"Κεντροαριστερα": Νεοταξική μετάλλαξη

[ΜΟΥΡΑΛΩΦ]

"Κεντροαριστερά": Η νεοταξική μετάλλαξη



Από τον «ευρωκομμουνισμό» στον Μπερλουσκόνι

Γράφει: Ο Νίκος Μπογιόπουλος

Ριζοσπάστης:
http://www2.rizospastis.gr/story.do?id=4530058&publDate=3/5/2008








Ο κ. Βελτρόνι, ο «κεντροαριστερός» αντίπαλος του Μπερλουσκόνι στις τελευταίες εκλογές στην Ιταλία, ήταν ο εκ δεξιών παρακαθήμενος του Πρόντι, όταν το 1996 ο «κεντροαριστερός» σχηματισμός της «Ελιάς» αναδείχτηκε κυβέρνηση στην Ιταλία. Τότε, δηλαδή, που ο ΣΥΝ και η «Αυγή», έβλεπαν την «κεντροαριστερά» σαν «κλάδο ελπίδας» για την Ευρώπη, ενώ το μονίμως «δογματικό» ΚΚΕ προειδοποιούσε ότι «οι εξελίξεις στην Ιταλία θα αποδείξουν σε όσους καλόπιστους διατηρούν επιφυλάξεις περί τίνος πρόκειται (καθώς) ο συνασπισμός της "Ελιάς" στηρίχτηκε από ισχυρές δυνάμεις του κεφαλαίου»...
*
Μετά, λοιπόν, τις διάφορες κυβερνήσεις της «κεντροαριστεράς» στην Ιταλία και όχι μόνο από τη δεκαετία του '90, ήρθε η ώρα της αποτίμησης του ρεύματος του «Ιστορικού συμβιβασμού».
Η πολιτική «προσφορά» του ρεύματος που ξεκίνησε ως «ευρωκομμουνισμός», που πορεύτηκε ως μεταλλαγμένη «Αριστερά» και που κατέληξε να δηλώνει ότι «σήμερα μια αριστερή, εναλλακτική, αντικαπιταλιστική λύση δεν μπορεί να στηρίζεται στην αντίθεση κεφαλαίου - εργασίας αλλά και στα θέματα του περιβάλλοντος και εκείνων των δικαιωμάτων των γυναικών και των ομοφυλόφιλων» (Φ. Μπερτινότι), είναι πλέον προφανής: Πλήρης παράδοση των λαϊκών στρωμάτων της Ιταλίας στον πολιτικό σκοταδισμό.
*
Αλλωστε, ο κ. Βελτρόνι δεν παρέλειψε να στρώσει το δρόμο του Μπερλουσκόνι ακόμα και την ύστατη ώρα με «ευρωκομμουνιστικά» άνθη:
Η «πάλη των τάξεων» είναι μια «εξαιρετικά πεπαλαιωμένη προσέγγιση», όπως έλεγε προεκλογικά... Συνεπώς και αφού «οι πρώτοι που - όπως πρόσθετε - δεν αντιλαμβάνονται τον εργοδότη τους ως "αφεντικό" είναι οι μισθωτοί των μικρών επιχειρήσεων», ήταν απολύτως λογικό να χρίσει επικεφαλής του «κεντροαριστερού» συνδυασμού του στη Βενετία τον επικεφαλής της ομοσπονδίας των βιομηχάνων της μεταλλουργίας!
*
Φυσικά, ο χαρακτήρας της κεντροαριστεράς δεν είναι αποκλειστικά ιταλικό «φρούτο». Αυτό το πολιτικό μόρφωμα, το συνονθύλευμα της παντελώς πλέον εξωνημένης σοσιαλδημοκρατίας με ό,τι απέμεινε ως «αριστερό κερασάκι» από τον «ευρωκομμουνισμό», αποτελεί βασικό διαχειριστή των πολιτικών υποθέσεων της ολιγαρχίας και συστατικό στοιχείο του διπολισμού σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.
*
Στα ελληνικά πράγματα, από τη δεκαετία του '70, ο βασικός «αντιπρόσωπος» του «ευρωκομμουνισμού» υπήρξε το τότε λεγόμενο «ΚΚΕ εσωτερικού», μετεξέλιξη του οποίου συνιστά ο σημερινός ΣΥΝ.
Είχαμε, λοιπόν, την ευκαιρία να μεταφερθούν και στη χώρα μας οι «ευρωκομμουνιστικές» αναλύσεις για το «ξεπερασμένο» της μαρξιστικής θεωρίας περί της πάλης των τάξεων, για το «δογματισμό» που αποπνέουν οι θέσεις για την ανατροπή της αστικής τάξης από το οργανωμένο προλεταριάτο και τους συμμάχους του, να παρακολουθήσουμε όλες τις υποκλίσεις των υποτιθέμενων «Αριστερών» στην «αστική νομιμότητα» και στο «δημοκρατικό δρόμο προς το σοσιαλισμό», όπου «δημοκρατικός δρόμος» η αποθέωση του αστικού κοινοβουλευτισμού και «σοσιαλισμός» η διαχείριση του καπιταλισμού με «ευαισθησία...
*
Η δεκαετία του '90 υπήρξε κομβική περίοδος για τους πάλαι ποτέ «ευρωκομμουνιστές», οι οποίοι αφού πανηγύρισαν για την ανατροπή του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ, βρήκαν θέση στο πολιτικό σύστημα της Ευρώπης, συμμετέχοντας ή στηρίζοντας τις 13 από τις 15 κυβερνήσεις των τότε κρατών - μελών της ΕΕ, παρέχοντας τα αναγκαία πειστήρια «ανθρωπισμού», όταν η τελευταία εφάρμοζε το Μάαστριχτ, θέσπιζε τη Λευκή Βίβλο και βομβάρδιζε τη Γιουγκοσλαβία...
*
Η περίοδος της «κεντροαριστεράς» αυτής της γνήσιας μετεξέλιξης του «ιστορικού συμβιβασμού» και της μετουσίωσης του «ευρωκομμουνισμού» σε κυβερνητική δύναμη, οδήγησε στον Μπερλουσκόνι στην Ιταλία, στον Σαρκοζί στη Γαλλία, στην εκλογική συρρίκνωση της Αριστεράς στην Ισπανία.
Ειδικά στην Ιταλία μιλάμε για:
• Μια «κεντροαριστερά» που διαλαλούσε ότι ο διεφθαρμένος Κράξι «είναι μέλος της κληρονομίας της» (!) και είχε επικεφαλής της τον Πρόντι, έναν πρώην υπουργό του ...Αντρεότι, δηλαδή των άλλων διεφθαρμένων, των χριστιανοδημοκρατών.
• Μια «κεντροαριστερά» που με τον Πρόντι πρόεδρο της ΕΕ και τον Ντ' Αλέμα πρωθυπουργό της Ιταλίας βομβάρδιζε τη Γιουγκοσλαβία, παραχωρώντας ως ορμητήριο του ΝΑΤΟ τη βάση του Αβιάνο.
• Μια «κεντροαριστερά» που είχε το 1996 υποστηρικτή της τον Ανιέλι, γιατί - όπως έλεγε ο μεγιστάνας - αυτή ήταν που έκανε τη «βρώμικη δουλειά» στο Ασφαλιστικό, στο συνταξιοδοτικό, στις εργασιακές σχέσεις.
• Μια «κεντροαριστερά» που το 2006 κατέβηκε με πρώτο προπαγανδιστή του προγράμματός της τον πρόεδρο της ΦΙΑΤ και επικεφαλής του συνδέσμου των Ιταλών βιομηχάνων.
• Μια «κεντροαριστερά» που, όταν οι Ιταλοί βγήκαν στους δρόμους, μετά την απαγωγή της Ιταλίδας δημοσιογράφου στη Βαγδάτη, ζητώντας την επιστροφή των Ιταλών στρατιωτών από το Ιράκ, τάχθηκε παρά τω πλευρώ του Μπερλουσκόνι.
• Μια «κεντροαριστερά» που έκλεινε την πόρτα στον ικέτη Οτσαλάν και βύθιζε τα καρυδότσουφλα των μεταναστών από την Αλβανία και γέμιζε την Αδριατική με πτώματα, για να εμποδίσει την είσοδό τους στην Ιταλία.
• Μια «κεντροαριστερά» που οδήγησε πάνω από 5 εκατ. εργάτες, συνταξιούχους, άνεργους να ψηφίσουν σε ποσοστό 75% τη σταδιακή αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης από το 2008 έως το 2013 από τα 57 στα 61 έτη για τους εργάτες και στα 62 για τους αυτοαπασχολουμένους!
*
Να, το μοντέλο της «Αριστεράς» που ζητούσε την ψήφο των Ιταλών στις τελευταίες εκλογές. Η επικράτηση, επομένως, του Μπερλουσκόνι και των φασιστών στην Ιταλία, μόνο ανεξήγητη δεν είναι...

