Ασφαλιστικό: Ο Αγώνας ήταν από την αρχή προδομένος

[Παλαίμαχος]

ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ από το Λύκο:
http://lupus002.blogspot.com/


Οι απεργίες ήταν επιτυχημένες, λένε οι συνδικαλιστές. Ναι! «Η εγχείρηση επέτυχε, αλλά ο ασθενής απέθανε»;;;


Η κυβέρνηση ψηφίζει το συνταξιοδοτικό. Ένα νομοσχέδιο που μετατρέπει το εργασιακό τοπίο της χώρας μας περίπου σε Σρι Λάνκα και καταδικάζει όλους μας να πεθαίνουμε γονατιστοί δουλεύοντας για ένα κομμάτι ψωμί.

Και δεν διαλύθηκε το σύμπαν! Δεν γκρεμίστηκε η Αθήνα! Δεν λεηλατήθηκαν τα άντρα όσων απεργάζονται όλα αυτά!

«Θα σκάβουμε τον τάφο μας και θα πηδάμε μέσα, για να μην επιβαρύνονται οι εργοδότες και τα μακροοικονομικά μεγέθη» έλεγε φίλος δημοσιογράφος.

Αυτό ήταν το όνειρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Γι αυτό κάναμε τόσες θυσίες για να ενταχθούμε και να παραμείνουμε στον «σκληρό πυρήνα» ;
Για να καταλήξουμε να ξεψυχάμε σιδηροδέσμιοι στις αυτοκρατορικές γαλέρες των 700 ευρώ;
Είμαστε άξοι της μοίρας μας!






Ο αγώνας ήταν από την αρχή προδομένος

Ο Λύκος, εκφράζει γλαφυρά το κοινωνικό, πολιτικό, συνακόλουθα και συνδικαλιστικό δράμα της ελληνικής κοινωνίας.
Όταν τελειώσει αυτή η κατάσταση θα αναλύσουμε διεξοδικά αυτό το δράμα. Τώρα κάποιες παρατηρήσεις πολύ συνοπτικά

Πρώτη: Όταν το εργατικό κίνημα έχει εξοντωθεί πολιτικά και οργανωτικά και ο κορμός της εργατικής τάξης έχει αλωθεί με την εισαγωγική εισβολή εκατομμυρίων ξένων εργατών, οι μάχες είναι ήδη εκ των προτέρων χαμένες..
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να δίνονται. Απλώς πρέπει να εμβαθύνουμε στα αίτια της ήττας. Τότε οι ήττες οδηγούν σε νίκες…

Δεύτερη: Μια γενική απεργία δεν είναι θέατρο κομματικών και συνδικαλιστικών παραστάσεων. Είναι η κορυφωμένη έκφραση του εργατικού και λαϊκού κινήματος και ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ θέτει το ζήτημα της πολιτικής εξουσίας. Η Γενική απεργία, από την ίδια της τη φύση είναι πολιτική απεργία, συνεπώς απαιτεί πολιτική προοπτική, δηλαδή εναλλακτική πολιτική πρόταση και αξιόπιστο φορέα που θα εγγυάται αυτήν την πρόταση. Δεν σταματάει σε συλλαλητήρια πολιτικών παραστάσεων, αλλά εξελίσσεται ΔΥΝΑΜΙΚΑ, θέτοντας και τις οργανωτικές δομές γκρεμίσματος της υπάρχουσας κυβέρνησης. Με πιο απλά λόγια θέτει το σύνθημα «κάτω η κυβέρνηση» και οι εργατικές και λαϊκές μάζες προχωρούν σε σχήματα αυτό-οργάνωσης και αυτενέργειας για να ανταπεξέλθουν σε ένα τέτοιοι αγώνα ζωής και θανάτου.
ΕΡΩΤΗΜΑ: Υπήρχαν αυτοί οι πολιτικοί όροι; Υπήρχε ένα τέτοιο ταξικό επίπεδο συνείδησης και κόμματα, όχι απλώς αξιόπιστα στον κόσμο, αλλά και ικανά να θέσουν το Καίριο πολιτικό ζήτημα και να υπερφαλαγγίσουν τα ΚΡΑΤΙΚΑ ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ;
Το μόνο που υπήρχε ήταν κόμματα εντελώς αναξιόπιστα, υπεύθυνα στη συνείδηση του λαού για όλα αυτά τα δεινά και κυρίως κόμματα και συνδικάτα που απλώς εμπορευόντουσαν τα προβλήματα και τις απεργιακές παρελάσεις, ΠΑΝΤΕΛΩΣ ανίκανα να δώσουν μάχες και προπαντός να προωθήσουν τα μαζικά κινήματα.
Η Ν.Δ, και το κεφάλαιο απέναντί τους δεν είχε κανένα αντίπαλο. Τα κόμματα και το συνδικαλιστικό παρακράτος, είναι πλήρως υποταγμένα στο κεφάλαιο και απλώς για την τιμή των όπλων ρίχνουν κάποιες θορυβώδεις, αλλά άσφαιρες τουφεκιές στον αέρα…

Τρίτη: Τα συνδικάτα, αποτελούν σήμερα, κρατικό θεσμό, πλήρως υποταγμένο στις απαιτήσεις των υπερεθνικών. Ιδιαίτερα το πράσινο συνδικαλιστικό παρακράτος ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΕΤΑΙ απλώς τα σκανδαλώδη δικά του προνόμια, τα οποία κι αυτά κινδυνεύουν. Δεν νοιάζεται για το σύνολο της εργατικής τάξης και το ανέβασμα των συνολικών συμφερόντων της τάξης. Νοιάζεται για τα ιδιαίτερα συντεχνιακά, δημοσιοϋπαλληλικά συμφέροντά του.
ΟΤΑΝ μπαίνουν σαν προμετωπίδα του αγώνα τα κεκτημένα των κρατικών συνδικαλιστικών ελίτ δεν μπορεί να ενώσεις το λαό και να διεξάγεις κανέναν αγώνα για τα ΣΥΝΟΛΙΚΑ συμφέροντα των εργαζομένων. Απλώς διαπραγματεύεσαι να μην χαθούν τα «κεκτημένα των προνομίων»!!!
Κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις ο αγώνας για το Ασφαλιστικό, αυτό τι ζήτημα ζωής και θανάτου για τη μεγάλη μάζα των εργαζομένων, ήταν εκ των προτέρων ξεπουλημένος και χαμένος.

Αυτά τα ολίγα προς το παρόν.

_________________
Θέλησαν να μας εξοντώσουν,
αλλά δεν τα κατάφεραν.
Εμαστε ακόμα ζωντανοί κι αυτό
είναι το κυριότερο.

[ΘΑΛΕΙΑ]

Οι γενικές απεργίες δεν είναι στρατιωτικές παρελάσεις για να προσφέρουν στο λαό το θαυμαστό θέαμα μιας ΟΜΟΦΩΝΗΣ άρνησης για εργασία και μιας επίσης ΟΜΟΦΩΝΗΣ επιστροφής στη δουλειά!!!
Τα θεάματα δεν είναι αγώνας. Είναι μανούβρες των ποικίλων εξουσιών:κομματικών, συνδικαλιστικών και δημοσιογραφικών.

[Εξόριστος]

ΚΚΕ: Το εργατικό λαϊκό κίνημα δεν πρέπει να δεχτεί τετελεσμένα

· Βούλιαξε η πλατεία Ομόνοιας στην Αθήνα στη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ, όπως και σε δεκάδες πόλεις όλης της χώρας. Το ΠΑΜΕ καλεί τους εργαζόμενους να συνεχίσουν και να κλιμακώσουν την πάλη. Να δυναμώσουν τα συνδικάτα συμβάλλοντας αποφασιστικά στην αλλαγή των συσχετισμών υπέρ των ταξικών δυνάμεων, με χτύπημα του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού.
· Το ΚΚΕ σημειώνει ότι η απάντηση στην ψήφιση και του νέου αντιασφαλιστικού νόμου πρέπει να είναι η συσπείρωση στη γραμμή της ανυπακοής και της αντιπαράθεσης με την ΕΕ και το κεφάλαιο. Καλεί όλους τους εργαζόμενους, τη νεολαία να συνδέσουν τους αγώνες τους για την ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων τους με την πάλη για βαθιές αλλαγές στην οικονομία και στην εξουσία.
· Η ΚΝΕ χαιρετίζει τη δυναμική συμμετοχή νέων εργατών στις απεργιακές φρουρές έξω από εργασιακούς χώρους, τις επιτροπές αγώνα και τα μαθητικά συμβούλια που, μέσα από γενικές συνελεύσεις, έκλεισαν χώρους κατάρτισης και σχολεία.
· Χτες ολοκληρώθηκε στη Βουλή και η ψήφιση των άρθρων του νομοσχεδίου. Το ΚΚΕ αφού το καταψήφισε επί της αρχής αποχώρησε από τη συζήτηση των άρθρων. Σήμερα επίσης θα καταθέσει πρόταση για τη διενέργεια δημοψηφίσματος για το νέο αντιασφαλιστικό νόμο.


ΣΧΟΛΙΟ

Επιθανάτιοι θρήνοι!!!
Εδώ ηττηθήκαμε κατά κράτος, μια ήττα που θα σπείρει νέα κύματα απογοήτευσης και ο «Ριζοσπάστης» αερολογεί «ταξικά».
Εδώ κηρύχθηκε μια Γενική Πολιτική Απεργία, ένα υπερθέαμα κομματικών και συνδικαλιστικών λεονταρισμών και η Γενική Πολιτική Απεργία δεν προχώρησε ούτε καν σε συνελεύσεις της βάσης και τη δημιουργία Εργατικών Επιτροπών Αγώνα. Γενική Απεργία χωρίς οι εργαζόμενοι να πάρουν τις τύχες στα χέρια τους με δικές τους αποφάσεις που θα βγαίνουν μέσα από τις δικές τους Συνελεύσεις και θα κατοχυρώνονται με τα ΔΙΚΑ τους όργανα πάλης, ΔΕΝ ΝΟΕΙΤΑΙ.
Τα αριστερά κόμματα που μιλάνε για «ανυπακοή» ΠΡΟΩΘΟΥΝ τέτοιες διαδικασίες!!!
ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ οι ΑΠΕΡΓΙΕΣ και ιδιαίτερα οι Γενικές Πολιτικές Απεργίες είναι φιέστες των καθεστωτικών κομμάτων και των κρατικών συνδικαλιστών.
Το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις τους τρίβουν τα χέρια τους όταν έχουν απέναντί τους τέτοια κόμματα και τέτοια Συνδικάτα.
ΓΙΑ όλα αυτά ο «Ρ» δεν βρήκε να πει τίποτα…

_________________
Όποιος δεν θέλει να είναι το φερέφωνο του ισχυρού ΔΕΝ πρέπει ΚΑΙ να αποδέχεται την εικόνα που προβάλλει και επιβάλλει ο ισχυρός για τον εαυτό του!