"Αντιρατσιστικό πανηγύρι"

[ΝΑΤΑΛΙΑ]

Λόγω πληθώρας ύλης δεν μπήκε στο περιοδικό

ΤΣΟΥΧΤΡΑ


ΣΤΙΣ ΠΑΡΥΦΕΣ ΤΟΥ «ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟΥ ΠΑΝΗΓΥΡΙΟΥ».
Γράφει: Ο Φιλόλαος




Το «Αντιρατσιστικό Πανηγύρι» έβαινε σχεδόν στο τέλος του. Πολλές ομιλίες είχαν γίνει, πολλά θέματα είχαν συζητηθεί, πολλά και διάφορα είχαν παρουσιαστεί. Στις παρυφές λοιπόν της «αντιρατσιστικής» εκδήλωσης δυο φίλοι συζητούν.

«Πώς την βρήκες την εκδήλωση;» ρώτησε ο πρώτος τον άλλον.

«Πραγματικά ήταν εξαιρετική!», του απάντησε ενθουσιωδώς ο φίλος του.

«Ναί; Την θεωρείς δηλαδή επιτυχημένη;», συνέχισε να ερωτά ο πρώτος.

«Βεβαιότατα», απάντησε ο δεύτερος, και συμπλήρωσε, «σε σχέση με την αντίστοιχη περυσινή ήταν λίαν καλύτερη».

«Ωραία, αλλά γιατί το λές τόσο εμφατικά; Τόσο χάλια ήταν η περυσινή;», εξακολούθησε τις ερωτήσεις του ο πρώτος.

«Φυσικά και όχι. Καμμία «αντιρατσιστική» εκδήλωση μέχρι σήμερα δεν ήταν χάλια ή ανοργάνωτη. Απλώς φέτος η συμμετοχή του κόσμου ήταν μαζικότερη, η εκπροσώπηση φορέων μαζική και αυτή, οι αντιπροσωπείες των κομμάτων ήταν στις θέσεις τους, ιδιώτες και μη υποστήριξαν και συμμετείχαν στο Πανηγύρι», είπε ο ένθερμος υποστηρικτής της εκδήλωσης.

«Οπωσδήποτε, δεν τα αμφισβητώ όλα αυτά, που αναφέρεις. Θα έλεγα ψέματα, αν το έκανα. Όμως κάποια από εκείνα, τα οποία ανέφερες με προβληματίζουν αρκετά, θα έλεγα», είπε με περίσκεψη ο διστακτικός και σκεπτικός της δυάδας.

«Τι εννοείς; Μίλα, πες μου τι σε απασχολεί. Νομίζω ότι θα βρούμε μαζί τις απαντήσεις», είπε κάπως υπεροπτικά ο ενθουσιώδης και μάλλον ξερόλας τύπος.

«Δεν ξέρω, αν θα πρέπει να εξωτερικεύσω τις σκέψεις μου, ξέρεις. Ίσως είναι κάπως ακραίες, μη συμβατικές, αιρετικές τολμώ να πώ», δίσταζε ακόμη να μιλήσει ο σκεπτικιστής του ζευγαριού.

«Ω, έλα τώρα, καλέ μου φίλε, μην διστάζεις. Γνωριζόμαστε χρόνια και δεν νομίζω ότι εγώ θα σε χαρακτήριζα ποτέ αιρετικό ή κάτι τέτοιο, τέλος πάντων. Η κριτική είναι θεμιτή πάντοτε, και καταλαβαίνω ότι κριτική θέλεις να κάνεις και το σκέφτεσαι. Εμπρός όμως, μίλα και μην φοβού!», τον ενθάρρυνε ο φίλος του, ο οποίος συνέχιζε να είναι ενθουσιασμένος.

«Καλώς, αφού επιμένεις είμαι αναγκασμένος να μιλήσω», είπε αποφασιστικά ο σκεπτικιστής φίλος μας.

«Ορίστε, σ’ ακούω», του απάντησε ο εταίρος του και σταύρωσε τα χέρια του.

