Περιοδικό Πολιτικής Και Πολιτισμικής Παρέμβασης


Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική
Θρίαμβος του καπιταλισμού η απόρριψη του σχεδίου Πόλσον

< Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας | Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας > 
Συγγραφέας Μήνυμα
Ολυμπιάδα
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Δευ Σεπ 29, 2008 11:37 pm    Θέμα δημοσίευσης: Θρίαμβος του καπιταλισμού η απόρριψη του σχεδίου Πόλσον Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
http://olympia.gr/2008/09/29/financial_crisis/

Θρίαμβος του καπιταλισμού η απόρριψη του σχεδίου Πόλσον



Πολλοί έσπευσαν να χαρακτηρίσουν την απόρριψη του σχεδίου Πόλσον ως ήττα του καπιταλισμού. Και όμως η συμπεριφορά των ρεπουμπλικάνων και η τελική έκβαση είναι ο ορισμός της καπιταλιστικής διαχείρισης ενός εν πολλοίς προδιαγεγραμμένου αποτελέσματος.
Η κρατικοποίηση μιας κρίσης συνάδει στην μέριμνα “κοινωνικών” κρατικών μορφωμάτων διά τούτο οι δημοκρατικοί υπερψήφισαν το σχέδιο ενώ συμμετείχαν στην εκπόνηση του (πράγμα που επιμελώς αποκρύπτεται).
Ο Μακ Κέιν όμως με μια αριστοτεχνική κίνηση όχι μόνο τήρησε τις αρχές του στυγνού καπιταλισμού, κατάφερε επιπλέον να παρουσιάσει αυτή την απόφαση ως κοινωνικά ευαίσθητη, έναντι στον μέσο Αμερικάνο φορολογούμενο που δεν είχε καμμία υποχρέωση να καλύψει τα λάθη ή τις απρέπειες ιδιωτικών επιχειρήσεων.
Βεβαίως, ο καπιταλιστικός λαϊκισμός δεν θα ωφελήσει τον Μακ Κέιν στην εκλογική αναμέτρηση διότι στον αντίποδα εντείνεται η ανασφάλεια του μέσου πολίτη έναντι του Αμερικανικού χρηματοπιστωτικού συστήματος ως Όλον και όχι ως επιμέρους ιδιωτικά, κερδοφόρα ή μη, ιδρύματα.
Κάτι που λησμονούν οι αναλυτές, στοχεύοντας βεβαίως στον εντυπωσιασμό της είδησης και όχι στην σαφήνεια της πληροφορίας, είναι ότι το χρήμα δεν “χάνεται” ούτε “εξαφανίζεται”. Επομένως και στην παρούσα κατάσταση, δεν χάθηκε ούτε δολλάριο. Απλώς συσσωρεύθηκε σε άλλες ατραπούς εκτός των διακινητών χρηματοοικονομικών προϊόντων ενυπόθηκων δανείων.
Την τελευταία επταετία λοιπόν, αυτά τα επενδυτικά προϊόντα διακινούντο υποσχόμενα την υψηλότερη δυνατή ασφάλεια (ενυπόθηκα γαρ) και ελκυστική απόδοση. Παράλληλα έδιναν μεγάλες προμήθειες στους διακινητές και εξωφρενικά μεγάλες σε Ευρωπαϊκά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Θα δούμε δυστυχώς αρκετές Ευρωπαϊκές τράπεζες σε αρκετά δύσκολη θέση το προσεχές διάστημα. Προαναγγελθέν λοιπόν το φιάσκο.
Ο Μακ Κέιν και η Κίνα
Ο ευσεβής πόθος των διακινητών αυτών των προϊόντων ήταν βεβαίως τα τεράστια αποθεματικά συναλλάγματος και Αμερικανικών κρατικών ομολόγων της Κίνας. Εκεί λοιπόν απέτυχαν οικτρά διότι η μεθοδική συσσώρευση δολλαρίων από την Κίνα δε γίνεται για επενδυτικούς λόγους αλλά καθαρά για επιρροή και εξάρτηση της Αμερικανικής οικονομίας. Θα θυμάστε τις κούφιες απειλές του Μπους για δήθεν οικονομικές κυρώσεις για τη συναλλαγματική πολιτική της Κίνας. Η πραγματικότητα λέει ότι οι Κίνα επενδύει μόνο σε Αμερικανικά κρατικά ομόλογα υψηλής ποιότητας, κοινώς δανείζει τις ΗΠΑ. Το ύψος αυτού του ισοζυγίου εντέχνως δεν ανακοινώνεται από το Κινεζικό κράτος, οι υπολογισμοί όμως έγκυρων αναλυτών το θέτουν σε ποσοστά άνω του 20%! Στην πράξη δηλαδή, η Κίνα κρατούσε το νόμισμα της χαμηλά για να είναι τα προϊόντα της ανταγωνιστικά στην αγορά των ΗΠΑ, ενώ από την άλλη χρησιμοποιούσε τα έσοδα της (δολλάρια πάντα) για να τροφοδοτεί με ρευστό την Αμερική αγοράζοντας κρατικά ομόλογα.
Ο Μακ Κέιν γνώριζε πως οι κρατικές ενέσεις θα ενδυνάμωναν την αγορά, αποδυναμώνοντας όμως την κρατική οικονομία καθιστώντας την εξαιρετικά ευάλωτη. Έτσι μια ενδεχόμενη απόπειρα μαζικής ρευστοποίησης κρατικών ομολόγων θα οδηγούσε το κράτος σε κατάρρευση με απρόβλεπτες συνέπειες. Ένας ακόμα λόγος καταψήφισης του σχεδίου.
Σύντομα θα παρουσιάσουμε και την πορεία των σωρευμένων κεφαλαίων που θα πυροδοτήσουν εξελίξεις σε παγκόσμιο επίπεδο.

Επιστροφή στην κορυφή
Αλκιμος
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Οκτ 02, 2008 12:28 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
http://alkimosarchive.blogspot.com/2008/10/blog-post_02.html


Η «φούσκα» του νεοφιλελευθερισμού αρχίζει να ξεφουσκώνει.
.
Αντιστρέφεται το κλίμα για τη Σάρα Πέιλιν.
Το ένα τρίτο των ανεξάρτητων ψηφοφόρων δηλώνουν ότι είναι πιθανότερο
να μην στηρίξουν τον Μακέιν εξαιτίας της Πέιλιν
.
.
Ο Νεοφιλελευθερισμός δείχνει να χάνει γενικά έδαφος στην διεθνή πολιτική σκηνή. Το «μίνι» κραχ της Wall Street, ήταν απλά μια από τις συνέπειες αυτής της κατηφορικής πορείας του καπιταλιστικού μοντέλου, επάνω στο οποίο είχε στηριχτεί παγκόσμια η κυριαρχία της Δύσης.

Οι ρεπουμπλικάνοι στις ΗΠΑ έδειξαν με την επιλογή Μακέιν για την προεδρία, ότι έχουν αδειάσει από αποθέματα ρεαλιστικής πολιτικής αλλά και προσωπικοτήτων, και το μόνο που τους έμενε τελικά, ως εναλλακτική εκτάκτου ανάγκης, ήταν η στροφή προς τα …άκρα..
.
Το «αερόστατο», με το οποίο επιχείρησαν να αναχαιτίσουν την πτωτική πορεία του υποψηφίου τους, η Σάρα Πέιλιν, δεν ήταν δυνατόν να λειτουργήσει μακροπρόθεσμα. Σύμφωνα με εθνική δημοσκόπηση που δημοσιεύει σήμερα Πέμπτη η εφημερίδα Washington Post, όλο και περισσότεροι Αμερικανοί ψηφοφόροι αμφισβητούν την καταλληλότητα της Πέιλιν για τη θέση της αντιπροέδρου των ΗΠΑ.
.
Τα αποτελέσματα της δημοσκόπησης δημοσιοποιήθηκαν την ώρα που η κυβερνήτης της Αλάσκα προετοιμάζεται για την αναμέτρηση με τον δημοκρατικό αντίπαλό της, Τζο Μπάιντεν, στην μοναδική τηλεμαχία ανάμεσα σε υποψήφιους αντιπροέδρους πριν από τις εκλογές της 4ης Νοεμβρίου. Περίπου οι μισοί από τους ερωτηθέντες απάντησαν ότι δεν ένιωθαν άνετα με την ιδέα, να αναλάβει καθήκοντα στα 72 του χρόνια ο υποψήφιος πρόεδρος των ρεπουμπλικανών, Τζον Μακέιν.
.
Από αυτούς, το 85% απάντησαν ότι η Πέιλιν δεν έχει την απαιτούμενη εμπειρία για να γίνει ενδεχομένος πρόεδρος, σύμφωνα με τη δημοσκόπηση της Washington Post και του τηλεοπτικού δικτύου ABC. Το 60% δήλωσε ότι η Πέιλιν δε διαθέτει την εμπειρία να γίνει πρόεδρος, ενώ πριν από ένα μήνα το ποσοστό αυτό ήταν 45%, έγραψε η εφημερίδα.
.
Μάλιστα, η μεγαλύτερη μεταστροφή παρατηρείται ανάμεσα στους ανεξάρτητους, μια σημαντική ομάδα ψηφοφόρων. Το ένα τρίτο των ανεξάρτητων ψηφοφόρων δηλώνουν τώρα, ότι είναι πιθανότερο να μην στηρίξουν τον Μακέιν εξαιτίας της Πέιλιν σε σύγκριση με 20% που δήλωναν το ίδιο σε δημοσκόπηση του ABC πριν από ένα μήνα.
.
Όλα δείχνουν, σε παγκόσμιο επίπεδο, ότι βαδίζουμε προς μια ριζική ανατροπή στο παγκόσμιο σκηνικό. Μολονότι πολλά μπορεί να είχαν προβλεφθεί και ίσως -όπως κάποιοι ισχυρίζονται- να είχαν μάλιστα σχεδιαστεί, υπάρχουν εντούτοις ενδείξεις ότι τα πράγματα έχουν ξεφύγει από τον έλεγχο.
.
Είναι γεγονός ότι ζούμε ιστορικές στιγμές, και προσωπικά πιστεύω ότι το άμεσο μέλλον μας επιφυλάσσει ακόμα πολλές «ενδιαφέρουσες» εκπλήξεις.

Πληροφορίες από “Kathimerini” / ΑΠΕ - ΜΠΕ

Επιστροφή στην κορυφή
ΜΟΥΡΑΛΩΦ
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Πεμ Οκτ 02, 2008 1:45 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
http://www2.rizospastis.gr/story.do?id=4746316&publDate=1/10/2008



Καπιταλισμός

Γράφει: Ο Νίκος Μπογιόπουλος


Ο ήρωας του Μπρεχτ, ο Μακχίθ, αναρωτιόταν στην «Οπερα της Πεντάρας»: «Τι είναι η ληστεία μιας τράπεζας μπροστά στην ίδρυση μιας τράπεζας»...
Το ρητορικό ερώτημα, με την ίδια πάντα σαφή απάντηση, ισχύει είτε πρόκειται για τους δημιουργούς και διαχειριστές της χρηματοπιστωτικής «φούσκας», είτε για εκείνους που χτες ο πρωθυπουργός, μιλώντας για την κατάσταση στην Ελλάδα, τους συνεχάρη διότι, όπως ισχυρίστηκε, έχουν δημιουργήσει «ένα υγιές και ανθεκτικό τραπεζικό σύστημα».
Οι πρώτοι είναι αυτοί που στην Αμερική και παντού στον κόσμο, εφαρμόζοντας τον λεγόμενο «σοσιαλισμό της Γουόλ Στριτ», ξέρουν να ιδιοποιούνται τα κέρδη που παράγουν οι άλλοι και να «κοινωνικοποιούν» τις ζημιές που προκαλούν οι ίδιοι. Οι δεύτεροι, οι εν Ελλάδι συνάδελφοί τους, είναι αυτοί που σε μια χώρα με το 23% του πληθυσμού της να ζει κάτω από τα επίσημα όρια της φτώχειας, είδαν τα κέρδη τους μόνο μέσα σε μια χρονιά, το 2007, να φτάνουν στα 6 δισ. ευρώ.
*
Ο Μαρξ τόνιζε στο «Κεφάλαιο» ότι η αστική πολιτική οικονομία επιδεικνύει μια απολογητική για το καπιταλιστικό σύστημα «επιδερμικότητα» και πάντα προσπαθεί να εμφανίζει το σύμπτωμα της κρίσης του συστήματος σαν να ήταν η αιτία.
Το ζούμε και σήμερα. Τόνοι μελάνι χύνονται αυτές τις μέρες για να εξηγηθεί, με όρους «τοξικών αποβλήτων» είτε με όρους δευτερογενών και τριτογενών τραπεζικών προϊόντων, η ευρείας κλίμακας κρίση. Μόνο που η «φούσκα» και το αναπόφευκτο σκάσιμό της είναι το σύμπτωμα. Η αιτία πρέπει να αναζητηθεί στην ίδια τη φύση των νόμων κίνησης της καπιταλιστικής οικονομίας και στις καταστροφικές αντιφάσεις της.
*
Η παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία φαίνεται ότι ουδέποτε κατάφερε να βγει από την κρίση της δεκαετίας του '70. Η καπιταλιστική υπερσυσσώρευση δεν επενδύεται ολόκληρη, για τον πολύ απλό λόγο ότι αυτοί που πρέπει να καταναλώνουν, οι λαοί, βιώνουν διαρκείς εισοδηματικούς περιορισμούς. Είναι ενδεικτικό, μιας και μιλάμε για τις ΗΠΑ, ότι τα πραγματικά εισοδήματα του μέσου Αμερικανού πολίτη κινούνται στα προ τριακονταετίας επίπεδα.
Επομένως σε τέτοιες συνθήκες το κεφάλαιο αναζητά την ικανοποίηση της ακόρεστης βουλιμίας του για κέρδη με άλλους τρόπους. Εδώ ακριβώς δημιουργείται η χρηματιστική «φούσκα» της διόγκωσης του χρηματοπιστωτικού τομέα.
Πρόκειται για μια τακτική «πυραμίδας» που δημιουργεί ανεξέλεγκτα περιθώρια κερδοσκοπίας στους κεφαλαιούχους, οι οποίοι, στο πλαίσιο της απελευθέρωσης των χρηματαγορών - προς δόξαν των δικών «μας» που ψήφισαν το Μάαστριχτ και παρά τις συστάσεις του κ. Αλογοσκούφη «να μη δαιμονοποιούμε τις αγορές» - παίζουν το παιχνίδι της λεγόμενης «δημιουργικής καταστροφής».
Με άλλα λόγια κερδοσκοπούν ασυστόλως προκαλώντας διεθνείς κρίσεις (σημειωτέον ότι μέσα σε ένα χρόνο είχαμε την ενεργειακή κρίση, την κρίση της τιμής των τροφίμων και τώρα τη χρηματοπιστωτική) έχοντας ως πυξίδα ότι αφενός, και διά μέσου των κρατικομονοπωλιακών ρυθμίσεων, θα μετακυλίσουν τις ζημιές στα λαϊκά στρώματα και αφετέρου ότι από την εξαφάνιση κάποιων ανταγωνιστών τους οι ίδιοι θα γίνουν ακόμα ισχυρότεροι και τελικά θα επέλθει ένα επίπεδο καπιταλιστικής «ισορροπίας», με τους πλούσιους να έχουν γίνει λιγότεροι και πλουσιότεροι και οι φτωχοί να έχουν γίνει περισσότεροι και φτωχότεροι.
*
Σε παγκόσμιο επίπεδο η εικόνα αυτή αποτυπώνεται με τη μορφή αριθμών που προκαλούν ίλιγγο:
Το 1980, η αξία των παγκόσμιων χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων ήταν 12 τρισεκατομμύρια δολάρια ή περίπου 100% του παγκόσμιου ΑΕΠ. Το 1995 είχε φτάσει στα 64 τρισεκατομμύρια δολάρια ή περίπου 200% του παγκόσμιου ΑΕΠ. Και το 2005 είχε εκτιναχτεί στα 140 τρισεκατομμύρια δολάρια ή πάνω από 300% του παγκόσμιου ΑΕΠ. Σε 25 δηλαδή χρόνια, τα περιουσιακά στοιχεία που με τη μορφή μετοχών, ομολόγων κλπ. κατέχουν στα χέρια τους τραπεζίτες και κάθε λογής κεφαλαιούχοι και ιδιώτες έχουν αυξηθεί κατά 1.166,7%!
Την ίδια ώρα, το 5% του πιο πλούσιου πληθυσμού της Γης έχει 114 φορές μεγαλύτερα εισοδήματα από το 5% του φτωχότερου πληθυσμού. Από τα 6 δισεκατομμύρια του πληθυσμού της Γης τα 3 περίπου δισεκατομμύρια διαβιούν με λιγότερα από 2 δολάρια ημερησίως. Πάνω από 13 εκατομμύρια παιδιά κάθε χρόνο, δηλαδή 30.000 χιλιάδες παιδιά κάθε μέρα, δηλαδή ένα παιδί κάθε τρία δευτερόλεπτα, πεθαίνουν από ασθένειες ιάσιμες στον ανεπτυγμένο κόσμο, από πείνα και έλλειψη πρόσβασης στο νερό. Πάνω από 850 εκατομμύρια άνθρωποι υποσιτίζονται. Οσο για την Αμερική των «σχεδίων σωτηρίας» της Γουόλ Στριτ, πάνω 30 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν με συσσίτιο και 47 εκατομμύρια δεν έχουν ιατρική ασφάλιση.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες είναι που στήθηκε η «φούσκα» των στεγαστικών δανείων. Και πράγματι η υπόθεση των στεγαστικών δανείων στις ΗΠΑ είναι χαρακτηριστική: Ολη αυτή η «φούσκα» στήθηκε στο έδαφος μιας πραγματικής οικονομίας όπου τα χρέη του κάθε μέσου αμερικανικού νοικοκυριού αντιστοιχούν στο 133% του διαθέσιμου εισοδήματός του...
*
Είναι προφανές, λοιπόν, ότι το πρόβλημα της χρηματοπιστωτικής κρίσης δεν είναι το αποτέλεσμα της δράσης κάποιων παρεκκλίσεων από τον «καλό» καπιταλισμό ή κάποιων «ασυνείδητων» παραγόντων της αγοράς.
Πρόκειται για εκδήλωση της βάρβαρης φύσης και λειτουργίας ενός συστήματος που ακόμα και τη φτώχεια που προκαλεί, τη χρησιμοποιεί ως πηγή προσπορισμού πλούτου για τη χρηματιστική ολιγαρχία.
Σε κάποιους μπορεί να φαίνεται παλιομοδίτικο, αλλά η αλήθεια είναι αυτή που περιέγραφε ο Μαρξ. Ενα τέτοιο σύστημα ούτε βελτιώνεται, ούτε διορθώνεται, ούτε ρυθμίζεται. Πολύ απλά, ανατρέπεται.
Επιστροφή στην κορυφή

 
Μετάβαση στη:  
Μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης

Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες