Ιθαγένεια: Ο βασικός στόχος αποκρύπτεται

[ΝΤΑΒΕΛΗΣ]

Ιθαγένεια: Ο βασικός στόχος αποκρύπτεται



Η Βουλή σήμερα δεν αποτελεί απλώς το «ντεκόρ» της καπιταλιστικής εξαχρείωσης και του ολοκληρωτισμού των πολυεθνικών, αλλά και το «πολιτικό χρηματιστήριο» της απάτης.

Ο «ναός» της καπιταλιστικής, χρηματιστηριακής αγοράς είναι το Χρηματιστήριο, η Βουλή ο «ναός» της απάτης και τα ΜΜΕ ο «ναός» της υστερικής προπαγάνδας.

Υπάρχει και ο «ναός» της Εκκλησιαστικής, γραφειοκρατικής ιεραρχίας ο οποίος «ευλογεί» τους άλλους ναούς: Σήμερα ευλογεί την απάτη της κυβέρνησης περί ιθαγένειας. Μάλιστα στη Βουλή, ο πρωθυπουργός, των «φωταδιστικών» ιδεολογημάτων(!), αναφέρθηκε και στο Μητροπολίτη Μεσσηνίας, Χρυσόστομο, για τις «ευλογημένες» θέσεις του περί «μεταναστών»!!!

Στο «ναό», λοιπόν της απάτης (δημοκρατίας τον αποκαλούν) ακούγονται οι πιο θλιβερές ψαλμωδίας του ψεύδους και της υποκρισίας. Μέσα εκεί δίνονται οι πιο κακόγουστες παραστάσεις της απάτης. Και αυτό γιατί, από τη μια καταβάλλεται μελλοδραματική προσπάθεια να επικαλυφτεί η πραγματικότητα, να συσκοτιστούν τα αίτια των πραγμάτων, να εξαφανιστούν τα ουσιώδη προβλήματα, καθώς και οι «στρατηγικές» και «τακτικές» των ιμπεριαλιστικών κέντρων.

Η συζήτηση στη Βουλή για την «Ιθαγένεια» ήταν από τις πιο κακόγουστες φάρσες απάτης.

Η ουσία της αλλοδαπής εισβολής και κατοχής της χώρας μας έμεινε στο απυρόβλητο. Όλοι περιφερόντουσαν σε επιλεγμένα και ξεκάρφωτα εξωτερικά συμπτώματα του προβλήματος, σε γενικόλογες ηθικολογίες, σε αφόρητες εκλογικές κερδοσκοπίες, σε φτηνά τρικ εντυπωσιασμού και δικολαβικά τεχνάσματα: Η απάτη σε ποικιλία αποχρώσεων και αθλιοτήτων.

Μιλούσαν για το πρόβλημα της λαθρομεταναστευτικής εισβολής σαν να ήρθε ουρανοκατέβατο, σαν «γεγονός» ανεξάρτητο, αυτόνομο και έξω από τις λογικές της «ελεύθερης αγοράς» και των «ανοικτών συνόρων» που επιβάλλουν οι πολυεθνικές, έξω από τις στρατηγικές και πρακτικές επιδιώξεις του πλανητικού ιμπεριαλισμού, έξω από την ΠΟΛΙΤΙΚΗ που έχουν επιβάλει τα ισχυρά οικονομικά κέντρα εξουσίας, έξω από τους συγκεκριμένους πολιτικούς στόχους αυτής της πολιτικής, έξω από τους σχεδιασμούς των διεθνών κέντρων εξουσίας.

Μιλούσαν επί ώρες για ένα πρόβλημα, το υπ’ αριθμόν ένα κοινωνικό, εθνικό και πολιτικό πρόβλημα, στο αέρα, λες και μας ήρθε, σαν τιμωρία, από τον ουρανό.

