«Βαρέθηκα τις ταμπέλες»: Σόφισμα απάτης

[ΝΤΑΒΕΛΗΣ]

«Βαρέθηκα τις ταμπέλες»: Σόφισμα απάτης

Διαβάσαμε το παρακάτω, το οποίο αναδημοσιεύτηκε, «θετικά», από κάποια μπλογκ:

«Σε κάθε διάλογο, σε κάθε δίλημμα, οι φανατικοί κρύβονται πίσω από συνθήματα και ταμπέλλες: Πασόκος, Δεξιός, Αριστερός, Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός, πουλημένος έτσι, πουλημένος αλλιώς,, κρατιστής, νεοφιλελεύθερος.
Τις έχω βαρεθεί πια τις ταμπέλες και αυτούς που τις κουβαλάνε.
Η τιμιότητα, ο κοινός νους, η ειλικρίνεια, η απλότητα δεν έχουν ταμπέλλα».

Φαίνεται ότι κάποιοι ή δεν σκέφτονται και μεθάνε με ρητορικά σχήματα ή είναι ποτισμένοι με τα ιδεολογήματα της Νέας Εποχής και «καμώνονται» ότι τα στηλιτεύουν.

Το «βαρέθηκε τις ταμπέλες» είναι ένα σόφισμα που προωθεί, στηριγμένο στην ιδεολογική και πολιτική παρακμή, την ΙΣΟΠΕΔΩΣΗ ιδεών και εννοιών, κοινωνικών οριοθετήσεων και αντιλήψεων, της ιστορικής ταυτότητας και του πολιτικού προσώπου, του «προσώπου» γενικά. Προωθεί τον άνθρωπο χωρίς «πρόσωπο» (ιστορικό, ιδεολογικό, πολιτικό), την Ιδέα και τις αντιλήψεις χωρίς κοινωνικό πρόσωπο, την Ιστορία χωρίς ταξικό, κοινωνικό υποκείμενο…

Αυτά ακριβώς προωθεί, σήμερα η Νέα Τάξη!!!

Φυσικά, αυτό το σόφισμα στηρίζεται (και έτσι παρασύρει τους θεωρητικά και πολιτικά ρηχούς και επίπεδους), στην ιδεολογική και πολιτική σήψη του συστήματος, στην ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής και στην αθλιότητα των αφοριστικών πολιτικών αντιπαραθέσεων. Απλώς, όλοι αυτοί αγνοούν, ότι όλα αυτά δεν είναι Πολιτική και αντιπαράθεση ιδεών, αλλά δολοφονία των Ιδεών και της Πολιτικής. Είναι ο πόλεμος της «τυπικής», αφοριστικής «ταμπέλας» εναντίον του περιεχομένου της «ταμπέλας»: Μετατρέπουν τις ιδέες σε τσόφλι και σχήμα αφοριστικό (υβριολόγιο) και ισοπεδώνουν έτσι κάθε περιεχόμενο, κάθε κοινωνικό, ιστορικό και αγωνιστικό σύμβολο. Γιατί και το σύμβολο είναι «ταμπέλα». Και η σημαία είναι «ταμπέλα». Και οι αγωνιστικές παραδόσεις είναι «ταμπέλα» κ.ο.

Και οι ιδεολογικές έννοιες: «Αριστερά», «δεξιά», «φασισμός», σταλινισμός» κ.λπ ταμπέλες είναι!!!
Και οι ιστορικές «τομές» ταμπέλες είναι!!!

Να τα καταργήσουμε λοιπόν όλα για να μην χρησιμοποιούμε «ταμπέλες»: Αυτό που προφήτεψαν οι ιδεολόγοι (άλλες «ταμπέλες») της Νέας Τάξης.

