Πλήρης η ταύτιση των υπερασπιστών της Νέας Τάξης

[Σουλιώτης]

Δεν χρειάζεται να ακούσει κανείς το ΠΑΣΟΚ και τον Συν. Αρκεί να ρίξει μια ματιά στην Καθημερινή του Παπαχελά. Θα δει μια πιο ήρεμη προσπάθεια αντιμετώπισης των αδιάσειστων υποψιών που πέφτουν πάνω στους νεοταξικούς πατρωνες. Είναι εκπληκτικό το πώς ταυτίζονται μεταξύ τους. Διαβάστε όλη τη σημερινή Καθημερινή (29 Αυγούστου). Είναι παραπάνω από αποκαλυπτική. Προσπαθούν λάου λάου να μας καθησυχάσουν ότι δεν τρέχει τίποτα. Ο εκδότης της εφημερίδας, Καρκαγιάννης, διαμαρτύρεται διότι οι δημοσκόποι ρωτούν το λαό. Και αποφαίνεται, ο αγωνιστής της δημοκρατίας, ότι: "Δεν είναι δουλειά και αρμοδιότητα του καθενός η έρευνα και η μελέτη του φαινομένου. Είναι δουλειά της πολιτείας και των αρμόδιων υπηρεσιών. Και αν αυτή η έρευνα και η μελέτη καταλήξουν και στη συνωμοσία, το αποτέλεσμα ας ανακοινωθεί με σαφήνεια καθαρά και από τα υπεύθυνα όργανα, απαραιτήτως με τα αποδεικτικά στοιχεία."

Καταλάβατε;! Ό,τι μας έλεγαν και για το βιβλίο Ιστορίας! Θα αποφανθούν οι ειδικοί! Και τώρα, θα αποφανθεί το διαλυμένο κράτος μας. Εσύ κυρίαρχε λαε, μην ασχολείσαι μ' αυτό. Γύρνα μετά τις πυρκαγιές την τηλεόραση στο Σταρ, που όλο και κάτι θα παίζει από Χόλυγουντ, πήγαινε ψώνισε στο εμπορικό κέντρο της γειτονιάς σου και μην ασχολείσαι με το αν κάποιος σου καίει τη χώρα! Απλά τα πράγματα. Θα αποφανθούν, για μια ακόμη φορά, οι ειδικοί.

Πρόκειται για την μεγαλύτερη επίθεση στις δημοκρατικές κατακτήσεις. Έστω και σε αυτή τη διαδικαστική και όχι ουσιαστική δημοκρατία που ζούμε. Κάποιος φίλος έβγαλε τυχαία το απόφθεγμα ότι στη δικτατορία επιτρέπεται να έχεις άλλη γνώμη, αλλά δεν επιτρέπεται να την πεις. Στη δημοκρατία επιτρέπεται να πεις άλλη γνώμη, αλλά δεν επιτρέπεται να την έχεις! Να, τώρα ο Καρκαγιάννης που μας λέει οτι δεν μας αφορά το θέμα και θα μας ανακοινώσουν οι... αρμόδιοι αν είναι συνομωσία ή όχι. Φαίνεται ότι ούτε και ο ίδιος πείθεται (νοήμων γαρ) ότι δεν είναι συνομωσία και πάει να αποκοιμίσει με άλλα μέσα. Γνωστά από άλλες νεοταξικές επιθέσεις.

Το εκπληκτικό είναι το πόσο ταυτίζονται οι νεοταξικοί εγκάθετοι μεταξύ τους. Λες και έχουν πάρει γραμμή (πέστο ψέμματα!). Δεν είναι κέρατο αυτό που βλέπεις, μελιτζάνα είναι. Η Καθημερινή έχει καταντήσει αισχρό προπαγανδιστικό έντυπο. Δεν διαβάζεται πλέον. Ή μάλλον, είναι χρήσιμη να διαβάζεται, για να αντιλαμβάνεται κανείς πού το πάει η Νέα Τάξη. Από τα πλέον έγκυρα χείλη μαθαίνεις τις θέσεις τις Νέας Τάξης. Είναι κάτι σαν την Πράβδα της πρώην ΕΣΣΔ. Το επίσημο όργανο του καθεστώτος.

Αηδία και με την Ελευθεροτυπία. Η οποία αποφάνθηκε και για δεύτερη συνεχή ημέρα επέμεινε ότι οι δύο άγνωστοι που εθεάθησαν στο λόφο του Κορακοχωρίου δίπλα στο Χολαργό ήταν λέει εθελοντές δασοπυροσβέστες. Τότε γιατί δεν έσβηναν τη φωτιά; Γιατί ήταν τόσο ψύχραιμοι; Υπήρχαν λέει και άλλοι. Δεν μας τα έδειξαν τόσο καλά. Και ο καπνός που βγαίνει δίπλα τους; Και αυτό που εκσφενδονίζουν; Δεν θα ξεχάσω όταν ήταν το παραδικαστικό, που η Ελευθεροτυπία έβγαζε (και το έλεγε!) στοιχεία από τη Μοσάντ με Βαβύληδες και δεν συμμαζεύεται. Ποτέ δεν μας είπε πού τα βρήκε!

Νομίζω όμως ότι το χτύπημα αυτό ήταν υπερβολικά ηχηρό για να πείσει πλέον η Νέα Τάξη. Όλο και λιγότεροι πείθονται. Όλο και περισσότεροι δεν φοβούνται να πουν ανοιχτά αυτό που σκέφτονται, παραβλέποντας την ιδεολογική τρομοκρατία. Αν σκεφθεί κανείς σε τι καιρούς ζούμε, είναι πολύ ενθαρρυντικό. Δεν ξέρω αν συμφέρει περισσότερο αυτή την αντίσταση που είναι στα σπάργανα να κερδίσει ο Κωστάκης ή όχι. Αν έχουμε πρωθυπουργό Γιωργάκη και αρχηγό Ντόρα, τότε το πράγμα θα φανεί περισσότερο. Ίσως να ξυπνήσουν ακόμη περισσότεροι. Όμως επειδή λειτουργεί και ο κομματικός πατριωτισμός, είναι πιθανό να λειτουργήσει ο μέσος Έλληνας προς το συμφέρον του κόμματός του. Αν έχει Βενιζέλο για αρχηγό το ΠΑΣΟΚ, σίγουρα θα είναι καλύτερο. Και αν αποτύχει να κερδίσει ο νέος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ το 2010 ή το 2011 τις εκλογές, τότε ίσως να μην προλάβει η Ντόρα να γίνει ποτέ αρχηγός.

Η μόνη παραφωνία στους εκπροσώπους της Νέας Τάξης είναι η Ντόρα, που φαίνεται να έχει υιοθετήσει το σενάριο της "ασύμμετρης απειλής". Δεν μπορεί να πράξει όμως διαφορετικά γιατί στην ουσία το σενάριο αυτό είναι κυβερνητική θέση. Άλλωστε, έχει αρκετή πονηριά ώστε να μη δίνει στόχο ως νεοταξική. Θυμάμαι τις δηλώσεις της ότι "το σχέδιο Ανάν είναι νεκρό" όταν είχε πρωτογίνει ΥΠΕΞ. Πρωτοποριακή (!) θέση τότε, ούτε ο Τάσσος δεν το είχε πει αυτό. Αλλά η υπονόμευση της Κύπρου υπονόμευση. Κανονικά. Φυσικά, όμως, μπορεί πάντα να το αποδώσει αλλού το της "ασύμμετρης απειλής" και όχι στη Νέα Τάξη. Άλλωστε, πόσο μπορεί να υποτιμήσει κανείς τη νοημοσύνη του κόσμου; Για να αρνηθείς από μόνος σου (και χωρίς να σε πείσει η Καθημερινή) τα περί οργανωμένου σχεδίου, πρέπει να είσαι ή πιστός Πασόκος, ή νεοταξικός εγκάθετος ή οπαδός του Συν και αντίστοιχων σκατοφιλελεύθερων σχημάτων. Αλλιώς δεν μπορεί να εξηγηθεί πώς μπορεί να αρνηθεί κάποιος το προφανές. Η Ντόρα δεν μπορεί να το αρνηθεί. Η Καθημερινή μπορεί. Και αναλαμβάνει να φέρει τη δουλειά εις πέρας σε ένα κρίσιμο πυρήνα οπαδών της ΝΔ, περιλαμβανομένων πολλών παλαιοδεξιών. Το μόνο που καταφέρνει, όμως, είναι να καρφώνεται περισσότερο στη συνείδηση του Έλληνα ως όργανο της Νέας Τάξης.

Δείτε το άρθρο του Καρκαγιάννη, καθώς και το εμετικό κύριο άρθρο.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_29/08/2007_239139

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_100133_29/08/2007_239229

[Σουλιώτης]

Μου κάνει εντύπωση η στάση του Δελαστίκ στο Έθνος. Τον είχα για πολέμιο της Νέας Τάξης. Εσείς εδώ στο Ρεσάλτο φαντάζομαι ότι θα τον γνωρίζετε καλύτερα. Παραθέτω ένα χαρακτηριστικό απόσπασμά του:

"Η ελληνική κοινή γνώμη αρνήθηκε να παγιδευτεί σε τρομολάγνες θεωρίες και αντιλήφθηκε έγκαιρα ότι πρόκειται για επιχείρηση συγκάλυψης των κυβερνητικών ευθυνών. Δεν θεωρείται όμως πολύ πιθανό ότι η κυβέρνηση θα εγκαταλείψει τη συνωμοσιολογική προσπάθεια, γιατί δεν έχει και άλλο όπλο πια εν όψει των εκλογών για να σκεπάσει την οργή για τις ευθύνες της, τις οποίες αρνείται με εντυπωσιακά αλαζονικό τρόπο να αναγνωρίσει, έστω και μόνο φραστικά..."

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=5354&subid=2&PubID=128783

Βέβαια, δημοσκόπηση σήμερα μας λέει ότι το 67% πιστεύει ότι υπάρχει οργανωμένο σχέδιο κατά της χώρας. Πέφτει έξω ο κ. Δελαστίκ, όταν λέει ότι "αρνήθηκε" τάχα "να παγιδευτεί η κοινή γνώμη". Γιατί όμως τέτοια στάση; Δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι ο συγκεκριμένος είναι νεοταξικός εγκάθετος. Πώς απορρίπτει τόσο εύκολα το προφανές;

[Ροβεσπιέρος]

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ"-28/8/07

Από τα ομόλογα στις φωτιές: Μια επιχείρηση χειραγώγησης της πολιτικής ζωής του τόπου

Όλα ξεκίνησαν με την επιλογή της κυβέρνησης Καραμανλή να επιταχύνει τις διαδικασίες για την υπογραφή του αγωγού μεταφοράς αργού πετρελαίου Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης και να αρχίσει συνομιλίες για έναν αντίστοιχο αγωγό μεταφοράς φυσικού αερίου, ο οποίος -αν ποτέ κατασκευαστεί- θα μεταφέρει ρωσικό φυσικό αέριο στην Ευρώπη, ανταγωνιζόμενος τον αμερικανικών συμφερόντων ελληνοτουρκικό αγωγό.
Σε μια εποχή που ο αμερικανορωσικός διαγκωνισμός στην Κεντρική Ευρώπη, στα Βαλκάνια, τον Καύκασο, αλλά και σε άλλα μέρη της υφηλίου, με επίκεντρο τον έλεγχο των ενεργειακών αποθεμάτων και των αξόνων μεταφοράς τους στις διεθνείς αγορές, παίρνει σταδιακά χαρακτήρα ψυχρού πολέμου, τη στιγμή που οι ΗΠΑ, μέσω της επιρροής που έχουν αποκτήσει στην Ουκρανία, την Πολωνία και τις Βαλτικές χώρες, προσπαθούν να θέσουν τις δικές τους προϋποθέσεις για τη ροή του ρωσικού φυσικού αερίου στην Ευρώπη, για να καταστήσουν ελκυστικό τον λεγόμενο ελληνοτουρκικό αγωγό, του οποίου τα εγκαίνια αναμένεται να γίνουν από μέρα σε μέρα, η επιλογή του Καραμανλή για προσέγγιση με τη Ρωσία, ιδιαίτερα σε ότι αφορά τον ρωσικών συμφερόντων αγωγό φυσικού αερίου, που μειώνει τη σημασία του αμερικανικών συμφερόντων ελληνοτουρκικού αγωγού φυσικού αερίου, ήταν η κίνηση που ξεχείλισε το ποτήρι.
Θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι απλή σύμπτωση η ανάδειξη του -υπαρκτού- σκανδάλου των ομολόγων αμέσως μετά την υπογραφή της συμφωνίας για τον αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη. Η πρωτοφανής, όμως, επί σειρά μηνών μονοπώληση του θέματος στα πρωτοσέλιδα τω εφημερίδων και ως η μόνη είδηση στους τηλεοπτικούς σταθμούς, δεν μπορεί να είναι σύμπτωση.
Παρόλο τον πόλεμο που δέχτηκε από τα ΜΜΕ επί μήνες η κυβέρνηση Καραμανλή με αιχμή του δόρατος το σκάνδαλο των ομολόγων, η ΝΔ διατηρούσε ένα μικρό προβάδισμα ασφαλείας έναντι του ΠΑΣΟΚ, το οποίο όμως θα μπορούσε να μηδενιστεί σε περίπτωση που η κυβέρνηση έμενε εκτεθειμένη σε επιθέσεις δια των ΜΜΕ την περίοδο του Φθινοπώρου.
Η κίνηση του Καραμανλή να προκηρύξει εκλογές στις 16 Σεπτεμβρίου δεν έγινε με στόχο να αιφνιδιάσει το ΠΑΣΟΚ και τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης. Έγινε για να αιφνιδιάσει τον αμερικανικό παράγοντα και να μην του δώσει το χρόνο και την ευκαιρία να ανατρέψει τη στάση της κοινής γνώμης, που συνέχισε να δίνει προβάδισμα στη ΝΔ. Ο Καραμανλής, όμως, λογάριαζε χωρίς τον ξενοδόχο ή μάλλον χωρίς των εμπρηστή.
Ασφαλώς όλες οι φωτιές δεν μπήκαν από χέρια εμπρηστών με πολιτικά κριτήρια, ασφαλώς η κυβέρνηση δεν έκανε ότι έπρεπε να κάνει σε επίπεδο προετοιμασίας, πρόληψης και χρησιμοποίησης των διατεθειμένων μέσων για να προστατέψει τη χώρα από μια εθνική καταστροφή. Ίσα-ίσα, έκανε ότι ήταν δυνατόν για να δείξει για άλλη μια φορά στον ίδιο της το λαό, αλλά και στην διεθνή κοινότητα, ότι η Ελλάδα δεν έχει αποκτήσει συνείδηση διαχείρισης κρίσεων, γεγονός που αν συνυπολογιστεί με την ανυπαρξία της κρατικής μηχανής και της δημόσιας διοίκησης, κάνει την κατάσταση εφιαλτική.
Όμως, κανένας, ούτε ακόμα και αυτοί που κάνουν πολιτική πάνω στα φέρετρα και στις στάχτες των πυρκαγιών, δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι το φαινόμενο τόσο μεγάλου αριθμού πυρκαγιών το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, στη συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή είναι τυχαίο. Υπάρχουν μάλιστα και πράξεις, όπως οι τηλεφωνικές κλήσεις στην Πυροσβεστική Υπηρεσία για υποτιθέμενες πυρκαγιές σε διάφορα σημεία της Αττικής, που προκάλεσαν τη διάσπαση της πυροσβεστικής δύναμης, τη στιγμή που ξέσπαγε φωτιά από εμπρηστικό μηχανισμό για να κάψει το τελευταίο περιαστικό δάσος της Αθήνας. Οι δράστες των τηλεφωνημάτων ήταν επαγγελματίες στη μυστική δράση, αφού, σύμφωνα με πληροφορίες, δεν άφησαν ίχνη που θα μπορούσαν να οδηγήσουν στον εντοπισμό τους.
Το θέμα όμως δεν είναι οι αστυνομικές πτυχές ή οι εγκληματικές αμέλειες της κυβέρνησης. Το θέμα είναι αν υπήρχε σχέδιο πολιτικής ανατροπής στην Ελλάδα, με στόχο τις συγκεκριμένες επιλογές του Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Η Ελλάδα, που διήγε την πιο ήρεμη περίοδο της πολιτικής της ιστορίας από το 1996 και εντεύθεν, οδηγείται στις εκλογές κάτω από το βάρος μια εθνικής τραγωδίας. Αν ισχύει το σκεπτικό που αναλύθηκε σε αυτό το άρθρο, είναι πιθανό η κοινή γνώμη να οδηγηθεί στην ανατροπή της κατάστασης και στις 17 Σεπτεμβρίου να έχουμε κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ.
Το ζήτημα όμως δεν είναι πιο κόμμα θα κυβερνάει την Ελλάδα, αλλά ποιοι πολιτικοί αρχηγοί θα είναι επικεφαλείς στα κόμματα εξουσίας. Αν την επόμενη μέρα των εκλογών πρωθυπουργός είναι ο Γιώργος Παπανδρέου και αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης η κυρία Ντόρα Μπακογιάννη, είναι προφανές ότι η επιχείρηση τιμωρίας του Καραμανλή και χειραγώγησης της πολιτικής ζωής στην Ελλάδα στέφθηκε με επιτυχία. Μια ‘επιτυχία’ που δεν πρόκειται να σταματήσει στην Αθήνα, αλλά θα φθάσει μέχρι τη Λευκωσία, αφού είναι αμφίβολο εάν κάτω από τις νέες συνθήκες μπορέσει να αντέξει μόνος την πίεση ο Τάσος Παπαδόπουλος.
Φυσικά, όπως ο Καραμανλής σχεδίαζε χωρίς τον ξενοδόχο και οι ατζέντηδες των πολυεθνικών εταιριών πετρελαίου σχεδιάζουν χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους μια πολύ σπουδαία παράμετρο. Τον ελληνικό λαό. Οψόμεθα.
[/size]
_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)