[Καχύποπτος]

Το ιδεολογικό και πολιτικό πλαγκτόν του ΣΥΡΙΖΑ το περιγράφει πολύ εύστοχα ο δημοσιογράφος Παναγιώτης Τσούτσιας, μέλος του ΣΥΡΙΖΑ. Φυσικά αυτή την πολιτική παρτούζα την βλέπει θετικά!!!
Αυτό το συνονθύλευμα αθροιστικών ιδεολογικών ποιοτήτων, πολιτικών επιμειξιών και πολυπολιτισμικής ισοπέδωσης προβάλλεται ως θετικό εγχείρημα. Δεν καταγράφει φυσικά και τις νεοφιλελεύθερες τάσεις του ΣΥΡΙΖΑ: Το τέλειο δηλαδή μοντέλο της νεοταξικής στρατηγικής!!!
Παρ’ όλα αυτά το κείμενο είναι αποκαλυπτικό!!!


ΔΙΑΒΑΣΤΕ:
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11378&subid=2&tag=4750&pubid=920422


Οι 12 φυλές του ΣΥΡΙΖΑ


Πολύχρωμος και αριστερόστροφος ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί το πρώτο ενωτικό εγχείρημα, μετά τη μεταπολίτευση, όπου συναντώνται σχεδόν όλα τα ρεύματα από την ανανεωτική Αριστερά μέχρι τους τροτσκιστές και τους μαοϊκούς.

Πάνω από δέκα κόμματα, κινήσεις και ανένταχτοι από τον χώρο της Αριστεράς συμμετέχουν ισότιμα στον ΣΥΡΙΖΑ, ανεξάρτητα εάν τον τόνο δίνει από την πρώτη στιγμή της ίδρυσής του ο Συνασπισμός.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πέρασε με άνεση τον πήχη του 3% στις βουλευτικές εκλογές του περασμένου Σεπτεμβρίου και αμέσως μετά -σε διάστημα έξι μηνών- κατέγραψε στις δημοσκοπήσεις εκλογικά ποσοστά που φθάνουν κοντά στο 16 και 17%.

Λειτουργία

Μια καταγραφή των πολιτικών δυνάμεων, που συμμετέχουν στον ΣΥΡΙΖΑ, δείχνει μια πανσπερμία κομμάτων και πολιτικών κινήσεων -σημειώνεται ότι η Συντονιστική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ λειτουργεί στη βάση της ομοφωνίας- που έχουν ρίζες από χώρο της ανανεωτικής αριστεράς, αλλά και του μαοϊσμού και του τροτσκισμού.
Σημειώνεται ότι για πρώτη φορά στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ έχουν εκλεγεί βουλευτές που έχουν αναφορές στην ευρωκομμουνιστική Αριστερά, ενώ για μερικές δεκάδες ψήφους δεν κατάφερε να εκλέξει βουλευτή η Κομουνιστική Οργάνωση Ελλάδος (ΚΟΕ), η οποία έχει καταβολές από τον χώρο των μαοϊκών.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δημιουργήθηκε τον Δεκέμβριο του 2003 και με ένα μικρό διάλειμμα στις ευρωεκλογές του 2004, όπου κατέβηκε μόνος του ο ΣΥΝ, ανασυντάχθηκε για να κατέλθει πλέον «ενιαίος» στις βουλευτικές εκλογές του 2007.ΤΟ WHO IS WΗΟ

Οι δώδεκα «μικροί» που συμμετέχουν ισότιμα

Από την πρώτη στιγμή της ίδρυσης του ΣΥΡΙΖΑ συμμετείχε η Ανανεωτική Κομμουνιστική Οικολογική Αριστερά (ΑΚΟΑ), η οποία βγήκε από τα σπλάχνα του ΚΚΕ εσωτερικού. Επικεφαλής της ΑΚΟΑ είναι ο βουλευτής Επικρατείας Γιάννης Μπανιάς, ενώ εκδίδουν την εβδομαδιαία εφημερίδα «Εποχή». Σημειώνεται ότι στις ευρωεκλογές του 2004 η ΑΚΟΑ στήριξε ψηφοδέλτιο, στο οποίο συμμετείχαν μόνο γυναίκες και το οποίο πλησίασε κοντά στο 1%.
Η πιο ισχυρή δύναμη σε οργανωμένες δυνάμεις και με διακλάδωση σχεδόν σε όλη τη χώρα είναι η Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδος (ΚΟΕ), η οποία έχει αναφορές μαοϊκές. Η ΚΟΕ εκδίδει την εφημερίδα «Αριστερά», ενώ το ηγετικό της στέλεχος, Ρούντι Ρινάλντι, είναι ο συντονιστής της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ.
Από τον χώρο των τροτσκιστών προέρχεται η Διεθνιστική Εργατική Αριστερά (ΔΕΑ), η οποία εκδίδει τη δεκαπενθήμερη εφημερίδα «Εργατική Αριστερά». Στη Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ συμμετέχει ο Αντώνης Νταβανέλος.
Αναφορές στα κοινωνικά κινήματα και στις ιδέες των Μαρξ, Λένιν, Τρότσκι έχει και η οργάνωση «Κόκκινο», που εκδίδει και μηναίο ομότιτλο περιοδικό. Η οργάνωση «Κόκκινο» ιδρύθηκε το 2004.
Πρώην μέλη και στελέχη του ΚΚΕ έχουν συστήσει την Κίνηση για την Ενότητα Δράσης της Αριστεράς (ΚΕΔΑ), η οποία ιδρύθηκε το 2001. Στη Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ συμμετέχει ο Γιάννης Θεωνάς, πρώην ευρωβουλευτής του ΚΚΕ, ενώ από τις τάξεις της έχει αποχωρήσει ο πρώην βουλευτής Μήτσος Κωστόπουλος.
Πρωταγωνιστικό ρόλο έχει και το ιστορικό στέλεχος της Αριστεράς Μανώλης Γλέζος, ο οποίος έχει συστήσει την κίνηση «Ενεργοί Πολίτες», η οποία μάλιστα πήρε μέρος και στις νομαρχιακές εκλογές του 2002.
Ιδιαίτερη σημασία αποδίδουν στον ΣΥΡΙΖΑ στους ανένταχτους αριστερούς. Στη Συντονιστική Γραμματεία του συμμετέχουν έξι στελέχη: Τασία Χριστοδουλοπούλου, Μαρία Φραγκιαδάκη, Μάκης Σπαθής, Αλκης Ρήγος, Δήμος Τσακνιάς και ο Τάκης Μαστρογιαννόπουλος. Μάλιστα, τόσο στην πρώτη Πανελλαδική Σύσκεψη του Μαρτίου όσο και στη συνέχεια έχουν κατατεθεί απόψεις για την ενίσχυση του ρόλου των ανένταχτων αριστερών κυρίως στις Τοπικές Επιτροπές του ΣΥΡΙΖΑ.
Ισότιμο μέλος του ΣΥΡΙΖΑ είναι η Οικολογική Παρέμβαση, η οποία δημιουργήθηκε τον Φλεβάρη του 2007 από άτομα και μέλη οικολογικών ομάδων και, όπως λέει στη διακήρυξή της, αγωνίζεται για την πολιτική και κοινωνική οικολογία.
Ισότιμο μέλος -με απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος- είναι το Δημοκρατικό Κοινωνικό Κίνημα (ΔΗΚΚΙ), το οποίο συνέχισε τη λειτουργία του μετά την αποχώρηση του Δημήτρη Τσοβόλα. Με έντονες σοσιαλιστικές αναφορές και πατριωτικά στοιχεία στην πρώτη φάση συνεργάστηκε με το ΚΚΕ, αλλά στις περασμένες εκλογές συμμετείχε στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ.
Στις περασμένες εκλογές με τον ΣΥΡΙΖΑ συνεργάστηκε και το «ΛΕΥΚΟ» (Λαϊκές Ενώσεις Υπερκομματικών Κοινωνικών Ομάδων).
Εδώ και περίπου ένα εξάμηνο η οργάνωση «Ξεκίνημα» (Σοσιαλιστική Διεθνιστική Οργάνωση) έχει ανοίξει μια συζήτηση στις οργανώσεις της (η δύναμή της αντλείται κυρίως από τον φοιτητικό χώρο) για να ενταχθεί στον ΣΥΡΙΖΑ. Τα ιδρυτικά της στελέχη προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ με τροτσκιστικές αναφορές.
Τέλος, την ένταξή του στον ΣΥΡΙΖΑ έχει ζητήσει η οργάνωση «Ρόζα», τα μέλη της συμμετέχουν ενεργά στο Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα.

ΠΡΩΤΟ ΒΙΟΛΙ Ο «ΔΙΑΣΗΜΟΣ» ΣΥΝ

Στον μακρύ κατάλογο των κομμάτων, πολιτικών κινήσεων και ανένταχτων αριστερών του ΣΥΡΙΖΑ ο πλέον «διάσημος» είναι ο Συνασπισμός, ενώ τον πρωταγωνιστικό τόνο δίνουν τόσο ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, Αλέκος Αλαβάνος, όσο και ο πρόεδρος του ΣΥΝ, Αλέξης Τσίπρας. Τη Συντονιστική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ εκπροσωπεί ο Αλέκος Φλαμπουράρης, μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΝ.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΟΥΤΣΙΑΣ
ptsoutsias@pegasus.gr