ΠΕΡΙ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΩΝ

[Επισκέπτης]

ΠΕΡΙ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΩΝ

Κατά την αρχαιοελληνική αντίληψη περί δημοκρατίας ο Δήμος – Λαός είναι εκείνος ο οποίος αποφασίζει επί των υποθέσεων της πολιτείας ή τέλος πάντων επί των σημαντικοτέρων εξ αυτών. Τρανότερο παράδειγμα η αθηναϊκή Εκκλησία του Δήμου, η οποία ήταν το σημαντικότερο πολιτειακό όργανο της πόλεως – κράτους, τουλάχιστον κατά την περίοδο ακμής της δημοκρατίας.

Σήμερα πολιτευόμαστε όλοι μας, πολιτικοί και πολίτες, σ’ ένα πολίτευμα που μόνο καταχρηστικώς φέρει το όνομα της δημοκρατίας. Η λεγομένη «έμμεση δημοκρατία» δεν πληροί ούτε κατ’ ελάχιστον τις προϋποθέσεις της αληθούς δημοκρατίας. Η εκλογική διαδικασία, ή έστω μόνον αυτή, αναδείξεως αντιπροσώπων κάθε τέσσερα έτη δεν αποτελεί απόδειξη δημοκρατίας. Ο δρόμος, ο οποίος πρέπει να διανυθεί, για να πλησιάσουμε ολίγον την δημοκρατία είναι μακρύς. Αλλά, ας μην περιοριζόμαστε σε διαπιστώσεις και ας εξετάσουμε τρόπους βελτιώσεως του πολιτεύματος μας.

Σε πολλές χώρες της Δυτικής Ευρώπης διεπίστωσαν το προβληματικό του κοινοβουλευτισμού και προχώρησαν στην αναζήτηση λύσεως. Η πολιτική σκέψη και πρακτική των Αρχαιοελλήνων πάλι τους προσέφερε τα δώρα της. Ποιο ήταν το δώρο; Μα η μερική αναβίωση της Εκκλησίας του Δήμου. Το οποίο μεταφράζεται: ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ. Δηλαδή οι συνεπείς, εν αντιθέσει με εμάς, μελετητές των προγόνων μας, Ευρωπαίοι, θέλοντας να ανυψώσουν το πολίτευμα τους, κατέστησαν τον Δήμο περισσότερο ενεργό, μέσω της δημοψηφισματικής διαδικασίας. Ούτω τώρα καλούνται οι πολίτες να αποφασίζουν για σημαντικά ή ολιγώτερον σημαντικά ζητήματα.

Τι συμβαίνει όμως στην πατρίδα ημών των Ελλήνων; ΟΥΔΕΝ. Οι πολιτικοί μας μάς αρνούνται το δικαίωμα να εκφραζόμαστε ως υπεύθυνοι πολίτες για ό,τι θεωρούμε πως μας αφορά. Υπάρχουν δυο ομάδες πολιτικών εν προκειμένω. Η πρώτη αδιαφορεί παντελώς για το ζήτημα, η δεύτερη προσποιείται ότι ενδιαφέρεται, αλλά θέλει την διαδικασία κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της. Θέλει τα δημοψηφίσματα να διενεργούνται μόνον για ζητήματα, που εκείνη προωθεί και όχι για ό,τι κρίνει αναγκαίο ο λαός, όρα περίπτωσιν ταυτοτήτων ή ευρωσυντάγματος.

Βεβαίως εμείς υποστηρίζουμε την θεσμοθέτηση των δημοψηφισμάτων, και να ποια τα επιχειρήματά μας.
α) Το δημοψήφισμα αγγίζει την άμεση δημοκρατία.

β) Μέσω του δημοψηφίσματος εκφράζεται η γνήσια λαϊκή βούληση.

γ) Ο πολίτης γίνεται ενεργός. Αφυπνίζονται οι πολίτες και ενδιαφέρονται για τα κοινά καθώς πλέον έχουν την δυνατότητα να εκφράσουν την γνώμη των.

δ) Οι αποφάσεις της κυβερνήσεως θωρακίζονται με την συμμετοχή των πολιτών. Ειδικώς στα εξωτερικά μας θέματα η έγκριση υπό του λαού της κυβερνητικής πολιτικής καθιστά αυτή πανίσχυρη στις διαπραγματεύσεις της με τον ξένον παράγοντα.

ε) Η προσφυγή στον λαόν απαλλάσσει τους πολιτικούς από οιεσδήποτε πιέσεις οικονομικών ή άλλου είδους κέντρων. Ο λαός δεν εξαγοράζεται.

στ) Δια του δημοψηφίσματος το έθνος επιβεβαιώνει την ενότητα του. Επιβεβαιώνει την απόφαση του να κυβερνά την πατρίδα του. Επιβεβαιώνει την ανεξαρτησίαν του και μηνύει στους επιδόξους προστάτες του ότι δεν τους έχει ανάγκη. Δεν έχει σημασίαν αν δεν εκφράζεται ομοφώνως υπέρ μιας θέσεως. Σημασίαν έχει η συμμετοχή εις την κοινή υπόθεση.

Προτού προχωρήσουμε να επισημάνουμε πως η ορθή λειτουργία του θεσμού αυτού επιβάλλει την πλήρη ενημέρωση των πολιτών και την προβολή όλων των απόψεων, ώστε ο καθείς έπειτα να αποφασίζει έχοντας καθολική ενημέρωση. Κάτι το οποίον δεν ισχύει σήμερα στην προβληματική μας δημοκρατία.
Οι αντιρρήσεις ορισμένων δια την καθιέρωση των δημοψηφισμάτων συμπυκνώνονται στα εξής:
α) Θεωρούν τον λαόν ανώριμο να αποφασίζει για σημαντικά θέματα.

β) Ο λαός δεν αποφασίζει με ψυχραιμία και παρασύρεται πολλάκις από τα συναισθήματα. Άρα να αφήσουμε τις αποφάσεις στους συνετούς πολιτικούς.

γ) Δεν διαθέτει γνώσεις για τα ζητήματα. Οπότε χρειάζεται τους «γνωστές» πολιτικούς.

δ) Ο κίνδυνος των δημαγωγών ελλοχεύει. Αντιθέτως, ο ώριμος πολιτικός κόσμος δεν δύναται να παρασυρθεί από την δημαγωγία και συνεπώς μπορεί να αποφασίσει ανεπηρέαστος.

Αυτά είναι ορισμένα από τα σοβαρά επιχειρήματα. Έχουν ακουστεί και αστειότητες όπως ότι με δημοψήφισμα εξελέγη και αυτοκράτωρ της Γαλλίας ο Ναπολέων ο Γ΄ ! Ακόμη έχουν εκστομιστεί εντός κοινοβουλίου μάλιστα κυνικές παραδοχές του τύπου « δεν κάνουμε δημοψήφισμα αφού και εσείς ( η αντιπολίτευση ) όταν κυβερνούσατε δεν κάνατε ».

Απαντάμε τάχιστα σε όλα τα ανωτέρω παρακολουθώντας κατά σειράν την σκέψη τους:
α) Αξίωμα της δημοκρατίας είναι ότι ο λαός είναι ώριμος για όλες τας αποφάσεις. Ακριβώς γι’ αυτό και του έχουν παραχωρηθεί πολιτικά δικαιώματα. Με το ίδιο σκεπτικό είναι ανώριμος να εκλέξει άξιους εκπροσώπους επίσης.

β) Ποιος μας εγγυάται ότι οι πολιτικοί μας είναι «τέρατα» ψυχραιμίας; Αν δεν κάνω λάθος κι αυτοί είναι άνθρωποι με φόβους και ελατώμματα. Εκτός αυτού, είναι ευκολώτερο ένας ή λίγοι άνθρωποι να δεχτούν παρασκηνιακές πιέσεις από εγχώριους και ξένους παράγοντες με διάφορα μέσα( απειλές, δωροδοκίες, εκβιασμοί κ.α.)

γ) Πράγματι δεν γνωρίζει οικονομικές επιστήμες ο λαός. Κανείς δεν ζήτησε να καταρτίζει τον προϋπολογισμό. Να αποφασίζει όμως για τα μείζονα εθνικά ζητήματα (Ευρωσύνταγμα, υιοθέτηση νέου νομίσματος) ή για ζητήματα πολιτιστικής ταυτότητας κ.α.

δ) Οι δημαγωγοί δεν παραμερίζουν τους άλλους πολιτικούς με την βία. Όλοι αναπτύσσουν θέσεις ισοτίμως. Συνεπώς η υπεροχή των ορθών θέσεων θα αναδειχθεί από τον διάλογο. Εξ άλλου ποιος κρίνει τον άλλον ως δημαγωγό; Όχι πάντως οι πολιτικοί του αντίπαλοι.

Περί αστειοτήτων τώρα τα σχόλια περιττεύουν, αλλά και πάλι υπάρχει απάντηση.
Και ο Χίτλερ με εκλογές ανήλθε στην εξουσία, άρα να καταργήσουμε τις εκλογές. Η αστεία λογική οδηγεί σε παράλογα συμπεράσματα λίαν επικίνδυνα, ύποπτα όμως. Ενώ για τον εκφρασθέντα κυνισμό αφήνουμε τας κρίσεις στον αναγνώστη.

Εν κατακλείδι, ο θεσμός του δημοψηφίσματος αποτελεί προοδευτικό μέτρο. Προάγει την δημοκρατία και το επίπεδο πολιτών και πολιτικών. Κατοχυρώνει την εθνική ενότητα και κραταιώνει την λαϊκή κυριαρχία. Ωστόσο, πρέπει να συνοδεύεται ο θεσμός και με πλήθος άλλων διαδικασιών που δεν μας επιτρέπει ο χώρος εδώ να αναφέρουμε. Τέλος, ο σκεπτικισμός είναι εύλογος και οι αντιρρήσεις δεκτές αρκεί να μην διατυπώνονται κακοβούλως και με πονηρό σκοπό. Εμείς ως Έλληνες ένα θα συμβουλεύσουμε: ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΕΙΤΕ ΤΗΝ ΛΑΟ.




ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΡΓΕΤΗΣ


Υ.Γ.: 1.Το κείμενο τούτο δεν έχει ως σκοπό να αθωώσει το σημερινό κοινοβουλευτικό –αστικό σύστημα. Περισσότερο προσπαθεί να επιχειρηματολογήσει υπέρ του δημοψηφίσματος, το οποίο η ελληνική πολιτική τάξη φοβάται. Η διαχρονική αρνητική της στάση έναντι του δημοψηφίσματος αποδεικνύει περίτρανα την βαθύτατη περιφρόνηση της προς τον Ελληνικό λαό και την μεστή υποκρισίας «δημοκρατική» ρητορική της.
Βέβαια, για να επιτευχθεί η πραγματική πολιτική αλλαγή στην πατρίδα μας και να πραγματωθεί η εγκαθίδρυση αληθούς και ουσιαστικής δημοκρατίας απαιτείται η ανατροπή της υπάρχουσας κοινωνικοπολιτικής κατάστασης.
2. Το κείμενο το έγραψα την περίοδο, όπου η συζήτηση σχετικά με τα δημοψηφίσματα ήταν στο επίκεντρο της καθημερινής πολιτικής συζήτησης.