Μπρος στην κάλπη τι είναι ο πόνος

[ΡΕΠΟΡΤΕΡ]

Μπρος στην κάλπη τι είναι ο πόνος

ΣΤΗ φόρα τα άπλυτα της ΕΡΤ: Από υπέρογκες αμοιβές, μέχρι αργομισθίες. Από σπατάλες και κακοδιαχείριση, μέχρι ροζ τηλέφωνα.



Γράφει:Ο Κώστας Καίσαρης

http://www.sentragoal.gr/article.asp?catid=10560&subid=2&pubid=6419742



Από ύποπτα νταραβέρια με ημέτερες εταιρείες παραγωγής, μέχρι αμαρτωλές συμβάσεις. Πού είναι το περίεργο όμως και ποιο είναι το καινούργιο; Από τον περασμένο αιώνα η ταπεινότητά μου έχει εκφράσει την άποψη: Πότε και κανένας στην Ελλάδα δεν λυπήθηκε το δημόσιο χρήμα. Με τα δύο κόμματα εξουσίας να μοιάζουν σ’ αυτόν τον τομέα σαν δύο σταγόνες νερό. Ειδικότερα μάλιστα στην ΕΡΤ που το χρήμα μετριέται με τη σέσουλα. Τ’ αφήνουμε λοιπόν όλα στην άκρη και πάμε στην περιβόητη εκπομπή του Σπύρου Παπαδόπουλου.

Με το κόστος της στις 65.000 γιούρο να κρίνεται υπερβολικό, όπως και τα δεκαέξι χιλιάρικα της αμοιβής του ηθοποιού ανά επεισόδιο. Με τον Παπαδόπουλο να δηλώνει ρητά και απερίφραστα και να μη σηκώνει μύγα στο σπαθί του: «Και λίγα παίρνω.
Κάποιες φορές, μάλιστα, βάζω κι απ’ την τσέπη μου».

Τα ολίγα ή πολλά βέβαια είναι καθαρά υποκειμενικό θέμα. Το ξεπερνάμε λοιπόν κι αυτό και πάμε στην ουσία. Πάμε δηλαδή στην απάντηση της ΕΡΤ, που χαρακτήρισε την εκπομπή ποιοτική. Κατά συνέπεια, μπρος στην κάλπη τι είναι ο πόνος. Αν είναι να προσφέρουμε στον κόσμο ποιότητα, δεν θα κάνουμε τσιγγουνιές.

Από πού όμως προκύπτει η ποιότητα;

Να χορεύουνε δύο γκόμενες τσιφτετέλι και να κουνάνε τους κώλους τους, συνιστά θέαμα υψηλών προδιαγραφών; Το να παριστάνει κάποιος τον βαρύμαγκα και να χορεύει ζεϊμπέκικο συνιστά ποιότητα; Το να σπάμε πιάτα, να πετάμε λουλούδια στην πίστα και να αναποδογυρίζουμε τραπέζια, πάνω στο τσακίρ κέφι, συνιστά πολιτισμό;

Μπορεί να είναι κι έτσι. Η ποιότητα άλλωστε είναι θέμα προσωπικής αντίληψης και αισθητικής. Ούτε με τον πόντο μετριέται ούτε με το γραμμάριο. Οπως βέβαια και το γενικότερο κόνσεπτ της εκπομπής. Μαζευόμαστε καμιά εικοσαριά επώνυμοι, κάνουμε ότι διασκεδάζουμε, μας βλέπει ο κόσμος και περνάει κι αυτός καλά. Με την ανάλογη γαρνιτούρα κάθε φορά βέβαια.

Κάποιος από την παρέα, κατά προτίμηση κοντός, σε στυλ Βισκαδουράκη να κάνει τον αστείο της παρέας, ή μια κατά προτίμηση υπέρβαρη στυλ Ζαρίφη να παριστάνει ότι τελεί εν ευθυμία.

Η δημόσια τοποθέτηση του βουλευτού κ. Λιάνη



ΚΙ επειδή η στήλη είναι αντικειμενική, φιλοξενεί όλες τις απόψεις. Οπως τη δημόσια τοποθέτηση του βουλευτού κ. Λιάνη επί του θέματος: «Μου αρέσει η εκπομπή του Παπαδόπουλου. Τη βλέπω με άνεση. Εκπομπές σαν κι αυτή αξίζουν.

Οπως της κ. Τσαπανίδου, που είναι μια γοητευτική γυναίκα. Κάτι σπάνιο για την κρατική τηλεόραση». Πάλι καλά που δεν πρόσθεσε «σε σχέση με την Παναγιωταρέα που είναι σαν μπόγος, την Μπήλιω Τσουκαλά που έχει σιτέψει και τη Ρίκα Βαγιάννη, που κάποτε θα πρέπει να σταματήσει να παριστάνει το κοριτσάκι». Είναι μια άποψη κι αυτή. Και σε ό,τι έχει να κάνει με την ποιότητα και σε ό,τι έχει να κάνει με την αισθητική. Κι όποιος πει ότι δεν γουστάρει το ωραίο στο ωραίο φύλο θα πέσει φωτιά να τον κάψει.

Βλέπεις τα ίδια πρόσωπα, ακούς τα ίδια τραγούδια

ΞΕΦΥΓΑΜΕ όμως. Βάζουμε στην άκρη και τα τσιφτετέλια και τα ζεϊμπέκικα και τα συναφή καραγκιοζιλίκια. Πόσο ηθικό είναι να παρουσιάζεται ατόφιο το πρόγραμμα ενός μαγαζιού σε μια εκπομπή;

Λίγο πριν από τα εγκαίνια, δηλαδή, ατόφιο το σχήμα στην εκπομπή του Παπαδόπουλου.

Νόμιμο, όπως έλεγε και ο Βουλγαράκης, είναι σίγουρα. Δεν απαγορεύεται. Δεν συνιστά όμως άμεση διαφήμιση; Διαφήμιση, που και κοστολογείται και πληρώνεται, αλλά στην προκειμένη περίπτωση παρέχεται δωρεάν.

Δεν συνιστά αθέμιτο ανταγωνισμό προς τα άλλα μπουζουξίδικα, που δεν κρίνονται σαν ποιοτικά, για να έχουν άκρες και πρόσβαση στην εκπομπή;

Δεν λέμε ότι κάποιος μπορεί να τα παίρνει κάτω από το τραπέζι. Λέμε ότι αυτή η πατέντα είναι τουλάχιστον αντιδεοντολογική.

Το ξεπερνάμε όμως κι αυτό. Ας υποθέσουμε ότι στα πλαίσια της λιτότητας, που πάει να εφαρμόσει η κυβέρνηση, αύριο το πρωί η εκπομπή κόβεται. Ποιο θα είναι το πρόβλημα; Κανένα. Ολα αυτά τα χρόνια που παίζει όλοι έχουν περάσει από κει. Από δύο έως δώδεκα φορές: Τραγουδιστές, τραγουδίστριες, συνθέτες.

Οπως και οι καλεσμένοι: Από το χώρο της πολιτικής, του θεάτρου, της δημοσιογραφίας και του αθλητισμού. Αλλοι για να εμφανιστούνε δεν υπάρχουνε. Και κάθε φορά λένε τα ίδια τραγούδια. Με τα ίδια τραγούδια χορεύουνε ζεϊμπέκικο, τσιφτετέλι και χασαποσέρβικο.

Κόβεται λοιπόν η εκπομπή και κάθε Σάββατο βράδυ παίζονται οι επαναλήψεις της. Θα υπάρχει καμιά διαφορά; Καμία. Κανένας δεν πρόκειται να το καταλάβει. Σε τι διαφέρει δηλαδή ο Νταλάρας του σήμερα, από τον Νταλάρα πριν από πέντε χρόνια ή μετά από πέντε χρόνια; Πάλι το «αχ, χελιδόνι μου» θα λέει και το «μια βραδιά στο Λεβερκούζεν». Δεν πρόκειται ν’ αλλάξει ρεπερτόριο. Για να μιλήσουμε για τον πλέον ποιοτικό Ελληνα τραγουδιστή και να μη σχολιάσουμε τον Μακρόπουλο, που ζήλεψε τον Αντώνη Ρέμο και τραγουδάει κι αυτός Μίκη Θεοδωράκη. Χαίρετε.

Οσο περνούν τα χρόνια η ποιότητα φθίνει

ΔΕΝ αλλάζει τίποτα με την πάροδο των χρόνων στην κρατική τηλεόραση. Η μοναδική διαφορά έχει να κάνει με το ότι ο συσχετισμός σπατάλης και ποιότητας είναι αντίστροφος ανάλογος. Οσο περνάνε τα χρόνια, τα έξοδα μεγαλώνουνε και η ποιότητα φθίνει: Κάποτε έκανε μουσικές εκπομπές ο Γιώργος Παπαστεφάνου. Τώρα στην εκπομπή που έχει ο Λευτέρης Παπαδόπουλος φωνάζει τον Μιχάλη Χατζηγιάννη.
Οταν ήταν διευθυντής στο Γ' πρόγραμμα ο Μάνος Χατζιδάκις, είχε απαγορεύσει να παίζονται δικά του τραγούδια. Υπήρχε ταυτόχρονα και ήθος. Σήμερα κανένας απ’ αυτούς που έχουνε εκπομπές δεν ντρέπεται να βάζει δικά του τραγούδια.

Αν τους στύψεις όλους μια Ακρίτα δεν βγάζουν

ΕΝΑ και μόνο παράδειγμα είναι αρκετό. Στο κανάλι της Βουλής παίζονται σε επανάληψη εκπομπές της Ελενας Ακρίτα. Συνεντεύξεις που είχε πάρει στα «Φώτα Πορείας». Ακόμα και σήμερα ύστερα από είκοσι χρόνια βλέπονται. Κι όχι μόνο για το επίπεδο των καλεσμένων, βλέπεις και ακούς μια γυναίκα που έχει παιδεία. Ξέρει ελληνικά. Εχει λόγο και άποψη. Μπορεί να εκφράζεται σωστά και να έχει κάτι να πει.

Με σοβαρότητα, χωρίς σαχλαμαρίτσες και αστειάκια. Αν στύψεις όλους κι όλες που έχουνε σήμερα εκπομπές στην κρατική τηλεόραση μια Ακρίτα βγάζουνε; Οποιος βέβαια προτιμάει τον Μανώλη Κοττάκη, μετά τους υπουργούς της Νέας Δημοκρατίας να βάζει στο σκαμνί τους υπουργούς του ΠΑΣΟΚ, μπορεί να τον βλέπει ελεύθερα.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Η επόμενη κίνηση του Ψωμιάδη, μετά τις εκλογές για αρχηγό στη Νέα Δημοκρατία, είναι να αυτοπροταθεί για Πρόεδρος της Δημοκρατίας.