ΜΜΕ: Το σκοτάδι της ιστορίας

[Παλαίμαχος]

ΜΜΕ: Το σκοτάδι της ιστορίας

Δεν χρειάζεται να διαθέτει κανείς ιδιαίτερες ικανότητες συνθετικής, πολιτικής σκέψης για να αντιληφθεί ότι ζούμε κάτω από τη σιδερένια μπότα της δικτατορίας του τελετουργικού, τηλεοπτικού θεάματος. Μόνο όταν είσαι υπνωτισμένος από τις δυσώδεις και δηλητηριώδεις αναθυμιάσεις αυτών των τελετουργικών θεαμάτων δεν μπορείς να διακρίνεις τη δικτατορική επιβολή των ΜΜΕ, πάνω στα κοινωνικά και πολιτικά μας πράγματα.
Οι «νονοί» των ΜΜΕ, με τα παντοειδή και δαιδαλώδη συμφέροντά τους, είναι αυτοί που καθορίζουν, ευθέως και δικτατορικά, τα πολιτικά μας πράγματα και ασκούν ΠΟΛΙΤΙΚΗ.
Τα κόμματα, έχουν μεταβληθεί, από «εργαστήρια» και παραγωγούς ιδεών, από εκφραστές κοινωνικών συμφερόντων, σε άμεσα εξαρτήματα των «νταβάδων».
Η ανάδειξη ενός πολιτικού δεν είναι συνάρτηση των ιδεών του, της κοινωνικής και πολιτικής πρακτικής του, αλλά συνάρτηση του τηλεθεάματος, της προβολής του από τους «νονούς» των ΜΜΕ.
Οι ηγέτες δεν αναδεικνύονται από την ενεργητική συμμετοχή στο κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι, από την ικανότητά τους δηλαδή να εκφράσουν τα γεγονότα και να βάλουν τη σφραγίδα τους πάνω σε αυτά, αλλά από την παθητική υποταγή στα ΜΜΕ και στο αγοραίο πολιτικό θέαμα.
Ζούμε, στο σκοτάδι της πλέον βάρβαρης και εφιαλτικής δικτατορίας της ιστορίας:
α). Η πολιτική σκέψη δολοφονείται αγρίως. Η συνείδηση ισοπεδώνεται, αποχρωματίζεται ιδεολογικά και συρρικνώνεται κοινωνικά. Η Ιστορία αφυδατώνεται και η πολιτική πράξη γίνεται σκιά: κατανάλωση του θεάματος των ΜΜΕ.
β). Τα κόμματα μεταβάλλονται σε κομπάρσους των ΜΜΕ, σε διακοσμητικό ντεκόρ της δικτατορίας του τηλεθεάματος. Δεν παράγουν ιδέες και πολιτικά προγράμματα, δεν επεξεργάζονται προτάσεις και λύσεις πάνω στα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας, δεν απαντούν στις αγωνίες του λαού, δεν προτείνουν ΤΙΠΟΤΑ πάνω στους μεγάλους κινδύνους που μας απειλούν. Απλώς διαπλέκονται με τα ΜΜΕ, μετατρέπονται σε ιπποκόμους των «νταβάδων» και αναμένουν την προαγωγή τους και την κυβερνητική του αναρρίχηση από τους «νταβάδες» δικτάτορες…
Τα κόμματα σήμερα δεν κινητοποιούνται μέσα στην κοινωνία, δεν δρουν μέσα στο λαό με ιδέες και προτάσεις για την πολιτική τους άνοδο και καταξίωση, αλλά αποζητούν την άνοδο και την «καταξίωση» από τα χέρια των ΜΜΕ: Της αποκρουστικής δικτατορίας του τελετουργικού θεάματος.
Αυτή τη φρίκη ζούμε. Μια δικτατορία των «νταβάδων» που έχει εξαφανίσει όλα τα ουσιαστικά προβλήματα και έχει υποτάξει την πολιτική μας ζωή στις «ορέξεις» τους και στα βρόμικα παιχνίδια τους.
Θα τα επισημάνουμε με τη μορφή των συνοπτικών παρατηρήσεων.

Παρατήρηση πρώτη: Όλα τα μεγάλα οικονομικά, κοινωνικά και εθνικά προβλήματα της χώρας έχουν εξαφανιστεί κυριολεκτικά. Εδώ ζούμε μία από τις μεγαλύτερες οικονομικές κρίσεις που απειλούν τις κοινωνίες και τους λαούς με πελώριες συμφορές και τα ΜΜΕ μας κατακλύζουν με επιλεγμένα συμπτώματα της σήψης, της σήψης του καθεστώτος τους. Εμπορεύονται επιλεκτικά το σκάνδαλο του Βατοπεδίου και τις εξωτερικές όψεις του. Ο κόσμος βογκά από τα τεράστια κοινωνικά προβλήματα, οι απειλές πάνω στα εθνικά μας προβλήματα είναι γιγάντιες και τα ΜΜΕ δεν ασχολούνται καν. Καμία συζήτηση και αντιπαράθεση πάνω σε όλα αυτά τα τεράστια και πολύ σοβαρά ζητήματα, καμία ανάδειξη των προβλημάτων και των απειλών και καμία πρόταση κομμάτων, καμία πραγματική πολιτική αντιπαράθεση.
ΟΛΑ κουκουλώνονται. Η μοναδική ασχολία είναι η επιλεκτική και διατεταγμένη σεναριογραφία γύρω από το Βατοπέδιο, γύρω από τα τρωκτικά και τη μαφία του Βατοπεδίου, γύρω από την παρουσίαση «στοιχείων», αληθινών ή χαλκευμένων, που να ενοχοποιούν την κυβέρνηση, πρόσωπα και όχι πολιτικές.
Εδώ ο κόσμος καίγεται και οι «νταβάδες» επικαλύπτουν όχι μόνο τις αιτίες και τις «εστίες» της σήψης, αλλά και εξαφανίζουν κάθε μεγάλο πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας και κάθε εθνική απειλή. Μας βομβαρδίζουν με έναν ολοκληρωτικό οχετό σκανδαλολογίας, μικροκομματικών σκυλοκαυγάδων, ασυνάρτητων «ιστοριών» και «προσωπικών» αφορισμών. Πάντα μένουν στο απυρόβλητο οι καθεστωτικές πολιτικές, τα μεγάλα συμφέροντα που κινούν τα νήματα, τα κυβερνητικά προγράμματα των κομμάτων, συνακόλουθα και το κυβερνητικό έργο τους. Το σκάνδαλο του Βατοπεδίου δεν είναι έργο «προσώπων» είναι έργο του καθεστώτος και συνολικά όλων των κυβερνήσεων του καθεστώτος…

Παρατήρηση δεύτερη: Εδώ ο κόσμος καίγεται, ο ελληνικός λαός στενάζει και βογκά, η χώρα μας βρίσκεται μπροστά σε ιστορικούς εθνικούς κινδύνους, η εισβολή των αλλοδαπών δημιουργεί εκρηκτικά κοινωνικά και εθνικά προβλήματα, ακόμα απειλεί και την ιστορική μας σύσταση, τόσα και τόσα πελώρια ζητήματα και η δικτατορία των «νταβάδων», λυσσωδώς, προσπαθεί να πλήξει τον Καραμανλή, περιφέροντας διάφορους διατεταγμένους κλόουν της πολιτικής αγυρτείας ή διάφορους τύπους σαν τον Τατούλη και ΣΙΑ.
Αυτή είναι η «πολιτική» του τελετουργικού σκότους των ΜΜΕ: Ο Τατούλης, τα σενάρια διαδοχής του Καραμανλή, οι «χρησμοί» των διατεταγμένων «προβοκατόρων», τύπου Καρατζαφέρη (ο κομπάρσος των «νταβάδων» με την πλέον σκανδαλώδη προβολή), η καρατόμηση προσώπων, οι ποικίλες μαφίες, τα βίντεο, το αχαλίνωτο εμπόριο κάποιων επιλεγμένων συμπτωμάτων της καθεστωτικής σήψης…

Τελευταία παρατήρηση: Κάθε νηφάλιος άνθρωπος, αν σκεφτεί, έστω και ελάχιστα, θα διαπιστώσει όχι μόνο το ρόλο των ΜΜΕ, τον εφιάλτη της δικτατορίας του θεάματος, αλλά και τους άμεσους σχεδιασμούς των «νονών»-δικτατόρων: Το γκρέμισμα του Καραμανλή και την αναδιάταξη του ίδιου σάπιου πολιτικού σκηνικού. Μια αναδιάταξη πλήρως υποταγμένη στα εξωθεσμικά κέντρα εξουσίας, κυρίως της αμερικανικής αυτοκρατορίας. Αυτό που επιχειρείται, σήμερα, είναι να αφαιρεθεί από τα πολιτικά κόμματα κάθε ίχνος πολιτικής αυτονομίας, ακόμα και κάθε ίχνος καπιταλιστικής πολιτικής που δεν θα είναι εξάρτημα των πλανητικών «νταβάδων», αλλά των Ευρωπαίων.
Η Ελλάδα πρέπει να γίνει πολιτικό προτεκτοράτο των Αμερικανών μέσα στην Ευρώπη. Δεν πρέπει ΟΧΙ μόνο να κοιτάζει προς Ρωσία, αλλά ούτε να αποτελέσει οργανικό κύτταρο του ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού.

Μια ήττα αυτών των σχεδιασμών είναι γεγονός υψίστης ιστορικής σημασίας και σπουδαιότητας.
Τα κόμματα τα οποία δεν καταγγέλλουν αυτά τα σχέδια των «νταβάδων» και των Αμερικανών αποτελούν, αντικειμενικά, μέρος, «γρανάζι», αυτών των σχεδιασμών και του δικτατορικού, τηλεοπτικού σκότους.
Τα κόμματα πρέπει να απαντήσουν πάνω σε όλα αυτά, να προβάλλουν τις απόψεις τους και τα προγράμματά τους πάνω στα ύψιστα ζητήματα της εποχής μας, να δώσουν σαφείς απαντήσεις πάνω στα κοινωνικά και εθνικά ζητήματα και ΟΧΙ να περιμένουν τους «νταβάδες» να ρίξουν τον Καραμανλή και να έρθουν στην κυβερνητική εξουσία, μέσω της ανακτορικής πτώσης του Καραμανλή.
Η πτώση του Καραμανλή έχει νόημα, μόνο αν γίνει με τη δράση του λαού και των κομμάτων πάνω σε ξεκάθαρες πολιτικές εναλλακτικές προτάσεις και ΟΧΙ με τους νόμους της αδράνειας και το χειρότερο με τις ανακτορικές δολοπλοκίες των «νταβάδων».
Το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ περιμένουν την πτώση από τους «δικτάτορες» και από τα ΜΜΕ. Αυτό σημαίνει ότι αποτελούν αξιοθρήνητα ναυάγια, πλήρως υποταγμένα στην «πολιτική» των «νταβαδων»…
Για τον ΛΑ.Ο.Σ δεν μιλάμε: Αυτό το κόμμα αποτελεί τον «προβοκάτορα» των «νταβάδων». Το «δοκιμαστή» των σεναρίων ανατροπής του Καραμανλή. Τώρα δοκιμάζει τη «νέα συνταγή»: Προτείνει το Σουφλιά για μεταβατική αρχηγία της Ν.Δ.!!!!!!!!

_________________
Θέλησαν να μας εξοντώσουν,
αλλά δεν τα κατάφεραν.
Εμαστε ακόμα ζωντανοί κι αυτό
είναι το κυριότερο.

[Επισκέπτης]

Παλαίμαχε απολαμβάνω να διαβάζω τα κείμενά σου απο τη μία γιατί έχουν πολύ ενδιαφέρον και κάτι καινούριο να πουν, από την άλλη γιατί σε πολλά συμφωνούν με τις δικές μου απόψεις. Αλλά αρκετά με τις φιλοφρονήσεις.

Ήθελα να προσθέσω το γνώμη μου επάνω στο γιατί τα ΜΜΕ καταφέρνουν και έχουν τόση δύναμη επάνω στη διαμόρφωση της πολιτικής. Πιστεύω πως δύο παράγοντες συμβάλλουν σε αυτή τη δύναμη.

Ο πρώτος παράγοντας είναι η ίδια η Δημοκρατία. Τουλάχιστον στη σημερινή μορφή της. Γνώμη μου είναι πως το Κράτος, πρέπει να έχει δύναμη και εξουσία, όπως δηλώνει και το όνομά του... Και φυσικά, πρέπει να έχει και την απόλυτη (κσι προσωπική) ευθύνη για την εξουσία που ασκεί. Η σκέψη μου απλή: Η δύναμη συνεπάγεται ευθύνη. Στη σημερινή μορφή της Δημοκρατίας, έχουμε πολιτικούς με λίγη δύναμη, που αναλαμβάνουν και λίγες ευθύνες.

Η δύναμη των σημερινών πολιτικών είναι μικρή για πολλούς λόγους. Ο κύριος είναι γιατί στηρίζονται στη ψήφο των πολιτών, για να διατηρήσουν τη θέση τους. Κάθε 4 χρόνια θα πρέπει να χαϊδέψουν αυτιά για να πάρουν τη πολυπόθητη έδρα... Αυτό όμως σημαίνει πως το πρώτο τους μέλημα δεν είναι η εφαρμογή λογικής και συνετής πολιτικής, αλλά η επικράτηση στο τομέα των εντυπώσεων... Γιατί για να εφαρμόσεις σοβαρή πολιτική με όραμα ένα καλύτερο αύριο για όλους, αυτό σημαίνει πως θα σπάσεις αυγά, θα καταργήσεις σημερινά προνόμια, θα τα βάλεις με τους ισχυρούς. Μπορούν να το κάνουν αυτό οι σημερινοί πολιτικοί οποιουδήποτε κόμματος; ΟΧΙ είναι η απάντηση. Τα ΜΜΕ παραμονεύουν για να τους διώξουν απο το σύστημα, αν το επιχειρήσουν.

Ο δεύτερος παράγοντας που έχει συμβάλλει στη δύναμη των ΜΜΕ, είναι η παιδεία των πολιτών. Όχι μόνο είναι ανεπαρκής εγκυκλοπαιδικά, αλλά δεν καλλιεργεί και την κριτική σκέψη. Και το χειρότερο απο όλα: Τους μαθαίνουν πως το κράτος είναι υπηρέτης τους. Και όχι αυτοί υπηρέτες του κράτους.

Ο Χριστός είχε πει, πως όποιος θέλει να είναι ο πρώτος μεταξύ σας, θα πρέπει να είναι και υπηρέτης των υπολοίπων. Υπηρέτης του συνόλου. Γιατί όταν το σύνολο είναι ισχυρό, ισχυρά είναι και τα μέλη του. Αυτή η Αρχή, δηλαδή πως προέχει το συνολικό και όχι το ατομικό συμφέρον, έχει καταργηθεί στη σημερινή Δημοκρατία. Οι πολιτικοί κοιτούν πως να κρατήσουν τη καρέκλα τους όπως είπα και πιο πάνω, και βάζουν τη θέση τους πάνω απο τις ανάγκες του συνόλου, και οι πολίτες έχουν μάθει να τα περιμένουν όλα απο το κράτος. Στη συνείδηση των πολιτών σήμερα, το κράτος πρέπει να τους παρέχει τα πάντα δωρεάν. Και φυσικά όταν πρόκειται για φορολογία, να δίνουν όσο το δυνατόν λιγότερα. Και θα πρέπει και να γίνονται τα ρουσφέτια τους δεκτά, αλλά όταν ακούνε πως γίνανε και του διπλανού να αγανακτούν γιατί "δεν είναι δημοκρατικό". Με λίγα λόγια έχουμε πολίτες που συμπεριφέρονται σαν κακομαθημένα παιδιά, απαιτούν προνόμια και όχι υποχρεώσεις, αντιμετωπίζουν το κράτος σαν τη φιλλιπινέζα τους.

Έτσι τα ΜΜΕ κάνουν πάρτυ. Πολλές φορές βλέπεις σε ένα δελτίο τις εξής ειδήσεις με τη σειρά: 1) Μπήκε νέος φόρος, με σχόλιο διαφόρων που να λένε πως είναι άδικο αντικοινωνικό μπλα μπλα. 2) Δεν υπάρχουν κονδύλια για την παιδεία. Κι εκεί βλέπεις σχόλια του τύπου, ανίκανη κυβέρνηση μπλα μπλα. Ένας κακομαθημένος πολίτης θα αγανακτήσει με την άθλια κυβέρνηση. Ο λογικός πολίτης θα καταλάβει πως ο νέος φόρος μπήκε για να βρεθούν χρήματα για την παιδεία. 1+1=2. Ο μέσος πολίτης αδυνατεί να σκεφτεί λογικά όμως λόγο της άθλιας παιδείας του. Ή μπορεί να δεις κάτι άλλο που όταν το είδα γέλαγα. Να θέλει ο Αβραμόπουλος να προσλάβει ΑΜΕΣΑ 4000 νοσηλευτές(αν θυμάμαι καλά) και τα ΜΜΕ να επαναστατούν. Και μετα να γκρινιάζουν για την ανεργία...

Ένα τελευταίο παράδειγμα, για να δουν όλοι πόσο παράλογοι είναι οι περισσότεροι πολίτες. Το θέμα με το ασυμβίβαστο. Έχω ακούσει κοτσάνες και κοτσάνες, αλλά μέχρι ένα σημείο... Όταν οι βουλευτές καταλάβανε πως δε τους συμφέρει το ασυμβίβαστο, αποφάσισαν να το αποσύρουν. Τα επιχειρήματά τους όμως ήταν εντελώς παράλογα. Λέγανε πως ο βουλευτής πρέπει να δουλεύει για να έχει εμπειρίες. Και αναρωτιέμαι εγώ, τις εμπειρίες δε τις είχε αποκτήσει πριν γίνει βουλευτής; Τότε ΠΩΣ μπήκε στη Βουλή; Ή ψηφίστηκε με επικοινωνιακά κόλπα ή κέρδισε με το σπαθί του τη θέση. Αν κατάφερε να μπει στη Βουλή με την αξία του, αυτό σημαίνει πως δούλεψε αρκετά, "ψήθηκε", οπότε είναι έτοιμος να πέσει με τα μούτρα αποκλειστικά για τα συμφέροντα του ελληνικού κράτους. Αν δεν είχε πριν εργασιακή εμπειρία, περίμενε να γίνει πολιτικός για να την αποκτήσει; Και τι είναι πιο λογικό, να έχει όλο το χρόνο ο βουλευτής αποκλειστικά για τα καθήκοντά του ή να ασχολείται μόνο 2 ωρίτσες την εβδομάδα σαν χόμπι και να υπογράφει ό,τι του δίνει το κόμα του χωρίς να σκέφτεται; Κι όμως οι περισσότεροι δημοσιογράφοι και οι περισσότεροι πολίτες τάχθηκαν κατά του ασυμβίβαστου...

Έγραψα στην αρχή πως οι σημερινοί πολιτικοί δεν έχουν μόνο λίγη δύναμη, αλλά και λίγες ευθύνες. Αυτό μπορεί να το δει ο κάθε ένας σήμερα. Βλέπει κανείς βουλευτές να λένε ψέμματα ή να συκοφαντούν και να μη τους κυνηγά κανένας. Κλέβουν και μένουν στο απυρόβλητο, συναλλάσονται με διαπλεκόμενα συμφέροντα και πάλι δε τους αγγίζει κανείς. Η Δημοκρατία φταίει για αυτό. Σε ένα τυραννικό καθεστώς, αν ο τύραννος τραβήξει αρκετά το σκοινί, θα βρεθεί κρεμασμένος ανάποδα χωρίς δέρμα και με αλάτι στις πληγές του... Οι πολίτες ξέρουν που να αποδώσουν ευθύνες για τα άσχημα που αντιμετωπίζουν. Στη Δημοκρατία, κανείς δεν αναλαμβάνει την ευθύνη. Όλοι πέρνουν άφεση αμαρτιών, επειδή ο λαός ψηφίζει...

Με τα παραπάνω θέλω να πω πως τελικά, οι πολλοί έχουν το πολίτευμα που τους αξίζει... Οι λίγοι μυαλωμένοι έχουν 2 επιλογές. Να γίνουν ιδεολόγοι και σαν νέοι Δον Κιχώτες να παλέψουν να αλλάξουν τα πράγματα με πλήγμα όμως στα δικά τους συμφέροντα. Ή να κοιτάξουν να εκμεταλλευτούν την ανώτερη λογική τους για να ανέβουν στα σκαλοπάτια της κοινωνίας. Εγώ παλιά άνηκα στους πρώτους, σιγά σιγά αγκαλιάζω την δεύτερη άποψη...