Περιοδικό Πολιτικής Και Πολιτισμικής Παρέμβασης


Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα, η διάδοση της αλήθειας είναι πράξη επαναστατική
Το κράτος απουσιάζει

< Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας | Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας > 
Συγγραφέας Μήνυμα
Μάξιμος
Επισκέπτης





ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Σαβ Μάρ 08, 2008 9:51 pm    Θέμα δημοσίευσης: Το κράτος απουσιάζει Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Οι απεργίες των τελευταίων ημερών απέδειξαν ότι η ελληνική κοινωνία είναι ανοχύρωτη στην ασυδοσία μικρών ή μεγαλύτερων συντεχνιών που θέλουν να διαμαρτυρηθούν για τα όποια αιτήματά τους. Η παράβαση του νόμου είναι στην ημερήσια διάταξη (είτε με την πρόκληση του χρηματιστηριακού μπλακ άουτ, είτε με τη βίαιη διακοπή μιας δίκης) και το κράτος έλαμψε διά της απουσίας του. Οι υπουργοί που έχουν υπό την εποπτεία τους τη ΔΕΗ και την Τράπεζα της Ελλάδος είναι παρατηρητές και οι δυνάμεις διασφάλισης της τάξης δεν πράττουν το καθήκον τους.

Σε μια χώρα όπου το κράτος εξόφθαλμα απουσιάζει, η ασυδοσία θα περισσεύει και το σκηνικό θα μοιάζει όλο και περισσότερο με το Φαρ Ουέστ: οι παραβάτες των νόμων θα είναι οι μόνοι κερδισμένοι.

Καθημερινή 3/8/2008

Το κράτος απουσιάζει κραυγάζει ο άνθρωπος της Καθημερινής. Εκείνο το οποίο δεν μας λέει, είναι ότι το Κράτος δεν είναι παρά ένα περίβλημα που απεικονίζει την μορφή και το χρώμα του περιεχομένου του. Η ποιότης του Κράτους δεν είναι άλλη από την ποιότητα των ανθρώπων που μπήκαν στην υπηρεσία του. Τα πραγματικά Κράτη έχουν την ισχύ και την ενέργεια της θέλησης εκείνων που τα δημιούργησαν. Το σύγχρονο ελληνικό Κράτος είναι απεικόνιση εκείνων που το χρησιμοποιούν: βαρύ και αδύνατο συγχρόνως, κλιδωνιζόμενο επάνω στις βάσεις του, έρμαιο των σκανδάλων, συγκεντρώνοντας όλες του τις φροντίδες σε σκοπούς κοινωνικής πρόνοιας, καθοδηγούμενο από απόψεις καθαρά εμποροκρατικές του δούναι και λαβείν. Το ελληνικό Κράτος έχει μεταβληθεί σε "θεία πρόνοια" κάνοντας την κοινωνία εύκολη και βολική σε κάθε είδους αλισβερίσια και σχέσεις. Σήμερα στην Ελλάδα θριαμβεύουν η εξασφάλιση, η αγαθοεργία, γλυκύτης, ελεημοσύνη και πάνω από όλα το βόλεμα.
Το Κράτος δεν πρέπει να είναι "θεία πρόνοια", αλλά εξουσία. Μία εξουσία, καθαρή, δίκαια, αμερόληπτη που καθορίζει τους στόχους, που αποκτά τα μέσα για την επίτευξή του και κάνει τις τομές. Το Κράτος πρέπει να είναι βαθιά ριζωμένο μέσα στον λαό, με την ανεμπόδιστη και χωρίς στεγανά κυκλοφορία των επίλεκτων μέσα από τα κοινωνικά στρώματα. Πρέπει να κρατά τα ινία του λαού και συνάμα να τον βοηθά να διακρίνει τα αιώνια ένστικτα τα οποία μιλούν μέσα του.
Κράτος άξιο του ονόματός του είναι πρώτον ένας πολιτικός θεσμός. Ένα κράτος καθοδηγούμενο κατ΄ουσίαν από οικονομικές, χρηματικές ή κοινωνικές φροντίδες δεν είναι κράτος, αλλά ένας συνεταιρισμός, ευπαθής και ευάλωτος, εμπόρων.
Από την στιγμή που οι Έλληνες αντιλαμβάνονται ότι η πολιτική (όπως άλλωστε προσπαθούν να τους κάνουν να πιστέψουν) δεν είναι παρά θέμα τεχνικής ή μεροκάματου περιορίζουν τις διεκδικήσεις τους σ' αυτόν τον τομέα μόνο. Με όλο το βάρος τους (το βάρος της μάζας) επηρεάζουν τις αποφάσεις των "ηγετών", οι οποίοι με την σειρά τους παρασύρονται στη φυγή προς το πουθενά και το τίποτα του κοινωνικού και "θειοπρονοητικού" τομέα μια τάση την πρωτοβουλία της οποίας πήραν από συγκυρία ή δημαγωγία και που θα είναι πάντοτε η αιτία του χαμού τους. Οι άνθρωπο που βρίσκονται στην εξουσία δεν μπορούν να συναγωνισθούν τους άλλους που είναι στην αντιπολίτευση , οι οποίοι δεν έχουν να ζητάν πάντα περισσότερα!
Επιστροφή στην κορυφή
Παλαίμαχος