Το «Βαρέθηκα τις ταμπέλες» είναι ακόμα ένα μοιρολατρικό σόφισμα, ένα αντιεπιστημονικό «ξύλινο» λεκτικό σχήμα. Ακριβώς γιατί η κοινωνική πραγματικότητα είναι αυτή που οριοθετεί τα πράγματα, αντιπαραθέτει τα «υποκείμενα» και γεννάει τα ονόματα («ταμπέλες) των ιδεών και αντιλήψεων. Δεν θα αναλύσουμε εδώ τώρα αυτό: Δηλαδή το πώς παράγονται οι ιδέες κ.λπ.

Δόλιο σόφισμα είναι και το: «Η τιμιότητα, ο κοινός νους, η ειλικρίνεια, η απλότητα δεν έχουν ταμπέλα».

Και είναι σόφισμα, ακριβώς, γιατί η «τιμιότητα», η «σκέψη, η «ειλικρίνεια» και η «απλότητα» δεν είναι μεταφυσικές έννοιες: έχουν «όνομα» και «πρόσωπο» («ταμπέλα»), διαμορφώνονται δηλαδή από την κοινωνική πρακτική, τις ιδέες και αντιλήψεις, τις αξίες, την κοινωνική συνείδηση και τους αγώνες της ζωής…

Αυτά, βεβαίως, τα σοφίσματα και τα λεκτικά τεχνάσματα ανταποκρίνονται και στη νόσο της εποχής: Αυτή των μεταμφιέσεων. Της απόκρυψης, δηλαδή της «ταμπέλας» μας: Των αντιλήψεών μας, του ιδεολογικού μας προσώπου και της πολιτικής μας ταυτότητας. Και η απόκρυψη και οι μεταμφιέσεις είναι το άκρον άωτον της ανεντιμότητας και του ψεύδους…

Κάθε σκεπτόμενος, όμως, και με κριτική αίσθηση άνθρωπος δεν έχει ανάγκη τη δολερή αμεροληψία του «ουδέτερα» μεταμφιεσμένου, του ανθρώπου χωρίς ιδεολογικό και πολιτικό όνομα. Αντίθετα, θέλει τη «θέση», την «πράξη» και το «όνομα» των ιδεών για να κρίνει και να συγκρίνει…

Μένω προς το παρόν σε αυτά και περιμένω τους διαφωνούντες να παραθέσουν τα επιχειρήματά τους…

_________________
Φωτιά και τσεκούρι όχι μόνο στους
προσκυνημένους, αλλά και στους
πράκτορες και προβοκάτορες.

[Δημήτριος]

Λυπάμαι αγαπητέ συνομιλητή Νταβέλη αλλά κάπου θα συμφωνήσω με αυτό το σκεπτικό. Το αν ένας άνθρωπος είναι πχ δεξιός η αριστερός δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να υποστηρίζει την ιδεολογία του και να είναι και τιμιος και ειληκρινής η να μην αναγνωρίζει τα σφάλματα της ιδεολογίας του και να παραδέχεται τα σωστά άλλων.

Πολλοί λένε ότι είναι αριστεροί και δεξιοί. Όμως πολλοί έχουν και αρκετές διαφορές ενώ δηλώνουν το ίδιο πράγμα ιδεολογικά.
Υπάρχουν αριστεροί όπως ο Γιάννης ο Τριάντης και αριστεροί όπως ο Τσίπρας. Τι κοινό έχουν; Μα απολύτως τίποτα. Όπως δεξιοί δηλώνουν τόσο ο Ψωμιάδης οσο και ο Ανδριανόπουλος. Επίσης κανένα κοινό μεταξύ τους.

Πιστεύω οτι ένας άνθρωπός είναι προτιμότερο να τον ρωτάμε για τις απόψεις του σε διάφορα θέματα και να συμφωνούμε η να διαφωνούμε μαζί του χωρίς την λογική σώνει και καλά να τον χώσουμε σε ένα στρατόπεδο παρά να τον ρωτάμε αν είναι δεξιός, κεντρώος, αριστερός κλπ.
_________________
Δημήτριος Ν

[ΝΤΑΒΕΛΗΣ]

Φίλε Δημήτριε, το παράδειγμα που έφερες επιβεβαιώνει τούτο: Ότι οι χαρακτηρισμοί (ιδεολογικοί-πολιτικοί κ.λπ), δηλαδή οι «ταμπέλες» είναι προϊόντα της πραγματικότητας, των ποικίλων συγκρούσεων της ζωής, της Κίνησης…

Η πραγματικότητα είναι πολύχρωμη και εκφράζεται με ποικίλες έννοιες. Στην Αριστερά π.χ έχουμε μια πλούσια ποικιλία εννοιών και λέξεων που αποτυπώνουν τις διαφορές και τα «χρώματα»: Σταλινισμός, Τροτσκισμός. Μαοϊσμός, ρεφορμισμός, οπορτουνισμός, σεχταρισμός, αριστερός ελιτισμός και πάρα πολλές άλλες. Όλες αυτές αποτυπώνουν θέσεις και στάσεις, συμπεριφορές και ψυχολογία.

ΟΛΑ αυτά είναι ταμπέλες. Οι αναίρεσή τους σημαίνει ότι σβήνουμε τις ποικιλίες της ζωής και αδειάζουμε την ιστορία, την κοινωνία και την πολιτική από περιεχόμενο.

Το πρόβλημα που σήμερα τίθεται είναι η αποκατάσταση των εννοιών, η ανάδειξη της ουσία τους. Και αυτό γίνεται όχι με την κατάργηση των χαρακτηρισμών (συστατικό στοιχείο της πολεμικής κριτικής), αλλά με την καταπολέμηση της αφοριστικής-υβριστικής κριτικής που χρησιμοποιεί χαρακτηρισμούς χωρίς απόδειξη, που δολοφονεί και διαστρέφει τις έννοιες και τις λέξεις.

Ένα από τα χαρακτηριστικά της νεοταξικής εποχής μας είναι η πολτοποίηση και της γλώσσας και η αποδόμηση των μηχανισμών της λογικής. Έτσι θα ισοπεδώσει την Ιστορία και την κοινωνία. Έτσι, αύριο, στο όνομα της κατάργησης των «ταμπελών» θα καταργηθούν και οι έννοιες: καπιταλισμός, σοσιαλισμός, ιμπεριαλισμός, αμερικανισμός, δωσιλογισμός κ.λπ

Και είναι αυτή η ισοπέδωση της σκέψης και των λέξεων που επιτρέπει στον Τσίπρα, τον Ανδρουλάκη και τους λοιπούς να βάζουν την ταμπέλα του «αριστερού» και άλλους να μεταμφιέζονται και να εμπορεύονται τις ιδέες και τις έννοιες, τις αγωνιστικές παραδόσεις και τα σύμβολα.

Είναι αυτή η πολτοποίηση που επιτρέπει σε πολλούς δημοσιογράφους να το παίζουν αγωνιστές, αριστεροί και πατριώτες και να εμπορεύονται τα πάντα, αλλά να μην ρισκάρουν ποτέ ΤΙΠΟΤΑ. Μέσα σε αυτούς τους «γενναίους της υποταγής» είναι και το παράδειγμα που έφερες: Γενναίοι, αλλά υποταγμένοι στα αφεντικά τους. Γενναίοι, αλλά κρατούν το «μητρώο» τους καθαρό από πράξεις που θα ενοχλήσουν τα αφεντικά τους και θα ζημιώσουν την καριέρα τους.

Να, λοιπόν, που η θέση και η στάση του καθενός, είναι συνάρτηση της αυθεντικότητας των ιδεών του και των πράξεών του…
_________________
Φωτιά και τσεκούρι όχι μόνο στους
προσκυνημένους, αλλά και στους
πράκτορες και προβοκάτορες.