[Ροβεσπιέρος]

Μη σου κάνει ΤΙΠΟΤΑ εντύπωση μέσα στο καθεστώς των ΜΜΕ.
Ο Δελαστίκ κατήγγειλε, δήθεν, την καθημερινή, για την πρόσληψη του Παπαχελά, λέγοντας για αναδιάταξη των αμερικανών πρακτόρων και ΑΜΕΣΩΣ προσελήφθη από το "Έθνος" (διαπραγματευόταν και με την "Ε"!).
Το "αριστερό" άλλοθι του "Έθνους"!!!
Τυπική περίπτωση "αριστερού" νεοταξικού μαντρόσκυλου!
Μη τα ψάχνεις φίλε μου.
Στον Τύπο και γενικά στα ΜΜΕ δεν έχει μείνει ΤΙΠΟΤΑ ΟΡΘΙΟ.
"Αριστερά" άλλοθι και τεκμήρια ζητάνε και ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΖΟΥΝ.
Θα δούνε πολλά ακόμα τα μάτια μας.


_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)

[Ροβεσπιέρος]

Και κάτι άλλο που έχει γραφτεί κατά κόρον.
Πράγματι όλο το νεοταξικό σκυλολόι έχει ΕΝΩΘΕΙ κόντρα στην πραγματικότητα των εμπρησμών και σε αυτά που έζησε και είδε ο ελληνικός λαός.
Οι τίτλοι των εφημερίδων, τα πρωτοσέλιδα καιτα μεγάλα και μικρά λαρύγγια της Μαζικής Παραπληροφόρησης, ΟΛΑ από την ίδια "πηγή" ποτίζονται και παίρνουν "γραμμή".
Γι' αυτό λένε τα ΙΔΙΑ. Πανομοιότυπα κλισέ.
Δεν μπορούν ούτε λεκτικά να διαφοροποιηθούν!!!
Τέτοια καρμπόν απόψεων και τέτοια καταθλιπτική πνευματική κενότητα δύσκολα συναντάς.
_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)

[Σουλιώτης]

Έψαχνα να βρω κανέναν σοβαρό άνθρωπο μέσα στην πολυφωνική (να της αναγνωρίσουμε και ένα καλό) Ελευθεροτυπία. Για μια ακόμη φορά, η Κύρα Αδάμ δεν με απογοήτευσε. Προσεκτική, χωρίς να απομακρύνεται από τη βασική "γραμμή" τις εφημερίδας ("καταγγέλουμε την κυβέρνηση"), γράφει έξυπνα between the lines για την πραγματικότητα των εμπρησμών, ειρωνευόμενη με λεπτότητα, αλλά σαφήνεια το "εσωτερική" ασύμμετρη απειλή που εφηύρε η Ντορούλα.

Πρόκειται για πολύ έξυπνη διαπίστωση. Η Ντόρα επιχειρεί να δημιουργήσει (μετά με τον ΛΑ.Ο.Σ.) μία ακόμη αποθήκη αχρήστευσης της λαϊκής αγανάκτησης. Σου λέει, δεν μπορώ να αρνηθώ ότι είναι οργανωμένο. Ας το κάνω άσχετο με την πραγματικότητα αποδίδοντάς το σε εσωτερικά φαντάσματα. Όμως η απόπειρα αυτή είναι πολύ δύσκολο να πετύχει. Μάλλον θα εκθέσει τη Ντόρα ακόμη περισσότερο στα μάτια του μέσου Νεοδημοκράτη. Πρόκειται πάντως για επικίνδυνη θέση, ειδικά για το μυαλό όσων δεν ενδιαφέρονται να σκέπτονται ιδιαίτερα. Μπράβο στην κ. Αδάμ που επιμένει να θυμίζει στο αναγνωστικό κοινό το πατρικό όνομας της κας. Μπακογιάννη, για να μην ξεχνιόμαστε για ποιον μιλάμε! Ακολουθεί το πλήρες άρθρο:

Η ΝΤΟΡΑ, βασική εισηγήτρια του όρου στη σύσκεψη του Μαξίμου, επιχειρεί να κατασκευάσει όχι στρατιωτικό αλλά πολιτικό κίνδυνο!

Πώς χτίστηκε, τι υπηρετεί η «ασύμμετρη απειλή»

Της ΚΥΡΑΣ ΑΔΑΜ

Η κ. Θεοδώρα Μητσοτάκη-Μπακογιάννη, (υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας, υποψήφια βουλευτής της Ν.Δ. και ουδέποτε αρνηθείσα το στόχο της να αναλάβει την αρχηγία του κόμματός της και την πρωθυπουργία της χώρας, ίσως και στο άμεσο μέλλον), σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες, είναι η βασική «εισηγήτρια» της χρήσης του όρου «ασύμμετρη απειλή» στην πρόσφατη σύσκεψη στο μέγαρο Μαξίμου υπό τον κ. Καραμανλή, μετά την -κατόπιν εορτής- τελετουργική «επίσκεψή» του στο Πεντάγωνο, αφού η χώρα είχε ήδη παραδοθεί στις φλόγες.

Η Ντόρα Μπακόγιαννη χρησιμοποιεί ένα αυστηρώς στρατιωτικό όρο, αποδίδοντάς του όμως ευρύτερο πολιτικό περιεχόμενο

Υποστηρικτής της άποψης της ασύμμετρης απειλής ήταν ο υπουργός Επικρατείας Θ. Ρουσόπουλος και «εκτελεστής» της απόφασης ο Β. Πολύδωρας.

«Φλου αρτιστίκ»

Η κυρία Μητσοτάκη-Μπακογιάννη ανέπτυξε πλήρως την άποψή της περί «ασύμμετρης απειλής» στη χθεσινή συνέντευξή της στο «Εθνος» και αργότερα με τις δηλώσεις της στον «Αλφα»: «Ασύμμετρη απειλή είναι εκείνη που μπορεί με ελάχιστα μέσα να προκαλέσει τεράστια καταστροφή», είπε.

Η υπουργός Εξωτερικών, προφανώς σκοπίμως, χρησιμοποίησε έναν αυστηρά στρατιωτικό όρο σε μετάφραση φλου αρτιστίκ. Και αυτό γιατί οι πρωτογενείς εισηγητές του όρου προς την κυβέρνηση, πιθανότατα εκ του στρατεύματος απερχόμενοι, είχαν υπόψη τους το στρατιωτικό ορισμό της ασύμμετρης απειλής, όπως την έχει ορίσει η Στρατιωτική Επιτροπή του ΝΑΤΟ (MC 161, τον Ιανουάριο του 2002):

" ...any unpredictable threat which attack high value assets (for instance, military installations, mass of population, bridges, telecommunications assets, ports, electricity bases and other like that) in order to make confusion and instability...».

Δηλαδή: Ασύμμετη απειλή είναι οποιαδήποτε απρόβλεπτη απειλή, που στρέφεται εναντίον υψηλής αξίας δομικών στοιχείων της χώρας (για παράδειγμα, στρατιωτικές εγκαταστάσεις, μαζικές επιθέσεις σε πληθυσμό, γέφυρες, τηλεπικοινωνίες, λιμένες, βάσεις ηλεκτρισμού και άλλα παρόμοια) με στόχο να δημιουργήσει σύγχυση και αστάθεια...».

«Μια μικρή ομάδα»...

Είναι προφανέστατο ότι η κυρία Μητσοτάκη-Μπακογιάννη δεν χρησιμοποίησε τον όρο με το μέχρι τώρα διεθνώς γνωστό και αποδεκτό στρατιωτικό ορισμό του.

Επιχειρεί πεισματικώς να χρησιμοποιήσει έναν αυστηρώς στρατιωτικό όρο προκειμένου να του αποδώσει ευρύτερο πολιτικό περιεχόμενο, πολύ χρήσιμο κατά την ακράδαντη, όπως δήλωσε, πεποίθησή της, τουλάχιστον στον προεκλογικό αγώνα της.

Η κυρία Μητσοτάκη-Μπακογιάννη δήλωσε χθες στο «Εθνος» ότι «δεν μπορούν να αποκλειστούν και εκείνοι που θέλουν την αποδόμηση του κράτους και θεωρούν ότι μπορούν να καίνε ένα δάσος και να διακινδυνεύουν ανθρώπινες ζωές με την ίδια ευκολία που έκαψαν τα μαγαζιά των Αθηνών ή ακόμα τον Αγνωστο Στρατιώτη». Και λίγο αργότερα στον «Αλφα» αναφέρθηκε «σε μικρή ομάδα υπαρκτή... που επιθυμεί την αποδόμηση του κράτους...».

Είναι χαρακτηριστικό ότι ο «εκτελεστής» της κυβερνητικής απόφασης περί ύπαρξης ασύμμετρης απειλής στη χώρα Β. Πολύδωρας έσπευσε να ανακοινώσει μόνον ευρεία κοινητοποίηση της ΕΥΠ, αλλά όχι και του στρατεύματος, που στοιχειωδώς, σύμφωνα με τα εγχειρίδια κανονισμών αντιμετώπισης εκτάκτων αναγκών, συντρέχουν αμέσως, τουλάχιστον στον ανθρωπιστικό τομέα.

Η εμμονή της κυβέρνησης στην «εσωτερική» ασύμμετρη απειλή και η προσπάθειά της να επικεντρωθεί το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης σ' αυτό και μόνον το σημείο από όλη την εθνική τραγωδία, εκ των πραγμάτων αποδεικνύει δύο πράγματα:

Η κυβέρνηση εμμέσως πλην σαφώς παραδέχεται την αδυναμία και την ανικανότητα της να ελέγξει -ή να περιορίσει αισθητώς- μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης στην οποία βρίσκεται η χώρα. Με την ανικανότητα και την αδυναμία της να ελέγξει στις αρχές του καλοκαιριού μια γελοία φωτιά , που οδήγησε στην καταστροφή της Πάρνηθας , η ίδια η κυβέρνηση «έδωσε σήμα», ότι δεν θα μπορέσει να ελέγξει καμμιά δύσκολη κατάσταση που πιθανότατα θα εύρισκε μπροστά της στη θερινή περίοδο. Ομοίως, μετά την καταστροφή της Πάρνηθας, η ίδια η κυβέρνηση δεν μπήκε καν στον κόπο να ασχοληθεί με τις βαρειές αδυναμίες της, να ανασυντάξει τις δυνάμεις της και τα σχέδια αντιμετώπισης εκτάκτων αναγκών, που όπως έλεγε η ίδια, περίμενε να ξεσπάσουν... Και το κυριότερο, όταν ξέσπασε η νέα πύρινη επίθεση, δεν ανέπτυξε ούτε και τα στοιχειώδη ανακλαστικά για να μην πάθει ό,τι έπαθε στην Πάρνηθα... Επαθε τα χειρότερα.

Τους χρησιμοποιεί

Επομένως, είναι απολύτως «λογική» και κατανοητή η ανάγκη της να κατασκευάσει ασύμμετρο ΠΟΛΙΤΙΚΟ κίνδυνο στη χώρα προκειμένου να καλύψει στις στάχτες του τις βαρειές αδυναμίες της.

«Φυσικά», η πλέον ευπαθής κοινωνικά ομάδα, που μπορεί ευκόλως να χαρακτηριστεί ασύμμετρη ΠΟΛΙΤΙΚΗ απειλή για τη χώρα είναι οι δεκάδες χιλιάδες νέοι, ανεπάγγελτοι, ίσως αγράμματοι, αλλά πάντως χωρίς αισιοδοξία και διέξοδο για το άμεσο και μακρυνό μέλλον τους , που συσσωρεύονται στις υποβαθμισμένες περιοχές γύρω από την «νέο ψευδο-αστική» Αθήνα και άλλα αστικά κέντρα, που αντιδρούν όπως μπορούν , έστω και με ανεπίτρεπτο τρόπο, στην κρατική βία και ασυδοσία.

Και πάλι το απειλούμενο με «αποδόμηση κράτος» όχι μόνον δεν μπορεί να τους ελέγξει, αλλά ούτε και να προστρέξει. Μπορεί όμως και τους χρησιμοποιεί ΠΟΛΙΤΙΚΑ, για να «φτιάξει» εσωτερική ασύμμετρη απειλή. Το ίδιο και τα αποκαΐδια...

Εξ ου και η βαρειά ανησυχία και του Προέδρου της Δημοκρατίας , που από τη λεπτή θέση του να μην επηρεάσει την κοινή γνώμη κατά την προεκλογική περίοδο, δεν σκέφτεται να μείνει παθητικός θεατής...

http://www.enet.gr/online/online_text/c=110,id=31889160

[φιλαλήθης]

[Ροβεσπιέρος]

Ασύμμετρες απειλές





Ας μην εξαπατώμεθα. Η Ντόρα, όπως και ο Άρης Σπηλιωτόπουλος και άλλοι, επιχειρούν με τον όρο «ασύμμετρη απειλή» να παίξουν στο φάντασμα της πλαστής τρομοκρατίας και ιδιαίτερα της εγχώριας εκδοχής-απάτης της: Ότι υπάρχουν δηλαδή «αριστερές» ή «αναρχοαυτόνομες» ομάδες τρομοκρατίας. Επειδή εδώ είχαμε, λόγω της απάτης της «17Ν», τρομολάγνα παραφιλολογία δεκαετιών η Ντορούλα παίζει πάνω σε αυτό το αμερικανικό ιδεολογικό και πολιτικό υποπροϊόν της «τρομοκρατίας». Αντιγράφει έναν ασαφή όρο, «ασύμμετρη απειλή» που οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ τον έχουν χρησιμοποιήσει, μετά τον Ψυχρό Πόλεμο.
Ωστόσο, οι «ασύμμετρες δράσεις» σήμερα χρησιμοποιούνται από τα ισχυρά κράτη και ιδιαίτερα από τις ΗΠΑ με κύριες επιδιώξεις: Το τσάκισμα του ηθικού των κοινωνιών, το πλήγμα του γοήτρου των εθνικών-κρατικών θεσμών, της πολιτικής και στρατιωτικής αξιοπιστίας μιας χώρας, τη ρήξη της κοινωνικοπολιτικής συνοχής και την πολιτική αποσταθεροποίηση.
Ο φορέας της ασύμμετρης απειλής στοχεύει τόσο στην συνολική ψυχολογική αποδυνάμωση των μελών της κοινωνίας-στόχου όσο και στην οργανωτική αποσύνθεση του κράτους. Αυτές οι πράξεις εκτελούνται σήμερα από πράκτορες μυστικών υπηρεσιών. Ουδείς άλλος έχει τα μέσα για να καταφέρει τέτοια κτυπήματα, με οποιαδήποτε μορφή και αν αυτά εμφανίζονται: Προσωπεία «αριστερών» ή «ακροδεξιών» οργανώσεων, σαμποτάζ, κάψιμο καταστημάτων, αυτοκινήτων κ.λπ, μέχρι συγχρονισμένους εμπρησμούς, σαν αυτούς που ζούμε.

Και όπως λέει ο καθηγητής Ήφαιστος, «στην σύγχρονη εποχή που η κοινωνικοπολιτική συνοχή και κοσμοθεωρητική ευρωστία ενός κράτους είναι καίριας σημασίας για τις ανακατανομές συμφερόντων, κύριοι σκοποί που εξυπηρετούνται είναι η αποδόμηση των συλλογικών ταυτοτήτων κοινωνιών-στόχων με την ιστοριογραφική αποδόμηση, την καλλιέργεια άτοπων ή και ανόητων κοσμοπολίτικων ιδεολογημάτων που αποδυναμώνουν την πίστη-νομιμοφροσύνη στους θεσμούς του κράτους και την πρόκληση περιβαλλοντολογικών καταστροφών. Ασύμμετρες είναι και οι δράσεις υπόγειων δρώντων με κίβδηλη έξωθεν καλή μαρτυρία όταν αποδομούν τα μυαλά των ανθρώπων με ψευτο επιστημονικά προπαγανδιστικά θεωρήματα και ιδεολογήματα τα οποία υπονομεύουν την πίστη των πολιτών ενός κράτους στην εθνική του ανεξαρτησία κάνοντάς τους να πιστεύουν πως αυτοί και η πολιτεία τους είναι αναλώσιμα αγαθά. Ακόμη, η τεχνολογία και ιδιαίτερα η ηλεκτρονική, που καθιστά εύκολες και αόρατες τις ασύμμετρες απειλές των πιο περίεργων και πιο διεθνικά διαπλεκομένων δρώντων».

Πρέπει, συνεπώς να αποκαλυφτεί ο δόλιος και ο αμερικάνικος τρόπος χρησιμοποίησης του όρου «ασύμμετρη απειλή» που χρησιμοποιεί η Ντόρα και όχι να «κατεδαφιστεί» το πραγματικό περιεχόμενου αυτού του ασαφούς όρου. Περιεχόμενο που σε παραπέμπει στις σκοτεινές δράσεις («ασύμμετρες απειλές») του Αμερικανού ηγεμόνα, των μυστικών υπηρεσιών του και των εγχώριων παρακρατικών (ιδεολογικών και πολιτικών) μηχανισμών του.
Οι εμπρησμοί είναι «ασύμμετρη απειλή» όχι όμως σε αυτά που υπαινίσσεται η Ντόρα (αυτά είναι τα «αντιτρομοκρατικά» ιδεολογήματα της Νέας Τάξης), αλλά «ασύμμετρες δράσεις» των ΗΠΑ και των πρακτόρων της.
Και όταν σήμερα όλα τα φερέφωνα της Νέας Τάξης ξεσηκώνονται με τόση μανία ΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΕΝΑ και ΕΠΙΘΕΤΙΚΑ κατά της «ασύμμετρης απειλής», επιχειρούν ακριβώς να συγκαλύψουν τους πλανητικούς εμπρηστές και τρομοκράτες, να τους αθωώσουν, να μετατοπίσουν το ΟΥΣΙΩΔΕΣ (δηλαδή τα αίτια αυτής της ολοφάνερης εμπρηστικής επίθεσης) και να εξαναγκάσουν τον Καραμανλή σε δηλώσεις μετανοίας για τους υπαινιγμούς του και τις «αταξίες» του.
Πρέπει να αποκαλύψουμε το ρόλο της Ντόρας και όχι μαζί με τις σαπουνάδες να πετάξουμε έξω από την σκάφη και το παιδί: Ότι δηλαδή δεν υπάρχει οργανωμένο εμπρηστικό Σχέδιο (ασύμμετρη απειλή) από τις ΗΠΑ και τους μηχανισμούς της. Η Ντόρα, δεν αποκλείεται να έριξε και τη δική της «ασύμμετρη απειλή»! Δηλαδή την ερμηνεία της για να φέρει την κυβέρνηση σε απολογητική θέση, συνακόλουθα να μετατοπίσει το εθνικό ΖΗΤΗΜΑ της εμπρηστικής επίθεσης και να υπονομεύσει τις πολιτικές «υπόνοιες» Καραμανλή. Ότι δηλαδή οι φωτιές με τον τρόπο που ανάβανε, με τη συχνότητα και τα πολλά μέτωπα δεν μπορεί να είναι προϊόν συμπτώσεων.
Οι «ασύμμετρες απειλές» μπορεί να φαίνεται ότι αποτελούν ένα κάποιο σωσίβιο στην κυβέρνηση, αλλά με δεδομένο ότι αυτή δεν ΜΠΟΡΕΙ να καταγγείλει ανοικτά τους Αμερικανούς (γνωρίζει πολύ καλά, όπως ΟΛΟΙ ποιοι βάζουν τις φωτιές), και με τη «φόρμα» της τρομοκρατικής μυθολογίας που παρουσιάζονται (οι ασύμμετρες απειλές) συγκαλύπτουν την πραγματικότητα και παρέχουν το έδαφος για αντικυβερνητική προπαγανδιστική δημαγωγία. Έδαφος σε όλους τους δωσίλογους και τα φερέφωνα της Νέας Τάξης να μιλάνε στο τι εννοεί η κυβέρνηση και τα τοιαύτα και να ΠΝΙΓΕΤΑΙ το ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ: Το οργανωμένο εμπρηστικό σχέδιο!!!

_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)

[Θόδωρος]

ΝΑ ΑΠΟΚΡΟΥΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΕΜΠΡΗΣΤΕΣ - ΝΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑΣΟΥΜΕ ΜΙΑ ΝΕΑ ΠΟΡΕΙΑ

Μια μορφή της Ελλάδας έχει οριστικά πεθάνει. Και ο θάνατός της, δυστυχώς, συμπαρέσυρε ανθρώπους, δάση, λιοστάσια, χωράφια και χωριά στην Πελοπόννησο, την Εύβοια και αλλού.

Η χώρα μας κάηκε, η χώρα μας καίγεται. Όντως, τα περισσότερα στοιχεία και τα πολιτικά δεδομένα καταδεικνύουν πως υφίσταται οργανωμένο σχέδιο. Όντως, αυτό το οργανωμένο σχέδιο έχει κύρια διαστάσεις πολιτικές. Όντως, το ενδεχόμενο της εμπλοκής και ξένου δακτύλου στα τραγικά περιστατικά είναι εξαιρετικά πιθανό. Αυτό δείχνει το τι μέσα είναι διατεθειμένοι να χρησιμοποιήσουν οι διεθνείς Ανανιστές και τα ντόπια τσιράκια τους. Εξ άλλου το «έγκυρο» Βήμα μας προειδοποιούσε για την «οργή» των Αμερικανών. Έγραφε στο κύριο άρθρο της 29ης Ιουνίου, αμέσως μετά την πυρκαγιά στην Πάρνηθα και τη συμφωνία Πούτιν-Καραμανλή για τον νέο αεριαγωγό Ρωσίας - Βουλγαρίας - Ιταλίας - Ελλάδας

«ΠΡΟΣΟΧΗ! Το παιχνίδι είναι μεγάλο και η χώρα μας μικρή. Η βιασύνη του Πούτιν και οι αντιδράσεις των Αμερικανών δείχνουν ότι η Ελλάδα έχει εμπλακεί σε μια σκληρή αναμέτρηση. Αυτονόητο είναι ότι χρειάζονται προσεκτικές αποφάσεις και ευέλικτες κινήσεις. Η Ελλάδα πρέπει να βγει κερδισμένη και να μη γίνει στόχος εκδικητικής μανίας, διότι όλοι γνωρίζουμε πλέον πως αντιδρούν οι μεγάλες δυνάμεις.»

Ο δε Μίκης Θεοδωράκης τονίζει στις 28 Αυγούστου:

"Η τραγική κατάσταση που ζούμε τον τελευταίο καιρό αποτελεί έργο αρρωστημένων εγκεφάλων. Είναι όμως φανερό ότι πρόκειται για ένα σατανικό σχέδιο. Οι εμπρηστές ξεκίνησαν εδώ και τρεις μήνες, όταν άναψαν σε μία μόνο μέρα 164 φωτιές σε όλη τη χώρα, και συνεχίζουν μέχρι και σήμερα, με δεκάδες νέες φωτιές κάθε μέρα.

Τα κίνητρά τους δεν μπορεί να είναι οικονομικά (οικοπεδοφάγοι) ή ψυχολογικά (πυρομανείς). Υπάρχουν φυσικά κι αυτοί. Όμως δεν είναι αυτοί ο πυρήνας του προβλήματος.

Η ανάλυση των δεδομένων οδηγεί στο συμπέρασμα ότι έχουμε να κάνουμε με έναν κεντρικό εγκέφαλο, ένα επιτελείο, που, όπως ένας στρατηγός, χαράζει τις «μάχες» επάνω σε χάρτη. Οι φωτιές μπαίνουν σε στρατηγικά σημεία, όπως εργοστάσια και υποδομές ηλεκτρικής ενέργειας (Μεγαλόπολη, Αλιβέρι, Δομοκός), σε ιστορικές τοποθεσίες (Ολυμπία, Επικούρειος Απόλλων), σε μέρη ιδιαίτερου φυσικού κάλλους."

Αλλά αυτό το γεγονός, ή έστω αυτές οι βάσιμες υπόνοιες, δεν θα πρέπει να λειτουργήσουν ως άλλοθι για τους κρατούντες, αλλά και για τους ίδιους τους πολίτες της χώρας.

Όντως, το κράτος δεν λειτούργησε. Όντως, η κυβέρνηση αποκοιμήθηκε. Όντως, τα μέλη της θα συνδέσουν τ όνομά τους με την μεγαλύτερη καταστροφή στα χρονικά της χώρας. Πρόκειται όμως για ένα ολόκληρο καθεστώς που περιλαμβάνει την κρατική μηχανή, την αντιπολίτευση, τους δημάρχους, κ.ο.κ.

Χωρίς να επιμερίζουμε εξ ίσου τις ευθύνες, γνωρίζουμε πως όλοι, κυβέρνηση, αξιωματική αντιπολίτευση, μικρότερα κόμματα, ΜΜΕ, τοπική αυτοδιοίκηση, η κοινωνία εν τέλει, είναι τέκνα του ελληνικού κόσμου, αυτού του κόσμου παρασίτου, που έχει ήδη «κάψει» τις αξίες και το ηθικό υπόβαθρο της κοινωνίας μας .

Είναι ένας κόσμος που εξέθρεψε τους καννιβάλους της ελληνικής «ανάπτυξης», εργολάβους, ξενοδόχους και ραντιέρηδες που χύνουν σήμερα τόνους κροκοδείλιων δακρύων, προσπαθώντας να αποκρύψουν τις κερδοσκοπικές διαθέσεις και την βουλιμία τους για τα νέα φιλέτα καμένης γης που θα πέσουν στα χέρια τους, την επαύριο της καταστροφής, εκεί στην «Ιόνια Οδό».

Είναι ένας κόσμος μιας ημι-διαλυμένης τοπικής αυτοδιοίκησης, που παρά τις επιδοτήσεις και τη διαπλοκή, ή ακριβώς γι αυτό, έδειξε ανίσχυρη να αποφύγει την καταστροφή ή να ελαχιστοποιήσει το εύρος της.

Είναι ένας κόσμος που ανοίγει διάπλατα τις κερκόπορτες του εθνομηδενισμού, όπως φάνηκε και με τα βιβλία της Ιστορίας, ένας κόσμος που ποδηγετείται απ' ευθείας από τις ξένες πρεσβείες, ή μάλλον την Πρεσβεία. Αυτός ο κόσμος όχι απλώς δεν αντιστέκεται στον τουρκικό επεκτατισμό, αλλά πασχίζει με τους νέους Φαναριώτες, επιχειρηματίες και διανοούμενους, να κερδίσει μερικά ψίχουλα από τον νέο-οθωμανισμό που στήνεται στα Βαλκάνια με τις ευλογίες των Αμερικανών.

Είναι ο κόσμος της μεταπολιτευτικής Εγωκρατίας, που διέλυσε κάθε στοιχείο κοινότητας, αδελφότητας, αλληλεγγύης, και συγκρότησε μία κοινωνία έτοιμη να εγκαταλείψει οποιαδήποτε συλλογική δράση, αρκεί να σώσει το δικό της σπίτι της, το εξοχικό της ή το αυτοκίνητό της όλους εκείνους τους λατρευτικούς ναούς της προσωπικής της βολής. Και όποιος νομίζει ότι υπ' αυτό το καθεστώς μπορεί να λειτουργήσει οποιοδήποτε κράτος ή μηχανισμός διάσωσης είναι βαθιά γελασμένος.

Η κοινωνία μας ήταν ήδη σάπια ολοκληρωτικά στην κορυφή της, τις οικονομικές και τις πολιτικές ελίτ, αλλά η γάγγραινα έχει προχωρήσει και στο ίδιο το λαϊκό σώμα. Αυτό που συνέβη είναι ότι τα γεγονότα γονάτισαν έναν εξασθενημένο οργανισμό, μεταβάλλοντας μια μεγάλη καταστροφή σε μια τεράστια τραγωδία.

Η έκκλησή μας, πέρα από την αυτονόητη πλέον αλληλεγγύη, πέρα από τη συστράτευση όλων των Ελλήνων για τη μέγιστη δυνατή αποκατάσταση των πληγεισών περιοχών των χωριών και των δασών, πηγαίνει πολύ πιο μακριά: Είναι μία έκκληση να σπάσουμε τον φαύλο κύκλο της πτώσης. Ένας λαός δεν χρειάζεται μόνον επιδοτήσεις-ψίχουλα, γάλατα νουνού και ρετάλια για να ξεπεράσει μία μεγάλη καταστροφή. Χρειάζεται προπάντων όραμα, να πιστέψει σ ένα μέλλον καλύτερο ώστε να βρει κουράγιο ν ανασυγκροτήσει το παρόν.

Χρειαζόμαστε ένα νέο όραμα, έναν νέο πατριωτισμό: Έναν πατριωτισμό που θα αντιμάχεται τον παρασιτικό, χρησιμοθηρικό ελληνικό καπιταλισμό που πλέκει ένα σάβανο υποταγής και διάλυσης για όλη την χώρα. Χρειαζόμαστε, εντέλει, έναν νέο κόσμο, διαποτισμένο με βαθιά οικολογική συνείδηση και πρακτική. Χρειαζόμαστε να ψάξουμε βαθιά κάτω από το χρώμα του χρήματος, του τσιμέντου και της εγωπάθειας, το χαμένο μας πρόσωπο την Ελλάδα των παραδόσεων του σεβασμού της φύσης, της συνεργατικότητας και της κοινωνικής αλληλεγγύης. Ένα νέο αντιστασιακό ήθος που παθιασμένα θα πολεμήσει τον αυτοκαταστροφικό μας εαυτό.

Έτσι ώστε να αρχίσει κάποτε μια πορεία αντιστροφής του κλίματος της διάλυσης και του ετσιθελισμού, που βαφτίζεται «δικαιώματα», προς την υπευθυνοποίηση και την ενίσχυση της εθνικής και κοινωνικής συνοχής. Μόνον έτσι δεν θα πάνε χαμένα τα θύματα αυτής της τραγωδίας.

Και το γεγονός πως δεκάδες δήμοι προσπαθούν να οργανώσουν τους πολίτες προς την κατεύθυνση της επαγρύπνησης και της αυτοπροστασίας, πως χιλιάδες εθελοντές συνέδραμαν στην προσπάθεια κατάσβεσης των πυρκαγιών, αποτελούν ενδείξεις πως τα αντισώματα της κοινωνικής αυτο-οργάνωσης και ανάτασης υπάρχουν. Πως οι Έλληνες, έχοντας φθάσει στο «τελευταίο σκαλί στου κακού τη σκάλα» μπορούν να αρχίσουν ίσως μια πορεία ανασυγκρότησης.

Αναγκαίο βήμα σε μια τέτοια πορεία θα είναι να αποκρουστούν οι προσπάθειες αποπροσανατολισμού των καναλιών, των υπαλλήλων των πρεσβειών και των ηγετίσκων που παριστάνουν τους εκπροσώπους του λαού, οι οποίοι επιχειρούν όπως είχε συμβεί και στην περίπτωση των υποκλοπών , να συκοφαντήσουν προκαταβολικά κάθε υπόνοια για την ύπαρξη οργανωμένου σχεδίου εμπρησμού και να προωθήσουν την εκλογή του εκλεκτού της υπερδύναμης στην Ελλάδα, και την αποτυχία του Παπαδόπουλου στην Κύπρο. Η απόκρουση αυτής της απόπειρας, αποτελεί χρέος τιμής στη μνήμη των νεκρών και ουσιαστική συμβολή στην κατεύθυνση της υπευθυνοποίησης και της ενίσχυσης της συνοχής της κοινωνίας μας.

Είναι αλήθεια πως για πολλά χρόνια αφήσαμε, άλλος λιγότερο, άλλος περισσότερο, τα πράγματα να βαδίζουν ανεξέλεγκτα προς τον εθνικό, τον κοινωνικό και τον περιβαλλοντικό μηδενισμό. Είναι καιρός λοιπόν να αποπειραθούμε μια αυθεντική ανάταση, που επιτέλους θα υπερκεράσει τα δύο κόμματα της αφασίας και τους λοιπούς κομματικούς κομπάρσους.



28 Αυγούστου 2007

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΑΡΔΗΝ - ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΡΗΞΗ

[ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ]

Παρακολουθώ το ΡΕΣΑΛΤΟ συστηματικά. Αν και διαφωνώ στην πολιτική φιλοσοφία που χαρακτηρίζει το περιοδικό σας, σας συγχαίρω για την καθαρότητα και το θάρρος των απόψεων που διατυπώνει. Ιδιαίτερα στο ζήτημα των πυρκαγιών συμφωνώ σχεδόν απόλυτα με τις απόψεις σας. Έχετε την «πολυτέλεια» να μην δεσμεύεστε από κομματικές σκοπιμότητες. Και αυτό είναι μεγάλο πλεονέκτημα για να σκέφτεται κανείς.
Θα μου επιτρέψετε όμως μια αποσαφήνιση. Ταυτίσατε την άποψη της κ. Μπακογιάννη με αυτή του κ. Σπηλιωτόπουλου σχετικά με την «ασύμμετρη απειλή». Ο όρος πράγματι είναι ασαφής. Ο κ. Σπηλιωτόπουλος δίνει το παρακάτω νόημα.
Σας ευχαριστώ για τη φιλοξενία




"Για τους κύκλους που επιθυμούν την πολιτική αποσταθεροποίηση

Προσωπικά, πάνω σε αυτό το γεγονός χρησιμοποιώ τον όρο που χρησιμοποιούσα και πολύ πριν την εκδήλωση των πυρκαγιών. Είχα πει ότι αυτό το καλοκαίρι είναι δύσκολο, για αυτό θα πρέπει με πολύ προσοχή να κινηθούμε γιατί ενδεχομένως να υπάρχουν κίνητρα σε κύκλους οργανωμένους που να επιθυμούν την πολιτική αποσταθεροποίηση, που δεν έχουν να κάνουν βεβαίως με συντεταγμένες πολιτικές δυνάμεις. Τους κύκλους αυτούς δεν μπορούμε να τους ονοματίσουμε γιατί δεν κινούνται εντός συστήματος. Το αντάρτικο πόλεων είναι η μεθοδολογία που χρησιμοποιούν. Η μεθοδολογία αυτή χρησιμοποιείται από ομάδες είτε εντός συστήματος είτε εντός χώρας είτε εκτός χώρας. Σε κάθε περίπτωση όμως δεν χρησιμοποιούνται από πολιτικές δυνάμεις οι οποίες λειτουργούν στα πλαίσια του κοινοβουλευτισμού. Δεν αναφέρομαι στους αντί-εξουσιαστές. Αναφέρομαι σε ομάδες που επιθυμούν την ανατροπή του κοινοβουλευτικού συστήματος. Αυτοί είναι που, και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, θα ανατίναζαν με μεγάλη ευκολία ένα δημόσιο κτίριο και θα έπαιρναν την ευθύνη με προκηρύξεις. Όμως, βάζουν μια φωτιά σε ένα γεφύρι για να στρέψουν το λαό ενάντια του συστήματος, που δήθεν είναι ανήμπορο να προστατέψει, δεν παίρνουν την ευθύνη με προκηρύξεις, δεν υπάρχει τέτοια πρακτική. Σίγουρα αυτή η συγκυρία που έκαψε ολόκληρη την Ελλάδα δεν είναι έργο ενός οικοπεδοφάγου..."

[Σουλιώτης]

Αγαπητέ "Αναγνώστη",

Προσωπικά, σύμφωνα και με το κείμενο που μας παρέθεσες, βλέπω ότι στην πραγματικότητα ο κ. Σπηλιωτόπουλος και η κα. Μπακογιάννη ταυτίζονται. Μιλούν και οι δύο για "εσωτερική" ασύμμετρη απειλή. Ανατροπή πολιτεύματος - τρομοκρατία (εσωτερική, τύπου "17Ν" δεν απέχουν, διότι έχουν στόχους εσωτερικής πολιτικής. Στην ουσία λένε το ίδιο πράγμα.

Η τρομοκρατία, την οποία αισθάνεται το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού λαού ότι υφίσταται, δεν είναι εσωτερικού, αλλά εξωτερικού. Αυ΄το αισθάνεται ο κόσμος. Οι πυρκαγιές, στη μεγάλη τους έκταση, φαίνονται να είναι σχέδιο οργανωμένων δυνάμεων καταδρομικού - κατασκοπευτικού χαρακτήρα. "Κομάντος", όπως είπε η "Μακεδονία" της περασμένης Κυριακής. Οι αντιεξουσιαστικοί χώροι έχουν διαφορετικό μοτίβο δράσης. Δεν θα έκαιγαν δάση. Δεν τους μπορώ να γνωρίζω μετά λόγου γνώσεως, βέβαια, αλλά νομίζω ότι έχουν άλλες τακτικές. Οι "ανατροπείς του πολιτεύματος", ποιοι είναι; Υπάρχουν τέτοιες ομάδες πέραν από τους αντιεξουασιαστικούς χώρους; Θα ήταν πολύ παράξενο να έβγαιναν τέτοιοι χώροι μέσα από πυρκαγιές. Και θα προσπαθούσαν, όσοι κάνουν εσωτερική πολιτική, να αποκτήσουν λαϊκό έρεισμα. Λαϊκή συμπάθεια. Πώς θα ανατρέψουν το πολίτευμα καίγοντας τη χώρα;

Ένας τέτοιος εχθρός μπορεί να είναι μόνον εξωτερικός. Είναι οι Η.Π.Α.; Δεν μπορώ να το αποκλείσω, όταν σκέφτομαι τις μεθοδεύσεις τους. Είναι Τούρκοι; Ούτε αυτό μπορεί να αποκλεισθεί, όταν οι γκρίζοι λύκοι με περφάνεια ομολόγησαν ότι έκαψαν τη Σάμο. Αλλά οι Η.Π.Α. είναι πιο πιθανόν. Με ποια στόχευση τότε; Γιατί να στραφούν έτσι κατά της "φίλης και συμμάχου" Ελλάδας;

Οι Η.Π.Α. δεν γουστάρουν και το δείχνουν την σχετικώς ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική Καραμανλή. Μετά από μια οκταετία πλήρους υποταγής, είδαν πολλές επιλογές τους να ακυρώνονται με τη συμμετοχή ελληνικών δυνάμεων. Το πρώτο χτύπημα ήταν το σχέδιο Ανάν, το τελευταίο χτύπημα ο αγωγός φυσικού αερίου South Stream και η ένταξη της χώρας στο δίκτυο μεταφοράς ρωσικών ενεργειακών πόρων προς την Ευρώπη. Ο Πούτιν ήρθε τρεις φορές σε ενάμιση χρόνο στην Αθήνα. Έκανε δηλώσεις κατά των Η.Π.Α. παρουσία του Παπούλια στη Μόσχα. Πρόκειται για μια πολύ κρίσιμη επιλογή στη στρατηγική της χώρας. Ατυχώς, είχαμε από το 1825 και μετά, λόγω των δικών μας εριδών, την επιλογή να υποταχθούμε στους ξένους. Τυπικώς μεν σε Αγγλία Γαλλία Ρωσία, ουσιαστικώς δε στην Αγγλία. Ο πόλεμος της Κριμαίας (1854-1856), όπου η Ελλάδα προσπάθησε ανεπιτυχώς να πάρει το μέρος της Ρωσίας, για να υποστεί ναυτικό αποκλεισμό του Πειραιά από Άγγλους και Γάλλους (που απέληξε σε επιδημία χολέρας!) έδειξε "ποιος είναι το αφεντικό". Η Ρωσία στράφηκε τότε στον πανσλαβισμό. Η δημιουργία της ΕΣΣΔ και ο χωρισμός σε ανατολικό και δυτικό μπλοκ, ο ελληνικός εμφύλιος, όλα αυτά τα γεγονότα συνέτειναν ακόμη περισσότερο στη σταθερότητα του ελληνικού προσανατολισμού προς την Αγγλία και, μετά το δόγμα Τρούμαν, προς τις Η.Π.Α.

Τι γίνεται σήμερα; Σε μια εποχή που οι Αμερικανοί πλέον υποστηρίζουν ο,τιδήποτε εξυπηρετεί τα συμφέροντα των εχθρών της Ελλάδας, (Ελλαδοτουρκικά, Κυπριακό, Σκοπιανό, μέχρι και αλβανικός εθνικισμός), η Ελλάδα βλέπει ότι δεν έχει να κερδίσει και πολλά από τη μονόπλευρη πρόσδεση στις Η.Π.Α. Αυτή τη στιγμή, η συνεργασία, η στρατηγική συνεργασία με τη Ρωσία, είναι προς το συμφέρον της. Για πρώτη φορά από τον πόλεμο της Κριμαίας, η Ελλάδα προσεγγίζει τη Ρωσία περισσότερο από ό,τι προσεγγίζει Αγγλία - Αμερική. Δεν θα αντιδράσει η Αμερική; Θα δει το δεδομένο σύμμαχό της να φεύγει έτσι; Τι θα κάνει; Σήμερα δεν γίνονται πια ναυτικοί αποκλεισμοί με την ίδια ευκολία, δεν είναι πια τόσο politically correct, όπως ήταν πριν από 150 χρόνια, μπαίνουν όμως πυρκαγιές στα δάση από ανρθώπους εκπαιδευμένους προς τούτο.

Με ποια σκοπιμότητα τούτο; Η Νέα Τάξη έχει έναν χρήσιμο ηλίθιο (που θα έλεγε και ο Θύμιος Παπανικολάου) στην Ελλάδα, που μπορεί να αναλάβει την πρωθυπουργία (ελπίζουν αυτοί δηλαδή ότι μπορεί να αναλάβει) και να σταματήσει να ψάχνει διεξόδους εκτός των Η.Π.Α. Ο Γιωργάκης Παπανδρέου είναι ένα άτομο, άβουλο, ανόητο, εγωπαθές, χωρίς ισχυρή ελληνική εθνική συνείδηση, αδιάφορο για την πραγματικότητα και λίαν ευεπίφορο στις εντολές της παγκόσμιας δικτατορίας του politically correct, ουσιαστικά της Νέας Τάξης". Θα ήταν μια πολύ καλή λύση για την πρωθυπουργία της Ελλάδας, προκειμένου να σταματήσουν τα πολλά-πολλά με τη Ρωσία.

Υπάρχει όμως και μία άλλη σκοπιμότητα. Η κα. Ντόρα Μπακογιάννη - Μητσοτάκη, η οποία είναι πιθανόν να αναλάβει την αρχηγία της Νέας Δημοκρατίας σε περίπτωση ήττας του Κωστάκη Καραμανλή, δεν είναι απλώς μια "χρήσιμη ηλίθια", όπως ο Γιωργάκης, αλλά ικανότατη πολιτικός και γνήσιο τέκνου του πλέον τυχοδιωκτικού ανθρώπου που πέρασε από τη νεώτερη ελληνική ιστορία, του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Ο τυχοδιωκτισμός της θυγατρός Μητσοτάκη την οδηγεί (και την οδηγούσε ανέκαθεν) να ευθυγραμμίζεται πλήρως με τις επιταγές πέραν του Ατλαντικού, για να έχει την πολιτική υποστήριξη της πρεσβείας των Η.Π.Α. στην Ελλάδα, που ασκεί περιορισμένο (ας μην υιοθετούμε θεωρίες συνωμοσίας) αλλά υπαρκτό πολιτικό ρόλο στη χώρα μας. Σε αντίθεση δηλαδή με το Γιωργάκη, που είναι βλαξ, η Ντόρα είναι πανέξυπνη. Και αυτό την κάνει και πολλαπλά πιο επικίνδυνη. Βλέπει κανείς ότι ο Γιωργάκης έχει έναν κώδικα ηθικής ισχυρότερο από αυτόν της Ντόρας (άλλο ότι ούτε αυτόν των κώδικα τηρεί), η οποία Ντόρα δεν έχει τίποτα. Αυτή και όλο της σόι. Τα πάντα στο βωμό της εξουσίας. Μπορεί κανείς να δει από την πολιτική διαδρομή του πατέρα της (Ένωση Κέντρου, αποστασία, αυτόνομη πολιτική κάθοδος, Ν.Δ., αρχηγία ΝΔ, ειδικό δικαστήριο, πρωθυπουργία με βίο και πολιτεία χειρότερο, σε θέματα λαδωμάτων, από αυτόν του Ανδρέα, κ.ο.κ.) ποια είναι η ποιότητα του Μητσοτακέικου.

Πώς λοιπόν να μην ευνοεί η άλλη πλευρά του Ατλαντικού την ήττα Κωστάκη; Όταν μάλιστα συγκεκριμένοι δημοσιογράφοι (Β. Χιώτης) προανήγγειλαν "πολιτικά αντίποινα" στο Βήμα της 1ης Ιουλίου 2007 για τη συμμετοχή Κωστάκη στον αγωγό South Stream; Είναι εξαιρετικά ύποπτο ότι πρώτη η Ντόρα βγήκε και μίλησε για "εσωτερική" ασύμμετρη απειλή, προσπαθώντας να επιτύχει διπλό στόχο: Πρώτον, να μην προσπαθήσει (μάταια) να βγάλει από το μυαλό των πολιτών αυτό που πλήρως αντιλαμβάνονται και, δεύτερον, να το καθοδηγήσει σε μια κατεύθυνση ακίνδυνη για τους νεοταξικούς πάτρωνες. Οποία πολιτική πανουργία.

Στην πραγματικότητα, αγαπητέ "Αναγνώστη", ο κ. Σπηλιωτόπουλος ταυτίζεται, με βάση τα παραπάνω, πλήρως με τη γραμμή Ντόρας. Δεν θέλω βέβαια να πω ότι ταυτίζονται και τα κίνητρά τους (αν και δεν μπορώ να το αποκλείσω). Οπωσδήποτε, όμως, είναι πολύ δύσκολο για έναν πολιτικό να βγει και να πει "τις φωτιές τις βάζουν οι Αμερικανοί", όταν δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία που να μας οδηγούν προς τα εκεί, παρά μόνον υπόνοιες, όπως αυτές που αναφέρω παραπάνω. Και οι οποίες δεν είναι σε καμία περίπτωση βεβαιότητα. Είναι απλώς (κατ' εμέ) το πιο πιθανό σενάριο. Το σενάριο της εσωτερικής ασύμμετρης απειλής (είτε είναι κουκουλοφόροι, είτε είναι ομάδες με σκοπό την ανατροπή του πολιτεύματος) βολεύει, λοιπόν. Είναι ακίνδυνο γιατί δεν λες κουβέντα για "Αμερικανούς" ή άλλους ξένους, υιοθετεί το προφανές που αντιλαμβάνεται όλη η κοινή γνώμη, ότι δηλαδή υπάρχει πολιτικό σχέδιο πίσω από τους εμπρησμούς και εξυπηρετεί την ταύτιση όλων των Νεοδημοκρατών με τον βαλλόμενο πολιτικά αρχηγό του κόμματός τους. Έχει όμως ένα σοβαρό μειονέκτημα: Δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα! Καλό θα είναι να το αντιληφθούν όλοι. Αν δεν μπορούν ή δεν θέλουν να πουν "οι Αμερικανοί", καλύτερα να μην πουν τίποτα και να αφήσουν τη βουβή, ακόμη, λαϊκή οργή να διαμορφώσει μόνη της τις πολιτικές καταστάσεις.

Γράφοντας τα παραπάνω, σκέφθηκα και το εξής: Δεν μπήκαν μόνον στην Ελλάδα πολιτικά σχεδιασμένες φωτιές, μπήκαν και στην Ιταλία. Δεν μπορούμε να παραβλέψουμε ότι Επίτροπος Φρατίνι που μίλησε για "εδαφική τρομοκρατία" είναι Ιταλός. Οι Ιταλοί μιλούν ανοιχτά για τρομοκρατία και, βέβαια, δεν έχουν Γιωργάκη Παπανδρέου ούτε Ντόρα (αν και έχουν άλλα φρούτα). Ποια η σύνδεση Ελλάδας και Ιταλίας; Μα ότι συμμετέχουν και οι δύο στον αγωγό South Stream! Η Ιταλία θα είναι μάλιστα η κατάληξη του αγωγού. Ποια η διαφορά τους; Ότι η Ελλάδα είναι ο αδύναμος κρίκος του σχεδίου, λόγω των εθνικών ιδιαιτεροτήτων μας, της γενικότερης τάσης μας να υποτασσόμαστε στους ξένους, της παρουσίας ενός χρήσιμου ηλίθιου και μιας εγκάθετης της Νέας Τάξης (συν τα πολλά παπαγαλάκια τους, πληρωμένα και μη) και, συνεπώς, είναι πιο ευάλωτη. Αν φύγει η Ελλάδα από το σχέδιο, χαλάει το σχέδιο. Δεν χρειάζεται να φύγουν δύο, αρκεί να φύγει ένας. Και είναι πιο εφικτό να φύγει η Ελλάδα. Τους χτύπουμε και τους δύο, και όποιον πάρει η μπάλα.

Νομίζω ότι και η "τρομοκρατία" των δασικών πυρκαγιών και στην Ιταλία αποτελεί μία ακόμη ένδειξη που ενισχύει τις υποψίες για εμπλοκή των Η.Π.Α. στο σενάριο των πυρκαγιών. Δεν υπάρχει κανένας άλλος που να έχει ταυτόχρονα: συμφέρον, δυνατότητες (τεχνολογικές και σε έμψυχο υλικό), προστασία από τα παπαγαλάκια του στα ΜΜΠ και θράσος. Και στο κάτω κάτω, δεν έχουν και τίποτα να χάσουν. Αν δεν κάνουν τίποτα, σύντομα η Ρωσία θα τους "φάει" στρατηγικά όλη σχεδόν την ηπειρωτική Ευρώπη. Πρέπει, συνεπώς, να αντιδράσουν. Εμείς καλούμαστε να αντισταθούμε.

[Ροβεσπιέρος]

κ.Σουλιώτη συμφωνώ, σχεδόν στο ακέραιο, με όσα υποτηρίζεις.
Θα μου επιτρέψεις, όμως να υποστηρίξω και εγώ ότι ο κ. Σπηλιωτόπουλος δεν αναφέρεται στη μεθοδολογία περί "τρομοκρατίας" από τις γνωστές ομάδες. Το κείμενό του "διακριτικά" απορρίπτει ότι οι φωτιές έχουν ανάψει από τέτοιες ομάδες, όπως καθαρά το υπαινίσεται η κ. Μπακογιάννη.
Μιλάει, μάλλον για κέντρα εντός και ΕΚΤΟΣ Ελλάδος που θέλουν να αποσταθεροποιήσουν το πολιτικό καθεστώς, προφανώς για να επιβάλλουν τις δικές τους πολιτικές λύσεις.
Το "αμάρτημά" του είναι ότι δεν τα κατανομάζει ανοικτά.
Τα φωτογραφίζει "διακριτικά", γιατί όπως ισχυρίζεται είναι δύσκολο να κατανομαστούν.
Έτσι το βλέπω εγώ.
_________________
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα
σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες,
είτε είναι αντιδραστικές»(Λένιν)

[Σουλιώτης]

Ψάχνοντας να παραθέσω περισσότερες πληροφορίες για τον πόλεμο της Κριμαίας, βρήκα την παρακάτω σελίδα, που περιέχει τα πιο χαρακτηριστικά γεγονότα. Διαβάζοντάς την, συνειδητοποίησα και κάτι άλλο: Ελάχιστοι γνωρίζουν στην Ελλάδα τα συγκλονιστικά γεγονότα και τη σημασία του πολέμου της Κριμαίας για το εθνικό μας παρόν. Γιατί; Μα γιατί τον πόλεμο της Κριμαίας δεν τον διδασκόμαστε στο σχολείο! Φαίνεται ότι δεν είναι μόνον της Νέας Τάξης η κατευθυνόμενη ιστοριογραφία, είναι και της... Παλαιάς Τάξης! Αποσιωπείται από την εθνική μας αυτοσυνειδησία για να μην ξέρουμε πόσο υπόδουλοι είμαστε στους Αγγλοαμερικανούς!

Διαβάσατε τα γεγονότα του πολέμου της Κριμαίας και τη στάση των Δυτικών συμμάχων και θα δείτε εκπληκτικές ομοιότητες, τηρουμένων των αναλογιών, με το εθνικό μας σήμερα. Δεν παρέλειψαν βέβαια τότε οι Άγγλοι στην επέμβασή τους να βάλουν και πρωθυπουργό, ποιον; Τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, σαν να λέμε, το Μητσοτάκη της εποχής εκείνης. Ίδιες τακτικές και σήμερα. Άραγε πότε θα αποκτήσουμε πραγματική εθνική ανεξαρτησία; Είναι άραγε κάτι τέτοιο εφικτό; Είναι δεν είναι, εμείς έχουμε χρέος να προσπαθήσουμε. Διαβάστε όμως τα γεγονότα του πολέμου. Ο συγγραφέας, πρώην καθηγητής της σχολής Ευελπίδων, έχει σαφώς συντηρητική πολιτική κατεύθυνση, όμως τα γεγονότα νομίζω ότι δεν μπορούν να αμφισβητηθούν.

Θέμα: Ο Διεθνής Κριμαϊκός Πόλεμος και τα επακόλουθα συγκλονιστικά γεγονότα στην Ελλάδα

Συντάκτης: Υπτγος ε.α. Διάμεσης Βασίλειος, τ. Καθηγητής ΣΣΕ

Ημερομηνία καταχώρησης: 5 Απριλίου 2005

Συμπληρώθηκαν 150 χρόνια από την έναρξη του Διεθνούς Κριμαϊκού Πολέμου του 1854-56. Κατά τη διάρκειά του αλλά και μετά, συνέβησαν στην Ελλάδα γεγονότα πολύ σημαντικά, που επηρέασαν την ιστορική της πορεία.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται και οι αιώνες αντιγράφουν αλλήλους. Ή, αν θέλετε, τα αυτά αίτια οδηγούν στα αυτά αποτελέσματα.

Η παραπάνω αιματηρή σύρραξη αποτελεί μία από τις φάσεις του περίφημου Ανατολικού ζητήματος για το οποίο τόσα έχουν γραφεί και που είναι σχεδόν πάντα επίκαιρο με τη μία ή την άλλη μορφή.

Ποιό είναι λοιπόν το περιβόητο Ανατολικό Ζήτημα;

Η συνεχής προσπάθεια εξόδου της Ρωσίας προς τις θερμές θάλασσες, η κυριαρχία επί των στενών και τα πετρέλαια αποτελούν τους τρείς βασικούς άξονες του Ανατολικού Ζητήματος σε γενικές γραμμές.

Τα κράτη, όπως και οι άνθρωποι, είναι στενά δεμένα με την ιστορία και το παρελθόν τους. Και δεν είναι εύκολο να ξεφύγουν.

Ποιά υπήρξε όμως η αφορμή εκρήξεως του Κριμαϊκού πολέμου;

Όσο παράξενο και αν φανεί, ήτο η κατοχή των Αγίων Τόπων στην Παλαιστίνη.

Η θεία Πρόνοια προώρισε το Ελληνικό Έθνος να φρουρεί τους Αγίους Τόπους, δηλαδή το Σπήλαιο όπου εγεννήθη ο Θεάνθρωπος Χριστός, τον Τάφο όπου ετάφη ως άνθρωπος και από τον οποίον αναστήθηκε ως Θεός, καθώς και μερικούς άλλους τόπους που είχαν πατήσει οι άχραντοι πόδες του Χριστού, κατείχε το Βυζαντινόν - Ελληνικό Έθνος.

Όπως είναι γνωστό, η μητέρα του ΜεγάλουΚωνσταντίνου, η Αγία Ελένη βρήκε στη Παλαιστίνη τον Τίμο Σταυρό και ανεκάλυψε τους Αγίους Τόπους το 326. Ουιός της ίδρυσε τις επί των Αγίων Τόπων χριστιανικές εκκλησίες και τις παρέδωσε στους ορθοδόξους Χριστιανούς. Από τότε, λοιπόν, δια μέσου των αιώνων, φρουρούν τους Αγίους Τόπους οι Έλληνες ορθόδοξοι Χριστιανοί.

Αυτή τη θεία προς το ελληνικό έθνος τιμή, ζήλευαν πάντα τα Χριστιανικά κράτη της Δύσεως μεγάλα και μικρά, ομόδοξα και ετερόδοξα.

Προσπάθησαν, λοιπόν, κατά καιρούς να αφαιρέσουν από τους Έλληνες την κατοχήν τρόπον τινά των χριστιανικών τούτων επάλξεων. Οι μόνιμες αυτές και επίμονες προσπάθειες οδήγησαν στα προοίμια του Κριμαϊκού πολέμου. Και ιδού κατά ποίον τρόπον:

Τον Οκτώβριο του 1853, ο Γάλλος πρέσβυς στην Κωνσταντινούπολη, κατ’ εντολήν της Κυβερνήσεώς του, ζήτησε από τον Σουλτάνο την ανακατανομή μερικών προσκυνημάτων και την παράδοση αυτών στους Καθολικούς. Ο Σουλτάνος ήρχισε να εκτελεί αυτές τις απαιτήσεις. Τότε, όμως, ολόκληρος ο ορθόδοξος Ελληνικός κλήρος και η Μεγάλη ορθόδοξη Ρωσσία των Τσάρων, διεμαρτυρήθησαν έντονα για το γεγονός αυτό.

Ο Μητροπολίτης Αθηνών και πάσης Ελλάδος Σπυρίδων (1949-1956) σε ομιλίαν του για τους βανδαλισμούς του τουρκικού όχλου, κατά μήνα Σεπτέμβριον του 1955, είχε τονίσει και τούτο:

«Οσάκις η Μεγάλη Ορθόδοξος Ρωσσία των Τσάρων επροστάτευσε την ελληνικήν Ορθοδοξίαν, δεν απετόλμησε ο βάρβαρος τουρκικός όχλος τέτοιους βανδαλισμούς».

Η σημασία του «οσάκις» είναι ευνόητος, δηλαδή η Ορθόδοξη Ρωσσία των Τσάρων δεν υποστήριξε πάντοτε το ελληνικόν έθνος, αλλά ανάλογα με τους πανσλαυιστικούς της σκοπούς, άλλοτε το υποστήριζε και άλλοτε έδειχνε αδιαφορίαν, όπως π.χ. εις τους απαγχονισμούς ορθοδόξων Ελλήνων Πατριαρχών, στις σφαγές Ελλήνων Μητροπολιτών και κυρίως σε κατακρημίσεις ορθοδόξων εκκλησιών και ολοκαυτώσεις μονών μετά των ιερομονάχων των.

Το ευνοϊκό, λοιπόν, αλλά σπάνιο «οσάκις η Ρωσσία των τσάρων εβοήθησε την Ελληνική Ορθοδοξία» πραγματοποιήθηκε στη περίπτωση των προοιμίων του Κριμαϊκού πολέμου. Πράγματι, ο Τσάρος Νικόλαος ο Α΄, μόλις έμαθε ότι ο Σουλτάνος αφαιρεί από τους Έλληνες προσκυνήματα των Αγίων Τόπων για να τα παραχωρήσει στους ετερόδοξους Χριστιανούς, εξεμάνη. Έγραψε αμέσως ιδιόχειρον επιστολή προς τον Σουλτάνο, απαιτώντας να παραδοθούν αμέσως τα προσκυνήματα, που είχαν αφαιρεθεί, στους κατόχους αυτών ορθοδόξους Έλληνας. Ο Σουλτάνος άρχισε να συμμορφώνεται. Ο Τσάρος όμως δεν αρκέσθηκε μόνο στην επιστολή. Αλλά έστειλε τον εκπρόσωπόν του πρίγκηπα Μετζικώφ για να αναπτύξει και προφορικά τις ρωσσικές αξιώσεις.

Ο πρίγκηπας ετόνισε στον Σουλτάνο ότι η Ορθόδοξη Χριστιανική Ρωσσία είναι πνευματική θυγατέρα της Ελληνικής εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως, διότι από αυτήν έχει λάβει την ορθόδοξον χριστιανικήν θρησκείαν. Επομένως αυτοδικαίως είναι η προστάτης της μητρός αυτής καθώς και ολοκλήρου της υπό την Οθωμανικήν Αυτοκρατορίαν ορθοδόξου Χριστιανικής εκκλησίας. Δια τούτο αποκρούει ως απαράδεκτον κάθε ανάμειξη των ετεροδόξων χριστιανικών δυνάμεων της Δύσης στα ζητήματα της Ορθοδοξίας. Καθώς επίσης και κάθε επέμβαση του Τουρκικού κράτους στα δικαιώματα των Ορθοδόξων Πατριαρχείων τα οποία πρέπει να είναι εντελώς ανεξάρτητα.

Ο Σουλτάνος, κατά συμβουλήν της Αγγλικής διπλωματίας, απέρριψε τις αξιώσεις του Τσάρου. Οπότε ο μεν Ρωσσικός στρατός κατέλαβε τις παρά τον Δούναβιν χώρες Βλαχίαν και Μολδαβίαν, η δε Τουρκία, παρακινούμενη υπό της Αγγλίας και Γαλλίας, εκήρυξε τον πόλεμον κατά της Ρωσσίας. Και ενώ τα Ρωσσικά στρατεύματα, προήλαυνον προς Κωνσταντινούπολη, Αγγλία και Γαλλία έστειλαν στόλον για να προστατεύσουν την Πόλη και τα Στενά από ενδεχόμενο κίνδυνο. Η Ρωσσία ανακαλεί τους πρέσβεις της από Λονδίνο και Παρίσι. Εις απάντηση, οι δύο Δυτικές δυνάμεις συνάπτουν συμμαχία με την Τουρκία και την 274ην Μαρτίου 1854 κηρύσσουν τον πόλεμον κατά της Ρωσσίας. Τότε η Αυστρία, για να προλάβει εξέταση του πολέμου, ζήτησε από τη Ρωσσία να αποσύρει τον στρατόν της για συμβιβασμό των εμπολέμων. Η Ρωσσία τότε μεταφέρει τα στρατεύματά της στην Κριμαία, εξ ου και το όνομα του πολέμου.

Οι αντίπαλοι της Ρωσσίας δυνάμεις εξεστράτευσαν κατά της Κριμαίας όπου οι Ρώσσοι είχαν οχυρώσει το λιμάνι της Σεβαστούπολης.

Τέλος, κατά τον Αύγουστον του 1855, οι σύμμαχοι, μετά από πολύνεκρες μάχες και σοβαρές εκατέρωθεν απώλειες, κατέλαβαν την Σεβαστούπολη. Μετά ολίγον μετεδόθη η χολέρα στα Αγγλο-γαλλικά στρατεύματα και πολλοί απέθαναν, μεταξύ των οποίων και ο Άγγλος Αρχιστράτηγος λόρδος Ράγκλαν. Την 30ήν Μαρτίου 1856 υπεγράφη η συνθήκη ειρήνης στο Παρίσι.

Πώς εξελίχθηκαν όμως τα γεγονότα και τι επιπτώσεις είχαν για την μικρή τότε Ελλάδα μας;

Μόλις εγνώσθη ότι η Ρωσσία εκστρατεύει κατά της Τουρκίας υπέρ των Ορθοδόξων Ελλήνων, συγκίνηση κατέλαβε το Πανελλήνιο. Είχαμε στηρίξει στη νίκη των Ρώσσων κατά των Τούρκων, πολλές ελπίδες για απελευθέρωση υποδούλων Ελλήνων. Ατυχώς όμως οι ελπίδες μας διαψεύσθηκαν.

Κατά τις αρχές, λοιπόν, του Ιανουαρίου του 1854, η νότιος Ήπειρος επαναστάτησε και εκήρυξε την ένωση με την μητέρα Ελλάδα. Οι επαναστάτες ύψωσαν κυανή σημαία με λευκό σταυρό επί του οποίου εγγράφη το αήττητο χριστιανικό σήμα «Εν τούτω νίκα». Εκατέρωθεν δε του σταυρού το αιώνιο δόγμα των Ελλήνων: «Ελευθερία ή θάνατος».

Σε λίγο ο γυιός του ήρωα Καραϊσκάκη Δημήτριος, αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού, εισήλθε με πολλούς στρατιώτες στη Νότια Ήπειρο για να ενισχύσει την επανάσταση.

Η επανάσταση προόδευε νικηφόρως. Σε λίγο κατελήφθη η Άρτα, ύστερα από μεγάλη μάχη κατά την οποίαν κατενικήθη η Τουρκοαλβανική φρουρά. Στη συνέχεια η επανάσταση επεξετάθη και στη Βόρεια Ήπειρο. Μετά από λαμπρή νίκη στα Πέντε Πηγάδια οι Τούρκοι ενεκλείσθησαν στα Γιάννενα. Εθελοντές έσπευδαν από παντού στην Ήπειρο και από αυτή ακόμη τη Ζάκυνθο που τελούσε υπό Αγγλική κατοχή. Παρά τις αυστηρές απαγορεύσεις των Άγγλων εισήλθαν στην Ήπειρο χίλιοι εθελοντές.

Περί τα μέσα Φεβρουαρίου 1854 η επανάσταση διαδόθηκε από την απελευθερωθείσα Ήπειρο στη Θεσσαλία, ενώ η φλόγα επεξετάθη και στη Μακεδονία (Χαλκιδική - Γρεβενά - Ολυμπο) από τα μέσα Μαρτίου. Ο ολόψυχος ενθουσιασμός των Ελλήνων, ιδίως στην Αθήνα, ενετάθη στον ύψιστο βαθμό. Ανώτατοι αξιωματικοί παρητούντο από της θέσεώς των, συγκροτούσαν εθελοντικά σώματα και έσπευδαν εις ενίσχυση της επαναστάσεως. Έτσι κατά τον Μάρτιο του 1854 ολόκληρη η Ήπειρος και η Θεσσαλία είχαν ελευθερωθεί.

Η Τουρκία, λόγω της εμπολέμου καταστάσεως προς την Ρωσσίαν, δεν μπόρεσε να στείλει στρατόν για να καταστείλει την επανάσταση. Αλλά δυστυχώς, ό,τι δεν μπόρεσε να κάνει η Τουρκία να κατορθώναν οι δύο Χριστιανικές Δυνάμεις της Ευρώπης Αγγλία και Γαλλία με έντονη και άμεση δράση κατά της μικρής Ελλάδος.

Οι πρέσβεις των επίεζαν συνεχώς και έντονα την Κυβέρνηση με απειλές κατά του θρόνου, απαιτούντες να αποκηρύξει (η Κυβέρνηση) την Ελληνική επανάσταση και να ανακαλέσει τα εθελοντικά σώματα. Εν τούτοις, ο Όθων έμενε ανένδοτος, διότι επίστευε ότι εστάλη από την Θεία Πρόνοια για να απελευθερώσει τις υπό τουρκικό ζυγό ελληνικές χώρες. Δια τούτο οι στόλοι Αγγλίας και Γαλλίας κατέλαβαν τον Πειραιά, την Πάτρα και άλλα ελληνικά λιμάνια, εκήρυξαν αποκλεισμό της Ελλάδος και άρχισαν νηοψίας σε Ελληνικά πλοία. Το πρώτο ελληνικό πλοίο συνελήφθη υπό των Άγγλων στη Μάλτα φέρον 9.000 όπλα με προορισμό το ελληνικό κράτος που τα είχε αγοράσει από τη Γαλλία. Τα όπλα κατεσχέθησαν. Στη συνέχεια οι έρευνες στα ελληνικά πλοία επεξετάθησαν και σε άλλα είδη. Όταν έβρισκαν τρόφιμα ή και φάρμακα με προορισμόν την Ελλάδα, τα έριπταν στη θάλασσα.

Ο ελληνικός λαός περιήλθε σε μαρτυρική ζωή, στερούμενος των πάντων και αυτού του επιούσιου άρτου και των φαρμάκων. Και το πλέον φρικιαστικόν έλαβε χώραν όταν απεβιβάστηκαν στον Πειραιά γαλλικά αποικιακά στρατεύματα. Δεν ετήρησαν τις υγειονομικές διατάξεις που είχε καθορίσει ο αείμνηστος Καποδίστριας. Έτσι μετέδωσαν την χολέρα στον Πειραιά και τας Αθήνας. Χιλιάδες κάτοικοι απέθαναν. Η Κυβέρνηση και ο βασιλεύς με άπειρον ψυχικήν οδύνην έβλεπαν και ζούσαν το μαρτύριο του λαού.

Τέλος, την 29 Απριλίου του 1854 οι πρέσβεις των δύο δυνάμεων επέδωσαν τελεσίγραφο στον Όθωνα με προθεσμία αποδοχής 15 ημερών.

Η Κυβέρνηση και ο βασιλεύς, αφού κατέπιαν και την τελευταία σταγόνα του πικρού ποτηρίου, εκ των κατά της Ελλάδος σκληρών αδικημάτων, εδέχθησαν, κατά την λήξιν της προθεσμίας του τελεσιγράφου να εκτελέσουν τους επιβληθέντας όρους για να λήξει το μαρτύριο του ελληνικού λαού.

Κατά τον πρώτον όρον του τελεσιγράφου, η Κυβέρνηση παραιτήθηκε και διορίσθη άλλη με πρόσωπα που επρότειναν οι δύο πρέσβεις. Και ο μεν Άγγλος επρότεινε ως Πρωθυπουργόν τον Αλέξανδρον Μαυροκορδάτον, ο δε Γάλλος επρότεινε υπουργόν των στρατιωτικών τον Δημ. Καλλέργην, γαλλόφιλον.

Μόλις ανέλαβε η νέα Ελληνική Κυβέρνηση απεδοκίμασε την επανάσταση, ανεκάλεσε τα εθελοντικά σώματα και ετιμώρησε τους αρχηγούς των. Έτσι λοιπόν κατά το θέρος του 1854, είχε κατασταλεί πλήρως η επανάσταση των Ηπείρου και Θεσσαλίας.

Οι περιοχές αυτές ανεκατελήφθησαν από τον τουρκικό στρατό. Η κατοχή όμως των Αθηνών-Πειραιά δεν έληξε, αλλά παρετάθη μέχρι των αρχών του 1857.

Το έργο της Κυβέρνησης κατά την «κατοχήν», όπως ονομάσθηκε, ήταν πολύ δύσκολο. Μεσολάβησαν δυστυχώς και άλλα δεινά, που προσπαθούσε να μετριάσει. Τα ξένα αγήματα φέρονταν με προκλητικό τρόπο που μεγάλωνε την αγανάκτηση του λαού. Στην Αθήνα και Περαιά πραγματοποιούσαν στρατηγικές παρελάσεις για να εκφοβίσουν τους κατοίκους και να ταπεινώσουν πιο πολύ τον Όθωνα. Και όπως ήδη αναφέραμε, το χειρότερο ήταν ότι μετέφεραν και μετέδωσαν την χολέρα στον πληθυσμό της Αττικής. Απέθαναν πάνω από 3.000 άτομα.

Οι διπλωματικές σχέσεις της Ελλάδος με την Τουρκία απεκατεστάθησαν με την μεσολάβηση και επιμονή των Αγγλο-Γάλλων κατά την περίοδο της «κατοχής». Συνήφθησαν μάλιστα και δύο συνθήκες. Η πρώτη ήταν «φιλίας, εμπορίου και ναυτιλίας». Η δεύτερη, συμπληρωματική της πρώτης, αφορούσε στην καταδίωξη της ληστείας. Και οι δύο υπογράφτηκαν στο προάστειο Κάνλιτζα της Κωνσταντινουπόλεως, η πρώτη στις 8 Ιουνίου 1855 και η δεύτερη στις 20 Απριλίου του 1856 από την Κυβέρνηση Βούλγαρη.

Στο μεταξύ έληξε ο Κριμαϊκός πόλεμος με την συνθήκη των Παρισίων της 30 Μαρτίου 1856. Κατά τις σχετικές συζητήσεις δεν έγινε δεκτή η αίτηση συμμετοχής της Ελλάδος. Ούτε τα στρατεύματα «κατοχής» εννοούσαν να εγκαταλείψουν το ελληνικό έδαφος, παρά τις διαμαρτυρίες της κυβέρνησης και τις πιέσεις της Ρωσσίας. Με το πρόσχημα της ανώμαλης εσωτερικής κατάστασης στην Ελλάδα παρέμεναν «για την επιβολή δήθεν της τάξεως».

Με την συνθήκη των Παρισίων η πιο κερδισμένη χώρα ήταν η Τουρκία. Εξασφάλιζε την επίσημη πλέον διαβεβαίωση της Αγγλίας, Γαλλίας και Αυστρίας ότι στο εξής θα ανελάμβαναν αυτές την εγγύηση της ακεραιότητάς της. Ο Σουλτάνος αποκτούσε το δικαίωμα να παρακάθεται σε μεγάλα ευρωπαϊκά συνέδρια.

Σε αντάλλαγμα οι Τούρκοι ανακοίνωσαν το περιεχόμενο του «αυτοκρατορικού διατάγματος» (Χάτι Χουμαγιούν). Επρόκειτο για ένα κείμενο που είχε υπογράψει ο Σουλτάνος με υπόδειξη των συμμάχων του και που αναφερόταν, μεταξύ άλλων, στις συνταγματικές μεταρρυθμίσεις για τους υπηκόους του.

Ειδικότερα:
α. Αναγνωρίζονταν τα προνόμια του Πατριαρχείου
β. Αναγνωρίζονταν το δικαίωμα της ελεύθερης λατρείας
γ. Κατάληψη δημοσίων θέσεων βάσει ικανοτήτων και όχι λόγω καταγωγής ή θρησκεύματος
δ. Δικαίωμα ιδρύσεως ναών και σχολείων
ε. Οι φυλακές θα γίνονταν πιο ανθρώπινες
στ. Είσπραξη φόρων από όλους ανεξαιρέτως
ζ. Ιδιοκτησία από αλλοδαπούς σύμφωνα με τους Νόμους
η. Απονομή δικαιοσύνης με αμεροληψία

Όπως αποδείχτηκε όμως πολύ σύντομα όλα τα παραπάνω ήταν απλές υποσχέσεις, κατά τη συνήθη πρακτική της Τουρκίας. Πάντως, αργότερα, υπό την πίεση των Μεγάλων Δυνάμεων, μερικές πραγματοποιήθηκαν. Οι υπόλοιπες, οι πιο πολλές, παρέμειναν στα χαρτιά.

Τα παραπάνω γεγονότα είχαν και άλλες θλιβερές συνέπειες. Εις την εχθρότητα των δύο Μεγάλων Δυνάμεων κατά του Όθωνος προσετέθησαν εσωτερικοί πολιτικοί ανταγωνισμοί και κομματικά πάθη, δηλαδή η γνωστή κατάρα της φυλής, η διχόνοια.

Γι’ αυτό το βασιλικό ζεύγος, άρχισε περιοδεία στις επαρχίες για να κατευνάσει τα πνεύματα και να παγιώσει την τάξη και γαλήνη στη χώρα.

Κατά την απουσίαν όμως των βασιλέων εξερράγη «επανάσταση» στας Αθήνας, η οποία και επεκράτησε. Απαίτηση ήταν η έξωση του Όθωνα, η οποία και συνετελέσθη την 24ην Οκτωβρίου του 1862. Στη συνέχεια επικράτησε στην Ελλάδα γενική αναταραχή και εξαθλίωση επί 14 μήνες. ΗΑγγλία επίεζε τον βασιλέα της Δανίας Χριστιανόν τον Θ΄ συγγενή των οίκων Αγγλίας και Ρωσσίας, να δεχθεί την ενθρόνιση του υιού του Γεωργίου στην Ελλάδα.

Ο βασιλεύς της Δανίας εδέχθη υπό όρους μεταξύ των οποίων ήταν και η παραχώρηση της Επτανήσου στην Ελλάδα. Και πράγματι παρεχωρήθησαν τα Ιόνια νησιά στην Ελλάδα και ο Γεώργιος ο Α΄ ανήλθε στον θρόνο την 18ην Οκτωβρίου 1863.

Και επί της βασιλείας Γεωργίου του Α΄ έλαβον χώραν διεθνή γεγονότα συγκλονιστικά για την Ελλάδα.

Η Ρωσσία το 1877, για να εξυπηρετήσει τα πανσλαυιστικά της σχέδια αυτήν την φοράν, εκήρυξε τον πόλεμον κατά της Τουρκίας. Κατά την έναρξη των συγκρούσεων, ο Τσάρος Αλέξανδρος ο Β΄ συνέστησε στην Ελλάδα να κινηθεί ο στρατός της προς Ήπειρον και Θεσσαλίαν και εν μέρει αυτό ήρχισε να υλοποιείται. Αλλά αμέσως η Αγγλία εμπόδισε και υποσχέθηκε στην Ελλάδα ότι θα υποστηρίξει αυτή τα Ελληνικά δίκαια. Οι Ρώσσοι κατανίκησαν τους Τούρκους ολοσχερώς. Στο προάστειο της Κων/λεως Άγιος Στέφανος, υπεγράφη η ομώνυμη περιβόητη συνθήκη υπό Τουρκίας και Ρωσσίας τον Μάρτιο του 1878.

Με αυτήν εδημιουργείτο Βουλγαρία τεραστίας εκτάσεως που θα περιελάμβανε όλη τη Μακεδονία και το ήμισυ της Θράκης. Κατά διαταγήν του Τσάρου, δυσηρεστημένου κατά της Ελλάδος, διότι δεν συμμετέσχε στον πόλεμον, προσετέθη στο τέλος του κειμένου ο εξής όρος: «ούτε σπιθαμή γης δεν θα δοθεί εις την Ελλάδα». Τότε όμως εξηγέρθη όλη η κοινή γνώμη της Ευρώπης, όχι βέβαια για τον ακρωτηριασμό της Ελλάδος, αλλά για την υλοποίηση των πανσλαυιστικών σχεδίων της Ρωσσίας. Και αξίωσε να συνέλθη διεθνές συνέδριο προς αναθεώρηση της συνθήκης του Αγίου Στεφάνου. Τούτο επραγματοποιήθη στο Βερολίνο κατά Ιούλιο του 1878 υπό την προεδρίαν του Βίσμαρη. Εκλήθησαν και εκπρόσωποι της Ελλάδος, αλλά υπό τον όρον να αναγνώσουν μόνο από γραπτού υπομνήματος τας αξιώσεις της Ελλάδος και να αποχωρήσουν του συνεδρίου, υπέρ και εγένετο.

Την 4ην ημέραν από της ενάρξεως του συνεδρίου έλαβε χώραν εκπληκτικόν γεγονός, δηλαδή συνήφθη και υπεγράφη μεταξύ Αγγλίας και Τουρκίας μυστική συνθήκη στην Κωνσταντινούπολη. Σύμφωνα με αυτήν η μεν Τουρκία παρέδιδε την Κύπρον στην Αγγλία έναντι οικονομικών ανταλλαγμάτων, η δε Αγγλία ανελάμβανε την προστασίαν της Τουρκίας.

Το συνέδριο του Βερολίνου έληξε κατά το 1880, ήτοι μετά διετίαν, χωρίς να ληφθεί υπόψη ουδέν εκ των Ελληνικών δικαίων. Οι Έλληνες εκπρόσωποι εξέφρασαν εις τον Άγγλον Υπουργόν Εξωτερικών Σόλσμπερυ την ψυχικήν οδύνην του Ελληνικού Έθνους για την παραγνώριση των ελληνικών δικαίων. Εκείνος δε απήντησε κυνικώς: «Το συνέδριον του Βερολίνου δεν συνήλθε δια να διαμελίσει την Τουρκίαν. Άλλωστε σεις οι Έλληνες δεν επολεμήσατε κατά τον Ρωσσο-τουρκικόν πόλεμον δια να έχετε εδαφικάς αξιώσεις».

Ελησμόνησε φαίνεται ο Άγγλος Υπουργός ότι η Αγγλία εμπόδισε την Ελλάδα όπως συμμετάσχει του πολέμου εκείνου. Μετά την υπογρφήν της συνθήκης του Βερολίνου το 1880, ο Άγγλος πρωθυπουργός Δισραέλι, μεγαλορημονών και κομπάζων εν θριάμβω διεκήρυτε ότι επιστρέφει φέρων έντιμον ειρήνην, εννοών βεβαίως την μετά της Τουρκίας μυστικήν συνθήκην με την οποίαν η Αγγλία έπαιρνε την Κύπρον. Έτσι, για άλλη μια φορά, οι πόθοι και τα όνειρα των Ελλήνων διελύοντο. Στην πανελλήνια αυτή γενική απελπισία η θεία πρόνοια ενεφάνισε την μεγάλη προσωπικότητα του Άγγλου Γλάδστωνος, θερμού φιλέλληνος. Ήδη εξεγείρεται σφοδρός κατήγορος της Αγγλικής Κυβερνήσεως για τις αδικίες προς την Ελλάδα. Και στις εκλογές που επηκολούθησαν ο Γλάδστων κατήγαγε θριαμβευτικήν νίκην. Ο νέος φιλέλλην πρωθυπουργός ενήργησε δραστήρια και επέτυχε να συγκληθεί νέο συνέδριο στο Βερολίνο το 1881. Εκεί πρότεινε, υπεστήριξε ενθέρμως και επέτυχε να δοθούν στην Ελλάδα ολόκληρος η Θεσσαλία και μέρος της Ηπείρου (νομός Άρτης). Τον ίδιο χρόνο ο Ελληνικός στρατός κατέλαβε τα παραχωρηθέντα εδάφη. Η ψυχή του Ελληνικού έθνους εξεδήλωσε την ευγνωμοσύνην του προς τον φιλέλληνα Γλάδστωνα. Με πρωτοβουλία του Πανεπιστημίου Αθηνών, δια πανελληνίου εράνου, εστήθη το άγαλμα αυτού εις τον κήπον του ανωτάτου ιδρύματος. Επί του αγάλματος εχαράχθη το παρακάτω ενάρμοστον επίγραμμα:

«Θεσσαλίης φάος ιερόν δώκας ελευθερίης δουλωσύνη αλέκων, της δε ευεργεσίης μνήμων Ελλάς το δ’ άγαλμα είσατο σοι Γλάδστων, ου κλέος αθάνατον». Δηλαδή:

«Της Θεσσαλίας το ιερόν φως της ελευθερίας, έδωκας απομακρύνας επ’ αυτής την δουλείαν· την ευεργεσίαν ταύτην ενθυμουμένη η Ελλάς το άγαλμα τούτο σου αφιέρωσε Γλάδστον δια να διαιωνίζεται η δόξα σου».

Βιβλιογραφία
1.Ιστρορία του Ελληνικού Έθνους, Κ. Παπαρρηγόπουλου, Τόμος Στ’ σ. 285-287
2. Πολιτική Ιστορία της Ελλάδος, Σπ. Μπρέκη, Δρ. Φιλοσοφικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών, Καθηγητού Σ.Σ.Ε.

http://www.seetha.gr/seetha/item.asp?ReportID=324

ΥΓ Προς Ροβεσπιέρο: Πράγματι δεν είδα εκείνο το "εκτός χώρας", έχεις δίκιο. Το λέει, αλλά πολύ ήξεις αφήξεις. Είναι παρήγορο πάντως σε καιρούς υποταγής να τους βλέπεις να μην ταυτίζονται πλήρως, έστω και τόσο λίγο να διαφοροποιούνται.

[Δημοσιογράφος]

ΕΝΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ


Ο Πούτιν αμφισβητεί την υπερδύναμη

Με σειρά σημαντικών, πολιτικά και συμβολικά, κινήσεων ανασυγκροτεί τη Ρωσία ως αυτόνομη, παγκόσμια δύναμη έναντι των ΗΠΑ

Του Πετρου Παπακωνσταντινου


Επί προεδρίας του Βλαντιμίρ Πούτιν, η Ρωσία επιμένει να αμφισβητεί το αξίωμα του Ουμπέρτο Eκο ότι «τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις». Τον Αύγουστο του 2000, μόλις τέσσερις μήνες μετά την εκλογή του Πούτιν στο ανώτατο αξίωμα, η χώρα τυλίχτηκε στο πένθος με τη βύθιση του πυρηνικού υποβρυχίου «Κουρσκ» στη Θάλασσα Μπάρεντς - ένα γεγονός που εξακολουθεί να περιβάλλεται από αναπάντητα ερωτήματα, αλλά, σε κάθε περίπτωση, κατέληξε να συμβολίζει την καταβαράθρωση της έκπτωτης υπερδύναμης στο ναδίρ της γεωπολιτικής της ισχύος. Στις 2 Αυγούστου 2007, προς το τέλος της προεδρίας Πούτιν, ένα άλλο σημαντικό γεγονός στα βάθη των παγωμένων θαλασσών του Βορρά ήρθε να γίνει, εντελώς αντίστροφα, σύμβολο της ανανεγεννημένης ρωσικής ισχύος.
Λόγος γίνεται για την πολύκροτη αποστολή ρωσικού βαθυσκάφους, που τοποθέτησε ρωσική σημαία από τιτάνιο σε βάθος 4.261 μέτρων κάτω από την παγωμένη επιφάνεια του Αρκτικού Ωκεανού, τονίζοντας εμφαντικά τις -βασισμένες στο Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας- ρωσικές διεκδικήσεις στην Αρκτική. Ο επικεφαλής της αποστολής, Αρτουρ Τσιλινγκάροφ, εκτός από κορυφαίος επιστήμονας είναι και αντιπρόεδρος της ρωσικής Δούμας. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν του τηλεφώνησε προσωπικά για να τον συγχαρεί. Επιστρέφοντας στη Μόσχα, ο Τσιλινγκάροφ δέχθηκε υποδοχή ήρωα, που θύμιζε εκείνη του Γιούρι Γκαγκάριν μετά την ιστορική πτήση του «Σογιούζ».
Πέραν των όσων έχουν γραφτεί για την οικονομική σημασία της Αρκτικής (εκτιμάται ότι ενδέχεται να περιέχει το 25% των ανεξακρίβωτων αποθεμάτων του πλανήτη σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο) και την ισχυρή πιθανότητα εγκατάστασης βάσεων από ΗΠΑ, Ρωσία και Καναδά, αυτή η συμβολική διάσταση στη ρωσική «εποποιία της Αρκτικής» δεν θα πρέπει να υποτιμάται. Πολύ περισσότερο, που δεν πρόκειται για μεμονωμένη ενέργεια, αλλά για κρίκο σε μια αλυσίδα καταιγιστικών πρωτοβουλιών της Ρωσίας, οι οποίες, λόγω θερινής ραστώνης, ακόμη δεν έχουν εκτιμηθεί με τη σοβαρότητα που τους αξίζει.
Στη Μεσόγειο
Παρασκευή 3 Αυγούστου: Μόλις μία ημέρα μετά το «σοκ της Αρκτικής», η Μόσχα εμφανίστηκε αποφασισμένη να επανέλθει δριμύτερη στα θερμά νερά της Μεσογείου. Ο αρχηγός του ρωσικού ναυτικού, ναύαρχος Βλαντιμίρ Μασόριν, δήλωσε ότι η Μόσχα σκοπεύει να αποκτήσει εκ νέου μόνιμη στρατιωτική παρουσία στη Μεσόγειο - κάτι που συνέβαινε την εποχή του Ψυχρού Πολέμου, με τις ναυτικές βάσεις της στη Λαττάκεια και την Ταρτούς της Συρίας.
Από την εποχή των τσάρων, η πρόσβαση της Ρωσίας στις θερμές θάλασσες του Νότου, ως προϋπόθεση για την επιβίωσή της απέναντι στις ισχυρές, ναυτικές αυτοκρατορίες, ήταν έμμονη ιδέα του Κρεμλίνου. Σήμερα, η μόνη πρόσβαση εξασφαλίζεται από τη βάση της Σεβαστούπολης, η διατήρηση της οποίας εξαρτάται, ωστόσο, από το απρόβλεπτο πολιτικό μέλλον της Ουκρανίας (η συνθήκη για την ενοικίαση της βάσης λήγει το 2017). Αντιλαμβάνεται λοιπόν εύκολα κανείς το ρωσικό ενδιαφέρον για τις συριακές βάσεις. Ενδεχόμενη επιστροφή της Ρωσίας στην Ανατολική Μεσόγειο θα είχε άμεσες επιπτώσεις στους συσχετισμούς δύναμης στη Μέση Ανατολή - προστασία του καθεστώτος Ασαντ στη Συρία και αυξημένος ρόλος της Ρωσίας σε Λίβανο και Παλαιστίνη, σε βάρος του Ισραήλ και των ΗΠΑ.
Περιπολίες
Δύο εβδομάδες αργότερα, στις 17 Αυγούστου, ήρθε μια νέα επίδειξη δύναμης του Πούτιν, απάντηση στην επιχείρηση περικύκλωσης της Ρωσίας με την αμερικανική, αντιπυραυλική ασπίδα σε Τσεχία και Πολωνία. Ο Ρώσος πρόεδρος ανακοίνωσε ότι θα ξαναρχίσουν, για πρώτη φορά μετά το 1992, οι περιπολίες των στρατηγικών -δηλαδή, ικανών να καταφέρουν πυρηνικά πλήγματα- ρωσικών βομβαρδιστικών μεγάλης ακτίνας δράσης στον Ατλαντικό, τον Ειρηνικό και τον Αρκτικό Ωκεανό. Ακολούθησε, την περασμένη εβδομάδα, η μεγαλύτερη έκθεση ρωσικών μαχητικών αεροσκαφών και πυραυλικών συστημάτων νέας γενιάς από τη διάλυση της ΕΣΣΔ και η δήλωση Πούτιν ότι η χώρα του εννοεί να χρησιμοποιήσει τα αυξημένα έσοδά της από τις πωλήσεις πετρελαίου και φυσικού αερίου για να αποκτήσει την υπεροχή στους αιθέρες.
Αλλά η σημαντικότερη, από πολιτική άποψη, εξέλιξη ήταν η σύνοδος της «Ομάδας της Σαγκάης» (Ρωσία, Κίνα, πρώην σοβιετικές Δημοκρατίες της Κεντρικής Ασίας) στο Μπισκέκ του Κιργιζιστάν και τα μεγάλης κλίμακας ρωσοκινεζικά γυμνάσια στα Ουράλια, το διήμερο 15 - 16 Αυγούστου. Αν οι Ρίτσαρντ Νίξον και Χένρι Κίσινγκερ πέτυχαν τον διπλωματικό άθλο να προσεταιρισθούν την Κίνα, «σπάζοντας» το μέτωπο Μόσχας - Πεκίνου, η κυβέρνηση Μπους «κατάφερε» να φέρει πιο κοντά από κάθε άλλη φορά, μετά το θάνατο του Στάλιν, τους δύο γίγαντες της Ευρασίας. Το σαφέστατο μήνυμα της «Ομάδας της Σαγκάης» ήταν ότι η πλούσια σε υδρογονάνθρακες και γεωστρατηγικά σημαντικότατη Κεντρική Ασία είναι ζήτημα της ρωσοκινεζικής συμμαχίας και όχι της Αμερικής ή γενικότερα της Δύσης. Είναι ενδεικτικό ότι Μόσχα και Πεκίνο απέρριψαν το αίτημα των ΗΠΑ να στείλουν παρατηρητή, ενώ αντίθετα δέχθηκαν στη σύνοδο τον πρόεδρο του Ιράν Μαχμούντ Αχμεντινετζάντ - χωρίς, όμως, να κάνουν τη χώρα του πλήρες μέλος.
Τελευταία στη σειρά των θεαματικών κινήσεων της Μόσχας ήταν η πρόταση - έκπληξη να προβληθεί η αντιυποψηφιότητα του Τσέχου Γιόζεφ Τοσόφσκι απέναντι στον Γάλλο Ντομινίκ Στρος-Καν, υποψήφιο της Ε.Ε., για την προεδρία του ΔΝΤ. Μια κίνηση που είχε ως στόχο όχι τη Γαλλία ή την Ε.Ε., αλλά τη φιλοαμερικανική κυβέρνηση της Τσεχίας (η οποία δεν τόλμησε να υποστηρίξει τη ρωσική πρόταση) και μέσω αυτής τις ΗΠΑ. Κυρίως δε να στείλει το μήνυμα ότι η Ρωσία δεν θα ανεχθεί στο εξής ζητήματα διεθνούς ενδιαφέροντος να «κλείνουν» μεταξύ της τριάδας ΗΠΑ - Ε.Ε. - Ιαπωνίας. Η Ρωσία είναι ξανά εδώ, όχι κατ' ανάγκην ως αντίπαλος, πάντως ως αυτόνομη δύναμη, αντίβαρο στην αμερικανική ηγεμονία, ήταν το μήνυμα προς όλες τις κατευθύνσεις.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η οικονομική ανόρθωση της Ρωσίας (η οποία έχει αποπληρώσει πλήρως το ύψους 22 δισ. δολαρίων χρέος της προς το ΔΝΤ) καθιστά πιο σοβαρή την προσπάθεια γεωπολιτικής ανάκαμψης. Ωστόσο, οι ανοιχτές κοινωνικές πληγές της χώρας και το τεράστιο δημογραφικό της πρόβλημα καθιστούν το εγχείρημα του Πούτιν ασταθές. Επιπλέον, σε αντίθεση με τη Σοβιετική Ενωση που, χάρη και στα κομμουνιστικά κόμματα, είχε μια ορισμένη ιδεολογική διεισδυτικότητα στην κοινή γνώμη της Δύσης, η σημερινή ρωσική ηγεσία, με τον ωμό πραγματισμό και τις αυταρχικές ροπές της, φαίνεται να υποτιμά πλήρως αυτόν τον παράγοντα. Ωστόσο, καμία μεγάλη δύναμη στην Ιστορία δεν έγινε μεγάλη χωρίς να εξασφαλίσει ένα μίνιμουμ κοινωνικής σταθερότητας στο εσωτερικό και ιδεολογικής ακτινοβολίας στο εξωτερικό.
Αλλαγή πλεύσης στο Κοσσυφοπέδιο
Η αμηχανία της Ουάσιγκτον και των ισχυρότερων συμμάχων της απέναντι στις σημαντικότατες αυτές εξελίξεις δείχνει ότι η Δύση δεν έχει ακόμη «χωνέψει» το καλοκαιρινό μπαράζ Πούτιν και δεν έχει καταλήξει στην ακολουθητέα γραμμή πλεύσης. Σε κάθε περίπτωση, αναγκάζεται να πάρει πιο σοβαρά τη νέα, «αντιιμπεριαλιστική» γραμμή που δρομολόγησε ο Ρώσος πρόεδρος με την πολύκροτη ομιλία του στο Μόναχο, τον περασμένο Φεβρουάριο, και η οποία μόλις τώρα αρχίζει και παίρνει σάρκα και οστά.
Χαρακτηριστική περίπτωση το Κοσσυφοπέδιο. Μέχρι πρότινος, οι Αμερικανοί θεωρούσαν ρητορικές ή απλώς διαπραγματευτικές τις αντιδράσεις του Κρεμλίνου στο σχέδιο Αχτισάαρι και προωθούσαν την εσπευσμένη, μονομερή ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου. Τώρα, ΗΠΑ και Ε.Ε. αναγκάστηκαν να ανοίξουν νέο γύρο διαπραγματεύσεων μεταξύ Σέρβων και Αλβανών, μέχρι τον Δεκέμβριο, συγκρότησαν «τρόικα» με τη συμμετοχή της Ρωσίας, ενώ ο απεσταλμένος της Ε.Ε., Γερμανός διπλωμάτης Βόλφγκανγκ Ισινγκερ έθεσε για πρώτη φορά ζήτημα διχοτόμησης του Κοσσυφοπεδίου και ενσωμάτωσης του βορείου τμήματός του στη Σερβία.

[Ουζερί: Ο Μπελαμής]

Σχετικά με το τελευταίο σχόλιο.

Το πρόβλημα είναι πως ο Πούτιν είναι υποχρεωμένος τον Μάρτη να παρατήσει την Προεδρεία. Έχει ήδη διατελέσει δυό φορές Πρόεδρος και η τρίτη συνεχής φορά απαγορεύεται (η τρίτη με ένα ενδιάμεσο διάστημα επιτρέπεται). Η επάνοδος της Ρωσίας ως υπερδύναμη, φριχτός πονοκέφαλος για τις ΗΠΑ, κατά την εντύπωση που εγώ έχω αποκομίσει μοιάζει να οφείλεται στο πρόσωπο του Πούτιν και στις δικές του ικανότητες και όχι στην φύση του πολιτεύματος το οποίο είναι ολόιδιο μ' αυτό του διεφθαρμένου πιονιού, του Γιέλτσιν. Ο καπιταλισμός του Πούτιν φαίνεται πιό "εθνικός" από τον "διορισμένο" και "μπανανιακό" καπιταλισμό του μπεκρούλιακα. Συνεπώς θα εξαρτηθεί τρομερά το άμεσο μέλλον της Ρωσίας και τα επόμενα, κρίσιμα βήματά της από το ποιός θα είναι ο διάδοχος. Είτε είναι κανείς μας κομμουνιστής είτε όχι, είναι γεγονός ότι έχει επιθυμήσει (στην περίπτωση που δεν είναι χαμερπής αμερικανόδουλος) την χρυσή εκείνη ψυχροπολεμική εποχή που ο αμερικανός παρίστανε τον νταή με μέτρο καθώς ένοιωθε από απέναντι την απειλή του "μπαμπούλα". Κάτι τέτοιο φαίνεται να ξαναζούμε ξανά, μακάρι, κι ας μην μιλάμε για ΕΣΣΔ. Τουλάχιστον μπαμπούλας να 'ναι κι ό,τι να' ναι (εν ανάγκη και κινέζικος, που λέει ο λόγος). Πόσο μάλιστα που ο μπαμπούλας αυτός στηρίζει την στρατηγική του αναβιώνοντας τις παλιές του συμμαχίες και τρίζοντας τα δόντια του στην προς ανατολάς διεύρυνση του ΝΑΤΟ. Για την διαδοχή του Πούτιν, που είναι αναπόφευκτη λοιπόν, εύχομαι να προκύψει ένας νέος Πρόεδρος πάλι καγκεμπίτης, όσο το δυνατόν πιο έμπιστος του Πούτιν. Και μετά την τετραετία να επιστρέψει και πάλι το γατόνι που σίγουρα ήδη κάτι θα έχει σχεδιάσει ως πλάνο επιστροφής του. Αυτά προκειμένου να ανασάνουμε και λίγο από τον αμερικανικό καρκίνο. Εκτός αν οι κομμουνιστές πάρουν τα πάνω τους, ενδεχόμενο που και εξαιρετικά απίθανο φαίνεται και μελέτη χρειάζεται, καθώς τουλάχιστον εγώ δεν ξέρω τί σόι κομμουνιστές είναι αυτοί τώρα εκεί: πραγματικοί ή ευρωμεταλλαγμένοι;;;