Ένταξη: 31 Αύγ 2006
Δημοσιεύσεις: 976

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Κυρ Μάρ 09, 2008 2:56 pm    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Αστικοδημοκρατικές θρηνωδίες


Μέρα με την ημέρα πληθαίνουν οι θρηνωδίες και οι ηθικοί αναθεματισμοί των δημοκρατών Φιλισταίων.
Άλλοι, όπως Γιανναράς, αναθεματίζουν την «καθυστέρηση» της χώρας και την «υποκρισία των πολιτικών»: «Δεν είμαστε σοβαρή χώρα» είναι το ρεφραίν αυτού του ηθικολόγου αστικοδημοκράτη. «Δεν έχουμε σοβαρή διπλωματία και σοβαρούς πολιτικούς»: Το επαναλαμβάνει κουραστικά σε κάθε άρθρο του!!!

Άλλοι, ανακαλύπτουν ξαφνικά, παρόμοια ηθικά σοφίσματα: «δεν υπάρχει κράτος», «δεν υπάρχουν σοβαρά κόμματα» και τα παρόμοια…

Οι αφηρημένες αυτές διαπιστώσεις δεν αποτελούν καμιά «όψιμη» αποκάλυψη!!! Αποτελούν το απόσταγμα της μαρξιστικής ανάλυσης για την κρίση του συστήματος. Χιλιοειπωμένες «μορφές» της μαρξιστικής ανάλυσης: «Η κρίση και η σήψη του καπιταλιστικού συστήματος αντανακλάται στη κρίση και σήψη όλου του εποικοδομήματος: Κράτους, κομμάτων, θεσμών, συνδικάτων, Δικαιοσύνης, Δημοκρατίας κ.λπ.».

Όποιος έχει θητεύσει στοιχειωδώς στη μαρξιστική φιλολογία, δεν μπορεί να μην χαμογελάσει, όταν βλέπει, σήμερα, θιασώτες της καπιταλιστικής λογικής και αστικής δημοκρατίας να κραυγάζουν, με υστερικά ηθικά αναθέματα, παπαγαλίζοντας κοινότοπες διαπιστώσεις της μαρξιστικής ανάλυσης.

Αλίμονο, όμως. Απλώς παπαγαλίζουν ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ. Δεν ΕΞΗΓΟΥΝ απολύτως τίποτα. Εμφανίζουν το τσόφλι της μαρξιστικής κριτικής σαν καινούργιες «ιδέες». Αφανίζουν το περιεχόμενο της μαρξιστικής κριτικής και μένουν στο τσόφλι των διαπιστώσεων! Καμιά εξήγηση και ανάλυση, καμιά πρόταση διεξόδου, καμιά προοπτική. Θρηνωδίες και αναθέματα για το «κακό» που μας βρήκε!!! Δηλαδή σκέτη μαυρίλα και μοιρολατρία…

Και όλα αυτά δεν είναι τυχαία. Αν αναζητήσουν το ΓΙΑΤΙ, δηλαδή τα αίτια όλων αυτών που αναθεματίζουν θα καταλήξουν στην καταδίκη του καπιταλιστικού συστήματος και θα αναζητήσουν τους δρόμους αντικατάστασής του.

Αυτό, όμως είναι που δεν θέλουν. Είναι κολλημένοι στα «ιδεώδη» της παρωχημένης αστικής Δημοκρατίας, του καπιταλισμού της προοδευτικής περιόδου της ζωής του. Δεν έχουν καταλάβει οι άνθρωποι τίποτα από την παγκοσμιοποίηση, τη Νέα Τάξη, τον πλανητικό ιμπεριαλισμό. Το ρολόι της ιστορίας έχει σταματήσει γι’ αυτούς τους δημοκράτες Φιλισταίους, στην αυγή του καπιταλισμού.

Δεν «διδάσκουν»,
όμως μόνο την απαισιοδοξία και το «σκότος» της απάθειας, αλλά και παραποιούν την πραγματικότητα. Εμφανίζουν τα «δεινά», σαν έργο «κακών» προσώπων, σαν διαστροφές ΟΧΙ κοινωνικές, αλλά «προσωπικές» και «πνευματικές»!!!

Λίγες μόνο συνοπτικές επισημάνσεις:
ΠΡΩΤΗ: αγνοώντας παντελώς την κοινωνική φύση του αστικού κράτος δεν μπορούν να καταλάβουν ότι το κράτος δεν είναι καμιά υπερταξική θεότητα, φετίχ, αλλά το εργαλείο των ισχυρών: Ιδεολογικό, πολιτικό, κατασταλτικό.
Το κράτος συνεπώς δεν μπορεί ΠΟΤΕ να υψωθεί πάνω από αυτά, το «εργαλείο» δεν μπορεί να αυτονομηθεί από το «μάστορα» που το χρησιμοποιεί!!! Οι ανταγωνισμοί των καπιταλιστικών συμφερόντων, η σήψη των καπιταλιστικών σχέσεων, κάθε κρίση του συστήματος «υποτάσσει» και το «εργαλείο». Και είναι η σήψη και η διάβρωση των καπιταλιστικών σχέσεων που διαβρώνει και το κράτος, όπως και όλους του κρατικούς θεσμούς. Σήμερα η σήψη αυτή είναι τόσο προχωρημένη που καθιστά το κράτος και τους θεσμούς του «τιμάρια» ανταγωνιστικών συμφερόντων, που εκκολάπτει και γιγαντώνει παρακρατικά κυκλώματα. Ιδιαίτερα σήμερα στη νεοταξική εποχή που ο αυτοκρατορικός ιμπεριαλισμός καταλύει κυριολεκτικά τα εθνικά κράτη και τα μετατρέπει σε «σουρωτήρια», μηχανισμούς ελεγχόμενους από τις διεθνείς μυστικές υπηρεσίες.

ΔΕΥΤΕΡΗ. Η ίδια διάβρωση και υποταγή υπάρχει σε όλο το θεσμικό πολιτικό πλαίσιο: Κοινοβούλιο, κόμματα, συνδικάτα, Ενημέρωση κ.λπ. Τα θεσμικά κόμματα, τα συνδικάτα, το Δίκαιο και λοιπά είναι διαβρωμένα και υποταγμένα στο ιμπεριαλιστικό, μονοπωλιακό «Κράτος»!!!
Όποιος συνεπώς αναθεματίζει ΑΠΛΩΣ τα «κακά» κόμματα κ.λπ είναι σαν να πιστεύει ότι μέσα σε αυτά τα πλανητικά, νεοταξικά πλαίσια μπορεί να υπάρξουν κόμματα, συνδικάτα και κράτος της παλιάς δημοκρατικής αστικής «κοπής», δηλαδή ικανά να προωθήσουν τα συμφέροντα της κοινωνίας και του λαού.
Όποιος θέλει να βαυκαλίζεται με τέτοια νανουρίσματα είναι πολιτικά αφελής στην καλύτερη περίπτωση. Στη χειρότερη; Γρανάζι, άθελά του ίσως, των πολιτικών απατεώνων…

Το στρατηγικό πρόβλημα σήμερα είναι το Πώς θα ανατρέψουμε αυτή την κατάσταση και θα αλλάξουμε την κοινωνία και όχι το πώς θα συμμετέχουμε σε αυτό το σύστημα της απάτης και της σήψης…

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ. Αυτά τέλος ότι «δεν είμαστε σοβαρή χώρα» κ.λπ είναι ύμνοι στις «σοβαρές» και μεγαλύτερη υποταγή σε αυτές. Δηλαδή να γίνουμε και εμείς «ανεπτυγμένα» και «σοβαρά» εξαρτήματα των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.
Έξω από τον ουτοπικό χαρακτήρα τέτοιων σοφισμάτων (αγνοείται παντελώς ο παγκόσμιος καταμερισμός του ιμπεριαλισμού), εδώ υπάρχει και πολιτική δολιότητα: Επικαλύπτεται το γεγονός ότι αυτές οι «σοβαρές» χώρες είναι ακόμα χειρότερες και οι μήτρες όλων των σύγχρονων συμφορών…
Αυτά τα ολίγα και λίαν τηλεγραφικά….

_________________
Θέλησαν να μας εξοντώσουν,
αλλά δεν τα κατάφεραν.
Εμαστε ακόμα ζωντανοί κι αυτό
είναι το κυριότερο.
Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Παντελής



Ένταξη: 18 Οκτ 2006
Δημοσιεύσεις: 324

ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Τετ Μάρ 12, 2008 9:09 am    Θέμα δημοσίευσης: Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
Το κράτος είναι οι πολυεθνικές!!!


Είδες η ΔΕΗ; Το σκάνδαλο της «Ζήμενς»... επί 4!
Του Νίκου Μπογιόπουλου.
Ριζοσπάστης.

Το όνομα αυτής «Αλουμίνιον της Ελλάδος». Πρόκειται για την παλιά ΠΕΣΙΝΕ. Η τιμή στην οποία πληρώνει το ρεύμα στη ΔΕΗ, έχει χαρακτηριστεί σκανδαλώδης. Το σκάνδαλο κρατάει για πάνω από 4 δεκαετίες!

*

Το 1975 αποκαλύφθηκε ότι η ΠΕΣΙΝΕ έπαιρνε το ρεύμα από τη ΔΕΗ στο 1/3 του κόστους! Πριν μια δωδεκαετία αποκαλύφθηκε ότι ενώ η κρατική ΛΑΡΚΟ πλήρωνε την κιλοβατώρα 7,3 δραχμές, η ΠΕΣΙΝΕ την πλήρωνε 5,25 δραχμές. Είναι ενδεικτικό ότι η πρώτη ανατιμολόγηση ακόμα και αυτού του «συμβολικού» ποσού της τιμής του ρεύματος στην ΠΕΣΙΝΕ, από το 1963 που άρχισε να λειτουργεί η πολυεθνική, έγινε το 1993, δηλαδή μετά από τριάντα χρόνια...

*

Με πρόχειρους υπολογισμούς, η συσσωρευμένη ζημιά δεκαετιών που προκάλεσε η πολυεθνική στη χώρα, ξεπερνά, στην προ ευρώ εποχή, τα 100 δισ. δραχμές...

*

Πέρασαν κυβερνήσεις, «πράσινες» και «γαλάζιες», πέρασαν διοικητές στη ΔΕΗ, «πράσινοι» και «γαλάζιοι», αλλά ουδείς ποτέ τόλμησε να πειράξει τη ληστρική σύμβαση της ΠΕΣΙΝΕ. Ούτε και τα αμύθητα κέρδη της. Από τη δεκαετία του '60, επί θείου Καραμανλή, όλα γίνονταν κατά το δόγμα της πολυεθνικής:

Αναγκαστικές απαλλοτριώσεις εκτάσεων υπέρ της ΠΕΣΙΝΕ. Δημόσιες επενδύσεις για τη μεταφορά ρεύματος στην ΠΕΣΙΝΕ ύψους 125 εκατομμυρίων δολαρίων, με την πολυεθνική να βάζει λιγότερα από 25 εκατομμύρια. Καταβολή συμβολικών προστίμων ύψους 30 εκατομμυρίων για τη νομιμοποίηση πολεοδομικών αυθαιρεσιών που ξεπερνούσαν τα 7 δισ.(!). Δημιουργία ακόμα και «δικού της» οικισμού, που κι αυτός εντάχθηκε στα σχέδια της πολυεθνικής για ξεπούλημα, ειδικά προγράμματα απόλυσης εργαζομένων με συνέπεια μείωση του προσωπικού κατά 50% (πάνω από 1.000 «έξοδοι» εργαζομένων) σε μια δεκαετία. Συμφωνία για παροχή ρεύματος εσαεί κάτω από το κόστος παραγωγής της κιλοβατώρας (και τούτο για μια επιχείρηση που είχε υπολογιστεί ότι καταναλώνει περίπου το 10% της συνολικής ηλεκτρικής ενέργειας της χώρας)!

*

Τι έκανε το κράτος όλα αυτά τα χρόνια; Τη «Φιλιππινέζα» της ΠΕΣΙΝΕ. Αλλά τώρα που η ΔΕΗ «μετοχοποιήθηκε» και οδεύει για ξεπούλημα, το κράτος πρέπει να παίξει ρόλο «διαιτητή» μεταξύ των μνηστήρων στον χώρο της ενέργειας. Ετσι ζήτησε αναπροσαρμογή της τιμής του ρεύματος. Οχι προς όφελος του λαού, αλλά προς όφελος των ανταγωνιστών του Μυτιληναίου. Διότι η ΠΕΣΙΝΕ έχει περάσει από τριετίας στα χέρια του ομίλου Μυτιληναίου.

*

Το αποτέλεσμα: η «προνομιακή» μεταχείριση της επιχείρησης από τη ΔΕΗ, που θα έληγε βάσει της ληστρικής σύμβασης το Μάρτη του 2006... αμ δε που έληξε!

Αφ' ενός διότι ο κ. Μυτιληναίος εξασφάλισε άδεια μονάδας εκμετάλλευσης Φυσικού Αερίου, σαν απόρροια της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ (μαζί ψήφισαν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ το νόμο για την απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας) και άρα πάλι η ΠΕΣΙΝΕ δε θα πληρώνει ρεύμα, αφού το ρεύμα πια ανήκει στον ιδιοκτήτη της, τον κ. Μυτιληναίο!

Αφ' ετέρου διότι το δικαστήριο απεφάνθη ότι η ληστρική σύμβαση με τη χαμηλή τιμή του ρεύματος προς την ΠΕΣΙΝΕ θα τραβήξει μέχρι το καλοκαίρι του 2009.

*

Τι σημαίνει αυτό; Θα έχει απώλειες η ΔΕΗ, δηλαδή το ελληνικό κράτος, που θα πληρώσει, όπως πάντα, ο ελληνικός λαός. Οτι με τους μετριοπαθέστερους υπολογισμούς θα «φεσωθεί» περί τα 80 εκατ. ευρώ επιπλέον (κατά άλλους υπολογισμούς το «φέσι» θα ξεπεράσει τα 120 εκατ. ευρώ). Δηλαδή ο ελληνικός λαός θα κληθεί να επωμιστεί για λογαριασμό της ΠΕΣΙΝΕ, οικονομικό βάρος που ισούται τουλάχιστον 4 φορές με το σκάνδαλο των μιζών της «Ζήμενς»!

*

Μια ακόμα «λεπτομέρεια»: Η «Αλουμίνιον της Ελλάδος», η ΠΕΣΙΝΕ δηλαδή, είχε καθαρά κέρδη τη διετία 2006 - 2007 ύψους 120 εκατ. ευρώ. Ο δε Ομιλος Μυτιληναίου, συνολικά, στο 9μηνο του 2007 είχε καθαρά κέρδη 193 εκατ. ευρώ (αύξηση 86,9% έναντι του αντίστοιχου 9μήνου του 2006)!

Αυτούς πληρώνει ο ελληνικός λαός. Με τις πλάτες των εκάστοτε κυβερνώντων και των διοικήσεων της ΔΕΗ, που τις τελευταίες μέρες τους βλέπουμε να παρελαύνουν στα κανάλια... υπερασπιζόμενοι το δημόσιο συμφέρον που «βάλλεται» από τους απεργούς εργαζόμενους.

Επιστροφή στην κορυφή
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email

 
Μετάβαση στη:  
Μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης

Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες