ΜΑΘΗΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ

[Αντιρίξ]

Τους πολέμιους των παρελάσεων δεν τους ενοχλεί η παρέλαση μόνο ως εικόνα.
Τους ενοχλεί σαν εκδήλωση πατριωτισμού , τον οποίο επιθυμούν κατ' αρχήν μουδιασμένο,
και στη συνέχεια ευνουχισμένο.
Και όταν ζητούν την κατάργησή της, δεν επιτίθενται απλά σε ένα δικαίωμά μας.
Η αντισυνταγματικότητα των γραπτών τους είναι το λιγότερο.
Αυτό είναι το νομικό μέρος μόνο.
Τα γραπτά και τα λεγόμενά τους είναι κατά κύριο λόγο
αντεθνικά, αντιλαϊκά και αντικοινωνικά.
Είναι χαρακτηριστικό του ήθους τους,
το ότι λίγες μέρες πριν την επέτειο του ιστορικού ΟΧΙ του Ι. Μεταξά και του Ελληνικού λαού,
λίγες μέρες πριν την επέτειο του Έπους του ελληνοϊταλικού πολέμου,
δημοσιεύτηκε άρθρο που εκτός από την κατάργηση των παρελάσεων,
ζητάει την κατάργηση της στρατιωτικής θητείας και την απογύμνωση της εκπαίδευσης
από τον εθνικό και θρησκευτικό της χαρακτήρα,
περιφρονώντας τα θεμέλια των εθνικών μας παραδόσεων.

Είναι ένα άρθρο που ειρωνεύεται την ψυχική ανάταση
που νιώθει ένας μαθητής όταν κρατάει τη σημαία

Ένα άρθρο που βλασφημεί το ιερότερό μας σύμβολο.
Το σύμβολο που συγκινεί κάθε ελληνική καρδιά περισσότερο από οτιδήποτε:
Τον Ύμνο προς την Ελευθερία.

Το άρθρο είναι της κας Σώτης Τριανταφύλλου
και δημοσιεύτηκε στο τρέχον φύλλο (Νο 187)
της εβδομαδιαίας δωρεάν εφημερίδας «Athens Voice».

Ολόκληρο το άρθρο μπορείτε να το διαβάσετε εδώ:
http://www.athensvoice.gr/politics/av,13954,To_βήμα_της_αλεπούς.html

Προσωπικά, δε νομίζω ότι οι αποβολές είναι λύση για τους μαθητές που δε θέλουν να συμμετέχουν στην παρέλαση και διευκρινίζω πως σέβομαι το δικαίωμα του καθένα στη διαφορετική άποψη.
Πάνω απ όλα όμως σέβομαι την επιθυμία κάθε κοριτσιού ή αγοριού να παρελάσει στην Εθνική μας επέτειο.
Σέβομαι περισσότερο το ελληνόπουλο που η σκέψη του να κρατήσει τη Σημαία μας τον συγκινεί όσο τιποτε στον κόσμο.
Και είναι ευνόητο να σέβομαι και να εκτιμώ περισσότερο τον μαθητή που έγραψε την έκθεση που ακολουθεί, παρά τον πολιτικό, εκπαιδευτικό ή δημοσιογράφο που επιδιώκει ή ανέχεται την αποδόμηση των εθνικών αξιών.


Ακολουθεί απόσπασμα από έκθεση μαθητή δημοτικού σχολείου του νομού Χανίων.



Συνέντευξη από τον παππού μου
που πολέμησε το 1940
Αργύρης Σ... (τάξη Δ1)

Μια μέρα είδα τον παππού μου, καθισμένο στην αναπηρική του καρέκλα, να καθαρίζει ένα πιστόλι. Πάντα μου άρεσαν τα όπλα γι' αυτό τον πλησίασαν και τον ρώτησα:
- Τι είναι αυτό το όπλο, παππούλη;
- Είναι ένα γερμανικό «λούγκερ» παιδί μου. Μου έμεινε λάφυρο από τον πόλεμο του 1940.
- Παππού, πες μου γιατί έγινε εκείνος ο πόλεμος;
- Γιατί η πατρίδα μας είναι πολύ όμορφη, παιδί μου, και βρίσκεται σε καλή θέση. Έτσι όλοι οι επίδοξοι κατακτητές τη ζηλεύουν και τη θέλουν.
- Και ποιος ήθελε να την κατακτήσει παππού;
- Η Ιταλία και η σύμμαχός της η Γερμανία. Για να καταλάβεις μικρέ, ο Χίτλερ συνεννοήθηκε με το Μουσολίνι να κατακτήσουν τη χώρα μας. Έτσι ένα πρωί ο Ιταλός πρέσβης πήγε στο σπίτι του Ιωάννη Μεταξά και του ζήτησε να του παραδώσει τη χώρα μας. Ο πρωθυπουργός μας, απάντησε «Όχι». Από τότε μικρέ, είχαμε πόλεμο.