Η κ. Παπαρήγα ψέλλισε μόνο κάποια αντιφατικά μισόλογα. Ήταν η πλέον αμήχανη γιατί ήταν και η λιγότερο «εκπαιδευμένη» στη δημαγωγική ρητορεία της απάτης. Έτσι δεν μπορούσε να ξεπεράσει με επιτυχία της αντιφάσεις της και την τεράστια δυσαρμονία μεταξύ των πολιτικών αγκυλώσεων του Κόμματός της και της πραγματικότητας που βιώνει ο ελληνικός λαός.

Μας έλεγε από τη μια, π.χ., ότι για το «κακό» φταίει ο ιμπεριαλισμός (η συνηθισμένη καραμέλα) και ότι πρέπει να νομιμοποιήσουμε τους πάντες γιατί είναι θύματα του ιμπεριαλισμού (θρήνοι ηθικολογικοί), αλλά από την άλλη διέκρινε τα ιμπεριαλιστικά παιχνίδια που παίζονται με την κατασκευή μειονοτήτων!!!

Η Ηγεσία του ΚΚΕ, αρχίζει να διακρίνει τον κίνδυνο που απειλεί με αφανισμό την ίδια την ύπαρξή του και κάτω από αυτή την πίεση ψελλίζει αμήχανα περί «ιμπεριαλιστικών σχεδίων».

Διακρίνει, βεβαίως τα «σχέδια» στο τελικό αποτέλεσμα και όχι στην όλη διαλεκτική λογική και στρατηγική του ιμπεριαλισμού και των «ανοικτών συνόρων».

Μια λογική και στρατηγική η οποία ξεκινά από την οργανωμένη εισαγωγή των αλλοδαπών στρατιών με πρώτους στόχους: Την ισοπέδωση των κοινωνικών ιστών, των εργατικών, συνδικαλιστικών και πολιτικών κεκτημένων, την αποδόμηση της εθνικής μας υπόστασης, συνακόλουθα και των αγώνων σε εθνικό επίπεδο, για την απρόσκοπτη κερδοσκοπική αναισχυντία του κεφαλαίου…

Μετά από αυτούς τους θεμελιακούς ιμπεριαλιστικούς στρατηγικούς, κοινωνικούς και πολιτικούς στόχους που υποβιβάζουν όλη την κοινωνία στα επίπεδα «σχέσεων δουλείας», ξεδιπλώνονται και κλιμακώνονται οι «στρατηγικές» και «τακτικές» της ολοκληρωτικής εθνικής διάλυσης: «κατασκευή μειονοτήτων», και ανεξάρτητων «δουκάτων», αλλαγή συνόρων…

Η κ. Παπαρήγα αρχίζει να ψελλίζει για τις εθνικές συμφορές του τέλους μας.

Μέχρι τώρα και ΤΩΡΑ νομιμοποιεί το ιμπεριαλιστικό στρατήγημα του τέλους μας, αγωνίζεται με υψηλούς τόνους για τους «φουκαράδες» νέους δούλους, αλλά πετά και μερικές φρασούλες για το «κακό» που έρχεται…

Ζητά τη νομιμοποίηση ΟΛΩΝ, δηλαδή τη νομιμοποίηση των μεγάλων εθνικών συμφορών που έρχονται, όπως και η ίδια διακρίνει.

Τέτοια ρωγμή της πολιτικής σκέψης δύσκολα συναντάς: Αποτελεί το απόρριμμα της σταλινικής εξαχρείωσης…

Αυτό που παρακάμπτεται από όλους τους πολιτικούς απατεώνες είναι ότι ο νόμος για την Ιθαγένεια αποτελεί το τελικό στάδιο των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών. Την ολοκλήρωση των νεοταξικών στόχων: Την πολιτική νομιμοποίηση της κατάτμησης της Ελλάδας, την επικύρωση της αλλαγής συνόρων (που λέει και η Παπαρήγα) και τη δημιουργία μικρών προτεκτοράτων.

