«Διχοτόμηση» στο Βέλγιο

[Μεγκουλίνα]

από την εφημερίδα "Σημερινή" της Κύπρου

Τρίζει ξανά στο Βέλγιο το ομοσπονδιακό μοντέλο

Συνεχίζεται από το περασμένο καλοκαίρι η πολιτική αστάθεια στο Βέλγιο, αφού οι διαπραγματεύσεις για το σχηματισμό της επόμενης κυβέρνησης παραμένουν σε αδιέξοδο!


ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Το ήμισυ περίπου (46,1%) των Φλαμανδών επιθυμεί τη διάλυση του Βελγίου, σύμφωνα με τα αποτελέσματα δημοσκόπησης που δημοσιεύθηκαν την Πέμπτη, 100 ημέρες μετά τις βουλευτικές εκλογές, τη στιγμή που οι διαφωνίες ανάμεσα σε γαλλόφωνους και φλαμανδόφωνους συνεχίζουν να εμποδίζουν στο σχηματισμό κυβέρνησης.
Στην ερώτηση «επιθυμείτε τη διαίρεση του Βελγίου;», το 46,1% των Φλαμανδών απαντά «ναι», το 49,6% «όχι» και το 4,3% δεν εκφράζει άποψη, σύμφωνα με τη δημοσκόπηση, τα αποτελέσματα της οποίας δημοσιεύονται από την πρώτη σε κυκλοφορία στο Βέλγιο, φλαμανδόφωνη, εφημερίδα «Het Laatste Nieuws». Η πλειοψηφία των Φλαμανδών, το 65,6%, θεωρεί ότι το Βέλγιο θα διαιρεθεί «αργά ή γρήγορα», έναντι του 29,9% που πιστεύει το αντίθετο και του 4,5% που δεν εκφράζει άποψη.
Παρά την αποτυχία της απόπειράς του να σχηματίσει κυβέρνηση το καλοκαίρι, ο ηγέτης των φλαμανδών χριστιανοδημοκρατών Ιβ Λετέρμ παραμένει το φαβορί των Φλαμανδών για την πρωθυπουργία: το 60,4% των ερωτηθέντων επιθυμούν να τεθεί επικεφαλής της επόμενης κυβέρνησης, έναντι του 19,8% που προτιμά τον απερχόμενο πρωθυπουργό Γκι Φερχοφστάντ και του 7,5% των προτιμήσεων που συγκεντρώνει ο πρόεδρος της βουλής Χέρμαν βαν Ρομπουϊ.
Περισσότερο από τρεις μήνες μετά τις εκλογές της 10ης Ιουνίου, οι διαπραγματεύσεις για το σχηματισμό της επόμενης κυβέρνησης παραμένουν σε αδιέξοδο, καθώς τα φλαμανδικά κόμματα απαιτούν να εγγραφεί στο πρόγραμμα του κυβερνητικού συνασπισμού ευρεία μεταρρύθμιση της λειτουργίας του κράτους, με την οποία θα δίνονται περισσότερες εξουσίες στους Φλαμανδούς, πράγμα που αρνούνται οι Βαλλόνοι.
Στις 10 Σεπτεμβρίου, το ακροδεξιό Βλαμς Μπέλανγκ αποπειράθηκε χωρίς επιτυχία την υιοθέτηση από το κοινοβούλιο απόφασης για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος, με το ερώτημα της αυτονομίας της Φλάνδρας.

Θα διαιρεθούν;

Η δυναστεία των Φλαμανδών πρωθυπουργών, που τις τελευταίες τρεις δεκαετίες συντηρούσε με επιτυχία το βελγικό ομοσπονδιακό μοντέλο, φαίνεται ότι με τις εκλογές του περασμένου Ιουνίου έφτασε στο τέλος της. Η νίκη του χριστιανοδημοκράτη Ιβ Λετέρμ, για τον οποίο το ενωμένο Βέλγιο δεν είναι τίποτε άλλο από ένα ατύχημα της Ιστορίας, και η αδυναμία του εδώ και τρεις μήνες να βρει τη χρυσή τομή με τα γαλλόφωνα κόμματα της Βουλής, έχουν οδηγήσει τη χώρα σε ακυβερνησία.
Οι παλαιότεροι πολιτικοί και των δύο γλωσσικών «παρατάξεων» θεωρούν πολύ μακρινό το ενδεχόμενο «θανάτου» του 177ετούς κράτους και πιστεύουν ότι παρά τις άκαρπες διαπραγματεύσεις των τελευταίων τριών μηνών, τελικά θα βρεθεί η χρυσή τομή. Οι περισσότερο προσγειωμένοι γηραιότεροι, εξάλλου, έχουν ζήσει ανάλογες κρίσεις, με μεγαλύτερη αυτήν του 1987, οπότε χρειάστηκαν έξι μήνες για το σχηματισμό κυβέρνησης!
Πρόκειται για ένα κράτος διχασμένο ιστορικά, γλωσσικά, πολιτιστικά και οικονομικά. Ο φλαμανδόφωνος «γερμανικός» Βορράς τείνει να ψηφίζει δεξιά και έχει σημαντικά χαμηλότερα ποσοστά ανεργίας από την «τεμπέλικη», όπως τη χαρακτηρίζουν οι Φλαμανδοί, Βαλλονία, που προτιμά τον αριστερό και κεντρώο χώρο και τώρα αρχίζει να ανακάμπτει.
Στο γρίφο της διαίρεσης του βελγικού κράτους, ρόλο-κλειδί παίζουν οι Βρυξέλλες, που αποτελούνται και από φλαμανδόφωνους, αλλά κυρίως από γαλλόφωνους. Οι συζητήσεις για ενδεχόμενο διαζύγιο ανάμεσα στη Φλάνδρα και τη Βαλλονία συναντούν εμπόδιο στο ζήτημα της τύχης της βελγικής πρωτεύουσας του ενός εκατομμυρίου κατοίκων σε περίπτωση διαίρεσης.

Διαζύγιο με πρωτοβουλία των «φτωχών»

Στην περίπτωση της Τσεχοσλοβακίας, την πρωτοβουλία για το διαζύγιο έλαβε -σε αντίθεση με το Βέλγιο- η φτωχότερη πλευρά, η Σλοβακία. Όταν ο λαϊκιστής ηγέτης Βλαντιμίρ Μεσιάρ εξελέγη πρωθυπουργός της δημοκρατίας της Τσεχοσλοβακίας τον Ιούνιο του 1992, υποστήριξε μια «χαλαρή» ομοσπονδία που θα διατηρούσε μόνο μερικά βασικά στοιχεία κοινά, όπως στρατό και νόμισμα.
Το διαζύγιο μεταξύ Τσεχίας και Σλοβακίας επιβλήθηκε άνωθεν και πραγματοποιήθηκε ταχύτατα. Όπως και η Βαλλονία στην περίπτωση του Βελγίου, έτσι και οι Τσέχοι στην αρχή αντέδρασαν, αλλά στη συνέχεια συμφώνησαν να χωρίσουν από τους Σλοβάκους, όταν έγινε φανερό ότι δεν υπήρχε πλέον θέληση για «συμβίωση». Το παράδειγμα του ειρηνικού και φιλικού διαζυγίου ανάμεσα στην Τσεχία και τη Σλοβακία, ωστόσο, διαφέρει στο ότι η Τσεχοσλοβακία ήταν τότε ένα σχετικά νεοσύστατο κράτος, όπου οι παραδόσεις δεν στέκονταν εμπόδιο στη διαίρεση. Μετά τις εκλογές του Ιουνίου του 1992 και μέσα σε μόλις έξι μήνες, το ομοσπονδιακό κράτος ηλικίας 74 ετών διαιρέθηκε στις δύο δημοκρατίες, που μιλούν την ίδια γλώσσα και έχουν παρόμοια κουλτούρα.
_________________
«μας έλεγαν θα νικήσετε όταν υποταχθείτε, υποταχθήκαμε και βρήκαμε την στάχτη…»

Γ. Σεφέρης

[βετντινο]

Αγαπητή Μεγκουλίνα,επειδή μένω στο Βέλγιο και βλέπω από πρώτο χέρι τα πράγματα, δε νομίζω πως είναι τόσο απλή υπόθεση η διαίρεση του Βελγίου, για δύο λόγους: οι Βρυξέλλες που αποτελούν μία γαλλόφωνη πόλη μέσα στη Φλάνδρα και η ΕΕ που αποτελεί τεράστι πηγή εσόδων για ο Βελγικό κράτος.

Επίσης, είναι τόσο άχρωμο και άοσμο το ταμπεραμέντο των Φλαμανδών που είναι μάλλον απίθανο να σηκώσουν τη σημαία της ανεξαρτησίας... οι άνθρωποι δεν έχουν κανει επανάσταση ποτέ στην ιστορία τους κι ούτε πρόκειται... Δεν έχουν ανεπτυγμένο το πατριτικό, ούτε το εθνικό συναίσθημα και περιορίζονται σε ένα light σωβινισμό και μία ψωρο-περηφάνια επειδή βγάζουν πιο πολλά λεφτά από τους "τεμπέληδες γαλλόφωνους" και κατά συνέπεια τους ταϊζουν.