Εκσυγχρονιστική δημοσιογραφία και ο δήθεν εθνικισμός.

[Δημήτριος]

Ηταν λίγο πολύ αναμενόμενο ότι οι εξελίξεις στην Κύπρο, το Κόσοβο και η αλλαγή σελίδας στην Εκκλησία θα δημιουργούσαν πλήθος εκτιμήσεων και ταυτόχρονα προσπάθεια δαιμονοποίησης καταστάσεων με το κόλπο της ιδεολογικής ταμπέλας. Η περίπτωση του αρθρογράφου του "Βήματος" κ Σωμερίτη είναι χαρακτηριστική του φαινομένου.Παρατίθεται το παρακάτωαπο το http://www.in.gr/)

Βήμα 19-2-08
Το τέλος ενός λόμπι

Ριχάρδος Σωμερίτης

Περισσότεροι από δύο πολίτες στους τρεις της Κυπριακής Δημοκρατίας είπαν ένα βροντερό «όχι» στον Τάσσο Παπαδόπουλο. Και είπαν έτσι ένα βροντερό «ναι» στην ελπίδα μιας συναινετικής λύσης του Κυπριακού. Θρηνούν οι «ελληνόψυχοι». Οπως θρήνησαν για την εκλογή του Ιερώνυμου. Και βάλθηκαν αμέσως να μπερδεύουν τα πάντα, ακόμη και την ανεξαρτησία που κήρυξε το Κόσοβο, για να πείσουν ότι νίκησαν οι... ιμπεριαλιστές και ότι «η πατρίς κινδυνεύει».

Τόσο ο Γιάννης Κασουλίδης όσο και ο Δημήτρης Χριστόφιας θέλουν την επανένωση του νησιού τους μέσα σε μια διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία. Θέλουν μια νέα διαπραγμάτευση με την «άλλη πλευρά». Μια διαπραγμάτευση καλόπιστη: δύσκολη, σκληρή αλλά όχι προσχηματική. Θα το καταφέρουν; Δεν είναι βέβαιο. Αλλά αυτοί τουλάχιστον θα το προσπαθήσουν. Μαζί; Αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Θα εξαρτηθεί από το αποτέλεσμα του δεύτερου γύρου. Και από τις συμμαχίες που θα προηγηθούν. Το ιδανικό θα ήταν να πορευτούν συμμαχικά: αλληλοσυμπληρώνονται!

Πάντως το μέγα γεγονός είναι η ήττα του κ. Παπαδόπουλου. Που δεν είναι «μόνο» η ήττα ενός πολιτικού. Είναι και η ήττα ενός συστήματος διακυβέρνησης που, με την αμέριστη βοήθεια της Εκκλησίας αλλά και διάφορων παράδοξων «κύκλων», συρρίκνωσε την ουσία του δημόσιου διαλόγου και των ελευθεριών. Που έδωσε στο «όχι» μιαν απόλυτη διαχρονική αξία που, το βλέπουμε σήμερα, ευτυχώς δεν είχε. Που χρησιμοποίησε συστηματικά σαν πολιτικό όπλο τη κατασυκοφάντηση των αντιπάλων και της αντίθετης άποψης και εδώ, στην Ελλάδα. Με πράκτορες, μεσάζοντες, προπαγανδιστές.

Είναι έτσι φυσικό να ολοφύρονται από προχθές όχι μόνον όσοι θαύμαζαν ειλικρινά τον «εθνάρχη» αλλά και όσοι- πολλοί- μετέτρεψαν τον θαυμασμό σε προσοδοφόρο επάγγελμα. Ως προς αυτό - και αρκετά άλλα- υπάρχει κάτι το κοινό με το δικό μας εκκλησιαστικό λόμπι και τις πρακτικές του ως την ημέρα εκλογής του Ιερώνυμου.

Οσο κι αν αυτό φαίνεται παράδοξο, το ακραία εθνικιστικό δίδυμο Χριστόδουλου εδώ και Παπαδόπουλου στην Κύπρο συσπείρωσε δυναμικά και ενίσχυσε τους πιο φοβικούς «υπερπατριώτες» συχνά ανεξάρτητα και από την πολιτική τους τοποθέτηση. Το εγχείρημα ξεκίνησε από την εποχή των πολέμων του Μιλόσεβιτς και του «μακεδονικού». Περιέλαβε ακόμη και το γνωστό βιβλίο Ιστορίας για τη Στ΄ Δημοτικού όπου ρόλο έπαιξε και η παπαδοπουλική Λευκωσία.

Δεν πρέπει να το ξεχνάμε: όπως και ο Χριστόδουλος, ο Τάσσος Παπαδόπουλος και οι άνθρωποί του, στη Λευκωσία και την Αθήνα και όχι μόνο από το παρασκήνιο, θεωρούσαν ότι έπρεπε να παρεμβαίνουν δυναμικά και στα εσωτερικά ελληνικά πολιτικά πράγματα. Επαιξαν με κάθε τρόπο εναντίον του Κώστα Σημίτη και του Γιώργου Παπανδρέου (έφτασαν να αξιώνουν την... αυτοκριτική του!) αλλά, οι παπαδοπουλικοί, και εναντίον της Ντόρας Μπακογιάννη και ως ένα σημείο του Κώστα Καραμανλή.

Το καθεστώς Παπαδόπουλου προσπάθησε να πείσει στη Λευκωσία και εδώ ότι όσοι είχαν άλλες απόψεις, περιλαμβανομένου του Δημήτρη Χριστόφια που τον είχε κάνει πρόεδρο, ήταν συνωμότες και όργανα των Αμερικανών. Ο κυπριακός λαός είπε όχι και σε αυτό. Είναι καιρός- αν δεν είναι αργά το όχι αυτό να ειπωθεί ξεκάθαρα και εδώ.


Αλοίμονο. 4 χρονια μετά την ιστορία του σχεδίου Ανάν του οποίου είναι γνωστοί οι υποστηρικτές -Ντόρα, Σημίτης, Μητσοτάκης, Παπανδρέου-η "προοδευτική δημοσιογραφία δεν χάνει ευκαιρία για την γνωστή καραμέλα του εθνικισμού.Ωστόσο υπάρχουν αρκετά ερωτήματα:
1)Γνωρίζει ο κ Σωμερίτης το πώς θα κινηθούν οι διάδοχοι του Τ Παπαδόπουλου στο θέμα της Κύπρου η το προεξοφλεί χωρίις ούτε ένα στοιχείο;
2)Τότε οι υποστηρικτές του σχ.Ανάν μιλούσαν για διεθνή απομόνωση της Κύπρου σε περίπτωση απόριψης του.Εν τέλει όχι μόνο η Κύπρος δεν απομονώθηκε αλλά έγινε και μέλος της Ε.Ε.Πρς τη η λογική της αποτελμάτωσης που ισχυρίζονται.
3)Είχε τέτοια δύναμη ποτέ ο Τ Παπαδόπουλος ώστε να μπορεί να εναντιωθεί των:Ντόρα, Σημίτης, Μητσοτάκης, Παπανδρέου; Αφού εκείνη την εποχή όλα περίπου τα Μ.Μ.Ε δεν προπαγάνδιζαν υπέρ του σχεδίου Ανάν αλλά και οι Αμερικάνοι δεν ασκούσαν τεράστια πίεση όχι μόνο στην Κύπρο αλλά και στην Ελλάδα;
4)Δεν ήταν ο κ Σημίτης που μέσω του Σχ. Ανάν υποστήριζε την ένταξη των Τούρκων στην Ε.Ε;Εάν λέγαμε "ναί" στο Σχ. Ανάν βλέποντας τώρα ότι η ένταξη των Τούρκων στην Ε.Ε είναι αδύνατη-εξάλου να η και τελευταία μεταστροφή Σημίτη σε αυτό το θέμα μιλώντας για ειδική σχέση- δεν θα ήταν σαν να πατούσαμε την μπανανόφλουδα ικανοποιώντας τα σχέδια της Άγκυρας χωρίς κανένα αντάλαγμα.Ο κ Σωμερίτης το θυμάται αυτό η "άκρα του τάφου σιωπή";
5)Στην ιστορία του διαμελισμού της Γιουγκοσλαβίας όλοι οι προοδευτικόι,εκσυχγρονιστές,νεοφιλελεύθεροι του τόπου τα έβαζαν με το καθεστώς Μιλόσεβιτς-ασχέτως των υπερβάσεων των Σέρβων- χωρίς όμως να βλέπουν τους κινδύνους του αύριο.Τώρα αν το θέμα του Κοσόβου γίνει μπούσουλας για την Κύπρο και ίσως και για την Θράκη τι θα κάνει ο κ Σωμερίτης καοι οι ομοίοι του;Θα αντιδράσουν η θα μιλήσουν για τον "Ελληνικό εθνικισμό";
6)Πως γίνεται σε αυτόν τον τόπο κάθε προοδευτικοί,εκσυχγρονιστές,νεοφιλελεύθεροι να έχουν απόψεις οι οποίες συμπτωματικά ταυτίζονται με των Αμερικάνων ενώ όποιος είναι αντίθετος να χαρακτηρίζεται ως:Ελληναράς,Φασίστας,Εθνικιστής κ.λ.π;
7)Μήπως με την εκλογή Ιερώνυμου στην εκκλησία φαίνεται ότι το πρόβλημα δεν ήταν η εμπλοκή στα πολιτικά και εθνικά ζητήματα της χώρας απο τον Χριστόδουλο αλλά η ουσία των τοποθετησεών του;Δεν αρνούμαι τις υπερβάσεις του μακαριστού σε κάποια θάμξατα αλλά σκέφτομαι:Αν ο Χριστόδουλος μιλούσε για το δικαίωμα των Σκοπίων στην Μακεδονία, ήταν υπέρ του Σχ Ανάν,υπέρ της Ελληνοτουρκικής φιλίας, υπέρ των ομοφυλώφιλων κ.α μηπως δεν θα ήταν ένας πολύ καλός Αρχιεπίσκοπος για τους "προοδευτικούς" αυτού του τόπου;