Κανένα πρόβλημα δεν θα είχε το καθεστώς με το να ΜΗ δώσει ψήφο στους αλλοδαπούς. Δεν ενδιαφέρονται ποτέ οι δήμιοι των λαών για τα πολιτικά δικαιώματα και τις ελευθερίες κανενός.

Το αντίθετο: Πάντα η μοναδική τους επιδίωξη ήταν, είναι και θα είναι η συρρίκνωση κάθε δημοκρατικής ελευθερίας και πολιτικού δικαιώματος.

Εδώ έχουν επιβάλλει ένα καθεστώς δουλείας σε όλους και κτηνώδους τρόπου ζωής και θα νοιαστούν για τα πολιτικά δικαιώματα των αλλοδαπών δούλων;


Η Ιθαγένεια δίνεται για στρατηγικούς πολιτικούς στόχους της Νέας Τάξης. Οι άμεσοι στόχοι έχουν επιτευχθεί και υλοποιούνται μια χαρά και δίχως την Ιθαγένεια. Τα υπερκέρδη των αρπακτικών, η άλωση των λαϊκών κατακτήσεων και των εργασιακών σχέσεων, η διάλυση της κοινωνικής μας υπόστασης, η γκετοποίηση της χώρας και η πλημμύρα μαφιόζικων αλλοδαπών συμμοριών, όλα αυτά δεν χρειάζονται Ιθαγένεια. Μια χαρά υλοποιούνται και όπως έχουν τα πράγματα. Και έχουν υλοποιηθεί σε μέγιστο, αν όχι ολοκληρωτικό, βαθμό.

Αλλού κτυπάνε οι καμπάνες με την παροχή ψήφου: Στην «κατασκευή» «μειονοτικών πληθυσμών», στην κατασκευή διχαστικών κρατιδίων, ισλαμικών δορυφόρων του διεθνούς ιμπεριαλισμού, στον εθνικό, συνακόλουθα και θρησκευτικό, κατακερματισμό της Ελλάδας.

Αυτός είναι ο βασικός στόχος της Ιθαγένειας. Να επικυρώσει πολιτικά αυτό που έχουν υλοποιήσει κοινωνικά μέχρι σήμερα. Και μέσω αυτής της πολιτικής και νομικής επικύρωσης να υλοποιηθούν οι στρατηγικοί στόχοι της Νέας Τάξης: Η κατάτμηση του ελληνικού έθνους, το «πνίξιμο» της Ορθοδοξίας, η άλωση των εθνικών μας ιστών…



Στο τσίρκο της Βουλής ΚΑΝΕΝΑΣ δεν έθεσε το ουσιώδες αυτό ζήτημα. Συμφωνούσαν ΟΛΟΙ επί της ουσίας και «διαφωνούσαν» για τα μάτια του κόσμου στις «λεπτομέρειες». Ταυτόχρονα δημοκοπούσαν σε επιμέρους εξωτερικές όψεις το λαθρομεταναστευτικού προβλήματος και εμπορευόντουσαν τα καρκινώδη αποστήματά του.

Ο πιο χυδαίος έμπορας όλων, ως συνήθως, ήταν ο Καρατζαφέρης: Μπακάλης κυριολεκτικά. Μέχρι και τον Ένγκελς εμπορεύτηκε. Ο σαλτιμπάγκος πολιτικός αγύρτης και πωλητής κουρελιών κατηγορούσε τους άλλους για «σαλτιμπαγκισμούς»…

_________________
Φωτιά και τσεκούρι όχι μόνο στους
προσκυνημένους, αλλά και στους
πράκτορες και προβοκάτορες.

[Στέφανος Ληναίος]

Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗ



Η Κυβέρνηση αποφάσισε, λοιπόν, ότι όλα τα παιδιά των μεταναστών που γεννιούνται στην Ελλάδα, θεωρούνται Έλληνες και όταν ενηλικιωθούν θα έχουν το δικαίωμα εκλέγειν και εκλέγεσθαι…Kαι είδαμε και κάποιους επιπόλαιους αλλά, δυστυχώς και κάποιους σοβαρούς «πατέρες» της Βουλής, να αναλύουν τη φλούδα και όχι την ουσία του μέγιστου αυτού προβλήματος.

