το κοτέτσι

[Ροβεσπιέρος]

Η σάτιρα αναπτύσσεται πάντα σε περιόδους κοινωνικής αποσύνθεσης. Είναι μια διέξοδος των υγιών ανθρώπων από τα αδιέξοδα της τρέλας.

Η μαχητική διάθεση, η πληθωρική υγεία και η φρεσκάδα του πνεύματος βρίσκουν στη σάτιρα μια διέξοδο.

Μιλάμε βεβαίως για ΣΑΤΙΡΑ και όχι για την αρρωστημένη διάθεση που ανακυκλώνει το βούρκο: Τα Λαζουπουλικά και Σία: Αυτή η δήθεν σάτιρα δεν αποτελεί άρνηση της αποσύνθεσης, αλλά το αντίθετο:Χαρακτηριστική της εκδήλωση.

Η Σάτιρα που παπα-Ηλία ανήκει στην πρώτη κατηγορία: Μαστιγώνει και αρνείται την αποσύνθεση, με καυστικότητα και λεπτή ευαισθησία, με όραμα, με πίστη και αγάπη προς τον άνθρωπο…

http://papailiasyfantis.blogspot.com/





το κοτέτσι

Προεκλογικά, γυρνώντας
Στις κομματικές τις ρούγες
Βλέπω κόκορους γελοίους
Με ξεφτέρωτες φτερούγες…

Πάει η οργή πάει και το μένος
Που ’χανε για τα λαμόγια…
Και ρουφούν και πάλι ασμένως
Τα εμετικά τους λόγια…

Ξαναφόρεσαν κοσμίως
Το κομματικό νταηλίκι
Και το άγριο ρεζιλίκι
Το ξεχάσανε τελείως…
Και διατείνονται γελοίως
Πως στο μέλλον τα αρνάκια
ΘΑΑΑ τα…αγαπούν οι λύκοι!…

Κι οι γενναίοι, που διαλαλούσαν
Την ελεύθερη τη σκέψη
Τρέμουν τώρα, μήπως έτσι
Ψήφους η αλήθεια κλέψει…
Και στηρίζουν μ’ «άλλα λόγια»,
Τα «σεμνότατα» λαμόγια!
Και σερβίρουν ο, τι πέψει
Το κομματικό κοτέτσι…



Ναι...Θαρρείς+άμα μπαίνανε+τ'άλλα τα βαλτά κοκκόρια στην τηλε-κοκκορομαχίαθα έπαυε μιάς+δια παντός+αναδρομικώς η καταστρατήγηση απο πολλών δεκαετιών των θεσμών+αξιών μας +η δημοκρατία μας+το μέλλον της κοινωνίας μας θα'τανε πλέον λαμπρόν+δαφνοστολισμένον...Πάτερ μου...,κακός ο δικομματισμός..., δε λέω...,αλλά+ο πολυκομματισμός ώς έχει,δεν πάει πίσω...Καθόλου πίσω.Όλο+περισσότερο κομμάτια μας κάνουνε όλους μας.+κυρίως αυτούς που δεν είναι στους απο-κομματικούς στρατούς των γνωστών-αγνώστων μικρομεγάλων απο-κομμάτων.Παραδειγματίζονται γάρ οι "μικροί" απο τους μεγάλους big-time (για τα "καλά")που λένε+οι φίλοι τους οι Αμερικανόφραγκοι...+μας εξαναγκάζουνε έτσι μετά όλοι τους ποικιλοτρόπως,να σύρουμε χορούς Ζαλόγγου μετά μουσικής...+μετά αναρωτιόμαστε κιόλας, "τι έχουμε τα έρμα+ψοφάμε";...
Κρίμα.
…Σκότος


Έτσι'ναι το πολύχρωμο κοτέτσι της ψευτοδημοκρατίας τους,
χρόνους πολλούς τώρα...
Απλά πλέον, τα σκουπίδια που παλιότερα μπορούσαμε κάποιοι να πετάμε στο γείτονα για να του βρωμίσουμε την κομματική παράγκα,
έχουνε φτάσει+στο πιάτο μας...
Ίσως απο τον αντίπαλου κομματικού δέους γείτονα ώς αντεκδίκηση ή κοινή τακτική+του ίδιου,
ίσως ακόμα+απο μας τους ίδιους,
καθότι όταν αρχίζεις+σκάβεις το λάκκο του "ομότροπου" -στα κομματικά μυαλά- άλλου, αλλά όχι+"ομοϊδεάτη"...
κάποια στιγμή πέφτεις+συ μέσα...
+δε γνωρίζεις που πετάς τα σκουπίδια πλέον.
Στο κεφάλι του άλλου, ή στο δικό σου...
Άς "ευχηθούμε" λοιπόν,
καλές "νέες" αριστερο-δεξιές φραγκο-κοκορομαχίες όλου του χρωματικού φάσματος,
σε ξένο αχειρώνα...,
απο το σκότος,
στο Σκότος...

_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)

[Ραμπελαί]

"μέλι-γάλα"!...

Κλέφτες βγήκαν στα βουνά,
Για να κλέψουν ζωντανά…
Ζωντανά δε βρήκανε,
Ψηφοφόρους πήρανε….
Προπορεύονται οι ταρτούφοι
Και ακολουθούν οι μπούφοι.
Χριστιανοί και μουσουλμάνοι,
Κομφουκιανοί, βραχμάνοι,
Μες στο μίξερ της απάτης,
Έγιναν ένα χαρμάνι…
Κι ως πυκνώνουν τα σκοτάδια
Της τυφλής της κοινωνίας,
Της κλεφταπατεωνίας
Μεγαλώνουν τα κοπάδια…
Και ανάμεσα στα άλλα,
Τα μυστηριωδώς μεγάλα,
Είναι πως κι οι χριστιανοί μας
Με τους αρχιλωποδύτες
Τα πηγαίνουν «μέλι-γάλα»…
Και πνευματικοί πατέρες
Αποφαίνοντ’ αρμοδίως
Πως «σε…άλλα υπάρχει κρίμα»!
Αλλά όχι και στο χρήμα…

Παπα-Ηλίας

http://papailiasyfantis.woerdpress.com
http://papailiasyfantis.blogspot.com
_________________
Η ψυχή που ξέρει να γελά είναι πιο
ανθρώπινη από αυτή που κλαίει.