ΕΞΕΓΕΡΣΗ ή ΕΚΤΟΝΩΣΗ;

[Στεφ. Ληναίος]

ΕΞΕΓΕΡΣΗ ή ΕΚΤΟΝΩΣΗ ;;

ΑΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
=====================





Στις « τέχνες και γράμματα», της Κυριακάτικης Καθημερινής,(4.1.09), υπάρχει ένα σημαντικό αφιέρωμα με τίτλο: « Ο Δεκέμβρης προσβάλλει την Τέχνη», του κ.Ηλία Μαγκλίνη. Με πολλές ενδιαφέρουσες παρεμβάσεις γύρω από τις δικαιολογημένες ή αδικαιολόγητες ,αυθόρμητες ή οργανωμένες,πράξεις βίας του Δεκέμβρη.Δεχθείτε, σας παρακαλούμε και μια δική μας, μικρή, παρέμβαση.

1.- Η νέα καλλιτέχνις, εικαστικός, performer που δηλώνει: « Οι βιτρίνες έσπασαν, να πάμε παρακάτω..», είπε ότι επιθυμεί να διατηρηθεί η ανωνυμία της. Γιατί; Αν σπάει βιτρίνες, όχι για χαβαλέ, αλλά επειδή φλέγεται από ιδέες και έχει συγκεκριμένες προτάσεις, δεν πρέπει να φοβάται κανέναν.΄Όπως δεν φοβότανε κι η δική μας γενιά,σε όλους τους μεγάλους αγώνες της. Από την κατοχή και τη δικτατορία μέχρι τις πορείες μας, χωρίς κουκούλες, μπροστά από την αμερικάνικη πρεσβεία. Και δεν σπάγαμε βιτρίνες για εκτόνωση, ούτε καίγαμε θέατρα, ούτε βρωμίζαμε έργα Τέχνης. Ήταν μια αληθινή εξέγερση. Που δεν πέταγε σκουπίδια σ’ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο αλλά στην πόρτα της πρεσβείας. Κατεβαίναμε χιλιάδες στους δρόμους, όλες οι ηλικίες κι όλες οι τάξεις, όχι.. ‘τα σπάμε και πάμε παρακάτω..’,αλλά με ολοκληρωμένη πολιτική συνείδηση των στόχων μας και των πράξεών μας.Μολονότι γνωρίζαμε ότι η ασφάλεια μας έγραφε στα μαύρα της κατάστιχα.Μόνον έτσι θα μπορούν τα σημερινά νέα παιδιά, με στόχο το μέλλον, να ξεχωρίζουν από τους γνωστούς-άγνωστους κουκουλοφόρους που στοχεύουν στο χάος.

2.- Oι επιλεγμένοι χώροι για διακοπές παραστάσεων και για αναρτήσεις συνθημάτων, δεν νομίζω ότι συμβαδίζουν με τις επαναστατικές θέσεις των «αυτόνομων» παιδιών. Εμείς, τουλάχιστον δεν επιλέγαμε εύκολους και «δικούς μας» χώρους, με προσυνεννόηση, όπως ομολογεί η ανώνυμη καλλιτέχνις. Χτυπούσαμε τη ρίζα του κακού κι όχι τα κλαδάκια της.Φωνάζαμε μπροστά από τις πρεσβείες και τα μεγάλα συγκροτήματα και δεν ξεσπούσαμε στα μαγαζάκια τους και στους δοτούς πολιτευτές τους..

3.- Δεν είναι απούσα η τάξη των Γραμμάτων και Τεχνών,όπως δηλώνει κάποιος συνθέτης.Απόντες είναι όλοι αυτοί ( και είναι πολλοί..δυστυχώς..), εδώ και πολλά χρόνια,. οι πολυβραβευμένοι και παραχαιδεμένοι διανοητές και καλλιτέχνες από τους πλούσιους χορηγούς, τους,ντόπιους και ξένους, που τους υπηρετούν με τη σιωπή τους, κάθε μέρα, ενώ τα βράδια χορεύουνε και σπάνε πιάτα στα ξενυχτάδικα κανάλια…Υπάρχουν, όμως, ευτυχώς και κάποιοι άλλοι που παραμένουν άγρυπνοι, εξόριστοι από τα παντοδύναμα ΜΜΕ αλλά φιλοξενούμενοι από κάποιες ανεξάρτητες ιστοσελίδες στο διαδίκτυο. Και που μπορούν να λένε τις αλήθειες, αυτές που κρύβουν τα μεγάλα συγκροτήματα.
Ευχαριστώ
Στέφανος Ληναίος – 4.1.09 – stefan28@ontelecoms.gr, ,www.thealpha.gr

Υ.Γ.= Δεν θα στενοχωρηθώ αν δεν δημοσιεύσετε και τις δικές μου απόψεις. Έχω συνηθίσει άλλωστε.. Θα τις δω μαζί με πολλούς φίλους, σε κάποια άφοβη ιστοσελίδα.. =============

[ΔΙΟΓΕΝΗΣ]

Πολιτική ζωολογία της μέσης ηλικίας
=================================
ΝΕΑ – ΑΠ.ΔΟΞΙΑΔΗΣ – 10.1.09
---------------------------

«Η ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΗΤΑΝ ΑΨΟΓΗ, ΟΥΤΕ ΠΟΥ ΤΟ
ΠΕΡΙΜΕΝΑΝ (ΜΠΡΑΒΟ ΠΑΙΔΙΑ!). ΜΑΣ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΣΑΝ
ΚΙΟΛΑΣ ΦΕΥΓΟΝΤΑΣ, ΣΑΝ ΚΑΛΑ ΠΡΟΒΑΤΑ».

ΤΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΣΧΟΛΙΟ ΑΝΤΙΓΡΑΦΩ ΑΠΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤΙΚΟ ΔΙΑΛΟΓΟ
ΤΩΝ ΝΕΑΡΩΝ ΠΟΥ ΕΙΣΕΒΑΛΑΝ ΚΑΙ ΔΙΕΚΟΨΑΝ ΜΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ
ΘΕΑΤΡΟΥ, ΓΡΑΦΟΝΤΑΣ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟ ΝΑΖΙΣΤΙΚΟ ΣΥΝΘΗΜΑ: «ΣΚΑΤΑ ΣΤΟΥΣ ΚΟΥΛΤΟΥΡΙΑΡΗΔΕΣ».

ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑ «ΠΑΙΔΙΑ» ΠΟΥ Η ΣΥΝΤΑΚΤΡΙΑ ΤΟΥ ΣΧΟΛΙΟΥ ΣΥΓΧΑΙΡΕΙ. ΟΙ ΑΛΛΟΙ, ΠΟΥ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΣΑΝ, ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΘΕΑΤΕΣ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΣΑΝ ΤΟΥΣ ΕΙΣΒΟΛΕΙΣ «ΣΑΝ ΚΑΛΑ ΠΡΟΒΑΤΑ»

Η παρομοίωση αναμφισβήτητα διαθέτει ανθρωπογνωστική οξυδέρκεια- όχι και
προβατογνωστική, βέβαια, αφού, λόγω της φυσιολογίας των άκρων τους, τα συμπαθή μηρυκαστικά δεν μπορούν να χειροκροτήσουν. Όμως, λόγω του νεαρού της ηλικίας της, η σχολιάστρια αγνοεί κάποια πράγματα που θα ερμήνευαν καλύτερα τη συμπεριφορά των χειροκροτητών ή άλλες, παρόμοιες, που τις χορτάσαμε τελευταία:κάποιους μεσήλικους να συγχαίρουν τους οργισμένους νέους για κάθε πέτρα που πετούν, να εκστασιάζονται με την κάθε πυρπόληση κάδου σκουπιδιών, να ενθουσιάζονται για κάθε σχολείο ή πανεπιστήμιο που διαλύεται, μουρμουρίζοντας- η νεαρή εξεγερμένη ίσως θα έλεγε «βελάζοντας»- λόγια όπως «δίκιο έχουν τα παιδιά» ή «εμείς φταίμε».

Για να καταλάβουμε την παράλογη αποδοχή, ή ενίοτε και υποκίνηση, εκ μέρους των μεσηλίκων, της πολλαπλά καταστροφικής μανίας κάποιων νέων, πρέπει να πάμε πίσω στην επταετία 1967-74, τότε που εμείς που αντιταχθήκαμε στη χούντα - ναι, ήμουν κι εγώ ένας από αυτούς- ζήσαμε για λίγο τη μεθυστική γεύση νοήματος που δίνει το πάθος για έναν κοινό, ανώτερο σκοπό. Και αργότερα, τον Ιούλιο του 1974, όταν το νόημα έφυγε ξαφνικά κάτω από τα πόδια μας.

Ο λόγος για αυτό το απότομο ξενέρωμα ήταν ότι η ένταση που βιώναμε επί χούντας - χωρίς όμως να το συνειδητοποιούμε τρεφόταν αρνητικά, δηλαδή όχι από τι θέλαμε αλλά από το τι δεν θέλαμε. Και κατά τούτο, η δικτατορία προσέφερε ελεεινή υπηρεσία στην ψυχική μας ανάπτυξη. Στήνοντας απέναντί μας έναν τόσο πραγματικό μπαμπούλα, μας αποπροσανατόλισε βαθιά, στρέφοντάς μας στην άρνηση τα χρόνια ακριβώς που οι άνθρωποι ενηλικιώνονται στην αναμέτρηση με στόχους θετικούς.

[ΘΑΛΕΙΑ]

Το πρόβατο!!!

Απατάμε τους εαυτούς μας και τους άλλους αν ορίζουμε την κοινωνική και πολιτική δράση σαν ένα σώμα που κινείται με χίλια χέρια και χίλια πόδια που εκτελεί αυτόματες κινήσεις με απουσία σκέψης, χωρίς εκούσιο σκοπό και συντονισμό.
Η κοινωνική και πολιτική δράση και στην πιο ακραία αυθόρμητη εκδήλωσή της προϋποθέτει συλλογική σκέψη και θέληση ιδεών και οργάνωσης. Η αυτενέργεια των λαϊκών μαζών δεν είναι αγελαία. Οι άνθρωποι που εξεγείρονται κοινωνικά και πολιτικά δεν είναι ένα κοπάδι από πρόβατα με τσοπαναίους, δηλαδή κουκουλοφόρους…
Όταν συνεπώς κάποιος, δεδηλωμένος αριστεριστής, κατεβαίνει «εξεγερμένος» στο δρόμο και συλλαμβάνεται υποτίθεται ότι έχει ιδέες και θέληση ιδεών. Συνεπώς όχι μόνο δεν μπορεί τις κρύβει τις ιδέες του, αλλά αντίθετα πρέπει να τις υπερασπίζεται.
Όταν κατεβαίνεις στο δρόμο για αγώνα με κρυμμένο πρόσωπο αυτό αποδεικνύει περίτρανα ότι στερείσαι ιδεών. Όταν συλλαμβάνεσαι και καταφεύγεις στον ηλίθιο ισχυρισμό ότι «τυχαία περνούσες», τότε αποκαλύπτεις ΟΧΙ απλώς την παντελή ιδεολογική και πολιτική γύμνια σου, αλλά και την αβυσσαλέα δειλία σου.
Όταν κατεβαίνεις στο δρόμο κατεβαίνεις για να αγωνιστείς για ιδέες, για αξίες και μια καλύτερη κοινωνία. Αυτά τα διαλαλείς και δεν τα κρύβεις. Όταν τα κρύβεις σημαίνει ότι είσαι πρόβατο και δεν ξέρεις γιατί κατέβηκες στο δρόμο ή ντρέπεσαι γι’ αυτό που έκανες.
Φυσικά πώς να φανερώσεις το λόγο που κατέβηκες στο δρόμο, όταν οι πράξεις σου στερούνται κάθε ιδεολογικής και ηθικής δικαίωσης;
Θαυμάστε παρακάτω την ιδεολογική, πολιτική και ηθική υπόσταση ενός αριστεριστή-πρόβατου.



http://troktiko.blogspot.com/2009/01/blog-post_3994.html

Ο άκρα αριστερός διαδηλωτής!



Κοίτα να δεις σύμπτωση. Ένας από αυτούς που συνελήφθησαν στην Ασκληπιού ήταν ο άνθρωπος που είναι σημειωμένος με κόκκινη γραμμή. Με λίγα λόγια υποψήφιος βουλευτής της αριστεράς(αλλά άκρα).
Και έκανε δηλώσεις ότι βρέθηκε τυχαία εκεί στην διαδήλωση και στην Ασκληπιού. Ας τον πιστέψουμε.