Δεν είμαστε ειδικοί για να κάνουμε τον «έξυπνο». Είμαστε όμως απλοί, υπεύθυνοι Πολίτες και μπορούμε να έχουμε κι εμείς γνώμη.

Αφήνουμε λοιπόν τους αρμόδιους να καταμετρήσουν όλες τις θετικές και όλες τις αρνητικές επιπτώσεις αυτής της απόφασης, στη χώρα μας, αδιαφορώντας για το «μονοπώλιο» γνώμης τόσο των γνωστών, φανατικών, «υπερπατριωτών» όσο και των αφελών «οικουμενιστών».
Εμείς θέλουμε μόνο να συνομιλήσουμε με τους φίλους μας τους μετανάστες. Με γνώμονα την πείρα μας και την αγάπη μας:

1.- Όταν πολλοί από μας, σε κάποιες δύσκολες εποχές που πέρασε η πατρίδα μας, αναγκαστήκαμε, με μαύρη καρδιά, να αυτοεξοριστούμε, απελπισμένοι μετανάστες, σε κάποιες ξένες χώρες, θυμάμαι ότι κατεβαίναμε, όλοι μαζί, στους δρόμους, πάντα με δυο αιτήματα:

α) Να συμπαρασταθεί η ξένη χώρα στην προσπάθειά μας να επιβιώσουμε και β) Να βοηθήσει τον αγώνα όλων μας να γυρίσουμε σε μια καλύτερη πατρίδα.

Ουδέποτε ζητήσαμε να αλλάξουμε πατρίδα…Ούτε, φυσικά, να προσπαθήσουμε να μεταφέρουμε τα ήθη και τα έθιμά μας από τη γη των πατέρων μας στα άγονα χώματα της ξενητειάς. Και οι περισσότεροι γυρίσαμε, δώσαμε δύσκολες μάχες μέσα στη γη μας και πετύχαμε ό,τι μπορέσαμε. Μόνο κάποιοι, λίγοι, ξέμειναν στις ξένες χώρες…Άλλοι επειδή βρήκαν διέξοδο στις επιδιώξεις τους κι άλλοι επειδή ουδέποτε αγάπησαν με πάθος την πατρίδα τους.

2.- Τόσα χρόνια τώρα στη χώρα μας, δεν είδα πολλούς μετανάστες να αγωνίζονται και για τα δυό αιτήματα. Το κύριο αίτημά τους είταν η άδεια παραμονής και εργασίας με ίσα δικαιώματα. Χωρίς όμως, να μας ενημερώνουν, καθημερινά και με πάθος , για το τι συμβαίνει ΑΚΡΙΒΩΣ στη χώρα τους… Χωρίς να απαιτούν μαχητικά την ΚΑΤΑΔΙΚΗ αυτών που κατέστρεψαν τη χώρα τους…Και χωρίς να μας δείχνουν τον ΠΟΘΟ τους να γυρίσουν σε μια καλύτερη πατρίδα…Και, το χειρότερο, είναι ότι βλέπουμε και τις προοδευτικές ομάδες που τους στηρίζουν, να καταγγέλουν περισσότερο την άθλια διαβίωσή τους και λιγότερο αυτούς τους άθλιους, "Μεγάλους" εγκληματίες που τους έδιωξαν από τη χώρα τους.

Τους βλέπω και μελαγχολώ. Θυμάμαι τους Ισπανούς αυτοεξόριστους στο Λονδίνο που έκλαιγαν κάθε μέρα, νοσταλγώντας την πατρίδα τους, κι’ αυτοί και τα παιδιά τους, παρ ’ότι είχαν γίνει όλα πια, τέλεια Εγγλεζάκια...

Κι ένιωθαν ένοχοι επειδή βολεύτηκαν έξω κι’ αφήσανε τους συμπατριώτες τους, μόνους, με το Φράνκο 40 χρόνια στο σβέρκο τους και τους υψηλούς «προστάτες» τους ν’ αλωνίζουν.

3.- Αυτό συμβουλεύουμε κι εμείς τους βασανισμένους μετανάστες. Όχι βέβαια τους ΜΙΣΘΟΦΟΡΟΥΣ που συστηματικά τους ΚΟΥΒΑΛΑΝΕ οι γνωστοί, διεθνείς, παντοδύναμοι, μαυραγορίτες του ανθρώπινου πόνου.

Τους συμβουλεύουμε, λοιπόν, να διεκδικούν όχι μόνο τα ανθρώπινα δικαιώματά τους αλλά, ταυτόχρονα και την ΠΛΗΡΗ συμπαράσταση της Πολιτείας στον αγώνα τους για την επιστροφή τους σε μια καλύτερη πατρίδα..

Τους συμβουλεύουμε να σκεφθούν τι θα κάνουν τα παιδιά τους αύριο, όταν βρεθούν στην τραγική θέση ν’ αποφασίσουν ποια πατρίδα θα υπερασπιστούν σε περίπτωση πολέμου, όπως γίνεται στις Η.Π.Α.!

Κλασσική περίπτωση ο Οδυσσέας Τσενάι, που κάποτε, μαθητής, κράτησε την Ελληνική Σημαία. Δεν έγινε και δεν ένιωσε όμως ποτέ Έλληνας και καλά έκανε αφού προτίμησε τη γη των πατέρων του. Πληροφορηθήκαμε όμως αυτές τις μέρες, ότι ο Οδυσσέας Τσενάι, τέλειωσε Πολιτικές Επιστήμες στη Βοστώνη και φοιτά στη Σχολή Ηγετών του Χάρβαρντ. Τον προετοιμάζουν, μάλιστα, ως ένα νέο δημοφιλή ηγέτη που θα εκπροσωπήσει τη μεγάλη παράταξη του "Δημοκρατικού Κόμματος Αλβανοφώνων", ΜΕΣΑ στην Ελλάδα, η οποία σχεδιάζεται εδώ και χρόνια, με χορηγό την παντοδύναμη Αλβανομερικάνικη Τράπεζα. Αναρωτιόμαστε μόνο τι θα κάνει ο Τσενάι και το Κόμμα του, όταν κάποια μέρα βρεθούν, Ελλάδα και Αλβανία αντιμέτωπες; Θα προστεθεί ένας ακόμη ΕΜΦΥΛΙΟΣ στους αμέτρητους, θρησκευτικούς πολέμους, της εποχής μας;

Ας σκεφθούν λοιπόν, οι φίλοι μας οι μετανάστες, αυτά τα πολύ απλά πράγματα.. Και ας συνειδητοποιήσουν ότι, άθελά τους, γίνονται, δυστυχώς, συνεργοί σε τρία μεγάλα εγκλήματα.

Αφήνουν ορφανή την πατρίδα τους από το πιο ανήσυχο και το πιο αξιόμαχο, ανθρώπινο, δυναμικό. Αφήνουν, προπάντων τους έρμους τους συμπατριώτες τους ισόβια δυστυχισμένους ΔΟΥΛΟΥΣ στα χέρια των ξένων αφεντικών που λυμαίνονται τη χώρα τους. Και, χωρίς να το καταλάβουν, αποδυναμώνουν και την ήδη αδύνατη χώρα που τους φιλοξενεί και μετατρέπουν και τους πολίτες της σε ΔΟΥΛΟΥΣ των ίδιων αφεντικών.