«Λοιπόν, πράγματι, όπως είπες το εφετινό «Αντιρατσιστικό Πανηγύρι» είχε μεγάλη επιτυχία και ανταπόκριση. Μα, πρόσεξε, τούτο είναι, το οποίο και πρέπει να μας προβληματίζει ιδιαιτέρως», είπε εισαγωγικά ο διστακτικός της παρέας.

«Γίνου, λίγο σαφέστερος, διότι ακόμη δεν αντιλαμβάνομαι, τι θέλεις να πείς», του είπε με περίσκεψη ο φίλος του, που πλέον είχε εγκαταλείψει τον ενθουσιασμό και είχε ενδυθεί την σοβαρότητα.

«Είναι λογικό να μην καταλαβαίνεις, μιας και βρίσκομαι στην εισαγωγή ακόμη. Μόλις τώρα ξεκίνησα την διατύπωση των σκέψεων μου και είμαι ακόμη στην αφετηρία», του εξήγησε.

«Προχώρα τότε και δεν θα σε ξαναδιακόψω», του υποσχέθηκε.

«Όπως κι εσύ φυσικά θα είδες, την εκδήλωση κάλυψαν δημοσιογραφικώς σχεδόν όλες οι εφημερίδες, καθώς και όλοι οι ραδιοφωνικοί και τηλεοπτικοί σταθμοί. Επίσης, απηύθηναν χαιρετισμό οι εκπρόσωποι όλων των κοινοβουλευτικών, και όχι μόνο, κομμάτων. Ακόμη, πολλοί πανεπιστημιακοί είτε έκαναν ολόκληρες εισηγήσεις, είτε συμμετείχαν στην εκδήλωση δίνοντας απλά και μόνο το παρόν. Οι συνδικαλιστικοί φορείς της χώρας ωσαύτως έλαβαν μέρος, όπως και πληθώρα ΜΚΟ. Θα είδες και πόσοι βουλευτές και πολιτικοί εμφανίσθηκαν στον χώρο του τριημέρου της εκδήλωσης. Τέλος, αλλά πολύ σημαντικό, το «Αντιρατσιστικό Πανηγύρι» χρηματοδοτήθηκε αδρά τόσο από το κράτος, μέσω υπουργείων και συνδικαλιστικών ενώσεων, όσο και από ποικίλες ΜΚΟ. Όλα αυτά συνθέτουν ένα περίεργο ψηφιδωτό, το οποίο ομολογώ, δεν μου αρέσει», είπε απνευστί ο σκεπτικιστής μας.

«Μα, όσα αναφέρεις μόνο ως θετικά μπορούν να χαρακτηρισθούν. Και οι συμμετοχές κρατικών και μη κρατικών φορέων, και η παρουσία σημαινόντων προσώπων, όπως και καλλιτεχνών, που ξέχασες να τους αναφέρεις, θαρρώ, αλλά και η χρηματοδότηση μόνο ως θετικά τα θεωρώ», είπε με φυσική απλότητα ο σφοδρός υποστηρικτής της εκδήλωσης.

«Ναι, από μια άποψη είναι θετικά», είπε ο σκεπτικιστής και συνέχισε, «όμως εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με την παρουσίαση ενός βιβλίου, ούτε πρόκειται για κάποια πολιτιστική εκδήλωση, ώστε να δικαιολογούνται όσα σου προανέφερα».

«Εξηγήσου καλύτερα, ακόμη να σε αντιληφθώ», σχεδόν τον πρόσταξε ο φίλος του.

«Η εκδήλωση μας, ως «αντιρατσιστική» που είναι, έχει σκοπό να καταγγείλει το απάνθρωπο «ρατσιστικό» σύστημα της χώρας μας, αλλά και τον έμφυτο «ρατσισμό» των Ελλήνων, σωστά; Παρά ταύτα, το σύστημα, το οποίο υποτίθεται ότι καταγγέλλεται από την εκδήλωση συμμετέχει σύσσωμο σ’ εκείνη. Νομίζω ότι δεν χρειάζεται διευκρίνιση περί του ποιοι αποτελούν γρανάζια, μέρη του συστήματος», αποσαφήνισε ο σκεπτικιστής εν τέλει την σκέψη του.

«Εννοείς δηλαδή ότι το σύστημα πατρονάρει την εκδήλωση μας. Ότι την κατευθύνει;», είπε έκπληκτος ο άλλος.

«Για μένα είναι σχεδόν φανερό. Αλλιώς πώς μπορεί να εξηγηθεί όλη τούτη η κατάσταση; Πως είναι δυνατόν η κυβέρνηση να στέλνει εκπρόσωπό της την ώρα κατά την οποία σκληρά καταδικάζεται για την «ρατσιστική» πολιτική της από την συγκέντρωσή μας; Πώς είναι δυνατόν άνθρωποι του συστήματος κατ’ εξοχήν να χαιρετίζουν θερμότατα την συγκέντρωση ημών των «αντιρατσιστών»; Πως είναι δυνατόν να χρηματοδοτούν το πανηγύρι μας η κυβέρνηση και πλήθος ΜΚΟ, των οποίων αγνοούμε τις πηγές χρηματοδότησης τους; Πώς είναι δυνατόν να παρευρίσκεται ακόμη και εκπρόσωπος των βιομηχάνων σε μια εκδήλωση, που οργανώνεται από αντικαπιταλιστές, ως εμείς;», είπε με έντονη φωνή ο σκεπτικιστής και ξεθύμανε!

«Σοβαρές οι ενστάσεις σου, φίλε μου. Ομολογώ δεν το είχα προσεγγίσει από αυτή την σκοπιά το ζήτημα. Έμενα ικανοποιημένος από την διόγκωση του κινήματος μας», είπε και παρέμεινε σκεπτικός ο πρώην ενθουσιώδης οπαδός του «Αντιρατσιστικού Πανηγυριού».

«Έχεις δίκιο. Ο κίνδυνος της παραπλάνησης είναι υπαρκτός. Μόλις δούμε κάποια ενέργεια μας να επιτυγχάνει, να αποκτά ανταπόκριση, ενθουσιαζόμαστε. Γινόμαστε αυτάρεσκοι, νομίζοντας ότι είμαστε ένα βήμα πριν από την κοινωνική επανάσταση! Αλλά, δεν βλέπουμε πέρα από την μύτη μας. Αυτό συνέβη κι εδώ. Δεν είδαμε ότι το κίνημα μας πλέον έχει γίνει όργανο προπαγάνδας των απόψεων του συστήματος, και τούτο διότι το τελευταίο μας έγνεψε πονηρά, μας θώπευσε στο μάγουλο, μας χτύπησε φιλικά στην πλάτη και μας έδωσε μερικά ψίχουλα», είπε απογοητευμένος ο σκεπτικιστής.

«Δεν έχω κάτι να σου πω. Μάλλον έχεις δίκιο», είπε λυπημένος ο σύντροφός του.

«Το τραγικότερο όλων είναι ότι τελικά δεν καταγγέλλουμε τον ρατσισμό των Ελλήνων, αλλά δίνουμε άλλοθι στο σύστημα, για να ξεσπαθώσει κατά του λαού μας. Του δίνουμε το όπλο, για να εκφράσει την αντιλαϊκότητα του και την απέχθεια του για τον λαό. Ο «αντιρατσισμός» σήμερα δεν έχει σχέση μ’ εκείνον, που πρεσβεύουμε εμείς ή καλύτερα, που πρεσβεύαμε κάποτε. Σήμερα είναι όργανο του συστήματος, για να προσδώσει ιδεολογικό υπόβαθρο στην αποσάθρωση των κοινωνιών μας. Τούτο και τίποτε άλλο».

Εκείνη την στιγμή ακουστήκαν χειροκροτήματα στην κεφαλή της συγκέντρωσης. Κάποια ομιλία είχε τελειώσει. Οι δυο φίλοι κοίταξαν για λίγο μπροστά τους, έπειτα έστρεψαν τα νώτα τους κι έφυγαν μακριά.