Θα μπορούσα να έχω και άλλα ερωτήματα.Προς το παρόν είναι αρκετά τα παραπάνω.Η περιπτώση Σωμερίτη και των ομοίων του δείχνει ξεκάθαρα ποιές δυνάμεις εντός και εκτός Ελλάδας ευνοούνται και τι εξυπηρετούν.Μακάρι ο λαός να δει την συγκεκριμένη πλάνη και να αντιγράσει ανάλογα.
_________________
Δημήτριος Ν

[Επισκέπτης]

Σε όλα αυτά τα πούλουδα που καταχαρήκανε επειδή έχασε ο Παπαδόπουλος προστέθηκε χθές και ο Λαζόπουλος ο επονομαζόμενος και "νέος Αρστοφάνης" τρομάρα να του ρθει. Αυτός λοιπόν είπε ότι ο Παπαδόπουλος έχασε τις εκλογές γιατί ήταν "εθνικιστής!!!".
Κι αυτό, λέει, προς γνώση και συμμόρφωση όλων ημών ότι ο κόσμος αλλάζει και πρέπει να αγκαλιάσουμε τους ξένους γιατί αλίμονο μας. Ξεχάστε, λοιπόν, πατρίδα και τα ρέστα, αυτά πια είναι ντεμοντέ ιστορίες.
Ο Παπαδόπουλος ήταν "εθνικιστής" επειδή δεν ήθελε να παραδώσει τη χώρα του στους Τούρκους και τους Αμερικάνους να την κομματιάσουν! Έτσι μπράβο!
Αν λάβουμε υπόψη μας και το απίστευτο γλίψιμο που κάνει στον Τσίπρα, καταλαβαίνουμε περί τίνος Δούρειου Ίππου της Νέας Τάξης πρόκειται.

[ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ]

Τι δηλαδή, περιμένατε ο Λαζόπουλος να μη χαρεί για την ήττα του Τ. Παπαδόπουλου? Νεοεποχίτης είναι ο άνθρωπος, πολυπολιτισμική Ελλάδα θέλει, σε διατεταγμένη αποστολή είναι...

[Μιχαήλ]

Μιας και το έφερε η κουβέντα προς το Λαζόπουλο, έχει καταλάβει κανένας πως κατάφερε απο 7-8% να πάει στο 30-40% μέσα σε ελάχιστο χρόνο;
Σίγουρα δεν είναι για τον Αριστοφανικό* του λόγο πάντως.


*άσχετες λέξεις στο κείμενο. Μην παρεξηγάτε.