ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ, Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΤΟΥ ΚΥΡ ΓΙΑΝΝΗ

[Κλασσικοπερίπτωση]

ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ, Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΤΟΥ ΚΥΡ ΓΙΑΝΝΗ



Κάποτε σε μια χώρα που την έλεγαν Ελλάδα, ζούσε ένας λαός φτωχός μα γελαστός. Έζησε πολλά χρόνια σκλαβωμένος από μία άλλη χώρα, Τουρκία τη λέγανε, και υπέφερε πολλά βάσανα, όμως επειδή αυτός ο λαός είχε καρδιά αμόλευτη και πίστη στο Θεό, ακόμα και όταν πονούσε, πάντα είχε ένα χαμόγελο να προσφέρει στον διπλανό του.

Τα χρόνια πέρασαν και οι Έλληνες (έτσι λέγανε τους κατοίκους αυτής της χώρας) ξεσηκώθηκαν κι αποφάσισαν να κερδίσουν την ελευθερία τους με τα όπλα. Σε αυτό τον αγώνα χάθηκαν πάρα πολλοί και η χώρα ελευθερώθηκε τελικά, αφού όμως είχαν κοκκινίσει τα ποτάμια από το αίμα των αγωνιστών και των μαρτύρων.

Όταν λοιπόν οι Έλληνες πήγαν να πάρουν την πρώτη ανάσα με ελεύθερο αέρα, ήλθαν οι γυρολόγοι και οι άλλοι σαλτιμπάγκοι από τα βόρεια μέρη της μουντάδας και της μιζέριας και κάθισαν στην άδεια καρέκλα του βασιλιά έναν δικό τους, που δήθεν θα βοήθαγε τον τόπο να συνέλθει και τον λαό να γιατρέψει τις πληγές του. Δεν ξέρω πώς και γιατί, οι Έλληνες δέχτηκαν στην αρχή τον ξένο βασιλιά ο οποίος έπαψε να ονομάζεται ξένος γιατί τους είπαν ότι έγινε κάτι σαν Έλληνας.

Πίστεψαν ότι αυτός που ήταν ξένος και ξεκούραστος - μιας και δεν είχε πιάσει σπαθί στα χέρια του κι ούτε είχε ματώσει ποτέ - θα βοηθούσε τη χώρα και θα στεκόταν με δικαιοσύνη και αγάπη στο πλάϊ του τυραννισμένου λαού.

Γρήγορα κατάλαβαν ότι έπεσαν έξω. Αυτός ο ξένος εκτός από το σόϊ, τους κοκορόφτερους αξιωματικούς και τους πολύχρωμους λακέδες, είχε φέρει μαζί του και τον μολεμένο αέρα της μουντής περιοχής στην οποία ζούσε πριν. Τα χρόνια πέρασαν και αυτός ο σαπισμένος αέρας από τα μέρη της μουντάδας και της μιζέριας (Ευρώπη τα λέγανε) αρρώστησε όσους τον ανάσαιναν και έτσι σιγά-σιγά χάθηκε το χαμόγελο από τα χείλη αυτού του φτωχού και πιστού λαού.

Αυτή η περίεργη αρρώστια τους είπαν ότι λέγεται "πολιτισμός" και ότι δεν είναι αρρώστια αλλά κάτι το καλό που θα τους κάνει ανθρώπους. Μα καλά -έλεγαν μεταξύ τους οι Έλληνες- μέχρι τώρα δεν είμαστε άνθρωποι ,τι είμασταν ζώα που απλώς έπαιζαν κορώνα -γράμματα το κεφάλι τους για να μην προδώσουν την πίστη τους και όσα είχαν κρυμμένα μέσα στην καρδιά τους; Ούτε ο Τούρκος δεν μας θεωρούσε ζώα, σκλάβους -ραγιάδες ναι,όχι όμως ζώα. Τι να το κάνεις όμως, ο αέρας ήδη είχε μολευτεί από τα δηλητήρια των ξένων και ήταν τότε που φυματικός και χλεμπονιάρης άρχισε ο λαός να αγωνίζεται ξανά πάλι για την λευτεριά του.

Πότε πάνω, πότε κάτω πέρασε καιρός πολύς και όλοι μάθανε να ζούνε με αυτό τον ευρωπαϊκό βήχα και να είναι ευχαριστημένοι ακόμα και με τη βρώμα. Οι καιροί είχαν αλλάξει και δεν είχανε πια για βασιλιά ένα ξένο αλλά έναν δικό τους που τον λέγανε πρωθυπουργό. Αυτός μαζί με άλλους πολλούς μαυροντυμένους ψαλιδόκολους μαζευόντουσαν σε ένα μέρος που ήταν απομίμηση της αρχαίας αγοράς και το έλεγαν βουλή, εκεί αποφάσιζαν για το παρόν και το μέλλον του λαού.

Τότε αυτοί οι φραγκοφορεμένοι ψαλιδόκολοι είπαν στο λαό πως πάνω από αυτούς και πάνω από όλες τις χώρες δεν υπάρχει ο Θεός αλλά ένας μεγάλος βασιλιάς στον οποίο πρέπει να δίνουμε συνέχεια ραπόρτο για τα πάντα και από τον οποίο να παίρνουμε εντολές για το πως θα ζήσουμε και θα πορευτούμε.

Αυτός ο μεγάλος βασιλιάς για να είναι μεγάλος και βασιλιάς του κόσμου έπρεπε να είναι μαυρόψυχος για να δείχνει ισχυρός και να τον φοβούνται αλλά και χαμογελαστός για να τον λατρέψουνε σα θεό. Εν τω μεταξύ και στις χώρες της μουντάδας και του χτικιού είχαν διώξει τους βασιλιάδες και τη θέση τους είχαν πάρει και εκεί ψαλιδόκολοι μαυροντυμένοι. Όλος αυτός ο συρφετός των τουρλωμένων ανθρωπόμορφων μοσχαριών καμάρωνε και βαυκαλιζότανε ότι αρχήγευε λαούς που ενώθηκαν μεταξύ τους. Στην πραγματικότητα ήταν απεσταλμένοι αυτού του μαυρόψυχου μεγάλου βασιλιά και είχαν αποστολή ν΄ αρπάξουν το βιός και τις ψυχές των ανθρώπων που ζούσαν σ’ εκείνα τα μέρη.

Επειδή όμως το λουρί γύρω από το λαιμό των λαών σφίχτηκε πολύ και φοβήθηκαν ότι ακόμα και οι χτικιασμένοι μπορεί να ξεσηκωθούν και να γίνουν επικίνδυνοι, βρήκαν ένα τρόπο για να τους αποκοιμίσουν.
Ψαλιδόκολοι, υπηρέτες και τελάληδες ξεχύθηκαν παντού και άρχισαν να διαβάζουν στον αγριεμένο κόσμο το παραμύθι της κοκκινοσκουφίτσας και του κακού λύκου.
Εκεί λοιπόν που όλοι ήταν όρθιοι κι αγριεμένοι από την πείνα και την αδικία, κάθισαν κάτω και άρχισαν να νανουρίζονται με τα ψέματα των μαυροντυμένων ώσπου αποκοιμήθηκαν.

Τότε άρχισε να φυσά ένας άλλος αέρας χειρότερος από τον προηγούμενο. Ένας αέρας που ερχόταν κατ’ευθείαν από το στόμα του διαβόλου γεμάτος λέπρα και ταραχή. Άρχισαν τότε οι κοιμισμένοι να βλέπουν τρελά όνειρα .Μια έβλεπαν το μεγάλο βασιλιά σαν τον κακό λύκο που ήταν έτοιμος να φάει το κοριτσάκι (αφού δεν είχε χορτάσει από το φάγωμα της γιαγιάς), και μιά σαν τον μεσσία που θα τους έσωζε από την πείνα και τη δυστυχία.


Έτσι μισοκοιμισμένος και χλεμπονιάρης ο κυρ Γιάννης ο γραφιάς, έβλεπε τον μεγάλο βασιλιά να συγχαίρει τον μαυροντυμένο Έλληνα πρωθυπουργό επειδή είχε φέρει σε πέρας την αποστολή που του είχε αναθέσει. Μετά τον άκουσε να μιλά για τον ξεσηκωμό του ΄21 και το λάβαρο της επανάστασης και το φιλότιμο του Έλληνα.

Τότε ο κυρ Γιάννης, ξύπνησε από αυτό τον χολεριασμένο εφιάλτη φωνάζοντας σαν τρελός: "Ανάθεμά σε δαίμονα μεταμορφωμένε που έπιασες στο σαπισμένο από τις βλαστήμιες στόμα σου, την επανάσταση του ΄21 και το Άγιο Λάβαρό της. Καταραμένος να είσαι εσύ και όλοι οι αντίχριστοι που σε υπηρετούν και σε προσκυνούν. Ανάθεμα σε όσους σε πιστεύουν και σε λένε μεσσία ξεχνώντας πως ο μόνος Μεσσίας που ήλθε στη γη ήταν ο Κύριός μας ο Ιησούς Χριστός. Ανάθεμα σε όλους όσους προσκυνούν τα πόδια σου γιατί έτσι λερώνονται από τα αίματα των αδικοσφαγμένων, από τους στρατούς σου και από όλα σου τα εγκλήματα."

Μετά από αυτή την έκρηξη, ο κυρ Γιάννης ο γραφιάς κάθισε κατάχαμα και κάνοντας το Σταυρό του είπε: "Σ΄ ευχαριστώ Θεέ μου που δεν επέτρεψες να χάσω την ψυχή μου από όλη αυτήν τη μπόχα της Νέας Εποχής. Δώσε δύναμη και φώτιση στο λαό Σου να αγωνιστεί ξανά τον καλό αγώνα της λευτεριάς και της πίστης".

Σηκώθηκε ο κυρ Γιάννης να προλάβει να δεί από το παράθυρο "τον ήλιο σε ένα κόσμο που δύει", ενώ η τηλεόραση συνέχιζε να παίζει τα δικά της κηρύγματα και να δείχνει τα αφρισμένα στόματα των τελάληδων του μεγάλου βασιλιά.

Πηγή:
http://klassikoperiptosi.blogspot.com/2010/03/blog-post_10.html

[ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ]

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ.ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΑΛΛΗΓΟΡΙΑ ΚΑΙ ΕΞΟΧΗ ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΕΠΟΧΙΤΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ,ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ.ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΟΛΛΟΙ ΚΑΙ ΕΦΘΑΣΕ Η ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΕΝΩΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΦΩΝΕΣ ΜΑΣ.