- Παππού οι Έλληνες τι έκαναν όταν άκουσαν τις σειρήνες να ουρλιάζουν;
- Οι άνδρες ντύθηκαν στο χακί και πήγαν στα χιονισμένα βουνά της Αλβανίας να πολεμήσουν.
- Και οι γυναίκες παππού;
- Και αυτές πολέμησαν με τον τρόπο τους. Έπλεκαν με αγάπη τη φανέλα του στρατιώτη και άλλες πήγαιναν πυρομαχικά και όπλα στα βουνά με κίνδυνο της ζωής τους.
- Και οι τραυματίες τι γίνονταν;
- Κατέληγαν στα πρόχειρα νοσοκομεία, όπου οι γιατροί με τα λίγα μέσα που είχαν, προσπαθούσαν να τους σώσουν τη ζωή. Ξέρεις πόσα πόδια κόπηκαν, από τα κρυοπαγήματα!
- Εκεί έχασες τα πόδια σου παππού;
- Όχι τότε παιδί μου. Αργότερα, όταν οι Ιταλοί νικήθηκαν από τους Έλληνες, ζήτησαν βοήθεια από τους Γερμανούς. Δυστυχώς τότε άρχισαν τα πράγματα να είναι πιο δύσκολα από το κρύο, τα χιόνια, την πείνα, το αίμα που αντιμετωπίζαμε στα βουνά. Τα γερμανικά στρατεύματα μας σκλάβωσαν για τέσσερα ολόκληρα χρόνια. Εγώ μπήκα στην αντίσταση. Με συνέλαβαν οι Γερμανοί ενώ ήμασταν με την ομάδα σε αποστολή.
- Και τι σου κάνανε παππού;
- Με πήγανε για ανάκριση στη Γκεστάπο. Εκεί να δεις βασανιστήρια! Και δάκρυα γυάλισαν στα μάτια του.
- Και πρόδωσες παππού;
- Αν είχα προδώσει, θα γλίτωνα τα πόδια μου. Ο καθένας μας, έδινε στον αγώνα ό,τι πολυτιμότερο είχε, μικρέ!
- Και για τα πόδια που τα έδωσες για την πατρίδα, παππού, εκείνη τι έκανε όταν ήρθε η απελευθέρωση; Τότε ο παππούς, ξεκούμπωσε το πουκάμισό του και μου έδειξε με πολύ καμάρι στο μέρος της καρδιάς δύο χρυσά παράσημα ανδρείας.

[Ροβεσπιέρος]

Μερικές παρατηρήσεις

ΠΡΩΤΗ: Κακώς άνοιξες «Αντιρίξ» καινούργιο θρεντ. Υπήρχε συζήτηση, για τις παρελάσεις…

ΔΕΥΤΕΡΗ: Τα κουτοπόνηρα «κόλπα» να μην ξανά-επαναληφτούν. Τι δουλειά είχε ο Μεταξάς, σε ένα θέμα για τις παρελάσεις; Τι θέλεις, δηλαδή να σηματοδοτήσεις με αυτό; Ότι οι παρελάσεις είναι «κατάκτηση» του Μεταξά; Οι παρελάσεις, όπως και η σημαία είναι προϊόντα και σύμβολα των εθνικό-απελευθερωτικών λαϊκών αγώνων και ΟΧΙ προϊόντα «διαταγών» δικτατόρων.

Φυσικά, άλλο θέλεις να περάσεις, με την προπαγανδιστική κουτοπόνηρη λογική σου: Το «ΟΧΙ» του Μεταξά. Μεταξική προπαγάνδα, επιχειρείς να κάνεις, με πλάγια τρόπο.

Θα μπορούσα να σου απαντήσω πολλά γι’ αυτό το ΟΧΙ, που το αναμασάτε σαν καραμέλα. Θα μείνω μόνο σε ένα, το οποίο όλοι εσείς οι νοσταλγοί αγνοείτε, ή κάνετε ότι αγνοείτε. Ο Μεταξάς εξέφραζε τα συμφέροντα του βρετανικού ιμπεριαλισμού και ήταν πλήρως υποταγμένος σε αυτόν. Το δικό του «ΟΧΙ» εδώ έχει τη ρίζα του.

Ενώ το ΟΧΙ του ελληνικού λαού ήταν ΑΓΩΝΑΣ ενάντια σε όλους τους επιδρομείς, Γερμανούς και Εγγλέζους και φυσικά ΕΝΑΝΤΙΑ και στα πολιτικά εγχώρια τσιράκια τους.

Αφήστε λοιπόν τα «κόλπα» εδώ μέσα…
Τέτοια κείμενα δεν θα ξαναπεράσουν…

_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)

[ΔΙΟΜΗΔΗΣ]

Στην πρώτη τηλεοπτική εκπομπή του Σεραφείμ Φυντανίδη στο ΣΚΑΪ, το θέμα του ήταν η επέτειος του ΟΧΙ. Δεν ασχολήθηκε βεβαίως με την ανάλυση των γεγονότων και τα διδάγματα που θα μπορούσαμε να λάβουμε από εκείνο το πρωινό του Οκτώβρη. Όοοχι, ποτέ.
Ο Φυντανίδης, πιστός στις σηπόμενες ιδεολογίες του, βγήκε να προπαγανδίσει και να βάλλει κατά των παρελάσεων. Αυτό τον μάρανε. Είναι βεβαίως φυσικό αυτές οι μέρες που ήταν από τις τελευταίες που ζήσαμε ως Έλληνες, να μην συγκινούν Γραικύλους. Πρότεινε μάλιστα στο στημένο πάνελ και στους τηλεθεατές αυτή την ημέρα αντί ό,τι γίνεται ως τώρα, να γίνονται δενδροφυτεύσεις και καθαρισμοί λιμνών… Αυτήν την ημέρα τον έπιασε το οικολογικό του φιλότιμο.
Υφέλληνα Φυντανίδη. Εσύ και τα δημοσιογραφικά σου τέκνα έχετε προς το παρόν την περιφρόνησή μας. Η απάντηση στη μιζέρια σας ήρθε ακαριαία. Την ίδια στιγμή η μαζική λαϊκή κάθοδος στην παρέλαση της Θεσσαλονίκης έκανε ρεκόρ!

[Παντελής]

ΣΗΜΕΡΙΝΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ


28η ΟΚΤΩΒΡΗ 1940 - 2007

(Το «ΟΧΙ» του λαού μας)

ΗΤΑΝ το ούρλιασμα των σειρήνων, που μας τίναζε από το κρεβάτι εκείνο το πρωί στις 28 Οκτώβρη του 1940. Μετράμε 67 χρόνια από τότε. Μέρα φθινοπωρινή.

Η ΑΘΗΝΑ ζούσε το μικρό «καλοκαιράκι» που από αρκετό καιρό το βάραινε του πολέμου η απειλή, που όσο κι αν η φασιστική κυβέρνηση Μεταξά απόκρυβε τα επεισόδια, όπως έκανε με τον τορπιλισμό της «Ελλης», ο λαός έβλεπε να πλησιάζει ο πόλεμος.

ΠΟΙΕΣ ήταν οι πρώτες αντιδράσεις του ελληνικού λαού με την κήρυξη του πολέμου; Καμιά αποθάρρυνση, φόβος, ανησυχία, κανένας πανικός. Ο λαός, που μισούσε θανάσιμα τη διδακτορία της 4ης Αυγούστου, ένιωσε οργή και αγανάκτηση για την απρόκλητη απειλή.

Ο ΛΑΟΣ αισθάνθηκε από την πρώτη στιγμή τον πόλεμο δίκαιο, απελευθερωτικό, πατριωτικό. Κι ήταν κάτι το μοναδικό, το πρωτοφανέρωτο. Ο κατοπινός αρχηγός του ΕΛΑΣ Στ. Σαράφης γράφει: «... Τη στιγμή εκείνη έγινε ένας αιφνιδιασμός. Οχι η ξαφνική ιταλική εισβολή, αλλά κάτι που κανείς δεν το περίμενε, παρά μονάχα πίστευαν στην ψυχή και τη δύναμη του ελληνικού λαού. Αιφνιδιάστηκαν όλοι, Ιταλοί, Γερμανοί, κυβέρνηση και σύμμαχοι ακόμη. Και τον αιφνιδιασμό αυτό τον έκανε ο ελληνικός λαός.

ΑΥΤΟ το μαχητικό πνεύμα της παλλαϊκής Αντίστασης, που συνέπαιρνε όλη τη χώρα, το εξέφρασαν κι οι κρατούμενοι κομμουνιστές, αντιφασίστες, που πρώτοι σήκωσαν τη σημαία του αγώνα ενάντια στους ξένους και ντόπιους φασίστες.

ΣΤΙΣ 29 Οκτώβρη 1940 οι πολιτικοί κρατούμενοι της Ακροναυπλίας υπέβαλαν υπόμνημα στην κυβέρνηση ζητώντας να σταλούν στην πρώτη γραμμή για να χτυπήσουν τους επιδρομείς. Παρόμοια υπομνήματα υπέβαλαν και οι κρατούμενοι σ' άλλους χώρους εξορίας.

Η ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ κυβέρνηση όμως αρνήθηκε να δεχτεί το αίτημά τους και λίγες μέρες μετά την είσοδο των Γερμανών παρέδωσε τους πολιτικούς κρατούμενους στους χιτλερικούς. Η αναφορά στο γεγονός αυτό θα θυμίζει πάντα το αποτρόπαιο έγκλημα της παράδοσης και της εκτέλεσής τους.

ΜΕ τις πρώτες μέρες του πολέμου συνδέεται άμεσα το γράμμα του ΓΓ του ΚΚΕ Ν. Ζαχαριάδη, με το οποίο καλούσε το λαό να πολεμήσει τους επιδρομείς.

«... Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ του Μουσολίνι, γράφει ο Ν. Ζαχαριάδης, χτύπησε πισώπλατα την Ελλάδα δολοφονικά, ξετσίπωτα, με σκοπό να την υποδουλώσει και εξανδραποδίσει. Σήμερα, όλοι οι Ελληνες παλεύουμε για τη λευτεριά, την τιμή, την εθνική μας ανεξαρτησία. Η πάλη θα είναι πολύ δύσκολη και πολύ σκληρή. Μα ένα έθνος που θέλει να ζήσει πρέπει να παλεύει αψηφώντας τους κινδύνους και τις θυσίες. Ο λαός της Ελλάδας διεξάγει σήμερα έναν πόλεμο εθνικοαπελευθερωτικό ενάντια στο φασισμό του Μουσολίνι. Δίπλα στα κύρια μέτωπα και ο κάθε βράχος, η κάθε ρεματιά, το κάθε χωριό, καλύβα με καλύβα, η κάθε πόλη, σπίτι με σπίτι, πρέπει να γίνει φρούριο του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα».

«... Επαθλο για τον εργαζόμενο λαό και επιστέγασμα για το σημερινό του αγώνα πρέπει να είναι και θα είναι μια καινούρια Ελλάδα της δουλιάς, της λευτεριάς, λυτρωμένη από κάθε ξενική ιμπεριαλιστική εξάρτηση, με έναν πραγματικά παλλαϊκό πολιτισμό».

ΟΙ ΑΠΟΛΟΓΗΤΕΣ της 4ης Αυγούστου και οι υμνωδοί του φοράνε στο δικτάτορα φωτοστέφανο και τον παρουσιάζουν σαν ένα αποφασιστικό πρωθυπουργό που είπε το «ΟΧΙ» στους Ιταλούς φασίστες.

Ο ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ και ερευνητής της νεότερης Ιστορίας μας Γιάννης Κορδάτος σχετικά γράφει: «... Ο Μεταξάς κανένα "ΟΧΙ" δεν είπε στον Ιταλό πρεσβευτή. Το "ΟΧΙ" ο ελληνικός λαός το είπε και στο αλβανικό μέτωπο και ύστερα στον καιρό της Κατοχής με την Εθνική Αντίσταση...».

ΧΑΡΑΜΑΤΑ 28 Οκτώβρη 1940. Αγρύπνια αναμονής στη μεθόριο με την Αλβανία, στα στενώματα της Πίνδου. Η Αθήνα στο στερνό ήσυχο ύπνο. Απ' αύριο οι σειρήνες και η συσκότιση.

ΣΤΑ πιεστήρια των εφημερίδων όλα έτοιμα για να τυπωθεί και να κυκλοφορήσει η εφημερίδα που θα φέρνει την είδηση. Είμαστε σε πόλεμο με τη φασιστική Ιταλία.

Του
Νίκου ΚΑΡΑΝΤΗΝΟΥ