Τα εκλογικά διλήμματα

[Θύμιος]

Τα εκλογικά διλήμματα

Υπάρχει τέτοια οργή, ακόμα και αηδία εναντίον των κομμάτων, που πολλοί είναι εκείνοι που αντιμετωπίζουν μεγάλα διλήμματα στις Ευρω-εκλογές του Ιουνίου, σχετικά με το τι θα ψηφίσουν.
Όπως έχουμε γράψει πολλές φορές η οργή και η αηδία είναι κακοί κλειδούχοι στην πολιτική σκέψη. Οδηγούν στη μοιρολατρική απόρριψη και στην ναρκωτική απάθεια του θύματος.

Σε κάθε πολιτική εκδήλωση (και οι εκλογές είναι πολιτική πράξη) πρέπει να βαραίνουν οι κοινωνικές και πολιτικές ορίζουσες και όχι οι απολιτικές, ενστικτώδεις αντιδράσεις της απογοήτευσης, της οργής ή της αηδίας. Συνεπώς, πρέπει να αναζητήσουμε το βασικό κοινωνικό και πολιτικό κριτήριο (μέσα εδώ είναι ενσωματωμένο και το «εθνικό» κριτήριο) που θα καθορίσει την εκλογική μας συμπεριφορά.

Πρέπει κατ’ αρχήν να έχουμε συνειδητό ότι μέσω των εκλογών καμία απολύτως λύση δεν μπορεί να υπάρξει. Αυτό που αντανακλούν τα εκλογικά αποτελέσματα είναι:
α). Το βαθμό νάρκωσης και παθητικότητας μιας κοινωνίας.
β). Τις ροπές μιας κοινωνικής και πολιτικής ενέργειας, αντίστασης και αγώνα.
Εδώ ακριβώς βρίσκεται και το κριτήριο μιας συνειδητής εκλογικής στάσης.
Ας το κάνουμε πιο συγκεκριμένο.

Η αποχή ή το λευκό

Η «αποχή» ή το «λευκό» αντανακλά την παθητική απόρριψη και των εκλογικών διαδικασιών και των υπαρχόντων κομμάτων. Είναι μια στάση παραίτησης και αναρχικής, μηδενιστικής απόρριψης. Καθορίζεται από την οργή και την αηδία και όχι από μια ενεργητική, συμμετοχή στα πολιτικά πράγματα. Μια οργή και αηδία που, ενώ φαινομενικά αμφισβητεί το κατεστημένο, ουσιαστικά το εδραιώνει.
Η μοιρολατρία, η παθητική απόρριψη και άρνηση, η μη συμμετοχή σε οποιαδήποτε εκδήλωση πολιτική, αποτελούν τους καλύτερους συμμάχους του κατεστημένου.
Με το να γυρίζουμε τις πλάτες στην πραγματικότητα που μας θλίβει, όχι μόνο δεν εξαφανίζουμε την πραγματικότητα, αλλά αποτελούμε και την παθητική αγέλη στήριξης και διαιώνισης αυτής της θλιβερής πραγματικότητας.

Με τους αφορισμούς και τους θορυβώδεις αναρχικούς μηδενισμούς των πάντων δεν κάνεις πολιτική, ούτε συνεισφέρεις στο ελάχιστο στον πρακτικό αγώνα συνειδητοποίησης του λαού. Το μόνο που του προτείνεις είναι η ναρκωτικά απάθεια, το γύρισμα στην πλάτη σε κάθε τι που υπάρχει, δρα και λειτουργεί μέσα στην κοινωνική και πολιτική αρένα.

Δεν μπορείς να σβήσεις με τα λόγια αυτό που υπάρχει, ούτε να αφαιρέσεις από την κοινωνική και πολιτική ζωή τα κόμματα που υπάρχουν. Αυτό που μπορεί να κάνεις είναι μέσα σε αυτό το πλαίσιο να συμμετέχεις, δίνοντας με την ψήφο σου μια «διαμαρτυρία» συνειδητή, ένα χρώμα κοινωνικό και μια προοπτική ελπίδας για την «αφύπνιση» και ανασύσταση των λαϊκών αντιστάσεων.

Η Θέση της αποχής είναι σωστή μόνο σε μία περίπτωση: Όταν ο λαός είναι στο δρόμο και βρίσκεται σε επαναστατική κορύφωση, και το κατεστημένο, για να «σπάσει» αυτή την επαναστατική διαδικασία, προχωρεί σε εκλογές, επιχειρώντας την επαναστατική λαϊκή ενέργεια να τη χειραγωγήσει μέσα στα εκλογικά κανάλια.

Σήμερα η αποχή καταγράφει την εξαθλίωση της πολιτικής απάθειας και μοιρολατρίας, έστω και αν προβάλλεται με ηχηρές φράσεις άρνησης του κατεστημένου και των κομμάτων…

Ποια κόμματα πρέπει να αποκλειστούν

Θα ξεκινήσουμε πρώτα από την «άρνηση» για να καταλήξουμε στη «θέση».
Είναι φανερό ότι ένας που αγωνίζεται εναντίον της πλανητικής ιμπεριαλιστικής τάξης πρέπει πρωτίστως να «μαυρίζει» τα κόμματα αυτής της «Τάξης». Τα κόμματα του καθεστώτος και τις «τσόντες» τους.
Η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, αποτελούν τους πυλώνες αυτού του νεοταξικού καθεστώτος, με την πλέον μοχθηρή αιχμή το σημερινό, «εκσυγχρονιστικό» ΠΑΣΟΚ.
Οι κάποιες «διαφοροποιήσεις» της Ν.Δ. που υπήρχαν στα «εθνικά θέματα», σήμερα τείνουν να εξαφανιστούν. Η Ν.Δ. τείνει να υποταχθεί πλήρως στα πλανητικά κελεύσματα…
Ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι, όπως έχουμε γράψει και αναλύσει πολλές φορές, η «ποίηση» της νεοταξικής μετάλλαξης και της πολυπολιτισμικής ισοπέδωσης.
Στον αντίποδα του ΣΥΡΙΖΑ, υπάρχει το άλλο «δεκανίκι» του μεγάλου κεφαλαίου και της Νέας Τάξης: Ο ΛΑ.Ο.Σ. Ένα τυχοδιωκτικό κατασκεύασμα του μεγάλου κεφαλαίου, με δημαγωγικές ρητορείες αχαλίνωτες και πομπώδεις. Αποτελεί το αποτρόπαιο πρόσωπο του σφετερισμού και της προβοκάτσιας πάνω στα «εθνικά κενά». Δεν είναι τυχαίο ότι αποτελεί αυτή η «τσόντα» το αγαπημένο παιδί των ΜΜΕ. Από το πρωί μέχρι το βράδυ…
Το ίδιο κατασκευάσματα των νεοταξικών μηχανισμών και ευαγών «Ιδρυμάτων» είναι οι οικολόγοι, κάποιοι «Δημοκρατικοί» και ΣΙΑ…
Η ψήφος σε αυτά τα κόμματα είναι ψήφος υπέρ των νεοταξικών σχεδιασμών, ψήφος διάλυσης της Ελλάδας, διάλυσης κάθε εμβρύου κοινωνικής αντίστασης και αγώνα…

Το ΚΚΕ
Το ΚΚΕ, αναμφίβολα με τις θέσεις του στο «Μεταναστευτικό» και τα «διφορούμενα» σε κάποια «εθνικά θέματα» έχει προκαλέσει μια δικαιολογημένη οργή.
Αυτές, ωστόσο, οι «εξοργιστικές» του θέσεις (παρεκβατικά, θέσεις που δώσανε ζωή στον ΛΑ.Ο.Σ και το κρατάνε στη ζωή), δεν μπορούν από μόνες τους να αποτελέσουν το «κριτήριο».
Το κριτήριο, εδώ, βρίσκεται στο τι εκφράζει ΣΥΝΟΛΙΚΑ και ΙΣΤΟΡΙΚΑ το ΚΚΕ μέσα στην ελληνική κοινωνία. Και αυτό που εκφράζει είναι: Ένα ιστορικό και κοινωνικό μετερίζι αγώνα ενάντια στον καπιταλισμό και ιμπεριαλισμό.
Το ΚΚΕ είναι μια ιστορική δομή, με οργάνωση μέσα στο λαό και λειτουργία αντικαπιταλιστική και αντί-ιμπεριαλιστική, ανεξάρτητα από τα «λάθη» ή ακόμα και τα «εγκλήματα» των εκάστοτε ηγεσιών του.
ΣΗΜΕΡΑ το ΚΚΕ είναι η μόνη ιστορική, πολιτική και ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ λειτουργία μέσα στην ελληνική κοινωνία που ΓΕΝΙΚΑ (όχι ειδικά) βρίσκεται σε κάθετη ρήξη με το νεοταξικό καθεστώς. Στη συνείδηση του ελληνικού λαού έτσι λειτουργεί, σαν αντικαθεστωτική και αντι-ιμπεριαλιστική δομή-ιστορικό κεκτημένο.
Από αυτό το κοινωνικό χαρακτήρα του ΚΚΕ και την ιστορική συνείδηση πρέπει να το κρίνουμε στις εκλογές και όχι από τα ειδικά γνωρίσματα της πολιτικής του ηγεσίας.
Όπως δεν μπορούμε π.χ. να καταδικάσουμε το «σώμα» της «Ορθοδοξίας» από τα «λάθη» της Εκκλησιαστικής ιεραρχίας, το ίδιο δεν μπορούμε να παραβλέψουμε το κοινωνικό, ιστορικό και πολιτικό «σώμα» του ΚΚΕ που δρα και λειτουργεί οργανωμένα, με βάση τα όποια λάθη της ηγεσίας του.
Το ΚΚΕ, είτε το θέλουμε, είτε όχι, έχει ιστορική βαρύτητα μέσα στην ελληνική κοινωνία και στη συνείδηση του ελληνικού λαού, ανεξάρτητα από τις διαφωνίες που μπορεί να έχει ο καθένας, ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ σαν ανάχωμα στον ιμπεριαλιστικό οδοστρωτήρα.
Η ψήφος, λοιπόν, στο ΚΚΕ αποκτάει αυτή τη διάσταση και αυτό το αντι-ιμπεριαλιστικό χρώμα. Η εκλογική του άνοδος αποτυπώνει, συνεπώς, μια ροπή αντικαθεστωτικών και αντί-νεοταξικών αντιστάσεων, μια ελπίδα «αφύπνισης» των κινημάτων.
Η ψήφος στο ΚΚΕ δεν σημαίνει συμφωνία με το ΚΚΕ. Σημαίνει ότι ψηφίζω συνειδητά το φορέα εκείνο που σήμερα είναι ο μοναδικός που λειτουργεί, έστω θολά και με όλα τα «λάθη» της ηγεσίας, ΕΝΑΝΤΙΑ στη Νέα Τάξη και τον πλανητικό ιμπεριαλισμό.
ΓΙΑΤΙ έξω από τις υπάρχουσες ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ και ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΕΣ αντικαπιταλιστικές δυνάμεις δεν μπορεί να οικοδομηθεί ΤΙΠΟΤΑ το νέο και ελπιδοφόρο…
[/size]

[ΜΟΥΡΑΛΩΦ]

http://www2.rizospastis.gr/story.do?id=5070956&publDate=7/5/2009


«Το ΚΚΕ δεν είναι προοδευτικό κόμμα»...
Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

«Το ΚΚΕ δεν είναι προοδευτικό κόμμα», αποφαίνεται σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Ελεύθερος» ο κ. Π. Μπεγλίτης, βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και στενός συνεργάτης του κ. Παπανδρέου. Προσθέτει, επιπλέον, ότι «η ταύτιση του ΠΑΣΟΚ με τη ΝΔ», την οποία επιχειρεί το ΚΚΕ, είναι «μια μυωπική και τελικά καταστροφική προσέγγιση»...
*
Κατ' αρχάς - επειδή υπάρχουν και τουρίστες σε αυτόν τον τόπο που ενδεχομένως να μη γνωρίζουν πράγματα και καταστάσεις - σημειώνουμε ότι τα παραπάνω για το ΚΚΕ τα λέει ο εκπρόσωπος ενός κόμματος
α) που μέχρι πρότινος, και επί ηγεσίας του κ. Γ. Παπανδρέου, είχε βουλευτές του τους γνωστούς «σοσιαλιστές» κ.κ. Μάνο και Ανδριανόπουλο
β) και που «τσακώνεται» με τη ΝΔ αν οι μίζες από τη «Ζήμενς» ήταν λιγότερες όταν παραγγέλθηκε το C4i (επί ΠΑΣΟΚ) ή ήταν περισσότερες όταν παραλήφθηκε το C4i (επί ΝΔ)...
*
Κατά τα λοιπά, για το μοναδικό που δεν μπορεί να κατηγορήσει κανείς το ΠΑΣΟΚ είναι το θράσος. Λογικό. Ενα κόμμα που άλλα λέει, άλλα εννοεί, άλλα πιστεύει και άλλα πράττει, είναι φυσικό να μεταχειρίζεται ως συγκριτικό του πλεονέκτημα τις ανεξάντλητες ποσότητες θράσους που διαθέτει.
Μόνο ένας θρασύς
· επιστρατεύει τους ναυτεργάτες (όπως και η ΝΔ)
· ξεπουλάει τον ΟΤΕ (όπως και η ΝΔ)
· δηλώνει πως «έχουμε κοινές αξίες με τις ΗΠΑ» (όπως και η ΝΔ)
· τάσσεται υπέρ της ιδιωτικοποίησης της Παιδείας (όπως και η ΝΔ)
· υπογράφει «αυξήσεις» για τους εργάτες 0,77 ευρώ (μαζί με τη ΝΔ)
· ψηφίζει τρομονόμους (μαζί με τη ΝΔ)
· στέλνει Ελληνες φαντάρους από Κοσσυφοπέδιο μέχρι Αφγανιστάν (μαζί με τη ΝΔ)
· εφαρμόζει στο Ασφαλιστικό ό,τι ψήφισε η ΝΔ (νόμος Σιούφα - Σουφλιά)
· ψηφίζει όλες τις αντιλαϊκές συνθήκες και τα φιρμάνια της ΕΕ (μαζί με τη ΝΔ)
· κατασκευάζει «μαθητοδικεία» (τα οποία διατηρεί εν ισχύι η ΝΔ)
· ψηφίζει νόμο μείωσης των ημερών εργασίας με αντίστοιχη μείωση μισθού των εργαζομένων (που τον εφαρμόζει η ΝΔ)
· μειώνει τους φορολογικούς συντελεστές των μεγαλοβιομηχάνων (μαζί με τη ΝΔ)
· δέρνει τους αγρότες και στήνει «αγροτοδικεία» (εναλλάξ με τη ΝΔ)
· μοιράζει εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ στους εφοπλιστές (μαζί με τη ΝΔ)
· λεηλατεί τα Ασφαλιστικά Ταμεία των εργαζομένων (μαζί με τη ΝΔ)
· χαρίζει δάση, βουνά, παραλίες σε ιδιώτες «επενδυτές» και καζινάδες
και, γενικώς, κάνει ό,τι καταστροφικό κάνει, σε πλήρη ταύτιση με τη ΝΔ, και μετά, με ύφος πρύτανη της ...οφθαλμολογίας, βγαίνει να μιλήσει για το «μυωπικό» ΚΚΕ...
*
Επιπροσθέτως, και όσον αφορά στη διαπίστωση ότι «το ΚΚΕ δεν είναι προοδευτικό κόμμα», εξαρτάται τι εννοεί κανείς.
Εφόσον, δηλαδή, θεωρείς ότι είναι «προοδευτικό»
· να «κουμπώνουν» οι θέσεις σου με αυτές του Βγενόπουλου για την «Ολυμπιακή» (όπως είπε ο ίδιος ο κ. Βγενόπουλος για τις θέσεις του ΠΑΣΟΚ),
· η ηγεσία του κόμματός σου να συμμετέχει σε «μυστικούς δείπνους» με τραπεζίτες, εφοπλιστές και βιομήχανους (όπως ο κ. Παπανδρέου)
· τα στελέχη του κόμματός σου να διατηρούν εξέχουσα θέση σε κλειστά «κλαμπ» και «λέσχες» (τύπου Μπίλντεμπεργκ)
τότε, ναι, πράγματι, «το ΚΚΕ δεν είναι προοδευτικό κόμμα». Ούτε πρόκειται να γίνει. Ποτέ.

[Ροβεσπιέρος]

Συμπληρωματικές παρατηρήσεις.

Κάποιοι δε θέλουν να καταλάβουν ότι μια συζήτηση δεν γίνεται με «μπηχτές» φράσεων και προβοκατόρικων σπερμολογιών του τύπου: «Το ΚΚΕ είναι εναντίον των εργατών» ή «είναι υπέρ των μεταναστών».

Δεν έχουν διαβάσει ούτε την «πολιτική Δημοσίευσης» και όλο εκτοξεύουν τα διάφορά «βέλη» φράσεων και υπαινιγμών.
Όταν μας σταλεί μια άποψη με στοιχειώδη τεκμηρίωση πάνω στο ζήτημα που τίθεται, θα δημοσιευτεί. Συνθηματάκια και προβοκατόρικες εξυπναδούλες δεν ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΝΤΑΙ.
Κριτικές στο ΚΚΕ και μάλιστα από τις πλέον σκληρές έχουν δημοσιευτεί, από ΕΜΑΣ, εδώ μέσα και όχι μόνο μια φορά.
Τώρα συζητάμε άλλο ζήτημα. Όποιος έχει διαφορετική άποψη πάνω σε αυτό που συζητάμε να τη δημοσιεύσουμε ευχαρίστως…

Ας έρθουμε τώρα σε κάποιες συμπληρωματικές παρατηρήσεις-διευκρινίσεις, για χάρη κάποιων φίλων που ειλικρινά «σοκαρίστηκαν» από τη θέση μας.

ΠΡΩΤΗ: Οι (τηλεφωνικές) ενστάσεις των ειλικρινών φίλων είναι αποδεκτές. Πράγματι το ΚΚΕ, σε σειρά ζητημάτων όχι μόνο δεν μας ικανοποιεί, αλλά μας εξοργίζει, ακριβώς γιατί ευθυγραμμίζεται με τα πλανητικά ιδεολογήματα και βρίσκεται έξω από τις πραγματικά αριστερές πρακτικές. Μια θέση, όμως, καθορίζεται από το όλον και όχι από το μέρος, από το γενικό και όχι από το ειδικό. Δεν πρέπει να χάνουμε το δάσος πίσω από το δέντρο…

ΔΕΥΤΕΡΗ: Το ΚΚΕ δεν είναι μόνο η ηγεσία του και ο γραφειοκρατικός μηχανισμός του. Είναι ολόκληρο το κοινωνικό του «σώμα», οι οργανωμένες λειτουργίες του μέσα στην κοινωνία και ΚΥΡΙΩΣ: η ιστορική του σφραγίδα, η ιστορική του σημαία, η ιστορική συνείδηση που έχει καταγραφεί στο κοινωνικό σώμα και η ΕΧΘΡΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ του κατεστημένου.

ΤΡΙΤΗ: Το ΚΚΕ στη συνείδηση του ελληνικού λαού είναι το ΟΧΙ στο καθεστώς. Γι’ αυτό που κριτικάρεται είναι ότι δεν προωθεί σταθερά και πρακτικά το «ΟΧΙ».
Αυτό το «ΟΧΙ» το επιβεβαιώνει και το καθεστώς και οι μηχανισμοί του. Δεν το αποδέχονται πουθενά και το κρατάνε ΕΞΩ από παντού: Από το κράτος, τους μηχανισμούς του, τους θεσμούς και τα ΜΜΕ. Είναι το μόνο κόμμα που είναι ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΕΝΟ από παντού, την ίδια στιγμή που τα ΜΜΕ οργιάζουν στην προβολή όλων των ΑΝΤΙ-ΚΚΕ.
Αυτό είναι πολύ σημαντικό για να καταλάβουμε το πώς θα λειτουργήσει μια εκλογική ενδυνάμωση του ΚΚΕ.
ΤΕΤΑΡΤΗ: ξεκαθαρίσαμε κατηγορηματικά ότι μέσα από τις εκλογές δεν λύνεται κανένα πρόβλημα. Απλώς ψηφίζουμε, δίνοντας ένα άλλο χρώμα στην ψήφο μας και μια άλλη διάσταση αντικαθεστωτική. Και το ΚΚΕ αποτυπώνει αυτή την «άλλη διάσταση» (το ίδιο το καθεστώς το επιβεβαιώνει) και το «άλλο χρώμα».

Η ενίσχυσή του παίρνει τη διάσταση και το χρώμα αυτό και όχι τη «διάσταση» και το «χρώμα» της συμβιβασμένης πολιτικής του. Αντίθετα είναι η «συμβιβασμένη» πολιτική του που μπλοκάρει και την ανάπτυξή του και ενισχύει τα «κενά» που εκμεταλλεύεται το καθεστώς με τα κατασκευάσματα τύπου Καρατζαφερη…

_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)

[Σπύρος Χατζάρας.]

Τι να κάνουμε μπροστά στις κάλπες των ευρωεκλογών



H τρομοκρατία είναι εδώ, σύμφωνα με το σενάριο. Η Γρίπη που θα χτυπήσει δύο δισεκατομμύρια ανθρώπους, όπως λένε τα καρτέλ επικοινωνίας , η ανεργία , τα ελαστικά ωράρια , η κινητικότητα των εργαζομένων, και η πιστωτική ασφυξία. Όλα στη θέση τους. Και οι σκηνοθέτες του «νέου πατριωτισμού» . Σε λίγο Ταλιμπάν θα έχουν και την « φτωχή πυρηνική βόμβα».
O τρόμος είναι το ιδεώδες μέσο για την άσκηση της παγκόσμιας εξουσίας, των περιούσιων ηγεμόνων του κόσμου. Η ρίζα του τρόμου στο μεδούλι της παγκόσμιας τραπεζιτικής Χούντας .
Τα πραγματικά ερωτήματα που έχουμε μπροστά στις κάλπες, είναι το πώς θα αντισταθούμε καλύτερα στην παγκόσμια Νέα Τάξη πραγμάτων ,στις πολιτικές που προωθεί, και στους πολιτικούς που τους υπηρετούν.

Πρώτα από όλα πρέπει να αντισταθούμε στο παγκόσμιο σύστημα εξουσίας που θέλουν να επιβάλουν. Επομένως «μαύρο» σε κάθε πολιτικό και κάθε κόμμα που μιλάνε για «οικουμενική διακυβέρνηση» και που υποστηρίζουν τον αμερικανικό και νειταξήτικο «νέο πατριωτισμό».

Δεύτερο, για να υπερασπίσουμε την πατρίδα και τον ελληνικό λαό πρέπει να υποστηρίξουμε πολιτικές που ακυρώνουν, τον βασικό μοχλό αφανισμού, του κέντρου του ελληνικού έθνους , τη λαθρομετανάστευση. Επομένως μαύρο στους «ανθρωπιστές» και τους υποστηρικτές του δουλεμπόριου. Ναι σε όποιον προτείνει συγκεκριμένα μέτρα για να σταματήσει η «επέλαση» των λαθρομεταναστών. Μετανάστευση με ανθρώπινα δικαιώματα και διακρατικές συμφωνίες.

Τρίτο. Να πληρώσουν την κρίση αυτοί που τη δημιούργησαν. Επομένως, φορολόγηση των τόκων του δημόσιου χρέους. Για να πληρώσουν τραπεζίτες. Κάτω η χούντα το τραπέζι των.
Τέταρτο. Όχι στην συνθήκη της Λισαβόνας, που θεσμοποιεί την Ευρώπη το τραπέζι των. Να κάνουμε τις ευρωεκλογές δημοψήφισμα για το όχι. Να αλλάξει το Μάαστριχτ. Να μπορούν τα ευρωπαϊκά κράτη , δηλαδή οι λαοί τους, να δανείζονται από την κεντρική ευρωπαϊκή τράπεζα με ίσους όρους με τις ιδιωτικές τράπεζες. Να υπάρξει πολιτικός στην κεντρική ευρωπαϊκή τράπεζα.
Πέμπτο. Όχι στα Καρτέλ και τις 80 οικογένειες που κυβερνούν τον τόπο.
Να κάνουμε την επανάσταση με την ψήφο μας.
Όχι, στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα , τους Οικολόγους και τους «αριστερούς» του Σόρος. Όχι στην «ευρωπαϊκή ταυτότητα» και τον «Ευροπατριωτισμό». Ναι στην Ελλάδα, ναι στην Κύπρο, ναι στη Μακεδονία, μέσα δικαιώματα των Ελλήνων στη βόρειο ‘Ηπειρο, τον Καύκασο, την Κωνσταντινούπολη, τα Σκόπια.
Αυτό είναι ένα συγκεκριμένο λαϊκό και εθνικό πολιτικό πλαίσιο.