Γραφειοκρατικό παρακράτος

[Εξόριστος]

Το γραφειοκρατικό παρακράτος



Έχουμε γράψει και αναλύσει πολλές φορές το συνδικαλιστικό και κομματικό παρακράτος, ιδιαίτερα το νέο «εκσυγχρονιστικό» και «αριστερό» παρακράτος.
Η παρακάτω μαρτυρία που δημοσιεύτηκε στο «Παρόν της Κυριακής», μας επαληθεύει με δραματικό τρόπο.

«Σιχάθηκα τον εαυτό μου - Ντρέπομαι για όσα έκανα»Εκρηξη συνειδησης φοιτητη - γραμματεα της ΠΑΣΠ - ΤΕΙ



Πήγα «βλαχάκι» και με κάνανε «εξουσία»
«Δεν πλήρωνα σε κανένα μαγαζί»
«Για να περνάνε οι δικοί μας τα μαθήματα πάσαρα από πριν λίστα στους καθηγητές»

Διότι ο (τέως) συνδικαλιστής παραιτούμενος απ’ τη θέση του κομματικού επαγγελματία συνδικαλιστή (και δεν έχει σημασία σε ποιο κόμμα ανήκει, αφού η ίδια άρρωστη κατάσταση επικρατεί σε όλα τα κόμματα, με τις φωτεινές εξαιρέσεις βέβαια που ευτυχώς υπάρχουν ακόμα…) περιέγραψε με συγκλονιστικό τρόπο, πώς από γεμάτο αγνές προθέσεις «βλαχάκι» μεταλλάχτηκε σε ένα στυγνό, διεφθαρμένο, γραφειοκράτη, εξουσιαστή συνδικαλιστή που ουσιαστικά συνδιοικούσε το χώρο του. Τον μετάλλαξε ουσιαστικά σε συμπλήρωμα, απαραίτητο συμπλήρωμα μιας κατάστασης λαμογιάς και διαφθοράς!
Οπότε, υπογράμμισε ο (τέως) συνδικαλιστής, είχα να διαλέξω μεταξύ του να γίνω ένα μεγάλο λαμόγιο, να αρνηθώ και να συγκρουστώ με αποτέλεσμα να χάσω το πτυχίο μου και να εξαφανιστώ απ’ τη Λαμία!«Προτίμησα τον τρίτο δρόμο», κατέληξε.Η ομιλία του ήταν πράγματι μια γροθιά στο στομάχι όσων τουλάχιστον επιμένουν ακόμα να διατηρούν ευαισθησίες και να αρνούνται να ενταχτούν σε ένα σύστημα που ισοπεδώνει προσωπικότητες, απομυθοποιεί συστήματα, εξουθενώνει αξίες, αποδομεί ιστορικά κινήματα, καταβαραθρώνει οράματα και –εν τέλει– διαλύει το δημόσιο πανεπιστήμιο και μάλιστα στο όνομα της υπεράσπισής του!Και αξίζει να την παραθέσουμε ολόκληρη, είναι άλλωστε και επίκαιρη τούτη την περίοδο…Γιατί φεύγω από τη Λαμία «Μετά από σχεδόν 5 χρόνια στην ΠΑΣΠ, νιώθω πλέον ψυχολογικά κουρασμένος από τα συνδικαλιστικά. Καθώς κατάλαβα ότι δεν είναι μια συνεχής ιδεολογική πάλη, αλλά μια μάχη χωρίς αύριο για τη διαχείριση μιας μορφής εξουσίας, με πισώπλατα μαχαιρώματα διαπραγματεύσεις, διαπλεκόμενα, εκβιασμούς και πόλεμο με αθέμιτα μέσα.Σκεφτόμενος τα χρόνια που πέρασαν, είδα τον εαυτό μου, από ένα «βλαχάκι» που είχε έρθει απ’ το χωριό του για να σπουδάσει σε μια πόλη όπου δεν ήξερε κανέναν, να μετατρέπεται σε έναν από τους πιο αναγνωρίσιμους φοιτητές στο ΤΕΙ, με δεκάδες φίλους και γνωστούς μέσα και έξω από το ΤΕΙ, αλλά πάντα κάτι υπήρχε μέσα μου που με βασάνιζε και με έκανε να μην μπορώ να ξεκουράζομαι ποτέ.Δεν μπορώ να θυμηθώ τι έκανα συνειδητά και τι όχι μέχρι να φτάσω εδώ που έφτασα. Ο συνδικαλισμός μού έδινε πολλές δυνατότητες και αρκετά μεγάλη δύναμη, είχα στα είκοσί μου χρόνια τη δύναμη να δίνω λίστες με ονόματα σε καθηγητές και αυτοί να βοηθάνε όλα τα ονόματα να περνάνε τα μαθήματα που δίδασκαν, να πηγαίνω σε διάφορα μαγαζιά και να διασκεδάζω χωρίς να πληρώνω τίποτα, αλλά όλα αυτά που είχα δεν με ενθουσίαζαν καθώς το μόνο που έβλεπα ήταν ότι όλοι αυτοί που μας έδιναν τις δυνατότητες να έχουμε αυτήν την εξουσία μάς αποσπούσαν την προσοχή να μη βλέπουμε τις λαμογιές που γίνονται για τη διαχείριση του τεράστιου προϋπολογισμού του ΤΕΙ. Είχαν σπάσει την παράταξη στα δύο με σκοπό να μην καταφέρνουμε να ασχοληθούμε με τα υπόλοιπα που γίνονταν και είχαμε καταντήσει τα μικρά πιόνια στα χέρια των μεγαλοκαρχαριών. Οι μισοί από εμάς προτίμησαν να τα βρουν με τη ΔΑΠ, έτσι ώστε να καταποντίσουν εμάς τους υπόλοιπους με τον γαλαζοπράσινο συνασπισμό που είχαν κάνει και έτσι ο φαύλος κύκλος των εσωτερικών συγκρούσεων μεγάλωνε, με αποτέλεσμα όποιος θα ήταν το μεγαλύτερο «λαμόγιο» να επιβιώσει. Βουλευτές, καθηγητές, αλλά και κομματάρχες προσπαθούσαν να παίξουν έναν ρόλο στις εξελίξεις της ΠΑΣΠ του ΤΕΙ Λαμίας, καθώς απ’ τη μια ήταν ένα μεγάλο σχολείο ανερχόμενων συνδικαλιστών και από την άλλη τα συμφέροντα και οι προϋπολογισμοί του ΤΕΙ ήταν πολύ μεγάλοι για να μείνουν στα χέρια άλλων και όχι στα δικά τους. Όταν βρέθηκα στην ανώτερη βαθμίδα της παράταξης και έγινα επιτέλους γραμματέας, σιχάθηκα όλα όσα γίνονταν, αλλά και τον ίδιο μου τον εαυτό για όσα είχα κάνει για να φτάσω εδώ που έφτασα. Με πλησίαζαν διάφοροι και μου ζητούσαν διάφορες συνεργασίες και με πίεζαν είτε με απειλές είτε με άλλους τρόπους να δεχθώ τις συνεργασίες που μου πρόσφεραν αλλά οι παλιοί μου «φίλοι» με έκοβαν σε διάφορα μαθήματα για να με κρατάνε στο χέρι και να μην τους φύγω πριν από τις προεδρικές εκλογές.Έτσι έφτασα στο σημείο να έχω τρεις δρόμους να διαλέξω: Ο ένας ήταν να συμβιβαστώ και να γίνω ένα μεγάλο λαμόγιο σαν τους καθηγητές που ασκούσαν διοίκηση, ο δεύτερος ήταν να αρνηθώ και να συγκρουστώ με όλους αυτούς, με αποτέλεσμα να χάσω το πτυχίο μου, και ο τρίτος ήταν να φύγω και να εξαφανιστώ απ τη Λαμία. Εγώ προτίμησα τον τρίτο δρόμο, καθώς πλέον έχω σιχαθεί όλο αυτό το παιχνίδι της εξουσίας και ντρέπομαι για τον εαυτό μου και τα όσα έκανα, αλλά περισσότερο ντρέπομαι για το πού έχει φτάσει η τριτοβάθμια εκπαίδευση.


_________________
Όποιος δεν θέλει να είναι το φερέφωνο του ισχυρού ΔΕΝ πρέπει ΚΑΙ να αποδέχεται την εικόνα που προβάλλει και επιβάλλει ο ισχυρός για τον εαυτό του!

[ΓΙΑΝΝΗΣΜ]

Συγχαρητήρια στον νέο τούτον.

Όσοι από μας έχουν φοιτήσει στα ΑΕΙ και ΤΕΙ γνωρίζουν πολύ καλά πως τα "κομματόσκυλα" και οι "φοιτητοπατέρες" συμπεριφέρονται εντός και εκτός των πανεπιστημίων. Αλαζόνες, αυθάδεις, ωραιοπαθείς, μικρογραφίες της πολιτικής τάξης που μας κυβερνά δεκαετίες τώρα. Όσο για τα μαθήματα και τις εξετάσεις καλλίτερα να μην αναφερθώ. Θα σας σηκωθεί η τρίχα!
_________________
"Εάν δεν αφαιρέσεις από την αστική ηγεσία την υπεράσπιση του εθνισμού και την περάσεις στα χέρια της Αριστεράς, είσαι τελείως χαμένος σε οποιοδήποτε επαναστατικό σου παιχνίδι." Μιχάλης "Πάμπλο" Ράπτης.