Το ΚΚΕ μπροστά στις ιστορικές του ευθύνες

[Θύμιος]

Το ΚΚΕ μπροστά στις ιστορικές του ευθύνες


Η ψεύτικη «φρονιμάδα» είναι ψευδώνυμο της δειλίας και σε μεγάλες ιστορικές στροφές, όπως η σημερινή, ισοδυναμεί με προδοσία.
Σήμερα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε σε βάθος την κατάσταση και να βγάλουμε από αυτή όλα τα πρακτικά συμπεράσματα, τολμηρά δίχως φόβο. Η νηφαλιότητα της θεωρίας πρέπει να συνοδεύεται από την «οργή της δράσης». Το έμβλημα της θεωρίας και της δράσης πρέπει να είναι το σύνθημα του Νταντόν: «Τόλμη, πάντα τόλμη, κι ακόμα πολλή τόλμη».

Οι πλατιές λαϊκές μάζες και καταλαβαίνουν και θέλουν να αγωνιστούν. Αλλά για να γίνει αυτό πρέπει να υπάρξει ο πολιτικός φορέας που θα μιλήσει στο πάθος τους και στο λογικό τους, δηλαδή που θα θέσει τα πραγματικά προβλήματα και θα μπει μπροστά.
Το πολιτικό αυτό υποκείμενο δεν μπορεί να είναι ΚΑΝΕΝΑ από τα κόμματα του καθεστώτος, ιδιαίτερα τα υποκείμενα της μεταλλαγμένης «αριστεράς», τύπου ΣΥΡΙΖΑ, τα οποία αποτελούν τις πλέον εφιαλτικές γκριμάτσες της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και τους ιδεολογικούς ροπαλοφόρους της Νέας Τάξης.
Το μόνο κόμμα, αυτή την ιστορική περίοδο, που υπάρχει και βρίσκεται στην άλλη ταξική όχθη είναι το ΚΚΕ. Μπορεί να μην μας ικανοποιεί, αλλά είναι το μόνο που συγκρούεται με την καπιταλιστική Νέα Τάξη, είναι το μόνο ταξικό οδόφραγμα και μετερίζι αγώνα.
Είναι το μόνο που έχει τη δύναμη να μετατρέψει την κοινωνική οργή σε συνειδητό λαϊκό κίνημα και να αναχαιτίσει τις επιθέσεις και τους σχεδιασμούς της Νέας Τάξης.
Γι’ αυτό και η ιστορική του ευθύνη είναι μεγάλη. Για μα φορά ακόμα η ΙΣΤΟΡΙΑ βάζει το ΚΚΕ μπροστά στις ευθύνες του.
Αυτές τις μεγάλες ιστορικές ευθύνες πρέπει να αναλογιστεί η ηγεσία του ΚΚΕ και να δράσει με τόλμη.

Και πρώτα απ’ όλα να καταγγείλει ανοικτά και δυνατά την επίθεση που δέχεται η Ελλάδα από τα ξένα κέντρα αποφάσεων, τους μηχανισμούς τους και τις μυστικές τους υπηρεσίες.
Η πολιτική κατάσταση που ζούμε δεν χωράει μισόλογα και υπεκφυγές. Εδώ υπάρχει χρόνιος πόλεμος κατά της Ελλάδας από την αμερικανική αυτοκρατορία. Θέλουν να κάνουν την Ελλάδα Σερβία, να την γονατίσουν και να τη διαμελίσουν.

Η Ηγεσία του ΚΚΕ πρέπει με θάρρος και με δράση να αποκαλύψει αυτούς τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, τι και ποιοι τους καθορίζουν.
Πρέπει να καταγγείλει ανοικτά, ότι όλες αυτές οι τρομοκρατικές προβοκάτσιες που ζούμε σήμερα και έχουν περιτυλίξει τη χώρα σε ένα μανδύα ζόφου και τρόμου είναι οργανωμένο σχέδιο των παρακρατικών μηχανισμών και των μυστικών υπηρεσιών: Είναι ένας σύγχρονος πόλεμος με άλλα μέσα.
Πρέπει να αναδείξει τους στόχους και τις επιδιώξεις αυτού του πολέμου. Πρέπει να δείξει ότι το ελληνικό κράτος και οι θεσμοί του έχουν αλωθεί από τις διεθνείς μυστικές υπηρεσίες.
Αυτά είναι από τα πρώτα που πρέπει να αποκαλυφτούν και ταυτόχρονα πρέπει να καλέσει τον ελληνικό λαό σε μια νέα αντιιμπεριαλιστική ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ. Φυσικά και να προωθήσει ενιαίο- μετωπικές Επιτροπές Αγώνα και Αντίστασης.

Καμιά σοσιαλιστική προοπτική δεν μπορεί να υπάρξει αν μετατραπούμε σε ένα προτεκτοράτο των Βαλκανίων και της Ευρώπης.
Και καμιά προοπτική νίκης δεν υπάρχει εάν δεν αντικρούσουμε τα ιμπεριαλιστικά σχέδια στην πράξη των οργανωμένων, αντι-ιμπεριαλιστικών κινημάτων και τα δούμε μόνο σαν ευκαιρία ανόδου των εκλογικών ποσοστών.
Αυτό κάνουν όλα τα κόμματα. Πέραν των μικροκομματικών, εκλογικών σκοπιμοτήτων δεν νοιάζονται για τίποτε, γιατί αποτελούν τους ιμάντες των καθεστωτικών παιχνιδιών.

Το ΚΚΕ αποτελεί μια διαφορετική ταξική οντότητα και ιστορική συνείδηση, ένα «ξένο σώμα» του συστήματος. Και να θέλει η ηγεσία του να διαπραγματευτεί, αυτά τα ιστορικά κεκτημένα, δεν μπορεί. Μια ενσωμάτωσή της στο σύστημα θα σημάνει αυτόματα και τη διάλυση του ΚΚΕ.

ΣΗΜΕΡΑ, ιδιαίτερα που η παγκόσμια καπιταλιστική κρίσει θα σπρώξει πλατιές λαϊκές μάζες στο δρόμο του αγώνα, δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο οι προϋποθέσεις της πλήρους ενσωμάτωσης του ΚΚΕ. Η νέα ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων δεν ανέχεται σήμερα το ΚΚΕ, όπως και ΚΑΜΙΑ δομή ιστορικής συνείδησης: Κοινωνικής και εθνικής.

Εξ αντικειμένου, συνεπώς, το ΚΚΕ βρίσκεται στο στόχαστρο των πλανητικών κέντρων εξουσίας, συνακόλουθα τα αντανακλαστικά της αυτοάμυνάς του θα κινητοποιηθούν.
Η ηγεσία του ΚΚΕ, δεν θα πρέπει να τρέφει καμία αυταπάτη για τις δύσκολες μέρες που έρχονται για το κόμμα. Θα πρέπει συνεπώς να αποβάλλει τις εκλογικές και άλλου είδους παρωπίδες και να θέσει τα προβλήματα ωμά και τολμηρά...

Από τα πρώτα και καθοριστικά είναι να διακρίνει τον εφιάλτη της αλλοδαπής εισβολής.
ΚΑΝΕΝΑΣ αγώνας δεν μπορεί να γίνει αν δεν τεθεί το ζήτημα των «ανοικτών συνόρων» με όλα τα συνακόλουθα της εισβολής και κατοχής της χώρας μας από εκατομμύρια αλλοδαπούς, ταξικά και πολιτικά πρωτόγονους.
ΟΛΑ τα κεκτημένα της εργατικής τάξης (κοινωνικά, συνδικαλιστικά, πολιτικά) έχουν τιναχθεί στον αέρα, με αιχμή του δόρατος τους εισαγόμενους δούλους.

Οι εισαγόμενοι δούλοι και τα «ανοικτά σύνορα», αποτελούν σήμερα τη στρατηγική συνιστώσα του διεθνούς ιμπεριαλισμού για τη διάλυση, όχι μόνο της προλεταριακής πρωτοπορίας, αλλά και των εθνών κρατών.

Η απειλή αυτή για την Ελλάδα είναι άμεση και εφιαλτική!

Κάθε αγώνας είναι ουτοπικός αν δεν τεθούν τα ζητήματα αυτά και οι πολυεδρικές καταστροφικές επιπτώσεις τους.

Τίποτε δεν είναι περισσότερο επικίνδυνο στις σημερινές πολεμικές περιστάσεις όσο το ζαχαρωμένο δηλητήριο των ψεύτικων ελπίδων: το χάιδεμα της αλλοδαπής εισβολής, η αντιρατσιστική ρητορεία (ιδεολόγημα του διεθνούς χρηματιστηριακού κεφαλαίου), η άνοδος των εκλογικών μας ποσοστών και οι κούφιες ρητορείες…

Η ηγεσία του ΚΚΕ πρέπει να μιλήσει ανοικτά και να θέσει με ΤΟΛΜΗ τα πραγματικά προβλήματα και τους κινδύνους που μας απειλούν. Θα έχει όλο τον ελληνικό λαό στο πλευρό του.

Ο ελληνικός λαός αναζητά το ηγετικό πολιτικό υποκείμενο για να εκφραστεί και να κινητοποιηθεί…

[ΣΚΙΝΙΟΥΣ]

Αγαπητέ Θύμιο,
Η αγωνία μας είναι μεγάλη. Η κραυγή σου όμως αυτή, φοβάμαι ότι δεν θα εισακουστεί. Οι σύντροφοι του ΚΚΕ έχουν μεγάλη εξειδίκευση σε "λάθη"..
Δυστυχώς, οι εκλογές θα έρθουν και πάλι θα είμαστε αστεγοι.. Φοβούμαι ότι υγιής αριστερός χώρος θα δημιουργηθεί όταν πλέον θα είμαστε -όπως είπες- προτεκτοράτο υπό κατοχή. Μόνο όταν θα μας καβαλήσει στο σβέρκο ο Τούρκος θα πάρουνε χαμπάρι στην Ελλάδα.

Οσο για τους κινδύνους, μη φοβάσαι, ο ΣΤΡΑΤΟΣ είναι εδώ. Ο "κος" Μεϊμαράκης για να κατευνάσει τους "οργισμένους" θα μειώσει τη θητεία στο Στρατό στους ...9 μήνες!!!!
Αν αυτό δεν είναι εσχάτη προδοσία στους καιρούς αυτούς, τότε τι είναι;

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ σε σενα και σε όλους τους ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

[Επισκέπτης]

Πρώτη φορά μετά από δυο δεκαετίες νομίζω, τίθεται με τόσο επιτακτικό και δραματικό τρόπο το ζήτημα της αναγκαιότητας της αντισυστημικής παρουσίας του ΚΚΕ.Δεν είμαι σε θέση να συμφωνήσω ή να διαφωνήσω μαζί σου, όμως με βάση τα τεκταινόμενα των τελευταίων ημερών στη Χώρα μας όλοι συμφωνούμε ότι η εποχή της αθωώτητας και των ψευδαισθήσεων παρήλθε οριστικά.
Τρομάζω και οργίζομαι , φίλε, με τον πολιτικό κόσμο για την ασπόνδυλη στάση του απέναντι στις εντολές των ''μεγάλων'' και για τη γενική παράλυση όλων μας στα φαινόμενα που περιγράφεις στο κείμενό σου.
Ίσως αυτό που θα μας ''σώσει'' να είναι το πάθος και η χαμένη μας αυτοπεποίθηση...
ΘΑ ΒΡΕΘΟΥΜΕ ΞΑΝΑ.

[Καχύποπτος]

Η σισύφεια αντίδραση μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ.

Υπάρχουν και μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ δυνάμεις που αρχίζουν να διακρίνουν τους τυχοδιωκτισμούς της ηγεσίας.
Σε κείμενο της δεύτερης τάσης του ΣΥΝ, που εκπροσωπεί το 1/3 των μελών του κόμματος, διαβάζουμε:

«Οφείλουμε όχι μόνο να δηλώνουμε, αλλά και με πολιτικά μέτρα να πείθουμε, ότι για τον ΣΥΝ αυτοί που καίνε, καταστρέφουν και λεηλατούν δεν είναι "λαϊκοί αγωνιστές με λαθεμένες μεθόδους και μορφές πάλης", αλλά υπονομευτές...».

Επίσης, Σπ. Λυκούδης μέλος της ΠΓ του ΣΥΝ, μιλώντας σε συγκέντρωση είπε μεταξύ άλλων: «Ο ΣΥΝ πρέπει με σταθερότητα να μιλήσει και να πράξει αριστερά, να πει στα αγωνιζόμενα νιάτα πως χρειάζεται προστασία ο πολιτικός τους αγώνας, πως τα σπασμένα και λεηλατημένα μαγαζιά και η καμένη πόλη δεν οδηγούν παρά στην ακόμα μεγαλύτερη συντηρητικοποίηση της κοινωνίας, σε ακόμα μεγαλύτερη κρατική καταστολή. Να τους ζητήσει να απομονώσουν την κουκούλα της καταστροφής και όσους τη φοράνε ως εχθρούς της Δημοκρατίας και της Αριστεράς. Να τους πει γιατί είναι απολιτικό, υβριστικό και σύνθημα μίσους και μόνο το "μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι"».

Οι κομμουνιστογενείς δυνάμεις του ΣΥΝ, φαίνεται ότι δεν έχουν ολοκληρωτικά προσαρμοστεί στις «νέες ιδέες» του ΣΥΡΙΖΑ.

Ωστόσο, συνεχίζουν να ζούνε με τις αυταπάτες της αριστρής επαναμετάλλαξης του νεοαταξικά μεταλλαγμένου ΣΥΡΙΖΑ.

Έτσι το μόνο που παρέχουν, αντικειμενικά, είναι το άλλοθι στην κυρίαρχη, ηγετική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι μπολιασμένες αθεράπευτα με τον ρεφορμισμό. Το κακό είναι ότι δεν διδάσκονται ούτε από τη δική τους ιστορία τους.;

[Κόκκινο φεγγάρι]

Το ΚΚΕ σε σταυροδρόμι: κόμμα ή γκρούπα;

Την ώρα που ο Θύμιος δημοσίευε το παραπάνω κείμενο για τις ιστορικές ευθύνες του ΚΚΕ, ο Π. Κουτσούμπας έγραφε στο «Ριζοσπάστη» ένα εκτενές δισέλιδο άρθρο με τίτλο «Τι κίνημα; Με ποιες μορφές, ποιους στόχους, ποια προοπτική».
Αξίζει να σταθούμε σε αυτό. Όχι μόνο για την έκτασή του που βέβαια δεν είναι τυχαία, αλλά και γιατί ο Κουτσούμπας είναι μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και, ίσως, ο πιθανότερος διάδοχος της Παπαρήγα.

Το πρώτο μέρος του άρθρου εξ αντικειμένου είναι αυτοεπιβεβαιωτικό.
Εξηγεί -και θα συμφωνήσουμε- ότι το ΚΚΕ «δεν έπεσε στην παγίδα του αποπροσανατολισμού, της προβοκάτσιας που είχε στηθεί σχεδιασμένα» αλλά και στην «πολιτική παγίδα να δείχνει ως ενόχους μόνο κάποιους σημερινούς υπουργούς ή μόνο τη ‘δεξιά’ , να καλεί σε ‘δημοκρατικό μέτωπο’ αντιλαϊκής διαχείρισης των προβλημάτων».

Τα σημαντικά είναι από εκεί και πέρα, όταν πιάνει την ουσία του ερωτήματος «Τι κίνημα;» και τους «κουκουλοφόρους», οι οποίοι:
«Αποτελούν σύμμαχο και δεξί χέρι όσων θέλουν ένα λαό παραιτημένο, τρομοκρατημένο, αποπροσανατολισμένο. Δεν παρασυρόμαστε από το γεγονός ότι μια τέτοια μορφή μπορεί να έλκει και νέους μικρής ηλικίας»

«Ο πυρήνας τους έχει διαμορφωθεί στους κόλπους του κρατικού μηχανισμού, από θύλακες μέσα και έξω από την Ελλάδα και επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και επί κυβερνήσεων ΝΔ»

«Σε κάποια φάση ξεφεύγουν και από τον έλεγχο των αρχικών εμπνευστών τους, όπως ξέφυγαν από τον έλεγχο των αμερικανικών μυστικών υπηηρεσιών οι Ταλιμπάν»

Είχαν «συντονισμένο, οργανωμένο -έτσι που να θυμίζει σχεδιασμό στρατιωτικού επιτελείου- ρόλο».

Προφανώς ορθές διαπιστώσεις αλλά προφανέστατα «λίγες», κατώτερες των περιστάσεων.

Ουσιαστικά επαναλαμβάνει γνωστές θέσεις, που ίσχυαν χθες και θα ισχύουν και αύριο. Αυτό έχει κάποια σημασία όταν άλλα κόμματα, μεταξύ των οποίων και «αριστερά», αλλά και το σύνολο των ΜΜΕ, τουλάχιστον αρχικά, το ξεχνούν. Αλλά δεν βοηθά παρά αμυντικά, στην περιχαράκωση των μελών του ΚΚΕ. Δεν του επιτρέπει να ανοιχτεί ευρύτερα στην κοινωνία οργανώνοντας την απόκρουση του προβοκατόρικου σχεδίου.

Ουσιαστικά «κλείνει το μάτι» προς όσους ήδη τείνουν ευήκοον ους στο ΚΚΕ, τους ψιθυρίζει ένα «καταλάβατε τι εννοώ ε;», αλλά δεν το λέει φωναχτά. Είναι ένα, σχετικής σημασίας, «εμείς ξέρουμε» προς τα μέλη και μια υποθήκη για το αύριο προς όλους τους υπόλοιπους. Αν τα πράγματα γίνουν χειρότερα, το ΚΚΕ θα μπορεί να πει «εμείς τα λέγαμε». Αρκεί όμως αυτό;

Η απάντηση δεν μπορεί παρά να είναι «όχι». Οι υπαινιγμοί δεν αρκούν, ούτε για την άμυνα των λαϊκών δυνάμεων, ούτε, πολύ περισσότερο, για την επίθεση, την απόκρουση του προβοκατόρικου σχεδίου και την οικοδόμηση ενός αντικαπιταλιστικού αντιιμπεριαλιστικού μπλοκ που θα θέτει «το πρόβλημα της αναγκαιότητας της λαϊκής εξουσίας».

Αναφερόμενος λχ στο Φόρουμ, ο Π. Κουτσούμπας επισημαίνει με κατηγορηματικό τρόπο τις ευθύνες του ΣΥΡΙΖΑ, τη σύμπλευση με τη «γραφειοκρατική ελίτ της εργατικής τάξης (ηγεσίες ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ)», «οργανωμένες δυνάμεις της αστικής εξουσίας, όπως τμήματα του αστικού κρατικού μηχανισμού, εκδοτικά συμφέροντα όπως η ‘Ελευθεροτυπία’ κλπ».
Αλλά μένει υπαινικτικός για τον ξένο παράγοντα.

Ενδεικτικά σημειώνει: «Η παρέμβαση συμπληρώνεται με τη μορφή δικτύων , ενώ ’υποβοηθούνται’ χρηματικά και με κάθε μέσο διάφορες οργανώσεις και κινήματα, ώστε να μπουν υπό έλεγχο όποιες κινήσεις διαμορφώνονται».

Τα όρια εμβελείας τέτοιων τοποθετήσεων είναι μικρά. Ας θυμηθούμε την αναφορά του Γιάννη Διακογιάννη σε αυτό ακριβώς το θέμα , όπως δημοσιεύτηκε πριν από λίγες ημέρες στο φόρουμ του ΡΕΣΑΛΤΟ:

«Για παράδειγμα, θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς πόσο …αντικαπιταλιστικό – όπως διακηρύσσει – είναι το «Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ». Αληθεύει ότι η Σύνοδος του Πόρτο Αλέγκρε χρηματοδοτήθηκε από τους διοργανωτές της μόνον κατά το ποσοστό 6,4% του συνολικού πακέτου εξόδων της που ανήλθαν σε 39 εκ. δολάρια; Αληθεύει ότι το υπόλοιπο 93,6% καλύφθηκε από δωρεές (296.000 δολάρια από το Ίδρυμα Φόρντ, 356.000 δολάρια από το Ίδρυμα Ροκφέλερ, περίπου 2,5 εκατ. δολάρια από καθολικές και προτεσταντικές Μ.Κ.Ο., 8 εκατ. δολάρια από την κυβέρνηση Λούλα της Βραζιλίας, 6,5 εκ. δολάρια από την Πολιτεία του Ρίο Γκράντε Ντο Σουλ, που ελέγχεται από πολύ συντηρητικούς κύκλους, 8 εκ. δολάρια από τις βραζιλιάνικες ΔΕΚΟ Electrobras, Petrobras και Banco do Brazil., κλπ., κλπ.);»

Δεν πρόκειται για απλή διαφορά «ύφους» αλλά για τη διαφορά της «μετρημένης» τοποθέτησης από αυτήν που «δεν μασάει λόγια».
Και βέβαια, ο Κουτσούμπας δεν έχει ανάγκη να «μετράει» τις κουβέντες του όπως θα έκανε αν μιλούσε σε «εχθρικό» ακροατήριο. Ο «Ριζοσπάστης» είναι το «δικό του μέσο». Άρα το ύφος αποτελεί πολιτική επιλογή και ο «μετρημένος λόγος» δείχνει τα όρια παρέμβασης του ΚΚΕ και αποκαλύπτεται πολιτικά αναποτελεσματικός.Και καθώς ο Κουτσούμπας είναι αυθεντικός εκφραστής της πλειοψηφίας στην σημερινή ηγεσία του ΚΚΕ, η πολιτική αναποτελεσματικότητα αφορά το όλον ΚΚΕ.

Τα προβληματικά όρια του ΚΚΕ αποκαλύπτονται όταν, ο Κουτσούμπας επιχειρεί, εν κατακλείδι, να απαντήσει στο βασικό για ένα κομμουνιστικό κόμμα ερώτημα «τι κάνουμε». Δυστυχώς, είναι σαφής:

«Αυτό που πρέπει και μπορούμε να κάνουμε, όλο και πιο αποτελεσματικά, στο φόντο και του 18ου Συνεδρίου του Κόμματός μας είναι να βοηθήσουμε να διαμορφώνεται μέσα στο λαό και τη νεολαία, στη βάση και των εμπειριών των αγώνων που αναπτύσσονται και της διαπάλης που γίνεται μέσα στη δράση, είναι τι κίνημα χρειαζόμαστε, με ποιο περιεχόμενο, ποιες μορφές, ποιες διαδικασίες».

Δηλαδή, η ιδεολογική θέση αρχής «βαφτίζεται» πολιτική «απάντηση» στη συγκυρία, οι ιδεολογικές θέσεις, αντί για βάση εκπόνησης πολιτικής γραμμής, γίνονται η «πολιτική», και το επικείμενο συνέδριο του ΚΚΕ υποβαθμίζεται σε «ιδεολογική συνάντηση» που (παρεμπιπτόντως μπορεί να αλλάξει και την επικεφαλής. Ένα κόμμα της τάξης του 8% οδηγείται από την ηγεσία του σε συμπεριφορές «γκρούπας».

Μια γκρούπα όμως θα ήταν επιτυχημένη εάν άνοιγε τέτοια ζητήματα και πίεζε τα μέλη λ.χ. του ΚΚΕ να τα συζητήσουν και τελικά να αναθεωρήσουν τη στάση τους. Ένα κόμμα όμως και μάλιστα δικαιωμένο στα μάτια των πολλών για τη στάση του απέναντι στο πλιάτσικο, το μπάχαλο και τους προβοκάτορες, είναι αποτυχημένο όταν υποβαθμίζει την πολιτική του γραμμή σε «απλή» διατύπωση ιδεολογικών θέσεων.

Μια τέτοια στάση «διατηρεί» τακτικά τις δυνάμεις του ΚΚΕ αλλά όχι στρατηγικά, καθώς υπονομεύει άμεσα τις αντιστάσεις στο προβοκατόρικο σχέδιο και σε επόμενο στάδιο «τη δημιουργία Μετώπου κοινωνικοπολιτικών δυνάμεων».