Καμιά αλλαγή στα σύνορα

[Παλαίμαχος]

Καμία αλλαγή στα σύνορα

Γράφει: Ο Νίκος Μπογιόπουλος

Το ΠΑΣΟΚ ομιλεί περί «βέτο» για το το ζήτημα της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας θυμίζοντας την πάλαι ποτέ εποχή των «αστερίσκων» του Αντρέα Παπανδρέου. Οι εκπρόσωποι της Χαριλάου Τρικούπη και ο πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης κάνουν πως «ξεχνούν» ότι ήταν το ΠΑΣΟΚ του Αντρέα Παπανδρέου που παρέδωσε την υπόθεση στο δικηγορικό γραφείο των Σάιρους Βανς, πρώην υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, και Μάθιου Νίμιτς, του Αμερικανού διαμεσολαβητή στον ΟΗΕ και ειδικού απεσταλμένου του Κλίντον για το θέμα στην πρώτη του φάση...
Καμώνονται πως «ξεχνούν», επίσης, ότι την ανακοίνωση για την εξωτερική πολιτική της Ελλάδας - και μάλιστα για ένα θέμα που θεωρούνταν «φλέγον» εκείνη την εποχή - την έκανε, από την έπαυλη του Αντρέα Παπανδρέου, το 1995, ο ...Αμερικανός επιτετραμμένος και κατόπιν πρέσβης, Τόμας Μίλερ.
*
Οχι βεβαίως ότι η ΝΔ υπολείπεται σε αντίστοιχες επιδόσεις «εθνικής ανεξαρτησίας»... Η Ρηγίλλης και ο Καραμανλής, τόσο ως αντιπολίτευση όσο και από την πρώτη στιγμή που ανήλθαν στον κυβερνητικό θώκο, ουδόλως παρέλειψαν να καταστήσουν σαφές ότι το Σκοπιανό θα συνέχιζε να παραμένει υπό τη «φροντίδα» των Αμερικανών. Ακόμα και όταν οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν επισήμως ότι αναγνωρίζουν τη γειτονική χώρα με το όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας»... Ηταν η εποχή που ο πρωθυπουργός, αισθανόμενος «περήφανος» από τη συνάντηση με τον Μπους, καυχείτο ότι «εξασφάλισε» για την Ελλάδα ρόλο «προνομιακού» εταίρου των ΗΠΑ. Τα «προνόμια» της Ελλάδας ήρθε η ώρα να εξαργυρωθούν, τόσο στο θέμα του Κοσσυφοπεδίου, όσο και σ'αυτο της ΠΓΔΜ, όπου έχει γίνει σαφής η σημασία που δίνουν οι Αμερικανοί στις ελληνικές θέσεις...

*
Ενας απολογισμός αυτής της δεκαπενταετούς περιόδου κατά την οποία «σύρεται» το θέμα της ΠΓΔΜ, δεν μπορεί να μη λάβει υπόψη ότι τόσο η ΝΔ όσο και το ΠΑΣΟΚ, με την εξωτερική πολιτική που ακολούθησαν αλλά και με την αξιοποίηση του θέματος στην εσωτερική πολιτική σκηνή, έχοντας στο πλευρό τους στην πρώτη κρίσιμη φάση το ΣΥΝ, επέλεξαν σ'αυτό το θέμα μια τακτική, που βύθισε τη χώρα στο λαϊκισμό, στον εθνικισμό και το σοβινισμό, αφήνοντας ελεύθερο το πεδίο στους ευρωατλαντικούς «εταίρους» για να εντάξουν τις σχέσεις Ελλάδας - ΠΓΔΜ στο συνολικότερο παιχνίδι του ιμπεριαλιστικού «διαίρει και βασίλευε» στα Βαλκάνια.
*
Ο δικομματισμός, επενδύοντας στην «ονοματολογία», επενδύοντας σε μια πολιτική πρακτική που ποτέ δε στηρίχτηκε σε αρχές και σε κανόνες, παραιτούμενος από μια πολιτική που θα έπρεπε να έχει για «σημαία» και «ψυχή» της τις αναφορές στις διεθνείς συνθήκες και στο διεθνές δίκαιο, άνοιξε την πόρτα στους «επιδιαιτητές».
Ηταν προφανές πως από τη στιγμή που ο Γ. Παπανδρέου, ως υπουργός Εξωτερικών, ετάσσετο υπέρ των «βελούδινων αλλαγών συνόρων» στα Βαλκάνια και όταν η ΝΔ «κάνει πλάτες» στην αμερικανική πολιτική απόσχισης του Κοσσυφοπεδίου από τη Σερβία, τότε, με μαθηματική ακρίβεια, το θέμα της ΠΓΔΜ μετατρέπεται σε κομμάτι της γενικότερης «διευθέτησης» που επιθυμούν οι ΗΠΑ για τα Βαλκάνια.
*
Σήμερα ουδείς αμφιβάλλει για την ορθότητα της θέσης του ΚΚΕ, όπως διατυπώθηκε (με κόστος και κόντρα στο ρεύμα) εκείνη την πρώτη κιόλας περίοδο, τη στιγμή δηλαδή που προέκυψε το ζήτημα ως συνέπεια της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας, με τη σφραγίδα της ΕΕ και τη σύμφωνη γνώμη των ΝΔ και ΠΑΣΟΚ:
Ο όρος που επιβαλλόταν να προταχθεί - τόνιζε το ΚΚΕ - ήταν ο γεωγραφικός προσδιορισμός του ονόματος.

«Το κυριότερο δεν είναι το θέμα της ονομασίας - όπως υπογράμμιζε από τότε και σημειώνεται και στην τελευταία ανακοίνωση (20/2/2008) του ΠΓ της ΚΕ του Κόμματος - αλλά η διασφάλιση των σχέσεων ειρηνικής συνεργασίας και ανάπτυξης σχέσεων καλής γειτονίας, διασφάλισης του απαραβίαστου των συνόρων των δύο χωρών, αποφυγή κάθε αλυτρωτικής προπαγάνδας, καθώς και ενεργειών που δυσκολεύουν την προσέγγιση και τη συνεργασία των δύο κρατών. Το ΚΚΕ επαναλαμβάνει για το θέμα του ονόματος, ότι η αναζήτηση μιας κοινά αποδεκτής λύσης, όπως καθόριζε η ενδιάμεση συμφωνία ανάμεσα στις δύο χώρες, αν περιλάμβανε το όνομα Μακεδονία ή και κάποιο από τα παράγωγά του, θα έπρεπε να είχε γεωγραφικό προσδιορισμό και όχι εθνοτικό».
Αντίθετα, οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις αναλώθηκαν καθ' όλη τη δεκαετία του '90 να διατυμπανίζουν το σύνθημα: «Το όνομά μας είναι η ψυχή μας» και «Η Μακεδονία είναι ελληνική».
*
Και τότε και σήμερα η «ψυχή» της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής θα έπρεπε και πρέπει να είναι μια θέση που δεν αρκείται σε ιμπεριαλιστικά «ψιχία» που θα έρθουν τάχα μου σαν ανταπόδοση προς την Ελλάδα λόγω της επίδειξης από μέρους της στάσης «καλού παιδιού» έναντι των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ:

«Ψυχή» της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής έπρεπε και πρέπει να είναι το «ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ».

Σε μια τόσο ταραγμένη περιοχή, όπως τα Βαλκάνια, αυτή είναι η ενδεδειγμένη πολιτική. Ολα τα υπόλοιπα, αυτόν τον άξονα πρέπει να υπηρετούν.
Σε κάθε άλλη περίπτωση, και εφόσον έχεις παραδώσει την «ψυχή» σου στους Αμερικανούς, δεν μπορεί παρά και το όνομά σου να μετατρέπεται αναπόφευκτα σε άθυρμα της αμερικανικής επιδιαιτησίας.

ΣΧΟΛΙΟ

Σύντροφε Νίκο συμφωνούμε σαφώς στα περισσότερα.
ΩΣΤΟΣΟ, διαφωνούμε στο ουσιώδες.
Η θέση της ηγεσίας του ΚΚΕ είναι οπορτουνιστική. Αυτό φαίνεται από την ανυπέρβλητη αντίφαση που διαπερνάει τα κείμενά του, καθώς και το δικό σου.
Ο ίδιος ο τίτλος του κειμένου βρίσκεται σε αντίθεση με τη θέση που προτείνει η ηγεσία για το όνομα:
«Το ΚΚΕ επαναλαμβάνει για το θέμα του ονόματος, ότι η αναζήτηση μιας κοινά αποδεκτής λύσης, όπως καθόριζε η ενδιάμεση συμφωνία ανάμεσα στις δύο χώρες, αν περιλάμβανε το όνομα Μακεδονία ή και κάποιο από τα παράγωγά του, θα έπρεπε να είχε γεωγραφικό προσδιορισμό και όχι εθνοτικό».

Δηλαδή αρνούμαστε (ορθότατα) την ιμπεριαλιστική λογική των προτεκτοράτων (καμιά αλλαγή στα σύνορα!!!), αλλά δεχόμαστε τη συνέπεια αυτής της λογικής: Συμφωνία με το προτεκτοράτο για αποδεκτή ονομασία!!!

Και καταλήγουμε στο σόφισμα του «γεωγραφικού προσδιορισμού»!!!

ΟΤΑΝ καταδικάζεις την ιμπεριαλιστική διαλεκτική των προτεκτοράτων και βροντοφωνάζεις «ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ» δεν μπορεί να αποδέχεσαι το προτεκτοράτο των Σκοπίων: Δηλαδή στην πράξη την αλλαγή των συνόρων…
Αυτά τα λίγα προ το παρόν….

_________________
Θέλησαν να μας εξοντώσουν,
αλλά δεν τα κατάφεραν.
Εμαστε ακόμα ζωντανοί κι αυτό
είναι το κυριότερο.

[ΔΑΝΑΗ]

ΚΚΕ: "αντιεθνικιστικά" ολισθήματα

Θα ήθελα συνεχίζοντας τη λογική του «παλαίμαχου» να προσθέσω ένα επιπλέον σοβαρό «ολίσθημα» της ηγεσίας του ΚΚΕ, αλλά και του κειμένου του Ν.Μ.
Εδώ, γίνεται υιοθέτηση των ιμπεριαλιστικών νέων ιδεολογημάτων του «εθνικισμού» και λοιπών.

Γιατί, όταν συγχέεις ή ταυτίζεις το λαϊκό εθνικό αίσθημα με το λαϊκισμό και την εθνικιστική κομματική καπηλεία τότε ολισθαίνεις στις ιδεολογικές θέσεις της Νέας Τάξης: του αντιεθνικισμού, αντιρατσισμού κ.λπ.

ΟΤΑΝ μας λες ότι τα κόμματα βύθισαν «τη χώρα στο λαϊκισμό, στον εθνικισμό και το σοβινισμό», διαπράττεις αυτό το μεθοδολογικό σφάλμα της εξίσωσης του υγιούς λαϊκού εθνικού στοιχείου με την κομματική καπηλεία!!!

ΕΤΣΙ στιγματίζεις τις λαϊκές μάζες σαν «εθνικιστικές» επειδή ξεσηκώθηκαν για το όνομα «Μακεδονία» !!!

Δηλαδή η αγωνιστική υπεράσπιση των ιστορικών σου κατακτήσεων, της εθνικής σου ταυτότητας και των εθνικών συμβόλων είναι «εθνικισμός»!!!
Ο αγώνας εναντίον των σφετεριστών της Ιστορίας σου και του ονόματός σου είναι «εθνικισμός»!!!

Κάπου έχετε μπλέξει τα «μπούτια» σας σύντροφοι. Πνιγμένοι μέσα στις ΑΝΤΙΦΑΣΕΙΣ σας δεν θέλετε να διακρίνεται ότι δεν υπάρχει ευγενέστερη και επαναστατικότερη πράξη το να αγωνίζεσαι για την ΙΣΤΟΡΙΑ σου και τα αγωνιστικά σου σύμβολα, όταν μάλιστα ο Αυτοκρατορικός ιμπεριαλισμός των ΗΠΑ (που καταδικάζετε) θέλει να τα καταλύσει και κατασκευάζει προτεκτοράτα- σφετεριστές της ιστορίας σου!!!

[ΔΑΦΝΗ]

Τα λύτρα της προδοσίας

Η ιστορία δεν επιφυλάσσει καμιά τύχη στους προδότες και τους δωσίλογους. Ιδιαίτερα αποκρουστικοί για τους λαούς είναι αυτοί που ξεπουλάνε και προδίδουν την ιστορία, τις αγωνιστικές παραδόσεις και την ταυτότητα των λαών τους.
ΠΑΝΤΑ τα κυρίαρχα καθεστωτικά κόμματα υπήρξαν προδότες των ιστορικών και λαϊκών κατακτήσεων. Υπάρχουν όμως κάποιες «ιστορικές υποθέσεις» κορυφαίες που δεν κλείνουν μαζί με τους φακέλους και δεν σβήνουν ποτέ από τη λαϊκή συνείδηση. Δεν τυγχάνουν καμιάς πολιτικής ασυλίας και ανοχής. Αυτές είναι οι ύψιστες ιστορικές και εθνικές κατακτήσεις ενός λαού: Η ιστορική του υπόσταση και ταυτότητα, τα αγωνιστικά και εθνικά του σύμβολα.
Τέτοια είναι η υπόθεση του ονόματος «Μακεδονία»!!!
Αν η κυβέρνηση Καραμανλή ξεπουλήσει το όνομα «Μακεδονία» (αυτό μεθοδεύεται), θα πληρώσει τα λύτρα της προδοσίας της: Θα καταρρακωθεί ανεξίτηλα στη συνείδηση του ελληνικού λαού, θα περάσει στην ιστορία σαν ως σύγχρονος δωσίλογος του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού.
Ήδη το έγκλημα της Ντόρας Μπακογιάννη είναι καταδικαστικό όχι μόνο γι’ αυτήν, αλλά για ολόκληρη την κυβέρνηση. Γιατί είναι εθνικό έγκλημα δωσιλογισμού να δέχεσαι από τον Νίμιτς επίσημο έγγραφο που διαπραγματεύεται την ιστορία σου και το όνομά σου, που απαιτεί τη συναλλαγή σε ζητήματα της ταυτότητάς σου!!!
Είναι έγκλημα, ντροπή και δωσιλογικό όνειδος μια υπουργός της Ελλάδας να δέχεται να μπει σε μοιρασιά το όνομα «Μακεδονία». Και να αποδέχεται ότι η Ελλάδα «δεν έχει αποκλειστικό δικαίωμα, πολιτικό και εμπορικό, στο όνομα “Μεκεδονία’’»!!!
Μας ανήκει ναι ή όχι το όνομα «Μακεδονία»; Αν πιστεύουμε, με βάση τα ιστορικά ντοκουμέντα, ότι το «Μακεδονία» είναι Ελλάδα, τότε καμία συζήτηση και καμία διαπραγμάτευση.
Η Μακεδονία δεν παζαρεύεται, δεν μοιράζεται, ούτε ζητάμε άδεια για να χρησιμοποιούμε το όνομά της.

[Καχύποπτος]

Γιάννης Τριάντης
Ελευθεροτυπία 23/3/08



...Κουραστική η περιδιάβαση στον λειμώνα του «Μακεδονικού», πλην αναπόφευκτη. Ανακεφαλαιώνοντας, λοιπόν, ας θυμηθούμε ξεχασμένα ερωτήματα και παρεξηγημένες απαντήσεις. Δόθηκε η ευκαιρία με το περιώνυμο «πακέτο Πινέιρο» να βρεθεί συμβιβαστική λύση, αλλά χάθηκε λόγω ανελαστικότητος της Ελλάδας; Μύθος και ψέμα... κατά το ήμισυ: όντως η χώρα μας δεν δεχόταν αρχικώς οποιαδήποτε συζήτηση σχετικά με το Ονομα Μακεδονία. Ομως, ουδέποτε η FYROM είχε δεχτεί συμβιβαστική λύση. Απλώς -και ευφυώς- έδειχνε τη δήθεν καλή της πρόθεση να βρεθεί λύση. Το πόσο καλή και ειλικρινής ήταν η πρόθεση αυτή φάνηκε γρήγορα, με την αδιάλλακτη στάση της, τις ειρωνείες και τα «παιχνίδια» με τις πλάτες των Αμερικανών *** Πώς μπορεί να χαρακτηριστεί το σύνθημα «Η Μακεδονία είναι Ελληνική»; Αστοχο, άτεχνο, εθνικιστικό, που υποδηλώνει εκτατικές βλέψεις; Αστοχο και άτεχνο ασφαλώς, διότι, ενώ αναφέρεται στο ιστορικό σκέλος του ζητήματος, έδωσε την εντύπωση ότι η Ελλάδα... διεκδικεί και εδαφικά το μέρος της Μακεδονίας που δεν της ανήκει. Ωστόσο, από κανέναν στην Ελλάδα -ακόμη και από τους ακραίους ή αφασικούς- δεν διατυπώθηκε έστω και υπαινιγμός επιθετικός *** Τι συνιστούν τα συλλαλητήρια και η ελληνική εμμονή στο Ονομα: Είναι μια από τις ευγενέστερες διεκδικήσεις παγκοσμίως. Ούτε για έδαφος ούτε για το όνομα της σαμπάνιας. Το μερίδιό της στην Ιστορία διεκδικεί η Ελλάδα και τίποτε άλλο. Και αν οι γείτονες ισχυρίζονται ότι μεγάλωσαν επί σαράντα χρόνια με το όνομα Μακεδονία, τι να πουν οι Ελληνες; Και βεβαίως, τι να πουν τα βιβλία όλων των επιφανών Ιστορικών; Οτι οι Σλάβοι είχαν σχέση με τους παλιούς Μακεδόνες; (Ιδού η ιστορική λαθροχειρία των γειτόνων και ο εξ αυτής θρασύτατος εθνικισμός) *** Θα υπάρξουν επιπτώσεις αν πάρουν οι γείτονες το Ονομα; Ασφαλώς. Σε όλους τους τομείς. Βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες («Μακεδονική μειονότης», πρόβλημα με τα ελληνικά προϊόντα που φέρουν τις λέξεις Μακεδονία-ικός, και φυσικά το εν δυνάμει ηφαίστειο του αλυτρωτισμού) *** Μα δεν έχουν το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού οι γείτονες; Ασφαλώς. Καθένας μπορεί να αυτοαποκαλείται Ιταλός, Διαστημάνθρωπος, Μακεδόνας ή Ούφο... Ομως κανένας, φέρ' ειπείν, δεν μπορεί να ονομάσει τη χώρα του Κίνα ή Τζάγκουαρ και να ποζάρει με αυτό το όνομα στο διεθνές προσκήνιο. Και είναι προφανές το «γιατί» *** Και τώρα; Τίποτε λιγότερο από βέτο, αν συνεχιστεί η προκλητική κοροϊδία...