτης, βιομήχανοι και λοιποί…

3). Υπερθεματίζουν και τα λαρύγγια του καθεστώτος: ΜΜΕ, ασπόνδυνα παπαγαλάκια, τηλεστάρ, ακόμα και τα μεσημεριανά τηλεπαράθυρα, όλων των ειδών οι «κουτσομπόλες» και «πορνοστάρ» της αγοραίας κατανάλωσης…

4). Στο χορό και οι πολύχρωμοι ακαδημαϊκοί, καθώς και τα είδωλα του «πνεύματος και της τέχνης»…

Μάλιστα κάποιοι σέρνουν το «αυτό-είδωλό» τους και «συνωστίζονται» ακόμα και στο σκουπιδαριό των μεσημεριανών τηλεκπομπών: Έγιναν και οι σκουπιδότομοι «άμβωνες» κηρυγμάτων περί «αρίστων» κ.λπ, από … «αρίστους» και «εκλεκτούς»!!!

5). Ακόμα και τα τρομοκρατικά κατασκευάσματα των μυστικών υπηρεσιών (οι ποικίλες οργανώσεις) αυτό-αναγορεύονται ως «άριστοι»: Ως «εκλεκτοί» πυρπολούν, καταστρέφουν και δολοφονούν για να «αλλάξουν»την …κοινωνία.

Και αυτοί σαν «σωτήρες» έρχονται, σαν «άριστοι», αναθεματίζοντας την «αμάθεια», την «καθυστέρηση» και τη «χυδαιότητα» της «λαϊκής μάζας»…

6) Τέλος, ως «άριστοι» έρχονται και οι διάφορες, πολύχρωμες ποικιλίες των «αυτό-αναγορευμένων «εθνοσωτήριων επιτροπών», «πατριωτικών μετώπων» και άλλων τέτοιων υποπροϊόντων του παζαριού: Κατασκευάζουν μάλιστα και λίστες ονομάτων από «εκλεκτούς» και «αρίστους» (νοσηρές επιμειξίες) και τους καλούν να αναλάβουν …πολιτική δράση…

ΟΛΟΙ, λοιπόν, οι καθεστωτικοί μηχανισμοί, όλα τα είδωλα του καθεστώτος και όλα τα υποπροϊόντα τους το ίδιο πλήκτρο κτυπούν σήμερα, σε ποικίλες εντάσεις…

Για όλους αυτούς οι εργαζόμενοι, ο λαός γενικότερα και τα ΚΙΝΗΜΑΤΑ είναι στην άκρη: Αυτά είναι η «ασχήμια», η «αρρώστια», η «μιζέρια», τα «κατακάθια» της κοινωνίας, το «υλικό» εμπορίας των «αρίστων»…


Εδώ, πλέον, έχουμε μπροστά μας το ρυτιδωμένο και αποτρόπαιο πρόσωπο του φασισμού: Το θηρίο της καπιταλιστικής αναλγησίας, τρομοκρατίας και απάτης…

Θα τελειώσουμε με το κεφάλαιο «περί κριτηρίων»: Δηλαδή με ποια κριτήρια προσδιορίζονται οι «άριστοι», πώς και ποιοι τα διαμορφώνουν αυτά τα κριτήρια…
Επιστροφή στην κορυφή
ΘΑΛΕΙΑ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Μάϊ 25, 2010 8:51 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Ποιοι επιβάλλουν τους κανόνες;



Η μυθολογία περί «αρίστων» κ.λπ, παρασιωπά σκόπιμα και δόλια το χαρακτήρα των κριτηρίων. Δηλαδή με ποια κριτήρια καθορίζονται οι «άριστοι», με ποιους κανόνες βαθμολογούνται, πώς διαμορφώνονται όλα αυτά και ποιοι τα επιβάλλουν.

Με πιο απλά λόγια και με πολιτικούς όρους: Εξαφανίζεται ο κοινωνικός χαρακτήρας των κριτηρίων, δηλαδή αφυδατώνεται κάθε κοινωνική ουσία των κριτηρίων, αδειάζουν από ιστορία και εξαφανίζεται παντελώς το αγωνιστικό λαϊκό στοιχείο τους.


Τα κριτήρια και οι βαθμολογικοί κανόνες των «αρίστων» είναι ολοκληρωτικά υποταγμένα στο καθεστώς, τα επιβάλλει το καθεστώς με τη «μέθοδο» της τυπικής δημοκρατίας, η οποία σήμερα ούτε και αυτή είναι ισχυρή, διότι τα πάντα είναι υποταγμένα στη «δημοκρατία» της βολιδοσκόπησης και της «κατασκευής» των «αρίστων».

Σημείωση: Θυμάστε το Σημίτη, αυτόν το λογιστάκο, ότι τον είχανε επιβάλει σαν μέγα και «άριστο» ηγέτη. Τα παραδείγματα αφθονούν…

Οι «άριστοι» σήμερα «κατασκευάζονται» από τους μηχανισμούς του καθεστώτος ολοκληρωτικά:

Το καθεστώς κατασκευάζει τους «αρίστους» στη βάση των τυπικών κριτηρίων:

α). Των πανεπιστημιακών πτυχίων και της ακαδημαϊκής σταδιοδρομίας. Δραστηριότητες ζυμωμένες και υποταγμένες πλήρως στην απολογητική υπεράσπιση και την πίστη στο καπιταλιστικό σύστημα του αδηφάγου κέρδους, στις «αξίες» του και στα είδωλά του: Τα είδωλα της αγοράς.

β). Των διαπλοκών με το μεγάλο κεφάλαιο και τις συνακόλουθες προσβάσεις στους μηχανισμούς της φήμης και του ελέγχου της «κοινής γνώμης».

γ). Τέλος σημαντικό «κριτήριο» είναι η αποστασία από το αγωνιστικό σου ιστορικό παρελθόν και η προδοσία των αγωνιστικών σου ιδεών και των κοινωνικών κινημάτων.

Σημείωση: Η Νέα ιμπεριαλιστική Τάξη «επένδυσε» σημαντικά σε αυτό και εξαγόρασε, με πακτωλούς χρημάτων, αγωνιστικές ιστορίες, πρόσωπα με «αριστερό» κύρος και περγαμηνές, πρόσωπα με ιστορικό έργο, δηλαδή πρόσωπα καταξιωμένα από τα κινήματα και από τους ιστορικούς αγώνες, πρόσωπα που κάποτε είχαν κατακτήσει τη λαϊκή επικύρωση του «άριστου».

Οι μορφές εξαγοράς, βεβαίως ήταν ποικίλες: Από οικονομικές απολαβές, φήμη και προβολή, μέχρι ειδωλολατρική ηρωποίηση…

Οι αποστάτες και οι προδότες της αγωνιστικής ιστορίας, οι έμποροι των αγωνιστικών παραδόσεων που γίνονται τα είδωλα του καθεστώτος, δεν είναι «άριστοι», είναι το αντίθετο του «αρίστου», με κοινωνικούς, πολιτικούς και ηθικούς όρους: Είναι «άριστοι» για το καθεστώς, αλλά λιποτάχτες από την κοινωνία, προδότες της Ιστορίας και των λαϊκών αγώνων…

Αυτές είναι οι βασικές κατηγορίες των καθεστωτικών κριτηρίων. ΓιΆ αυτό μας καταδυναστεύουν οι φελλοί, τα είδωλα, οι τηλεστάρ και οι «αριστεροί» πολυτελείας…

ΓιΆ αυτό επιπλέον οι φαιδροί και χυδαίοι κλόουν, σαν τον Καρατζαφέρη, οι ποικίλοι πατριδέμποροι και πλασιέ, τα κόπρανα των τηλεπαραθύρων, οι πορνοστάρ και όλων των ειδών οι διαστροφές…

Ένα πραγματικά αυθεντικό «ατομικό» μέγεθος του άριστου δεν μπορεί ποτέ να είναι αποκομμένο από το «συλλογικό είναι»: Από την κοινωνία, τις αγωνιστικές της διεργασίες , από το λαό και τους αγώνες του.

Ο πρωταγωνιστής των πραγματικά αρίστων και των ηγετών είναι το ιστορικό γίγνεσθαι, δηλαδή η ιστορική κίνηση των λαϊκών αγώνων. Οι λαοί είναι το ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ της εξέλιξης και των ριζικών κοινωνικών αλλαγών, συνεπώς, εδώ βρίσκεται το κριτήριο του αυθεντικού κύρους, των «αρίστων» και των μεγάλων ηγετών.

Εκλεκτός και άριστος είναι αυτός ο οποίος αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του κοινωνικού συνόλου, αναπτύσσει οργανικές σχέσεις με το λαό, στηρίζεται στο λαό, δρα και λειτουργεί μέσα στο λαό, συντελεί στην εξύψωσή του, μέσω της θεωρητικής, πρακτικής και πνευματικής του εργασίας.

Οι ηγέτες και οι άριστοι έχουν την επικύρωση των επαναστατικών σπασμών και παλμών της κοινωνίας, την αγωνιστική, λαϊκή επικύρωση.

Οι ηγέτες και οι «άριστοι» δεν κατασκευάζονται μέσα στις χοάνες των εργαστηρίων, ούτε από τα ΜΜΕ και τις γραφειοκρατικές κλίκες των αποστεωμένων κομματικών μηχανισμών. Οι ηγέτες διαμορφώνονται μέσα από τη θεωρητική και πολιτική πράξη, μέσα από τη ζωντανή αντιπροσώπευση κοινωνικών τάξεων και συλλογικών συμφερόντων.

«Δεν μπορεί να υπάρξει επεξεργασία των ηγετών εκεί όπου λείπει η θεωρητική δραστηριότητα, εκεί όπου δεν αναζητούνται συστηματικά και δεν μελετώνται οι λόγοι ύπαρξης και ανάπτυξης της εκπροσωπευομένης τάξης». (Γκράμσι).


Ο ηγέτης και ο «άριστος» διαμορφώνεται μέσα από τον αγώνα για την εξασθένηση της αλλοτριωμένης πολιτικής πράξης, αγώνα που έχουν εγκαταλείψει παντελώς τα παραδοσιακά αριστερά κόμματα, υποταγμένα πλήρως στο καθεστώς των μικρών φιλοδοξιών και των καθεστωτικών «αρίστων».

Φυσικά οι ηγέτες δεν πέθαναν, όπως δεν πέθανε και οι πολιτική, έστω και αν βιάστηκαν κάποιοι να την κηδεύουν. Ο νέος ιστορικός κύκλος των κοινωνικών εντάσεων και λαϊκών κινητοποιήσεων θα γεννήσει τους ηγέτες του...
Επιστροφή στην κορυφή
Κυπριανός Χριστοδουλίδης



Ένταξη: 03 Δεκ 2009
Δημοσιεύσεις: 564
Τόπος: Αθήνα

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τρι Μάϊ 25, 2010 10:40 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ, ΕΚΕΙ Ο ΔΙΚΟΜΜΑΤΙΣΜΟΣ, ΕΔΩ Η ΝΕΑ ΤΑΞΗ !


Σημείωση (ΘΑΛΕΙΑ): Η Νέα ιμπεριαλιστική Τάξη «επένδυσε» σημαντικά σε αυτό και εξαγόρασε, με πακτωλούς χρημάτων, αγωνιστικές ιστορίες, πρόσωπα με «αριστερό» κύρος και περγαμηνές, πρόσωπα με ιστορικό έργο, δηλαδή πρόσωπα καταξιωμένα από τα κινήματα και από τους ιστορικούς αγώνες, πρόσωπα που κάποτε είχαν κατακτήσει τη λαϊκή επικύρωση του «άριστου».

Σημείωση (Κ.Χ) : Και πώς μπορεί να ξεχάσει κανείς την αγωνίστρια και την άριστη του "εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο", που έδινε επί σειρά ετών άριστες αγωνιστικές μάχες κατά του δικομματισμού, για να καταντήσει στο τέλος άριστος στυλοβάτης του δικομματισμού;

Αλλά ποιού δικομματισμού; Μονοκομματισμός της Νέας Τάξης είναι αυτός που έχουμε, τον διαφημίζει η πολυσυλλεκτικότητα των πολλών κομμάτων, δηλαδή του ενός κόμματος με τις "ορντινάντσες". Για να δικαιώνεται η δημοκρατική ψήφος της απάτης.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα

 
Μετάβαση στη:  
Μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης

Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες