ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

[Ρόζα]

ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ
Γράφει: Η Ρόζα Βιδάλη
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΠΑΣΥΠ-ΔΕΗ



Η φετινή Εργατική Πρωτομαγιά συμπίπτει με τη μεγάλη οικονομική κρίση που δημιούργησε η παγκοσμιοποίηση, η νέα τάξη πραγμάτων και οι τράπεζες.

Είναι ανάγκη λοιπόν, η φετινή 1η ΜΑIΟΥ να σημάνει την ανατροπή στις πολιτικές εκείνες που έχουν οδηγήσει χιλιάδες εργαζόμενους στην ηττοπάθεια και τον ωχαδερφισμό και όχι στο δρόμο του αγώνα και της διεκδίκησης.

Όλοι πλέον γνωρίζουν ότι οι προκλήσεις της σημερινής εποχής δεν μπορούν να απαντηθούν μέσα από παραταξιακές και κομματικές λογικές αλλά μόνο όταν οι έννοιες:
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ και ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ, αποκτήσουν νόημα και μόνο όταν η καθαρή μας φωνή βρει διέξοδο μέσα από μια πλατιά κοινωνική συμμαχία και γκρεμίσει τα σχέδια των τεχνοκρατών της εξουσίας.

Η ανασυγκρότηση του Σ/Κ πρέπει να γίνει άμεσα και με όρους ειλικρινείας και σοβαρών επιχειρημάτων και στη συνέχεια να αναδειχθούν οι πραγματικές καθαρές φωνές που έχουν συνεπή και αποφασιστική δράση.

Η φετινή Πρωτομαγιά δεν πρέπει να έχει το χαρακτήρα μνημοσύνου και δημαγωγικής έκφρασης αλλά να δώσει το σύνθημα της ανατρεπτικής πολιτικής ενάντια σε κόμματα και κυβερνήσεις που με τις ενέργειές τους προσπαθούν να μας αφαιρέσουν τις κατακτήσεις και τα νόμιμα δικαιώματα μας.

Οφείλουμε λοιπόν να αντισταθούμε σθεναρά σε αυτό που μας ετοιμάζουν και να απαντήσουμε δυναμικά στη προπαγάνδα των μηχανισμών της εξουσίας και ορισμένων μέσων ενημέρωσης που συκοφαντούν αγώνες και εργαζομένους διότι κάποιοι δε θέλουν να ασκούμε το δικαίωμα που μας δίνει το ίδιο το Σύνταγμα να συνδικαλιζόμαστε και να παλεύουμε για τα συμφέροντα των εργαζομένων.

Ήρθε η ώρα να περάσουμε στην αντεπίθεση και να απομονώσουμε τους υπονομευτές και ψευτοηγεμόνες του Σ/Κ, που με τις συμπεριφορές και τις ενέργειες τους, με πράξεις πραξικοπηματικές δηλητηρίασαν το επαναστατικό πνεύμα των εργαζομένων και δημιούργησαν το αίσθημα της απαξίωσης στις τάξεις των εργαζομένων.
Ο ΠΑΣΥΠ/ΔΕΗ καλεί τους εργαζόμενους να υψώσουν τη φωνή τους, να υπερασπιστούν τα δικαιώματά τους και να γίνουν συνοδοιπόροι στο ΝΕΟ, ΔΥΣΚΟΛΟ ΑΓΩΝΑ που κάνει ο Σύλλογός μας για τη διασφάλιση των κατακτήσεων μας.

[Ροβεσπιέρος]

http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=5060970&publDate=30/4/2009


100 χρόνια Γιάννης ΡΙΤΣΟΣ

«(Θεσσαλονίκη. Μάης του 1936. Μια μάνα, καταμεσής του δρόμου, μυρολογάει το σκοτωμένο παιδί της. Γύρω της και πάνω της, βουίζουν και σπάζουν τα κύματα των διαδηλωτών - των απεργών καπνεργατών. Εκείνη συνεχίζει το θρήνο της):
*
Ι
Γιε μου, σπλάχνο των σπλάχνων μου, καρδούλα της καρδιάς μου,
πουλάκι της φτωχιάς αυλής, ανθέ της ερημιάς μου,
*
Πώς κλείσαν τα ματάκια σου και δε θωρείς που κλαίω
και δε σαλεύεις, δε γρικάς τα που πικρά σου λέω;
(...)
*
Πουλί μου, εσύ που μου 'φερνες νεράκι στην παλάμη
πώς δε θωρείς που δέρνουμαι και τρέμω σαν καλάμι;
*
Στη στράτα εδώ καταμεσής τ' άσπρα μαλλιά μου λύνω
και σου σκεπάζω της μορφής το μαραμένο κρίνο.
(...)
*
VI
Μέρα Μαγιού μου μίσεψες, μέρα Μαγιού σε χάνω,
άνοιξη, γιε, που αγάπαγες κι ανέβαινες απάνω
*
Στο λιακωτό και κοίταζες και δίχως να χορταίνεις
άρμεγες με τα μάτια σου το φως της οικουμένης
(...)
*
Και μου ιστορούσες με φωνή γλυκιά, ζεστή κι αντρίκεια
τόσα όσα μήτε του γιαλού δε φτάνουν τα χαλίκια
*
Και μου 'λεες, γιε, πως όλ' αυτά τα ωραία θα 'ναι δικά μας,
και τώρα εσβήστης κι έσβησε το φέγγος κι η φωτιά μας.
*
XVII
Βασίλεψες, αστέρι μου, βασίλεψε όλη η πλάση,
κι ο ήλιος, κουβάρι ολόμαυρο, το φέγγος του έχει μάσει.
*
Κόσμος περνά και με σκουντά, στρατός και με πατάει
κι εμέ το μάτι ουδέ γυρνά κι ουδέ σε παρατάει.
*
Και δες, μ' ανασηκώνουνε χιλιάδες γιους ξανοίγω,
μα, γιόκα μου, απ' το πλάγι σου δε δύνουμαι να φύγω.
*
Ομοια ως εσένα μου μιλάν και με παρηγοράνε
και την τραγιάσκα σου έχουνε, τα ρούχα σου φοράνε.
(...)
*
Και να που ανασηκώθηκα το πόδι στέκει ακόμα,
φως ιλαρό, λεβέντη μου, μ' ανέβασε απ' το χώμα.
*
Τώρα οι σημαίες σε ντύσανε. Παιδί μου, εσύ, κοιμήσου,
κι εγώ τραβάω στ' αδέρφια σου και παίρνω τη φωνή σου.
*
XX
Γλυκέ μου, εσύ δε χάθηκες, μέσα στις φλέβες μου είσαι.
Γιε μου, στις φλέβες ολουνών, έμπα βαθιά και ζήσε.
*
Δες, πλάγι μας περνούν πολλοί, περνούν καβαλαραίοι, -
όλοι στητοί και δυνατοί και σαν κι εσένα ωραίοι.
*
Ανάμεσά τους, γιόκα μου, θωρώ σε αναστημένο, -
το θώρι σου στο θώρι τους μυριοζωγραφισμένο.
(...)
*
Κι ακολουθάς και συ νεκρός, κι ο κόμπος του λυγμού μας
δένεται κόμπος του σκοινιού για το λαιμό του οχτρού μας.
*
Κι ως το 'θελες (ως το 'λεγες τα βράδια με το λύχνο)
ασκώνω το σκεβρό κορμί και τη γροθιά μου δείχνω.
*
Κι αντίς τ' άφταιγα στήθια μου να γδέρνω, δες, βαδίζω
και πίσω από τα δάκρυα μου τον ήλιον αντικρίζω.
*
Γιε μου, στ' αδέρφια σου τραβώ και σμίγω την οργή μου,
σου πήρα το ντουφέκι σου, κοιμήσου, εσύ, πουλί μου».
(«Επιτάφιος», αποσπάσματα)

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ

29/4/2007
-- «Ο Επιτάφιος»

28/4/2005
-- Ω γλυκύ μου έαρ!

30/4/2003
-- Μέρα Μαγιού ... γεννήθηκε

29/4/2001
-- Πορεύεται μαζί μας...



_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)