Οργουελιανή έξοδος από την κρίση

[Ροβεσπιέρος]

ΑΠΟ ΤΟ "ΠΑΤΑΡΙ"

http://www.patari.org/forum/viewtopic.php?p=1442#1442


Οργουελιανή έξοδος απ’ την κρίση: Νέα Παγκόσμια Χρηματοοικονομική Τάξη, παγκόσμιο νόμισμα και παγκόσμια κυβέρνηση

Μετά τη σύνοδο κορυφής των G20, στο Λονδίνο, ανακοινωθήκαν σχέδια για την τη δημιουργία ενός νέου παγκόσμιου νομίσματος για να αντικαταστήσει το δολάριο στο ρόλο τού παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος. Στο ανακοινωθέν της συνόδου κορυφής δηλώνεται ότι «Έχουμε συμφωνήσει στην υποστήριξη ενός κοινού ταμείου ΕΤΔ (Ειδικών Τραβηχτικών Δικαιωμάτων) το οποίο θα εισφέρει $ 250δισ. στην παγκόσμια οικονομία για να αυξηθεί η παγκόσμια ρευστότητα» (το ρευστό δηλαδή). Τα ΕΤΔ, θα είναι «πλαστικό χρήμα και θα εκδίδεται από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.»

Η λονδρέζικη Telegraph ανέφερε ότι «οι ηγέτες των G20 εξουσιοδότησαν το ΔΝΤ (το αμερικανοκρατούμενο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο) να παράγει χρήμα για ν’ αρχίσει παγκόσμια η «βαθμιαία χαλάρωση». Υποτίθεται ότι μ’ αυτόν τον τρόπο ένα νέο παγκόσμιο νόμισμα μπαίνει, εκ των πραγμάτων, στο παιχνίδι. Και θα είναι, λέει, έξω από κάθε ηγεμονικό έλεγχο.

Εκτός ελέγχου όμως πρόκειται να μείνει και η κρίση. Οι 20 κομπογιαννίτες, είναι απ’ τη μοίρα καταδικασμένοι να κάνουν πάντα λάθος διάγνωση και να διαλέγουν λάθος γιατρικό. Το αποτέλεσμα των «μέτρων» θα είναι να προκαλέσουν μια ώρα αρχήτερα την γενική καταστροφή. Νομίζουν (γιατί έτσι τους αρέσει) ότι για όλα τα προβλήματα και τις οικονομικές συμφορές φταίει το χρήμα. Κι άλλο δεν σκέφτονται παρά πως θα μεταρρυθμίσουν τις διεθνής νομισματικές σχέσεις, ώστε να πετύχουν την εύρυθμη λειτουργία του παγκόσμιου εμπορίου.
Τι είναι όμως το χρήμα (εδώ εννοούμε το χαρτονόμισμα) πέρα από ένα γραμμάτιο που εκδίδεται με την εγγύηση του κράτους για να διαμεσολαβεί στις ανταλλαγές αγαθών και να τις διευκολύνει; Σε κατώτερες βαθμίδες της κοινωνικής εξέλιξης, οι άνθρωποι αντάλλασαν πράγμα με πράγμα. Κάποια απ’ αυτά, που ήταν πιο εύχρηστα, πχ. τ’ αυγά, διαμεσολαβούσαν στις ανταλλαγές και έπαιζαν τον ρόλο του χρήματος. Ποιος θα μπορούσε ν’ αποδώσει την ευθύνη στ’ αυγά, για τα οποιαδήποτε προβλήματα αντιμετώπιζε η φυσική οικονομία εκείνων των εποχών όπου οι οικονομικές σχέσεις ήταν απλές και διάφανες; Ή αν όχι στ’ αυγά, στα μέταλλα που επίσης ήταν χρήσιμα και όλοι τα ήθελαν;

Μόνο στην βαθμίδα της εμπορευματικής παραγωγής, που κορυφώνεται με τον καπιταλισμό, όπου το καθετί παράγεται για να πουληθεί, πριν καταναλωθεί, που ο καταμερισμός της εργασίας μας αναγκάζει να παράγουμε για να τα καταναλώσουν άλλοι, αυτή η σχέση που δεν είναι παρά μια σχέση κοινωνική, σχέση των ίδιων των ανθρώπων, «παίρνει την φαντασμαγορική μορφή μιας σχέσης ανάμεσα στα πράγματα»(Μαρξ).

Όπως στη νεφελώδη περιοχή του θρησκευτικού κόσμου τα δημιουργήματα του ανθρώπινου νου και της φαντασίας φαίνονται προικισμένα με δική τους ζωή και σχέσεις, το ίδιο γίνεται και στον κόσμο των εμπορευμάτων. «Φετιχισμό του εμπορεύματος», ονομάζει ο Μαρξ αυτό το φαινόμενο που η πιο ακραία μορφή του είναι ο φετιχισμός του χρήματος.

Όπως ο άγριος σκαλίζει σε ένα κορμό δέντρου μυστηριώδεις μορφές και καταλήγει να αποδίδει στο ξύλινο ξόανο που ο ίδιος δημιούργησε, δυνάμεις μεταφυσικές και υπερφυσικές που στέκονται πάνω απ’ τον ίδιο, ορίζουν την τύχη του και τον εξουσιάζουν, έτσι και ο σύγχρονος άνθρωπος, που δεν έχει ακόμα απελευθερωθεί απ’ τις προλήψεις του άγριου, αποδίδει στο κρατικό τραπεζογραμμάτιο αυτοτελή ύπαρξη και δυνάμεις που ορίζουν τις τύχες των ανθρώπων. Βλέπουμε δηλαδή το αντίθετο απ’ αυτό που πραγματικά συμβαίνει.
Έτσι οι κομπογιαννίτες μας, αντί να δουν στην χρηματοοικονομική κρίση την αντανάκλαση της κοινωνικής κρίσης, την κρίση των ανθρώπινων σχέσεων, τις αντιφάσεις ανάμεσα στις παραγωγικές σχέσεις και στο επίπεδο ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων, βλέπουν την κοινωνική κρίση σαν αντανάκλαση και υποπροϊόν της χρηματοοικονομικής. Κι αντί να σκεφτούν πως να δαμάσουν την αιτία, πασχίζουν ν’ αποτρέψουν το μοιραίο αποτέλεσμα.

Οι δυτικοί «αναλυτές» πιστεύουν (ή μάλλον ελπίζουν ) ότι με τα Ειδικά Τραβηχτικά Δικαιώματα, με τον καιρό, πιθανό να εξελιχθούν σε ένα χώρο συσπείρωσης ξένων τραπεζών, ειδικά της Λαϊκής Τράπεζας της Κίνας και να μετασχηματιστούν σε παγκόσμια χρηματοπιστωτική ρυθμιστική αρχή, με πολυεθνική σύνθεση, με άλλα λόγια σε παγκόσμια κεντρική τράπεζα, η οποία θα εξασφαλίσει την παγκόσμια χρηματοπιστωτική σταθερότητα.

Η διεθνής οικονομική και πολιτική ελίτ, με ηγεσία τους Αμερικάνους, προσπαθεί να χρησιμοποιήσει την τρέχουσα παγκόσμια οικονομικής κρίση για να υλοποιήσει «λύσεις» που θα φέρουν τον κόσμο πλησιέστερα σα μια «νέα παγκόσμια χρηματοοικονομική τάξη, παγκόσμιο νόμισμα και παγκόσμια κυβέρνηση». Με επικεφαλής τις ΗΠΑ, εννοείται!

Είναι σημαντικό να δει κανείς προσεκτικά τις κινήσεις που προτείνονται και υλοποιούνται κατά τη διάρκεια της κρίσης. Οι εμπνευστές των προτάσεων που δεν είναι νέες, αλλά γνωστά σχέδια που προωθούνται για μεγάλο χρονικό διάστημα, θεωρούν ότι η κρίση προσφέρει ευκαιρίες για να επιταχυνθούν οι διαδικασίες διαμόρφωσης μιας νέας παγκόσμιας τάξης στην παγκόσμια οικονομία -και όχι μόνο στην οικονομία.



Νέο Μπρέττον Γουντς για πλανητική δικτατορία.

Τον Οκτώβριο του 2008, ο Βρετανός πρωθυπουργός Γκόρντον Μπράουν, δήλωσε ότι «πρέπει να οικοδομηθεί ένα νέο Μπρέττον Γουντς - μια νέα διεθνής χρηματοοικονομική αρχιτεκτονική για τα επόμενα χρόνια.»……«πρέπει να μεταρρυθμίσουμε το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα, πάνω σε συμφωνημένες αρχές διαφάνειας, εντιμότητας, ακεραιότητας, ευθύνης, καλής εσωτερικής και διασυνοριακής συνεργασίας.» Και ο έντιμος Μπράουν είναι τόσο έντιμος που θέλει παγκόσμια τράπεζα ελεγχόμενη απ’ τους Αμερικάνους και το ΔΝΤ!

Στις 17 Οκτωβρίου 2008, ο Γκόρντον Μπράουν έγραψε στην Washington Post, ότι αυτό το νέο Μπρέττον Γουντς πρέπει να έχει όλα τα χαρίσματα που αναφέραμε πιο πάνω. Ότι αυτό είναι πρόταση όλων των Ευρωπαίων ηγετών, οι οποίοι θέλουν επίσης να προκύψει απ’ το νέο Μπρέττον Γουντς παγκόσμια διακυβέρνηση! «Συμφωνήσαμε (οι Ευρωπαίοι ηγέτες - χωρίς τους Ευρωπαίους πολίτες!) ότι οι επείγουσες αποφάσεις για την εφαρμογή αυτών των αρχών θα πρέπει να ξεριζώσουν τον ανεύθυνο και συχνά κρυφό δανεισμό που είναι το επίκεντρο των προβλημάτων μας. Για να γίνει αυτό, χρειαζόμαστε τη διασυνοριακή εποπτεία των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων. Κοινά παγκόσμια πρότυπα για τη λογιστική παρακολούθηση και ρύθμιση.»

Στις αρχές του Οκτωβρίου 2008, ο Μπράουν είπε ότι, «οι διευθυντές των κεντρικών τραπεζών που θα συγκεντρώνουν αυτή την εβδομάδα στην Ουάσιγκτον για τη διάσκεψη του ΔΝΤ - Παγκόσμιας Τράπεζας να συζητήσουν για την κρίση, το μεγάλο ζήτημα είναι να θεσπιστεί ένας παγκόσμιος οικονομικός «χωροφύλακας» που θα εξασφαλίσει ότι το κραχ του 2008, δεν θα μπορεί ποτέ να επαναληφθεί.» Παραπέρα, «κάθε οργάνωση με εξουσίες αστυνόμευσης της παγκόσμιας οικονομίας, θα πρέπει να περιλαμβάνει εκπροσώπους όλων των μεγάλων χωρών - των Ηνωμένων Εθνών».




_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)

[Λη Όσβαλντ]

Αντιγράφω από τις "Θεαμαπάτες" όπου υπάρχει και το πρωτότυπο:


Η είδηση σερνόταν εδώ και μέρες. Σήμερα, κυριαρχεί παντού. Στο Μεξικό έχουν πεθάνει τις δύο τελευταίες εβδομάδες 103 άνθρωποι από την αποκαλούμενη γρίπη των χοίρων, ενώ, μέχρι στιγμής, έχουν καταγραφεί στη χώρα και άλλα 1614 κρούσματα. Μερικές δεκάδες κρούσματα εμφανίστηκαν στις ΗΠΑ και στον Καναδά, ενώ σε ολόκληρο τον κόσμο [από τη Γαλλία ως τη Νέα Ζηλανδία] εξετάζονται διάφοροι ασθενείς που ίσως έχουν πληγεί από τον ιό. Οι επιστήμονες μιλούν για το ενδεχόμενο πανδημίας, ετσετερά, ετσετερά… [Πηγή CNN]

Και φυσικά [;!] οι φαρμακοβιομήχανοι και τα κοράκια/δημοσιογράφοι τρίβουν τα χέρια τους…

Ας κάνουμε, όμως, ένα μικρό ταξίδι στον χρόνο…

Ένα απόγευμα τον Φεβρουάριο του σωτηρίου έτους 1976, ένας νεοσύλλεκτος Αμερικανός στρατιώτης είπε στον εκπαιδευτή του στο στρατόπεδο Φορτ Ντιξ ότι αισθανόταν κούραση και αδυναμία, ωστόσο δεν ήταν αρκετά άρρωστος για να “λουφάρει” το απογευματικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα.

Την επόμενη ημέρα, ο 19χρονος Ντέιβιντ Λιούις πέθανε.

Συναγερμός στις ιατρικές υπηρεσίες του αμερικανικού στρατού.

Δύο εβδομάδες αργότερα, οι υπεύθυνοι ανακοίνωσαν ότι ο Ντ. Λιούις είχε πεθάνει από κάτι που ονομαζόταν γρίπη των χοίρων. Μέχρι εδώ όλα καλώς. Pure Science, που θα ‘λεγε κι ο μακαρίτης ο παππούς μου.

Εκτός του 19χρονου νεοσύλλεκτου [που σημειωτέον υπήρξε το μοναδικό θύμα αυτής της "επιδημίας"] νοσηλεύτηκαν και 4-5 ακόμη νεοσύλλεκτοι με συμπτώματα της γρίπης, ενώ βρέθηκε ότι 500 ακόμη στρατιώτες [κυρίως νεοσύλλεκτοι] ήταν φορείς του ιού, αλλά κανείς τους δεν ασθένησε.

Έναν μήνα αργότερα, στις 24 Μαρτίου 1976, ο πρόεδρος Τζίμυ Κάρτερ εξήγγειλε ένα πρόγραμμα για τον εμβολιασμό “κάθε άνδρα, κάθε γυναίκας και κάθε παιδιού” στις ΗΠΑ, ώστε να αντιμετωπιστεί το ενδεχόμενο μιας πανδημίας από τη γρίπη των χοίρων.

Ο μαζικός εμβολιασμός των Αμερικανών ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 1976, αλλά διακόπηκε δύο μήνες αργότερα, όταν είχαν εμβολιαστεί “μόνον” 40 από τα 220 εκατομμύρια Αμερικανών. Γιατί διακόπηκε τόσο ξαφνικά το πρόγραμμα;

Επειδή 500 περίπου από τους εμβολιασθέντες εμφάνισαν, αμέσως μετά τον εμβολιασμό, διάφορα προβλήματα του νευρικού συστήματος [παραλύσεις], κυρίως το σύνδρομο Guillain-Barré, και 30 από αυτούς πέθαναν…

Κόστος του όλου εγχειρήματος; Περί τα 500 εκ. δολάρια, σε σημερινές τιμές… Pure Business, που θα ‘λεγε κι ο -άλλος- μακαρίτης παππούς μου.

Ηθικό δίδαγμα; Δεν υπάρχει!

ΥΓ. Όταν η “επιδημία” έχει ως τελικό απολογισμό έναν νεκρό, και η αντιμετώπισή της 30 νεκρούς [και μερικές εκατοντάδες "παράλυτους"], και όταν στην πορεία έχουν “εξαερωθεί” -προς τις γνωστές κατευθύνσεις- μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια, τότε πώς να μην θυμηθούμε τη ρήση του Τζων Κέννεθ Γκαλμπραίηθ:

“Έχοντας το φάρμακο ανακαλύψαμε και τη σύφιλη”

στην οποία οφείλεται και ο τίτλος αυτού του σημειώματος…