Μεγκουλίνα
Ένταξη: 15 Ιούλ 2006
Δημοσιεύσεις: 283
|
 Δημοσιεύθηκε: Δευ Ιαν 21, 2008 10:57 am Θέμα δημοσίευσης: Greek american: πρώτοι στην εκπαίδευση στις ΗΠΑ |
 |
|
|
January 21st, 2008
αντιγραφή από το
http://www.oraelladas.gr/2008/01/21/greek-minority-usa/
Ελληνοαμερικανοί: Πρώτοι στην εκπαίδευση, δεύτεροι σε πλούτο από όλες τις εθνικές μειονότητες των ΗΠΑ;
Τα στοιχεία που αναγράφονται σ’ αυτό το άρθρο προέρχονται από το μεγαλύτερο τηλεοπτικό σταθμό των ΗΠΑ, το PBS (Public Broadcasting Service), το μοναδικό κρατικό και εκπαιδευτικό τηλεοπτικό δίκτυο στις ΗΠΑ με εκατομμύρια τηλεθεατές, κυρίως δασκάλους, φοιτητές, μαθητές, ακαδημαϊκούς και γενικά ανθρώπους των γραμμάτων και της τέχνης. Το δίκτυο επεκτείνεται σε όλες τις πολιτείες των ΗΠΑ με 354 τοπικά κανάλια, αλλά και με δεκάδες αναμεταδότες στον Καναδά.
Το κανάλι αυτό θέλοντας να παρουσιάσει τις εθνικοπολιτιστικές μειονότητες της Βόρειας Αμερικής δεν ξεκίνησε τυχαία από του Ελληνοαμερικανούς τους οποίους χαρακτήρισε ως «πρώτους στο θέμα εκπαίδευσης από όλες τις εθνότητες και δεύτερους σε πλούτο μετά τους Εβραίους».
Οι Ελληνοαμερικανοί αισθάνονται ιδιαίτερα υπερήφανοι με το σχόλιο του PBS: «Τι άλλο χρειάζομαι για να νοιώθω περήφανος για την καταγωγή μου, δηλώνει κάποιος ελληνοαμερικανός, όταν το μόνο κρατικό τηλεοπτικό δίκτυο των ΗΠΑ, μας θεωρεί ως τους πιο μορφωμένους και δεύτερους σε εισόδημα ανά κεφαλή;»
Οι Ελληνοαμερικανοί έχουν χωρίς αμφιβολία αναγνωριστεί και στην πράξη για το ρόλο τους στην ζωή της χώρας, από την υποψηφιότητα του Μιχάλη Δουκάκη, που είχε την τόλμη να αναγνώσει στην προεκλογική του εκστρατεία τον όρκο των αρχαίων αθηναίων εφήβων, που ήθελε να τον κάνει και όρκο της Αμερικής, ως το Γιώργο Στεφανόπουλο, και δεκάδες άλλους ελληνοαμερικανούς που διαδραματίζουν σημαντικότατο ρόλο στην πολιτική και οικονομική ζωή της χώρας.
Το βασικό χαρακτηριστικό των Ελλήνων της Αμερικής είναι κατά το PBS ότι «ξεκίνησαν από το τίποτα, δηλαδή με δυο βαλίτσες, και κατέληξαν να υλοποιήσουν το αμερικάνικο όνειρο».
Το πρόγραμμα έδωσε ακόμα έμφαση στο ελληνικό πνεύμα, «the Greek Spirit”, που δεν έχασαν ποτέ οι Έλληνες ακόμα κι αν πουλούσαν κάστανα σε δρόμο στη Νέα Υόρκη. «Η Ελλάδα είναι πάντα μέσα μου, λένε οι πιο πολλοί, ό,τι και να κάνω, όπου και να βρίσκομαι».
Ακόμα και ο διάσημος ηθοποιός Anthony Quinn, μεξικανικής και ιρλανδικής καταγωγής, μ’ όλο που είχε γυρίσει εκατοντάδες ταινίες, είχε «κολλήσει» στο ρόλο του Ζορμπά και τελικά βαφτίστηκε Έλληνας ορθόδοξος.
«Είναι μια μαγεία που δε μπορώ να την εξηγήσω, είπαν μερικοί στο PBS. Είναι μια πνευματική ένωση με την Ελλάδα που περνάει από γενιά σε γενιά και δε σβήνει. Δεν ξέρω τι είναι. Αλλά είναι μια παντοδύναμη έλξη».
Η εκπομπή του PBS προσπάθησε να δώσει εξηγήσεις για την επιτυχία των Ελλήνων σε μια ξένη χώρα: «Είναι ένας λαός που πιστεύει στην παράδοσή του και την τιμά και την διατηρεί, αλλά την ίδια στιγμή δεν είναι φανατικός, ανέχεται κάθε άλλη κουλτούρα όσο διαφορετική κι αν είναι».
Όχι ότι οι Έλληνες δεν πέρασαν δύσκολες μέρες στην Αμερική. Πινακίδες όπως «Δεν επιτρέπεται η είσοδος σε ναύτες, σκύλους και Έλληνες» ή «John’s Restaurant, καθαρά αμερικάνικο, ούτε ποντίκια, ούτε Έλληνες» ήταν συνηθισμένες ως τα μέσα του περασμένου αιώνα. Από κοινωνιολογική ή ακόμα και ψυχιατρική άποψη αυτό αποτελεί τη μεγαλύτερη τιμή για μια εθνότητα που ήταν απλά μια από τις πάνω από 50 που αποτελούν το αμερικάνικο μωσαϊκό!
Δυστυχώς δεν υπάρχουν λεπτομερειακά στατιστικά στοιχεία. Ξέρουμε ότι το 1990 στην απογραφή 1,110,373 άτομα δήλωσαν στις ΗΠΑ ότι έχουν ελληνική καταγωγή, αλλά δεν έχουν γίνει συγκριτικές μελέτες με άλλες μειονότητες. Αναφέρεται ως τόσο ότι «οι Ελληνοαμερικανοί ξεπέρασαν σε εισόδημα το συνολικό πληθυσμό σε όλες τις κατηγορίες της απογραφής» («Greek-Americans exceeded the income of the total population in all categories tabulated by the census”). Στοιχεία για άλλες εθνικές κατηγορίες δεν υπάρχουν για να γίνει σύγκριση..
Η ταινία «My Big Fat GRΣΣΚ Wedding” [1], με την επιτυχία που είχε, έδωσε στον ελληνισμό μια παγκόσμια προτεραιότητα γιατί με τον τρόπο της έδειχνε τον ελληνικό τρόπο ζωής, που σε σημαντικό βαθμό αποτελεί και τρόπο ζωής και πολλών άλλων λαών, ουσιαστικά σατιρίζοντας το ψυχρά ρασιοναλιστικό mondus vivendi των αγγλοσαξώνων.
Όπως επισημάναμε και στην αρχή υπάρχει αρκετή μυθολογία για το ρόλο κάθε μειονότητας στην αμερικάνικη κοινωνία. Μερικά από αυτά μπορούμε να τα διασταυρώσουμε άλλα όχι. Ναι, είχε γίνει πρότασή στον Ουάσιγκτον να καθιερώσει τα ελληνικά ως επίσημη γλώσσα των ΗΠΑ, που όμως το αρνήθηκε λέγοντας «ας το κάνουν πρώτα αυτό οι Άγγλοι [της Αγγλίας]» [2]. Ναι, είναι αλήθεια ότι, επειδή οι Ινδιάνοι δεν είχαν γραπτή γλώσσα, είχε χρησιμοποιηθεί η ελληνική (μαζί με τη λατινική και την εβραϊκή) στο αλφάβητό τους, που όμως μετά από μερικά χρόνια περιέπεσε, όπως η Εσπεράντο σε αχρησία, λόγω της αδηφάγας αγγλοσαξονικής κουλούρας. Ναι, είναι ακόμα αλήθεια ότι υπάρχουν εκατοντάδες αμερικανικές οργανώσεις με ελληνικά στοιχεία (με πιο γνωστή την ΦΒΚ, Φιλοσοφία Βίου Κυβερνήτης) και με εκατομμύρια μέλη από την αφρόκρεμα της αμερικανικής κοινωνίας). Μάλιστα σε ιστοσελίδα Κολεγίου των ΗΠΑ διαβάσαμε ότι από το 1824 έως σήμερα μόνο τρεις πρόεδροι των ΗΠΑ δεν ήταν «ελληνικής καταγωγής» (φαντάζομαι ότι εννοεί προφανώς ότι δεν ανήκαν σε κάποια οργάνωση με ελληνικό πνεύμα, όπως η ΦΒΚ, ΑΓΡ, ΣΑΕ, ΛΦΕ, ΘΔΧ, ΤΣΒ κλπ). Ναι, υπάρχουν κάποιες πληροφορίες ότι το Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ χαρακτήρισε τους Έλληνες, όπως και τους Εβραίους, ως τους πιο «σκληρούς» λαούς του κόσμου που άντεξαν και επιβίωσαν επί χιλιάδες χρόνια, όσο κατακτημένοι κι αν ήταν. Υπάρχει ακόμα έρευνα της ΑΧΕΠΑ που βγάζει τους Έλληνες πρώτους σε επιχειρήσεις στη Βόρεια Αμερική.
Δυστυχώς δε μπορέσαμε να διασταυρώσουμε όλα τα στοιχεία αυτά. Μπορεί όμως τελικά αυτό να μην έχει μεγάλη σημασία. Η αλήθεια που βγαίνει από όλα αυτά, ακόμα κι αν σε κάποιο βαθμό αποτελούν μυθολογία, είναι ότι οι Έλληνες της Αμερικής, φορτισμένοι από τον ελληνικό πολιτισμό και από μια κληρονομημένη κουλτούρα χιλιάδων χρόνων, αποτέλεσαν καταλύτη στη διαμόρφωση μιας νέας κοινωνίας που έψαχνε να βρει τον εαυτό της. Κι αυτό είναι πέρα από κάθε αμφισβήτηση.
Χρήστος Μαγγούτας
[1] Το γύρισμα της ταινίας κόστισε μόνο 5 εκατομμύρια δολάρια, αλλά είχε έσοδα $241,438,208 δολάρια, αποτελώντας έτσι τη ταινία με τη μεγαλύτερη επιτυχία στον τομέα της ανεξάρτητης παραγωγής. Ο τίτλος είχε και ελληνικά γράμματα - ή κάτι που ταίριαζε στον αμερικανό θεατή: MY BIG FAT GRΣΣΚ WEDDING, μια και το ΣΣ μοιάζει με το αγγλικό ΕΕ. Όπως και στο «Ζορμπά», η επιτυχία οφειλόταν σε ένα τρόπο ζωής σχεδόν διαμετρικά αντίθετο από τον αγγλοσαξωνικό, (κάτι που μπορεί να αποτελέσει και συνταγή επιτυχίας για μελλοντικούς έλληνες σκηνοθέτες ή συγγραφείς!).
[2] Σύμφωνα με τον Marquis de Chastellux, που συνταξίδευε με τον Ουάσιγκτον τη δεκαετία του 1780, η πρόταση για την καθιέρωση των ελληνικών ως επίσημης γλώσσας των ΗΠΑ απορρίφτηκε με το σκεπτικό ότι «είναι πιο πρακτικό να μείνουμε με τη γλώσσα που έχουμε και να αφήσουμε τους Άγγλους [της Αγγλίας] να μάθουν ελληνικά». (Το ίδιο αναφέρεται στο βιβλίο «The American Language, An Inquiry into the Development of English in the United States, by H.L.Mencken, New York: Alfred A. Knopf, 1921, Κεφάλαιο 2).
_________________
«μας έλεγαν θα νικήσετε όταν υποταχθείτε, υποταχθήκαμε και βρήκαμε την στάχτη…»
Γ. Σεφέρης
|
|
