Περιοδικό Πολιτικής Και Πολιτισμικής Παρέμβασης


Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική
ΑΝΑΣΤΑΣΗ: Ο αγώνας εναντίον της «κύστης της αμαρτίας

< Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας | Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας > 
Συγγραφέας Μήνυμα
ΡΕΣΑΛΤΟ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Απρ 02, 2010 1:06 pm    Θέμα δημοσίευσης: ΑΝΑΣΤΑΣΗ: Ο αγώνας εναντίον της «κύστης της αμαρτίας Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
ΑΝΑΣΤΑΣΗ: Ο ανηλεής αγώνας εναντίον της «κύστης της αμαρτίας»



Κι αν η σιωπή μοιάζει κάποτε αναπότρεπτη
πέρα απΆ τη σιωπή θα υπάρχει πάντα μια άλλη δύναμη
που θα προβάλλει περισσότερο από πάντα επιτακτική:
Να καταδυθούμε στα σκοτάδια που φέρνουμε μέσα μας
να βρούμε τον ίδιο το φόβο, νΆ αγγίξουμε την πληγή
νΆ αφήσουμε να τρέξει το αίμα.
Να ξεπηδήσει μέσα από την κύστη της αμαρτίας
Η φοβερή εξομολόγηση.

Θανάσης Κωσταβάρας


Να καταδυθούμε στα σκοτάδια του κόσμου μέσα στον οποίο ζούμε, να αγγίξουμε τις πληγές αυτού του κόσμου, να ξεπεράσουμε το φόβο, να αφήσουμε να τρέξει το αίμα, να «τρυπήσουμε» την «κύστη της αμαρτίας» της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, να, πώς θα έρθει η ΑΝΑΣΤΑΣΗ.

Σήμερα οι κακουργηματικές αμαρτίες της Νέας Τάξης παίζουν το τέλος μας!


Η ανεξαρτησία μας και η ζωή μας βρίσκονται στην φυλακή.

Ζούμε μέσα στη λησμονιά των μεταμορφώσεών μας, στην οκνηρία των ράθυμων ημερών και των εφιαλτικών νυχτών…

Μας έχουν μαντρώσει μέσα στην πείνα, τη σιωπή και στα σκουπίδια…

Ζεσταίνουμε μοναχοί τον πόνο μας…

Φοβόμαστε και τον ίσκιο της σιωπής μας…

Μας στρώνουν τα σεντόνια της θλίψης για να κοιμηθούμε…

Μας έχουν εντοιχισμένους στις ορειχάλκινες πλάκες της «αμαρτίας»: Της νεοταξικής θηριωδίας…

Για την ΑΝΑΣΤΑΣΗ πρέπει να αποτινάξουμε όλα αυτά.

Πρέπει να μας γίνουν βίωμα οι στίχοι του Σολωμού, για την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ:

«Σε γνωρίζω από την κόψη
του σπαθιού την τρομερή,
σε γνωρίζω από την όψη
που με βιά μετράει τη γή…»


Το ξίφος που βυθίζουν καθημερινά στις καρδιές των φτωχών και αθώων πρέπει να ακονιστεί εναντίον των βασανιστών και της καπιταλιστικής κακουργίας, εναντίον της «αμαρτίας»…

Και το ακόνισμα αυτό απαιτεί γνώση και μνήμη.

Την πικρή γνώση και μνήμη αντίκρυ στη απέραντη κακουργία ενός κόσμου αμαρτωλού και βαρβαρότητας…


Την πικρή γνώση και μνήμη που θα φωτίσει την αγωνιστική πράξη.

Γιατί χωρίς να ξεπηδήσει το φως («φοβερή εξομολόγηση») «μέσα από την κύστη της αμαρτίας» καμία πράξη δεν φέρνει την Ανάσταση…

Θα μπαίνουμε πάντα στο παιχνίδι των βασανιστών.

Αυτές τις αλυσίδες του «παιχνιδιού» πρέπει να τις σπάσουμε για να αναστηθούμε…

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!!!
Επιστροφή στην κορυφή
Ψαχτήρι
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Απρ 03, 2010 10:20 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Η υποκρισία της «Ανάστασης»
του Θεόδωρου Ε. Παντούλα
Πηγή:
http://grmanifesto.wordpress.com/




«Όσο υπάρχουν άνθρωποι που αδικούνται και βασανίζονται ο Χριστός ξανασταυρώνεται». Έτσι έγραφε μια αφίσα που με σπουδή κνίτη ξεκολλούσαν οι θρησκευόμενοι της γειτονιάς μου, οι οποίοι, προφανώς, πιστεύουν ότι η ανάσταση του Κυρίου έγινε για να ανταλλάσουμε ψοφοδεείς ευχές και να βαρυστομαχιάζουμε κάθε άνοιξη.

Ας είμαστε έντιμοι ετούτες τις ημέρες. Μια αργία κοντά στις άλλες είναι και το παραθεωρημένο Πάσχα μας, αφού οι περισσότεροι είμαστε αμέτοχοι στο αναστάσιμο, στο χαροποιόν πένθος του. Επετειακά λιβανισμένοι κι ανυποψίαστα δυστυχισμένοι, ξοδεύουμε αστόχαστα τις ανάλατες ημέρες μας με έγνοιες του συρμού και του διασυρμού, παντελώς άσχετες με τον εθελούσιο θάνατο του Θεού.

Σε αντίθεση όμως μΆ εμάς που πανηγυρίζουμε με κροτίδες τους μικρούς καθημερινούς θανάτους μας, θυμάμαι την ολιγογράμματη γιαγιά μου, άνθρωπο απονήρευτο, που νήστευε όλη την Σαρακοστή. Νηστεία αληθινή. Όχι faux. Ελιά και παξιμάδι. Έπιανε το στασίδι της στην εκκλησιά, στόλιζε τον επιτάφιο με λουλούδια από τον μικρό της κήπο κι έκλαιγε τον Εσταυρωμένο, τον «πρωτότοκο των νεκρών», με μια ειλικρινή, ολόκαρδη και διόλου γλυκανάλατη θλίψη. Μια θλίψη που την επλάτυνε τόσο όσο η ανυπόκριτος συντριβή της να χωράει όλη την απελπισία του κόσμου. Με όλες τις σκοτούρες που είχε η χαροκαμένη ζωή της, βλαστήμια δεν την άκουσα ποτέ να ξεστομίζει. «Έχει ο Θεός», έλεγε. Κι είχε –τουλάχιστον για όποιον, σαν εκείνη, καταδεχόταν τα πλούτη της εντίμου πενίας του.

Πολύ φοβούμαι πως σήμερα αυτά που «έχει ο Θεός» δεν τα θέλουμε. Προτιμούμε το σφαχτό από το σφάγιο! Όσο για την «Εκκλησία του Χριστού» αυτή μάλλον δεν πολυλογαριάζει την συντριβή των γιαγιάδων μας κι αναπαύεται στην βολική αυταπάτη της «επικρατούσης θρησκείας». Μια θρησκείας που σκιάζεται το μικρό ποίμνιο γραιών και χάνεται μες στην πολύ συνάφεια της εκάστοτε πολιτείας. Κοντολογίς αφήνει τα μαρμαρένια αλώνια και διασύρεται στα σαλόνια. Όμως μια εκκλησία που δεν μαρτυρά, μάλλον, εκκλησία δεν είναι.
Η πόρνη κι ο ληστής συγχωρέθηκαν. Οι υποκριτές πολύ φοβάμαι όχι. Κι απΆ αυτούς τους άσωτους, δεν εξαιρώ ούτε την μεγαλόστομη αφεντιά μου –εκτός κι αν αξιωθούμε μιαν Ανάσταση χωρίς εκπτώσεις και κυρίως χωρίς εισαγωγικά. Μιαν Ανάσταση δηλαδή χωρίς αδικημένους και βασανισμένους.

Ω γλυκύ μου έαρ
γλυκύτατόν μου τέκνον
πού έδυ σου το κάλλος;

Επιστροφή στην κορυφή
Ροβεσπιέρος
Site Admin


Ένταξη: 13 Σεπ 2006
Δημοσιεύσεις: 3102

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Απρ 03, 2010 10:34 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Αναστάσιμη ποίηση

Ευχές με τη "Στροφή των Ονείρων" από το τεύχος 28 του ΡΕΣΑΛΤΟ, Μάιος 2008



«Ω γλυκύ μου έαρ,/ γλυκότατόν μου τέκνον,/
πού έδυ σου το κάλλος;
Η δάμαλις τον μόσχον,/ εν ξύλω κρεμασθέντα,/
ηλάλαζεν ορώσα.
Ω φως των οφθαλμών μου,/ γλυκύτατόν μου
τέκνον,/ πώς τάφω νυν καλύπτη;».



Δ. ΣΟΛΩΜΟΣ:
«Η ημέρα της Λαμπρής»
«Καθαρότατον ήλιο επρομηνούσε
της αυγής το δροσάτο ύστερο αστέρι,
σύγνεφο, καταχνιά, δεν απερνούσε
τ' ουρανού σε κανένα από τα μέρη
και από κει κινημένο αργοφυσούσε
τόσο γλυκό στο πρόσωπο τ' αέρι,
που λες και λέει μες στης καρδιάς τα φύλλα:
Γλυκιά η ζωή και ο θάνατος μαυρίλα.
---
Χριστός ανέστη! Νέοι, γέροι και κόρες,
όλοι, μικροί - μεγάλοι, ετοιμαστήτε
μέσα στες εκκλησίες τες δαφνοφόρες
με το φως της χαράς συμαζωχτήτε
ανοίξετε αγκαλιές ειρηνοφόρες
ομπροστά στους Αγίους και φιληθήτε!
Φιληθήτε γλυκά, χείλη με χείλη,
πέστε Χριστός ανέστη, εχθροί και φίλοι!
---
Δάφνες εις κάθε πλάκα έχουν οι τάφοι,
και βρέφη ωραία στην αγκαλιά οι μανάδες
γλυκόφωνα, κοιτώντας τες ζωγραφι-
σμένες εικόνες, ψάλλουνε οι ψαλτάδες
λάμπει το ασήμι, λάμπει το χρυσάφι
από το φως που χύνουνε οι λαμπάδες
κάθε πρόσωπο λάμπει απ' τ' αγιοκέρι,
όπου κρατούνε οι Χριστιανοί στο χέρι».
***


ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ:
«Ασμα μικρό»
«Χάθηκε αυτός ο οδοιπόρος.
Είχε συνάξει λίγα φύλλα
ένα κλαδί γεμάτο φως
είχε πονέσει.
Και τώρα χάθηκε...
Αγγίζοντας αληθινά πουλιά στο έρεβος
αγγίζει νέους ουρανούς
η προσευχή του μάχη.
Εαρ μικρό έαρ βαθύ έαρ συντετριμμένο».

ΒΑΪΟΥ Χ.:
«Ορθρου ξεκίνημα»
«Ορθρος βαθύς, Μαγδαληνή, Μαρία, Σαλώμη,
φέρτε τα μύρα να γιορτάσουν πάλ' οι δρόμοι.
Ρήμαξαν όλα, και καρδιά και νους και πόθοι
ένας δεν είναι - πλήθος είναι που εσταυρώθη.
---
Μας παίδεψαν, Μαγδαληνή, Μαρία, Σαλώμη,
σχήματα κι άπονοι αριθμοί κι άδικοι νόμοι.
Φωτιά την πότισαν τη γη κ' αίμα του ανθρώπου,
σταυροί και μνήματα η σοδειά του κάθε τόπου.
---
Πάμε, λοιπόν, Μαγδαληνή, Μαρία, Σαλώμη,
φέρτε τα μύρα, φέρτε την αγάπη! - ακόμη
μένει μια πίστη που βαθιά μας δε δουλώθη.
Ενας δεν είναι - πλήθος είναι που εσταυρώθη».

_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
ΘΥΜΙΟΣ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Απρ 03, 2010 9:19 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!



Είμαστε Ιδέες που ζούμε πολεμώντας!
ΑπΆ τα τσακάλια δεν γλιτώνεις με ευχές και παρακάλια…
Επιστροφή στην κορυφή
ΘΑΛΕΙΑ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Απρ 04, 2010 10:11 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Προσδοκώ Ανάσταση...για την Ελλάδα και τον Ελληνισμό...
Στέλνουμε τις ευχές μας στους απανταχού της γης, Έλληνες
Καλή Ανάσταση αδέρφια, Καλή Λαμπρή



ΕΛ ΓΚΡΕΚΟ - Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ
Πηγή:
http://www.greekalert.com/
Επιστροφή στην κορυφή
Ροβεσπιέρος
Site Admin


Ένταξη: 13 Σεπ 2006
Δημοσιεύσεις: 3102

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Απρ 04, 2010 10:49 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Ηχήστε οι σάλπιγγες...

Ο ΑΓΩΝΑΣ φέρνει την ΑΝΑΣΤΑΣΗ.
Από το ΡΕΣΑΛΤΟ-τεύχος 39



ΑΓΩΝΑΣ ενάντια στη μόλυνση της παρακμής.

ΑΓΩΝΑΣ για διεκδίκηση Ζωής.

ΑΓΩΝΑΣ αδυσώπητος εναντίον εκείνων που παίζουν το ΤΕΛΟΣ μας:
Του πλανητικού ιμπεριαλισμού, της αυτοκρατορικής Νέας Τάξης, των εγχώριων υπαλλήλων της και κυρίως εναντίον των νέων γενιτσάρων και προσκυνημένων με τις «προοδευτικές» και «αριστερές» προβιές.

ΑΓΩΝΑΣ για να προχωρήσουμε σε «νέες συνθέσεις» ξεπερνώντας την καπιταλιστική αποσύνθεση και τις ιδεολογικό-πολιτικές της αγκυλώσεις.

ΑΓΩΝΑΣ για να ενωθούν και να γονιμοποιηθούν όλα τα έμβρυα ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ που κυοφορούνται στα σπλάχνα της ελληνικής κοινωνίας.


ΓιΆ αυτό πρέπει να ηχήσουν ξανά οι σάλπιγγες :

Το ποίημα είναι του Σικελιανού.
Το απήγγειλε ο ίδιος ο ποιητής στην κηδεία του Κωστή Παλαμά



Ηχήστε οι σάλπιγγες... Καμπάνες βροντερές,
δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα...
Βογκήστε τύμπανα πολέμου... Οι φοβερές
σημαίες, ξεδιπλωθείτε στον αέρα !

Σ' αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα ! Ένα βουνό
με δάφνες αν υψώσουμε ως το Πήλιο κι ως την Όσσα,
κι αν το πυργώσουμε ως τον έβδομο ουρανό,
ποιόν κλεί, τι κι αν το πεί η δικιά μου γλώσσα;

Μα εσύ Λαέ, που τη φτωχή σου τη μιλιά,
Ήρωας την πήρε και την ύψωσε ως τ' αστέρια,
μεράσου τώρα τη θεϊκή φεγγοβολιά
της τέλειας δόξας του, ανασήκωσ' τον στα χέρια

γιγάντιο φλάμπουρο κι απάνω από μας
που τον υμνούμε με καρδιά αναμμένη,
πες μ' ένα μόνο ανασασμόν: "Ο Παλαμάς !",
ν' αντιβογκήσει τ' όνομά του η οικουμένη !

Ηχήστε οι σάλπιγγες... Καμπάνες βροντερές,
δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα...
Βογκήστε τύμπανα πολέμου... Οι φοβερές
σημαίες, ξεδιπλωθείτε στον αέρα !

Σ' αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα ! Ένας λαός,
σηκώνοντας τα μάτια του τη βλέπει...
κι ακέριος φλέγεται ως με τ' άδυτο ο Ναός,
κι από ψηλά νεφέλη Δόξας τονε σκέπει.

Τι πάνωθέ μας, όπου ο άρρητος παλμός
της αιωνιότητας, αστράφτει αυτήν την ώρα
Ορφέας, Ηράκλειτος, Αισχύλος, Σολωμός
την άγια δέχονται ψυχή την τροπαιοφόρα,

που αφού το έργο της θεμέλιωσε βαθιά
στη γην αυτήν με μιαν ισόθεη Σκέψη,
τον τρισμακάριο τώρα πάει ψηλά τον Ίακχο
με τους αθάνατους θεούς για να χορέψει.

Ηχήστε οι σάλπιγγες... Καμπάνες βροντερές,
δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα...
Βόγκα Παιάνα ! Οι σημαίες οι φοβερές
της Λευτεριάς ξεδιπλωθείτε στον αέρα !

_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος

 
Μετάβαση στη:  
Μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης

Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες