Η παράκρουση της έμμισθης ανοησίας

[ΝΑΤΑΛΙΑ]

Η παράκρουση της έμμισθης ανοησίας

Παρακμιακά και σηπόμενα καθεστώτα πληρώνουν αδρά την ανοησία. Είναι το μόνο «όπλο» που τους έχει απομείνει: Να βομβαρδίζουν την κοινωνία με τόνους ανοησίας, όχι μόνο για να αποπροσανατολίζουν και παραπλανούν, αλλά και για να αποκτηνώνουν και δολοφονούν τη σκέψη και τη ψυχή μας.
Οι πομποί των ρύπων είναι τα ΜΜΕ και ιδιαίτερα τα ηλεκτρονικά. Εκεί συνωστίζονται, σε ένα αχαλίνωτο ανταγωνισμό βλακείας, όλοι οι ακριβοπληρωμένοι φελλοί: κοπριά που πληρώνεται σαν χρυσάφι.
Σε μια εποχή που ο εργαζόμενος (ο παραγωγός του πλούτου) αργοπεθαίνει μέσα στη φτώχεια και την αθλιότητα και του αφαιρούνται και τα υπολείμματα των κατακτήσεών του, σε μια εποχή που η γνώση απαξιώνεται και διώκεται, σε μια εποχή που ο εκπαιδευτικός και ο άνθρωπος του πνευματικού και επιστημονικού μόχθου εξευτελίζεται και γίνεται ζητιάνος για να ζήσει, σε μια εποχή ασύλληπτων οικονομικών-κοινωνικών συμφορών όπου η ανεργία και η ανέχεια είναι χωρίς ιστορικό προηγούμενο, σε αυτή την εφιαλτική εποχή, το χρυσάφι χορεύει γύρω από τα ποικίλα σούργελα της βροντώδους ανοησίας: στις κοκότες και τα πνευματικά σκουπίδια των μεσημεριάτικών εκπομπών (στα θηλυκά αυτά ζώα), στους ζογκλέρ της δημοσιογραφικής καφρίλας και σε όλο αυτό τον «στρατό» των τηλεοπτικών ξερασμάτων.
ΟΛΑ αυτά τα ξεράσματα και οι «πόρνες» πολυτελείας (αρσενικοί και θηλυκοί) πληρώνονται για να ξερνούν καθημερινά τους χείμαρρους της ανοησίας, για να στουπώνουν τα κρανία μας με τα σκουπίδια και τα κόπρανά τους.
Και είναι τόσο συστηματική και καθημερινή αυτή η νεροποντή της διαστροφικής ηλιθιότητας που αρχίζει να μην γίνεται πλέον αντιληπτή, που εθίζει την κοινωνία και την αποδέχεται, όπως αποδεχόμαστε το κρύο τον χειμώνα. Και είναι αυτή η «συνήθεια» που καθιστά την κατάσταση δραματικά επικίνδυνη.
Και είναι αυτός ο λόγος που η βλακεία γίνεται ανίκητη και πουλιέται τόσο ακριβά. Έχει δημιουργήσει μεγάλο καταναλωτικό κοινό. Γι’ αυτό βλέπουμε σήμερα να επικεντρώνεται όλη η κοινωνική ζωή μας στις ανοησίες των φελλών για το ποδόσφαιρο και την εθνική Ελλάδας. «Αναλύεται» και η στραβή τρίχα του κάθε ποδοσφαιριστή, κάθε θηριώδη χαζομάρα αυτών των σταρ της βιομηχανικής κερδοσκοπικής απληστίας που αποτελούν το ανάλογο των Ρωμαϊκών φιεστών του «άρτου και θεάματα».
Μεθάμε ψυχωτικά με τους αθλητές εμπορεύματα-θεάματα, με τους «μονομάχους ήρωες» που αποκομίζουν αμύθητα ποσά για να κλωτσάνε το μπαλάκι την ίδια ώρα πού ο κόσμος πεινάει και η ανθρωπότητα στενάζει και ζει το μεγαλύτερο ιστορικό εφιάλτη.

Και μόνο αυτό δείχνει το βάθος και το πλάτος της καπιταλιστικής παρακμής. Δείχνει ότι η καπιταλιστική βαρβαρότητα δεν έχει σύνορα, όρια και αναστολές και ακόμα: Χρυσοπληρώνουμε εμείς αγόγγυστα τη σήψη, την βαρβαρότητα, την ανοησία και την ίδια μας την υποταγή…