Ξέρουμε ότι αυτές τις θέσεις μας, μερικοί τις θεωρούν ρομαντικές ή και ρατσιστικές…Ίσως γιατί μας μπερδεύουν με όλους αυτούς που, είτε τους στηρίζουν είτε τους πολεμούν, το κάνουν, συνήθως από «αφέλεια» ή από κομματική & επαγγελματική ιδιοτέλεια.

Όμως, με έναν πρόχειρο υπολογισμό, θα διαπιστώσουμε ότι τα αμέτρητα δισεκατομμύρια των «Μεγάλων»,που διατίθενται, σε όλο τον κόσμο, για το μεταναστευτικό πρόβλημα, αν τα έδιναν στις φτωχές χώρες θα τις είχαν κάνει πλούσιες…Και αν δεν εξόπλιζαν το αλληλοφάγωμά τους, δεν θα υπήρχαν εμφύλιοι..

Έτσι λοιπόν,, όλοι οι επονομαζόμενοι «Μεγάλοι του Κόσμου», άλλοτε με δάνεια και εξοπλισμούς, άλλοτε με επεμβάσεις και εμφύλιους, άλλοτε με φανερές ή κρυφές δικτατορίες και άλλοτε με χρυσοπληρωμένες Μ.Κ.Ο., καταφέρνουν να κρατούν «υπόδουλες» όλες τις αδύνατες χώρες της γης, εκμεταλλευόμενοι, ασφαλώς και τις χρόνιες παθογένειές μας. Ποντάροντας, βέβαια όχι μόνο στην ανικανότητα, πολλών, «δοτών», πολιτικών μας αλλά και στο βόλεμα, την άγνοια ή την «αφέλεια», πολλών συμπατριωτών μας.

Δεν είμαστε τόσο αφελείς για να πιστεύουμε ότι, κάποτε, όλοι αυτοί οι «Μεγάλοι» θα πάψουν, από μόνοι τους, να «ξεζουμίζουν» τους μικρούς λαούς. Ούτε ότι πρόκειται να θεραπεύσουμε, ξαφνικά και τη δική μας μιζέρια..

Η Ιστορία όμως μας έχει διδάξει ότι αξίζει τον κόπο, οι μικροί λαοί, να πιστεύουν και να αγωνίζονται, για μια καλύτερη πατρίδα.

Και χωρίς να ξεχνάμε ότι πολλές φορές, το έχουν πετύχει...

Υ.Γ.=Στη μνήμη του αξέχαστου φίλου μας, του Λάκη του Καραλή που, τότε, στην αυτοεξορία μας, ονειρευτήκαμε έναν καλύτερο κόσμο..

9.2.10

[κολλητήρι]

Ο κλόουν και ο το …ναπολεόντειο σύνδρομο…



Οι κλόουν έχουν μια «δύναμη»: δεν τους παίρνει κανείς στα σοβαρά.

Ο Καρατζαφέρης έχει «συλλάβει» το νόημα. Σαν τον τρελό του χωριού κανένας δεν ασχολείται σοβαρά μαζί του για να μη «λερώσει» και ο ίδιος. Το να αντιπαρατεθεί κανείς με την πολιτική χυδαιότητα και τους ποικίλους χρησμούς του πολιτικού σαλτιμπάγκου τον καθιστά ισότιμο συνομιλητή και του δίνει πολιτική υπόσταση.

Έτσι ο Καρατζαφέρης ανενόχλητος αποθρασύνεται και εκτοξεύει τις ποικίλες αρλούμπες του τις οποίες, σημειωτέον, τα κανάλια, που τρέφονται από τις αρλούμπες, τον προβάλλουν σκανδαλωδώς.

Μια και μόνη «ατάκα», χθες του Σαμαρά, ξεγύμνωσε τον πολιτικό καρνάβαλο.
Κατά την δευτερολογία του ο Α. Σαμαράς είπε και τα εξής:

«Δεν θέλω να πω τίποτε άλλο για τον κύριο Καρατζαφέρη. Μία μικρή παρένθεση αξιοπιστίας μόνο. Να μας πει, για να δούμε αν μπορούμε να διαφωνήσουμε ή να συμφωνήσουμε μαζί του, αν πράγματι πιστεύει αυτό το οποίο τον Μάρτιο του ’07 το είδαμε γραμμένο στα «Νέα» ως δήλωση δικιά του, ότι από τη στιγμή που γεννιέται σε ένα τόπο ένα παιδί, θα πρέπει να παίρνει αυτόματα την υπηκοότητα του συγκεκριμένου τόπου που γεννήθηκε. Εάν αυτό συμφωνείτε, τότε δεν έχει καμία σχέση με τις μέχρι τώρα τοποθετήσεις σας…»


Να θυμίσουμε, έχουμε γράψει πολλές φορές για τις αλλοπρόσαλλες και οβιδικές «μεταλλάξεις» του πολιτικού χαμαιλέοντα, τι έλεγε στα ΝΕΑ (το έχουμε και αυτό επισημάνει):

«Η ερμαφρόδιτη κατάσταση που επικρατεί σήμερα προσβάλλει τους μετανάστες αλλά και την εικόνα της χώρας η οποία αρνείται πεισματικά να πάρει θέση σε αυτό το φλέγον θέμα. Από τη στιγμή που γεννιέται σε έναν τόπο το παιδί πρέπει να παίρνει αυτόματα την υπηκοότητα του συγκεκριμένου κράτους και βεβαίως, εάν θέλει, να παίρνει και της χώρας από την οποία προέρχεται η οικογένειά του».

Υπάρχει άφθονο υλικό που θα μπορούσε, με έξυπνο τρόπο, σαν αυτό του Σαμαρά, να αναδείξει το γελοίο και το χυδαίο της καρατζαφέρικης «τακτικής». Αρκετά αλωνίζει και λέει ό,τι θέλει, επειδή ακριβώς γνωρίζει ότι οι άλλοι του δίνουν το ακαταλόγιστο και δεν θέλουν να ασχοληθούν μαζί του.

Φυσικά θα πρέπει ο Καρατζαφέρης να ανάψει μια λαμπάδα στον Τσίπρα και την ηγεσία του ΚΚΕ που τον διατηρούν στη ζωή και τον προβάλλουν με τις δικές τους νεοταξικές ηλιθιότητες περί «ρατσισμού» και «εθνικισμού».

Έναν πορτοφολά (μικρό τυχοδιώκτη) και φτηνό έμπορα τον χρωματίζουν με παρωχημένα ιδεολογήματα και του δίνουν πολιτική οντότητα…



Το δεύτερο θαμώνα της Βουλής τον κατατρέχει το ναπολεόντειο σύνδρομο, αυτό της καρικατούρας του Βοναπάρτη.

Είναι ο Χρυσοχοϊδης, που αφού παίρνει την ναπολεόντεια πόζα ξεστομίζει τα δικά του τρελά.
Μας είπε λοιπόν, χθες, με πομπώδη, ναπολεόντειο στόμφο (είναι απόλαυση κάθε φορά που μιλάει) τούτο:

«Ο πρόεδρος των ΗΠΑ είναι Μουσουλμάνος»!

Προσπάθησε ο άμοιρος πρόεδρος της Βουλής να τον διαφυλάξει, διορθώνοντάς τον με διακριτικότητα και ζητώντας να διαγραφεί η «ατάκα» από τα πρακτικά, αλλά μάλλον τον «έθαψε»: Έδωσε «πάσα» στον Καρατζαφέρη να εμπορευτεί την καραμπινάτη βλακεία τού ναρκισσιστικά παραφουσκωμένου υπουργού.

Έχει και τα καλαμπούρια της το «τσίρκο της Βουλής»….

[Αλιευτής]